Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

elegance

  • 1 munditia

        munditia ae, f    [1 mundus], cleanliness, neatness, elegance, fineness: non odiosa neque exquisita nimis.—Usu. plur: munditias mulieribus convenire, S.: Simplex munditiis, H.: munditiis capimur, O.—Of speech, neatness, elegance.
    * * *
    cleanness, elegance of appearance, manners or taste

    Latin-English dictionary > munditia

  • 2 nitor

        nitor ōris, m    [cf. niteo], brightness, splendor, lustre, sheen: diurnus, the daylight, O.: argenti et auri, O.— Sleekness, plumpness, good looks, beauty, neatness, elegance: corporis, T.: Glycerae, H.: nullus in cute, Iu.: corporum, L.: habitus, Iu.—Fig., of style, elegance, grace: orationis: domesticus eloquii, O.—Of character, dignity, excellence: generis, O.
    * * *
    I
    niti, nisus sum V DEP
    press/lean upon; struggle; advance; depend on (with abl.); strive, labor
    II
    niti, nixus sum V DEP
    press/lean upon; struggle; advance; depend on (with abl.); strive, labor
    III
    brightness, splendor; brilliance; gloss, sheen; elegance, style, polish; flash

    Latin-English dictionary > nitor

  • 3 decor

        decor ōris, m    [DEC-], comeliness, elegance, grace, beauty, charm, ornament: Mobilibusque decor naturis dandus, H.: signa decoris, V.: ovibus sua lana decori est, O.: imperii, Ta.: oris, Ta.— An ornament, decoration: iactura decoris, O.
    * * *
    I
    (gen.), decoris ADJ
    beautiful; pleasing to the senses
    II
    beauty/good looks, decent appearance; ornament; grace/elegance/charm; propriety

    Latin-English dictionary > decor

  • 4 ēlegantia

        ēlegantia ae, f    [elegans], taste, propriety, finement, grace, elegance: Attica, T.: ludorum: verborum Latinorum: cum summā elegantiā vivere: conviviorum, Ta.
    * * *
    elegance; niceness; taste; politeness

    Latin-English dictionary > ēlegantia

  • 5 lautitia

        lautitia ae, f    [lautus], elegance, splendor, magnificence, luxury: mea nova: illa tua.
    * * *
    elegance, splendor, sumptuousness, luxury

    Latin-English dictionary > lautitia

  • 6 venustās

        venustās ātis, f    [venus], loveliness, comeliness, charm, grace, beauty, elegance, attractiveness: Antiqua tua, your old fascination, T.: corporis.— Artistic grace, fine taste, art: signa eximiā venustate: fastigium illud non venustas sed necessitas ipsa fabricata est.—Elegance, good taste, gracefulness: homo adfluens omni lepore ac venustate: (oratoris est) agere cum venustate: Quis me venustatis plenior? amiability, T.
    * * *
    attractiveness, charm, grace; luck in love; delightful conditions (pl.)

    Latin-English dictionary > venustās

  • 7 nitor

    I.
    brillance, brightness, glow, elegance, splendor.
    II.
    to rest, lean, support oneself / trust in, depend upon.
    III.
    to strive, exert oneself, make an effort, persevere.
    IV.
    splendor, glow, elegance, brilliance, brightness.

    Latin-English dictionary of medieval > nitor

  • 8 munditia

    mundĭtĭa, ae, and mundĭtĭes, ēi, f. [1. mundus], cleanness, cleanliness (class.; cf.: ornatus, cultus).
    I.
    Lit.:

    munditia illecebra animo est amantium,

    Plaut. Men. 2, 3, 4:

    munditias facere,

    to clean the house, Cato, R. R. 39, 2: munditias volo fieri;

    ecferte huc scopas, etc.,

    Plaut. Stich. 2, 2, 22:

    alia jam munditiarum facies est,

    Front. Aq. 88.—
    B.
    Transf., in gen., cleanliness, neatness, elegance, fineness, niceness, in furniture, dress, etc.:

    in munditiis aetatulam agere,

    Plaut. Ps. 1, 2, 40:

    munditiis munditiam antideo,

    id. Cas. 2, 3, 9:

    munditia non odiosa neque exquisita nimis,

    Cic. Off. 1, 36, 130:

    hominis,

    id. Fam. 10, 20, 2:

    cui flavam religas comam, Simplex munditiis,

    Hor. C. 1, 5, 5:

    munditiis capimur,

    Ov. A. A. 3, 133:

    urbanae,

    Sall. J. 63, 3:

    per cultum et munditias,

    Tac. A. 3, 30:

    multa munditia indutus et amictus,

    Gell. 2, 5, 2. —
    II.
    Trop., of speech, neatness, terseness, elegance, Cic. Or. 23, 79:

    verborum,

    Gell. 1, 23, 1:

    venustas et mundities orationis,

    id. 10, 3, 4; Quint. 8, 3, 87.

    Lewis & Short latin dictionary > munditia

  • 9 mundities

    mundĭtĭa, ae, and mundĭtĭes, ēi, f. [1. mundus], cleanness, cleanliness (class.; cf.: ornatus, cultus).
    I.
    Lit.:

    munditia illecebra animo est amantium,

    Plaut. Men. 2, 3, 4:

    munditias facere,

    to clean the house, Cato, R. R. 39, 2: munditias volo fieri;

    ecferte huc scopas, etc.,

    Plaut. Stich. 2, 2, 22:

    alia jam munditiarum facies est,

    Front. Aq. 88.—
    B.
    Transf., in gen., cleanliness, neatness, elegance, fineness, niceness, in furniture, dress, etc.:

    in munditiis aetatulam agere,

    Plaut. Ps. 1, 2, 40:

    munditiis munditiam antideo,

    id. Cas. 2, 3, 9:

    munditia non odiosa neque exquisita nimis,

    Cic. Off. 1, 36, 130:

    hominis,

    id. Fam. 10, 20, 2:

    cui flavam religas comam, Simplex munditiis,

    Hor. C. 1, 5, 5:

    munditiis capimur,

    Ov. A. A. 3, 133:

    urbanae,

    Sall. J. 63, 3:

    per cultum et munditias,

    Tac. A. 3, 30:

    multa munditia indutus et amictus,

    Gell. 2, 5, 2. —
    II.
    Trop., of speech, neatness, terseness, elegance, Cic. Or. 23, 79:

    verborum,

    Gell. 1, 23, 1:

    venustas et mundities orationis,

    id. 10, 3, 4; Quint. 8, 3, 87.

    Lewis & Short latin dictionary > mundities

  • 10 nitor

    1.
    nītor, nīsus and nixus ( inf. nitier, Lucr. 1, 1059; old form of the part. perf.: gnitus et gnixus a genibus prisci dixerunt, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.), 3, v. dep. n. [from gnitor; root gnic- or gnig-; cf.: nico, conivere], to bear or rest upon something.
    I.
    Lit.
    (α).
    With abl.: ambae te obsecramus genibus nixae, we implore thee upon our knees, i. e. kneeling, Plaut. Rud. 3, 3, 33:

    stirpibus suis niti,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37:

    herbescens viriditas, quae nixa fibris stirpium sensim adulescit,

    id. Sen. 15, 51:

    hastili nixus,

    id. Rab. Perd. 7, 21:

    mulierculā nixus,

    id. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    juvenis, qui nititur hastā,

    Verg. A. 6, 760:

    paribus nitens Cyllenius alis Constitit,

    id. ib. 4, 252:

    nixus baculo,

    Ov. P. 1, 8, 52.—
    (β).
    With in and acc.:

    nixus in hastam,

    Verg. A. 12, 398.—
    (γ).
    With de:

    de quā pariens arbore nixa dea est,

    Ov. H. 21, 100.—
    (δ).
    With gen. of place:

    humi nitens,

    Verg. A. 2, 380.—
    (ε).
    Absol.: Sisiphu' versat Saxum sudans nitendo, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10:

    niti modo ac statim concidere,

    to strive to rise, Sall. J. 101, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make one's way with an effort, to press forward, advance; and, with respect to the goal, to mount, climb, fly, etc. (mostly poet.):

    quaedam serpentes ortae extra aquam simul ac primum niti possunt, aquam persequuntur,

    Cic. N. D. 2, 48, 124:

    nituntur gradibus,

    Verg. A. 2, 442:

    in altas rupes,

    Luc. 4, 37:

    ad sidera,

    Verg. G. 2, 427:

    in aëra,

    Ov. P. 2, 7, 27:

    in adversum,

    id. M. 2, 72:

    sursum nitier,

    Lucr. 1, 1059.—Of violent bodily motion:

    niti corporibus et ea huc illuc, quasi vitabundi aut jacientes tela agitare,

    to struggle, Sall. J. 60, 4.—
    2.
    To strain in giving birth, to bring forth, Plin. 9, 35, 54, § 107 (al. eniti):

    nitor,

    I am in labor, Ov. M. 9, 302; Pseud.-Ov. Her. 21, 100.—
    3.
    To strain for a stool, Suet. Vesp. 20.—
    II.
    Trop.
    A.
    To strive, to exert one's self, make an effort, labor, endeavor:

    moderatio modo virium adsit et tantum, quantum potest, quisque nitatur,

    Cic. Sen. 10, 33; Nep. Att. 15, 2:

    nisurus contra regem,

    Caes. B. C. 2, 37; Sall. C. 38, 2:

    pro aliquo,

    Liv. 35, 10; cf.:

    pro libertate summā ope niti,

    Sall. J. 31, 17:

    nitebantur, ne gravius in eum consuleretur,

    Sall. J. 13, 8; cf.:

    unus Miltiades maxime nitebatur, ut, etc.,

    Nep. Milt. 4, 2. — Inf.:

    summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    patriam recuperare niti,

    Nep. Pelop. 2:

    ingenio nitor non periisse meo,

    Ov. P. 3, 5, 34; id. M. 8, 694.— Absol., of soldiers hard pressed in battle:

    tamen virtute et patientia nitebantur atque omnia vulnera sustinebant,

    Caes. B. C. 1, 45.—
    2.
    To strive after a thing:

    ad immortalitatem gloriae niti,

    Cic. Sen. 23, 82:

    ad summa, Quint. prooem. § 20: in vetitum,

    Ov. Am. 3, 4, 17.—
    3.
    To try to prove, contend in argument, argue, with acc. and inf.:

    nitamur igitur nihil posse percipi,

    Cic. Ac. 2, 21, 68.—
    B.
    To rest, rely, depend upon a thing.
    (α).
    With in and abl.:

    nixus in nomine inani,

    Lucr. 5, 909:

    conjectura in quā nititur divinatio,

    Cic. Div. 2, 26, 55:

    ea, in quibus causa nititur,

    id. Cael. 10, 25:

    cujus in vitā nitebatur salus civitatis,

    id. Mil. 7, 19.—
    (β).
    With abl.:

    spe niti,

    Cic. Att. 3, 9, 2:

    consilio atque auctoritate alicujus,

    id. Off. 1, 34, 122; id. Fam. 1, 5, a, 2:

    si quis hoc uno nititur quod sit ignobilis,

    id. Clu. 40, 112.—
    (γ).
    With ubi:

    quo confugies? ubi nitere?

    Cic. Verr. 2, 2, 64, § 155.—Hence, P. a., as subst., Nixus, i, m., only plur., Nixi, ōrum, m., three guardian deities of women in labor, the statues of whom, representing them in a kneeling posture, stood on the Capitol before the chapel of Minerva, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:

    magno Lucinam Nixosque patres clamore vocabam,

    Ov. M. 9, 294.
    2.
    nĭtor, ōris, m. [niteo], brightness, splendor, lustre, sheen.
    I.
    Lit.:

    nitor exoriens aurorae,

    Lucr. 4, 538:

    diurnus,

    the daylight, Ov. H. 18, 78:

    herbarum viridis,

    Lucr. 5, 783:

    argenti et auri,

    Ov. P. 3, 4, 23:

    eboris,

    Plin. 7, 15, 13, § 64:

    materiae,

    of the wood, id. 16, 40, 79, § 215:

    speculi,

    id. 11, 37, 64, § 170:

    gladii,

    id. 2, 25, 22, § 89:

    nigerrimus gemmae,

    id. 37, 10, 69, § 184:

    nitorem cutis facit sal,

    id. 31, 7, 41, § 84.— Plur.:

    nitores splendoresque auri,

    Gell. 2, 6, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    Sleekness, plumpness, good looks, beauty:

    nitor corporis,

    Ter. Eun. 2, 2, 10:

    urit me Glycerae nitor,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    Liparei nitor Hebri,

    id. ib. 3, 12, 6:

    nullus totā nitor in cute,

    Juv. 9, 13.—
    2.
    Neatness, elegance, brilliancy of external appearance:

    si quem... aliquid offendit, si purpurae genus, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,

    Cic. Cael. 31, 77:

    habitus,

    Juv. 3, 180:

    oppidum praecipui nitoris,

    Plin. 4, 12, 26, § 85.—
    3.
    In gen., color, Lucr. 2, 819:

    ludis et externo tincta nitore caput,

    Prop. 2, 14, 26 (3, 11, 2).—
    II.
    Trop., of speech, splendor, elegance, grace of style. —With gen.:

    adhibendus erit in eis explicandis quidam orationis nitor,

    Cic. Or. 32, 115:

    domesticus eloquii,

    Ov. P. 2, 2, 51:

    nitor et cultus descriptionum,

    Tac. Or. 20:

    translationum,

    Quint. 12, 10, 36.— Absol.:

    sublimitas et magnificentia et nitor,

    Quint. 8, 3, 3:

    eruditione ac nitore praestare,

    id. 10, 1, 98:

    scripsit non sine cultu ac nitore,

    id. 10, 1, 124.—
    B.
    Of character, dignity, excellence:

    generis,

    Ov. P. 2, 9, 17; splendid liberality, Stat. S. 3, 3, 149.

    Lewis & Short latin dictionary > nitor

  • 11 Nixi

    1.
    nītor, nīsus and nixus ( inf. nitier, Lucr. 1, 1059; old form of the part. perf.: gnitus et gnixus a genibus prisci dixerunt, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.), 3, v. dep. n. [from gnitor; root gnic- or gnig-; cf.: nico, conivere], to bear or rest upon something.
    I.
    Lit.
    (α).
    With abl.: ambae te obsecramus genibus nixae, we implore thee upon our knees, i. e. kneeling, Plaut. Rud. 3, 3, 33:

    stirpibus suis niti,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37:

    herbescens viriditas, quae nixa fibris stirpium sensim adulescit,

    id. Sen. 15, 51:

    hastili nixus,

    id. Rab. Perd. 7, 21:

    mulierculā nixus,

    id. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    juvenis, qui nititur hastā,

    Verg. A. 6, 760:

    paribus nitens Cyllenius alis Constitit,

    id. ib. 4, 252:

    nixus baculo,

    Ov. P. 1, 8, 52.—
    (β).
    With in and acc.:

    nixus in hastam,

    Verg. A. 12, 398.—
    (γ).
    With de:

    de quā pariens arbore nixa dea est,

    Ov. H. 21, 100.—
    (δ).
    With gen. of place:

    humi nitens,

    Verg. A. 2, 380.—
    (ε).
    Absol.: Sisiphu' versat Saxum sudans nitendo, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10:

    niti modo ac statim concidere,

    to strive to rise, Sall. J. 101, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make one's way with an effort, to press forward, advance; and, with respect to the goal, to mount, climb, fly, etc. (mostly poet.):

    quaedam serpentes ortae extra aquam simul ac primum niti possunt, aquam persequuntur,

    Cic. N. D. 2, 48, 124:

    nituntur gradibus,

    Verg. A. 2, 442:

    in altas rupes,

    Luc. 4, 37:

    ad sidera,

    Verg. G. 2, 427:

    in aëra,

    Ov. P. 2, 7, 27:

    in adversum,

    id. M. 2, 72:

    sursum nitier,

    Lucr. 1, 1059.—Of violent bodily motion:

    niti corporibus et ea huc illuc, quasi vitabundi aut jacientes tela agitare,

    to struggle, Sall. J. 60, 4.—
    2.
    To strain in giving birth, to bring forth, Plin. 9, 35, 54, § 107 (al. eniti):

    nitor,

    I am in labor, Ov. M. 9, 302; Pseud.-Ov. Her. 21, 100.—
    3.
    To strain for a stool, Suet. Vesp. 20.—
    II.
    Trop.
    A.
    To strive, to exert one's self, make an effort, labor, endeavor:

    moderatio modo virium adsit et tantum, quantum potest, quisque nitatur,

    Cic. Sen. 10, 33; Nep. Att. 15, 2:

    nisurus contra regem,

    Caes. B. C. 2, 37; Sall. C. 38, 2:

    pro aliquo,

    Liv. 35, 10; cf.:

    pro libertate summā ope niti,

    Sall. J. 31, 17:

    nitebantur, ne gravius in eum consuleretur,

    Sall. J. 13, 8; cf.:

    unus Miltiades maxime nitebatur, ut, etc.,

    Nep. Milt. 4, 2. — Inf.:

    summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    patriam recuperare niti,

    Nep. Pelop. 2:

    ingenio nitor non periisse meo,

    Ov. P. 3, 5, 34; id. M. 8, 694.— Absol., of soldiers hard pressed in battle:

    tamen virtute et patientia nitebantur atque omnia vulnera sustinebant,

    Caes. B. C. 1, 45.—
    2.
    To strive after a thing:

    ad immortalitatem gloriae niti,

    Cic. Sen. 23, 82:

    ad summa, Quint. prooem. § 20: in vetitum,

    Ov. Am. 3, 4, 17.—
    3.
    To try to prove, contend in argument, argue, with acc. and inf.:

    nitamur igitur nihil posse percipi,

    Cic. Ac. 2, 21, 68.—
    B.
    To rest, rely, depend upon a thing.
    (α).
    With in and abl.:

    nixus in nomine inani,

    Lucr. 5, 909:

    conjectura in quā nititur divinatio,

    Cic. Div. 2, 26, 55:

    ea, in quibus causa nititur,

    id. Cael. 10, 25:

    cujus in vitā nitebatur salus civitatis,

    id. Mil. 7, 19.—
    (β).
    With abl.:

    spe niti,

    Cic. Att. 3, 9, 2:

    consilio atque auctoritate alicujus,

    id. Off. 1, 34, 122; id. Fam. 1, 5, a, 2:

    si quis hoc uno nititur quod sit ignobilis,

    id. Clu. 40, 112.—
    (γ).
    With ubi:

    quo confugies? ubi nitere?

    Cic. Verr. 2, 2, 64, § 155.—Hence, P. a., as subst., Nixus, i, m., only plur., Nixi, ōrum, m., three guardian deities of women in labor, the statues of whom, representing them in a kneeling posture, stood on the Capitol before the chapel of Minerva, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:

    magno Lucinam Nixosque patres clamore vocabam,

    Ov. M. 9, 294.
    2.
    nĭtor, ōris, m. [niteo], brightness, splendor, lustre, sheen.
    I.
    Lit.:

    nitor exoriens aurorae,

    Lucr. 4, 538:

    diurnus,

    the daylight, Ov. H. 18, 78:

    herbarum viridis,

    Lucr. 5, 783:

    argenti et auri,

    Ov. P. 3, 4, 23:

    eboris,

    Plin. 7, 15, 13, § 64:

    materiae,

    of the wood, id. 16, 40, 79, § 215:

    speculi,

    id. 11, 37, 64, § 170:

    gladii,

    id. 2, 25, 22, § 89:

    nigerrimus gemmae,

    id. 37, 10, 69, § 184:

    nitorem cutis facit sal,

    id. 31, 7, 41, § 84.— Plur.:

    nitores splendoresque auri,

    Gell. 2, 6, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    Sleekness, plumpness, good looks, beauty:

    nitor corporis,

    Ter. Eun. 2, 2, 10:

    urit me Glycerae nitor,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    Liparei nitor Hebri,

    id. ib. 3, 12, 6:

    nullus totā nitor in cute,

    Juv. 9, 13.—
    2.
    Neatness, elegance, brilliancy of external appearance:

    si quem... aliquid offendit, si purpurae genus, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,

    Cic. Cael. 31, 77:

    habitus,

    Juv. 3, 180:

    oppidum praecipui nitoris,

    Plin. 4, 12, 26, § 85.—
    3.
    In gen., color, Lucr. 2, 819:

    ludis et externo tincta nitore caput,

    Prop. 2, 14, 26 (3, 11, 2).—
    II.
    Trop., of speech, splendor, elegance, grace of style. —With gen.:

    adhibendus erit in eis explicandis quidam orationis nitor,

    Cic. Or. 32, 115:

    domesticus eloquii,

    Ov. P. 2, 2, 51:

    nitor et cultus descriptionum,

    Tac. Or. 20:

    translationum,

    Quint. 12, 10, 36.— Absol.:

    sublimitas et magnificentia et nitor,

    Quint. 8, 3, 3:

    eruditione ac nitore praestare,

    id. 10, 1, 98:

    scripsit non sine cultu ac nitore,

    id. 10, 1, 124.—
    B.
    Of character, dignity, excellence:

    generis,

    Ov. P. 2, 9, 17; splendid liberality, Stat. S. 3, 3, 149.

    Lewis & Short latin dictionary > Nixi

  • 12 Nixus

    1.
    nītor, nīsus and nixus ( inf. nitier, Lucr. 1, 1059; old form of the part. perf.: gnitus et gnixus a genibus prisci dixerunt, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.), 3, v. dep. n. [from gnitor; root gnic- or gnig-; cf.: nico, conivere], to bear or rest upon something.
    I.
    Lit.
    (α).
    With abl.: ambae te obsecramus genibus nixae, we implore thee upon our knees, i. e. kneeling, Plaut. Rud. 3, 3, 33:

    stirpibus suis niti,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37:

    herbescens viriditas, quae nixa fibris stirpium sensim adulescit,

    id. Sen. 15, 51:

    hastili nixus,

    id. Rab. Perd. 7, 21:

    mulierculā nixus,

    id. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    juvenis, qui nititur hastā,

    Verg. A. 6, 760:

    paribus nitens Cyllenius alis Constitit,

    id. ib. 4, 252:

    nixus baculo,

    Ov. P. 1, 8, 52.—
    (β).
    With in and acc.:

    nixus in hastam,

    Verg. A. 12, 398.—
    (γ).
    With de:

    de quā pariens arbore nixa dea est,

    Ov. H. 21, 100.—
    (δ).
    With gen. of place:

    humi nitens,

    Verg. A. 2, 380.—
    (ε).
    Absol.: Sisiphu' versat Saxum sudans nitendo, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10:

    niti modo ac statim concidere,

    to strive to rise, Sall. J. 101, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make one's way with an effort, to press forward, advance; and, with respect to the goal, to mount, climb, fly, etc. (mostly poet.):

    quaedam serpentes ortae extra aquam simul ac primum niti possunt, aquam persequuntur,

    Cic. N. D. 2, 48, 124:

    nituntur gradibus,

    Verg. A. 2, 442:

    in altas rupes,

    Luc. 4, 37:

    ad sidera,

    Verg. G. 2, 427:

    in aëra,

    Ov. P. 2, 7, 27:

    in adversum,

    id. M. 2, 72:

    sursum nitier,

    Lucr. 1, 1059.—Of violent bodily motion:

    niti corporibus et ea huc illuc, quasi vitabundi aut jacientes tela agitare,

    to struggle, Sall. J. 60, 4.—
    2.
    To strain in giving birth, to bring forth, Plin. 9, 35, 54, § 107 (al. eniti):

    nitor,

    I am in labor, Ov. M. 9, 302; Pseud.-Ov. Her. 21, 100.—
    3.
    To strain for a stool, Suet. Vesp. 20.—
    II.
    Trop.
    A.
    To strive, to exert one's self, make an effort, labor, endeavor:

    moderatio modo virium adsit et tantum, quantum potest, quisque nitatur,

    Cic. Sen. 10, 33; Nep. Att. 15, 2:

    nisurus contra regem,

    Caes. B. C. 2, 37; Sall. C. 38, 2:

    pro aliquo,

    Liv. 35, 10; cf.:

    pro libertate summā ope niti,

    Sall. J. 31, 17:

    nitebantur, ne gravius in eum consuleretur,

    Sall. J. 13, 8; cf.:

    unus Miltiades maxime nitebatur, ut, etc.,

    Nep. Milt. 4, 2. — Inf.:

    summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    patriam recuperare niti,

    Nep. Pelop. 2:

    ingenio nitor non periisse meo,

    Ov. P. 3, 5, 34; id. M. 8, 694.— Absol., of soldiers hard pressed in battle:

    tamen virtute et patientia nitebantur atque omnia vulnera sustinebant,

    Caes. B. C. 1, 45.—
    2.
    To strive after a thing:

    ad immortalitatem gloriae niti,

    Cic. Sen. 23, 82:

    ad summa, Quint. prooem. § 20: in vetitum,

    Ov. Am. 3, 4, 17.—
    3.
    To try to prove, contend in argument, argue, with acc. and inf.:

    nitamur igitur nihil posse percipi,

    Cic. Ac. 2, 21, 68.—
    B.
    To rest, rely, depend upon a thing.
    (α).
    With in and abl.:

    nixus in nomine inani,

    Lucr. 5, 909:

    conjectura in quā nititur divinatio,

    Cic. Div. 2, 26, 55:

    ea, in quibus causa nititur,

    id. Cael. 10, 25:

    cujus in vitā nitebatur salus civitatis,

    id. Mil. 7, 19.—
    (β).
    With abl.:

    spe niti,

    Cic. Att. 3, 9, 2:

    consilio atque auctoritate alicujus,

    id. Off. 1, 34, 122; id. Fam. 1, 5, a, 2:

    si quis hoc uno nititur quod sit ignobilis,

    id. Clu. 40, 112.—
    (γ).
    With ubi:

    quo confugies? ubi nitere?

    Cic. Verr. 2, 2, 64, § 155.—Hence, P. a., as subst., Nixus, i, m., only plur., Nixi, ōrum, m., three guardian deities of women in labor, the statues of whom, representing them in a kneeling posture, stood on the Capitol before the chapel of Minerva, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:

    magno Lucinam Nixosque patres clamore vocabam,

    Ov. M. 9, 294.
    2.
    nĭtor, ōris, m. [niteo], brightness, splendor, lustre, sheen.
    I.
    Lit.:

    nitor exoriens aurorae,

    Lucr. 4, 538:

    diurnus,

    the daylight, Ov. H. 18, 78:

    herbarum viridis,

    Lucr. 5, 783:

    argenti et auri,

    Ov. P. 3, 4, 23:

    eboris,

    Plin. 7, 15, 13, § 64:

    materiae,

    of the wood, id. 16, 40, 79, § 215:

    speculi,

    id. 11, 37, 64, § 170:

    gladii,

    id. 2, 25, 22, § 89:

    nigerrimus gemmae,

    id. 37, 10, 69, § 184:

    nitorem cutis facit sal,

    id. 31, 7, 41, § 84.— Plur.:

    nitores splendoresque auri,

    Gell. 2, 6, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    Sleekness, plumpness, good looks, beauty:

    nitor corporis,

    Ter. Eun. 2, 2, 10:

    urit me Glycerae nitor,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    Liparei nitor Hebri,

    id. ib. 3, 12, 6:

    nullus totā nitor in cute,

    Juv. 9, 13.—
    2.
    Neatness, elegance, brilliancy of external appearance:

    si quem... aliquid offendit, si purpurae genus, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,

    Cic. Cael. 31, 77:

    habitus,

    Juv. 3, 180:

    oppidum praecipui nitoris,

    Plin. 4, 12, 26, § 85.—
    3.
    In gen., color, Lucr. 2, 819:

    ludis et externo tincta nitore caput,

    Prop. 2, 14, 26 (3, 11, 2).—
    II.
    Trop., of speech, splendor, elegance, grace of style. —With gen.:

    adhibendus erit in eis explicandis quidam orationis nitor,

    Cic. Or. 32, 115:

    domesticus eloquii,

    Ov. P. 2, 2, 51:

    nitor et cultus descriptionum,

    Tac. Or. 20:

    translationum,

    Quint. 12, 10, 36.— Absol.:

    sublimitas et magnificentia et nitor,

    Quint. 8, 3, 3:

    eruditione ac nitore praestare,

    id. 10, 1, 98:

    scripsit non sine cultu ac nitore,

    id. 10, 1, 124.—
    B.
    Of character, dignity, excellence:

    generis,

    Ov. P. 2, 9, 17; splendid liberality, Stat. S. 3, 3, 149.

    Lewis & Short latin dictionary > Nixus

  • 13 sapor

    săpor, ōris, m. [sapio, I.].
    I.
    Lit., a taste, relish, flavor, savor (objectively of the taste inherent in a thing; whereas gustatus is used subjectively, of the taste experienced by him who eats or drinks;

    class.),

    Lucr. 2, 679; cf.: si quem forte inveneritis, qui aspernetur oculis pulchritudinem rerum, non odore ullo, non tactu, non sapore capiatur, excludat auribus omnem suavitatem, Cic. Cael. 17, 42:

    ut mel, suo proprio genere saporis, dulce esse sentitur,

    id. Fin. 3, 10, 34:

    in os salsi venit umor saepe saporis,

    Lucr. 4, 222; 2, 401:

    asper in ore sapor (amelli),

    Verg. G. 4, 277:

    tardus,

    id. ib. 2, 126:

    asper maris,

    Plin. 2, 100, 104, § 222:

    vini,

    id. 24, 9, 38, § 60:

    asperrimus,

    id. 14, 2, 4, § 22:

    dulcis,

    Hor. C. 3, 1, 19:

    odoratus et jucundus,

    Plin. 26, 8, 50, § 83:

    austerus,

    id. 25, 5, 20, § 45:

    tristi poma sapore,

    Ov. Tr. 4, 6, 12.—In plur., Lucr. 2, 430; 2, 504; Hor. S. 2, 4, 36; Plin. 11, 37, 65, § 174; 8, 51, 77, § 209; 15, 27, 32, § 106 al.—
    B.
    Transf. ( poet. or in post-Aug. prose).
    1.
    Subjectively for gustatus, a sense of taste, a taste which a person has of any thing:

    an poterunt oculos aures reprehendere? an aures Tactus? an hunc porro tactum sapor arguet oris?... Seorsus sapor oris habet vim,

    Lucr. 4, 487 sq.:

    aliis aliud taetrius esset orisque sapori,

    id. 2, 511.—
    2.
    Concr. (mostly in the plur.), that which tastes good, a dainty, delicacy, Tib. 1, 7, 35; Verg. G. 4, 62; Plin. 9, 17, 29, § 63; 12, 1, 2, § 4.—In sing.:

    et tunsum gallae admiscere saporem,

    i.e. juice, Verg. G. 4, 267.—
    3.
    A smell, scent, odor, Plin. 32, 10, 39, § 117.—
    II.
    Trop.
    1.
    Of style:

    vernaculus,

    i.e. taste, elegance, Cic. Brut. 46, 172; Arn. 3, p. 108:

    Atticus,

    Quint. 12, 10, 75; cf. id. 6, 4, 107:

    sermo non publici saporis,

    of uncommon elegance, Petr. 3, 1.—
    2.
    Of conduct:

    homo sine sapore,

    without refinement, Cic. post Red. in Sen. 6, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > sapor

  • 14 urbanitas

    urbānĭtas, ātis, f. [id.], a living in a city, city life.
    I.
    Lit.:

    desideria urbis et urbanitatis,

    Cic. Fam. 7, 6, 1:

    in urbis urbanitatisque desiderio,

    id. ib. 7, 17, 1.—
    II.
    Transf., city fashion, city manners, both in a good and in a bad sense.
    A.
    In a good sense.
    1.
    Refinement, elegance of manner, politeness, courtesy, affability, urbanity:

    addo urbanitatem, quae est virtus, ut Stoici rectissime putant,

    Cic. Fam. 3, 7, 5.—
    2.
    Refinement, delicacy, or elegance of speech:

    urbanitate quādam quasi colorata oratio,

    Cic. Brut. 46, 170; cf. Quint. 6, 3, 17 (opp. rusticitas); 6, 3, 103 sq.—
    b.
    In partic., wit, humor, pleasantry, raillery: contumelia si petulantius jactatur, convicium;

    si facetius, urbanitas nominatur,

    Cic. Cael. 3, 6:

    in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non dico,

    id. Fin. 2, 31, 103:

    ut aliquando subtilitatem veteris urbanitatis et humanissimi sermonis attingerem,

    id. Q. Fr. 2, 10, 2:

    vides exaruisse jam veterem urbanitatem,

    id. Fam. 7, 31, 2:

    mancipiorum urbanitas in dominos contumeliosa,

    Sen. Const. 11, 3:

    in jocis,

    Quint. 2, 5, 8:

    oratoria,

    id. 6, 3, 14:

    risus si aptus est, urbanitatis nomen adsequitur,

    id. 8, 6, 74; 10, 1, 115.—
    B.
    In a bad sense, trickery, roguery, knavery:

    incuriosos milites (vernaculā utebantur urbanitate) quidam spoliavere,

    Tac. H. 2, 88; so,

    vernula,

    Petr. 24.

    Lewis & Short latin dictionary > urbanitas

  • 15 cōmitās

        cōmitās ātis, f    [comis], courtesy, kindness, friendliness, affability, gentleness: illius: comitate condīta gravitas: invitandi, L.: curandi, Ta.
    * * *
    politeness, courtesy; kindness, generosity, friendliness; good taste, elegance

    Latin-English dictionary > cōmitās

  • 16 cultus

        cultus adj. with comp. and sup.    [P. of colo], cultivated, tilled: ager cultissimus: fundus, H.: materia: cultiora loca, Cu.—Fig., neat, tidy, well-dressed: bene puella, O.: femina cultissima, O. — Polished, elegant, cultivated: animi: cultiora tempora, Cu.: carmina, O.
    * * *
    I
    culta -um, cultior -or -us, cultissimus -a -um ADJ
    cultivated/tilled/farmed (well); ornamented, neat/well groomed; polished/elegant
    II
    habitation; cultivation (land); civilization, refinement; polish, elegance; care, worship, devotion/observance; form of worship, cult; training/education; personal care/maintenance/grooming; style; finery, splendor; neatness/order

    Latin-English dictionary > cultus

  • 17 cultus

        cultus ūs, m    [COL-], labor, care, cultivation, culture: agricolarum: agrorum, L.: fructum edere sine cultu hominum: corporis: frequens, constant, V.: praediscere patrios cultūs, traditional methods of husbandry, V.—Fig., training, education, culture: malo cultu corruptus: animi, mental discipline: pueritiae, means of education, S.: honestarum artium, Ta.: Recti cultūs, H.: Quīs neque mos neque cultus erat, civilization, V.—Style, care, way of life, cultivation, civilization, refinement, luxury: a cultu provinciae abesse, Cs.: humanus civilisque: (sequar) cultūs artīsque locorum, O.: lubido ganeae ceterique cultūs, dissipation, S.: in neutram partem cultūs miser, i. e. neither by gluttony nor by stinginess, H.—An honoring, reverence, adoration, veneration: deorum: cultu venerantur numina, O.: sui, Ta.: meus, for me, Ta.—Attire, dress, garb: miserabilis, S.: forma viri miseranda cultu, V.: virilis, H.: Dianae, O.: nulla cultūs iactatio, display in armor, Ta.: cultūs dotales, bridal array, Ta.
    * * *
    I
    culta -um, cultior -or -us, cultissimus -a -um ADJ
    cultivated/tilled/farmed (well); ornamented, neat/well groomed; polished/elegant
    II
    habitation; cultivation (land); civilization, refinement; polish, elegance; care, worship, devotion/observance; form of worship, cult; training/education; personal care/maintenance/grooming; style; finery, splendor; neatness/order

    Latin-English dictionary > cultus

  • 18 facētus

        facētus adj. with sup.    [1 FAC-], fine, courteous, polite, gentle: mulier, T.: quemque facetus adopta, H.: qui (ambulet) facetus, in fine parade, H.—As subst n., elegance, grace: facetum Vergilio adnuerunt Camenae, H.— Merry, witty, jocose, humorous, facetious: Socrates: narratores: facetus esse voluisti: ioco mordente, Iu.: facetissimus poëta: iocandi genus: ironia.— Plur n. as subst: faceta innumerabilia.
    * * *
    faceta, facetum ADJ
    witty, humorous; clever, adept

    Latin-English dictionary > facētus

  • 19 hūmānitās

        hūmānitās ātis, f    [humanus], human nature, humanity: magna est vis humanitatis: humanisatis societas: iura humanitatis: erratum ex humanitate communi.— The human race, mankind: commune humanitatis corpus.— Humanity, philanthropy, kindliness, kindness, sympathy, good nature, politeness: humanitatis parum habere: sensus humanitatis: ex animo exstirpata: pro tuā humanitate: summa erga nos.— Civilization, cultivation, good-breeding, elegance, refinement: provinciae, Cs.: politioris humanitatis expers: vita perpolita humanitate: ea quae multum ab humanitate discrepant, ut, etc., good manners: humanitate omnibus praestitisse, polished language: alicuius humanitatem adamare.
    * * *
    human nature/character/feeling; kindness/courtesy; culture/civilization

    Latin-English dictionary > hūmānitās

  • 20 nītor

        nītor nīxus (usu. in lit. sense) and nīsus (usu. fig.), ī, dep.    [CNI-], to bear upon, press upon, lean, support oneself: niti modo ac statim concidere, strive to rise, S.: stirpibus suis niti: mulierculā nixus: hastā, V.: nixus baculo, O.: cothurno, strut, H.: nixi genibus, on their knees, L.: nixus in hastam, V.: humi nitens, V.— To make way, press forward, advance, mount, climb, fly: serpentes, simul ac primum niti possunt: nituntur gradibus, V.: ad sidera, V.: in aëre, O.: in adversum, O.: niti corporibus, struggle, S.— To strain in giving birth, bring forth: nitor, am in labor, O.— Fig., to strive, put forth exertion, make an effort, labor, endeavor: virtute et patientiā nitebantur, Cs.: tantum, quantum potest, quisque nitatur: pro libertate summā ope niti, S.: ad sollicitandas civitates, Cs.: ne gravius in eum consuleretur, S.: maxime, ut, etc., N.: summā vi Cirtam inrumpere nititur, S.: patriam recuperare, N.: vestigia ponere, O.: ad inmortalitatem: in vetitum, O.— To contend, insist: nitamur igitur nihil posse percipi. — To rest, rely, depend upon: coniectura in quā nititur divinatio: cuius in vitā nitebatur salus civitatis: quā (auctoritate) apud exteras <*>ationes, Cs.: rebus iudicatis: quo confugies? ubi nitere?
    * * *
    I
    niti, nisus sum V DEP
    press/lean upon; struggle; advance; depend on (with abl.); strive, labor
    II
    niti, nixus sum V DEP
    press/lean upon; struggle; advance; depend on (with abl.); strive, labor
    III
    brightness, splendor; brilliance; gloss, sheen; elegance, style, polish; flash

    Latin-English dictionary > nītor

См. также в других словарях:

  • élégance — [ elegɑ̃s ] n. f. • fin XIVe; lat. elegantia 1 ♦ Qualité esthétique qu on reconnaît à certaines formes naturelles ou créées par l homme dont la perfection est faite de grâce et de simplicité. Élégance des formes, des proportions. L élégance d un… …   Encyclopédie Universelle

  • Elégance — Paris Rechtsform GmbH Gründung 1938 Sitz …   Deutsch Wikipedia

  • élégance — ÉLÉGANCE. s. f. Choix de mots et de tours, d où résultent la grâce et la facilité du langàge. Parler avec élégance. Sans élégance. Élégance sans affectation. L élégance du style. f♛/b] On appelle aussi Élégance, Un certain goût fin et délicat qui …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • Elegance — El e*gance, Elegancy El e*gan*cy, n. [L. elegantia, fr. elegans, antis, elegant: cf. F. [ e]l[ e]gance.] 1. The state or quality of being elegant; beauty as resulting from choice qualities and the complete absence of what deforms or impresses… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • elegance — elegance, grace, dignity are comparable only when they denote an impressive beauty of form, appearance, or behavior. Elegance is used in reference to persons chiefly when their grooming, their clothes, and the way they wear them are specifically… …   New Dictionary of Synonyms

  • elegance — Elegance. s. f. Ornement, politesse de langage. Parler avec elegance, sans elegance. elegance sans affectation …   Dictionnaire de l'Académie française

  • elegance — n. pl. elegancies [el′ə gəns] n. [Fr élégance < L elegantia] 1. the quality of being elegant; specif., a) dignified richness and grace, as of design b) polished fastidiousness or refined grace, as in manners c) clever aptness and simplicity …   English World dictionary

  • elegance — c.1500, “tastefulness, correctness, harmoniousness, refinement,” of speech or prose, from M.Fr. élégance, from L. elegantia taste, propriety, refinement, from elegantem (see ELEGANT (Cf. elegant)). Earlier form was elegancy (early 15c.).… …   Etymology dictionary

  • elegance — Elegance, Elegantia. Parler sans elegance, Horride dicere, siue inculte …   Thresor de la langue françoyse

  • elegance — index propriety (correctness) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • elegance — [n] cultivated beauty, taste breeding, charm, class, courtliness, cultivation, culture, delicacy, dignity, discernment, distinction, exquisiteness, felicity, gentility, good taste, grace, gracefulness, grandeur, hauteur, lushness, luxury,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»