Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

perpĕtŭō

  • 1 perpetuō

        perpetuō adv.    [perpetuus], constantly, uninterruptedly, forever: hanc habere, T.: in vallo permanere, Cs.: loquens: virens buxum, O.
    * * *
    without interruption; constantly; forever; continually; perpetual

    Latin-English dictionary > perpetuō

  • 2 perpetuō

        perpetuō —, —, āre    [perpetuus], to cause to continue, perpetuate: verba, talk without pausing: iudicum potestas perpetuanda.
    * * *
    without interruption; constantly; forever; continually; perpetual

    Latin-English dictionary > perpetuō

  • 3 perpetuo

    1.
    perpĕtŭō, adv., v. perpetuus fin.
    2.
    perpĕtŭo, āvi, ātum (old perf. subj. perpetuassint, Enn. Ann. 322), 1, v. a. [perpetuus], to cause a thing to continue uninterruptedly, to proceed with continually, to make perpetual, perpetuate (rare but class.): libertatem ut perpetuassint, Enn. ap. Non. 150, 30 (Ann. v. 322 Vahl.):

    amator qui perpetuat data,

    Plaut. Ps. 1, 3, 72:

    ut si cui sit infinitus spiritus datus, tamen eum perpetuare verba nolimus,

    Cic. de Or. 3, 46, 181:

    judicum potestatem perpetuandam... putavit,

    id. Sull. 22, 64: di te perpetuent, may the gods preserve you! a form of salutation addressed to the emperors, Lampr. Alex. Sev. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetuo

  • 4 Perpetuo vincit qui utitur clementia

    He is forever victor who employs clemency. (Syrus)

    Latin Quotes (Latin to English) > Perpetuo vincit qui utitur clementia

  • 5 Iniqua nunquam regna perpetuo manent

    Stern masters do not reign long. (Seneca Philosophus)

    Latin Quotes (Latin to English) > Iniqua nunquam regna perpetuo manent

  • 6 perpetue

    per-pĕtŭus, a, um, adj. ( comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.:

    continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere,

    Cato, R. R. 33:

    quin aedes totae perpetuae ruant,

    Plaut. Most. 1, 2, 67:

    agmen,

    Cic. Pis. 22, 51:

    munitiones,

    Caes. B. C. 3, 44:

    palus,

    id. B. G. 7, 26:

    milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque,

    id. B. C. 1, 21:

    perpetuis soliti patres considere mensis,

    Verg. A. 7, 176:

    vescitur Aeneas... perpetui tergo bovis,

    id. ib. 8, 182:

    Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum,

    Plin. 3, 5, 7, § 48:

    tractus,

    id. 6, 20, 23, § 73:

    oratio perpetua (opp. altercatio),

    Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6:

    disputatio,

    Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97:

    quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt,

    a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2:

    colere te usque perpetuom diem,

    Plaut. Most. 3, 2, 78:

    diem perpetuum in laetitiā degere,

    this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5:

    triduum,

    id. ib. 4, 1, 4:

    biennium,

    id. Hec. 1, 2, 12:

    ignis Vestae perpetuus ac sempiternus,

    Cic. Cat. 4, 9, 18:

    lex perpetua et aeterna,

    id. N. D. 1, 15, 40:

    stellarum perennes cursus atque perpetui,

    id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164:

    voluntas mea perpetua et constans in rem publicam,

    id. Phil. 13, 6, 13:

    formido,

    Verg. E. 4, 14:

    assidua et perpetua cura,

    Cic. Fam. 6, 13, 2:

    perpetui scrinia Sili,

    of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.—As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.—Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6:

    serva tibi in perpetuom amicum me,

    id. Capt. 2, 3, 81:

    in perpetuum comprimi,

    Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55:

    obtinere aliquid in perpetuum,

    id. Rosc. Am. 48, 139:

    non in perpetuum irascetur,

    Vulg. Psa. 102, 9 et saep.—So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.—
    II.
    In partic.
    A.
    That holds constantly and universally, universal, general:

    perpetui juris et universi generis quaestio,

    Cic. de Or. 2, 33, 141:

    nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse,

    Plin. 17, 2, 2, § 19:

    ne id quidem perpetuum est,

    does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiae... id ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, [p. 1352] Cic. Or. 36, 126.—
    B.
    In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one's whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.—
    C.
    In gram.:

    perpetuus modus,

    the infinitive mood, Diom. p. 331 P. —Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum ( poet.), and perpetue (late Lat.).
    1.
    perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly:

    perpetuon' valuisti?

    Plaut. Ep. 1, 1, 15:

    metuo ne technae meae perpetuo perierint,

    id. Most. 3, 1, 23:

    dico ut perpetuo pereas,

    id. Pers. 2, 4, 10; so,

    perpetuo perire,

    Ter. Eun. 5, 8, 13:

    opinionem retinere,

    Cic. Agr. 3, 1, 2:

    loquens,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    sub imperio esse,

    Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.—
    2.
    perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually:

    uti,

    Stat. S. 1, 1, 99.—
    3.
    perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetue

  • 7 perpetuum

    per-pĕtŭus, a, um, adj. ( comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.:

    continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere,

    Cato, R. R. 33:

    quin aedes totae perpetuae ruant,

    Plaut. Most. 1, 2, 67:

    agmen,

    Cic. Pis. 22, 51:

    munitiones,

    Caes. B. C. 3, 44:

    palus,

    id. B. G. 7, 26:

    milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque,

    id. B. C. 1, 21:

    perpetuis soliti patres considere mensis,

    Verg. A. 7, 176:

    vescitur Aeneas... perpetui tergo bovis,

    id. ib. 8, 182:

    Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum,

    Plin. 3, 5, 7, § 48:

    tractus,

    id. 6, 20, 23, § 73:

    oratio perpetua (opp. altercatio),

    Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6:

    disputatio,

    Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97:

    quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt,

    a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2:

    colere te usque perpetuom diem,

    Plaut. Most. 3, 2, 78:

    diem perpetuum in laetitiā degere,

    this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5:

    triduum,

    id. ib. 4, 1, 4:

    biennium,

    id. Hec. 1, 2, 12:

    ignis Vestae perpetuus ac sempiternus,

    Cic. Cat. 4, 9, 18:

    lex perpetua et aeterna,

    id. N. D. 1, 15, 40:

    stellarum perennes cursus atque perpetui,

    id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164:

    voluntas mea perpetua et constans in rem publicam,

    id. Phil. 13, 6, 13:

    formido,

    Verg. E. 4, 14:

    assidua et perpetua cura,

    Cic. Fam. 6, 13, 2:

    perpetui scrinia Sili,

    of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.—As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.—Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6:

    serva tibi in perpetuom amicum me,

    id. Capt. 2, 3, 81:

    in perpetuum comprimi,

    Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55:

    obtinere aliquid in perpetuum,

    id. Rosc. Am. 48, 139:

    non in perpetuum irascetur,

    Vulg. Psa. 102, 9 et saep.—So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.—
    II.
    In partic.
    A.
    That holds constantly and universally, universal, general:

    perpetui juris et universi generis quaestio,

    Cic. de Or. 2, 33, 141:

    nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse,

    Plin. 17, 2, 2, § 19:

    ne id quidem perpetuum est,

    does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiae... id ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, [p. 1352] Cic. Or. 36, 126.—
    B.
    In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one's whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.—
    C.
    In gram.:

    perpetuus modus,

    the infinitive mood, Diom. p. 331 P. —Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum ( poet.), and perpetue (late Lat.).
    1.
    perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly:

    perpetuon' valuisti?

    Plaut. Ep. 1, 1, 15:

    metuo ne technae meae perpetuo perierint,

    id. Most. 3, 1, 23:

    dico ut perpetuo pereas,

    id. Pers. 2, 4, 10; so,

    perpetuo perire,

    Ter. Eun. 5, 8, 13:

    opinionem retinere,

    Cic. Agr. 3, 1, 2:

    loquens,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    sub imperio esse,

    Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.—
    2.
    perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually:

    uti,

    Stat. S. 1, 1, 99.—
    3.
    perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetuum

  • 8 perpetuus

    per-pĕtŭus, a, um, adj. ( comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.:

    continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere,

    Cato, R. R. 33:

    quin aedes totae perpetuae ruant,

    Plaut. Most. 1, 2, 67:

    agmen,

    Cic. Pis. 22, 51:

    munitiones,

    Caes. B. C. 3, 44:

    palus,

    id. B. G. 7, 26:

    milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque,

    id. B. C. 1, 21:

    perpetuis soliti patres considere mensis,

    Verg. A. 7, 176:

    vescitur Aeneas... perpetui tergo bovis,

    id. ib. 8, 182:

    Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum,

    Plin. 3, 5, 7, § 48:

    tractus,

    id. 6, 20, 23, § 73:

    oratio perpetua (opp. altercatio),

    Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6:

    disputatio,

    Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97:

    quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt,

    a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2:

    colere te usque perpetuom diem,

    Plaut. Most. 3, 2, 78:

    diem perpetuum in laetitiā degere,

    this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5:

    triduum,

    id. ib. 4, 1, 4:

    biennium,

    id. Hec. 1, 2, 12:

    ignis Vestae perpetuus ac sempiternus,

    Cic. Cat. 4, 9, 18:

    lex perpetua et aeterna,

    id. N. D. 1, 15, 40:

    stellarum perennes cursus atque perpetui,

    id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164:

    voluntas mea perpetua et constans in rem publicam,

    id. Phil. 13, 6, 13:

    formido,

    Verg. E. 4, 14:

    assidua et perpetua cura,

    Cic. Fam. 6, 13, 2:

    perpetui scrinia Sili,

    of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.—As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.—Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6:

    serva tibi in perpetuom amicum me,

    id. Capt. 2, 3, 81:

    in perpetuum comprimi,

    Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55:

    obtinere aliquid in perpetuum,

    id. Rosc. Am. 48, 139:

    non in perpetuum irascetur,

    Vulg. Psa. 102, 9 et saep.—So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.—
    II.
    In partic.
    A.
    That holds constantly and universally, universal, general:

    perpetui juris et universi generis quaestio,

    Cic. de Or. 2, 33, 141:

    nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse,

    Plin. 17, 2, 2, § 19:

    ne id quidem perpetuum est,

    does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiae... id ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, [p. 1352] Cic. Or. 36, 126.—
    B.
    In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one's whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.—
    C.
    In gram.:

    perpetuus modus,

    the infinitive mood, Diom. p. 331 P. —Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum ( poet.), and perpetue (late Lat.).
    1.
    perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly:

    perpetuon' valuisti?

    Plaut. Ep. 1, 1, 15:

    metuo ne technae meae perpetuo perierint,

    id. Most. 3, 1, 23:

    dico ut perpetuo pereas,

    id. Pers. 2, 4, 10; so,

    perpetuo perire,

    Ter. Eun. 5, 8, 13:

    opinionem retinere,

    Cic. Agr. 3, 1, 2:

    loquens,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    sub imperio esse,

    Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.—
    2.
    perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually:

    uti,

    Stat. S. 1, 1, 99.—
    3.
    perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetuus

  • 9 perpes

    perpes, ĕtis, adj. [like perpetuus, from per-peto], lasting throughout, continuous, uninterrupted, continual, perpetual (anteand post-class.):

    perpetem pro perpetuo dixerunt poëtae,

    Fest. p. 217 Müll.: luna proprio suo perpeti candore, App. de Deo Socr. init.:

    silentium,

    id. Flor. 3, p. 357, 27:

    rivus cruore fluebat perpeti,

    Prud. Cath. 10, 42.—
    B.
    Esp., of time, continuous, never ending, perpetual, entire, whole:

    noctem perpetem,

    Plaut. Am. 1, 1, 125; 2, 2, 100; id. Truc. 2, 2, 23:

    nocte perpeti,

    Just. 5, 7, 6; Capitol. Ver. 4:

    perpetem diem alternis pedibus insistunt,

    Sol. 52:

    per annum perpetem,

    Lact. Mort. Pers. 33 fin.:

    perpes aevi aeternitas,

    Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 1, 34 Mai.— Hence, adv.: perpĕtim, constantly, without intermission, perpetually, App. Mag. p. 321, 5 (but in Plin. 20, 6, 21, § 44, the correct read. is perpetuo; v. Sillig ad h. l., and Hand, Turs. 4, p. 465).

    Lewis & Short latin dictionary > perpes

  • 10 ad-eō

        ad-eō adv.    I. To designate a limit, to this, thus far, so far, as far.—Of space, fig.: postremo adeo res rediit, finally it comes to this, T.—Of time, so long (as), so long (till): nusquam destitit... orare usque adeo donec perpulit, T.: usque adeo in periculo fuisse, quoad, etc.—In comparison, in the same degree... in which; so very, so much... as (comic): adeon esse infelicem quemquam, ut ego sum? T.: gaudere adeo, quasi qui cupiunt nuptias, just like those who desire marriage, T.—    II. To give emphasis, so, so much, so very, to such a degree: neminem adeo infatuare, ut crederet, etc.: adeoque inopiā est coactus Hannibal, ut, etc., L.: usque adeo ille pertimuerat, ut, etc.: adeone est fundata leviter fides, ut, etc., L.: Non obtunsa adeo gestamus pectora Poeni, i. e. not so blunt but that we know, V. — Hence, adeo non ut... adeo nihil ut... so little that, so far from... that: adeo nihil moverunt quemquam, ut, etc., had so little effect, etc., L.: qui adeo non tenuit iram, ut, etc., was so far from curbing his anger that, etc., L. — Esp., atque adeo, and even, yet more, or rather, I may even say, still further: insector, posco atque adeo flagito crimen: ducem... intra moenia atque adeo in senatu videmus.— Enclitically after an emphatic word (cf. quidem), even, indeed, just, precisely: Haec adeo iam speranda fuerunt, even this, V.: nullā adeo ex re fit, etc., arises from no cause whatever, T.—Often to be translated by and, and just, etc.: idque adeo haud scio mirandumne sit, Cs.: id adeo, si placet, considerate, just that: id adeo malum ex provocatione natum, L.—After a pers. pron.: Teque adeo, te consule, in no consulate but yours, V.: Tuque adeo, thou chiefly, V.—With si or nisi, if indeed, if truly, even if: Si. Num illi molestae haec sunt nuptiae? Da. Nil Hercle: aut si adeo, etc., or even if they are so, T.—With adverbs: magis adeo id facilitate quam culpā meā contigit: nunc adeo, forthwith, V.: iam adeo, at this moment, V.: inde adeo, ever since, T.: hinc adeo, just at this point, V.: sic adeo, thus it is that, V.: Vix adeo adgnovit, scarcely even recognized, V.—With adjectives, indeed, even, very, fully (cf. vel): Trīs adeo incertos soles erramus, three whole days, V.: Quinque adeo urbes, no less than five, V.: Multa adeo gelidā se nocte dedere, V. —With the conjj. sive, aut, et si, or indeed, or rather, or even, etc.: tu virum me aut hominem deputas adeo esse? even a human being? T.: ratio, quā... sive adeo, quā, etc., or rather: et si adeo, and if even, V.—With the imperative, for emphasis, now, I pray: propera adeo puerum tollere hinc ab ianuā, T.—Rarely with other moods: ibo adeo, T. —Poet., indeed, truly, so very, so entirely: eius fratrem repperisse, adulescentem adeo nobilem, so very noble, T.: nec sum adeo informis, nor am I so very ugly, V.—Beginning a clause giving a reason, so, thus (prop. ellipt., to such a degree is it true that, so true was it that, etc.): adeo quanto rerum minus, tanto minus cupiditatis erat, indeed, the less there was of property, the less of greed, L.: adeo prope omnis senatus Hannibalis erat, such was the preponderance of Hannibal's party in the Senate, L.—So introducing a parenthesis: adeo civitates eae perpetuo in Romanos odio certavere, L.—With a negative after ne... quidem or quoque, still less, Ta.

    Latin-English dictionary > ad-eō

  • 11 buxus

        buxus ī, f, πύξοσ, the box-tree: densa foliis, O.: perpetuo virens, O.—A pipe, flute: tympana vox buxusque vocant, V.: longo foramine, O.     caballus ī, m    a nag, pack-horse, hack, jade: vectari caballo, H.: Gorgoneus, i. e. Pegasus, Iu. —Prov.: optat arare caballus, i. e. wants a change, H.
    * * *
    boxwood; a box tree; instrument, pipe, flute (usually made of boxwood)

    Latin-English dictionary > buxus

  • 12 continēns

        continēns entis, adj. with comp. and sup.    [P. of contineo], bounding, limiting, enclosing: litas, i. e. of the continent, L.: parum locuples continente ripā, H.—Bordering, neighboring, contiguous, near, adjacent: silvae, Cs.: fundus fundo eius: aër mari: ripae collis, Cs.: cum Ciliciā.— Holding together, cohering, connected, continuous, uninterrupted: silvae, Cs.: grex, L.: agmen, L.: ruinae, L.: terra, N.—Fig., in time, following, next, consequent upon: continentibus diebus, Cs.: motus sensui iunctus et continens: timori perpetuo ipsum malum continens fuit, L.—Continual, consecutive, uninterrupted: continenti labore omnia superare, Cs.: imber per noctem totam, L.: e continenti genere, in unbroken descent: continenti impetu, without a pause, Cs.—In character, continent, moderate, temperate: hoc nemo fuit magis continens, T.: continentior in vitā quam in pecuniā, Cs.: Epaminondas, N.: continentissimi homines.
    * * *
    I
    mainland; continent; forming part of a continuous mass
    II
    essential point, central argument, hinge, basis; suburbs (pl.), (outside walls)
    III
    continentis (gen.), continentior -or -us, continentissimus -a -um ADJ
    bordering, adjacent, contiguous, next; immediately, without delay (w/in/ex); temperate, moderate, n0t indulging in excess; restrained, exhibiting restraint; close (in time); linked; continuous, unbroken, uninterrupted; homogeneous

    Latin-English dictionary > continēns

  • 13 dē-scendō

        dē-scendō dī, sus, ere,    to climb down, come down, descend, fall, sink: ex equo, to alight: monte, S.: de palatio: caelo, H.: e caelo, Iu.: vertice montis ab alto, V.: ab Alpibus, L.: arce Monoeci, V.: per clivum, O.: in campum: in ventrem, to be eaten, H.: caelo in undas, V.: ad naviculas: Ad mare, H.: Sacrā viā, H.: sciscitatum deos descendunt, L.: Iuppiter laeto descendet imbri, V.: O testa... Descende (i. e. ex apothecā), H.—To go down, go, come (to business, etc.): in forum ante lucem: ad forum, L.: fuge, quo descendere gestis, H.: de palatio: hodie non descendit Antonius: quod non descenderet tribunus, L.: in causam, to engage.—Of troops, to march down: ex superioribus locis in planitiem, Cs.: quā (sc. de monte), S.: inde (sc. de arce), L.: in aequum, L.: omnibus copiis in campum descensum est, L.: ad laevam, S.: praedatum in agros Romanos, L.: descensum in aciem est, the battle began, L.: in certamen: Ad pugnam rhetoricā ab umbrā, Iu.—To sink down, penetrate: ferrum alte in corpus, L.: toto in ilia ferro, O.: toto corpore pestis, V.: in iudicis aurīs, H.—Fig., to go down, descend, sink, penetrate: verbum in pectus altius, S.: cura in animos patrum, L.: descendere ad ipsum Ordine perpetuo, follow the line of descent, O.—To lower oneself, descend, stoop, yield, agree to: senes ad ludum adulescentium descendant: ad calamitatum societates: ad eius modi consilium, Cs.: ad ultimum rei p. auxilium, L.: preces in omnīs, V.: videte, quo descendam.

    Latin-English dictionary > dē-scendō

  • 14 fortūna

        fortūna ae, f    [fors], chance, hap, luck, fate, fortune: volubilitas fortunae: plus fortunam quam consilium valere: fortunae rotam pertimescere: secunda Haud adversa, V.: rei p. fatalis: belli fortunam temptari, Cs.—Person., the goddess of fate, Luck, Fortune, T., C., V.: Fortunae filius, fortune's favorite, H.: Fors Fortuna; see fors.—Fig., state, condition, fortune, circumstances, fate, lot, position, rank: fortunae commutatio, Cs.: prospera adversave: miserior, Cs.: servorum: populi R. conditione socii, fortunā servi: inferior fortunā: si eo meae fortunae redeunt, ut, etc., T.: suas fortunas eius fidei permittere, Cs.: cui cessit triplicis fortuna regni, the lot, O.— Good-luck, goodfortune, prosperity, success: O fortuna, ut numquam perpetuo es data! T.: Marcello propter fortunam saepius imperia mandata: fortuna rei p. vicit, S.: superbum se praebuit in fortunā: a fortunā deseri, Cs.: fortunam habere, succeed, L.: Dum fortuna fuit, V.: Sed fortuna fuit, i. e. is gone, V.: Ut tu fortunam, sic nos te feremus, H.: summum fortunae, H.: quae sit fortuna facillima, way to success, V.— Ill-luck, mishap, misfortune, adversity: quoniam sit fortunae cedendum, Cs.: Troiae Fortuna tristi clade iterabitur, H.— Property, possessions, goods, fortune: Quo mihi fortunam, si non conceditur uti? H.: concessa aliis, O.: cum fortuna crevisset, N.: fortunas morte dimittere: fortunis sociorum consumptis, Cs.
    * * *
    chance, luck, fate; prosperity; condition, wealth, property

    Latin-English dictionary > fortūna

  • 15 maeror

        maeror (not moer-), ōris, m    [MIS-], a mourning, sadness, grief, sorrow, lamentation: maeror (est) aegritudo flebilis: gravis, H.: funeris: in maerorest, T.: iacet in maerore: nec loqui prae maerore posse: deponere maerorem: perpetuo maerore senescere, Iu.: mihi maerores (dabo), Enn. ap. C.: maerores, qui exedunt animos.
    * * *
    grief, sorrow, sadness; mourning

    Latin-English dictionary > maeror

  • 16 per-petuus

        per-petuus adj.    [per+1 PAT-], continuous, unbroken, uninterrupted, constant, entire, whole, perpetual: agmen: vigiliaeque stationesque, a continuous line of, etc., Cs.: Perpetuis soliti patres considere mensis, V.: innocentia perpetuā vitā perspecta, in the whole tenor of his life, Cs.: oratio (opp. altercatio): quaestiones, a permanent court for criminal trials: historia, a general history: diem perpetuum in laetitiā degere, this whole day, T.: lex: stellarum cursūs: formido, V.: rota, perpetuum quā circumvertitur axem (i. e. perpetuo), O.—As subst n.: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever.—Universal, general: perpetui iuris quaestio: quaestio, a general principle.

    Latin-English dictionary > per-petuus

  • 17 recūsō

        recūsō (P. praes. gen. plur. recusantūm, V.), āvī (recūsārō, for recūsāverō, C.), ātus, āre    [re-+ causa], to make an objection against, decline, reject, refuse, be reluctant to do: non recuso, non abnuo, etc.: recusandi causā legatos mittere, Cs.: uxorem grandi cum dote, H.: nec quae pepigere recusent, V.: nullum periculum communis salutis causā, Cs.: legumina, Cs.: servitutem, S.: iussa, V.: nihil tibi a me postulanti recusabo: qui quod ab altero postularent, in se recusarent, Cs.: terra numquam recusat imperium: genua impediunt cursumque recusant, V.: ignis non umquam alimenta recusat, O.: populum R. disceptatorem: mori, Cs.: sequi bene monentem, L.: praeceptis parere, V.: tibi comes ire, V.: versate diu quid ferre recusent umeri, H.: de iudiciis transferendis recusare: sententiam ne diceret: non recusamus quin Rosci vita dedatur: neque recusare... quin armis contendant, Cs.: nec recusabo, quo minus omnes mea legant: quo minus perpetuo sub illorum dicione essent, Cs.—In law, to protest, object, take exception, plead in defence: tu me ad verbum vocas; non ante venio, quam recusaro.
    * * *
    recusare, recusavi, recusatus V
    reject, refuse, refuse to; object; decline

    Latin-English dictionary > recūsō

  • 18 tergum

        tergum ī, n    [TRAG-], the back: manibus ad tergum reiectis: tergo poenas pendere, T.: tergo ac capite puniri, L.: recurvum (of the dolphin), O.— The back part, reverse, hinder part, rear: Praebere Phoebo terga, to sun itself, O.: Terga Parthorum dicam, the flight, O.: terga vincentium, Ta.: libri in tergo necdum finitus Orestes, written on the back, Iu.—In phrase, a tergo or post tergum, behind, in the rear: a tergo, fronte, lateribus tenebitur: ut a tergo Milonem adorirentur, behind: tumultum hostilem a tergo accepit, S.: post tergum hostium legionem ostenderunt, Cs.: qui iam post terga reliquit Sexaginta annos, has passed, Iu.: tot amnibus montibusque post tergum obiectis, Cu.—With verto or do, to turn the back, turn back, take flight, run away, flee, retreat: omnes hostes terga verterunt, Cs.: qui plures simul terga dederant, etc., L.: terga fugae praebere, O.: terga praestare (fugae), Ta.— The back, surface: proscisso quae suscitat aequore terga, V.: amnis, O. —Of an animal, the body: (serpens) Squamea convolvens sublato pectore terga, V.: horrentia centum Terga suum, i. e. head of swine, V.: perpetuo tergo bovis, V.— The covering of the back, skin, hide, leather: Taurino quantum possent circumdare tergo, ox-hide, V.: venti bovis inclusi tergo, i. e. in a bag of bull's hide, O.: Et feriunt molles taurea terga manūs, i. e. tymbals, O.: rupit Terga novena boum, i. e. the nine thicknesses of bull's hide, O.: per linea terga (scuti), V.
    * * *
    back, rear; reverse/far side; outer covering/surface

    Latin-English dictionary > tergum

  • 19 umquam

        umquam or (later) unquam, adv.—Of time    [quom(cum)+quam], at any time, ever (opp. numquam; usu. with a negat. expressed or implied): quod (principium) si numquam oritur, ne occidit quidem umquam: cum ita sim adflictus ut nemo umquam: itaque quantus non umquam antea exercitus venit, L.: Non umquam gravis aere domum mihi dextra redibat, V.: cave posthac umquam istuc verbum ex te audiam, T.—In conditions: si umquam in dicendo fuimus aliquid... tum profecto, etc.: Si te in plateā offendero hac post umquam, periisti, T.—In affirmative clauses: si reliquis praestet omnibus, qui umquam orationes attigerunt: sic umquam longā relevere catenā, Nec tibi perpetuo serva bibatur aqua, O.
    * * *
    ever, at any time

    Latin-English dictionary > umquam

  • 20 adhaereo

    ăd-haerĕo, haesi, haesum, 2, v. n., to cleave or stick to a thing.
    I.
    Lit., of iron adhering to a magnet:

    unus ubi ex uno dependet, subter adhaerens,

    Lucr. 6, 914; cf. id. 3, 557: tota adhaerens (lingua) crocodilis, cleaving to his palate, Plin. 11, 37, 65, § 171.—With in and abl.:

    tela in tuis visceribus,

    Cic. Vatin. 5, 13; so Ov. M. 4, 693.—With acc.:

    cratera et corvus adhaeret,

    Cic. Arat. 541 (so Tert.: humerum, de Pall. 5).—With abl.:

    fronte cuspis,

    Ov. M. 5, 38.—With dat., poet.:

    tonsis (ovibus) illotus sudor,

    Verg. G. 3, 443:

    veteri craterae limus adhaesit,

    Hor. Sat. 2, 4, 80;

    and in later prose: navis ancoris,

    is fastened to them, Tac. A. 2, 23:

    stativis castris,

    id. ib. 3, 21; and:

    jumento,

    to stick to, Gell. 20, 1.—
    II.
    Fig.
    A.
    In gen., to cling to, adhere to:

    adhaesit homini ad intimum ventrem fames,

    Plaut. Stich. 1, 3, 83;

    and of fawning adherence to one,

    id. As. 1, 3, 59:

    cui canis ex vero dictum cognomen adhaeret,

    adheres, Hor. S. 2, 2, 56:

    nulli fortunae adhaerebat animus, i. e. inconstans fuit,

    Liv. 41, 20:

    obsidioni fortiter adhaerentes,

    Amm. 19, 3.—
    B.
    Adhaerere alicui, to be close to a person or thing, to be near, to hang on, keep close to, etc. (mostly post-Cic., esp. in the histt.):

    vineis modica silva adhaerebat,

    was close to it, adjoined it, Tac. H. 2, 25; so Amm. 18, 2.—Of persons: procul abesse Romanos: lateri adhaerere gravem dominum, i. e. he (the King of Macedon) hangs on them, threatens them by his nearness, Liv. 39, 25:

    nec umquam non adhaerentes,

    and never departing from his side, Suet. Galb. 14:

    comitem perpetuo alicui adhaerere,

    Plin. 10, 22, 26, § 51:

    tempus adhaerens,

    the time in hand, just the present time, Quint. 5, 10, 46:

    obvio quoque adhaerente,

    while each one adhered to him, Suet. Oth. 6;

    and so trop.: adhaeret altissimis invidia,

    Vell. 1, 9.—
    C.
    To hang on a thing, i. e. to trail or drag after, to be the last, sarcastically in Cic.: tenesne memoriā te extremum adhaesisse? hung on the end, i. e. extremo loco quaestorem esse factum, Vat. 5 (cf. haerere, Liv. 5, 2 fin., and Gron. ad h. l.);

    and without sarcasm,

    Curt. 10, 5, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > adhaereo

См. также в других словарях:

  • perpetuo — perpetuo, tua (Del lat. perpetŭus). 1. adj. Que dura y permanece para siempre. 2. Dicho de ciertos cargos, ya se obtengan por herencia, ya por elección: vitalicios (ǁ que duran hasta el fin de la vida). 3. Dicho de ciertos cargos o puestos: Que… …   Diccionario de la lengua española

  • perpetuo — perpetuo, tua adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que dura siempre o dura mucho tiempo: Vivimos en un perpetuo estado de histerismo en la oficina. Parece que están ahora en una situación de enfado perpetuo. En esa montaña hay nie ves perpetuas.… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • perpetuo — perpetuo, tua adjetivo 1) continuo, incesante, imperecedero, perenne, perdurable, inmortal, eterno*, sempiterno. ≠ mortal. «Perpetuo representa una duración …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • perpetuo — /per pɛtwo/ agg. [dal lat. perpetuus, propr. che procede in modo continuo ]. 1. [che è destinato a durare eternamente: fama p. ] ▶◀ eterno, immortale, (lett.) imperituro, perenne, (lett.) sempiterno. ◀▶ caduco, effimero, fugace, passeggero,… …   Enciclopedia Italiana

  • perpétuo — adj. 1. Contínuo; ininterrupto. 2. Eterno; vitalício. 3. Imutável, inalterável.   ‣ Etimologia: latim perpetuus, a, um, ininterrupto, contínuo …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • perpetuo — (Del lat. perpetuus , continuo.) ► adjetivo 1 Que dura siempre: ■ ya está muy cansado de soportar ese perpetuo dolor. SINÓNIMO eterno perenne 2 Que dura toda la vida de la persona de que se trata: ■ le han asignado una renta perpetua; condenaron… …   Enciclopedia Universal

  • perpetuo — per·pè·tu·o agg. CO 1. che non ha fine, che dura per sempre: dannazione perpetua Sinonimi: eterno, imperituro, inestinguibile, intramontabile, perenne, sempiterno. Contrari: caduco, effimero, fugace, passeggero, provvisorio, temporaneo,… …   Dizionario italiano

  • perpetuo — agg. 1. eterno, perenne, intramontabile, sempiterno □ duraturo, durevole □ indistruttibile, inestinguibile □ indelebile, incancellabile □ infinito, immortale CONTR. transitorio, precario, fugace, effimero, transeunte, caduco □ temporale, mortale… …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • perpetuo — (adj) (Intermedio) que se caracteriza por una duración indeterminada y permanece para siempre (también sobre un puesto de trabajo) Ejemplos: Marco es un optimista y siempre dice que la vida es un carnaval perpetuo. Me gustaba mucho el reportaje… …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • perpetuo — adj 1 Que dura o se conserva para siempre: nieve perpetua, movimiento perpetuo 2 Tratándose de algunos cargos, que se conserva hasta la jubilación de quien lo ocupa: secretario perpetuo …   Español en México

  • perpetuo — {{#}}{{LM P30021}}{{〓}} {{SynP30742}} {{[}}perpetuo{{]}}, {{[}}perpetua{{]}} ‹per·pe·tuo, tua› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} Que dura o que permanece mucho tiempo o para siempre: • En la cima de esa montaña hay nieves perpetuas que no desaparecen… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»