-
1 impius (in-p-)
impius (in-p-) adj., of persons, irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic, abandoned, wicked, impious: impium se esse fateri: Danaides, H.: miles, V.—As subst: has esse in impios poenas: numero impiorum haberi, Cs.—Of things, wicked, shameless, impious: bellum: coniuratio: facinus, S.: cervix, H.: caedes, H.: furor, V.: verba in deos, Tb.: venenum, deadly, O.: Tartara, V. -
2 impia
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
3 impii
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
4 impius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
5 improbus
I.Lit.A.Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;B.mostly post-Aug.): merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:opera araneorum et textura inproba,
id. Stich. 2, 2, 24:panis,
Mart. 10, 5, 5:improbiores postes,
Plaut. Most. 3, 2, 139:tua sum opera et propter te inprobior,
id. Bacch. 5, 2, 84.—Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:II.genua,
Col. 6, 1, 3:arva,
Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):Chilones a labris improbioribus,
Charis. p. 78 P.:mons,
Verg. A. 12, 687:tegmina plantae,
Val. Fl. 6, 702:improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,
Mart. 12, 18, 13:villus barbarum in capris,
Plin. 12, 17, 37, § 73:reptatus (vitium),
id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:imber improbior,
Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—Transf., of mind and character.A.Restless, indomitable, persistent (cf.:B.pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,
Verg. G. 1, 146:tum cornix plena pluviam vocat improba voce,
id. ib. 1, 388:quatit improbus hastam,
id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).1.Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:* (β).qui improbi essent et scelesti,
Plaut. Mil. 3, 1, 137:nequam et improbus,
Cic. Deiot. 7, 21:illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,
id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,
Cic. de Or. 1, 46, 202:longe post natos homines improbisssimus,
id. Brut. 62, 224:cum in me tam improbus fuit,
id. Att. 9, 15, 5:ab ingenio est improbus,
Plaut. Truc. 4, 3, 59:ut alias res est impense improbus,
id. Ep. 4, 1, 39:negat improbus et te Neglegit, aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 63:anus,
id. S. 2, 5, 84:cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,
Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:(anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,
voracious, Verg. G. 3, 431:lupus,
id. A. 9, 62:Jovis ales,
id. ib. 12, 250:annis,
by his youth, Juv. 3, 282:Fortuna arridens infantibus,
mischievous, id. 6, 605. — Comp.:inprobior satiram scribente cinaedo,
Juv. 4, 106. —With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —2.Of inanim. and abstr. things:1.improbo Iracundior Hadria,
Hor. C. 3, 9, 22:lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,
Verg. A. 10, 727:perfricare faciem et quasi improbam facere,
shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:oris improbi homo,
Suet. Gramm. 15:divitiae,
Hor. C. 3, 24, 62:improba non fuerit si mea charta, dato,
Mart. 8, 24, 2:satureia,
exciting lust, id. 3, 75, 4:ingenio improbo,
Plaut. Ps. 1, 2, 16:facta,
id. Truc. 2, 7, 4:dicta,
licentious, Ov. F. 5, 686:verba,
id. A. A. 3, 796; cf.carmina,
id. Tr. 2, 441:legis improbissimae poena,
Cic. Fam. 14, 4, 2:testamentum,
illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:mala et improba defensio,
id. ib. 2, 2, 41, §101: amor,
Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,
Quint. 12, 1, 13:improba ventris rabies,
Verg. A. 2, 356:quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,
Sen. Q. N. 4 praef. med.:improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,
Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):2.ad eos, quibus intestinum improbe prominet,
Marc. Emp. 31 med.:de quodam procerae staturae improbiusque nato,
i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:Chilones improbius labrati,
Charis. p. 78 P. —(Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,
Cic. Rosc. Am. 36, 104:facere aliquid,
Quint. 1, 3, 13:quibus improbe datum est,
Cic. Off. 2, 22, 79:quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?
id. Sull. 10, 30:praeda improbe parta,
id. Fin. 1, 16, 51:aliquid petere,
Quint. 6, 3, 95:non improbe litigabunt,
id. 12, 7, 5:ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,
incorrectly, Gell. 15, 5, 1;so with indocte,
id. 15, 9, 4.— Comp.:estne aliquid, quod improbius fieri possit?
Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:decerpere oscula,
Cat. 68, 126. — Sup.:quas (res) improbissime fecit,
Cic. Caecin. 9, 23:respondere,
id. Pis. 6, 13. -
6 inpius
impĭus ( inp-), a, um, adj. [2. in-pius], without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).I.Lit.:II.me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas,
Cic. Pis. 20, 46:numero impiorum et sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.:scelerosus atque impius,
Ter. Eun. 4, 3, 1:(deos) piorum et impiorum habere rationem,
Cic. Leg. 2, 7, 15:impius ne audeto placare donis iram deorum,
id. ib. 2, 9, 22:dixerunt impium pro parricida,
Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52:impius erga parentes,
Suet. Rhet. 6:impium, qui dividere nolit cum fratre,
Quint. 7, 1, 45:necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur,
Cic. Quint. 6, 26:(Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro!
Hor. C. 3, 11, 31:Titanes,
id. ib. 3, 4, 42; cf.:cohors Gigantum,
id. ib. 2, 19, 22:Saturnus,
id. ib. 2, 17, 22:miles,
Verg. E. 1, 71:Carthago,
Hor. C. 4, 8, 17:gens,
Verg. G. 2, 537:di,
invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31:poëtae,
i. e. accursed, Cat. 14, 7:expiari impium non posse,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.— Sup.:impiissimus filius,
Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.):(α). (β). B.si impias propinquorum manus effugeris,
Cic. Rep. 6, 12; so,manus,
Hor. Epod. 3, 1:cervix,
id. C. 3, 1, 17:pectora Thracum,
id. Epod. 5, 13:ratis,
id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14:ensis,
Ov. M. 14, 802:tura,
id. H. 14, 26:Tartara,
Verg. A. 5, 733:bellum injustum atque impium,
Cic. Rep. 2, 17:caedes,
Hor. C. 3, 24, 25:proelia,
id. ib. 2, 1, 30:furor,
Verg. A. 1, 294:facta,
Ov. H. 10, 100:verba,
Tib. 1, 3, 52:tumultus,
Hor. C. 4, 4, 46:clamor,
id. ib. 1, 27, 6:fama,
Verg. A. 4, 298:vivacitas,
Quint. 6 praef. §3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent,
Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.— Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly:quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget,
Cic. N. D. 2, 16, 44:impie commissum,
id. Leg. 2, 9, 22:impie ingratus esse,
id. Tusc. 5, 2, 6:fecisti,
Quint. 7, 1, 53:loqui,
i. e. treasonably, Suet. Dom. 10:deserere regem,
Curt. 5, 12.— Sup.:impiissime,
Salv. de Avar. 3. -
7 inprobus
I.Lit.A.Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;B.mostly post-Aug.): merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:opera araneorum et textura inproba,
id. Stich. 2, 2, 24:panis,
Mart. 10, 5, 5:improbiores postes,
Plaut. Most. 3, 2, 139:tua sum opera et propter te inprobior,
id. Bacch. 5, 2, 84.—Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:II.genua,
Col. 6, 1, 3:arva,
Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):Chilones a labris improbioribus,
Charis. p. 78 P.:mons,
Verg. A. 12, 687:tegmina plantae,
Val. Fl. 6, 702:improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,
Mart. 12, 18, 13:villus barbarum in capris,
Plin. 12, 17, 37, § 73:reptatus (vitium),
id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:imber improbior,
Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—Transf., of mind and character.A.Restless, indomitable, persistent (cf.:B.pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,
Verg. G. 1, 146:tum cornix plena pluviam vocat improba voce,
id. ib. 1, 388:quatit improbus hastam,
id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).1.Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:* (β).qui improbi essent et scelesti,
Plaut. Mil. 3, 1, 137:nequam et improbus,
Cic. Deiot. 7, 21:illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,
id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,
Cic. de Or. 1, 46, 202:longe post natos homines improbisssimus,
id. Brut. 62, 224:cum in me tam improbus fuit,
id. Att. 9, 15, 5:ab ingenio est improbus,
Plaut. Truc. 4, 3, 59:ut alias res est impense improbus,
id. Ep. 4, 1, 39:negat improbus et te Neglegit, aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 63:anus,
id. S. 2, 5, 84:cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,
Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:(anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,
voracious, Verg. G. 3, 431:lupus,
id. A. 9, 62:Jovis ales,
id. ib. 12, 250:annis,
by his youth, Juv. 3, 282:Fortuna arridens infantibus,
mischievous, id. 6, 605. — Comp.:inprobior satiram scribente cinaedo,
Juv. 4, 106. —With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —2.Of inanim. and abstr. things:1.improbo Iracundior Hadria,
Hor. C. 3, 9, 22:lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,
Verg. A. 10, 727:perfricare faciem et quasi improbam facere,
shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:oris improbi homo,
Suet. Gramm. 15:divitiae,
Hor. C. 3, 24, 62:improba non fuerit si mea charta, dato,
Mart. 8, 24, 2:satureia,
exciting lust, id. 3, 75, 4:ingenio improbo,
Plaut. Ps. 1, 2, 16:facta,
id. Truc. 2, 7, 4:dicta,
licentious, Ov. F. 5, 686:verba,
id. A. A. 3, 796; cf.carmina,
id. Tr. 2, 441:legis improbissimae poena,
Cic. Fam. 14, 4, 2:testamentum,
illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:mala et improba defensio,
id. ib. 2, 2, 41, §101: amor,
Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,
Quint. 12, 1, 13:improba ventris rabies,
Verg. A. 2, 356:quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,
Sen. Q. N. 4 praef. med.:improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,
Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):2.ad eos, quibus intestinum improbe prominet,
Marc. Emp. 31 med.:de quodam procerae staturae improbiusque nato,
i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:Chilones improbius labrati,
Charis. p. 78 P. —(Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,
Cic. Rosc. Am. 36, 104:facere aliquid,
Quint. 1, 3, 13:quibus improbe datum est,
Cic. Off. 2, 22, 79:quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?
id. Sull. 10, 30:praeda improbe parta,
id. Fin. 1, 16, 51:aliquid petere,
Quint. 6, 3, 95:non improbe litigabunt,
id. 12, 7, 5:ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,
incorrectly, Gell. 15, 5, 1;so with indocte,
id. 15, 9, 4.— Comp.:estne aliquid, quod improbius fieri possit?
Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:decerpere oscula,
Cat. 68, 126. — Sup.:quas (res) improbissime fecit,
Cic. Caecin. 9, 23:respondere,
id. Pis. 6, 13.
См. также в других словарях:
Ungodly — Un*god ly, a. 1. Not godly; not having regard for God; disobedient to God; wicked; impious; sinful. [1913 Webster] 2. Polluted by sin or wickedness. [1913 Webster] The hours of this ungodly day. Shak. [1913 Webster] [1913 Webster] {Un*god li*ly} … The Collaborative International Dictionary of English
ungodly — [adj1] not accepting a religious doctrine; impious atheistic, blasphemous, corrupt, depraved, godless, improper, indecent, indecorous, indelicate, irreligious, malevolent, profane, rough, sinful, undecorous, unhallowed, unholy, unseemly, vile,… … New thesaurus
ungodly — ► ADJECTIVE 1) irreligious or immoral. 2) informal unreasonably early or inconvenient: calls at ungodly hours. DERIVATIVES ungodliness noun … English terms dictionary
ungodly — [ungäd′lē] adj. 1. not godly or religious; impious 2. sinful; wicked 3. Informal outrageous; dreadful adv. 1. Archaic in an impious, sinful, or wicked manner 2. Informal outrageously; dreadfully [ungodly noisy] ungodliness n … English World dictionary
ungodly — index mundane, profane Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
ungodly — (adj.) 1520s, irreligious, not god fearing, not in accordance with the laws of God, from UN (Cf. un ) (1) not + pp. of GODLY (Cf. godly) (adj.). Cf. M.Du. ongodelijc, Ger. ungöttlich, M.Swed. ogudhlik. Colloquial sense of outrageous, dreadful is… … Etymology dictionary
ungodly — *irreligious, godless, unreligious, nonreligious Analogous words: wicked, evil, ill, *bad: reprobate, *abandoned, prof ligate: *impious, blasphemous, profane … New Dictionary of Synonyms
ungodly — [[t]ʌ̱ngɒ̱dli[/t]] 1) ADJ GRADED If you describe someone or something as ungodly, you mean that they are morally bad or are opposed to religion. Such a view implies that our bodies and sexual nature are inherently ungodly. Syn: unholy 2) ADJ: ADJ … English dictionary
ungodly — ungodliness, n. /un god lee/, adj., ungodlier, ungodliest. 1. not accepting God or a particular religious doctrine; irreligious; atheistic: an ungodly era. 2. sinful; wicked; impious; not conforming to religious tenets or canons: an ungodly life … Universalium
ungodly — un|god|ly [ʌnˈgɔdli US ˈga:d ] adj 1.) [only before noun] unreasonable and annoying at an ungodly hour (=very early in the morning or very late at night) ▪ Why did you wake me up at such an ungodly hour? 2.) literary showing a lack of respect for … Dictionary of contemporary English
ungodly — un|god|ly [ ʌn gadli ] adjective 1. ) very bad or unreasonable: an ungodly mess a ) an ungodly hour a time of day when it is very early or late, and not reasonable to speak to or see someone 2. ) OLD FASHIONED not believing in or respecting God ╾ … Usage of the words and phrases in modern English