Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mălignus

  • 1 malignus

    malignus, a, um [st2]1 [-] d'un mauvais naturel; mauvais, méchant, malfaisant, nuisible, perfide, envieux. [st2]2 [-] chiche, avare; stérile (en parl. du sol). [st2]3 [-] chétif, faible, petit.
    * * *
    malignus, a, um [st2]1 [-] d'un mauvais naturel; mauvais, méchant, malfaisant, nuisible, perfide, envieux. [st2]2 [-] chiche, avare; stérile (en parl. du sol). [st2]3 [-] chétif, faible, petit.
    * * *
        Malignus, Adiectiuum. Terent. Qui fait du difficile et du rencheri, Mauvais, Maling.
    \
        In laudandis discipulorum dictionibus nec malignus, nec effusus. Quintil. Chiche, Qui loue petitement.
    \
        Malignus ager. Virgil. Plin. iunior. Qui ne rend point beaucoup de fruict.
    \
        Aditus maligni. Virgil. Estroicts ou difficiles.
    \
        Maligna lux. Virgil. Obscure.

    Dictionarium latinogallicum > malignus

  • 2 malignus

    mălignus, a, um, adj. [for maligenus, malus, and gen-, root of gigno; cf. the opp. benignus], of an evil nature or disposition, ill-disposed, wicked, mischievous, malicious, spiteful, envious, malignant, malign ( poet. and post-Aug.; syn.: invidus, malevolus, parcus).
    I.
    In gen.:

    maligni caupones,

    Hor. S. 1, 5, 4:

    magnaque numinibus vota exaudita malignis,

    unkind, Juv. 10, 111.—

    Of inanim. and abstr. things: malignissima capita,

    Sen. Vit. Beat. 18:

    litus,

    Luc. 8, 565:

    portus,

    id. 5, 651:

    leges,

    Ov. M. 10, 329:

    votum,

    Cat. 67, 5:

    verba,

    Manil. 4, 573:

    mente malignā,

    Cat. 68, 37:

    studia,

    Ov. Tr. 4, 1, 101:

    vulgus,

    Hor. C. 2, 16, 40:

    oculi,

    Verg. A. 5, 654.—
    II.
    In partic.
    A.
    Stingy, niggardly:

    malignus, largus,

    Plaut. Bacch. 3, 2, 17.—Of favors, Ter. Hec. 1, 2, 84: vagae ne parce malignus arenae ossibus particulam dare, Hor. C. 1, 28, 23.— Trop.:

    fama,

    Ov. H. 16, 143:

    in laudandis dictionibus,

    Quint. 2, 2, 6.—
    B.
    Transf.
    1.
    Barren, unfruitful:

    terra malignior ceteris,

    Plin. Ep. 2, 17, 15:

    colles,

    Verg. G. 2, 179.—
    2.
    Scanty, insufficient, dim, petty, small, narrow:

    ostium,

    too narrow, Sen. Q. N. 3, 27:

    aditus,

    Verg. A. 11, 525:

    ignis,

    Mart. 10, 96, 7:

    lux,

    Verg. A. 6, 270:

    conspecta est parva maligna Unda procul venā,

    Luc. 9, 500:

    munus,

    Plin. 7, 50, 51, § 167.—Hence, adv.: mălignē.
    1.
    In gen., ill-naturedly, spitefully, enviously, malignantly (not in Cic. or Cæs.):

    maledice ac maligne loqui,

    Liv. 45, 39.— Comp.:

    malignius habitum esse sermonem,

    Curt. 8, 1, 8.—
    2.
    In partic.
    a.
    Stingily, grudgingly:

    ager maligne plebi divisus,

    Liv. 8, 12:

    famem exstinguere,

    sparingly, Sen. Ep. 18, 9: non mihi fuit tam maligne, ut, etc., it has not gone so poorly with me that, etc., Cat. 10, 18:

    dispensare,

    Sen. Ben. 6, 16, 7:

    laudare,

    Hor. Ep. 2, 1, 209.— Comp.:

    dicis, malignius tecum egisse naturam,

    Sen. Ep. 44, 1.—
    b.
    Little, scantily:

    terra eorum, quae seruntur, maligne admodum patiens,

    a very little, Mel. 2, 2:

    apertus,

    Sen. Ben. 6, 34, 3:

    virens,

    Plin. 34, 11, 26, § 112.

    Lewis & Short latin dictionary > malignus

  • 3 malignus

    malignus malignus, a, um злой, злобный

    Латинско-русский словарь > malignus

  • 4 malignus

    malignus malignus, a, um недоброжелательный

    Латинско-русский словарь > malignus

  • 5 malignus

    malignus malignus, a, um злокачественный

    Латинско-русский словарь > malignus

  • 6 malignus

    malīgnus, a, um, Adi. (malus u. gigno), eig., bösartig; dah. abgünstig, mißgünstig (Ggstz. benignus), I) im allg.: vulgus. Hor.: sermo, Suet.: capita malignissima, Sen.: oculis malignis spectare, Verg. – od. böse, schlimm, leges, Ov.: tellus, schlimmer, übler Weg, Stat. – od. schädlich, studia, Ov.: lolium, Calp. – II) insbes.: A) karg, knauserig, nicht freigebig, zu sparsam gegen andere, 1) eig., Ggstz. largus, Plaut.: caupo, Hor.: in laudandis discipulorum dictionibus nec malignus nec effusus, Quint. – 2) übtr.: a) karg, unfruchtbar, terra, Plin. ep.: collis, Verg. – b) sparsam, klein, wenig, schmal, schwach, lux, Verg.: aditus, Verg.: ostium, Sen.: fama, Ov. – B) kalt, spröde im Betragen, Ter. Hec. 159. Ov. am. 1, 4, 66.

    lateinisch-deutsches > malignus

  • 7 malignus

    malīgnus, a, um, Adi. (malus u. gigno), eig., bösartig; dah. abgünstig, mißgünstig (Ggstz. benignus), I) im allg.: vulgus. Hor.: sermo, Suet.: capita malignissima, Sen.: oculis malignis spectare, Verg. – od. böse, schlimm, leges, Ov.: tellus, schlimmer, übler Weg, Stat. – od. schädlich, studia, Ov.: lolium, Calp. – II) insbes.: A) karg, knauserig, nicht freigebig, zu sparsam gegen andere, 1) eig., Ggstz. largus, Plaut.: caupo, Hor.: in laudandis discipulorum dictionibus nec malignus nec effusus, Quint. – 2) übtr.: a) karg, unfruchtbar, terra, Plin. ep.: collis, Verg. – b) sparsam, klein, wenig, schmal, schwach, lux, Verg.: aditus, Verg.: ostium, Sen.: fama, Ov. – B) kalt, spröde im Betragen, Ter. Hec. 159. Ov. am. 1, 4, 66.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > malignus

  • 8 malīgnus

        malīgnus adj.    [malus+GEN-], ill-disposed, wicked, malicious, spiteful, envious, malignant, malign: volgus, H.: numina, unkind, Iu.: hoc maligno dente carpunt: leges, O.: oculi, V.— Stingy, niggardly: caupones, H.: Maligna facta ilico est, i. e. reserved, T.: fama, slanderous, O.: colles, barren, V.: aditus, narrow, V.: lux, scanty, V.
    * * *
    maligna, malignum ADJ
    spiteful; niggardly; narrow

    Latin-English dictionary > malīgnus

  • 9 malignus

    a, um [ malus III + gigno ]
    1) злой, злобный, неприязненный, недоброжелательный, завистливый (homo, sermo Su; oculi V)
    2) дурной, вредный, гибельный (leges O; studia O)
    4) скупой, скаредный ( caupo H)
    5) скудный, слабый, незначительный, ничтожный (lux V; fama O)
    6) тесный, узкий ( aditus V)

    Латинско-русский словарь > malignus

  • 10 malignus

    (adi.) maligne (adv.) злой, хитрый, animus mal. (1. 71 § 8 D. 29, 2);

    mal. suspicio (1. 1 § 1 D. 27, 2. 1. 43 D. 4, 8. 1. 4 C. 6, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > malignus

  • 11 malignus

    a, um злокачественный

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > malignus

  • 12 malignus

    -a -um
    злокачественный

    Клиническая терминология. Латинско-русский словарь > malignus

  • 13 malignus

    ,a,um
    злокачественный

    Latin-Russian dictionary > malignus

  • 14 malignus

    , maligna, malignum (m,f,n)
      зложелательный, зловредный, скупой

    Dictionary Latin-Russian new > malignus

  • 15 злокачественный

    malignus, a, um

    Latin-Russian dictionary > злокачественный

  • 16 benignus

    benīgnus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (zsgz. aus benigenus, von bonus u. gignere, genus), von guter Art, -Natur, gütig (Ggstz. malignus), I) in der Gesinnung u. im äußern Benehmen gegen andere, gütig, freundlich, liebevoll, leutselig, gewogen, mild, glimpflich, A) eig.: alqo uti benigno et lepido et comi, Ter.: comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, Cic.: homines benefici et benigni, Cic.: Apelles in aemulis b., Plin.: divi b., numen b., Hor.: homo plus quam benignissimus, Corp. inscr. Lat. 9, 1876. – B) übtr., v. Lebl.: 1) freundlich, angenehm, mild, vultus benigni, Liv.: b. vultus et sermo, Liv.: b. oratio, Cic.: b. verba, Prop. – 2) insbes., mild, nachsichtig, gnädig, interpretatio (Ggstz. dura, d.i. die der Strenge des Buchstabens folgt), ICt: so sententia benignior, ICt. – 3) poet., günstig, glücklich, dies, nox, Stat. – II) in der Tat, wohltätig, gefällig, spendend, freigebig, A) eig.: 1) im guten Sinne: Fortuna b., Hor.: qui benigniores volunt esse quam res patitur, Cic.: is, qui benignus liberalisque dicitur, officium, non fructum sequitur, Cic. – m. erga u. Akk., erga alqm, Plaut. rud. 1389; mil. 1230: mit Dat., alci, Plaut. trin. 740 u.a. Hor. carm. 3, 29, 52. – m. adversus u. Akk., adversus amicos benignus, adversus inimicos temperatus, Sen. ep. 120, 10. – mit in u. Abl. Gerund., alter eorum in dando benignus, alter in accipiendo astutus, Rut. Lup. 2, 16. – poet. m. Genet., vini somnique b., mit Wein und Schlaf sich gütlich tuend, Hor. sat. 2, 3, 3. – 2) im üblen Sinne: freigebig = verschwenderisch (Ggstz. bonae frugi, haushälterisch), Plaut. truc. 34 u. 41. – B) übtr. v. Lebl., reichlich spendend, reichlich, reich (Ggstz. malignus, s. Schwarz Plin. pan. 31 extr.), terra, Tibull.: ager, Ov.: cornu. Hor.: daps. Hor.: ingenii vena, Hor.: materia, fruchtbarer, dankbarer Stoff, Mela: benignissimum inventum, sehr wohltätige, Plin.: velut rivi ex illo benignissimo fonte decurrunt, Plin. ep.: nemo est, ad quem non aliquid ex illo benignissimo fonte (aus jenem Urquell der Güte) manaverit, Sen.: so auch sermo b., reichlich strömende Reden, lange Gespräche, Hor. ep. 1, 5, 11.

    lateinisch-deutsches > benignus

  • 17 benignus

    benīgnus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (zsgz. aus benigenus, von bonus u. gignere, genus), von guter Art, -Natur, gütig (Ggstz. malignus), I) in der Gesinnung u. im äußern Benehmen gegen andere, gütig, freundlich, liebevoll, leutselig, gewogen, mild, glimpflich, A) eig.: alqo uti benigno et lepido et comi, Ter.: comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, Cic.: homines benefici et benigni, Cic.: Apelles in aemulis b., Plin.: divi b., numen b., Hor.: homo plus quam benignissimus, Corp. inscr. Lat. 9, 1876. – B) übtr., v. Lebl.: 1) freundlich, angenehm, mild, vultus benigni, Liv.: b. vultus et sermo, Liv.: b. oratio, Cic.: b. verba, Prop. – 2) insbes., mild, nachsichtig, gnädig, interpretatio (Ggstz. dura, d.i. die der Strenge des Buchstabens folgt), ICt: so sententia benignior, ICt. – 3) poet., günstig, glücklich, dies, nox, Stat. – II) in der Tat, wohltätig, gefällig, spendend, freigebig, A) eig.: 1) im guten Sinne: Fortuna b., Hor.: qui benigniores volunt esse quam res patitur, Cic.: is, qui benignus liberalisque dicitur, officium, non fructum sequitur, Cic. – m. erga u. Akk., erga alqm, Plaut. rud. 1389; mil. 1230: mit Dat., alci, Plaut. trin. 740 u.a. Hor. carm. 3, 29, 52. – m. adversus u. Akk., adversus amicos benignus, adversus inimicos temperatus, Sen. ep. 120, 10. – mit in u. Abl. Gerund., alter eorum in dando benignus, alter in acci-
    ————
    piendo astutus, Rut. Lup. 2, 16. – poet. m. Genet., vini somnique b., mit Wein und Schlaf sich gütlich tuend, Hor. sat. 2, 3, 3. – 2) im üblen Sinne: freigebig = verschwenderisch (Ggstz. bonae frugi, haushälterisch), Plaut. truc. 34 u. 41. – B) übtr. v. Lebl., reichlich spendend, reichlich, reich (Ggstz. malignus, s. Schwarz Plin. pan. 31 extr.), terra, Tibull.: ager, Ov.: cornu. Hor.: daps. Hor.: ingenii vena, Hor.: materia, fruchtbarer, dankbarer Stoff, Mela: benignissimum inventum, sehr wohltätige, Plin.: velut rivi ex illo benignissimo fonte decurrunt, Plin. ep.: nemo est, ad quem non aliquid ex illo benignissimo fonte (aus jenem Urquell der Güte) manaverit, Sen.: so auch sermo b., reichlich strömende Reden, lange Gespräche, Hor. ep. 1, 5, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > benignus

  • 18 benignus

    bĕnignus, a, um, adj. [as if benigenus, from bonus genus, anal. with malignus and privignus], of a good kind or nature, beneficent, kind.
    I.
    Of feeling or deportment towards others, kind, good, friendly, pleasing, favorable, benignant:

    nam generi lenonio, Numquam ullus deus tam benignus fuit qui fuerit propitius,

    Plaut. Pers. 4, 4, 34:

    benignus et lepidus et comis,

    Ter. Hec. 5, 3, 39:

    boni et benigni,

    id. Phorm. 5, 2, 2:

    comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur,

    Cic. Balb. 16, 36:

    Apelles in aemulis benignus,

    Plin. 35, 10, 36, § 88;

    id. praef. § 21: divi,

    Hor. C. 4, 2, 52:

    numen,

    id. ib. 4, 4, 74; cf. Plaut. Pers. 4, 4, 34 al.—
    B.
    Of things, friendly, favorable, pleasant, mild:

    animus,

    Ter. Hec. 3, 5, 22:

    oratio,

    Cic. Off. 2, 14, 48:

    sociorum comitas vultusque benigni,

    Liv. 9, 6, 8; 30, 14, 3; Hor. Ep. 1, 11, 20:

    verba,

    Prop. 1, 10, 24:

    benigniora verba,

    Liv. 21, 19, 11.—In the jurists, interpretatio, a mild, favorable interpretation (opp. dura, which follows the strictness of the letter; cf. Cic. Off. 1, 10, 31 sq.), Dig. 39, 5, 16:

    semper in dubiis benigniora praeferenda sunt,

    ib. 50, 17, 56:

    benignior sententia,

    ib. 37, 6, 8.—
    C.
    Poet., = faustus, lucky, propitious, favorable:

    dies,

    Stat. S. 5, 1, 108:

    nox,

    id. Th. 10, 216.—
    II.
    More freq. of action, beneficent, obliging, that gives or imparts freely, liberal, bounteous, etc.:

    erga te benignus fui, atque opera mea Haec tibi sunt servata,

    Plaut. Rud. 5, 3, 33; id. Trin. 3, 3, 12; 2, 4, 58:

    fortuna... Nunc mihi, nunc alii benigna,

    Hor. C. 3, 29, 52:

    qui benigniores volunt esse, quam res patitur, peccant,

    Cic. Off. 1, 14, 44:

    qui liberalis benignusque dicitur,

    id. Leg. 1, 18, 48:

    facilius in timore benigni quam in victoriā grati reperiuntur,

    id. ad Brut. 1, 15, 8.— Poet., with gen.:

    vini somnique benignus,

    a hard drinker and a lover of sleep, Hor. S. 2, 3, 3.—Opp. to bonae frugi = prodigus, prodigal, lavish:

    est benignus potius quam bonae frugi,

    Plaut. Truc. 1, 1, 20.—
    B.
    Of things (mostly poet. or in post-Aug. prose; cf. malignus), yielding liberally, abundant, fruitful, fertile, copious, rich: et magnas messes terra benigna daret, Tib [p. 233] 3, 3, 6:

    ager,

    Ov. Am. 1, 10, 56:

    tellus,

    Plin. 18, 1, 1, § 1:

    vepres,

    Hor. Ep. 1, 16, 8:

    cornu,

    id. C. 1, 17, 15:

    egens benignae Tantalus semper dapis,

    id. Epod. 17, 66:

    ingenī Benigna vena est,

    id. C. 2, 18, 10:

    praeda,

    Ov. F. 5, 174:

    benigna materia gratias agendi Romanis,

    Liv. 42, 38, 6: quem (ordinem) persequi longa est magis quam benigna materia, fruitful, or suitable for exhibition, Mel. prooem. § 1;

    so Seneca: primus liber.. benigniorem habuit materiem,

    Sen. Ira, 2, 1, 1:

    ipse materiā risūs benignissima,

    id. Const. 18, 1 (cf. also in Gr. aphthonos):

    aestivam sermone benigno tendere noctem,

    Hor. Ep. 1, 5, 11 (sermone multo et liberali et largo, Lamb.):

    benignissimum inventum, i. e. beneficentissimum,

    Plin. 35, 2, 2, § 11. —Hence, adv.: bĕnignē (ante-class. collat. form bĕnignĭter).
    1.
    In a friendly manner, kindly, benevolently, courteously, benignly:

    benigne et amice facere,

    Plaut. Cist. 1, 1, 109:

    me benignius Omnes salutant quam salutabant prius,

    id. Aul. 1, 2, 36:

    ecquid ego possiem Blande dicere aut benigne facere,

    Ter. Ad. 5, 4, 24:

    viam monstrare,

    courteously, politely, Cic. Balb. 16, 36:

    salutare,

    id. Phil. 13, 2, 4:

    audire,

    id. Clu. 3, 8:

    polliceri,

    id. Fam. 4, 13, 3:

    servire alicui,

    Cat. 76, 3:

    respondere,

    Sall. J. 11, 1; Liv. 27, 4, 7:

    milites adpellare,

    Sall. J. 96, 2:

    habere,

    id. ib. 113, 2:

    alloqui,

    Liv. 1, 28, 1:

    audire aliquem,

    id. 1, 9, 4:

    excipere aliquem,

    id. 2, 35, 6; 21, 19, 7; Tac. A. 1, 57:

    arma capere,

    readily, willingly, Liv. 3, 26, 1:

    audire,

    Suet. Aug. 89.—In the ante-class. form benigniter, Titin. ap. Non. p. 510, 13, and Prisc. p 1010 P.—
    b.
    Mildly, indulgently (in jurid. Lat.):

    in poenalibus causis benignius interpretandum est,

    Dig. 50, 17, 155; ib. 44, 7, 1, § 13:

    benignissime rescripserunt,

    ib. 37, 14, 4.—
    c.
    Benigne dicis, or absol. benigne, used in colloquial lang. in thanking one for something, both when it is taken and when it is refused (the latter a courtly formula like the Gr. ainô se, zêlô se, kalôs, kallista; cf. recte), you are very kind, I thank you very much, am under great obligation; no, I thank you.
    (α).
    In receiving: As. Peregre cum advenis, cena detur. Di. Benigne dicis, Plaut. Truc. 1, 2, 27; Ter. Phorm. 5, 9, 62.—
    (β).
    In declining:

    frumentum, inquit, me abs te emere oportet. Optime. Modium denario. Benigne ac liberaliter: nam ego ternis HS non possum vendere, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 85, § 196:

    dic Ad cenam veniat.. Benigne Respondet. Neget ille mihi? etc.,

    Hor. Ep. 1, 7, 62; id. ib. 1, 7, 16 Schmid.—
    2.
    Abundantly, liberally, freely, generously:

    pecuniam praebere,

    Plaut. Curc. 4, 2, 37; id. Aul. 4, 4, 20; Ter. Hec. 5, 2, 1; Cic. Off. 2, 15, 52 and 53; Sall. J. 68, 3; Liv. 9, 31, 5; 9, 32. 2:

    benignius Deprome quadrimum,

    Hor. C. 1, 9, 6:

    paulo benignius ipsum Te tractare voles,

    id. Ep. 1, 17, 11. —
    b.
    Benigne facere alicui = bene facere, to do a favor, to show favor, Ter. Ad. 5, 4, 24 Ruhnk.; Cat. 73, 3:

    qui plurimis in istā provinciā benigne fecisti,

    Cic. Fam. 13, 67, 1; id. Off. 1, 14, 42; id. Inv. 1, 55, 109; Liv. 4, 14, 5; 28, 39, 18; Gell. 17, 5, 10 al.; cf. Rutil. Lup. p. 127 Ruhnk. (175 Frotscher).

    Lewis & Short latin dictionary > benignus

  • 19 malignitas

    mălignĭtas, ātis, f. [malignus].
    I.
    ill-will, spite, malice, envy, malignity (not in Cic. or Cæs.).— Lit.:

    malignitati falsa species libertatis inest,

    Tac. H. 1, 1:

    malignitas multo veneno tincta,

    Sen. Vit. Beat. 18, 2:

    interpretantium,

    Plin. Ep. 5, 7, 6:

    humana,

    Tac. Or. 18:

    malignitas et livor,

    id. Agr. 41.—In plur.: malignitatum vulnera, Prud. steph. 2, 259.—
    II.
    Stinginess, niggardliness, meanness [v. malignus, II.]:

    ita malignitate oneravit omnes mortales mihi,

    Plaut. Capt. 3, 1, 4; Liv. 10, 46, 15; 34, 34, 8; 39, 9, 6.—Hence,
    III.
    Transf., stingy or niggardly act:

    malignitatis auctores quaerendo,

    Liv. 5, 22, 1:

    accensaque ea cupiditas est malignitate patrum,

    id. 2, 42, 1.—
    B.
    Barrenness, unfruitfulness; of the vine, Col. 3, 10, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > malignitas

  • 20 maligne

    malignē [ malignus ]
    1) злобно, неприязненно, завистливо, недоброжелательно ( loqui L)
    2) скупо, скудно (dividere L; famem exstinguere Sen; laudare H); мало, слабо, чуть-чуть ( apertus Sen)

    Латинско-русский словарь > maligne

См. также в других словарях:

  • malignus — index spiteful Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • MALIGNUS — Satanae epitheron frequens, apud Veteres Aldhelmum imprimis, cuius poema edidit atque partem Antiquarum suarum fecit Henr. Canisius; sed mendis passim gravissime deformatum. Ita autem is p. 825. in Athanasio, Tum pius Antistes, detectâ fraude… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Malignus Youth — Origin Sierra Vista, Arizona Genres Hardcore punk Rock Years active 1987–1994, 1999–2001 Labels …   Wikipedia

  • Genius malignus — Der Genius malignus (lat. „böser Geist“) ist in der Philosophie René Descartes’ eine gedankliche Figur, die zur Entstehung des neuzeitlichen Skeptizismus führte. In der ersten der Meditationes de prima philosophia (1641) entwickelte Descartes die …   Deutsch Wikipedia

  • malin — malin, maligne [ malɛ̃, maliɲ ] adj. et n. • XVe; maligne v. 1120; lat. malignus « méchant » 1 ♦ Vx Qui a de la malignité (1o), qui se plaît à faire du mal. ⇒ mauvais, méchant. ♢ Mod. L esprit malin, et subst. le malin : le démon, Satan. Éprouver …   Encyclopédie Universelle

  • maligne — ● malin, maligne adjectif et nom (latin malignus, perfide) Qui est rusé, astucieux, dégourdi : C est un malin qui sait y faire. ● malin, maligne (citations) adjectif et nom (latin malignus, perfide) Nicolas Boileau, dit Boileau Despréaux Paris… …   Encyclopédie Universelle

  • malign — MALÍGN, Ă, maligni, e, adj. (Despre boli) De natură gravă, foarte primejdios. ♢ Tumoare malignă = tumoare canceroasă. Pustulă malignă = dalac. ♦ (Rar.) Înclinat spre rău, care face rău. [var.: (înv.) malín, ă adj.] – Din lat. malignus. cf. fr. m… …   Dicționar Român

  • David Brimmer — is an American voice actor and fight choreographer. He also goes by the names Michael Alston Bailey, Michael Alston Baley, David J. Brimmer, and J. David Brimmer. Brimmer has been choreographing violence in New York, as well as in regional… …   Wikipedia

  • maligno — (Del lat. malignus.) ► adjetivo / sustantivo 1 Que tiende a actuar o pensar con maldad: ■ es un chico maligno y por eso no tiene amigos. TAMBIÉN malino SINÓNIMO perverso taimado 2 De índole perniciosa: ■ su comportamiento tuvo un claro efecto… …   Enciclopedia Universal

  • maligne — bösartig * * * ma|lị|gne auch: ma|lịg|ne 〈Adj.; Med.〉 bösartig (Geschwulst); Ggs benigne ● malignes Ödem = Gasbrand (2) [<lat. malignus „bösartig“] * * * ma|lị|g|ne <Adj.> [lat. malignus, zu: malus = schlecht, böse] (Med.): (bes. von… …   Universal-Lexikon

  • malign — I. adjective Etymology: Middle English maligne, from Anglo French, from Latin malignus, from male badly + gignere to beget more at mal , kin Date: 14th century 1. a. evil in nature, influence, or effect ; injurious < the malign effects of illicit …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»