-
1 przebaczyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przebaczyć
-
2 przebaczyć
przebaczyć pf →LINK="przebaczać" przebaczać -
3 przebaczyć
przebaczyć [pʃɛbaʧ̑ɨʨ̑] -
4 przebaczyć
глаг.• извинить• простить• прощать* * *przebacz|yć\przebaczyćony сов. komu простить кому, извинить кого+* * *przebaczony сов. komuпрости́ть кому, извини́ть когоSyn: -
5 przebaczyć
pardonner -
6 przebaczyć
vt pf -
7 przebaczyć
[пшебачичь]v.dk -
8 przebaczyć
простити, вибачити -
9 odpuścić
глаг.• извинить• отпустить• простить• прощать* * *1) (przestać) забросить2) odpuścić (przebaczyć) простить, устар. отпуститьprzejść, zelżeć (o bólu) отпустить (о боли)zapuścić (o brodzie, włosach) отпустить (о бороде, волосах)puścić, zelżeć (o mrozie) отпустить (о морозе)wydać (o towarze) отпустить (о товаре)wypuścić, uwolnić отпустить (освободить)obluzować, obluźnić, popuścić, rozluźnić отпустить (ослабить)uwolnić, przest. odprawić устар. отпустить (уволить)* * *odpu|ścić\odpuścićszczę, \odpuścićść, \odpuścićszczony сов. отпустить, простить (грех, вину);● \odpuścić stal отпустить сталь
+ darować, przebaczyć* * *odpuszczę, odpuść, odpuszczony сов.отпусти́ть, прости́ть (грех, вину)Syn: -
10 przebaczać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przebaczać
-
11 darować
глаг.• воздать• выдавать• давать• дарить• даровать• дать• жертвовать• задавать• извинить• извинять• издавать• испускать• одарять• оправдывать• отдавать• отдать• отпускать• подавать• подарить• подать• пожаловать• пожертвовать• предоставить• предоставлять• преподать• простить• прощать• уделить• уделять* * *dar|ować\darowaćowany сов. 1. подарить, даровать;\darować życie даровать жизнь, помиловать;
2. простить, извинить;\darowaćuj mi прости меня; nie mogę sobie \darować я не могу себе простить; \darować karę освободить от наказания;
● \darowaćowanemu koniowi w zęby się nie patrzy погов. дарёному коню в зубы не смотрят+1. podarować, ofiarować 2. przebaczyć, odpuścić
* * *darowany сов.1) подари́ть, дарова́тьdarować życie — дарова́ть жизнь, поми́ловать
2) прости́ть, извини́тьdaruj mi — прости́ меня́
nie mogę sobie darować — я не могу́ себе́ прости́ть
darować karę — освободи́ть от наказа́ния
•Syn: -
12 przepuścić
глаг.• истекать• миновать• минуть• провести• проводить• проезжать• произойти• происходить• пройти• пропускать• пропустить• проходить* * *przepu|ścić\przepuścićszczę, \przepuścićszczony сов. 1. пропустить;2. разг. промотать, растратить; 3. уст. отпустить, простить; ● nie \przepuścić komuś а) не дать спуску кому-л.; б) не оставить без внимания кого-л.+2. roztrwonić 3. przebaczyć
* * *przepuszczę, przepuszczony сов.1) пропусти́ть2) разг. промота́ть, растра́тить3) уст. отпусти́ть, прости́ть•Syn:roztrwonić 2), przebaczyć 3) -
13 wybaczyć
глаг.• извинить• оправдать• оправдывать• отпускать• простить• прощать* * *wybacz|yć\wybaczyćony сов. komu простить кому, кого;proszę mi \wybaczyć а) простите меня;
б) извините, пожалуйста+darować, przebaczyć
* * *wybaczony сов. komuпрости́ть кому, когоproszę mi wybaczyć — 1) прости́те меня́; 2) извини́те, пожа́луйста
Syn: -
14 przebaczać
przebaczać [pʃɛbaʧ̑aʨ̑] < perf przebaczyć>vtprzebaczyć komuś [coś] jdm [etw] vergeben ( geh), jdm [etw] verzeihen -
15 darować
(-uję, -ujesz); vt perf( upominek) to give; ( karę) to pardon; ( życie) to spare; ( dług) to remit; (urazę, winę) to forgive* * *ipf. l. pf.1. (= dać) give, present; ( na cele dobroczynne) donate; darować komuś wolność give/grant sb freedom.2. (= oszczędzić) ( wysiłki) spare; darować sobie coś spare o.s. sth; darować komuś życie spare sb's life; daruj sobie! save yourself the trouble!3. (= przebaczyć) (karę, dług) remit; (winę, grzechy) forgive; darować komuś karę pardon sb, let sb off; ktoś nie może komuś czegoś darować sb can't forgive sb; nie mogę sobie tego darować I could kick myself for that.4. ( w zwrotach) daruje pan/pani! ( z oburzeniem) excuse me!; darowanemu koniowi nie zagląda/patrzy się w zęby przen. (you) don't/never look a gift horse in the mouth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > darować
-
16 podarować
-uję, -ujesz; vt perfpodarować coś komuś — ( dać w prezencie) to give sth to sb as a present; ( przebaczyć) to forgive sb sth
* * *pf.1. (= dać w prezencie) give; podarować coś komuś give sth to sb as a present.2. (= zrezygnować z jakiegoś należnego sobie świadczenia) give up; ( dług) remit; podarować komuś karę pardon sb; podarować coś komuś forgive sb sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podarować
-
17 dar|ować
pf — dar pf impf vt 1. (dać) to give- darować komuś książkę/maskotkę to give sb a book/mascot- darować więźniom wolność przen. to give prisoners their freedom- darował mi psa na urodziny he gave me a dog a. presented me with a dog for my birthday2. (zrezygnować z wyegzekwowania) to waive; to remit książk.- darowano mu resztę kary he was pardoned from serving the remainder of his sentence, the remainder of his sentence was waived- darować skazańcowi życie przen. to spare a condemned prisoner his life3. (przebaczyć) to forgive, to let [sb] off- darować komuś winę/złe zachowanie/spóźnienie to forgive sb for making a mistake/for their bad behaviour/for being late- tym razem ci daruję I’ll let you off this time- daruję sobie ten film/wyjazd I think I’ll give that film a miss/I’ll skip that trip- nie mógł sobie darować, że przepuścił taką okazję he could have kicked himself for missing such an opportunity pot.- nigdy bym sobie nie darowała, gdybym… I’d never forgive myself if I…- daruje pan/pani, ale… książk. forgive me, but… książk.- daruj, ale nie masz racji książk. forgive me, but you’re wrong a. mistaken książk.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dar|ować
-
18 kredy|t
m (G kredytu) 1. Fin. credit U, loan- kredyt bankowy a bank loan- kredyt konsumpcyjny consumer credit- kredyt eksportowy export credit- tanie kredyty dla budownictwa cheap credit for the construction industry- kredyt na budowę domu/na studia a home/student loan- kredyt mieszkaniowy a mortgage a. home loan- wysoko/nisko oprocentowany kredyt a high-interest/low-interest loan- wziąć a. zaciągnąć kredyt to take out a loan- spłacić kredyt to pay off a loan- sklep zamknął mu kredyt the shop refused to give him any more credit- na kredyt on credit- kupić coś na kredyt to buy sth on credit- „sklep nie udziela kredytu” ‘no credit’2. Księg. credit- □ kredyt budżetowy Ekon. budget allowance- kredyt hipoteczny Fin., Prawo mortgage- kredyt inwestycyjny Ekon., Fin. investment credit- kredyt odnawialny revolving credit, open-ended credit- kredyt refinansowy Ekon., Fin. refinance credit- kredyt rembursowy Fin., Handl. reimbursement credit- kredyt średnioterminowy Ekon., Fin. medium-term credit■ kredyt zaufania confidence, trust- obdarzyć kogoś kredytem zaufania to have confidence in sb, to trust sb- uwierzyć/przebaczyć komuś na kredyt to give sb the benefit of the doubtThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kredy|t
-
19 podar|ować
pf vt 1. (dać) to give; (w celach dobroczynnych) to donate- podarować coś komuś to give sb sth a. sth to sb; to present sb with sth książk.- podarował swoją kolekcję miejscowemu muzeum he donated his collection to a local museum ⇒ darować2. (przebaczyć) to forgive [winę, grzech, dług]- tym razem ci podaruję I’ll let you off this time pot.3. pot. (zrezygnować z czegoś) to skip pot.- podarować sobie sprzątanie to skip the cleaningThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podar|ować
-
20 rozgrzesz|yć
pf — rozgrzesz|ać impf Ⅰ vt 1. (przebaczyć) to absolve- rozgrzeszyła go z jego sprawek she absolved him for his misdeeds a. wrongdoings2. Relig. [ksiądz] to absolve [grzesznika] Ⅱ rozgrzeszyć się — rozgrzeszać się to justify oneself- rozgrzeszyć się z lenistwa to justify a. excuse one’s lazinessThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozgrzesz|yć
- 1
- 2
См. также в других словарях:
przebaczyć — dk VIb, przebaczyćczę, przebaczyćczysz, przebaczyćbacz, przebaczyćczył, przebaczyćczony przebaczać ndk I, przebaczyćam, przebaczyćasz, przebaczyćają, przebaczyćaj, przebaczyćał «przestać się za coś gniewać na kogoś, darować komuś jakąś winę,… … Słownik języka polskiego
przebaczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przebaczaćam, przebaczaća, przebaczaćają, przebaczaćany {{/stl 8}}– przebaczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, przebaczaćczę, przebaczaćczy, przebaczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} całkowicie wyzbywać się słusznego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
darować — dk IV, darowaćruję, darowaćrujesz, darowaćruj, darowaćował, darowaćowany darowywać ndk VIIIa, darowaćowuję, darowaćowujesz, darowaćowuj, darowaćowywał, darowaćowywany 1. «dać na własność; ofiarować, podarować» Darować komu jakiś drobiazg, książkę … Słownik języka polskiego
nigdy — «w żadnym czasie, w żadnej chwili; w żadnej sytuacji, pod żadnym warunkiem, wcale, zupełnie» Nigdy tam nie byłem. Nigdy nie wyjeżdżał za granicę. Nigdy się nie mylił. Nigdy w życiu, nigdy, przenigdy bym tego nie zrobił. Teraz lub nigdy. Mam ci… … Słownik języka polskiego
odpuścić — dk VIa, odpuścićpuszczę, odpuścićcisz, odpuścićpuść, odpuścićcił, odpuścićpuszczony odpuszczać ndk I, odpuścićam, odpuścićasz, odpuścićają, odpuścićaj, odpuścićał, odpuścićany 1. techn. «ogrzać i następnie ostudzić metal w celu częściowego… … Słownik języka polskiego
podarować — dk IV, podarowaćruję, podarowaćrujesz, podarowaćruj, podarowaćował, podarowaćowany 1. «dać coś jako dar, dać darmo, bez wynagrodzenia» Podarować coś komuś na imieniny, na urodziny, na gwiazdkę. 2. «zrezygnować z jakiejś należności, zwolnić kogoś… … Słownik języka polskiego
przebaczenie — n I rzecz. od przebaczyć … Słownik języka polskiego
przeniewierca — m odm. jak ż II, DCMs. przeniewiercacy; lm M. przeniewiercacy (przeniewiercace), DB. przeniewiercaców przestarz. «ten, kto się komuś sprzeniewierzył, zdradził kogoś, zawiódł czyjeś zaufanie; zdrajca, wiarołomca» Przebaczyć, darować przeniewiercy … Słownik języka polskiego
rozgrzeszyć — dk VIb, rozgrzeszyćszę, rozgrzeszyćszysz, rozgrzeszyćgrzesz, rozgrzeszyćszył, rozgrzeszyćszony rozgrzeszać ndk I, rozgrzeszyćam, rozgrzeszyćasz, rozgrzeszyćają, rozgrzeszyćaj, rozgrzeszyćał, rozgrzeszyćany 1. «darować, przebaczyć coś komuś, nie… … Słownik języka polskiego
wina — ż IV, CMs. winanie; lm D. win 1. «czyn naruszający normy postępowania (prawne, obyczajowe, moralne); wykroczenie, przewinienie, występek, błąd, grzech» Drobna, wielka wina. Nieumyślna wina oskarżonego. Niezbite dowody winy. Kara za winy. Dowieść… … Słownik języka polskiego
wybaczyć — dk VIb, wybaczyćczę, wybaczyćczysz, wybaczyćbacz, wybaczyćczył, wybaczyćczony wybaczać ndk I, wybaczyćam, wybaczyćasz, wybaczyćają, wybaczyćaj, wybaczyćał, wybaczyćany «darować komuś winę; przebaczyć» Wybaczał dziecku każde przewinienie. Wybaczyć … Słownik języka polskiego