Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

mutinous

  • 1 sēditiōsus

        sēditiōsus adj. with sup.    [seditio], full of discord, factious, turbulent, mutinous, seditious: seditiosissimus quisque, Ta.: cives: seditiosissimi triumviri: oratio: voces, L.: iudicia.— Quarrelsome: Ea est enim seditiosa; ea cum viro bellum gerit.— Turbulent, full of disorder: vita.
    * * *
    seditiosa, seditiosum ADJ
    mutinous; troubled; quarrelsome

    Latin-English dictionary > sēditiōsus

  • 2 discordiōsus

        discordiōsus adj.    [discordia], full of discord, intractable, quarrelsome: volgus, S.
    * * *
    discordiosa, discordiosum ADJ
    full of discord, mutinous

    Latin-English dictionary > discordiōsus

  • 3 turbidus

        turbidus adj. with comp. and sup.    [turba], full of confusion, wild, confused, disordered: tempestas: Tempestas telorum, V.: Auster, H.: scaturiges, L.: coma, dishevelled, O.—Of liquids, troubled, thick, muddy, turbid: aqua: Turbidus caeno gurges, V.—Fig., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement: mens, quae omni turbido motu semper vacet: animorum motūs: ex oculis se turbidus abstulit Arruns, in confusion, V.: puella, O.: in turbido tempore: Pectora turbidiora mari, O.— As subst n.: turbidissima sapienter ferre, the most troubled circumstances: in turbido, in troubled times, L.— Acc adverb.: mens turbidum Laetatur, confusedly, H.
    * * *
    turbida, turbidum ADJ
    wild/stormy; muddy/turbid; murky/foggy/clouded/opaque; gloomy, frowning; confused, disordered; impatient, troubled, dazed, frantic; unruly, mutinous

    Latin-English dictionary > turbidus

  • 4 seditiosus

    sēdĭtĭōsus, a, um, adj. [seditio].
    I.
    Full of civil discord, factious, turbulent, mutinous, seditious (freq. and class.;

    syn.: tumnltuosus, turbulentus): adhortari adulescentes, ut turbulenti, ut seditiosi, ut perniciosi cives velint esse,

    Cic. Phil. 1, 9, 22; so,

    seditiosus et turbulentus civis,

    id. de Or. 2, 11, 48; cf. id. ib. 2, 31, 135:

    qui pro republicā seditiosum civem toties compescuisset,

    Quint. 11, 1, 40:

    seditiosi tribuni plebis,

    Cic. Leg. 3, 19, 44; cf.:

    triumviri seditiosissimi,

    id. Rep. 1, 19, 31:

    seditiosissimus quisque,

    Tac. A. 1, 44; id. H. 2, 66; 4, 34; Suet. Caes. 70.—Esp. of language:

    in summam invidiain contionibus cum cottidianis seditiosis et turbulentis adduxerat,

    Cic. Clu. 37, 103:

    seditiosa atque improba oratio,

    Caes. B. G. 1, 17:

    seditiosissima oratio, Auct. B. Afr. 28, 2: seditiosae voces,

    Liv. 6, 20; Tac. H. 3, 50:

    seditiosis vocibus regem increpare,

    Curt. 9, 4, 16; 10, 2, 12:

    seditiosior contio (Q. Pompeii),

    Ascon. Cic. Mil. 17, 45, p. 49 Orell.:

    tribunatus L. Saturnini,

    Suet. Caes. 12.—
    II.
    Transf.
    a.
    In gen., quarrelsome:

    ego illam (Clodiam) odi. Ea est enim seditiosa: ea cum viro bellum gerit, etc.,

    Cic. Att. 2, 1, 5.—
    b.
    Exposed to discord, troubled:

    seditiosa ac tumultuosa vita,

    Cic. Inv. 1, 3, 4.— Adv.: sēdĭtĭōsē, seditiously (acc. to I.), Cic. Clu. 1, 2; id. Mil. 3, 8; Liv. 4, 6; Tac. A. 3, 12.— Comp., Tac. H. 5, 12.— Sup., Cic. Att. 2, 21, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > seditiosus

  • 5 truculenta

    trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).
    1.
    Lit.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:

    quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,

    Cic. Sest. 8, 19:

    truculentus atque saevus,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:

    tigris etiam feris ceteris truculenta,

    Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:

    nulla Getis gens est truculentior,

    Ov. P. 2, 7, 31:

    quo truculentior visu foret,

    Tac. H. 4, 22:

    feta truculentior ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    Armeniam invasit truculentior quam antea,

    Tac. A. 12, 50.—
    2.
    Of things:

    truculentis oculis,

    Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:

    aequor,

    wild, stormy, Cat. 64, 179:

    vocibus truculentis strepere,

    wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:

    truculenta pelagi tulistis,

    Cat. 63, 16; cf.

    caeli,

    Tac. A. 2, 24:

    truculenta loquens,

    Ov. M. 13, 558.— Sup.:

    truculentissimum ac nefarium facinus,

    Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:

    nolite truculenter insequi inania verba populorum,

    Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:

    quod truculentius se gereret quam ceteri,

    Cic. Agr. 2, 5, 13:

    instans,

    Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:

    quam potuit truculentissime eum aspexit,

    Quint. 6, 1, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > truculenta

  • 6 truculenter

    trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).
    1.
    Lit.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:

    quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,

    Cic. Sest. 8, 19:

    truculentus atque saevus,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:

    tigris etiam feris ceteris truculenta,

    Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:

    nulla Getis gens est truculentior,

    Ov. P. 2, 7, 31:

    quo truculentior visu foret,

    Tac. H. 4, 22:

    feta truculentior ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    Armeniam invasit truculentior quam antea,

    Tac. A. 12, 50.—
    2.
    Of things:

    truculentis oculis,

    Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:

    aequor,

    wild, stormy, Cat. 64, 179:

    vocibus truculentis strepere,

    wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:

    truculenta pelagi tulistis,

    Cat. 63, 16; cf.

    caeli,

    Tac. A. 2, 24:

    truculenta loquens,

    Ov. M. 13, 558.— Sup.:

    truculentissimum ac nefarium facinus,

    Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:

    nolite truculenter insequi inania verba populorum,

    Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:

    quod truculentius se gereret quam ceteri,

    Cic. Agr. 2, 5, 13:

    instans,

    Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:

    quam potuit truculentissime eum aspexit,

    Quint. 6, 1, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > truculenter

  • 7 Truculentus

    trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).
    1.
    Lit.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:

    quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,

    Cic. Sest. 8, 19:

    truculentus atque saevus,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:

    tigris etiam feris ceteris truculenta,

    Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:

    nulla Getis gens est truculentior,

    Ov. P. 2, 7, 31:

    quo truculentior visu foret,

    Tac. H. 4, 22:

    feta truculentior ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    Armeniam invasit truculentior quam antea,

    Tac. A. 12, 50.—
    2.
    Of things:

    truculentis oculis,

    Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:

    aequor,

    wild, stormy, Cat. 64, 179:

    vocibus truculentis strepere,

    wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:

    truculenta pelagi tulistis,

    Cat. 63, 16; cf.

    caeli,

    Tac. A. 2, 24:

    truculenta loquens,

    Ov. M. 13, 558.— Sup.:

    truculentissimum ac nefarium facinus,

    Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:

    nolite truculenter insequi inania verba populorum,

    Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:

    quod truculentius se gereret quam ceteri,

    Cic. Agr. 2, 5, 13:

    instans,

    Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:

    quam potuit truculentissime eum aspexit,

    Quint. 6, 1, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > Truculentus

  • 8 truculentus

    trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).
    1.
    Lit.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:

    quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,

    Cic. Sest. 8, 19:

    truculentus atque saevus,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:

    tigris etiam feris ceteris truculenta,

    Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:

    nulla Getis gens est truculentior,

    Ov. P. 2, 7, 31:

    quo truculentior visu foret,

    Tac. H. 4, 22:

    feta truculentior ursa,

    Ov. M. 13, 803:

    Armeniam invasit truculentior quam antea,

    Tac. A. 12, 50.—
    2.
    Of things:

    truculentis oculis,

    Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:

    aequor,

    wild, stormy, Cat. 64, 179:

    vocibus truculentis strepere,

    wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:

    truculenta pelagi tulistis,

    Cat. 63, 16; cf.

    caeli,

    Tac. A. 2, 24:

    truculenta loquens,

    Ov. M. 13, 558.— Sup.:

    truculentissimum ac nefarium facinus,

    Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:

    nolite truculenter insequi inania verba populorum,

    Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:

    quod truculentius se gereret quam ceteri,

    Cic. Agr. 2, 5, 13:

    instans,

    Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:

    quam potuit truculentissime eum aspexit,

    Quint. 6, 1, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > truculentus

  • 9 turbidus

    turbĭdus, a, um, adj. [turba], full of confusion or disorder, wild, confused, disordered (class.; cf.: agitatus, tumultuosus).
    I.
    Lit.:

    turbida tempestas heri fuit,

    wild, stormy, Plaut. Rud. 4, 3, 3:

    tempestas,

    Lucr. 4, 169; 6, 376; Cic. Inv 1, 3, 4; Caes. B. C. 2, 22; Suet. Calig. 15:

    tempestas telorum,

    Verg. A. 12, 283:

    Auster,

    Hor. C. 3, 3, 5:

    aequora ponti,

    Lucr. 5, 1000:

    scaturiges,

    Liv. 44, 33, 3:

    nubila,

    Verg. A. 4, 245:

    caelum inmite ac turbidum,

    Plin. Ep. 8, 17, 1:

    imber,

    Verg. A. 12, 685:

    caligine atrā Pulvis,

    id. ib. 11, 876:

    coma,

    Ov. H. 10, 16:

    freta ventis Turbida,

    id. ib. 17 (18), 7.—
    B.
    In partic., of fluids, troubled, thick, muddy, turbid:

    aqua,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    torrentes,

    Quint. 12, 10, 19:

    turbidus caeno gurges,

    Verg. A. 6, 296:

    auro turbidus Hermus,

    id. G. 2, 137.—
    II.
    Trop., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement:

    mens, quae omni turbido motu semper vacet,

    Cic. Tusc. 1, 33, 80: turbidi animorum, concitatique motus, id. ib. 4, 15, 34:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18:

    ingenium,

    Tac. A. 14, 59:

    Venulo adversum se turbidus infert,

    Verg. A. 11, 742; 9, 57:

    turbidus et clamosus altercator,

    Quint. 6, 4, 15:

    reduxit in hiberna turbidos et nihil ausos,

    mutinous, seditious, Tac. A. 1, 38; so,

    civitas,

    id. H. 4, 11:

    ex oculis se turbidus abstulit Arruns,

    frightened, confused, Verg. A. 11, 814; cf.

    frons,

    Sen. Hippol. 432:

    acies oculi,

    id. Herc. Fur. 954:

    lumen lunae,

    id. Hippol. 790:

    puella,

    Ov. A. A. 3, 246:

    C. Caesar turbidus animi,

    Tac. H. 4, 48:

    turbidus irae,

    Sil. 12, 417;

    for which: turbidus irā,

    Stat. S. 3, 1, 39:

    turbidus ausi,

    Sil. 13, 214:

    res timida aut turbida,

    i. e. troubled, dangerous, perilous, Plaut. Most. 5, 1, 11; cf.: res turbidas tractare, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 189 Vahl.):

    esse in turbidis rebus,

    Cic. Phil. 2, 16, 39:

    hoc tum turbido tempore,

    Nep. Pelop. 4, 1.— Comp.:

    pectora sunt ipso turbidiora mari,

    Ov. Tr. 1, 11, 34:

    tumultuosius atque turbidius,

    Quint. 3, 8, 60.— Sup.:

    turbidissimus quisque,

    Tac. H. 3, 49:

    actiones,

    Quint. 1, 10, 28. —
    b.
    Neutr. absol.: si turbidissima sapienter ferebas, the most perilous or troubled circumstances, Cic. Fam. 6, 14, 3: nisi quod in turbido minus perspicuum fore putent quid agatur, in confused or troubled times, Liv. 3, 40, 10; so,

    in turbido,

    Sen. Ep. 3, 5; Tac. H. 1, 21; Curt. 4, 3, 18.—Turbidum, adverb.:

    mens turbidum Laetatur,

    confusedly, Hor. C. 2, 19, 6.—Hence, adv.: turbĭdē, in disorder, confusedly, Cic. Tusc. 4, 10, 24; Tac. A. 3, 12; Gell. 5, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > turbidus

См. также в других словарях:

  • Mutinous — Mu ti*nous, a. [See {Mutiny}.] Disposed to mutiny; in a state of mutiny; characterized by mutiny; seditious; insubordinate. [1913 Webster] The city was becoming mutinous. Macaulay. [1913 Webster] {Mu ti*nous*ly}, adv. {Mu ti*nous*ness}, n. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • mutinous — index contumacious, disobedient, disorderly, insubordinate, irresponsible, lawless, radical (favoring drastic change), recalcitrant …   Law dictionary

  • mutinous — (adj.) 1570s, from mutine (see MUTINY (Cf. mutiny)) + OUS (Cf. ous). Related: Mutinously; mutinousness …   Etymology dictionary

  • mutinous — rebellious, seditious, *insubordinate, factious, contumacious Analogous words: recalcitrant, refractory, intractable, *unruly, ungovernable: disaffected, alienated (see ESTRANGE) …   New Dictionary of Synonyms

  • mutinous — [adj] rebellious anarchistic, contumacious, defiant, disloyal, disobedient, disorderly, dissident, factious, iconoclastic, insubordinate, insurgent, insurrectionary, radical, rebel, revolutionary, rioting, riotous, subversive, traitorous,… …   New thesaurus

  • mutinous — ► ADJECTIVE ▪ tending to mutiny; rebellious. DERIVATIVES mutinously adverb …   English terms dictionary

  • mutinous — [myo͞ot′ n əs] adj. 1. of, engaged in, or inclined to mutiny 2. like or characteristic of mutiny mutinously adv. mutinousness n …   English World dictionary

  • mutinous — mu|ti|nous [ mjutnəs ] adjective 1. ) refusing to accept someone else s authority and obey them: The girls are very mutinous and difficult to manage. a ) used about people s behavior: a mutinous expression 2. ) taking part in a mutiny: the… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • mutinous — adjective 1 behaving in a way that shows you do not want to obey someone; rebellious: There was a mutinous look in Rosie s eyes. | mutinous teenagers 2 involved in a mutiny: mutinous soldiers mutinously adverb …   Longman dictionary of contemporary English

  • mutinous — UK [ˈmjuːtɪnəs] / US [ˈmjut(ə)nəs] adjective 1) a) refusing to accept someone else s authority and obey them The girls are very mutinous and difficult to manage. b) used about people s behaviour a mutinous expression 2) taking part in a mutiny… …   English dictionary

  • mutinous — adjective Date: 1578 1. a. disposed to or being in a state of mutiny ; rebellious < a mutinous crew > b. turbulent, unruly 2. of, relating to, or constituting mutiny < mutinous threats > • mutinously …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»