Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

obtrectātĭo

  • 1 obtrectatio

    obtrectātĭo, ōnis, f. [obtrecto], an envious detracting, disparaging; detraction, disparagement (class.): obtrectatio est ea, quam intellegi zêlotupian volo, aegritudo ex eo, quod alter quoque potiatur eo, quod ipse concupiverit, Cic. Tusc. 4, 8, 18:

    invidia atque obtrectatio,

    id. Inv. 1, 11, 16; cf. id. Brut. 42, 156 Orell. N. cr.; Liv. 28, 40:

    et malevolentia,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 15:

    et invidentia,

    id. Tusc. 4, 7, 16:

    et livor,

    Tac. H. 1, 1:

    malevolentissimae,

    Cic. Fam. 1, 7, 7; cf.: malevolorum obtrectationes et invidias prosternere, Vat. ap. Cic. Fam. 5, 9, 1:

    adversus gloriam,

    Liv. 28, 40.—
    (β).
    With gen. obj.:

    laudis,

    Caes. B. C. 1, 7:

    gloriae alienae,

    Liv. 2, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > obtrectatio

  • 2 obtrectātiō

        obtrectātiō ōnis, f    [obtrecto], a belittling, detraction, disparagement: invidia atque obtrectatio: adversus crescentem gloriam, L.: erga Flavianos, Ta.: laudis, Cs.: gloriae alienae, L.
    * * *
    disparagement; detraction; verbal attack inspired by malice or spite

    Latin-English dictionary > obtrectātiō

  • 3 invidia

        invidia ae, f    [invidus], envy, grudge, jealousy, ill-will, prejudice: invidiā abducti, Cs.: invidiam sequi, S.: virtus imitatione digna, non invidiā: Sine invidiā laudem invenire, ungrudgingly, T.: invidiā ducum perfidiāque militum Antigono est deditus, N.: nobilium, L.: invidia atque obtrectatio laudis suae, Cs.—Person., Envy, O.—Envy, ill-will, odium, unpopularity: gloriā invidiam vicisti, S.: ullā esse invidiā, to incur: mortis illius: res in invidiā erat, S.: habere, to be hated: in summam invidiam adducere: in eum... invidia quaesita est: Non erit invidiae victoria nostra ferendae, i. e. will bring me intolerable hate, O.: venire in invidiam, N.: cumulare invidiam, L.: invidiae nobis esse: pati, O.: intacta invidiā media sunt, L.: Ciceronis invidiam leniri, unpopularity, S.: absit invidia verbo, be it said without boasting, L.: vita remota a procellis invidiarum. —Fig., envy, an envious man: Invidia infelix metuet, etc., V.: invita fatebitur usque Invidia, etc., will reluctantly confess, H.— A cause of envy: aut invidiae aut pestilentiae possessores, i. e. of lands whether desirable or pestilential: summa invidiae eius, L.: Quae tandem Teucros considere... Invidiae est? i. e. why is it odious, etc., V.
    * * *
    hate/hatred/dislike; envy/jealousy/spite/ill will; use of words/acts to arouse

    Latin-English dictionary > invidia

  • 4 līvor

        līvor ōris, m    [LIV-], a bluish color, black and blue spot, bruise: Uva livorem ducit ab uvā, a taint, Iu.—Fig., envy, spite, malice, ill-will: summotum patriā proscindere, Livor, Desine, O.: cupidus, Pr.: obtrectatio et livor, Ta.—Person., O.
    * * *
    bluish discoloration (produced by bruising, etc); envy, spite

    Latin-English dictionary > līvor

  • 5 ambitio

    ambĭtĭo, ōnis, f. [ambio], a going round.
    I.
    In the time of the republic, t. t. (v. ambio, II. B.), the going about of candidates for office in Rome, and the soliciting of individual citizens for their vote, a canvassing, suing for office (by just and lawful means;

    while ambitus denotes unlawful means, as bribery, threats, etc.): quid de nostris ambitionibus loquar?

    Cic. Tusc. 2, 26, 62:

    mea me ambitio ab omni illā cogitatione abstrahebat,

    id. Sull. 4:

    cum ambitionis nostrae tempora postulabant,

    id. Planc. 18, 45:

    si infinitus forensium rerum labor et ambitionis occupatio decursu honorum etiam aetatis flexu constitisset,

    id. de Or. 1, 1, 1:

    hic magistratus a populo summā ambitione contenditur,

    id. Verr. 2, 53, 131:

    tanta exarsit ambitio, ut primores civitatis prensarent homines,

    Liv. 3, 35, 1 et saep.—
    II.
    A.. In gen., a striving for one's favor or good-will; an excessive desire to please, flattery, adulation:

    ambitione labi,

    Cic. Brut. 69, 244:

    sive aliquā suspitione sive ambitione adducti,

    id. Clu. 28, 76:

    in Scipione ambitio major, vita tristior,

    id. Off. 1, 30, 108 Heus., Beier, and Gernh.: Dionysius Platonem magnā ambitione Syracusas perduxit, in an ostentatious manner, for the purpose of securing his favor, Nep. Dion, 2, 2 Br. and Dähn.:

    ambitio (i.e. studium Fabiis placendi) obstabat,

    Liv. 5, 36:

    ambitione relegatā,

    without flattery, Hor. S. 1, 10, 84: ambitionem scriptoris facile averseris, obtrectatio et livor pronis auribus accipiuntur, Tac. H. 1, 1:

    nullo officii aut ambitionis genere omisso, i.e. nullis blanditiis,

    Suet. Oth. 4:

    coronas quam parcissime et sine ambitione tribuit,

    id. Aug. 25 et saep.—Hence, also partiality:

    jus sibi per ambitionem dictum non esse,

    Liv. 3, 47.—
    B.
    With the predom. idea of the purpose or end, a desire for honor, popularity, power, display, etc.; in bon. part., ambition; in mal. part., vanity. —So in Lucr. of the ambitious efforts of men:

    Angustum per iter luctantes ambitionis,

    struggling to press through the narrow way of ambition, Lucr. 5, 1132:

    me ambitio quaedam ad honorum studium duxit,

    Cic. Att. 1, 17:

    Miserrima omnino est ambitio honorumque contentio,

    id. Off. 1, 25:

    a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat,

    Sall. C. 4, 2:

    aut ab avaritiā aut miserā ambitione laborat,

    Hor. S. 1, 4, 26:

    Vitā solutorum miserā ambitione gravique,

    id. ib. 1, 6, 129; so id. ib. 2, 3, 78;

    2, 6, 18: inanis,

    id. Ep. 2, 2, 207:

    levis,

    Ov. F. 1, 103 al.:

    licet ipsa vitium sit ambitio, tamen frequenter causa virtutum est,

    Quint. 1, 2, 22:

    perversa,

    id. 10, 7, 20:

    funerum nulla ambitio,

    no display, pomp, Tac. G. 27.—
    C.
    Great exertion:

    cum admitti magnā ambitione aegre obtinuisset,

    Just. 1, 3.—
    D.
    That which surrounds (v. ambio, 2.;

    postclass. for ambitus): vimineos alveos circumdant ambitione tergorum bubulorum,

    with a wrapping of cowhide, Sol. 22:

    fuliginem ambitio extimae cutis cohibet,

    id. 35: ita assedimus, ut me ex tribus medium lateris ambitione protegerent, Min. Oct. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > ambitio

  • 6 carpo

    carpo, psi, ptum, 3 [cf.: rapio, harpazô, karpos; Engl. grab, grip, grasp].
    I.
    Lit., of plants, flowers, fruits, etc., to pick, pluck, pluck off, cull, crop, gather (class.; in prose and poetry, esp. in the latter very freq.; syn. decerpere).
    A.
    In gen.:

    (flos) tenui carptus ungui,

    Cat. 62, 43; Hor. C. 3, 27, 44; Ov. M. 9, 342:

    ab arbore flores,

    id. ib. 9, 380; cf.

    infra, II.: rosam, poma,

    Verg. G. 4, 134:

    violas et papavera,

    id. E. 2, 47:

    violas, lilia,

    Ov. M. 5, 392:

    frondes uncis manibus,

    id. G. 2, 366:

    plenis pomaria ramis,

    Ov. H. 4, 29:

    vindemiam de palmite,

    Verg. G. 2, 90:

    fructus,

    id. ib. 2, 501:

    frumenta manu,

    id. ib. 3, 176.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of animals, to take something as nourishment (cf. Burm. ad Phaedr. 1, 28, 4); first, of nourishment from plants, to crop, pluck off, browse, graze on, etc. (syn. depascere); also of flesh, to eat, devour (rare):

    alia (animalia) sugunt, alia carpunt, alia vorant, alia mandunt,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    carpunt gramen equi,

    Verg. A. 9, 353; id. G. 2, 201; Ov. M. 1, 299:

    herbam,

    Verg. G. 3, 296; 3, 465; Ov. M. 13, 927:

    pabula,

    id. ib. 4, 217; id. F. 4, 750:

    alimenta,

    id. M. 15, 478:

    apes carpunt ex oleā arbore ceram, e fico mel, etc.,

    gather, Varr. R. R. 3, 16, 24 sq.; cf.:

    apis carpens thyma,

    Hor. C. 4, 2, 29.— Poet.:

    Invidia (personif. envy) summa cacumina carpit,

    Ov. M. 2, 792:

    nec carpsere jecur volucres,

    id. ib. 10, 43; cf. Phaedr. 1, 28, 4.—Sometimes transf., of men:

    prandium,

    Ter. Ad. 4, 2, 52:

    carpe cibos digitis,

    Ov. A. A. 3, 755: pisces, pulles, Mart. 3, 13, 1.—Also, to carve; hence the pun in Petr. 36 fin.
    2.
    Poet., of other things, to tear off, tear away:

    summas carpens media inter cornua saetas,

    Verg. A. 6, 245.—Of wool, to pluck; hence, poet., to spin:

    vellera,

    Verg. G. 4, 335:

    pensa,

    id. ib. 1, 390; Prop. 3 (4), 6, 16; Hor. C. 3, 27, 64:

    lana carpta,

    carded, Cels. 6, 6, 1 (hence, facete: stolidum pecus, to pluck, i. e. to fleece rich lovers, Prop. 2 (3), 16, 8; Ov. A. A. 1, 420):

    ex collo furtim coronas,

    to pull off, Hor. S. 2, 3, 256:

    crinem genasque,

    to tear, rend, lacerate, Val. Fl. 8, 7;

    so acc. to Servius's inaccurate account, in a fragment of the Twelve Tables: mulier faciem ne carpito,

    Serv. ad Verg. A. 12, 606 (instead of the real words: MVLIERES. GENAS. NE. RADVNTO.; cf.

    Dirks. Fragm. XII. Tab. p. 668): artus in parva frusta,

    Sen. Thyest. 1061.—
    II.
    Trop.
    A.
    (Acc. to I. A.) To pluck, snatch, etc.:

    ut omni ex genere orationem aucuper, et omnes undique flosculos carpam atque delibem,

    Cic. Sest. 56, 119; id. de Or. 1, 42, 191:

    atque in legendo carpsi exinde quaedam,

    Gell. 9, 4, 5: oscula, to pluck, as it were, from the lips, to snatch, Prop. 1, 20, 27; Ov. H. 11, 117 Loers. N. cr.; id. M. 4, 358; Phaedr. 3, 8, 12 al.:

    basia,

    Mart. 5, 46, 1:

    gaudia,

    Ov. A. A. 3, 661:

    dulcia,

    Pers. 5, 151:

    regni commoda carpe mei,

    Ov. F. 3, 622:

    fugitivaque gaudia carpe,

    and snatch pleasures as they fly, Mart. 7, 47, 11:

    delicias,

    Prop. 2 (3), 34, 74.—
    B.
    Esp.
    1.
    (Acc. to I. B. 1.) In a good sense, to enjoy, use, make use of (mostly poet.;

    syn.: fruor, capio): breve ver et primos carpere flores,

    Ov. M. 10, 85 (cf.:

    flore aetatis frui,

    Liv. 21, 3, 4):

    illa mihi sedes, illic mea carpitur aetas,

    spent, lived, passed, Cat. 68, 35:

    diem,

    Hor. C. 1, 11, 8:

    honores virtutis,

    Val. Fl. 1, 177:

    auras vitales,

    Verg. A. 1, 388; cf. Sil. 3, 712:

    sub dio somnos,

    Verg. G. 3, 435:

    quietem,

    id. A. 7, 414:

    soporem,

    id. ib. 4, 522:

    noctes securas,

    Val. Fl. 5, 48; a poet. circumlocution for vivere, degere, etc.—
    b.
    In a bad sense.
    (α).
    To gnaw at or tear character or reputation, to carp at, slander, calumniate, revile:

    more hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant: non illo inimico, sed hoc maledico dente carpunt,

    Cic. Balb. 26, 57:

    nam is carpebatur a Bibulo, Curione, Favonio,

    id. ad Q. Fr. 2, 3, 2:

    Paulum obtrectatio carpsit,

    Liv. 45, 35, 5:

    imperatorem,

    id. 44, 38, 2:

    quae non desierunt carpere maligni,

    Quint. 11, 1, 24:

    maligno sermone,

    Suet. Aug. 27:

    obliquis orationibus,

    id. Dom. 2:

    nonnihil vocibus,

    Caes. B. G. 3, 17:

    aliquem sermonibus,

    Liv. 7, 12, 12:

    sinistris sermonibus,

    Plin. Ep. 1, 9, 5:

    Ciceronem in his,

    Quint. 9, 4, 64:

    te ficto quaestu,

    Cat. 62, 36 and 37:

    et detorquere recte facta,

    Plin. Ep. 1, 8, 6:

    famam vitamque,

    id. Pan. 53, 4; Suet. Calig. 34.—
    (β).
    To rob of strength, to weaken, enfeeble, wear away, consume; or poet., with the idea extended (cf. absumo), to consume completely, to destroy:

    vires,

    Verg. G. 3, 215; Liv. 9, 27, 6:

    quid si carpere singula (jura) et extorquere... patiemini,

    id. 34, 3, 2;

    esp. of in ward care, anxiety, longing, etc.: at regina, gravi jamdudum saucia curā, Volnus alit venis et caeco carpitur igni,

    Verg. A. 4, 2; Ov. M. 3, 490; 10, 370:

    solane perpetua maerens carpere juventā?

    Verg. A. 4, 32:

    curā carpitur ista mei,

    Ov. A. A. 3, 680:

    aegra assiduo mens carpitur aestu,

    Val. Fl. 3, 305; Lucr. 9, 744; Sil. 15, 1:

    invidia carpit et carpitur unā,

    Ov. M. 2, 781; cf. Prop. 3 (4), 5, 3:

    non ego Tot tuos patiar labores carpere lividas Obliviones,

    to wear away, Hor. C. 4, 9, 33; cf.: otia corpus alunt, animus quoque pascitur illis;

    Inmodicus contra carpit utrumque labor,

    Ov. P. 1, 4, 21 sq.:

    aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio, neglegit carpitque posteritas,

    Plin. Pan. 55, 9:

    totum potest excedere quod potest carpi,

    Sen. N. Q. 2, 13, 2.—So,
    (γ).
    In milit. lang., to inflict injury upon an enemy (esp. by single, repeated attacks), to weaken, harass:

    agmen adversariorum,

    Caes. B. C. 1, 63:

    hostes carpere multifariam vires Romanas,

    Liv. 3, 5, 1; 22, 32, 2; 27, 46, 6; cf. id. 3, 61, 13 infra; Weissenb. ad Liv. 22, 16, 2; Tac. A. 12, 32; Luc. 4, 156:

    novissimum agmen,

    Caes. B. C. 1, 78 fin.:

    novissimos,

    Liv. 8, 38, 6:

    extrema agminis,

    id. 6, 32, 11. —
    2.
    To separate a whole into single parts, to cut to pieces, divide (syn.: dividere, distribuere): neque semper utendum est perpetuitate, sed saepe carpenda membris minutioribus [p. 295] oratio est, Cic. de Or. 3, 49, 190:

    in multas parvasque partes carpere exercitum,

    Liv. 26, 38, 2:

    summam unius belli in multa proelia parvaque,

    id. 3, 61, 13:

    Erymanthus... ab accolis rigantibus carpitur,

    is drawn off into canals, Curt. 8, 9, 410. —With a reference to the meaning
    (α).
    supra:

    si erunt plures qui ob innocentem condemnandum pecuniam acceperint, tu non animadvertes in omnis, sed carpes ut velis, et paucos ex multis ad ignominiam sortiere?

    distinguish, single out, Cic. Clu. 46, 129; cf.:

    in multorum peccato carpi paucos ad ignominiam,

    id. ib. —
    3.
    Viam, iter, etc., or with definite local substantives, terram, mare, litora, etc., to go, tread upon, pass over, navigate, sail along or through, to take or pursue one ' s way (syn. ire):

    viam,

    Verg. A. 6, 629; Hor. S. 2, 6, 93; Ov. M. 8, 208; 11, 139:

    iter,

    Hor. S. 1, 5, 95; Ov. H. 18, 34; id. M. 2, 549; 10, 709:

    supremum iter = mori,

    Hor. C. 2, 17, 12:

    gyrum,

    to go in a circle, Verg. G. 3, 191:

    fugam,

    to fly, Sil. 10, 62; cf.:

    prata fugā,

    Verg. G. 3, 142:

    pede viam,

    Ov. A. A. 2, 230:

    pede iter,

    id. F. 3, 604:

    pedibus terras, pontum remis,

    Prop. 1, 6, 33:

    pede campos,

    Ov. Tr. 1, 10, 23:

    mare,

    id. M. 11, 752:

    litora,

    id. ib. 12, 196;

    15, 507: aëra alis,

    id. ib. 4, 616; cf. Verg. G. 4, 311:

    aethera,

    Ov. M. 8, 219:

    carpitur acclivis per muta silentia trames,

    id. ib. 10, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > carpo

  • 7 invidia

    invĭdĭa, ae, f. [invidus], envy, grudge, jealousy, act. and pass.; cf.:

    ut effugiamus ambiguum nomen invidiae,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20:

    quoniam invidia non in eo qui invidet solum dicitur, sed etiam in eo cui invidetur,

    id. ib. 4, 7, 16; Quint. 6, 2, 21 (whereas invidentia is only act.; class.).
    I.
    Act., envy jealousy, ill-will. —With gen. of person envying:

    invidiā ducum perfidiāque militum Antigono est deditus,

    Nep. Eum. 10:

    nobilium,

    Liv. 9, 46.—With gen. of obj.:

    invidia atque obtrectatio laudis suae,

    Caes. B. G. 1, 7:

    divitiarum,

    Liv. 10, 3. More freq. absol.:

    invidia adducti,

    Caes. B. G. 7, 77:

    invidiam sequi,

    Sall. J. 55, 3:

    virtus digna imitatione, non invidiā,

    Cic. Phil. 14, 6:

    invidia Siculi non invenere tyranni majus tormentum,

    Hor. Ep. 1, 2, 58; Verg. G. 3, 38; Liv. 9, 46. —
    B.
    Esp., in phrases: sine invidia, without ill-will, ungrudgingly:

    laudem invenire,

    Ter. And. 1, 1, 39:

    dare oscula,

    willingly, with pleasure, Mart. 3, 65, 10.—
    C.
    Transf., an object of envy or illwill:

    invidiae fucinus,

    Prop. 1, 12, 9.—
    II.
    Pass., envy, ill-will, odium, unpopularity:

    ne quae me illius temporis invidia attingeret,

    Cic. Fam. 3, 10, 10:

    in invidia esse,

    id. Div. in Caecil. 14; Sall. J. 25, 5:

    in invidiam invidia magna esse,

    Plin. 18, 6, 8, § 41:

    habere,

    to be hated, Cic. de Or. 2, 70, 283:

    reformidare,

    id. Rab. Post. 17, 48:

    in summam invidiam adducere,

    id. Fam. 1, 1, 4:

    extinguere,

    id. Balb. 6, 16:

    in eum... invidia quaesita est,

    id. Rab. Post. 17, 46:

    invidiam placare paras, virtute relictā,

    Hor. S. 2, 3, 13: non erit invidiae victoria nostra ferendae, not sufficient to endure, i. e. not so great as to justify so odious a result, Ov. M. 10, 628; cf. id. Am. 3, 6, 21:

    venire in invidiam,

    Nep. Epam. 7, 3:

    invidiā onerare quemquam,

    Suet. Tib. 8:

    cumulare alicui invidiam,

    id. Ner. 34:

    conflare,

    Liv. 3, 12:

    invidiae alicui esse,

    Cic. Cat. 1, 9:

    invidiam a se removere,

    Ov. M. 12, 626:

    sedare,

    Cic. Clu. 33:

    lenire,

    Sall. C. 22:

    pati,

    Ov. H. 20, 67: intacta invidiā media sunt: ad summa [p. 996] ferme tendit, Liv. 45, 35, 5:

    Ciceronis,

    the unpopularity of, Sall. C. 22, 3:

    Caesaris,

    Hirt. B. G. 8, 53; Suet. Rhet. 6:

    fraterna,

    Sall. J. 39, 5:

    Decemviralis,

    Liv. 3, 43.—

    Esp., in phrase: absit invidia verbo,

    to be said without boasting, Liv. 9, 19, 15; 36, 7, 7.— Plur.:

    vita remota a procellis invidiarum,

    Cic. Clu, 56, 153; Amm. 17, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > invidia

  • 8 lacero

    lăcĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [lacer], to tear to pieces, to mangle, rend, mutilate, lacerate (class., esp. in the trop. sense; syn.: lanio, discerpo).
    I.
    Lit.:

    quin spolies, mutiles, laceres quemquam nacta sis,

    Ter. Hec. 1, 1, 8: lacerat lacertum Largi mordax Memmius, Crass. ap. Cic. de Or. 2, 59, 240:

    corpus uti volucres lacerent in morte feraeque,

    Lucr. 3, 880:

    membra aliena,

    Juv. 15, 102; cf.: lacerato corpore, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 95 Vahl.):

    morsu viscera, Cic. poët. Tusc. 2, 8: ora, comas, vestem lacerat,

    Ov. M. 11, 726:

    amictus,

    Sil. 13, 389:

    genas,

    Ov. Tr. 3, 3, 51:

    verbere terga,

    id. F. 2, 695:

    Tum autem Syrum impulsorem, vah, quibus illum lacerarem modis,

    Ter. Ad. 3, 2, 17:

    tergum virgis,

    Liv. 3, 58; 26, 13:

    unguibus cavos recessus luminum,

    Sen. Oedip. 968:

    quid miserum laceras?

    Verg. A. 3, 41:

    ferro,

    Hor. C. 3, 27, 46:

    loricam,

    Verg. A. 12, 98: lacerari morsibus saevis canum, Phaedr. 1, 12, 11:

    ferae corpus lacerabant,

    Petr. 115 sq.:

    carnes dentibus,

    Vulg. Job, 13, 4; id. Gen. 40, 19.—
    B.
    Esp.
    1.
    To break up, to wreck, shatter:

    navem Ulixis,

    Ov. P. 3, 6, 19:

    majorem partem classis,

    Vell. 2, 79, 3:

    naves,

    Liv. 29, 8:

    navigia,

    Curt. 4, 3, 18:

    lecticam,

    Suet. Aug. 91.—
    2.
    To cut up, carve:

    obsonium,

    Petr. 36:

    anserem,

    id. 137; 74.—
    3.
    To waste, plunder: cum Hannibal terram Italiam laceraret atque vexaret, Cato ap. Serv. Verg. E. 6, 7, 6:

    orbem,

    Juv. 4, 37.—
    II.
    Trop.
    A.
    To tear to pieces with words, to censure, asperse, abuse, rail at:

    obtrectatio invidiaque, quae solet lacerare plerosque,

    Cic. Brut. 42, 156:

    optimum virum verborum contumeliis,

    id. Phil. 11, 2:

    aliquem probris,

    Liv. 31, 6:

    Pompeium dempto metu lacerant,

    Sall. H. 3, 61, 21 Dietsch:

    meque vosque male dictis,

    id. J. 85, 26:

    famam alicujus,

    to slander, calumniate, id. 38, 54:

    alicujus carmina,

    Ov. P. 4, 16, 1:

    lacerari crebro vulgi rumore,

    Tac. A. 15, 73.—
    B.
    To distress, torture, pain, afflict:

    intolerabili dolore lacerari,

    Cic. Ac. 2, 8, 23:

    quam omni crudelitate lacerastis,

    id. Dom. 23, 59:

    quid laceras pectora nostra morā?

    Ov. H. 15, 212:

    meus me maeror cottidianus lacerat et conficit,

    Cic. Att. 3, 8, 2; cf.:

    aegritudo lacerat, exest animum planeque conficit,

    id. Tusc. 3, 13, 27.—
    C.
    To ruin, destroy, dissipate, squander, waste:

    male suadendo et lustris lacerant homines,

    Plaut. Curc. 4, 2, 22:

    patriam omni scelere,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    bonorum emptores, ut carnifices, ad reliquias vitae lacerandas et distrahendas,

    to scatter, disperse, Cic. Quint. 15, 50:

    pecuniam,

    to squander, id. Verr. 2, 3, 70, § 164:

    lacerari valde suam rem,

    Plaut. Merc. 1, 1, 48; cf.:

    bona patria manu, ventre,

    to lavish, squander, Sall. C. 14, 2:

    diem,

    to waste, Plaut. As. 2, 2, 25; id. Stich. 3, 1, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > lacero

  • 9 livor

    līvor, ōris, m. [liveo], bluish color, leaden color, a black and blue spot.
    I.
    Lit.:

    jam livorem tute scapulis istoc concinnas tuis,

    Plaut. Truc. 4, 3, 19:

    livore decoloratum corpus mortui,

    Auct. Her. 2, 5, 8:

    ostendere nigram in facie tumidis livoribus offam,

    Juv. 16, 11; Quint. 2, 21, 19; cf. id. 5, 9, 1; 11; 5, 10, 46:

    illinitur livoribus,

    Plin. 20, 22, 87, § 240.—Of a speck or taint in fruit:

    uva conspectā livorem ducit ab uva,

    Juv. 2, 81:

    tum sucos herbasque dedi queis livor abiret,

    Tib. 1, 6, 13.—
    II.
    Trop., envy, spite, malice, ill-will (mostly poet. and post-Aug. for invidia): summā malevolentiā et livore impediuntur, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 1:

    obtrectatio et livor,

    Tac. H. 1, 1: pascitur in vivis livor;

    post fata quiescit,

    Ov. Am. 1, 15, 39:

    ergo submotum patriā proscindere, livor, Desine,

    id. P. 4, 16, 47:

    rumpere, livor edax,

    id. R. Am. 389:

    cupidus,

    Prop. 1, 8, 29:

    livor ac malignitas,

    Suet. Calig. 34; Plin. Pan. 3, 4; 58, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > livor

  • 10 malevolentia

    mălĕvŏlentīa ( mălĭv-), ae, f. [malevolens], ill-will, evil disposition towards any one, dislike, hatred, envy, malevolence (class.):

    malevolentia est voluptas ex malo alterius sine emolumento suo,

    Cic. Tusc. 4, 9, 20:

    malevolentia in ceteros,

    id. Fam. 1, 9, 22:

    obtrectatio et malevolentia,

    id. Q. Fr. 1, 1, 15:

    malevolentia et invidia,

    Sall. C. 3, 2:

    vicinitas non infuscata malevolentia,

    Cic. Planc. 9, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > malevolentia

  • 11 malivolentia

    mălĕvŏlentīa ( mălĭv-), ae, f. [malevolens], ill-will, evil disposition towards any one, dislike, hatred, envy, malevolence (class.):

    malevolentia est voluptas ex malo alterius sine emolumento suo,

    Cic. Tusc. 4, 9, 20:

    malevolentia in ceteros,

    id. Fam. 1, 9, 22:

    obtrectatio et malevolentia,

    id. Q. Fr. 1, 1, 15:

    malevolentia et invidia,

    Sall. C. 3, 2:

    vicinitas non infuscata malevolentia,

    Cic. Planc. 9, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > malivolentia

  • 12 obtrectatus

    obtrectātus, ūs, m. [id.], for obtrectatio, detraction, disparagement (postclass.): sine vano obtrectatu considerare, an, etc., Gell. praef. § 16.

    Lewis & Short latin dictionary > obtrectatus

См. также в других словарях:

  • obtrectatio — index disparagement Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Obtrectation — Ob trec*ta tion, n. [L. obtrectatio, from obtrectare to detract from through envy. See {Detract}.] Slander; detraction; calumny. [Obs.] Barrow. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ОБТРЕКТАЦИЯ — (лат.; этим. см. пред. сл.). Ложный донос, клевета. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ОБТРЕКТАЦИЯ лат. obtrectatio, от obtrectare, злословить. Ложный донос, клевета. Объяснение 25000 иностранных слов …   Словарь иностранных слов русского языка

  • disparagement — dis·par·age·ment /di spar ij mənt/ n 1: the publication of false and injurious statements that are derogatory of another s property, business, or product – called also business disparagement, commercial disparagement, disparagement of property,… …   Law dictionary

  • ANNIBAL — I. ANNIBAL Carthaginensium Dux, Amilcaris fil. quem adhuc impuberem iureiurandô ante aras pater astrinxisle fertur, ut quam primum per aetatem liceret, arma contra Romanos sumeret. Sil. Ital. l. 1. v. 104. Olli permulcens genitor caput, oscula… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DATAMES — fil. Camissaris, ex matre Scythissa, Cariae praefuit. Postea Dux Exercituum sub Artaxerxe, rebus prudenter fortiter que gestis clarissimus evasit. Hinc aemulorum obtrectatio, et eius ex aula fuga. In uqa cum diu egregie se tueretur, a Mithridate… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԲԱՄԲԱՍԱՆՔ — (նաց.) NBH 1 430 Chronological Sequence: 6c, 8c, 10c, 12c ն. (ʼի բամ, բա, կամ բամբ, եւ ասել). καταλαλία, ἁντιλογία , λοιδορία, μέμψις, ψόγος oblocutio, obtrectatio, detractio, delatio, convitium, incusatio, vituperium, reprehensio Մեղադրութիւն,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԲԱՆՍԱՐԿՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 1 437 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 10c, 12c գ. διαλβολή calumnia, obtrectatio Քսութիւն. չարախօսութիւն. հակառակութիւն, մանաւանդ՝ սատանայի. ... *Եւ ահա ելի ես ʼի բանսարկութիւն քեզ (այսինքն ʼի հակառակիլ) …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԲԱՍՐԱՆՔ — (նաց.) NBH 1 440 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c, 12c, 14c գ. διαβολή, αἱτία criminatio, obtrectatio, culpa, accusatio Պարսաւագրութիւն, բամբասանք. բանսարկութիւն. քրթմնջիւն, ստգտանք, թշնամանք. նախատինք. ... *Արա՛ զսուգն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅԻՇՈՑ — (ոցք, ցաց.) NBH 2 0360 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c, 13c գ. αἱσχρολογία turpis memoratio, obtrectatio. Յիշումն զազիր իրաց ʼի նախատել զոք, զազրաբանութիւն անարգական. բան թշնամանագիր. լուտանք. նախատինք. իշոց, յիշունց.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՉԱՐԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 2 0566 Chronological Sequence: Early classical, 5c գ. καταλαλία oblocutio, obtrectatio, maledictio διαβολή calumnia. Չարախօսելն. լուտանք. բամբասանք. բանսարկութիւն. զրպարտութիւն. *Ի բաց թօթափել զնախանձ, եւ զամենայն զչարախօսութիւն:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»