Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

nepotes+v

  • 1 Nepos

    1.
    nĕpos, ōtis, m. and f. (v. infra) [Sanscr. nap-tar, descendant; Gr. anepsios, nephew; cf. nepodes; cf. neptis, Germ. Neffe], a grandson, son's or daughter's son: primo gradu sunt supra pater, mater; infra filius, filia. Secundo gradu sunt supra avus, avia;

    infra nepos, neptis,

    Dig. 38, 10, 1; cf.:

    nepos quoque dupliciter intellegitur, ex filio vel filia natus,

    ib. 38, 10, 10, § 13; Cic. Deiot. 1, 2: Metellum multi filii, filiae, nepotes, neptes in rogum imposuerunt. id. Tusc. 1, 35, 85:

    Q. Pompeii ex filiā nepos,

    id. Brut. 76, 263:

    M. Catonis censorii ex filio nepos,

    Gell. 13, 20 (19), 3; Dig. 44, 4, 18:

    sororis nepos,

    Tac. A. 4, 44.—
    2.
    For neptis, a granddaughter (ante- and post-class.): Ilia dia nepos, Enn. ap. Charis. p. 70 P. (Ann. v. 56 Vahl.); Inscr. Grut. 477, 5; ib. 678, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    A brother's or sister's son, a nephew (post-Aug.):

    tres instituit heredes sororum nepotes,

    Suet. Caes. 83; Hier. Ep. 60, n. 9; Eutr. 7, 1.—
    2.
    In gen., a descendant ( poet.):

    filius an aliquis magnā de stirpe nepotum?

    Verg. A. 6, 864:

    in nepotum Perniciem,

    Hor. C. 2, 13, 3: Caesar, [p. 1201] ab Aeneā qui tibi fratre nepos (to Cupid), Ov. P. 3, 3, 62:

    magnanimos Remi nepotes,

    Cat. 58, 5; Luc. 7, 207:

    haec tetigit tuos urtica nepotes,

    Juv. 2, 128.—
    3.
    A favorite: omnes profecto mulieres te amant... Py.... nepos sum Veneris, Plaut. Mil. 4, 6, 50. —
    4.
    Of animals (post-Aug.), Col. 6, 37, 4; 7, 2, 5.—
    5.
    Of plants, a sucker, Col. 4, 10, 2; 4, 6, 5.—
    C.
    Fig., a spendthrift, prodigal (syn.:

    ganeo, asotus): quis ganeo, quis nepos, quis adulter?

    Cic. Cat. 2, 4, 7:

    in populi Romani patrimonio nepos,

    id. Agr. 1, 1, 2:

    profusus nepos,

    id. Quint. 12, 40:

    quantum simplex hilarisque nepoti Discrepet,

    Hor. Ep. 2, 2, 193; 1, 15, 36.
    2.
    Nĕpos, ōtis, m., a surname in the gens Cornelia. So Cornelius Nepos, a Roman historian, the friend of Cicero, Atticus, and Calullus; author of the work De Viris Illustribus, a portion of which is preserved, Gell. 15, 28; Plin. 9, 39, 63, § 137; Plin. Ep. 5, 3, 6; 4, 28, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Nepos

  • 2 nepos

    1.
    nĕpos, ōtis, m. and f. (v. infra) [Sanscr. nap-tar, descendant; Gr. anepsios, nephew; cf. nepodes; cf. neptis, Germ. Neffe], a grandson, son's or daughter's son: primo gradu sunt supra pater, mater; infra filius, filia. Secundo gradu sunt supra avus, avia;

    infra nepos, neptis,

    Dig. 38, 10, 1; cf.:

    nepos quoque dupliciter intellegitur, ex filio vel filia natus,

    ib. 38, 10, 10, § 13; Cic. Deiot. 1, 2: Metellum multi filii, filiae, nepotes, neptes in rogum imposuerunt. id. Tusc. 1, 35, 85:

    Q. Pompeii ex filiā nepos,

    id. Brut. 76, 263:

    M. Catonis censorii ex filio nepos,

    Gell. 13, 20 (19), 3; Dig. 44, 4, 18:

    sororis nepos,

    Tac. A. 4, 44.—
    2.
    For neptis, a granddaughter (ante- and post-class.): Ilia dia nepos, Enn. ap. Charis. p. 70 P. (Ann. v. 56 Vahl.); Inscr. Grut. 477, 5; ib. 678, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    A brother's or sister's son, a nephew (post-Aug.):

    tres instituit heredes sororum nepotes,

    Suet. Caes. 83; Hier. Ep. 60, n. 9; Eutr. 7, 1.—
    2.
    In gen., a descendant ( poet.):

    filius an aliquis magnā de stirpe nepotum?

    Verg. A. 6, 864:

    in nepotum Perniciem,

    Hor. C. 2, 13, 3: Caesar, [p. 1201] ab Aeneā qui tibi fratre nepos (to Cupid), Ov. P. 3, 3, 62:

    magnanimos Remi nepotes,

    Cat. 58, 5; Luc. 7, 207:

    haec tetigit tuos urtica nepotes,

    Juv. 2, 128.—
    3.
    A favorite: omnes profecto mulieres te amant... Py.... nepos sum Veneris, Plaut. Mil. 4, 6, 50. —
    4.
    Of animals (post-Aug.), Col. 6, 37, 4; 7, 2, 5.—
    5.
    Of plants, a sucker, Col. 4, 10, 2; 4, 6, 5.—
    C.
    Fig., a spendthrift, prodigal (syn.:

    ganeo, asotus): quis ganeo, quis nepos, quis adulter?

    Cic. Cat. 2, 4, 7:

    in populi Romani patrimonio nepos,

    id. Agr. 1, 1, 2:

    profusus nepos,

    id. Quint. 12, 40:

    quantum simplex hilarisque nepoti Discrepet,

    Hor. Ep. 2, 2, 193; 1, 15, 36.
    2.
    Nĕpos, ōtis, m., a surname in the gens Cornelia. So Cornelius Nepos, a Roman historian, the friend of Cicero, Atticus, and Calullus; author of the work De Viris Illustribus, a portion of which is preserved, Gell. 15, 28; Plin. 9, 39, 63, § 137; Plin. Ep. 5, 3, 6; 4, 28, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > nepos

  • 3 cari

    1.
    cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:

    carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:

    ego illum scio, quam carus sit cordi meo,

    Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:

    neque meo cordi esse quemquam cariorem,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    dis carus ipsis,

    Hor. C. 1, 31, 13:

    laeta pax cariores Sabinas viris fecit,

    Liv. 1, 13, 6:

    populo carus atque jucundus,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriae,

    Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:

    parentes,

    id. 3, 85:

    cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:

    genitor,

    Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:

    genitrix,

    Verg. A. 1, 689:

    nutrix,

    id. ib. 4, 634:

    conjux,

    Ov. M. 11, 727:

    Thisbe,

    id. ib. 4, 143:

    nata,

    id. ib. 4, 222:

    nepotes,

    Cat. 64, 381:

    pignora, nati,

    Ov. F. 3, 218;

    so also pignora, nepotes,

    id. M. 3, 134; cf.:

    caput nepotis,

    Cat. 68, 120:

    frater carissimus atque amantissimus,

    Cic. Cat. 4, 2, 3:

    homines mihi carissimi et amicissimi,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,

    Ter. And. 1, 5, 38; so,

    carum habere aliquem,

    Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):

    omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,

    id. Att. 10, 11, 1:

    parentes carissimos habere,

    id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:

    ex decessu carissimorum,

    Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:

    omnium societatum nulla est carior,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    patria,

    Hor. S. 2, 2, 104:

    Athenae,

    Cat. 64, 81:

    carmina legenti,

    Prop. 3 (4), 2, 13:

    crines,

    id. 1, 17, 21:

    simulacra,

    Ov. M. 14, 112:

    amplexus,

    id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:

    patria mihi vită meă multo est carior,

    Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:

    carius oculis,

    id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:

    hoc est gratum nobisque est carius auro,

    Cat. 107, 3.—
    II.
    Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:

    venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:

    quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,

    Ter. Eun. 5, 4, 5:

    quom cara annona sit,

    Plaut. Capt. 3, 1, 35:

    coquos carissimus,

    id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.:

    aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),

    Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:

    cariora pretia facere,

    Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,

    trecentis,

    Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).
    A. 1.
    Dearly, at a high price:

    vēnire,

    Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—
    2.
    Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    B.
    cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
    2.
    Cārus, i, a Roman cognomen.
    I.
    T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—
    II.
    M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—
    III.
    Another poet, Ov P. 4, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > cari

  • 4 Carus

    1.
    cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:

    carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:

    ego illum scio, quam carus sit cordi meo,

    Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:

    neque meo cordi esse quemquam cariorem,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    dis carus ipsis,

    Hor. C. 1, 31, 13:

    laeta pax cariores Sabinas viris fecit,

    Liv. 1, 13, 6:

    populo carus atque jucundus,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriae,

    Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:

    parentes,

    id. 3, 85:

    cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:

    genitor,

    Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:

    genitrix,

    Verg. A. 1, 689:

    nutrix,

    id. ib. 4, 634:

    conjux,

    Ov. M. 11, 727:

    Thisbe,

    id. ib. 4, 143:

    nata,

    id. ib. 4, 222:

    nepotes,

    Cat. 64, 381:

    pignora, nati,

    Ov. F. 3, 218;

    so also pignora, nepotes,

    id. M. 3, 134; cf.:

    caput nepotis,

    Cat. 68, 120:

    frater carissimus atque amantissimus,

    Cic. Cat. 4, 2, 3:

    homines mihi carissimi et amicissimi,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,

    Ter. And. 1, 5, 38; so,

    carum habere aliquem,

    Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):

    omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,

    id. Att. 10, 11, 1:

    parentes carissimos habere,

    id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:

    ex decessu carissimorum,

    Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:

    omnium societatum nulla est carior,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    patria,

    Hor. S. 2, 2, 104:

    Athenae,

    Cat. 64, 81:

    carmina legenti,

    Prop. 3 (4), 2, 13:

    crines,

    id. 1, 17, 21:

    simulacra,

    Ov. M. 14, 112:

    amplexus,

    id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:

    patria mihi vită meă multo est carior,

    Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:

    carius oculis,

    id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:

    hoc est gratum nobisque est carius auro,

    Cat. 107, 3.—
    II.
    Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:

    venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:

    quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,

    Ter. Eun. 5, 4, 5:

    quom cara annona sit,

    Plaut. Capt. 3, 1, 35:

    coquos carissimus,

    id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.:

    aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),

    Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:

    cariora pretia facere,

    Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,

    trecentis,

    Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).
    A. 1.
    Dearly, at a high price:

    vēnire,

    Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—
    2.
    Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    B.
    cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
    2.
    Cārus, i, a Roman cognomen.
    I.
    T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—
    II.
    M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—
    III.
    Another poet, Ov P. 4, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Carus

  • 5 carus

    1.
    cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:

    carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:

    ego illum scio, quam carus sit cordi meo,

    Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:

    neque meo cordi esse quemquam cariorem,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    dis carus ipsis,

    Hor. C. 1, 31, 13:

    laeta pax cariores Sabinas viris fecit,

    Liv. 1, 13, 6:

    populo carus atque jucundus,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriae,

    Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:

    parentes,

    id. 3, 85:

    cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:

    genitor,

    Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:

    genitrix,

    Verg. A. 1, 689:

    nutrix,

    id. ib. 4, 634:

    conjux,

    Ov. M. 11, 727:

    Thisbe,

    id. ib. 4, 143:

    nata,

    id. ib. 4, 222:

    nepotes,

    Cat. 64, 381:

    pignora, nati,

    Ov. F. 3, 218;

    so also pignora, nepotes,

    id. M. 3, 134; cf.:

    caput nepotis,

    Cat. 68, 120:

    frater carissimus atque amantissimus,

    Cic. Cat. 4, 2, 3:

    homines mihi carissimi et amicissimi,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,

    Ter. And. 1, 5, 38; so,

    carum habere aliquem,

    Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):

    omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,

    id. Att. 10, 11, 1:

    parentes carissimos habere,

    id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:

    ex decessu carissimorum,

    Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:

    omnium societatum nulla est carior,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    patria,

    Hor. S. 2, 2, 104:

    Athenae,

    Cat. 64, 81:

    carmina legenti,

    Prop. 3 (4), 2, 13:

    crines,

    id. 1, 17, 21:

    simulacra,

    Ov. M. 14, 112:

    amplexus,

    id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:

    patria mihi vită meă multo est carior,

    Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:

    carius oculis,

    id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:

    hoc est gratum nobisque est carius auro,

    Cat. 107, 3.—
    II.
    Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:

    venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:

    quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,

    Ter. Eun. 5, 4, 5:

    quom cara annona sit,

    Plaut. Capt. 3, 1, 35:

    coquos carissimus,

    id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.:

    aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),

    Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:

    cariora pretia facere,

    Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,

    trecentis,

    Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).
    A. 1.
    Dearly, at a high price:

    vēnire,

    Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—
    2.
    Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    B.
    cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
    2.
    Cārus, i, a Roman cognomen.
    I.
    T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—
    II.
    M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—
    III.
    Another poet, Ov P. 4, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > carus

  • 6 charus

    1.
    cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:

    carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:

    ego illum scio, quam carus sit cordi meo,

    Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:

    neque meo cordi esse quemquam cariorem,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    dis carus ipsis,

    Hor. C. 1, 31, 13:

    laeta pax cariores Sabinas viris fecit,

    Liv. 1, 13, 6:

    populo carus atque jucundus,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriae,

    Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:

    parentes,

    id. 3, 85:

    cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:

    genitor,

    Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:

    genitrix,

    Verg. A. 1, 689:

    nutrix,

    id. ib. 4, 634:

    conjux,

    Ov. M. 11, 727:

    Thisbe,

    id. ib. 4, 143:

    nata,

    id. ib. 4, 222:

    nepotes,

    Cat. 64, 381:

    pignora, nati,

    Ov. F. 3, 218;

    so also pignora, nepotes,

    id. M. 3, 134; cf.:

    caput nepotis,

    Cat. 68, 120:

    frater carissimus atque amantissimus,

    Cic. Cat. 4, 2, 3:

    homines mihi carissimi et amicissimi,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,

    Ter. And. 1, 5, 38; so,

    carum habere aliquem,

    Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):

    omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,

    id. Att. 10, 11, 1:

    parentes carissimos habere,

    id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:

    ex decessu carissimorum,

    Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:

    omnium societatum nulla est carior,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    patria,

    Hor. S. 2, 2, 104:

    Athenae,

    Cat. 64, 81:

    carmina legenti,

    Prop. 3 (4), 2, 13:

    crines,

    id. 1, 17, 21:

    simulacra,

    Ov. M. 14, 112:

    amplexus,

    id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:

    patria mihi vită meă multo est carior,

    Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:

    carius oculis,

    id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:

    hoc est gratum nobisque est carius auro,

    Cat. 107, 3.—
    II.
    Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:

    venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:

    quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,

    Ter. Eun. 5, 4, 5:

    quom cara annona sit,

    Plaut. Capt. 3, 1, 35:

    coquos carissimus,

    id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.:

    aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),

    Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:

    cariora pretia facere,

    Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,

    trecentis,

    Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).
    A. 1.
    Dearly, at a high price:

    vēnire,

    Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—
    2.
    Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    B.
    cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
    2.
    Cārus, i, a Roman cognomen.
    I.
    T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—
    II.
    M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—
    III.
    Another poet, Ov P. 4, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > charus

  • 7 karus

    1.
    cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:

    carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:

    ego illum scio, quam carus sit cordi meo,

    Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:

    neque meo cordi esse quemquam cariorem,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    dis carus ipsis,

    Hor. C. 1, 31, 13:

    laeta pax cariores Sabinas viris fecit,

    Liv. 1, 13, 6:

    populo carus atque jucundus,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriae,

    Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:

    parentes,

    id. 3, 85:

    cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:

    genitor,

    Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:

    genitrix,

    Verg. A. 1, 689:

    nutrix,

    id. ib. 4, 634:

    conjux,

    Ov. M. 11, 727:

    Thisbe,

    id. ib. 4, 143:

    nata,

    id. ib. 4, 222:

    nepotes,

    Cat. 64, 381:

    pignora, nati,

    Ov. F. 3, 218;

    so also pignora, nepotes,

    id. M. 3, 134; cf.:

    caput nepotis,

    Cat. 68, 120:

    frater carissimus atque amantissimus,

    Cic. Cat. 4, 2, 3:

    homines mihi carissimi et amicissimi,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,

    Ter. And. 1, 5, 38; so,

    carum habere aliquem,

    Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):

    omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,

    id. Att. 10, 11, 1:

    parentes carissimos habere,

    id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:

    ex decessu carissimorum,

    Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:

    omnium societatum nulla est carior,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    patria,

    Hor. S. 2, 2, 104:

    Athenae,

    Cat. 64, 81:

    carmina legenti,

    Prop. 3 (4), 2, 13:

    crines,

    id. 1, 17, 21:

    simulacra,

    Ov. M. 14, 112:

    amplexus,

    id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:

    patria mihi vită meă multo est carior,

    Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:

    carius oculis,

    id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:

    hoc est gratum nobisque est carius auro,

    Cat. 107, 3.—
    II.
    Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:

    venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:

    quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,

    Ter. Eun. 5, 4, 5:

    quom cara annona sit,

    Plaut. Capt. 3, 1, 35:

    coquos carissimus,

    id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.:

    aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),

    Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:

    cariora pretia facere,

    Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,

    trecentis,

    Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).
    A. 1.
    Dearly, at a high price:

    vēnire,

    Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—
    2.
    Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    B.
    cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
    2.
    Cārus, i, a Roman cognomen.
    I.
    T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—
    II.
    M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—
    III.
    Another poet, Ov P. 4, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > karus

  • 8 complector or conplector

        complector or conplector plexus, ī, dep.    [PARC-, PLEC-], to clasp, embrace, grasp: mulierem, T.: patrem: nepotes, V.: dextram euntis, V.: pedes, V.: membra lacertis, O.: inter nos: inter se, L.: Te comitem, V. — To grasp, clasp, seize, encircle, surround, compass, enclose: (vitis) claviculis quicquid est nacta complectitur: amaracus illum Floribus conplectitur, V.: spatium, to include (in fortifications), Cs.: Ruris quantum aratro Conplecti posses, i. e. plough around, O.: quoad stans complecti posset, grapple, N.: dextrā hostem, V.—Fig., of sleep, to seize upon, enfold: sopor complectitur artūs, V.: me somnus.—To grasp mentally, comprehend, understand: animum cogitatione: alqd: animo: cum conplector animo, reperio, etc.: genus iudiciorum: formam animi, to consider, Ta. — To comprise, express, describe, represent, explain, include, sum up, comprehend: facta oratione: hoc uno complector omnia: causas ipsā sententiā, sum up in the motion itself.— Poet.: est talīs complexa preces, summed up her wishes in, O. — In philos., to draw a conclusion, make an inference, C.—To embrace, value, honor, care for: eum beneficio: te benevolentiā: caritate civīs, L.: cunctam rem p. res tuae gestae complexae sunt, have extended to.—To embrace, include: omnīs omnium caritates patria una complexa est: quo uno maleficio scelera omnia complexa esse videantur.—To seize, lay hold of, take possession of: (philosophiae) vis cum est idoneam complexa naturam.

    Latin-English dictionary > complector or conplector

  • 9 dēbeo

        dēbeo uī, itus, ēre    [for dehibeō; de + habeo], to withhold, keep back: alqd tibi absenti: tibi hoc video non posse deberi, i. e. you will not consent to remain my creditor.—To owe, be in debt: illis quibus debui, T.: ut illi quam plurimi deberent, S.: qui se debere fateantur (i. e. debitores esse), Cs.: (argentum) Bacchidi, T.: pecuniam Cluvio: pecuniam pro domo: grandem pecuniam, S.: Quid si animam debet, is over head and ears in debt, T.: pecunia iamdiu debita: legioni frumentum deberi sciebat, Cs.—With acc, to owe, be under obligation to give, be bound to render: hoc tibi pro servitio, T.: ei res p. gratiam debet: patriae quid debeat, what are his duties, H.: dies Longa videtur opus debentibus, to laborers, H.: nil caelestibus, V.: Navis, quae debes Vergilium art responsible for, H.—With inf, to be bound, be under obligation, ought, must, should: ferre contra patriam arma debuerunt?: Africam sorte obtinere, Cs.: hoc rescribere, H.: summae se iniquitatis condemnari debere, si, etc., Cs.: dici beatus Ante obitum nemo debet, O.: Nec quā debebat (sc. amare), amabat, within the bounds of duty, O.— Pass, to be due, be owing: Veneri reliquum tempus deberi arbitrabatur: hoc nunc Laus illi debetur, H.— To be bound, be destined, be fated, owe by fate: fatis iuvenescere debent geniti, O.: Urbem cerno debere nepotes, are destined to found, O.: ventis ludibrium, H.: cui regnum Romanaque tellus Debentur, V.: Debemus morti nos nostraque, H.: Omnia debentur vobis, O.—Fig., to owe, be indebted for, have to thank for: beneficium Maximo: vobis omnia, Cs.: quantum cuique deberet, N.: Priami plurima natis, V.: fac me multis debere, am under obligations: tibi nos debere fatemur, Quod, etc., O.
    * * *
    debere, debui, debitus V
    owe; be indebted/responsible for/obliged/bound/destined; ought, must, should

    Latin-English dictionary > dēbeo

  • 10 glūbō

        glūbō —, —, ere.—Prop.,    to bark, peel; hence, to rob: Remi nepotes, Ct.
    * * *
    glubere, glupsi, gluptus V TRANS
    peel; strip the bark from; rob

    Latin-English dictionary > glūbō

  • 11 īnferiae

        īnferiae ārum, f plur.    [inferus], sacrifices in honor of the dead: Inferiae cadunt cineri, O.: cui inferias adferunt: Absenti ferat inferias, V.: nepotes Rettulit inferias Iugurthae, H.: mānibus dare, O.

    Latin-English dictionary > īnferiae

  • 12 iuvenīlis

        iuvenīlis e, adj. with comp.    [iuvenis], of youth, youthful, juvenile: dicendi impunitas: membra, Iu.: suis semper iuvenilior annis, O.: sidus iuvenile nepotes, a youthful constellation, O. — Plur n. as subst: iuvenilia lusi, O.

    Latin-English dictionary > iuvenīlis

  • 13 nepōs

        nepōs ōtis, m    a grandson, child's son: natus est nobis nepos, T.: me nepotem expulit, S.: Q. Pompei ex filiā.—A descendant: de stirpe nepotum, V.: in nepotum Perniciem, H.: haec tetigit tuos urtica nepotes, Iu.—Fig., a spendthrift, prodigal: in populi R. patrimonio: profusus: discinctus, H.
    * * *
    grandson/daughter; descendant; spendthrift, prodigal, playboy; secondary shoot

    Latin-English dictionary > nepōs

  • 14 pīgnus

        pīgnus oris and eris, n    [PAC-], a pledge, gage, pawn, security, guaranty: ager oppositus est pignori, T.: quo facto pignore animos centurionum devinxit, Cs.: viginti milia faenus pignoribus positis, income from mortgages, Iu.— A levy upon property to secure a fine: adparitores ad pignera capienda (for wilful absence from the Senate), L. — A hostage: simulatae sine ullo pignore deditiones, L.: pacis.— A wager, stake: dic, mecum quo pignore certes, what bet you will make with me, V.: Et quaerit posito pignore vincat uter, O.— Fig., a pledge, token, assurance, proof: magnum pignus ab eo rei p. datum, se, etc.: reconciliatae gratiae, Cu.: Pignera da, per quae Credar, etc., sure tokens, O.: digito pignus fortasse dedisti, i. e. a ring, Iu.— Pledges of love, children: cum pignoribus domus, O.: pignera cara, nepotes, O.: frangi aspectu pignorum suorum, Ta.
    * * *
    pledge (security for debt), hostage, mortgage; bet, stake; symbol; relict

    Latin-English dictionary > pīgnus

  • 15 respiciō

        respiciō spēxī, spectus, ere    [re-+*specio], to look back, look behind, look about, see behind, look back upon, gaze at, look for: longe retro: respicere vetitus, L.: inproviso ad eum, T.: patriae ad oras, O.: tanta militum virtus fuit, ut paene ne respiceret quidem quisquam, Cs.: Respiciunt atram in nimbo volitare favillam, see behind them, V.: modo Prospicit occasūs, interdum respicit ortūs, O.: proxima signa, Cs.: Italiae litora, L.: amissam (Creüsam) respexi, looked back for, V.: versas ad litora puppīs, V.: medio cum Sol orbe Tantum respiceret, quantum, etc., i. e. had already passed, O.—Fig., to look, have regard, turn attention, regard, look to, contemplate: ad hunc summa imperi respiciebat, i. e. was centred in him, Cs.: maiores tuos respice: subsidia, quae respicerent in re trepidā, etc., might look to, L.: exemplar vitae morumque, have in mind, H.— To look at anxiously, have a care for, regard, be mindful of, consider, respect: nisi quis nos deus respexerit: Sive neglectum genus et nepotes Respicis, auctor, H.: Respiciens ad opem ferendam (an epithet of Fortuna): miseros aratores: non Pylium Nestora respicis, H.: Quantum quisque ferat respiciendus erit, O.: salutem cum meam tum meorum: neque te respicis, spare yourself, T.: si quid pietas antiqua labores Respicit humanos, V.
    * * *
    respicere, respexi, respectus V
    look back at; gaze at; consider; respect; care for, provide for

    Latin-English dictionary > respiciō

  • 16 vincō

        vincō vīcī, vīctus, ere    [1 VIC-].—In war, to conquer, overcome, get the better of, defeat, subdue, vanquish, be victorious: ut qui vicissent, iis quos vicissent imperarent, Cs.: navalibus pugnis Carthaginiensīs.—To prevail, succeed, overcome, win: iudicio: Fabio vel indice vincam, H.: factum est; vincimur, T.: Vicit iter durum pietas, made easy, V.: virgam, to win, V.: vicit tamen in Senatu pars illa, quae, etc., S.: cum in senatu vicisset sententia, quae, etc., L.: Othonem vincas volo, to outbid. —To overcome, overwhelm, prevail over: (naves) neu turbine venti Vincantur, V.: flammam gurgitibus, extinguish, O.: Vincunt aequora navitae, master, H.: Victaque concessit prisca moneta novae, O.: Blanda quies furtim victis obrepsit ocellis, O.: ubi aëra vincere summum Arboris... potuere sagittae, i. e. surmount, V.: viscera flammā, i. e. to cook, V.—To outlast, survive: (Aesculus) Multa virum volvens durando saecula vincit, V.: vivendo vici mea fata, V.—Fig., to prevail, be superior, convince, refute, constrain, overcome: naturam studio, Cs.: vincit ipsa rerum p. natura saepe rationem: vinci a voluptate: peccavi, fateor, vincor, T.: victus patris precibus lacrimisque, L.: est qui vinci possit, H.: Victus amore pudor, O.: victus animi respe<*>t, V.: Ergo negatum vincor ut credam, am constrained, H.: verbis ea vincere, i. e. to express worthily, V.—To overmatch, surpass, exceed, excel: terrae magnitudinem: morum inmanitate beluas: mulierculam mollitiā, H.: Scribere, quod Cassi opuscula vincat, H.—To prove triumphantly, show conclusively, demonstrate: si doceo non ab Habito, vinco ab Oppianico, prove (the fact): vici unam rem... vici alteram, I have established one point: vince deinde, bonum virum fuisse Oppianicum: Vincet enim stultos ratio insanire nepotes, H.: Nec vincet ratio hoc, tantumdem ut peccet idemque Qui, etc., H.—To prevail, gain the point, carry the day: cui si esse in urbe tuto licebit, vicimus: Vicimus et meus est, O.: vincite, si ita voltis, have your way, Cs.: viceris, enjoy your victory, T.
    * * *
    vincere, vici, victus V
    conquer, defeat, excel; outlast; succeed

    Latin-English dictionary > vincō

  • 17 Agenor

    Ăgēnor, ŏris, m., = Agênôr, a son of Belus, king of Phœnicia, father of Cadmus and Europa, and ancestor of Dido; hence, poet., Agenoris urbs, i. e. Carthage, Verg. A. 1, 338.—Agenore natus, i. e. Cadmus, Ov. M. 3, 51; 97; 257.—Whence, derivv.
    1.
    Ăgēnŏrĕus, a, um, adj., pertaining to Agenor:

    bos,

    i. e. Jupiter, who, in the form of a bull, carried off Europa, the daughter of Agenor, Ov. F. 6, 712:

    aëna,

    Phœnician, Sil. 7, 642; cf. Mart. 10, 16.—Also for Carthaginian (cf. Agenor), Sil. 1, 14:

    nepotes,

    i.e. the Carthaginians, id. 17, 404:

    ductor,

    i.e. Hannibal, id. 17, 392.—
    2.
    Ăgēnŏrĭdēs, ae, patr. m., a male descendant of Agenor.
    I.
    His son Cadmus, Ov. M. 3, 8; so id. ib. 3, 81; 90; 4, 562; id. P. 1, 3, 77.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Agenor

  • 18 Agenoreus

    Ăgēnor, ŏris, m., = Agênôr, a son of Belus, king of Phœnicia, father of Cadmus and Europa, and ancestor of Dido; hence, poet., Agenoris urbs, i. e. Carthage, Verg. A. 1, 338.—Agenore natus, i. e. Cadmus, Ov. M. 3, 51; 97; 257.—Whence, derivv.
    1.
    Ăgēnŏrĕus, a, um, adj., pertaining to Agenor:

    bos,

    i. e. Jupiter, who, in the form of a bull, carried off Europa, the daughter of Agenor, Ov. F. 6, 712:

    aëna,

    Phœnician, Sil. 7, 642; cf. Mart. 10, 16.—Also for Carthaginian (cf. Agenor), Sil. 1, 14:

    nepotes,

    i.e. the Carthaginians, id. 17, 404:

    ductor,

    i.e. Hannibal, id. 17, 392.—
    2.
    Ăgēnŏrĭdēs, ae, patr. m., a male descendant of Agenor.
    I.
    His son Cadmus, Ov. M. 3, 8; so id. ib. 3, 81; 90; 4, 562; id. P. 1, 3, 77.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Agenoreus

  • 19 Agenorides

    Ăgēnor, ŏris, m., = Agênôr, a son of Belus, king of Phœnicia, father of Cadmus and Europa, and ancestor of Dido; hence, poet., Agenoris urbs, i. e. Carthage, Verg. A. 1, 338.—Agenore natus, i. e. Cadmus, Ov. M. 3, 51; 97; 257.—Whence, derivv.
    1.
    Ăgēnŏrĕus, a, um, adj., pertaining to Agenor:

    bos,

    i. e. Jupiter, who, in the form of a bull, carried off Europa, the daughter of Agenor, Ov. F. 6, 712:

    aëna,

    Phœnician, Sil. 7, 642; cf. Mart. 10, 16.—Also for Carthaginian (cf. Agenor), Sil. 1, 14:

    nepotes,

    i.e. the Carthaginians, id. 17, 404:

    ductor,

    i.e. Hannibal, id. 17, 392.—
    2.
    Ăgēnŏrĭdēs, ae, patr. m., a male descendant of Agenor.
    I.
    His son Cadmus, Ov. M. 3, 8; so id. ib. 3, 81; 90; 4, 562; id. P. 1, 3, 77.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Agenorides

  • 20 auctor

    auctor (incorrectly written autor or author), ōris, comm. [id.], he that brings about the existence of any object, or promotes the increase or prosperity of it, whether he first originates it, or by his efforts gives greater permanence or continuance to it; to be differently translated according to the object, creator, maker, author, inventor, producer, father, founder, teacher, composer, cause, voucher, supporter, leader, head, etc. (syn.: conditor, origo, consiliarius, lator, suasor, princeps, dux).
    I.
    Lit.
    A.
    Of persons, a progenitor, father, ancestor:

    L. Brutus, praeclarus auctor nobilitatis tuae,

    the founder, progenitor of your nobility, Cic. Tusc. 4, 1, 2:

    generis,

    Verg. A. 4, 365; so Ov. M. 4, 640, and Suet. Vit. 2:

    tu sanguinis ultimus auctor,

    Verg. A. 7, 49; so Ov. M. 12, 558, and 13, 142:

    tantae propaginis,

    id. F. 3, 157:

    originis,

    Suet. Ner. 1:

    gentis,

    id. Claud. 25:

    auctores parentes animarum,

    Vulg. Sap. 12, 6:

    auctore ab illo ducit originem,

    Hor. C. 3, 17, 5:

    Sive neglectum genus et nepotes Respicis auctor,

    id. ib. 1, 2, 36:

    mihi Tantalus auctor,

    Ov. M. 6, 172:

    auctores saxa fretumque tui,

    id. H. 10, 132:

    Juppiter e terrā genitam mentitur, ut auctor Desinat inquiri,

    id. M. 1, 615.—Of animals, Col. 6, 27, 1.—
    B.
    Of buildings, etc., founder, builder:

    Trojae Cynthius auctor,

    Verg. G. 3, 36:

    murorum Romulus auctor,

    Prop. 5, 6, 43 ( augur, Müll.):

    auctor posuisset in oris Moenia,

    Ov. M. 15, 9:

    porticus auctoris Livia nomen habet,

    id. A. A. 1, 72:

    amphitheatri,

    Plin. 36, 15, 24, § 118:

    omnia sub titulo tantum suo ac sine ullā pristini auctoris memoriā,

    Suet. Dom. 5.—
    C.
    Of works of art, a maker, artist:

    statua auctoris incerti,

    Plin. 34, 8, 19, § 93: apparuit summam artis securitatem auctori placaisse, id. praef. § 27.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., the originator, executor, performer, doer, cause, occasion of other things (freq. interchanged with actor):

    tametsi haud quaquam par gloriá sequitur scriptorem et auctorem rerum, tamen etc.,

    Sall. C. 3, 2 Kritz (cf. without rerum: Suam quisque culpam auctores ad negotia transferunt, id. J. 1, 4):

    praeclari facinoris,

    Vell. 2, 120, 6:

    facti,

    Ov. M. 9, 206; Vell. 1, 8:

    cum perquirerent auctorem facti,

    Vulg. Jud. 6, 29:

    optimi statūs auctor,

    Suet. Aug. 28:

    honoris,

    Ov. M. 10, 214:

    vitae,

    Vulg. Act. 3, 15:

    salutis,

    ib. Heb. 2, 10:

    fidei,

    ib. ib. 12, 2:

    funeris,

    Ov. M. 10, 199:

    necis,

    id. ib. 8, 449;

    9, 214: mortis,

    id. ib. 8, 493:

    vulneris,

    id. ib. 5, 133;

    8, 418: plagae,

    id. ib. 3, 329:

    seditionis sectae,

    Vulg. Act. 24, 5.—Also, in gen., one from whom any thing proceeds or comes:

    auctor in incerto est: jaculum de parte sinistrā Venit,

    i. e. the sender, Ov. M. 12, 419; so,

    teli,

    id. ib. 8, 349:

    muneris,

    the giver, id. ib. 2, 88;

    5, 657, 7, 157 al.: meritorum,

    id. ib. 8, 108 al.—
    B.
    An author of scientific or literary productions.
    1.
    An investigator:

    non sordidus auctor Naturae verique,

    Hor. C. 1, 28, 14.—And as imparting learning, a teacher:

    quamquam in antiquissimā philosophiā Cratippo auctore versaris,

    Cic. Off. 2, 2, 8:

    dicendi gravissimus auctor et magister Plato,

    id. Or. 3, 10:

    divini humanique juris auctor celeberrimus,

    Vell. 2, 26, 2:

    Servius Sulpicius, juris civilis auctor,

    Gell. 2, 10; Dig. 19, 1, 39; 40, 7, 36.—
    2.
    The author of a writing, a writer:

    ii quos nunc lectito auctores,

    Cic. Att. 12, 18:

    ingeniosus poëta et auctor valde bonus,

    id. Mur. 14:

    scripta auctori perniciosa suo,

    Ov. Tr. 5, 1, 68:

    Belli Alexandrini Africique et Hispaniensis incertus auctor est,

    Suet. Caes. 56; id. Aug. 31:

    sine auctore notissimi versus,

    i. e. anonymous verses, id. ib. 70; so id. Calig. 8; id. Dom. 8 al.— Meton. of cause for effect, for a literary production, writing, work:

    in evolvendis utriusque linguae auctoribus, etc.,

    Suet. Aug. 89. —In partic., the author of historical works, an historian (with and without rerum):

    ego cautius posthac historiam attingam, te audiente, quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum,

    Cic. Brut. 11, 44; so,

    Matrem Antoniam non apud auctores rerum, non diurnā actorum scripturā reperio ullo insigni officio functam,

    Tac. A. 3, 3; 3, 30 (diff. from auctor rerum in II. A.):

    Polybius bonus auctor in primis,

    Cic. Off. 3, 32, 113; so Nep. Them. 10, 4; Liv. 4, 20; Tac. A. 5, 9; 14, 64 al.—With historiae (eccl. Lat.):

    historiae congruit auctori,

    Vulg. 2 Macc. 2, 31.—Hence, in gen., one that gives an account of something, a narrator, reporter, informant (orally or in writing):

    sibi insidias fieri: se id certis auctoribus comperisse,

    Cic. Att. 14, 8:

    celeberrimos auctores habeo tantam victoribus irreverentiam fuisse, ut, etc.,

    Tac. H. 3, 51:

    criminis ficti auctor, i. e. nuntius,

    Ov. M. 7, 824:

    Non haec tibi nuntiat auctor Ambiguus,

    id. ib. 11, 666; 12, 58; 12, 61; 12, 532.—Hence, auctorem esse, with acc. and inf., to relate, recount:

    Auctores sunt ter novenis punctis interfici hominem,

    Plin. 11, 21, 24, § 73:

    Fabius Rustiçus auctor est scriptos esse ad Caecinam Tuscum codicillos,

    Tac. A. 13, 20:

    Auctor est Julius Marathus ante paucos quam nasceretur menses prodigium Romae factum (esse) publice, etc.,

    Suet. Aug. 94 et saep.—
    C.
    One by whose influence, advice, command, etc., any thing is done, the cause, occasion, contriver, instigator, counsellor, adviser, promoter; constr. sometimes with ut, acc. and inf., or gen. gerund.: quid mihi es auctor ( what do you counsel me?) huic ut mittam? Plaut. Ps. 1, 3, 2; 4, 7, 70; id. Poen. 1, 3, 1:

    idne estis auctores mihi?

    Ter. Ad. 5, 8, 16:

    mihique ut absim, vehementer auctor est,

    Cic. Att. 15, 5:

    Gellium ipsis (philosophis) magno opere auctorem fuisse, ut controversiarum facerent modum,

    id. Leg. 1, 20, 53:

    ut propinqui de communi sententiā coërcerent, auctor fuit,

    Suet. Tib. 35; id. Claud. 25; id. Calig. 15:

    a me consilium petis, qui sim tibi auctor in Siciliāne subsidas, an proficiscare,

    Cic. Fam. 6, 8: ego quidem tibi non sim auctor, si Pompeius Italiam reliquit, te quoque profugere, Att. ap. Cic. Att. 9, 10:

    ne auctor armorum duxque deesset, Auct. B. G. 8, 47: auctor facinori non deerat,

    Liv. 2, 54:

    auctores Bibulo fuere tantundem pollicendi,

    Suet. Caes. 19:

    auctores restituendae tribuniciae potestatis,

    id. ib. 5; so id. Dom. 8:

    auctor singulis universisque conspirandi simul et ut... communem causam juvarent,

    id. Galb. 10 al. —So freq. in the abl. absol.: me, te, eo auctore, at my, your, his instance, by my [p. 199] advice, command, etc.:

    non me quidem Faciet auctore, hodie ut illum decipiat,

    Plaut. Stich. 4, 2, 23:

    an paenitebat flagiti, te auctore quod fecisset Adulescens?

    Ter. Eun. 5, 6, 12:

    quare omnes istos me auctore deridete atque contemnite,

    Cic. de Or. 3, 14, 54:

    quia calida fomenta non proderant, frigidis curari coactus auctore Antonio Musā,

    Suet. Aug. 81; 96; id. Galb. 19; id. Vit. 2 al.: agis Carminibus grates et dis auctoribus horum, the promoters or authors of spells, Ov. M. 7, 148.—
    2.
    Esp., in political lang., t. t.
    a.
    Auctor legis.
    (α).
    One who proposes a law, a mover, proposer (very rare):

    quarum legum auctor fuerat, earum suasorem se haud dubium ferebat,

    Liv. 6, 36:

    Quid desperatius, qui ne ementiendo quidem potueris auctorem adumbrare meliorem,

    Cic. Dom. 30, 80.—
    (β).
    One who advises the proposal of a law, and exerts all his influence to have it passed, a supporter (stronger than suasor; cf. Suet. Tib. 27:

    alium dicente, auctore eo Senatum se adīsse, verba mutare et pro auctore suasorem dicere coegit): isti rationi neque lator quisquam est inventus neque auctor umquam bonus,

    Cic. Leg. 3, 15, 34:

    cum ostenderem, si lex utilis plebi Romanae mihi videretur, auctorem me atque adjutorem futurum (esse),

    id. Agr. 2, 5; id. Att. 1, 19:

    quo auctore societatem cum Perseo junxerunt,

    Liv. 45, 31; Suet. Oth. 8; id. Vesp. 11 al.—Sometimes in connection with suasor:

    atque hujus deditionis ipse Postumius suasor et auctor fuit,

    Cic. Off. 3, 30, 109:

    Nisi quis retinet, idem suasor auctorque consilii ero,

    Tac. H. 3, 2 al. —
    (γ).
    Of a senate which accepts or adopts a proposition for a law, a confirmer, ratifier:

    nunc cum loquar apud senatores populi Romani, legum et judiciorum et juris auctores,

    Cic. Verr. 2, 5, 67.— Poet., in gen., a law-giver:

    animum ad civilia vertet Jura suum, legesque feret justissimus auctor,

    Ov. M. 15, 833;

    and of one who establishes conditions of peace: leges captis justissimus auctor imposuit,

    id. ib. 8, 101. —Hence, auctores fieri, to approve, accept, confirm a law:

    cum de plebe consulem non accipiebat, patres ante auctores fieri coëgerit,

    Cic. Brut. 14, 55:

    Decreverunt ut, cum populus regem jussisset, id sic ratum esset, si patres auctores fierent,

    Liv. 1, 17; 1, 22; 2, 54; 2, 56; 6, 42; 8, 12 al.—
    b.
    Auctor consilii publici, he who has the chief voice in the senate, a leader:

    hunc rei publicae rectorem et consilii publici auctorem esse habendum,

    Cic. de Or. 1, 48, 211; 3, 17, 63. —Also absol.:

    regem Ariobarzanem, cujus salutem a senatu te auctore, commendatam habebam,

    by your influence, and the decree of the senate occasioned by it, Cic. Fam. 15, 4, 6; cf. Gron. ad Liv. 24, 43.—
    D.
    One who is an exemplar, a model, pattern, type of any thing:

    Caecilius, malus auctor Latinitatis,

    Cic. Att. 7, 3, 10:

    nec litterarum Graecarum, nec philosophiae jam ullum auctorem requiro,

    id. Ac. 2, 2, 5; cf.

    Wopk. Lect. Tull. p. 34: unum cedo auctorem tui facti, unius profer exemplum,

    i. e. who has done a similar thing, Cic. Verr. 2, 5, 26:

    Cato omnium virtutum auctor,

    id. Fin. 4, 16, 44 al. —
    E.
    One that becomes security for something, a voucher, bail, surety, witness:

    id ita esse ut credas, rem tibi auctorem dabo,

    Plaut. Trin. 1, 2, 70:

    auctorem rumorem habere,

    Cic. Verr. 2, 3, 19: fama nuntiabat te esse in Syriā;

    auctor erat nemo,

    id. Fam. 12, 4:

    non si mihi Juppiter auctor Spondeat,

    Verg. A. 5, 17:

    gravis quamvis magnae rei auctor,

    Liv. 1, 16:

    auctorem levem, nec satis fidum super tantā re Patres rati,

    id. 5, 15 fin.:

    urbs auspicato deis auctoribus in aeternum condita,

    under the guaranty of the gods, id. 28, 28.—Also with acc. and inf.:

    auctores sumus tutam ibi majestatem Romani nominis fore,

    Liv. 2, 48.—
    F.
    In judic. lang., t. t.
    1.
    A seller, vender (inasmuch as he warrants the right of possession of the thing to be sold, and transfers it to the purchaser; sometimes the jurists make a distinction between auctor primus and auctor secundus; the former is the seller himself, the latter the bail or security whom the former brings, Dig. 21, 2, 4; cf.

    Salmas. Mod. Usur. pp. 728 and 733): quod a malo auctore emīssent,

    Cic. Verr. 2, 5, 22:

    auctor fundi,

    id. Caecin. 10; Dig. 19, 1, 52: Inpero (auctor ego sum), ut tu me quoivis castrandum loces, Plaut. Aul. 2, 2, 73 Wagn.; id. Ep. 3, 2, 21; id. Curc. 4, 2, 12.— Trop.:

    auctor beneficii populi Romani,

    Cic. Mur. 2.—
    2.
    A guardian, trustee (of women and minors):

    dos quam mulier nullo auctore dixisset,

    Cic. Caecin. 25:

    majores nostri nullam ne privatam quidem rem agere feminas sine auctore voluerunt,

    Liv. 34, 2:

    pupillus obligari tutori eo auctore non potest,

    Dig. 26, 8, 5.—
    3.
    In espousals, auctores are the witnesses of the marriage contract (parents, brothers, guardians, relatives, etc.):

    nubit genero socrus, nullis auspicibus, nullis auctoribus,

    Cic. Clu. 5.—
    G.
    An agent, factor, spokesman, intercessor, champion:

    praeclarus iste auctor suae civitatis,

    Cic. Fl. 22:

    (Plancius) princeps inter suos... maximarum societatum auctor, plurimarum magister,

    id. Planc. 13, 22:

    meae salutis,

    id. Sest. 50, 107:

    doloris sui, querelarum, etc.,

    id. Fl. 22 fin.
    In class.
    Lat. auctor is also used as fem.:

    eas aves, quibus auctoribus etc.,

    Cic. Div. 1, 15, 27:

    Et hostes aderant et (Theoxena) auctor mortis instabat,

    Liv. 40, 4, 15:

    auctor ego (Juno) audendi,

    Verg. A. 12, 159; Ov. M. 8, 108; id. F. 5, 192; 6, 709; id. H. 14, 110; 15, 3; Sen. Med. 968; cf. Paul. ex Fest. p. 29 Müll. The distinction which the grammarians, Serv. ad Verg. A. 12, 159, Prob. p. 1452 sq. P., and others make between auctor fem. and auctrix, that auctrix would refer more to the lit. signif. of the verb, augeo, while auctor fem. has more direct relation to the prevailing signif. of its noun, auctoritas, is unfounded.

    Lewis & Short latin dictionary > auctor

См. также в других словарях:

  • Carpent tua poma nepotes. — См. Кто добр, не все лишь для себя трудится …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Maneat nostros ea cura nepotes. — См. По мне хоть трава не расти …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • NEPTES — nepotes …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • NEPFECRVIXANNPLM — nepotes fecerunt vixit annos plus minus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • NEPOT — nepotes, nepoti, Nepotiano, nepotis, nepotum …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • NEPTESPOSPPOPPRI — nepotes posuerunt Publi Popili Priscine …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Cohors V Lingonum — Porta Praetoria del castellum Porolissum, base de la cohorte Activa Desde 85 hasta mediados del siglo III …   Wikipedia Español

  • Cardenal nepote — Pietro Ottoboni, el último cardenal nepote (oficio de la Curia, no confundirse con el cardenal nepote ), pintado por Francesco Trevisani. Un cardenal nepote (también conocido como valido de su tío; en latín: cardinalis nepos;[1] en …   Wikipedia Español

  • NEPOS — I. NEPOS Episcopus Aegypti, A. C. 264. Millenariorum errores sectatus, in eo tamen ab illis recessit, quod regnum illud in terris, ante diem ultimum, mere spirituale esse crederet. Eruditione alias inclitus et hymnis in usum Ecclesiae compositis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Harald Klak — Halfdansson (born probably c. 785 died after 829, probably murdered in 852) was a king in Jutland (and possibly other parts of Denmark) around 812 ndash;814 and again from 819 ndash;827. FamilyThe identity of his father is not certain. Harald… …   Wikipedia

  • Gebhard im Lahngau — Gebhard (832 879 bezeugt[1]) aus dem Geschlecht der Konradiner, war Graf im Niederlahngau und 845 Stifter von St. Severus in Kettenbach/Gemünden im Westerwald. Es wird angenommen, dass er ein Sohn des Grafen Udo (des Älteren) im Lahngau, besser… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»