-
1 sēditiōsus
sēditiōsus adj. with sup. [seditio], full of discord, factious, turbulent, mutinous, seditious: seditiosissimus quisque, Ta.: cives: seditiosissimi triumviri: oratio: voces, L.: iudicia.— Quarrelsome: Ea est enim seditiosa; ea cum viro bellum gerit.— Turbulent, full of disorder: vita.* * *seditiosa, seditiosum ADJmutinous; troubled; quarrelsome -
2 discordiōsus
discordiōsus adj. [discordia], full of discord, intractable, quarrelsome: volgus, S.* * *discordiosa, discordiosum ADJfull of discord, mutinous -
3 turbidus
turbidus adj. with comp. and sup. [turba], full of confusion, wild, confused, disordered: tempestas: Tempestas telorum, V.: Auster, H.: scaturiges, L.: coma, dishevelled, O.—Of liquids, troubled, thick, muddy, turbid: aqua: Turbidus caeno gurges, V.—Fig., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement: mens, quae omni turbido motu semper vacet: animorum motūs: ex oculis se turbidus abstulit Arruns, in confusion, V.: puella, O.: in turbido tempore: Pectora turbidiora mari, O.— As subst n.: turbidissima sapienter ferre, the most troubled circumstances: in turbido, in troubled times, L.— Acc adverb.: mens turbidum Laetatur, confusedly, H.* * *turbida, turbidum ADJwild/stormy; muddy/turbid; murky/foggy/clouded/opaque; gloomy, frowning; confused, disordered; impatient, troubled, dazed, frantic; unruly, mutinous -
4 seditiosus
sēdĭtĭōsus, a, um, adj. [seditio].I.Full of civil discord, factious, turbulent, mutinous, seditious (freq. and class.;II.syn.: tumnltuosus, turbulentus): adhortari adulescentes, ut turbulenti, ut seditiosi, ut perniciosi cives velint esse,
Cic. Phil. 1, 9, 22; so,seditiosus et turbulentus civis,
id. de Or. 2, 11, 48; cf. id. ib. 2, 31, 135:qui pro republicā seditiosum civem toties compescuisset,
Quint. 11, 1, 40:seditiosi tribuni plebis,
Cic. Leg. 3, 19, 44; cf.:triumviri seditiosissimi,
id. Rep. 1, 19, 31:seditiosissimus quisque,
Tac. A. 1, 44; id. H. 2, 66; 4, 34; Suet. Caes. 70.—Esp. of language:in summam invidiain contionibus cum cottidianis seditiosis et turbulentis adduxerat,
Cic. Clu. 37, 103:seditiosa atque improba oratio,
Caes. B. G. 1, 17:seditiosissima oratio, Auct. B. Afr. 28, 2: seditiosae voces,
Liv. 6, 20; Tac. H. 3, 50:seditiosis vocibus regem increpare,
Curt. 9, 4, 16; 10, 2, 12:seditiosior contio (Q. Pompeii),
Ascon. Cic. Mil. 17, 45, p. 49 Orell.:tribunatus L. Saturnini,
Suet. Caes. 12.—Transf.a.In gen., quarrelsome:b.ego illam (Clodiam) odi. Ea est enim seditiosa: ea cum viro bellum gerit, etc.,
Cic. Att. 2, 1, 5.—Exposed to discord, troubled:seditiosa ac tumultuosa vita,
Cic. Inv. 1, 3, 4.— Adv.: sēdĭtĭōsē, seditiously (acc. to I.), Cic. Clu. 1, 2; id. Mil. 3, 8; Liv. 4, 6; Tac. A. 3, 12.— Comp., Tac. H. 5, 12.— Sup., Cic. Att. 2, 21, 5. -
5 truculenta
trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).1.Lit.:2.agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,
Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,
Cic. Sest. 8, 19:truculentus atque saevus,
Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:tigris etiam feris ceteris truculenta,
Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:nulla Getis gens est truculentior,
Ov. P. 2, 7, 31:quo truculentior visu foret,
Tac. H. 4, 22:feta truculentior ursa,
Ov. M. 13, 803:Armeniam invasit truculentior quam antea,
Tac. A. 12, 50.—Of things:truculentis oculis,
Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:aequor,
wild, stormy, Cat. 64, 179:vocibus truculentis strepere,
wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:truculenta pelagi tulistis,
Cat. 63, 16; cf.caeli,
Tac. A. 2, 24:truculenta loquens,
Ov. M. 13, 558.— Sup.:truculentissimum ac nefarium facinus,
Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:nolite truculenter insequi inania verba populorum,
Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:quod truculentius se gereret quam ceteri,
Cic. Agr. 2, 5, 13:instans,
Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:quam potuit truculentissime eum aspexit,
Quint. 6, 1, 43. -
6 truculenter
trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).1.Lit.:2.agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,
Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,
Cic. Sest. 8, 19:truculentus atque saevus,
Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:tigris etiam feris ceteris truculenta,
Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:nulla Getis gens est truculentior,
Ov. P. 2, 7, 31:quo truculentior visu foret,
Tac. H. 4, 22:feta truculentior ursa,
Ov. M. 13, 803:Armeniam invasit truculentior quam antea,
Tac. A. 12, 50.—Of things:truculentis oculis,
Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:aequor,
wild, stormy, Cat. 64, 179:vocibus truculentis strepere,
wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:truculenta pelagi tulistis,
Cat. 63, 16; cf.caeli,
Tac. A. 2, 24:truculenta loquens,
Ov. M. 13, 558.— Sup.:truculentissimum ac nefarium facinus,
Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:nolite truculenter insequi inania verba populorum,
Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:quod truculentius se gereret quam ceteri,
Cic. Agr. 2, 5, 13:instans,
Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:quam potuit truculentissime eum aspexit,
Quint. 6, 1, 43. -
7 Truculentus
trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).1.Lit.:2.agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,
Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,
Cic. Sest. 8, 19:truculentus atque saevus,
Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:tigris etiam feris ceteris truculenta,
Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:nulla Getis gens est truculentior,
Ov. P. 2, 7, 31:quo truculentior visu foret,
Tac. H. 4, 22:feta truculentior ursa,
Ov. M. 13, 803:Armeniam invasit truculentior quam antea,
Tac. A. 12, 50.—Of things:truculentis oculis,
Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:aequor,
wild, stormy, Cat. 64, 179:vocibus truculentis strepere,
wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:truculenta pelagi tulistis,
Cat. 63, 16; cf.caeli,
Tac. A. 2, 24:truculenta loquens,
Ov. M. 13, 558.— Sup.:truculentissimum ac nefarium facinus,
Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:nolite truculenter insequi inania verba populorum,
Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:quod truculentius se gereret quam ceteri,
Cic. Agr. 2, 5, 13:instans,
Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:quam potuit truculentissime eum aspexit,
Quint. 6, 1, 43. -
8 truculentus
trŭcŭlentus, a, um, adj. [trux], savage, fierce, ferocious, stern, grim, harsh, cruel, fell (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: saevus, crudelis, trux).1.Lit.:2.agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, tenax,
Ter. Ad. 5, 4, 12; cf.:quam taeter incedebat! quam truculentus! quam terribilis aspectu,
Cic. Sest. 8, 19:truculentus atque saevus,
Plaut. Bacch. 4, 5, 3; id. Truc. 2, 2, 10 sq.; 3, 2, 6; Quint. 11, 3, 73; Ov. M. 13, 558:tigris etiam feris ceteris truculenta,
Plin. 8, 4, 5, § 10.— Hence, subst.: Trŭcŭlentus, i, m., a play by Plautus, Cic. Sen. 14, 50; Varr. L. L. 7, 3.— Comp.:nulla Getis gens est truculentior,
Ov. P. 2, 7, 31:quo truculentior visu foret,
Tac. H. 4, 22:feta truculentior ursa,
Ov. M. 13, 803:Armeniam invasit truculentior quam antea,
Tac. A. 12, 50.—Of things:truculentis oculis,
Plaut. As. 2, [p. 1905] 3, 21:aequor,
wild, stormy, Cat. 64, 179:vocibus truculentis strepere,
wild, tumultuous, mutinous, Tac. A. 1, 25.— Subst.: trŭcŭlenta, ōrum, fierce conduct or language:truculenta pelagi tulistis,
Cat. 63, 16; cf.caeli,
Tac. A. 2, 24:truculenta loquens,
Ov. M. 13, 558.— Sup.:truculentissimum ac nefarium facinus,
Auct. Her. 4, 8, 12.— Adv.: trŭcŭlentē or trŭcŭ-lenter, savagely, fiercely, ferociously:nolite truculenter insequi inania verba populorum,
Cassiod. Var. 1, 13; Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 541.— Comp.:quod truculentius se gereret quam ceteri,
Cic. Agr. 2, 5, 13:instans,
Val. Max. 3, 8, 5.— Sup.:quam potuit truculentissime eum aspexit,
Quint. 6, 1, 43. -
9 turbidus
turbĭdus, a, um, adj. [turba], full of confusion or disorder, wild, confused, disordered (class.; cf.: agitatus, tumultuosus).I.Lit.:B.turbida tempestas heri fuit,
wild, stormy, Plaut. Rud. 4, 3, 3:tempestas,
Lucr. 4, 169; 6, 376; Cic. Inv 1, 3, 4; Caes. B. C. 2, 22; Suet. Calig. 15:tempestas telorum,
Verg. A. 12, 283:Auster,
Hor. C. 3, 3, 5:aequora ponti,
Lucr. 5, 1000:scaturiges,
Liv. 44, 33, 3:nubila,
Verg. A. 4, 245:caelum inmite ac turbidum,
Plin. Ep. 8, 17, 1:imber,
Verg. A. 12, 685:caligine atrā Pulvis,
id. ib. 11, 876:coma,
Ov. H. 10, 16:freta ventis Turbida,
id. ib. 17 (18), 7.—In partic., of fluids, troubled, thick, muddy, turbid:II.aqua,
Cic. Tusc. 5, 34, 97:torrentes,
Quint. 12, 10, 19:turbidus caeno gurges,
Verg. A. 6, 296:auro turbidus Hermus,
id. G. 2, 137.—Trop., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement:b.mens, quae omni turbido motu semper vacet,
Cic. Tusc. 1, 33, 80: turbidi animorum, concitatique motus, id. ib. 4, 15, 34:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18:ingenium,
Tac. A. 14, 59:Venulo adversum se turbidus infert,
Verg. A. 11, 742; 9, 57:turbidus et clamosus altercator,
Quint. 6, 4, 15:reduxit in hiberna turbidos et nihil ausos,
mutinous, seditious, Tac. A. 1, 38; so,civitas,
id. H. 4, 11:ex oculis se turbidus abstulit Arruns,
frightened, confused, Verg. A. 11, 814; cf.frons,
Sen. Hippol. 432:acies oculi,
id. Herc. Fur. 954:lumen lunae,
id. Hippol. 790:puella,
Ov. A. A. 3, 246:C. Caesar turbidus animi,
Tac. H. 4, 48:turbidus irae,
Sil. 12, 417;for which: turbidus irā,
Stat. S. 3, 1, 39:turbidus ausi,
Sil. 13, 214:res timida aut turbida,
i. e. troubled, dangerous, perilous, Plaut. Most. 5, 1, 11; cf.: res turbidas tractare, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 189 Vahl.):esse in turbidis rebus,
Cic. Phil. 2, 16, 39:hoc tum turbido tempore,
Nep. Pelop. 4, 1.— Comp.:pectora sunt ipso turbidiora mari,
Ov. Tr. 1, 11, 34:tumultuosius atque turbidius,
Quint. 3, 8, 60.— Sup.:turbidissimus quisque,
Tac. H. 3, 49:actiones,
Quint. 1, 10, 28. —Neutr. absol.: si turbidissima sapienter ferebas, the most perilous or troubled circumstances, Cic. Fam. 6, 14, 3: nisi quod in turbido minus perspicuum fore putent quid agatur, in confused or troubled times, Liv. 3, 40, 10; so,in turbido,
Sen. Ep. 3, 5; Tac. H. 1, 21; Curt. 4, 3, 18.—Turbidum, adverb.:mens turbidum Laetatur,
confusedly, Hor. C. 2, 19, 6.—Hence, adv.: turbĭdē, in disorder, confusedly, Cic. Tusc. 4, 10, 24; Tac. A. 3, 12; Gell. 5, 9, 6.
См. также в других словарях:
Mutinous — Mu ti*nous, a. [See {Mutiny}.] Disposed to mutiny; in a state of mutiny; characterized by mutiny; seditious; insubordinate. [1913 Webster] The city was becoming mutinous. Macaulay. [1913 Webster] {Mu ti*nous*ly}, adv. {Mu ti*nous*ness}, n. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
mutinous — index contumacious, disobedient, disorderly, insubordinate, irresponsible, lawless, radical (favoring drastic change), recalcitrant … Law dictionary
mutinous — (adj.) 1570s, from mutine (see MUTINY (Cf. mutiny)) + OUS (Cf. ous). Related: Mutinously; mutinousness … Etymology dictionary
mutinous — rebellious, seditious, *insubordinate, factious, contumacious Analogous words: recalcitrant, refractory, intractable, *unruly, ungovernable: disaffected, alienated (see ESTRANGE) … New Dictionary of Synonyms
mutinous — [adj] rebellious anarchistic, contumacious, defiant, disloyal, disobedient, disorderly, dissident, factious, iconoclastic, insubordinate, insurgent, insurrectionary, radical, rebel, revolutionary, rioting, riotous, subversive, traitorous,… … New thesaurus
mutinous — ► ADJECTIVE ▪ tending to mutiny; rebellious. DERIVATIVES mutinously adverb … English terms dictionary
mutinous — [myo͞ot′ n əs] adj. 1. of, engaged in, or inclined to mutiny 2. like or characteristic of mutiny mutinously adv. mutinousness n … English World dictionary
mutinous — mu|ti|nous [ mjutnəs ] adjective 1. ) refusing to accept someone else s authority and obey them: The girls are very mutinous and difficult to manage. a ) used about people s behavior: a mutinous expression 2. ) taking part in a mutiny: the… … Usage of the words and phrases in modern English
mutinous — adjective 1 behaving in a way that shows you do not want to obey someone; rebellious: There was a mutinous look in Rosie s eyes. | mutinous teenagers 2 involved in a mutiny: mutinous soldiers mutinously adverb … Longman dictionary of contemporary English
mutinous — UK [ˈmjuːtɪnəs] / US [ˈmjut(ə)nəs] adjective 1) a) refusing to accept someone else s authority and obey them The girls are very mutinous and difficult to manage. b) used about people s behaviour a mutinous expression 2) taking part in a mutiny… … English dictionary
mutinous — adjective Date: 1578 1. a. disposed to or being in a state of mutiny ; rebellious < a mutinous crew > b. turbulent, unruly 2. of, relating to, or constituting mutiny < mutinous threats > • mutinously … New Collegiate Dictionary