Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

unskilfully

  • 1 imperītē

        imperītē adv. with comp. and sup.    [imperitus], unskilfully, ignorantly, awkwardly: facit: quid potuit dici imperitius?: imperitissime dictum.

    Latin-English dictionary > imperītē

  • 2 incallidē

        incallidē adv.    [incallidus], unskilfully: non incallide, cleverly.

    Latin-English dictionary > incallidē

  • 3 in-doctē

        in-doctē adv.    [indoctus], unlearnedly, unskilfully: facere.

    Latin-English dictionary > in-doctē

  • 4 īn-fabrē

        īn-fabrē adv.,    unskilfully, rudely: vasa non infabre facta, L.: sculptum, H.

    Latin-English dictionary > īn-fabrē

  • 5 īnscītē

        īnscītē adv.    [inscitus], unskilfully, clumsily, awkwardly: comparari: facta navis, L.: turpem putat lituram, H.

    Latin-English dictionary > īnscītē

  • 6 ōvum

        ōvum ī, n    [3 AV-], an egg: ovum parere, to lay: ponere, O.: pullos ex ovis excuderunt, hatched: pisces ova cum genuerunt, spawn: integram famem ad ovum adfero, i. e. the beginning of the meal (when eggs were served): ab ova Usque ad mala, i. e. from the beginning to the end, H.: Nec gemino bellum Troianum orditur ab ovo (alluding to the mythical story of the eggs of Leda), H.: ovo prognatus eodem, i. e. of the same mother, H.: ova ad notas curriculis numerandus (wooden eggs used in the circus as counters, one being removed after each circuit made), L.     pēius and sup. pessimē    [see malus], badly, wrongly, ill, wretchedly: homines male vestiti: animo malest? are you vexed? T.: hoc male habet virum, vexes, T.: L. Antonio male sit, ill betide: audire, be ill-spoken of.—Badly, wickedly, cruelly, maliciously, hurtfully, injuriously: quod mihi re male feceris, T.: male agendi causā: loqui: pessume istuc in illum consulis, T.: Carthagini male iam diu cogitanti bellum denuntio: agmen adversariorum male habere, harass, Cs.— Badly, awkwardly, unskilfully, unsuccessfully, unfortunately, ruinously: male gerendo negotio: res suae male gestae: pugnare, S.: Nec vixit male, qui, etc., failed in life, H.: quae res tibi vortat male, turn out ill, T.: vendendum, too cheap: empta, too dear: cui male si palpere, awkwardly, H.: defendit pampinus uvas, to no purpose, V.: salsus, impertinently, H.: sedula nutrix, unseasonably, O.— Badly, excessively, extremely, greatly, very much: male metuo, ne, etc., <*>.: quo neminem peius oderunt: cane peius Vitabit chlamydem, H.: rauci, miserably, H.: dispar, sadly, H.— Badly, imperfectly, scarcely, not at all: (domum) male tuetur: sanus, deranged: pārens asellus, refractory, H.: male numen amicum, hostile, V.: statio male fida carinis, unsafe, V.: plenae legiunculae, L.: male viva caro est, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > ōvum

  • 7 imperitus

    impĕrītus ( inp-), a, um, adj. [2. inperitus], inexperienced in any thing, not knowing, unacquainted with, unskilled, ignorant, without experience (class.; syn.: ignarus, rudis; opp. prudens, callidus); constr. usually with the gen. or absol., rarely with in.
    (α).
    With gen.:

    homines adulescentulos, inperitos rerum,

    Ter. And. 5, 4, 8:

    summi juris peritissimus, civilis non imperitus,

    Cic. Rep. 5, 3:

    imperitus foederis, rudis exemplorum, ignarus belli,

    id. Balb. 20, 47; cf. id. de Or. 3, 44, 175: homo imperitus morum, agricola et rusticus, with no experience of life, id. Rosc. Am. 49, 143:

    homines barbari et nostrae consuetudinis imperiti,

    Caes. B. G. 4, 22, 1; cf. id. ib. 1, 44, 17:

    conviciorum,

    Auct. Her. 4, 10, 14:

    lyrae,

    Quint. 1, 10, 19:

    poëmatum quoque non imperitus,

    Suet. Aug. 89.—
    (β).
    Absol.:

    homine inperito numquam quicquam injustius,

    Ter. Ad. 1, 2, 18:

    cum in theatro imperiti homines, rerum omnium rudes ignarique consederant,

    Cic. Fl. 7, 16:

    callidum imperitus fraudasse dicitur,

    id. Rosc. Com. 7, 21:

    sin apud indoctos imperitosque dicemus,

    id. Part. 26, 92; cf. id. Rep. 1, 16:

    cum imperiti facile ad credendum impellerentur,

    id. ib. 2, 10:

    uti prudentes cum imperitis manus consererent,

    Sall. J. 49, 2:

    ne quis imperitior existimet, me, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135; so,

    imperitiores quidam,

    Quint. 1, 10, 28:

    contio quae ex imperitissimis constat, etc.,

    Cic. Lael. 25, 95:

    multitudo imperita et rudis,

    Liv. 1, 19, 4.—Rarely of things:

    ingenium,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39:

    poëma imperito quodam initio fusum,

    Quint. 9, 4, 114.—
    (γ).
    With in:

    in his non imperitus,

    Vitr. 1, 1: in verbis adeo imperitus, Quint 1, 4, 27; 12, 3, 5.— Hence, adv.: impĕrītē, unskilfully, ignorantly, awkwardly:

    imperite absurdeque fictum,

    Cic. Rep. 2, 15:

    dicebat Scipio non imperite,

    id. Brut. 47, 175:

    excerpta,

    Quint. 2, 15, 24.—Ellipt.: hoc imperite ( suppl. factum), Cic. Phil. 2, 32, 81.— Comp.:

    quid potuit dici imperitius?

    Cic. Balb. 8, 20.— Sup.:

    cum est illud imperitissime dictum,

    Cic. Balb. 11, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > imperitus

  • 8 incallidus

    in-callĭdus, a, um, adj., unskilful, incapable, simple, stupid:

    servus non incallidus,

    i. e. shrewd, knowing, Cic. Clu. 16, 47:

    non incallidi homines,

    id. Inv. 1, 3, 4:

    incallidus alioqui et facilis juventa,

    Tac. A. 3, 8: judex formae, incompetent, Sabin. Her. 3, 55; cf.: fuit in jure non incallidus, Capit. Macrin. 13. — Adv.: incallĭdē, unskilfully:

    in his tribus generibus non incallide tergiversantur,

    Cic. Off. 3, 33, 118:

    opposuisse hoc Tullianum,

    Gell. 12, 13, 19:

    conquirere,

    id. 7. 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > incallidus

  • 9 indoctus

    in-doctus, a, um, adj., untaught, unlearned, uninstructed, ignorant, unskilful.
    I.
    Of persons (class.):

    homo,

    Auct. Her. 4, 46, 59:

    (Juventius) nec indoctus, et magna cum juris civilis intellegentia,

    Cic. Brut. 48, 178:

    est habitus indoctior,

    id. Tusc. 1, 2, 4. — As subst.:

    doctus indoctum superabit,

    Quint. 2, 17, 43:

    indocti,

    the ignorant, id. 3, 8, 51; 4, 2, 37; Juv. 2, 4; 13, 181.—With inf. ( poet.):

    Cantabrum indoctum juga ferre nostra,

    Hor. C. 2, 6, 2.—With gen.:

    Tiro haudquaquam rerum veterum indoctus,

    Gell. 7, 3, 8:

    pilae discive trochive,

    Hor. A. P. 380. — With acc. (post-class.):

    homo pleraque alia non indoctus,

    Gell. 9, 10, 5. —
    II.
    Of inanimate and abstract things ( poet. and in post - Aug. prose):

    indoctae rusticaeve manus,

    Quint. 1, 11, 16:

    brevitas,

    id. 4, 2, 46:

    mores,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 3 Fleck. (Ritschl, moribus moris):

    canet indoctum, i. e. sine arte, naturā tantum duce,

    artless, Hor. Ep. 2, 2, 9.— Hence, adv.: in-doctē, unlearnedly, ignorantly, unskilfully (class.):

    verba haud indocte fecit,

    Plaut. Pers. 4, 4, 14:

    non indocte solum, verum etiam impie facere,

    Cic. N. D. 2, 16, 44.— Comp.:

    dicere indoctius, etc.,

    Gell. 12, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > indoctus

  • 10 infabre

    in-fā̆brē, adv., in an unworkmanlike manner, unskilfully, rudely (opp. affabre; not in Cic. or Cæs.): pestem novā figurā factam, commissam infabre, Pac. ap. Non. 40, 31, and 248, 22 (Trag. Rel. p. 93 Rib.):

    vasa, non infabre facta,

    Liv. 36, 40, 12:

    sculptum,

    Hor. S. 2, 3, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > infabre

  • 11 inperitus

    impĕrītus ( inp-), a, um, adj. [2. inperitus], inexperienced in any thing, not knowing, unacquainted with, unskilled, ignorant, without experience (class.; syn.: ignarus, rudis; opp. prudens, callidus); constr. usually with the gen. or absol., rarely with in.
    (α).
    With gen.:

    homines adulescentulos, inperitos rerum,

    Ter. And. 5, 4, 8:

    summi juris peritissimus, civilis non imperitus,

    Cic. Rep. 5, 3:

    imperitus foederis, rudis exemplorum, ignarus belli,

    id. Balb. 20, 47; cf. id. de Or. 3, 44, 175: homo imperitus morum, agricola et rusticus, with no experience of life, id. Rosc. Am. 49, 143:

    homines barbari et nostrae consuetudinis imperiti,

    Caes. B. G. 4, 22, 1; cf. id. ib. 1, 44, 17:

    conviciorum,

    Auct. Her. 4, 10, 14:

    lyrae,

    Quint. 1, 10, 19:

    poëmatum quoque non imperitus,

    Suet. Aug. 89.—
    (β).
    Absol.:

    homine inperito numquam quicquam injustius,

    Ter. Ad. 1, 2, 18:

    cum in theatro imperiti homines, rerum omnium rudes ignarique consederant,

    Cic. Fl. 7, 16:

    callidum imperitus fraudasse dicitur,

    id. Rosc. Com. 7, 21:

    sin apud indoctos imperitosque dicemus,

    id. Part. 26, 92; cf. id. Rep. 1, 16:

    cum imperiti facile ad credendum impellerentur,

    id. ib. 2, 10:

    uti prudentes cum imperitis manus consererent,

    Sall. J. 49, 2:

    ne quis imperitior existimet, me, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135; so,

    imperitiores quidam,

    Quint. 1, 10, 28:

    contio quae ex imperitissimis constat, etc.,

    Cic. Lael. 25, 95:

    multitudo imperita et rudis,

    Liv. 1, 19, 4.—Rarely of things:

    ingenium,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39:

    poëma imperito quodam initio fusum,

    Quint. 9, 4, 114.—
    (γ).
    With in:

    in his non imperitus,

    Vitr. 1, 1: in verbis adeo imperitus, Quint 1, 4, 27; 12, 3, 5.— Hence, adv.: impĕrītē, unskilfully, ignorantly, awkwardly:

    imperite absurdeque fictum,

    Cic. Rep. 2, 15:

    dicebat Scipio non imperite,

    id. Brut. 47, 175:

    excerpta,

    Quint. 2, 15, 24.—Ellipt.: hoc imperite ( suppl. factum), Cic. Phil. 2, 32, 81.— Comp.:

    quid potuit dici imperitius?

    Cic. Balb. 8, 20.— Sup.:

    cum est illud imperitissime dictum,

    Cic. Balb. 11, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > inperitus

  • 12 inscitus

    in-scītus, a, um, adj.
    I.
    Ignorant, inexperienced, unskilful, silly, simple, stupid; freq. coupled with stultus (rare in Cic.;

    a favorite word of Plaut.),

    Plaut. Most. 1, 3, 51:

    inscita atque stulta mulier,

    id. ib. 2, 3, 85; id. Mil. 3, 1, 141.—Of inanim. and abstr. things:

    mirum atque inscitum somniavi somnium,

    Plaut. Rud. 3, 1, 5.— Comp.:

    quid est inscitius,

    Cic. N. D. 2, 13. 36; id. Div. 2, 62.— Sup.:

    inscitissimus,

    Plaut. Most. 5, 2, 14.—
    * II.
    Pass., unknown:

    nescio quid aliud indictum inscitumque dicit,

    Gell. 1, 22, 11.— Adv.: inscītē, unskilfully, clumsily, awkwardly (class.):

    comparari,

    Cic. Fin. 3, 7, 25:

    non inscite nugatur,

    id. Div. 2, 13, 30:

    facta navis,

    Liv. 36, 43, 6.— Sup.: inscitissime petit, Hyg. ap. Gell. 10, 16, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > inscitus

  • 13 malus

    1.
    mălus, a, um, adj. [Sanscr. mala, dirt; Gr. melas, black; cf. macula; Germ. mal in Mutter-mal, etc.].— Comp.: pējor, pejus.— Sup.: pessimus, a, um, bad, in the widest sense of the word (opp. bonus), evil, wicked, injurious, destructive, mischievous, hurtful; of personal appearance, ill-looking, ugly, deformed; of weight, bad, light; of fate, evil, unlucky, etc.:

    malus et nequam homo,

    Plaut. Ps. 4, 7, 1:

    pessima puella,

    Cat. 36, 9; 55, 10:

    delituit mala,

    Plaut. Rud. 2, 5, 9:

    philosophi minime mali illi quidem, sed non satis acuti,

    Cic. Off. 3, 9, 23:

    malam opinionem habere de aliquo,

    id. Verr. 2, 3, 24, § 59:

    consuetudo,

    Hor. S. 1, 3, 36:

    conscientia,

    Quint. 12, 1, 3:

    mens,

    id. ib.:

    mores,

    Sall. C. 18:

    fures,

    Hor. S. 1, 1, 77:

    Furiae,

    id. ib. 2, 3, 135:

    virus,

    Verg. G. 1, 129:

    cicuta,

    Hor. S. 2, 1, 56:

    libido,

    Liv. 1, 57:

    falx,

    Verg. E. 3, 11:

    gramina,

    id. A. 2, 471: carmen, i. e. an incantation, Leg. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, 4, § 17:

    abi in malam rem,

    go and be hanged! Ter. And. 2, 1, 17:

    pugna,

    unsuccessful, adverse, Cic. Div. 2, 25, 54; Sall. J. 56:

    avis,

    i. e. ill-boding, Hor. C. 1, 15, 5; cf. id. ib. 3, 6, 46:

    ales,

    id. Epod. 10, 1: aetas, burdensome, i. e. senectus, Plaut. Aul. 1, 1, 4:

    haud mala est mulier,

    not badlooking, id. Bacch. 5, 2, 42:

    facies,

    Quint. 6, 3, 32; Ter. Eun. 2, 2, 43:

    crus,

    i. e. deformed, Hor. S. 1, 2, 102:

    pondus,

    i. e. light, deficient, Plaut. Am. 1, 1, 156.—Of the sick:

    in malis aeger est,

    in great danger, Cels. 3, 15 fin.:

    tempus a quo omnis aeger pejor fiat,

    id. 3, 5 med.:

    eo tempore fere pessimi sunt qui aegrotant,

    id. ib. —In neutr. sing., as adv.:

    ne gallina malum responset dura palato,

    Hor. S. 2, 4, 18.— Comp.: pejor, worse:

    via,

    Hor. S. 1, 5, 96.—Hence,
    1.
    mă-lum, i, n., any thing bad, an evil, mischief, misfortune, calamity, etc.
    A.
    In gen.:

    orarem, ut ei, quod posses mali facere, faceres,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 25:

    quam sit bellum, cavere malum,

    Cic. de Or. 1, 58, 247:

    nihil enim mali accidisse Scipioni puto,

    id. Lael. 3, 10:

    hostes inopinato malo turbati,

    Caes. B. C. 2, 12:

    externum, i. e. bellum,

    Nep. Hamilc. 21:

    ne in cotidianam id malum vertat, i. e. febris,

    Cels. 3, 15:

    hoc malo domitos potius cultores agrorum fore, quam, etc.,

    Liv. 2, 34, 11.—
    B.
    In partic.
    (α).
    Punishment; hurt, harm, severity, injury:

    malo domandam tribuniciam potestatem,

    Liv. 2, 54, 10:

    malo exercitum coërcere,

    Sall. J. 100, 5:

    sine malo,

    Plaut. Rud. 4, 4, 81; so Ter. Eun. 4, 4, 45; Liv. 4, 49, 11:

    vi, malo, plagis adductus est, ut frumenti daret,

    ill-usage, Cic. Verr. 2, 3, 23, § 56:

    amanti amoenitas malo est: nobis lucro est,

    is hurtful, injurious, Plaut. Men. 2, 3, 5:

    clementiam illi malo fuisse,

    was injurious, unfortunate, Cic. Att. 14, 22, 1: malo hercle magno suo convivat sine modo, to his own [p. 1105] hurt, Enn. ap. Non. 474, 23 (Sat. v. 1 Vahl.):

    olet homo quidam malo suo,

    Plaut. Am. 1, 1, 165:

    male merenti bona es: at malo cum tuo,

    to your own hurt, id. As. 1, 3, 3.—
    (β).
    Wrong-doing:

    causae, quae numquam malo defuturae sunt, Sen. de Ira, 1, 16, 3: sperans famam exstingui veterum sic posse malorum,

    Verg. A. 6, 527; Anthol. Lat. 1, 178.—
    (γ).
    As a term of abuse, plague, mischief, torment:

    quid tu, malum, me sequere?

    Plaut. Cas. 1, 3:

    qui, malum, alii?

    Ter. Eun. 4, 7, 10:

    quae, malum, est ista tanta audacia?

    Cic. Verr. 2, 1, 20, § 54; so id. Off. 2, 15, 53; Curt. 8, 14, 41.—
    (δ).
    As an exclamation, alas! misery! Plaut. Capt. 3, 3, 16; id. Men. 2, 3, 37 Brix ad loc.—
    2.
    măle, adv., badly, ill, wrongly, wickedly, unfortunately, erroneously, improperly, etc.: dubitas, quin lubenter tuo ero meus, quod possiet facere, faciat male? will do all the harm to him, etc., Plaut. Poen. 4, 2, 66: si iste Italiam relinquet, faciet omnino male, et, ut ego existimo, alogistôs, will act altogether unwisely, Attic. ap. Cic. Att. 9, 10:

    di isti Segulio male faciant,

    do harm to him, punish him, Cic. Fam. 11, 21, 1:

    o factum male de Alexione!

    id. Att. 15, 1, 1:

    male velle alicui,

    to wish ill, Plaut. As. 5, 1, 13:

    Karthagini male jamdiu cogitanti bellum multo ante denuntio, cogitare de aliquo,

    Cic. Sen. 6, 18:

    male loqui,

    id. Rosc. Am. 48:

    male loqui alicui, for maledicere,

    Ter. Phorm. 2, 3, 25:

    male accipere verbis aliquem,

    Cic. Verr. 2, 1, 54, § 140:

    equitatu agmen adversariorum, male habere,

    to harass, annoy, Caes. B. C. 1, 63:

    hoc male habet virum,

    annoys, vexes him, Ter. And. 2, 6, 5:

    male se habere,

    to feel ill, dejected, low-spirited, id. Eun. 4, 2, 6:

    male est animo,

    it vexes me, id. Ad. 4, 5, 21:

    male est animo,

    I feel unwell, Plaut. Curc. 2, 3, 33:

    male fit animo,

    I am beginning to feel bad, am getting unwell, id. Rud. 2, 6, 26: L. Antonio male sit, si quidem, etc., evil betide him! (a formula of imprecation), Cic. Att. 15, 15, 1:

    quae res tibi vertat male,

    much harm may it do you! Ter. Ad. 2, 1, 37:

    male tibi esse malo quam molliter,

    I would rather you should be unfortunate than effeminate, Sen. Ep. 82, 1:

    proelium male pugnatum,

    unsuccessfully, Sall. J. 54, 7:

    ea quae male empta sunt,

    at a bad bargain, Cic. Att. 2, 4, 1:

    male vendere,

    at a sacrifice, id. Verr. 2, 3, 98, § 227:

    male reprehendunt praemeditationem rerum futurarum,

    id. Tusc. 3, 16, 34:

    male tegere mutationem fortunae,

    Tac. H. 1, 66:

    male sustinere arma,

    unskilfully, Liv. 1, 25, 12: non dubito, quin me male oderit, i. e. very much, intensely, Caes. ap. Cic. Att. 14, 1, 2:

    male metuo, ne, etc.,

    exceedingly, much, Ter. Hec. 3, 2, 2:

    rauci,

    miserably, Hor. S. 1, 4, 66.—

    When attached to an adjective, it freq. gives it the opposite meaning: male sanus = insanus,

    insane, deranged, Cic. Att. 9, 15, 5:

    male sana,

    with mind disturbed, Verg. A. 4, 8:

    gratus,

    i. e. ungrateful, Ov. H. 7, 27:

    male fidas provincias,

    unfaithful, Tac. H. 1, 17:

    statio male fida carinis,

    unsafe, Verg. A. 2, 23.— Comp.:

    oderam multo pejus hunc quam illum ipsum Clodium,

    Cic. Fam. 7, 2, 3; cf.:

    pejusque leto flagitium timet,

    Hor. C. 4, 9, 50; and:

    cane pejus vitabit chlamydem,

    id. Ep. 1, 17, 30.
    2.
    mālus, i, f., Gr. mêlea, an appletree:

    malus bifera,

    Varr. R. R. 1, 7:

    et steriles platani malos gessere valentes,

    Verg. G. 2, 70:

    malus granata,

    the pomegranate, Isid. 17, 7, 6:

    felices arbores putantur esse quercus...malus, etc.,

    Macr. S. 3, 20, 2.
    3.
    mālus, i, m. [by some referred to root mac-; Gr. makros; Lat. magnus; but perh. the same word with 2. malus], an upright mast, pole, or beam.
    I.
    In gen.:

    malos exaequantes altitudinem jugi surrexit,

    Front. Strat. 3, 8, 3.—
    II.
    Esp.
    A.
    A mast of a ship:

    ut si qui gubernatorem in navigando agere nihil dicant, cum alii malos scandant, etc.,

    Cic. Sen. 6, 17:

    malum erigi, vela fieri imperavit,

    id. Verr. 2, 5, 34, § 88:

    attolli malos,

    Verg. A. 5, 829:

    malo suspendit ab alto,

    id. ib. 5, 489:

    saucius,

    injured, Hor. C. 1, 14, 5.—
    B.
    A standard or pole, to which the awnings spread over the theatre were attached, Lucr. 6, 110; Liv. 39, 7, 8.—
    C.
    The beam in the middle of a wine-press, Plin. 18, 31, 74, § 317.—
    D.
    The corner beams of a tower:

    turrium mali,

    Caes. B. G. 7, 22, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > malus

См. также в других словарях:

  • unskilfully — unskilful (also chiefly US unskillful) ► ADJECTIVE ▪ not having or showing skill. DERIVATIVES unskilfully adverb …   English terms dictionary

  • unskilfully — unskilˈfully (↑skilfully) adv(1) • • • Main Entry: ↑un …   Useful english dictionary

  • daub — /dɔb / (say dawb) verb (t) 1. to cover or coat with soft, adhesive matter, such as plaster, mud, etc. 2. to spread (plaster, mud, etc.) on or over something. 3. to smear, soil, or defile. 4. to paint unskilfully. –verb (i) 5. to daub something. 6 …  

  • strum — [c]/strʌm / (say strum) verb (strummed, strumming) –verb (t) 1. to play on (a stringed musical instrument) unskilfully or carelessly. 2. to produce (notes, etc.) by such playing: to strum a tune. 3. to play (chords, etc., especially on a guitar)… …  

  • Bass Rock — Infobox Scottish island | latitude=56.08 longitude= 2.64 GridReference=NT602873 celtic name= norse name= meaning of name=Uncertain area= 3 ha area rank= highest elevation=107 m Population=0 population rank= main settlement= island group=Islands… …   Wikipedia

  • Cooper v Wakley — Court Westminster Assizes Citation(s) (1828) 172 ER 507, (1828) 3 Carrington and Payne 474 Judge(s) sitting Lord Tentenden CJ Keywords Libel, medical negligence Cooper v Wakley (1828) 172 ER 507 is an …   Wikipedia

  • Minuscule 446 — New Testament manuscripts papyri • uncials • minuscules • lectionaries Minuscule 446 Folio 166 recto …   Wikipedia

  • Minuscule 448 — New Testament manuscripts papyri • uncials • minuscules • lectionaries Minuscule 448 Folio 4, beginning of …   Wikipedia

  • Dwale — An analgesic potion used to render a patient insensible. It was a mixture of henbane, hemlock and opium, each of which could have been fatal if unskilfully administered. Most hospitals and infirmaries had herb gardens and traditions of use were… …   Dictionary of Medieval Terms and Phrases

  • Sunday driver — noun a person who drives overcautiously or unskilfully …   English new terms dictionary

  • bang something out — informal 1》 play music noisily and unskilfully. 2》 produce something hurriedly or in great quantities. → bang …   English new terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»