Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

mundĭtĭa

  • 1 munditia

    mundĭtĭa, ae, and mundĭtĭes, ēi, f. [1. mundus], cleanness, cleanliness (class.; cf.: ornatus, cultus).
    I.
    Lit.:

    munditia illecebra animo est amantium,

    Plaut. Men. 2, 3, 4:

    munditias facere,

    to clean the house, Cato, R. R. 39, 2: munditias volo fieri;

    ecferte huc scopas, etc.,

    Plaut. Stich. 2, 2, 22:

    alia jam munditiarum facies est,

    Front. Aq. 88.—
    B.
    Transf., in gen., cleanliness, neatness, elegance, fineness, niceness, in furniture, dress, etc.:

    in munditiis aetatulam agere,

    Plaut. Ps. 1, 2, 40:

    munditiis munditiam antideo,

    id. Cas. 2, 3, 9:

    munditia non odiosa neque exquisita nimis,

    Cic. Off. 1, 36, 130:

    hominis,

    id. Fam. 10, 20, 2:

    cui flavam religas comam, Simplex munditiis,

    Hor. C. 1, 5, 5:

    munditiis capimur,

    Ov. A. A. 3, 133:

    urbanae,

    Sall. J. 63, 3:

    per cultum et munditias,

    Tac. A. 3, 30:

    multa munditia indutus et amictus,

    Gell. 2, 5, 2. —
    II.
    Trop., of speech, neatness, terseness, elegance, Cic. Or. 23, 79:

    verborum,

    Gell. 1, 23, 1:

    venustas et mundities orationis,

    id. 10, 3, 4; Quint. 8, 3, 87.

    Lewis & Short latin dictionary > munditia

  • 2 munditia

        munditia ae, f    [1 mundus], cleanliness, neatness, elegance, fineness: non odiosa neque exquisita nimis.—Usu. plur: munditias mulieribus convenire, S.: Simplex munditiis, H.: munditiis capimur, O.—Of speech, neatness, elegance.
    * * *
    cleanness, elegance of appearance, manners or taste

    Latin-English dictionary > munditia

  • 3 Appareo Decet Nihil Munditia?

    Is It Not Nifty?

    Latin Quotes (Latin to English) > Appareo Decet Nihil Munditia?

  • 4 mundities

    mundĭtĭa, ae, and mundĭtĭes, ēi, f. [1. mundus], cleanness, cleanliness (class.; cf.: ornatus, cultus).
    I.
    Lit.:

    munditia illecebra animo est amantium,

    Plaut. Men. 2, 3, 4:

    munditias facere,

    to clean the house, Cato, R. R. 39, 2: munditias volo fieri;

    ecferte huc scopas, etc.,

    Plaut. Stich. 2, 2, 22:

    alia jam munditiarum facies est,

    Front. Aq. 88.—
    B.
    Transf., in gen., cleanliness, neatness, elegance, fineness, niceness, in furniture, dress, etc.:

    in munditiis aetatulam agere,

    Plaut. Ps. 1, 2, 40:

    munditiis munditiam antideo,

    id. Cas. 2, 3, 9:

    munditia non odiosa neque exquisita nimis,

    Cic. Off. 1, 36, 130:

    hominis,

    id. Fam. 10, 20, 2:

    cui flavam religas comam, Simplex munditiis,

    Hor. C. 1, 5, 5:

    munditiis capimur,

    Ov. A. A. 3, 133:

    urbanae,

    Sall. J. 63, 3:

    per cultum et munditias,

    Tac. A. 3, 30:

    multa munditia indutus et amictus,

    Gell. 2, 5, 2. —
    II.
    Trop., of speech, neatness, terseness, elegance, Cic. Or. 23, 79:

    verborum,

    Gell. 1, 23, 1:

    venustas et mundities orationis,

    id. 10, 3, 4; Quint. 8, 3, 87.

    Lewis & Short latin dictionary > mundities

  • 5 elegantia

    ēlĕgantia, ae, f. [elegans].
    * I.
    A being nice or particular; exquisiteness, fastidiousness (ante-class. and very rare):

    ejus elegantia meam extemplo speciem spernat,

    Plaut. Mil. 4, 6, 20.—Far more freq.,
    II.
    Taste, propriety, refinement, grace, elegance (cf.: gustus, sapor, judicium).
    (α).
    With gen.: tu eloquentiam ab elegantia doctrinae segregandam putes, Cic. de Or. [p. 637] 1, 2, 5:

    vitae,

    Tac. A. 14, 19:

    morum,

    id. ib. 5, 8:

    capilli (with venustas oris),

    Plin. 35, 10, 36, § 67:

    ac subtilitas operum,

    id. 16, 15, 26, § 66 et saep.:

    verborum Latinorum,

    Cic. Brut. 75, 261; cf.

    scriptorum,

    id. Fam. 4, 4; so,

    Latini sermonis,

    id. de Or. 2, 7, 28:

    mira sermonis,

    Quint. 10, 1, 114:

    figurarum,

    id. 12, 9, 6;

    and transf.: Socraticorum,

    id. 10, 1, 83; cf.

    Secundi,

    id. 12, 10, 11. —In plur.:

    vocum verborumque,

    Gell. 2, 9 fin.
    (β).
    Absol.:

    qua munditia homines! qua elegantia!

    Cic. Fam. 9, 20, 2; cf. id. Sull. 28, 79; id. Leg. 3, 1:

    quae (agricultura) abhorret ab omni politiore elegantia,

    id. Fin. 3, 2; cf. Plin. 13, 9, 18, § 62; 14, 6, 8, § 71; Suet. Aug. 73:

    elegantia modo et munditia remanebit,

    Cic. Or. 23 fin.; cf. Quint. 6, 3, 20; 10, 2, 19 al.—In plur.:

    laudatus propter elegantias dominus,

    Petr. 34, 5; Gell. 1, 4; cf. id. 19, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > elegantia

  • 6 exquīsītus

        exquīsītus adj. with comp. and sup.    [P. of exquiro], carefully sought out, ripely considered, choice, excellent, exquisite: sententia: iudicium litterarum: munditia nimis: exquisitius dicendi genus: laudari exquisitissimis verbis.
    * * *
    exquisita, exquisitum ADJ
    sought out, exquisite, excellent

    Latin-English dictionary > exquīsītus

  • 7 exquiro

    ex-quīro (in Plautus also exquaero, Bacch. 4, 4, 70 al.), sīvi, sītum, 3, v. a., to search out diligently, to seek for; to make inquiry, to inquire, to ask (syn.: requiro, inquiro, investigo, perscrutor;

    freq. and class.): cum ex te causas divinationis exquirerem,

    Cic. Div. 2, 20, 46:

    a te nihildum certi exquiro,

    id. Att. 7, 12, 4; cf.: sed haec non nimis exquiro a Graecis, to ask [p. 700] of, expect from, id. ib. 7, 18, 3:

    ancillas dedo, quolibet cruciatu exquire,

    Ter. Hec. 5, 2, 7:

    exquisiturum se vel fidiculis de Caesonia sua, cur, etc.,

    that he would search out even by the rack, Suet. Calig. 33:

    idem ego dicam, si me exquiret miles,

    Plaut. Mil. 2, 2, 91:

    secum et cum aliis, quid in eo peccatum sit, exquirunt,

    Cic. Off. 1, 41, 147:

    omissis auctoritatibus ipsa re ac ratione exquirere veritatem,

    id. de Imp. Pomp. 17, 51:

    sententias,

    Caes. B. G. 3, 3, 1:

    locum,

    Verg. G. 2, 266:

    sceleratum frigus,

    to find out, id. ib. 2, 256:

    verum,

    to search into, investigate, Cic. Div. 2, 12, 28; id. Off. 1, 36, 132:

    facta alicujus ad antiquae religionis rationem,

    id. Verr. 2, 4, 5, § 10; cf.:

    verba exquisita ad sonum,

    id. Or. 49, 163:

    rationes agitare et exquirere,

    id. Tusc. 5, 23, 66:

    itinere exquisito per Divitiacum,

    having ascertained the route, Caes. B. G. 1, 41, 4 et saep.:

    exquire de Blesamio, numquid ad regem contra dignitatem tuam scripserit,

    inquire respecting Blesamius, Cic. Deiot. 15, 42; cf.:

    de Varrone tam diligenter,

    id. Att. 13, 22, 1:

    eis senatus arbitratur singularis exquirendos honores,

    to devise, invent, id. Phil. 4, 2, 5.— Pass. impers.:

    istuc mihi exquisitum est, fuisse hunc, etc.,

    I am accurately informed, Plaut. Capt. 3, 4, 105:

    mi istuc primum exquisito est opus,

    I must first inquire respecting this, id. Am. 2, 2, 159; cf. id. ib. 2, 1, 81;

    A. and S. Gr. § 243, R. 1: consilia exquirentes,

    Cic. Fat. 1.—Hence, ex-quīsītus, a, um, P. a., carefully sought out, ripely considered, choice, excellent, exquisite:

    ipsi omnia, quorum negotium est, consulta ad nos et exquisita deferunt,

    Cic. de Or. 1, 58, 250:

    reconditae exquisitaeque sententiae,

    id. Brut. 79, 274:

    exquisitum judicium litterarum,

    id. Off. 1, 37, 133:

    exquisitis rationibus confirmare,

    id. Fin. 1, 9, 30:

    summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi,

    id. ib. 1, 1, 1:

    ars,

    id. de Or. 2, 41, 175:

    supplicia,

    id. Off. 3, 27, 100:

    magistri,

    id. Brut. 27, 104:

    munditia non odiosa neque exquisita nimis,

    too exquisite, id. Off. 1, 36, 130:

    nihil elegans, nihil exquisitum,

    id. Pis. 27, 67:

    epulae,

    Plin. 9, 35, 58, § 119. — Comp.:

    accuratius et exquisitius dicendi genus,

    id. Brut. 82, 283:

    verba,

    Quint. 11, 1, 33.— Sup.:

    laudantur exquisitissimis verbis legiones,

    Cic. Phil. 4, 3, 6:

    ad exquisitissimam consuetudinem Graecorum aliquem erudire,

    id. Rep. 2, 21:

    scientia exquisitissimae subtilitatis,

    Plin. 6, 33, 39, § 211.—
    B.
    Sought out, ascertained, made certain:

    satin istuc mihi exquisitumst?

    Plaut. Capt. 3, 4, 105.—Hence, adv.: exquīsīte, carefully, accurately, particularly, excellently, exquisitely:

    cum de eo crimine accurate et exquisite disputavisset,

    Cic. Brut. 80, 277:

    eleganter atque exquisite dicere aliquid,

    Quint. 8, 2, 21.— Comp., Cic. Brut. 93, 322; id. Tusc. 1, 48, 116; Quint. 12, 10, 75.— Sup., Tiro Tull. ap. Gell. 10, 1, 7; Gell. 13, 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > exquiro

  • 8 exquisite

    ex-quīro (in Plautus also exquaero, Bacch. 4, 4, 70 al.), sīvi, sītum, 3, v. a., to search out diligently, to seek for; to make inquiry, to inquire, to ask (syn.: requiro, inquiro, investigo, perscrutor;

    freq. and class.): cum ex te causas divinationis exquirerem,

    Cic. Div. 2, 20, 46:

    a te nihildum certi exquiro,

    id. Att. 7, 12, 4; cf.: sed haec non nimis exquiro a Graecis, to ask [p. 700] of, expect from, id. ib. 7, 18, 3:

    ancillas dedo, quolibet cruciatu exquire,

    Ter. Hec. 5, 2, 7:

    exquisiturum se vel fidiculis de Caesonia sua, cur, etc.,

    that he would search out even by the rack, Suet. Calig. 33:

    idem ego dicam, si me exquiret miles,

    Plaut. Mil. 2, 2, 91:

    secum et cum aliis, quid in eo peccatum sit, exquirunt,

    Cic. Off. 1, 41, 147:

    omissis auctoritatibus ipsa re ac ratione exquirere veritatem,

    id. de Imp. Pomp. 17, 51:

    sententias,

    Caes. B. G. 3, 3, 1:

    locum,

    Verg. G. 2, 266:

    sceleratum frigus,

    to find out, id. ib. 2, 256:

    verum,

    to search into, investigate, Cic. Div. 2, 12, 28; id. Off. 1, 36, 132:

    facta alicujus ad antiquae religionis rationem,

    id. Verr. 2, 4, 5, § 10; cf.:

    verba exquisita ad sonum,

    id. Or. 49, 163:

    rationes agitare et exquirere,

    id. Tusc. 5, 23, 66:

    itinere exquisito per Divitiacum,

    having ascertained the route, Caes. B. G. 1, 41, 4 et saep.:

    exquire de Blesamio, numquid ad regem contra dignitatem tuam scripserit,

    inquire respecting Blesamius, Cic. Deiot. 15, 42; cf.:

    de Varrone tam diligenter,

    id. Att. 13, 22, 1:

    eis senatus arbitratur singularis exquirendos honores,

    to devise, invent, id. Phil. 4, 2, 5.— Pass. impers.:

    istuc mihi exquisitum est, fuisse hunc, etc.,

    I am accurately informed, Plaut. Capt. 3, 4, 105:

    mi istuc primum exquisito est opus,

    I must first inquire respecting this, id. Am. 2, 2, 159; cf. id. ib. 2, 1, 81;

    A. and S. Gr. § 243, R. 1: consilia exquirentes,

    Cic. Fat. 1.—Hence, ex-quīsītus, a, um, P. a., carefully sought out, ripely considered, choice, excellent, exquisite:

    ipsi omnia, quorum negotium est, consulta ad nos et exquisita deferunt,

    Cic. de Or. 1, 58, 250:

    reconditae exquisitaeque sententiae,

    id. Brut. 79, 274:

    exquisitum judicium litterarum,

    id. Off. 1, 37, 133:

    exquisitis rationibus confirmare,

    id. Fin. 1, 9, 30:

    summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi,

    id. ib. 1, 1, 1:

    ars,

    id. de Or. 2, 41, 175:

    supplicia,

    id. Off. 3, 27, 100:

    magistri,

    id. Brut. 27, 104:

    munditia non odiosa neque exquisita nimis,

    too exquisite, id. Off. 1, 36, 130:

    nihil elegans, nihil exquisitum,

    id. Pis. 27, 67:

    epulae,

    Plin. 9, 35, 58, § 119. — Comp.:

    accuratius et exquisitius dicendi genus,

    id. Brut. 82, 283:

    verba,

    Quint. 11, 1, 33.— Sup.:

    laudantur exquisitissimis verbis legiones,

    Cic. Phil. 4, 3, 6:

    ad exquisitissimam consuetudinem Graecorum aliquem erudire,

    id. Rep. 2, 21:

    scientia exquisitissimae subtilitatis,

    Plin. 6, 33, 39, § 211.—
    B.
    Sought out, ascertained, made certain:

    satin istuc mihi exquisitumst?

    Plaut. Capt. 3, 4, 105.—Hence, adv.: exquīsīte, carefully, accurately, particularly, excellently, exquisitely:

    cum de eo crimine accurate et exquisite disputavisset,

    Cic. Brut. 80, 277:

    eleganter atque exquisite dicere aliquid,

    Quint. 8, 2, 21.— Comp., Cic. Brut. 93, 322; id. Tusc. 1, 48, 116; Quint. 12, 10, 75.— Sup., Tiro Tull. ap. Gell. 10, 1, 7; Gell. 13, 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > exquisite

  • 9 fuco

    fūco, āvi, ātum, 1, v. a. [1. fucus], to color, paint, dye.
    I.
    In gen.:

    Alba nec Assyrio fucatur lana veneno,

    Verg. G. 2, 465; so,

    vellera Milesia saturo hyali colore,

    id. ib. 4, 334:

    tabulas colore,

    Tac. A. 2, 14:

    pinnas vario veneno,

    Nemes. Cyneg. 309:

    frena spumis sanguineis (equus),

    Claud. Laud. Stil. 3, 350:

    humida creta colorque Stercore fucatus crocodili,

    i. e. paint made of crocodile's dung, Hor. Epod. 12, 11 (cf. Plin. 28, 8, 28, § 109).—
    II.
    In partic., with cosmetics, to paint, to rouge.
    A.
    Lit.:

    fucandi cura coloris,

    Ov. Tr. 2, 487:

    corpora vulsa atque fucata,

    Quint. 8 praef. § 19.—
    B.
    Trop.:

    unumquodque genus (dicendi) cum fucatur atque praelinitur, fit praestigiosum,

    is embellished too much, Gell. 7, 14, 11.—Hence, fūcātus, a, um, P. a. (acc. to II. B.), painted, colored, beautified, falsified, counterfeit (a favorite word of Cic.; syn.: simulatus;

    opp. sincerus, verus, naturalis): secerni blandus amicus a vero et internosci tam potest adhibita diligentia quam omnia fucata et simulata a sinceris atque veris,

    Cic. Lael. 25, 95:

    naturalis non fucatus nitor,

    id. Brut. 9, 36; cf.:

    fucati medicamenta candoris et ruboris omnia repellentur: elegantia modo et munditia remanebit,

    id. Or. 23, 79:

    signa probitatis non fucata forensi specie, sed domesticis inusta notis veritatis,

    id. Planc. 12, 29:

    iisdem ineptiis fucata sunt illa omnia,

    id. Mur. 12, 26:

    puer subdolae ac fucatae vernilitatis,

    Plin. 34, 8, 19, § 79.— Comp.:

    versus Homeri fucatior (opp. simplicior et sincerior),

    Gell. 13, 26, 3.—
    * Adv.: fūcāte, with paint or color: fucatius concinnata carmina, Aus. in prosa post Idyll. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > fuco

  • 10 illecebra

    illĕcĕbra ( inl-), ae, f. [illicio], an enticement, in a good or bad sense, an inducement, attraction, charm, allurement, bait, lure.
    I.
    Lit. (class.; in sing. and plur.; a favorite word of Cic.; cf.: invitatio, invitamentum).
    (α).
    With gen. (subj. or obj.):

    quae tanta in ullo homine juventutis illecebra fuit, quanta in illo?

    Cic. Cat. 2, 4, 8:

    maxima est illecebra peccandi impunitatis spes,

    id. Mil. 16, 43:

    voluptas est illecebra turpitudinis,

    id. Leg. 1, 11, 31:

    fallax illecebra admirationum,

    Gell. 10, 12, 4:

    quaestionis,

    id. 12, 5, 5.—In plur.:

    habet etiam amoenitas ipsa vel sumptuosas vel desidiosas illecebras multas cupiditatum,

    Cic. Rep. 2, 4:

    voluptatis,

    id. de Sen. 12, 40; id. Fam. 15, 16, 3:

    vitiorum (with lenocinia cupiditatum),

    id. Sest. 66, 138:

    corruptelarum,

    id. Cat. 1, 6, 13.—
    (β).
    Absol.:

    munditia illecebra animo est amantūm,

    Plaut. Men. 2, 3, 4: ad quam illecebiam cum commoveretur nemo, etc., Liv. 10, 4.—In plur.:

    suis te oportet illecebris ipsa virtus trahat ad verum decus,

    Cic. Rep. 6, 23; 6, 1:

    jocum tentavit, eo quod Illecebris erat et grata novitate morandus Spectator,

    Hor. A. P. 223.—
    II.
    Transf., concr.
    A.
    Of an alluring, seductive person, an enticer, a decoy-bird, Plaut. As. 1, 2, 25; id. Truc. 1, 2, 82; 4, 2, 46.—
    B.
    A plant, called also andrachne agria, Plin. 25, 13, 103, § 162; 26, 12, 79, § 128.

    Lewis & Short latin dictionary > illecebra

  • 11 inlecebra

    illĕcĕbra ( inl-), ae, f. [illicio], an enticement, in a good or bad sense, an inducement, attraction, charm, allurement, bait, lure.
    I.
    Lit. (class.; in sing. and plur.; a favorite word of Cic.; cf.: invitatio, invitamentum).
    (α).
    With gen. (subj. or obj.):

    quae tanta in ullo homine juventutis illecebra fuit, quanta in illo?

    Cic. Cat. 2, 4, 8:

    maxima est illecebra peccandi impunitatis spes,

    id. Mil. 16, 43:

    voluptas est illecebra turpitudinis,

    id. Leg. 1, 11, 31:

    fallax illecebra admirationum,

    Gell. 10, 12, 4:

    quaestionis,

    id. 12, 5, 5.—In plur.:

    habet etiam amoenitas ipsa vel sumptuosas vel desidiosas illecebras multas cupiditatum,

    Cic. Rep. 2, 4:

    voluptatis,

    id. de Sen. 12, 40; id. Fam. 15, 16, 3:

    vitiorum (with lenocinia cupiditatum),

    id. Sest. 66, 138:

    corruptelarum,

    id. Cat. 1, 6, 13.—
    (β).
    Absol.:

    munditia illecebra animo est amantūm,

    Plaut. Men. 2, 3, 4: ad quam illecebiam cum commoveretur nemo, etc., Liv. 10, 4.—In plur.:

    suis te oportet illecebris ipsa virtus trahat ad verum decus,

    Cic. Rep. 6, 23; 6, 1:

    jocum tentavit, eo quod Illecebris erat et grata novitate morandus Spectator,

    Hor. A. P. 223.—
    II.
    Transf., concr.
    A.
    Of an alluring, seductive person, an enticer, a decoy-bird, Plaut. As. 1, 2, 25; id. Truc. 1, 2, 82; 4, 2, 46.—
    B.
    A plant, called also andrachne agria, Plin. 25, 13, 103, § 162; 26, 12, 79, § 128.

    Lewis & Short latin dictionary > inlecebra

  • 12 invenustus

    in-vĕnustus, a, um, adj.
    I.
    Not elegant or graceful, ungraceful, not beautiful, unattractive:

    scortillum,

    Cat. 10, 4:

    non invenustus actor,

    Cic. Brut. 67, 237:

    res,

    Cat. 12, 5:

    arbustum,

    Col. 5, 6, 37. —
    II.
    (Without Venus, i. e.) Unfortunate in love:

    invenustae sine munditia et sumptu,

    Plaut. Poen. 1, 2, 37:

    homo invenustus aut infelix,

    Ter. And. 1, 5, 10 Don. ad loc.— Adv.: in-vĕnustē, not elegantly, ungracefully (postAug.):

    non invenuste dici videtur,

    Quint. 1, 6, 27:

    ludere,

    Gell. 17, 12, 3; App. de Mundo, p. 70.

    Lewis & Short latin dictionary > invenustus

  • 13 neclegentia

    neglĕgentĭa (better than neclĕg-, not neglĭg-), ae, f. [neglegens from neglego], carelessness, heedlessness, negligence, neglect (syn. incuria;

    freq. and class.): neglegentiā, pigritiā, inertiā... impediri,

    Cic. Off. 1, 9, 28:

    in accusando,

    id. Rosc. Am. 21, 59:

    munditia quae fugiat agrestem et inhumanam neglegentiam,

    id. Off. 1, 36, 130:

    accusare aliquem de litterarum neglegentiā,

    of neglecting to write, id. Att. 1, 6, 1.—So, me nomine neglegentiae suspectum tibi esse doleo, id. Fam. 2, 1, 1:

    epistularum duarum, quas ad me misit, neglegentiam, meamque in rescribendo diligentiam volui tibi notam esse,

    brevity, coldness, id. ib. 8, 11, 6:

    sui,

    Tac. A. 16, 18:

    quaedam etiam neglegentia est diligens,

    Cic. Or. 23, 78:

    institutorum neglegentiam accusare,

    id. Rep. 4, 3, 3:

    nam neque neglegentiā tuā, neque odio id fecit tuo,

    out of disrespect, want of regard, to you, Ter. Phorm. 5, 8, 27:

    caerimoniarum auspiciorumque,

    neglect, Liv. 22, 9:

    deorum,

    id. 5, 51:

    cum ex neglegentia domini vacet (fundus),

    Gai. Inst. 2, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > neclegentia

  • 14 neglegentia

    neglĕgentĭa (better than neclĕg-, not neglĭg-), ae, f. [neglegens from neglego], carelessness, heedlessness, negligence, neglect (syn. incuria;

    freq. and class.): neglegentiā, pigritiā, inertiā... impediri,

    Cic. Off. 1, 9, 28:

    in accusando,

    id. Rosc. Am. 21, 59:

    munditia quae fugiat agrestem et inhumanam neglegentiam,

    id. Off. 1, 36, 130:

    accusare aliquem de litterarum neglegentiā,

    of neglecting to write, id. Att. 1, 6, 1.—So, me nomine neglegentiae suspectum tibi esse doleo, id. Fam. 2, 1, 1:

    epistularum duarum, quas ad me misit, neglegentiam, meamque in rescribendo diligentiam volui tibi notam esse,

    brevity, coldness, id. ib. 8, 11, 6:

    sui,

    Tac. A. 16, 18:

    quaedam etiam neglegentia est diligens,

    Cic. Or. 23, 78:

    institutorum neglegentiam accusare,

    id. Rep. 4, 3, 3:

    nam neque neglegentiā tuā, neque odio id fecit tuo,

    out of disrespect, want of regard, to you, Ter. Phorm. 5, 8, 27:

    caerimoniarum auspiciorumque,

    neglect, Liv. 22, 9:

    deorum,

    id. 5, 51:

    cum ex neglegentia domini vacet (fundus),

    Gai. Inst. 2, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > neglegentia

  • 15 negligentia

    neglĕgentĭa (better than neclĕg-, not neglĭg-), ae, f. [neglegens from neglego], carelessness, heedlessness, negligence, neglect (syn. incuria;

    freq. and class.): neglegentiā, pigritiā, inertiā... impediri,

    Cic. Off. 1, 9, 28:

    in accusando,

    id. Rosc. Am. 21, 59:

    munditia quae fugiat agrestem et inhumanam neglegentiam,

    id. Off. 1, 36, 130:

    accusare aliquem de litterarum neglegentiā,

    of neglecting to write, id. Att. 1, 6, 1.—So, me nomine neglegentiae suspectum tibi esse doleo, id. Fam. 2, 1, 1:

    epistularum duarum, quas ad me misit, neglegentiam, meamque in rescribendo diligentiam volui tibi notam esse,

    brevity, coldness, id. ib. 8, 11, 6:

    sui,

    Tac. A. 16, 18:

    quaedam etiam neglegentia est diligens,

    Cic. Or. 23, 78:

    institutorum neglegentiam accusare,

    id. Rep. 4, 3, 3:

    nam neque neglegentiā tuā, neque odio id fecit tuo,

    out of disrespect, want of regard, to you, Ter. Phorm. 5, 8, 27:

    caerimoniarum auspiciorumque,

    neglect, Liv. 22, 9:

    deorum,

    id. 5, 51:

    cum ex neglegentia domini vacet (fundus),

    Gai. Inst. 2, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > negligentia

  • 16 ornatus

    1.
    ornātus, a, um, Part. and P. a., from orno.
    2.
    ornātus, ūs ( gen. ornati, Ter. And. 2, 2, 28; dat. ornatu, C. Caes. ap. Gell. 4, 16, 8), m. [orno] (class.; cf.: cultus, munditia), a furnishing, providing, preparing; a preparation.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (very rare):

    in ornat bus publicis (i. e. epulis, conviviis),

    Varr. R. R. 3, 9, 17: in aedibus nihil ornati, no preparation (for the wed ding), Ter And. 2, 2, 28: Pompeiis emptus [p. 1280] ornatus (trapeti), Cato, R. R. 22, 3.—
    B.
    In partic., an adornment, decoration, embellishment, ornament (class.):

    portarum, itinerum, locorumque omnium,

    Hirt. B. G. 8, 51. —
    2.
    Transf., in concr., splendid dress, attire, apparel:

    ornatus appellatur cultus ipse, quo quis ornatur,

    Fest. p. 184 Müll.:

    nauclericus,

    Plaut. Mil. 4, 4, 41:

    vide ornatus hic satine me condecet?

    id. Ps. 4, 1, 24:

    militaris,

    Cic. Off. 1, 18, 61:

    regalis,

    id. Fin. 2, 21, 69:

    equus regio ornatu instructus,

    trappings, Plin. 8, 42, 64, § 154 dub. (Jan.: regio instratu ornatus).—So of a woman's head-dress, Ov. A. A. 3, 138; Verg. A. 7, 74:

    corporis ornatum exuere,

    Juv. 10, 321.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., furniture, accoutrements, equipage:

    eloquentia quocumque ingreditur, eodem est instructu ornatuque comitata,

    Cic. de Or. 3, 6, 23:

    ornatus autem verborum duplex, unus simplicium, alter collocatorum,

    id. Or. 23, 80.—
    B.
    In partic., a decoration, ornament:

    aedilitatis,

    Cic. Dom. 43, 111:

    afferre ornatum orationi,

    id. Or. 39, 134.— Of the world, corresp. to the Gr. kosmos, Cic. Ac. 2, 38, 119:

    hic tantus caeli ornatus,

    id. N. D. 2, 44, 115; cf. Plin. 2, 4, 3, § 8:

    caeli et terra et omnis ornatus eorum,

    Vulg. Gen. 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ornatus

  • 17 perpetue

    per-pĕtŭus, a, um, adj. ( comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.:

    continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere,

    Cato, R. R. 33:

    quin aedes totae perpetuae ruant,

    Plaut. Most. 1, 2, 67:

    agmen,

    Cic. Pis. 22, 51:

    munitiones,

    Caes. B. C. 3, 44:

    palus,

    id. B. G. 7, 26:

    milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque,

    id. B. C. 1, 21:

    perpetuis soliti patres considere mensis,

    Verg. A. 7, 176:

    vescitur Aeneas... perpetui tergo bovis,

    id. ib. 8, 182:

    Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum,

    Plin. 3, 5, 7, § 48:

    tractus,

    id. 6, 20, 23, § 73:

    oratio perpetua (opp. altercatio),

    Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6:

    disputatio,

    Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97:

    quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt,

    a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2:

    colere te usque perpetuom diem,

    Plaut. Most. 3, 2, 78:

    diem perpetuum in laetitiā degere,

    this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5:

    triduum,

    id. ib. 4, 1, 4:

    biennium,

    id. Hec. 1, 2, 12:

    ignis Vestae perpetuus ac sempiternus,

    Cic. Cat. 4, 9, 18:

    lex perpetua et aeterna,

    id. N. D. 1, 15, 40:

    stellarum perennes cursus atque perpetui,

    id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164:

    voluntas mea perpetua et constans in rem publicam,

    id. Phil. 13, 6, 13:

    formido,

    Verg. E. 4, 14:

    assidua et perpetua cura,

    Cic. Fam. 6, 13, 2:

    perpetui scrinia Sili,

    of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.—As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.—Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6:

    serva tibi in perpetuom amicum me,

    id. Capt. 2, 3, 81:

    in perpetuum comprimi,

    Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55:

    obtinere aliquid in perpetuum,

    id. Rosc. Am. 48, 139:

    non in perpetuum irascetur,

    Vulg. Psa. 102, 9 et saep.—So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.—
    II.
    In partic.
    A.
    That holds constantly and universally, universal, general:

    perpetui juris et universi generis quaestio,

    Cic. de Or. 2, 33, 141:

    nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse,

    Plin. 17, 2, 2, § 19:

    ne id quidem perpetuum est,

    does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiae... id ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, [p. 1352] Cic. Or. 36, 126.—
    B.
    In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one's whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.—
    C.
    In gram.:

    perpetuus modus,

    the infinitive mood, Diom. p. 331 P. —Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum ( poet.), and perpetue (late Lat.).
    1.
    perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly:

    perpetuon' valuisti?

    Plaut. Ep. 1, 1, 15:

    metuo ne technae meae perpetuo perierint,

    id. Most. 3, 1, 23:

    dico ut perpetuo pereas,

    id. Pers. 2, 4, 10; so,

    perpetuo perire,

    Ter. Eun. 5, 8, 13:

    opinionem retinere,

    Cic. Agr. 3, 1, 2:

    loquens,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    sub imperio esse,

    Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.—
    2.
    perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually:

    uti,

    Stat. S. 1, 1, 99.—
    3.
    perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetue

  • 18 perpetuum

    per-pĕtŭus, a, um, adj. ( comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.:

    continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere,

    Cato, R. R. 33:

    quin aedes totae perpetuae ruant,

    Plaut. Most. 1, 2, 67:

    agmen,

    Cic. Pis. 22, 51:

    munitiones,

    Caes. B. C. 3, 44:

    palus,

    id. B. G. 7, 26:

    milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque,

    id. B. C. 1, 21:

    perpetuis soliti patres considere mensis,

    Verg. A. 7, 176:

    vescitur Aeneas... perpetui tergo bovis,

    id. ib. 8, 182:

    Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum,

    Plin. 3, 5, 7, § 48:

    tractus,

    id. 6, 20, 23, § 73:

    oratio perpetua (opp. altercatio),

    Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6:

    disputatio,

    Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97:

    quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt,

    a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2:

    colere te usque perpetuom diem,

    Plaut. Most. 3, 2, 78:

    diem perpetuum in laetitiā degere,

    this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5:

    triduum,

    id. ib. 4, 1, 4:

    biennium,

    id. Hec. 1, 2, 12:

    ignis Vestae perpetuus ac sempiternus,

    Cic. Cat. 4, 9, 18:

    lex perpetua et aeterna,

    id. N. D. 1, 15, 40:

    stellarum perennes cursus atque perpetui,

    id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164:

    voluntas mea perpetua et constans in rem publicam,

    id. Phil. 13, 6, 13:

    formido,

    Verg. E. 4, 14:

    assidua et perpetua cura,

    Cic. Fam. 6, 13, 2:

    perpetui scrinia Sili,

    of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.—As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.—Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6:

    serva tibi in perpetuom amicum me,

    id. Capt. 2, 3, 81:

    in perpetuum comprimi,

    Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55:

    obtinere aliquid in perpetuum,

    id. Rosc. Am. 48, 139:

    non in perpetuum irascetur,

    Vulg. Psa. 102, 9 et saep.—So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.—
    II.
    In partic.
    A.
    That holds constantly and universally, universal, general:

    perpetui juris et universi generis quaestio,

    Cic. de Or. 2, 33, 141:

    nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse,

    Plin. 17, 2, 2, § 19:

    ne id quidem perpetuum est,

    does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiae... id ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, [p. 1352] Cic. Or. 36, 126.—
    B.
    In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one's whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.—
    C.
    In gram.:

    perpetuus modus,

    the infinitive mood, Diom. p. 331 P. —Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum ( poet.), and perpetue (late Lat.).
    1.
    perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly:

    perpetuon' valuisti?

    Plaut. Ep. 1, 1, 15:

    metuo ne technae meae perpetuo perierint,

    id. Most. 3, 1, 23:

    dico ut perpetuo pereas,

    id. Pers. 2, 4, 10; so,

    perpetuo perire,

    Ter. Eun. 5, 8, 13:

    opinionem retinere,

    Cic. Agr. 3, 1, 2:

    loquens,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    sub imperio esse,

    Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.—
    2.
    perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually:

    uti,

    Stat. S. 1, 1, 99.—
    3.
    perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetuum

  • 19 perpetuus

    per-pĕtŭus, a, um, adj. ( comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.:

    continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere,

    Cato, R. R. 33:

    quin aedes totae perpetuae ruant,

    Plaut. Most. 1, 2, 67:

    agmen,

    Cic. Pis. 22, 51:

    munitiones,

    Caes. B. C. 3, 44:

    palus,

    id. B. G. 7, 26:

    milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque,

    id. B. C. 1, 21:

    perpetuis soliti patres considere mensis,

    Verg. A. 7, 176:

    vescitur Aeneas... perpetui tergo bovis,

    id. ib. 8, 182:

    Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum,

    Plin. 3, 5, 7, § 48:

    tractus,

    id. 6, 20, 23, § 73:

    oratio perpetua (opp. altercatio),

    Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6:

    disputatio,

    Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97:

    quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt,

    a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2:

    colere te usque perpetuom diem,

    Plaut. Most. 3, 2, 78:

    diem perpetuum in laetitiā degere,

    this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5:

    triduum,

    id. ib. 4, 1, 4:

    biennium,

    id. Hec. 1, 2, 12:

    ignis Vestae perpetuus ac sempiternus,

    Cic. Cat. 4, 9, 18:

    lex perpetua et aeterna,

    id. N. D. 1, 15, 40:

    stellarum perennes cursus atque perpetui,

    id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164:

    voluntas mea perpetua et constans in rem publicam,

    id. Phil. 13, 6, 13:

    formido,

    Verg. E. 4, 14:

    assidua et perpetua cura,

    Cic. Fam. 6, 13, 2:

    perpetui scrinia Sili,

    of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.—As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.—Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6:

    serva tibi in perpetuom amicum me,

    id. Capt. 2, 3, 81:

    in perpetuum comprimi,

    Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55:

    obtinere aliquid in perpetuum,

    id. Rosc. Am. 48, 139:

    non in perpetuum irascetur,

    Vulg. Psa. 102, 9 et saep.—So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.—
    II.
    In partic.
    A.
    That holds constantly and universally, universal, general:

    perpetui juris et universi generis quaestio,

    Cic. de Or. 2, 33, 141:

    nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse,

    Plin. 17, 2, 2, § 19:

    ne id quidem perpetuum est,

    does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiae... id ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, [p. 1352] Cic. Or. 36, 126.—
    B.
    In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one's whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.—
    C.
    In gram.:

    perpetuus modus,

    the infinitive mood, Diom. p. 331 P. —Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum ( poet.), and perpetue (late Lat.).
    1.
    perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly:

    perpetuon' valuisti?

    Plaut. Ep. 1, 1, 15:

    metuo ne technae meae perpetuo perierint,

    id. Most. 3, 1, 23:

    dico ut perpetuo pereas,

    id. Pers. 2, 4, 10; so,

    perpetuo perire,

    Ter. Eun. 5, 8, 13:

    opinionem retinere,

    Cic. Agr. 3, 1, 2:

    loquens,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    sub imperio esse,

    Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.—
    2.
    perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually:

    uti,

    Stat. S. 1, 1, 99.—
    3.
    perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetuus

См. также в других словарях:

  • Munditia — is also a genus in the family Turbinidae. Saint Munditia Relics of Munditia in St. Peter’s Church (Old Peter, Alter Peter), Munich. Died 310 AD? Rome? …   Wikipedia

  • Munditia — Reliquien der heiligen Munditia im Alten Peter zu München Munditia „Protogenia“ (lat. munditia, Sauberkeit, Zierlichkeit; gr. protogenia, Erstgeborene, Hochgeborene; * um 250 in Rom; † an einem 17. November vermutlich 310 ebenda) ist eine… …   Deutsch Wikipedia

  • Munditia (gastropod) — Munditia Munditia subquadrata Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Munditia gaudens — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastr …   Wikipedia

  • Munditia meridionalis — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class …   Wikipedia

  • Munditia anomala — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastropoda …   Wikipedia

  • Munditia aupouria — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastropoda (unranked) …   Wikipedia

  • Munditia delicatula — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastropoda …   Wikipedia

  • Munditia echinata — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastropoda …   Wikipedia

  • Munditia manawatawhia — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastropoda …   Wikipedia

  • Munditia owengaensis — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastropoda …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»