-
1 culpa
culpa ae, f [SCARP-], a fault, error, blame, guilt, failure, defect: delicti: omnes culpae istius avaritiae, maiestatis, crudelitatis: quicquid huius factumst culpā, T.: In culpā est, to blame, T.: non est ista mea culpa, sed temporum: qui in eādem culpā sint, share: in quo est tua culpa nonnulla, you are not without fault: a culpā vacuus, S.: conscia culpae, O.: ne penes ipsos culpa esset cladis, L.: culpa, quae te est penes, T.: extra culpam esse: eius rei culpam in multitudinem coniecerunt, Cs.: suam culpam ad negotia transferre, S.: in culpā ponere aliquem: Si mora pro culpā est, O.: tua aetas emovit culpas, H.: fata, quae manent culpas, H.—Person.: ludus erat culpā potare magistrā (i. e. a game in which the loser must drink), H.: Culpam Poena premit comes, H.—Poet.: Huic uni succumbere culpae, temptation, V.— Unchastity: Virginum, H.: hoc praetexit nomine culpam, V.—Remissness, neglect: rem facere culpā minorem, H.—The mischievous thing, mischief: continuo culpam (sc. ovem aegram) ferro compesce, V.* * *fault/blame/responsibility (w/GEN); crime (esp. against chastity); negligence; offense; error; (sense of) guilt; fault/defect (moral/other); sickness/injury -
2 improbus (in-pr-)
improbus (in-pr-) adj. with comp. and sup, not good, bad, wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, bold, shameless, wanton: nequam et improbus: longe post natos homines improbissimus: fugit improbus, the rogue, H.: fit ubi neglegas malus inprobior, S.: anguis, voracious, V.: annis, by his youth, Iu.: Fortuna adridens infantibus, mischievous, Iu.—Of things, wicked, shameless, outrageous, base: verba improbissima: ora (leonis), V.: divitiae, H.: oratio, Cs.: dicta, licentious, O.: lex improbissima: testamentum, illegal. —Restless, indomitable, persistent: labor, V.: improbo Iracundior Hadriā, untamable, H.: ventris rabies, insatiate, V. -
3 lascīvus
lascīvus adj. with comp. [LAS-], wanton, petulant, sportive, playful, frolicsome, roguish: capella, V.: pueri, H.: tenero lascivior haedo, O.: hederae, luxuriant, H.: verba, sportive, H.— Licentious, lewd, lustful, O., Ta., Cu.—Fig., of style, licentious, luxuriant: illud lascivum, etc., Iu.* * *lasciva, lascivum ADJplayful; lustful, wanton; impudent, mischievous; free from restraint -
4 malus
malus adj. [MAL-]; it adopts as comp. and sup. pēior, us, gen. ōris, and pessimus PED]; bad, not good: philosophi: leges: mores, S.: consuetudo, improper, H.: opinio de vobis, unfavorable: pugna, unsuccessful, S.: pudor, false, H.: crus, deformed, H.: Laurens (aper), unsavory, H.: via peior, H.: pessima munerum Ferre, H.— Morally bad, wicked, criminal, depraved, mischievous, malicious: mater, Quod nil praeter pretium dulcest, T.: auctor: fures, H.: repudiatus malis suasoribus: libido, L.: malā vitīs incidere falce, V. — Plur m. as subst: regibus boni quam mali suspectiores sunt, S.— Bad, unfortunate, injurious, destructive, pernicious: Peiore rex loco non potis est esse, T.: pestis: mala copia sollicitat stomachum, overloading, H.: virus, V.: cicuta, H.: Iuppiter, i. e. unwholesome, H.: avis, ill-boding, H.—In imprecations: Abin hinc in malam rem? to the mischief, T.: in malam crucem, T.: malarum quas amor curas habet oblivisci (i. e. curarum, quas, etc.), H.—As subst n.: peius victoribus quam victis accidisse, greater evil, Cs.; see also 1 malum. — Neut. sing. As adv.: malum responsare, unacceptably, H.* * *Imala -um, pejor -or -us, - ADJbad, evil, wicked; ugly; unluckyII IIImast; beam; tall pole, upright pole; standard, prop, staff -
5 culpa
culpa, ae, f. [kindr. in root with scelus; cf. Sanscr. skhal-, errare], crime, fault, blame, failure, defect (as a state worthy of punishment; on the contr. delictum, peccatum, etc., as punishable acts; diff. from scelus, which implies an intentional injury of others; but culpa includes in it an error in judgment).I.Prop.A.In gen. (very freq. in every period and species of composition):B.delictum suum Suamque ut culpam expetere in mortalem sinat,
Plaut. Am. 1, 2, 33; cf.:non C. Rabirium culpa delicti, non invidia vitae... in discrimen capitis vocaverunt,
Cic. Rab. Perd. 1, 2:in hoc uno genere omnis inesse culpas istius maximas avaritiae, majestatis, dementiae, libidinis, crudelitatis,
id. Verr. 2, 5, 17, § 42:et culpam in facto, non scelus esse meo,
Ov. Tr. 4, 1, 24 et saep.:quicquid hujus factum'st culpa, non factum'st mea,
Ter. Eun. 5, 6, 10:is quidem In culpā non est,
to blame, in fault, id. Hec. 4, 4, 78; cf. id. ib. 3, 1, 19:praesidio ad eorum, qui in culpā essent, timorem uti,
Cic. Fam. 15, 2, 7:malo Tironis verecundiam in culpā esse, quam inliberalitatem Curii,
id. Att. 8, 6, 3; id. Planc. 4, 10; cf.:ut jam sit in iis culpa, qui, etc.,
id. Fam. 1, 9, 13:tua culpa nonnulla est,
you are somewhat to blame, not without fault, id. ib. 3, 8, 6:sed haec mea culpa est,
id. Brut. 35, 133:ne penes ipsos culpa esset cladis,
Liv. 5, 36, 10:penes Aetolos culpam belli esse,
id. 35, 33, 3; Sen. Ben. 7, 18, 2; Plin. Ep. 10, 30 (39), 2:culpa, quae te est penes, Ter. hec. 4, 1, 20: culpa abest ab aliquo,
Quint. 11, 1, 64:aliquem extra culpam belli esse judicare,
Liv. 8, 19, 10:in mutum confers culpam,
Plaut. Truc. 4, 3, 55:conferre in aliquem,
Ter. Eun. 2, 3, 96; Caes. B. G. 4, 27; Cic. Sen. 5, 14 al.; cf.:culpam transferre in aliquem,
Ter. And. 2, 3, 5; Cic. Att. 15, 28; id. Font. 8, 18:suam quisque culpam auctores ad negotia transferunt,
Sall. J. 1, 4:contrahere culpam,
Cic. Att. 11, 24, 1:culpam non modo derivare in aliquem, sed communicare cum altero,
id. Verr. 2, 2, 20, § 49:in culpā ponere aliquem,
id. Clu. 45, 127:indecorant bene nata (pectora) culpae,
Hor. C. 4, 4, 36; 4, 15, 11:seraque fata, Quae manent culpas etiam sub Orco,
id. ib. 3, 11, 29; App. Dogm. Plat. 2, p. 28, 5; Arn. 1, p. 27.—In partic.1.The crime of unchastity, a faux pas (cf. crimen, II. A. 2.), Ov. M. 2, 37 et saep.; Verg. A. 4, 19; 4, 172; Hor. C. 3, 27, 38; 3, 6, 17; Tac. A. 3, 24 et saep.—2.Mostly in jurid. Lat., the fault of remissness, neglect, Dig. 17, 2, 72; 18, 1, 68; 42, 5, 8, § 3:II.nec sum facturus (rem) vitio culpāve minorem,
Hor. S. 2, 6, 6.—Meton., any thing mischievous or injurious, mischief:B.continuo culpam (sc. ovem aegram) ferro compesce,
Verg. G. 3, 468:sedula (i. e. meretrix),
Prop. 4 (5), 5, 20.—Of things, a fault, defect:operum et laudes et culpae,
Vitr. 3, 1, 4. -
6 improbus
I.Lit.A.Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;B.mostly post-Aug.): merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:opera araneorum et textura inproba,
id. Stich. 2, 2, 24:panis,
Mart. 10, 5, 5:improbiores postes,
Plaut. Most. 3, 2, 139:tua sum opera et propter te inprobior,
id. Bacch. 5, 2, 84.—Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:II.genua,
Col. 6, 1, 3:arva,
Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):Chilones a labris improbioribus,
Charis. p. 78 P.:mons,
Verg. A. 12, 687:tegmina plantae,
Val. Fl. 6, 702:improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,
Mart. 12, 18, 13:villus barbarum in capris,
Plin. 12, 17, 37, § 73:reptatus (vitium),
id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:imber improbior,
Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—Transf., of mind and character.A.Restless, indomitable, persistent (cf.:B.pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,
Verg. G. 1, 146:tum cornix plena pluviam vocat improba voce,
id. ib. 1, 388:quatit improbus hastam,
id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).1.Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:* (β).qui improbi essent et scelesti,
Plaut. Mil. 3, 1, 137:nequam et improbus,
Cic. Deiot. 7, 21:illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,
id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,
Cic. de Or. 1, 46, 202:longe post natos homines improbisssimus,
id. Brut. 62, 224:cum in me tam improbus fuit,
id. Att. 9, 15, 5:ab ingenio est improbus,
Plaut. Truc. 4, 3, 59:ut alias res est impense improbus,
id. Ep. 4, 1, 39:negat improbus et te Neglegit, aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 63:anus,
id. S. 2, 5, 84:cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,
Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:(anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,
voracious, Verg. G. 3, 431:lupus,
id. A. 9, 62:Jovis ales,
id. ib. 12, 250:annis,
by his youth, Juv. 3, 282:Fortuna arridens infantibus,
mischievous, id. 6, 605. — Comp.:inprobior satiram scribente cinaedo,
Juv. 4, 106. —With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —2.Of inanim. and abstr. things:1.improbo Iracundior Hadria,
Hor. C. 3, 9, 22:lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,
Verg. A. 10, 727:perfricare faciem et quasi improbam facere,
shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:oris improbi homo,
Suet. Gramm. 15:divitiae,
Hor. C. 3, 24, 62:improba non fuerit si mea charta, dato,
Mart. 8, 24, 2:satureia,
exciting lust, id. 3, 75, 4:ingenio improbo,
Plaut. Ps. 1, 2, 16:facta,
id. Truc. 2, 7, 4:dicta,
licentious, Ov. F. 5, 686:verba,
id. A. A. 3, 796; cf.carmina,
id. Tr. 2, 441:legis improbissimae poena,
Cic. Fam. 14, 4, 2:testamentum,
illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:mala et improba defensio,
id. ib. 2, 2, 41, §101: amor,
Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,
Quint. 12, 1, 13:improba ventris rabies,
Verg. A. 2, 356:quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,
Sen. Q. N. 4 praef. med.:improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,
Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):2.ad eos, quibus intestinum improbe prominet,
Marc. Emp. 31 med.:de quodam procerae staturae improbiusque nato,
i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:Chilones improbius labrati,
Charis. p. 78 P. —(Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,
Cic. Rosc. Am. 36, 104:facere aliquid,
Quint. 1, 3, 13:quibus improbe datum est,
Cic. Off. 2, 22, 79:quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?
id. Sull. 10, 30:praeda improbe parta,
id. Fin. 1, 16, 51:aliquid petere,
Quint. 6, 3, 95:non improbe litigabunt,
id. 12, 7, 5:ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,
incorrectly, Gell. 15, 5, 1;so with indocte,
id. 15, 9, 4.— Comp.:estne aliquid, quod improbius fieri possit?
Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:decerpere oscula,
Cat. 68, 126. — Sup.:quas (res) improbissime fecit,
Cic. Caecin. 9, 23:respondere,
id. Pis. 6, 13. -
7 inprobus
I.Lit.A.Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;B.mostly post-Aug.): merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:opera araneorum et textura inproba,
id. Stich. 2, 2, 24:panis,
Mart. 10, 5, 5:improbiores postes,
Plaut. Most. 3, 2, 139:tua sum opera et propter te inprobior,
id. Bacch. 5, 2, 84.—Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:II.genua,
Col. 6, 1, 3:arva,
Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):Chilones a labris improbioribus,
Charis. p. 78 P.:mons,
Verg. A. 12, 687:tegmina plantae,
Val. Fl. 6, 702:improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,
Mart. 12, 18, 13:villus barbarum in capris,
Plin. 12, 17, 37, § 73:reptatus (vitium),
id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:imber improbior,
Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—Transf., of mind and character.A.Restless, indomitable, persistent (cf.:B.pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,
Verg. G. 1, 146:tum cornix plena pluviam vocat improba voce,
id. ib. 1, 388:quatit improbus hastam,
id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).1.Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:* (β).qui improbi essent et scelesti,
Plaut. Mil. 3, 1, 137:nequam et improbus,
Cic. Deiot. 7, 21:illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,
id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,
Cic. de Or. 1, 46, 202:longe post natos homines improbisssimus,
id. Brut. 62, 224:cum in me tam improbus fuit,
id. Att. 9, 15, 5:ab ingenio est improbus,
Plaut. Truc. 4, 3, 59:ut alias res est impense improbus,
id. Ep. 4, 1, 39:negat improbus et te Neglegit, aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 63:anus,
id. S. 2, 5, 84:cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,
Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:(anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,
voracious, Verg. G. 3, 431:lupus,
id. A. 9, 62:Jovis ales,
id. ib. 12, 250:annis,
by his youth, Juv. 3, 282:Fortuna arridens infantibus,
mischievous, id. 6, 605. — Comp.:inprobior satiram scribente cinaedo,
Juv. 4, 106. —With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —2.Of inanim. and abstr. things:1.improbo Iracundior Hadria,
Hor. C. 3, 9, 22:lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,
Verg. A. 10, 727:perfricare faciem et quasi improbam facere,
shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:oris improbi homo,
Suet. Gramm. 15:divitiae,
Hor. C. 3, 24, 62:improba non fuerit si mea charta, dato,
Mart. 8, 24, 2:satureia,
exciting lust, id. 3, 75, 4:ingenio improbo,
Plaut. Ps. 1, 2, 16:facta,
id. Truc. 2, 7, 4:dicta,
licentious, Ov. F. 5, 686:verba,
id. A. A. 3, 796; cf.carmina,
id. Tr. 2, 441:legis improbissimae poena,
Cic. Fam. 14, 4, 2:testamentum,
illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:mala et improba defensio,
id. ib. 2, 2, 41, §101: amor,
Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,
Quint. 12, 1, 13:improba ventris rabies,
Verg. A. 2, 356:quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,
Sen. Q. N. 4 praef. med.:improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,
Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):2.ad eos, quibus intestinum improbe prominet,
Marc. Emp. 31 med.:de quodam procerae staturae improbiusque nato,
i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:Chilones improbius labrati,
Charis. p. 78 P. —(Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,
Cic. Rosc. Am. 36, 104:facere aliquid,
Quint. 1, 3, 13:quibus improbe datum est,
Cic. Off. 2, 22, 79:quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?
id. Sull. 10, 30:praeda improbe parta,
id. Fin. 1, 16, 51:aliquid petere,
Quint. 6, 3, 95:non improbe litigabunt,
id. 12, 7, 5:ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,
incorrectly, Gell. 15, 5, 1;so with indocte,
id. 15, 9, 4.— Comp.:estne aliquid, quod improbius fieri possit?
Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:decerpere oscula,
Cat. 68, 126. — Sup.:quas (res) improbissime fecit,
Cic. Caecin. 9, 23:respondere,
id. Pis. 6, 13. -
8 maleficum
mălĕfĭcus (in MSS. also mălĭfĭ-cus), a, um, adj. [malefacio], evil-doing, nefarious, vicious, wicked, criminal.I.Lit.A.In gen. (class.):B. 1.homo natura maleficus, et injustus,
Cic. Tusc. 5, 20, 57:malefici sceleratique homines,
id. Verr. 2, 5, 55, § 144:maleficentissimus,
Suet. Galb. 15:mores malefici,
Plaut. Cas. 4, 2, 4:malefica vita,
Tac. A. 4, 21.—As subst.: mălĕ-fĭous, i, m., an evil-doer, criminal:contra istoc detrudi maleficos Aequom videlur,
Plaut. Trin. 2, 4, 150.—mălĕfĭcus, i, m., a magician, enchanter:2.de maleficis et mathematicis,
Cod. Just. 9, 18, 5:magi qui malefici vulgi consuetudine nuncupantur,
ib. 9, 18, 7; Schol. Juv. 6, 594.—mălĕfĭcum, i, n., a charm, means of enchantment:II.semusti cineres aliaque malefica, quis creditur anima numinibus inferis sacrari,
Tac. A. 2, 69 fin. —Transf., hurtful, injurious, noxious, mischievous (only post-Aug.):Christiani, genus hominum superstitionis novae atque maleficae,
Suet. Ner. 16:sidera,
Plin. 7, 49, 50, § 160:vis,
id. 33, 4, 25, § 84:bestia piscibus malefica,
id. 9, 15, 20, § 50:caprae, maleficum frondibus animal,
id. 12, 17, 37, § 73:natura,
inimical, unpropitious, Nep. Ages. 8, 1:bestia,
Amm. 28, 3, 4.— Hence, adv.: mălĕfĭcē, mischievously:aliquid agere,
Plaut. Ps. 4, 7, 113. -
9 maleficus
mălĕfĭcus (in MSS. also mălĭfĭ-cus), a, um, adj. [malefacio], evil-doing, nefarious, vicious, wicked, criminal.I.Lit.A.In gen. (class.):B. 1.homo natura maleficus, et injustus,
Cic. Tusc. 5, 20, 57:malefici sceleratique homines,
id. Verr. 2, 5, 55, § 144:maleficentissimus,
Suet. Galb. 15:mores malefici,
Plaut. Cas. 4, 2, 4:malefica vita,
Tac. A. 4, 21.—As subst.: mălĕ-fĭous, i, m., an evil-doer, criminal:contra istoc detrudi maleficos Aequom videlur,
Plaut. Trin. 2, 4, 150.—mălĕfĭcus, i, m., a magician, enchanter:2.de maleficis et mathematicis,
Cod. Just. 9, 18, 5:magi qui malefici vulgi consuetudine nuncupantur,
ib. 9, 18, 7; Schol. Juv. 6, 594.—mălĕfĭcum, i, n., a charm, means of enchantment:II.semusti cineres aliaque malefica, quis creditur anima numinibus inferis sacrari,
Tac. A. 2, 69 fin. —Transf., hurtful, injurious, noxious, mischievous (only post-Aug.):Christiani, genus hominum superstitionis novae atque maleficae,
Suet. Ner. 16:sidera,
Plin. 7, 49, 50, § 160:vis,
id. 33, 4, 25, § 84:bestia piscibus malefica,
id. 9, 15, 20, § 50:caprae, maleficum frondibus animal,
id. 12, 17, 37, § 73:natura,
inimical, unpropitious, Nep. Ages. 8, 1:bestia,
Amm. 28, 3, 4.— Hence, adv.: mălĕfĭcē, mischievously:aliquid agere,
Plaut. Ps. 4, 7, 113. -
10 malefious
mălĕfĭcus (in MSS. also mălĭfĭ-cus), a, um, adj. [malefacio], evil-doing, nefarious, vicious, wicked, criminal.I.Lit.A.In gen. (class.):B. 1.homo natura maleficus, et injustus,
Cic. Tusc. 5, 20, 57:malefici sceleratique homines,
id. Verr. 2, 5, 55, § 144:maleficentissimus,
Suet. Galb. 15:mores malefici,
Plaut. Cas. 4, 2, 4:malefica vita,
Tac. A. 4, 21.—As subst.: mălĕ-fĭous, i, m., an evil-doer, criminal:contra istoc detrudi maleficos Aequom videlur,
Plaut. Trin. 2, 4, 150.—mălĕfĭcus, i, m., a magician, enchanter:2.de maleficis et mathematicis,
Cod. Just. 9, 18, 5:magi qui malefici vulgi consuetudine nuncupantur,
ib. 9, 18, 7; Schol. Juv. 6, 594.—mălĕfĭcum, i, n., a charm, means of enchantment:II.semusti cineres aliaque malefica, quis creditur anima numinibus inferis sacrari,
Tac. A. 2, 69 fin. —Transf., hurtful, injurious, noxious, mischievous (only post-Aug.):Christiani, genus hominum superstitionis novae atque maleficae,
Suet. Ner. 16:sidera,
Plin. 7, 49, 50, § 160:vis,
id. 33, 4, 25, § 84:bestia piscibus malefica,
id. 9, 15, 20, § 50:caprae, maleficum frondibus animal,
id. 12, 17, 37, § 73:natura,
inimical, unpropitious, Nep. Ages. 8, 1:bestia,
Amm. 28, 3, 4.— Hence, adv.: mălĕfĭcē, mischievously:aliquid agere,
Plaut. Ps. 4, 7, 113. -
11 malignus
mălignus, a, um, adj. [for maligenus, malus, and gen-, root of gigno; cf. the opp. benignus], of an evil nature or disposition, ill-disposed, wicked, mischievous, malicious, spiteful, envious, malignant, malign ( poet. and post-Aug.; syn.: invidus, malevolus, parcus).I.In gen.:II.maligni caupones,
Hor. S. 1, 5, 4:magnaque numinibus vota exaudita malignis,
unkind, Juv. 10, 111.—Of inanim. and abstr. things: malignissima capita,
Sen. Vit. Beat. 18:litus,
Luc. 8, 565:portus,
id. 5, 651:leges,
Ov. M. 10, 329:votum,
Cat. 67, 5:verba,
Manil. 4, 573:mente malignā,
Cat. 68, 37:studia,
Ov. Tr. 4, 1, 101:vulgus,
Hor. C. 2, 16, 40:oculi,
Verg. A. 5, 654.—In partic.A.Stingy, niggardly:B.malignus, largus,
Plaut. Bacch. 3, 2, 17.—Of favors, Ter. Hec. 1, 2, 84: vagae ne parce malignus arenae ossibus particulam dare, Hor. C. 1, 28, 23.— Trop.:fama,
Ov. H. 16, 143:in laudandis dictionibus,
Quint. 2, 2, 6.—Transf.1.Barren, unfruitful:2.terra malignior ceteris,
Plin. Ep. 2, 17, 15:colles,
Verg. G. 2, 179.—Scanty, insufficient, dim, petty, small, narrow:1.ostium,
too narrow, Sen. Q. N. 3, 27:aditus,
Verg. A. 11, 525:ignis,
Mart. 10, 96, 7:lux,
Verg. A. 6, 270:conspecta est parva maligna Unda procul venā,
Luc. 9, 500:munus,
Plin. 7, 50, 51, § 167.—Hence, adv.: mălignē.In gen., ill-naturedly, spitefully, enviously, malignantly (not in Cic. or Cæs.):2.maledice ac maligne loqui,
Liv. 45, 39.— Comp.:malignius habitum esse sermonem,
Curt. 8, 1, 8.—In partic.a.Stingily, grudgingly:b.ager maligne plebi divisus,
Liv. 8, 12:famem exstinguere,
sparingly, Sen. Ep. 18, 9: non mihi fuit tam maligne, ut, etc., it has not gone so poorly with me that, etc., Cat. 10, 18:dispensare,
Sen. Ben. 6, 16, 7:laudare,
Hor. Ep. 2, 1, 209.— Comp.:dicis, malignius tecum egisse naturam,
Sen. Ep. 44, 1.—Little, scantily:terra eorum, quae seruntur, maligne admodum patiens,
a very little, Mel. 2, 2:apertus,
Sen. Ben. 6, 34, 3:virens,
Plin. 34, 11, 26, § 112. -
12 malus
1.mălus, a, um, adj. [Sanscr. mala, dirt; Gr. melas, black; cf. macula; Germ. mal in Mutter-mal, etc.].— Comp.: pējor, pejus.— Sup.: pessimus, a, um, bad, in the widest sense of the word (opp. bonus), evil, wicked, injurious, destructive, mischievous, hurtful; of personal appearance, ill-looking, ugly, deformed; of weight, bad, light; of fate, evil, unlucky, etc.:1.malus et nequam homo,
Plaut. Ps. 4, 7, 1:pessima puella,
Cat. 36, 9; 55, 10:delituit mala,
Plaut. Rud. 2, 5, 9:philosophi minime mali illi quidem, sed non satis acuti,
Cic. Off. 3, 9, 23:malam opinionem habere de aliquo,
id. Verr. 2, 3, 24, § 59:consuetudo,
Hor. S. 1, 3, 36:conscientia,
Quint. 12, 1, 3:mens,
id. ib.:mores,
Sall. C. 18:fures,
Hor. S. 1, 1, 77:Furiae,
id. ib. 2, 3, 135:virus,
Verg. G. 1, 129:cicuta,
Hor. S. 2, 1, 56:libido,
Liv. 1, 57:falx,
Verg. E. 3, 11:gramina,
id. A. 2, 471: carmen, i. e. an incantation, Leg. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, 4, § 17:abi in malam rem,
go and be hanged! Ter. And. 2, 1, 17:pugna,
unsuccessful, adverse, Cic. Div. 2, 25, 54; Sall. J. 56:avis,
i. e. ill-boding, Hor. C. 1, 15, 5; cf. id. ib. 3, 6, 46:ales,
id. Epod. 10, 1: aetas, burdensome, i. e. senectus, Plaut. Aul. 1, 1, 4:haud mala est mulier,
not badlooking, id. Bacch. 5, 2, 42:facies,
Quint. 6, 3, 32; Ter. Eun. 2, 2, 43:crus,
i. e. deformed, Hor. S. 1, 2, 102:pondus,
i. e. light, deficient, Plaut. Am. 1, 1, 156.—Of the sick:in malis aeger est,
in great danger, Cels. 3, 15 fin.:tempus a quo omnis aeger pejor fiat,
id. 3, 5 med.:eo tempore fere pessimi sunt qui aegrotant,
id. ib. —In neutr. sing., as adv.:ne gallina malum responset dura palato,
Hor. S. 2, 4, 18.— Comp.: pejor, worse:via,
Hor. S. 1, 5, 96.—Hence,mă-lum, i, n., any thing bad, an evil, mischief, misfortune, calamity, etc.A.In gen.:B.orarem, ut ei, quod posses mali facere, faceres,
Plaut. Bacch. 3, 6, 25:quam sit bellum, cavere malum,
Cic. de Or. 1, 58, 247:nihil enim mali accidisse Scipioni puto,
id. Lael. 3, 10:hostes inopinato malo turbati,
Caes. B. C. 2, 12:externum, i. e. bellum,
Nep. Hamilc. 21:ne in cotidianam id malum vertat, i. e. febris,
Cels. 3, 15:hoc malo domitos potius cultores agrorum fore, quam, etc.,
Liv. 2, 34, 11.—In partic.(α).Punishment; hurt, harm, severity, injury:(β).malo domandam tribuniciam potestatem,
Liv. 2, 54, 10:malo exercitum coërcere,
Sall. J. 100, 5:sine malo,
Plaut. Rud. 4, 4, 81; so Ter. Eun. 4, 4, 45; Liv. 4, 49, 11:vi, malo, plagis adductus est, ut frumenti daret,
ill-usage, Cic. Verr. 2, 3, 23, § 56:amanti amoenitas malo est: nobis lucro est,
is hurtful, injurious, Plaut. Men. 2, 3, 5:clementiam illi malo fuisse,
was injurious, unfortunate, Cic. Att. 14, 22, 1: malo hercle magno suo convivat sine modo, to his own [p. 1105] hurt, Enn. ap. Non. 474, 23 (Sat. v. 1 Vahl.):olet homo quidam malo suo,
Plaut. Am. 1, 1, 165:male merenti bona es: at malo cum tuo,
to your own hurt, id. As. 1, 3, 3.—Wrong-doing:(γ).causae, quae numquam malo defuturae sunt, Sen. de Ira, 1, 16, 3: sperans famam exstingui veterum sic posse malorum,
Verg. A. 6, 527; Anthol. Lat. 1, 178.—As a term of abuse, plague, mischief, torment:(δ).quid tu, malum, me sequere?
Plaut. Cas. 1, 3:qui, malum, alii?
Ter. Eun. 4, 7, 10:quae, malum, est ista tanta audacia?
Cic. Verr. 2, 1, 20, § 54; so id. Off. 2, 15, 53; Curt. 8, 14, 41.—As an exclamation, alas! misery! Plaut. Capt. 3, 3, 16; id. Men. 2, 3, 37 Brix ad loc.—2.măle, adv., badly, ill, wrongly, wickedly, unfortunately, erroneously, improperly, etc.: dubitas, quin lubenter tuo ero meus, quod possiet facere, faciat male? will do all the harm to him, etc., Plaut. Poen. 4, 2, 66: si iste Italiam relinquet, faciet omnino male, et, ut ego existimo, alogistôs, will act altogether unwisely, Attic. ap. Cic. Att. 9, 10:2.di isti Segulio male faciant,
do harm to him, punish him, Cic. Fam. 11, 21, 1:o factum male de Alexione!
id. Att. 15, 1, 1:male velle alicui,
to wish ill, Plaut. As. 5, 1, 13:Karthagini male jamdiu cogitanti bellum multo ante denuntio, cogitare de aliquo,
Cic. Sen. 6, 18:male loqui,
id. Rosc. Am. 48:male loqui alicui, for maledicere,
Ter. Phorm. 2, 3, 25:male accipere verbis aliquem,
Cic. Verr. 2, 1, 54, § 140:equitatu agmen adversariorum, male habere,
to harass, annoy, Caes. B. C. 1, 63:hoc male habet virum,
annoys, vexes him, Ter. And. 2, 6, 5:male se habere,
to feel ill, dejected, low-spirited, id. Eun. 4, 2, 6:male est animo,
it vexes me, id. Ad. 4, 5, 21:male est animo,
I feel unwell, Plaut. Curc. 2, 3, 33:male fit animo,
I am beginning to feel bad, am getting unwell, id. Rud. 2, 6, 26: L. Antonio male sit, si quidem, etc., evil betide him! (a formula of imprecation), Cic. Att. 15, 15, 1:quae res tibi vertat male,
much harm may it do you! Ter. Ad. 2, 1, 37:male tibi esse malo quam molliter,
I would rather you should be unfortunate than effeminate, Sen. Ep. 82, 1:proelium male pugnatum,
unsuccessfully, Sall. J. 54, 7:ea quae male empta sunt,
at a bad bargain, Cic. Att. 2, 4, 1:male vendere,
at a sacrifice, id. Verr. 2, 3, 98, § 227:male reprehendunt praemeditationem rerum futurarum,
id. Tusc. 3, 16, 34:male tegere mutationem fortunae,
Tac. H. 1, 66:male sustinere arma,
unskilfully, Liv. 1, 25, 12: non dubito, quin me male oderit, i. e. very much, intensely, Caes. ap. Cic. Att. 14, 1, 2:male metuo, ne, etc.,
exceedingly, much, Ter. Hec. 3, 2, 2:rauci,
miserably, Hor. S. 1, 4, 66.—When attached to an adjective, it freq. gives it the opposite meaning: male sanus = insanus,
insane, deranged, Cic. Att. 9, 15, 5:male sana,
with mind disturbed, Verg. A. 4, 8:gratus,
i. e. ungrateful, Ov. H. 7, 27:male fidas provincias,
unfaithful, Tac. H. 1, 17:statio male fida carinis,
unsafe, Verg. A. 2, 23.— Comp.:oderam multo pejus hunc quam illum ipsum Clodium,
Cic. Fam. 7, 2, 3; cf.:pejusque leto flagitium timet,
Hor. C. 4, 9, 50; and:cane pejus vitabit chlamydem,
id. Ep. 1, 17, 30.mālus, i, f., Gr. mêlea, an appletree:3.malus bifera,
Varr. R. R. 1, 7:et steriles platani malos gessere valentes,
Verg. G. 2, 70:malus granata,
the pomegranate, Isid. 17, 7, 6:felices arbores putantur esse quercus...malus, etc.,
Macr. S. 3, 20, 2.mālus, i, m. [by some referred to root mac-; Gr. makros; Lat. magnus; but perh. the same word with 2. malus], an upright mast, pole, or beam.I.In gen.:II.malos exaequantes altitudinem jugi surrexit,
Front. Strat. 3, 8, 3.—Esp.A.A mast of a ship:B.ut si qui gubernatorem in navigando agere nihil dicant, cum alii malos scandant, etc.,
Cic. Sen. 6, 17:malum erigi, vela fieri imperavit,
id. Verr. 2, 5, 34, § 88:attolli malos,
Verg. A. 5, 829:malo suspendit ab alto,
id. ib. 5, 489:saucius,
injured, Hor. C. 1, 14, 5.—A standard or pole, to which the awnings spread over the theatre were attached, Lucr. 6, 110; Liv. 39, 7, 8.—C.The beam in the middle of a wine-press, Plin. 18, 31, 74, § 317.—D.The corner beams of a tower:turrium mali,
Caes. B. G. 7, 22, 4. -
13 pestifer
pestĭfer and (rarely, Cels. 2, 6) pes-tĭfĕrus, ĕra, ĕrum, adj. [pestis-fero].I. II.In gen., that brings destruction, destructive, baleful, noxious, pernicious, pestiferous (class.):res pestiferae et nocentes,
Cic. N. D. 2, 47, 120:accessus ad res salutares, a pestiferis recessus,
id. ib. 2, 12, 34:acutus et pestifer morbus,
Cels. 4, 1, 1:sudor,
id. 2, 6:aquae,
Val. Fl. 4, 594:ignis,
Ov. M. 8, 477:fames,
id. ib. 8, 784:fauces,
Verg. A. 7, 570:aër,
Col. 10, 331:bellum,
Cic. Fam. 4, 3, 1:bella civilia,
id. Off. 1, 25, 86:Antonii pestifer reditus,
id. Phil. 3, 2, 3:homo,
Vulg. Act. 24, 5:pestiferum fulgur dicitur, quo mors exsiliumve significari solet,
Fest. p. 210 Müll.; cf.:pestifera quae mortem aut exsilium ostendunt,
id. p. 245 ib.— Subst.: pestĭfer, ĕri, m., a mischievous person, Vulg. Ecclus. 11, 35.— Adv.: pestĭfĕrĕ, balefully, pestiferously (rare but class.), Cic. Leg. 2, 5, 13; Hilar. Trin. 7, 3. -
14 pestifere
pestĭfer and (rarely, Cels. 2, 6) pes-tĭfĕrus, ĕra, ĕrum, adj. [pestis-fero].I. II.In gen., that brings destruction, destructive, baleful, noxious, pernicious, pestiferous (class.):res pestiferae et nocentes,
Cic. N. D. 2, 47, 120:accessus ad res salutares, a pestiferis recessus,
id. ib. 2, 12, 34:acutus et pestifer morbus,
Cels. 4, 1, 1:sudor,
id. 2, 6:aquae,
Val. Fl. 4, 594:ignis,
Ov. M. 8, 477:fames,
id. ib. 8, 784:fauces,
Verg. A. 7, 570:aër,
Col. 10, 331:bellum,
Cic. Fam. 4, 3, 1:bella civilia,
id. Off. 1, 25, 86:Antonii pestifer reditus,
id. Phil. 3, 2, 3:homo,
Vulg. Act. 24, 5:pestiferum fulgur dicitur, quo mors exsiliumve significari solet,
Fest. p. 210 Müll.; cf.:pestifera quae mortem aut exsilium ostendunt,
id. p. 245 ib.— Subst.: pestĭfer, ĕri, m., a mischievous person, Vulg. Ecclus. 11, 35.— Adv.: pestĭfĕrĕ, balefully, pestiferously (rare but class.), Cic. Leg. 2, 5, 13; Hilar. Trin. 7, 3. -
15 pestiferus
pestĭfer and (rarely, Cels. 2, 6) pes-tĭfĕrus, ĕra, ĕrum, adj. [pestis-fero].I. II.In gen., that brings destruction, destructive, baleful, noxious, pernicious, pestiferous (class.):res pestiferae et nocentes,
Cic. N. D. 2, 47, 120:accessus ad res salutares, a pestiferis recessus,
id. ib. 2, 12, 34:acutus et pestifer morbus,
Cels. 4, 1, 1:sudor,
id. 2, 6:aquae,
Val. Fl. 4, 594:ignis,
Ov. M. 8, 477:fames,
id. ib. 8, 784:fauces,
Verg. A. 7, 570:aër,
Col. 10, 331:bellum,
Cic. Fam. 4, 3, 1:bella civilia,
id. Off. 1, 25, 86:Antonii pestifer reditus,
id. Phil. 3, 2, 3:homo,
Vulg. Act. 24, 5:pestiferum fulgur dicitur, quo mors exsiliumve significari solet,
Fest. p. 210 Müll.; cf.:pestifera quae mortem aut exsilium ostendunt,
id. p. 245 ib.— Subst.: pestĭfer, ĕri, m., a mischievous person, Vulg. Ecclus. 11, 35.— Adv.: pestĭfĕrĕ, balefully, pestiferously (rare but class.), Cic. Leg. 2, 5, 13; Hilar. Trin. 7, 3.
См. также в других словарях:
Mischievous — Mis chie*vous (m[i^]s ch[ e]*v[u^]s), a. Causing mischief; harmful; hurtful; now often applied where the evil is done carelessly or in sport; as, a mischievous child. Most mischievous foul sin. Shak. [1913 Webster] This false, wily, doubling… … The Collaborative International Dictionary of English
mischievous — index harmful, malevolent, malicious, noxious, peccant (culpable), pernicious, sinister, vicious … Law dictionary
mischievous — (adj.) early 14c., unfortunate, disastrous, probably from MISCHIEF (Cf. mischief) + OUS (Cf. ous). Sense of playfully malicious or annoying first recorded 1670s. Related: Mischievously; mischievousness … Etymology dictionary
mischievous — roguish, waggish, impish, *playful, frolicsome, sportive Analogous words: annoying, bothering or bothersome, vexing or vexatious, irking or irksome (see corresponding verbs at ANNOY): naughty, *bad, evil, ill, wicked: tricky, foxy, insidious,… … New Dictionary of Synonyms
mischievous — The erroneous pronunciation and spelling of this word as mischievious (four syllables) is one of the most commonly cited indications of poor use of language, and should be avoided … Modern English usage
mischievous — [adj] devilish, wicked arch, artful, bad, bothersome, damaging, dangerous, deleterious, destructive, detrimental, dickens*, evil, exasperating, foxy*, frolicsome, harmful, hazardous, holy terror*, hurtful, ill, ill behaved, impish, injurious,… … New thesaurus
mischievous — ► ADJECTIVE 1) causing or disposed to mischief. 2) intended to cause trouble. DERIVATIVES mischievously adverb mischievousness noun … English terms dictionary
mischievous — [mis′chə vəs] adj. [ME mischevous < Anglo Fr] 1. causing mischief; specif., a) injurious; harmful b) prankish; teasing; full of tricks 2. inclined to annoy or vex with playful tricks; naughty: said esp. of a child mischievously adv.… … English World dictionary
mischievous — mis|chie|vous [ˈmıstʃıvəs] adj 1.) someone who is mischievous likes to have fun, especially by playing tricks on people or doing things to annoy or embarrass them ▪ Their sons are noisy and mischievous. mischievous smile/look etc ▪ Gabby looked… … Dictionary of contemporary English
mischievous — mis|chie|vous [ mıstʃıvəs ] adjective a mischievous person, especially a child, enjoys having fun by causing trouble: There were always mischievous boys around. a. a mischievous look or expression shows that you enjoy having fun by causing… … Usage of the words and phrases in modern English
mischievous — [[t]mɪ̱stʃɪvəs[/t]] 1) ADJ GRADED A mischievous person likes to have fun by playing harmless tricks on people or doing things they are not supposed to do. She rocks back and forth on her chair like a mischievous child... He s a little mischievous … English dictionary