-
1 odpuścić
глаг.• извинить• отпустить• простить• прощать* * *1) (przestać) забросить2) odpuścić (przebaczyć) простить, устар. отпуститьprzejść, zelżeć (o bólu) отпустить (о боли)zapuścić (o brodzie, włosach) отпустить (о бороде, волосах)puścić, zelżeć (o mrozie) отпустить (о морозе)wydać (o towarze) отпустить (о товаре)wypuścić, uwolnić отпустить (освободить)obluzować, obluźnić, popuścić, rozluźnić отпустить (ослабить)uwolnić, przest. odprawić устар. отпустить (уволить)* * *odpu|ścić\odpuścićszczę, \odpuścićść, \odpuścićszczony сов. отпустить, простить (грех, вину);● \odpuścić stal отпустить сталь
+ darować, przebaczyć* * *odpuszczę, odpuść, odpuszczony сов.отпусти́ть, прости́ть (грех, вину)Syn: -
2 odpuścić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odpuścić
-
3 odpuścić
[одпушьчічь]v.dk -
4 odpuścić
1. відпустити;2. простити -
5 odpuścić stal
отпусти́ть сталь -
6 отпустить
-
7 odpu|ścić
pf — odpu|szczać impf Ⅰ vt 1. książk. (darować) to forgive [winy]- odpuścić komuś grzechy Relig. to absolve sb’s sins, to absolve sb of their sins- odpuścić swoim wrogom to forgive one’s enemies2. pot. (zrezygnować) odpuścić sobie to ease up a. off, to give up- odpuść sobie, nie warto się przejmować ease up, it’s not worth the worry- odpuścić sobie egzamin (nie podejść) to miss an exam; (nie przygotować się) to not study enough for an exam3. Techn. to temper [stal] Ⅱ odpuścić się — odpuszczać się Techn. [stal] to be temperedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odpu|ścić
-
8 odpuszczać
impf ⇒ odpuścić* * *(-am, -asz)* * *ipf.1. przest. (= przebaczać, rozgrzeszać) forgive; odpuszczać komuś grzechy absolve sb from sins.2. techn. soften.3. pot. (= rezygnować) give up, let go; odpuścić sobie let go.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odpuszczać
-
9 darować
глаг.• воздать• выдавать• давать• дарить• даровать• дать• жертвовать• задавать• извинить• извинять• издавать• испускать• одарять• оправдывать• отдавать• отдать• отпускать• подавать• подарить• подать• пожаловать• пожертвовать• предоставить• предоставлять• преподать• простить• прощать• уделить• уделять* * *dar|ować\darowaćowany сов. 1. подарить, даровать;\darować życie даровать жизнь, помиловать;
2. простить, извинить;\darowaćuj mi прости меня; nie mogę sobie \darować я не могу себе простить; \darować karę освободить от наказания;
● \darowaćowanemu koniowi w zęby się nie patrzy погов. дарёному коню в зубы не смотрят+1. podarować, ofiarować 2. przebaczyć, odpuścić
* * *darowany сов.1) подари́ть, дарова́тьdarować życie — дарова́ть жизнь, поми́ловать
2) прости́ть, извини́тьdaruj mi — прости́ меня́
nie mogę sobie darować — я не могу́ себе́ прости́ть
darować karę — освободи́ть от наказа́ния
•Syn: -
10 odpuszczać
odpuszczać [ɔtpuʃʧ̑aʨ̑], odpuścić [ɔtpuɕʨ̑iʨ̑] <-szczę, -ści>1) ( darować)2) relodpuścić komuś grzechy jdm seine Sünden vergebenodpuść sobie! spar[e] dir das!, das kannst du dir sparen! -
11 grzech
m (G grzechu) 1. Relig. sin- grzech ciężki a cardinal sin- grzech pychy/gnuśności the sin of pride/sloth- grzech przeciw czemuś a sin against sth- popełnić grzech to commit a sin- wyznać swoje grzechy to confess one’s sins- żałować za grzechy to repent one’s sins- odpuścić komuś grzechy to absolve sb’s sins- zmazać czyjeś grzechy to cleanse sb of their sins- to grzech mówić o kimś złe rzeczy it’s a sin to speak ill of somebody2. przen. sin- grzech zaniedbania a sin of omission przen.- grzech przeciw dobremu smakowi an affront to good taste- □ grzech pierworodny Relig. original sin- grzech powszedni Relig. venal sin- grzech śmiertelny Relig. mortal sin- grzechy główne Relig. deadly sins■ ona jest grzechu warta she’s a real stunner pot.- za jakie grzechy…? why on earth…?* * *-u; -y; mpopełniać (popełnić perf) grzech — to sin, to commit a sin
* * *mi1. rel. sin; odpokutować za grzechy atone for one's sins; grzech pierworodny original sin; grzech śmiertelny mortal sin; grzech powszedni venial sin; siedem grzechów głównych (seven) deadly sins; kobieta warta grzechu gorgeous woman; za jakie grzechy what have I done?, what for?2. (= wykroczenie, błąd) sin, transgression.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > grzech
-
12 odpuszczać
odpuszczać sobie fam. sausen lassen -
13 schleifen
1.1) ( ziehen)jdn/etw zur Tür \schleifen ciągnąć [ perf po-] kogoś/coś do drzwijdn ins Kino \schleifen wyciągnąć kogoś do kina ( pot)II. vi[an etw ( dat) ] \schleifen Fahrradkette, Blech: trzeć [o coś][auf dem Boden] \schleifen Kleid, Schleppe: ciągnąć się [po ziemi]2. <schliff, geschliffen> vt -
14 vergeben
vergeben *I. vi[jdm] \vergeben wybaczyć [komuś]II. vt1) (geh: verzeihen)[jdm] etw \vergeben przebaczyć [komuś] coś; Sünde odpuścić [komuś] coś2) ( übergeben, zuteilen) Auftrag przydzielać [ perf przydzielić]; Preis, Stipendium, Wohnung przyznawać [ perf przyznać]; Chance, Möglichkeit dawać [ perf dać]; Karten rozdawać [ perf rozdać]eine Arbeit [an jdn] \vergeben zlecać [ perf zlecić] [komuś] pracęEintrittskarten zu \vergeben für... bilety do rozdania na...4) schon \vergeben sein być już zajętym
См. также в других словарях:
odpuścić — dk VIa, odpuścićpuszczę, odpuścićcisz, odpuścićpuść, odpuścićcił, odpuścićpuszczony odpuszczać ndk I, odpuścićam, odpuścićasz, odpuścićają, odpuścićaj, odpuścićał, odpuścićany 1. techn. «ogrzać i następnie ostudzić metal w celu częściowego… … Słownik języka polskiego
odpuszczać sobie – odpuścić sobie — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle o obowiązku, jakiejś zamierzonej czynności: rezygnować z czegoś, co nie wydaje się ważne, niezbędne, konieczne : {{/stl 7}}{{stl 10}}W drugim semestrze odpuścił sobie większość zajęć. Padało,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odpuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odpuszczaćam, odpuszczaća, odpuszczaćają, odpuszczaćany {{/stl 8}}– odpuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odpuszczaćpuszczę, odpuszczaćci, odpuszczaćpuść, odpuszczaćpuszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
darować — dk IV, darowaćruję, darowaćrujesz, darowaćruj, darowaćował, darowaćowany darowywać ndk VIIIa, darowaćowuję, darowaćowujesz, darowaćowuj, darowaćowywał, darowaćowywany 1. «dać na własność; ofiarować, podarować» Darować komu jakiś drobiazg, książkę … Słownik języka polskiego
podarować — dk IV, podarowaćruję, podarowaćrujesz, podarowaćruj, podarowaćował, podarowaćowany 1. «dać coś jako dar, dać darmo, bez wynagrodzenia» Podarować coś komuś na imieniny, na urodziny, na gwiazdkę. 2. «zrezygnować z jakiejś należności, zwolnić kogoś… … Słownik języka polskiego
rozgrzeszyć — dk VIb, rozgrzeszyćszę, rozgrzeszyćszysz, rozgrzeszyćgrzesz, rozgrzeszyćszył, rozgrzeszyćszony rozgrzeszać ndk I, rozgrzeszyćam, rozgrzeszyćasz, rozgrzeszyćają, rozgrzeszyćaj, rozgrzeszyćał, rozgrzeszyćany 1. «darować, przebaczyć coś komuś, nie… … Słownik języka polskiego