-
1 magnifico
magnĭfĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [magnificus].I.To make much of, to value greatly, esteem highly, set a high value on (ante-class. and late Lat.):II.aliquem,
Plaut. Stich. 1, 2, 44:te quia me colitis et magnificatis,
id. Cist. 1, 1, 22:unum ex omnibus Venus voluit me magnificare,
id. Men. 2, 3, 19:illam haud minus quam se ipsum,
Ter. Hec. 2, 2, 18:ob tuam perfidiam te amo et metuo et magnifico,
Plaut. Ps. 3, 1, 34:quid est homo, quia magnificas eum,
Vulg. Job, 7, 17.—Transf., to magnify, extol, praise highly (post-Aug.):B.Arcesilaum quoque magnificat Varro,
Plin. 35, 12, 45, § 155; 36, 5, 4, § 41:aliquid,
id. 17, 9, 6, § 50; cf. id. 36, 12, 18, § 83; Auct. Her. 3, 4, 8 Klotz. —To praise, glorify, worship:C.magnificate Dominum mecum,
Vulg. Psa. 34, 3:Deum Israël,
id. Matt. 15, 31.—To exalt, honor:D.nomen tuum,
Vulg. Gen. 12, 2:Salomonem,
id. 1 Paral. 29, 25.— Pass.:magnificabor,
Vulg. Ezech. 38, 23.—To enlarge:fimbrias,
Vulg. Matt. 23, 5. -
2 māgnificō
māgnificō —, —, āre [magnificus], to make much of, set a high value on: illam... se, T.* * *magnificare, magnificavi, magnificatus V TRANSprize, esteem greatly; praise, extol -
3 Omne ignotum pro magnifico est
• We have great notions of everything unknown. (Tacitus)Latin Quotes (Latin to English) > Omne ignotum pro magnifico est
-
4 īgnōtus
īgnōtus adj. with comp. and sup. [in+ (g)notus], unknown, strange, unrecognized, unfamiliar: locus, T.: ignotior gens, L.: adversus ignotos inter se, L.: bella, of uncertain result, V.: favos ignotus adedit Stellio, unnoticed, V.: mortes, inglorious, H.: alter (dies) in volgus ignotus: militibus loca, Cs.: nomen populo.—As subst m.: tamquam ignoto lacrimam daret, a stranger, O.: notum ignotumque discernere, Ta.—As subst n.: Haud ignota loquor, V.: si proferres ignota, unfamiliar themes, H.: Omne ignotum pro magnifico est, Ta.—Unknown, obscure, without repute, mean: hic ignotissimus Phryx: homo.—Of low birth, ignoble, low-born, base, vulgar: ignotā matre inhonestus, H.: naso suspendis adunco Ignotos, H.: Achivi, O.—Unacquainted with, ignorant of: producere ad ignotos (alquem): ignotos fallit, notis est derisui, Ph.: ignoti contemnebant, N.* * *ignota, ignotum ADJunknown, strange; unacquainted with, ignorant of -
5 mōlēs
mōlēs is, f [1 MAC-], a shapeless mass, huge bulk, weight, pile, load: rudis indigestaque, O.: ingenti mole Chimaera, V.: taurus ipsā mole piger, Iu.: tantas moles tollere, seas, V.: in mole sedens, cliff, O.: magna unius exercitus, L.: Nemeaea, i. e. the lion, O.— A massive structure, pile, dam, pier, mole, foundation: moles atque aggerem ab utrāque parte litoris iaciebat, Cs.: moles oppositae fluctibus: exstructa moles opere magnifico, monument: insanae substructionum moles, enormous piles: molem aggeris ultra venire, Iu.— A battering-ram, munitions of war: oppugnat molibus urbem, V.: belli, Ta.—Fig., greatness, might, power, strength, great quantity: pugnae, L.: curarum, Ta.: mali: Vis consili expers mole ruit suā, H.: densā ad muros mole feruntur, a vast throng, V.: ingens rerum, fabric, O.— Difficulty, labor, trouble: transveham naves haud magnā mole, without great difficulty, L.: Tantae molis erat Romanam condere gentem, so much labor did it cost, V.: quantā mole parentur Insidiae, O.* * *mass (huge); bulk; monster; massive structure; difficulty, trouble, danger -
6 speciēs
speciēs —, acc. em, abl. ē, f [SPEC-], a sight, look, view, appearance, aspect, mien: quae sensūs nostros specie primā acerrime commovent: doloris speciem ferre: navium, Cs.: hominum honestissima: ad speciem magnifico ornatu, as to outward appearance: speciem habere honesti, the look of what is right: turba maiorem quam pro numero speciem ferens, Cu.— A spectacle, sight, appearance: ponite ante oculos miseram illam speciem. —Fig., a mental appearance, idea, notion: insidebat in eius mente species eloquentiae: viri boni: Qui species alias veris scelerisque capiet, H.: inanīs species anxio animo figurare, Cu.— A look, show, seeming, appearance, semblance, pretence, cloak, color, pretext: formae, quae reapse nullae sunt, speciem autem offerunt: cuius rei species erat acceptio frumenti, S.: aliquam fraudi speciem iuris imponere, L.: similitudinem quandam gerebant speciemque sapientium: per speciem celebrandarum cantu epularum, L.: haud dubio in speciem consensu fit ad Poenos deditio, as a pretence, L.: ad speciem tabernaculis relictis, Cs.— A resemblance, likeness ; only in the phrase, in speciem, after the manner, in the fashion, like: Inque chori ludunt speciem, O.: In montis speciem curvari, O.— Show, ornament, display, splendor, beauty: species eius (virtutis) et pulchritudo: praebere speciem triumpho, L.: Ducit te species, H.: speciem Saturnia vaccae probat, O.: corporis, Cu.— An appearance in sleep, vision, apparition: repetit quietis Ipsa suae speciem, O.: in quiete utrique consuli eadem dicitur visa species viri, etc., L.— A likeness, image, statue: ex aere vetus, Enn. ap. C.— Reputation, honor: populi R.— A particular sort, kind, quality, species: (opp. genus).* * *sight, appearance, show; splendor, beauty; kind, type -
7 adorno
ăd-orno, āvi, ātum, 1, v. a., to prepare a thing for some definite object, to get ready, to furnish, provide, fit out, equip, kosmeô.I.In gen. (class.;II.esp. freq. in Plaut. and Cic.): quin tu mihi adornas ad fugam viaticum,
Plaut. Ep. 5, 1, 9:nuptias,
id. Cas. 2, 6, 67; so also id. Aul. 2, 1, 35:fugam,
Ter. Eun. 4, 4, 6 (cf.:fugam aut furtum parat,
id. Phorm. 1, 4, 14):maria classibus et praesidiis,
Cic. Imp. Pomp. 12, 35:forum comitiumque adornatum, ad speciem magnifico ornatu, ad sensum cogitationemque acerbo et lugubri,
id. Verr. 2, 1, 22:ut accusationem et petitionem consulatus adornet atque instruat,
prepare, id. Mur. 22, 46:testium copiam,
to produce, id. Clu. 6:invenire et adornare comparationem criminis,
id. ib. 67:contra haec Pompeius naves magnas onerarias adornabat,
Caes. B. C. 1, 26:omni opulentiā insignium armorum bellum adornaverant,
Liv. 10, 38.—Anteclass. constr. with inf.:tragulam in te inicere adornat,
Plaut. Ep. 5, 2, 25.—And absol.:adorna, ut rem divinam faciam,
Plaut. Rud. 4, 6, 2; Ter. Eun. 3, 5, 34.—To put an ornament upon one; hence, to decorate, adorn, embellish with something (mostly in the Aug. per.; esp. in the histt.): aliquem aliqua re:(Numa) flaminem insigni veste et curuli regiā sellā adornavit,
Liv. 1, 20:triumphum,
Vell. 2, 122; so Suet. Aug. 29; id. Tib. 43; id. Calig. 45; id. Ner. 12; 38: [p. 45] Curt. 3, 3, 13; 17 al.— Trop.:tantis adornatus virtutibus,
Vell. 2, 2:praecipuis donis,
id. 2, 121:bene facta suis verbis,
Plin. Ep. 1, 8, 15:adornata verbis,
Tac. A. 1, 52:legem leviter (sc. verbis) adornabit, ut justam,
Quint. 7, 1, 47.—Hence, * ădornātē, adv.: declamabat splendide atque adornate, brilliantly and elegantly (opp. circumcise ac sordide), Suet. Rhet. 6. -
8 exstruo
ex-strŭo ( extr-), xi, ctum, 3, v. a., to pile or heap up (class.; syn.: struo, aedifico, condo, fundo).I.Lit.A.In gen.:B.magnum acervum (librorum),
Cic. Att. 2, 2, 2; cf.:stramenta in acervum exstrui debent,
to be heaped up, Col. 6, 3, 1:mensae conquisitissimis epulis exstruebantur,
heaped, bountifully furnished, Cic. Tusc. 5, 21, 62:mensas,
Plaut. Men. 1, 1, 25:caret exstructis mensis,
Cic. de Sen. 13, 44; id. Pis. 27, 67; Ov. M. 11, 120; cf.canistros,
to heap full, Hor. S. 2, 6, 105:focum lignis,
id. Epod. 2, 43:exstructis in altum divitiis,
id. C. 2, 3, 19:divitias,
Petr. 84.—In partic. (acc. to struo, I. B. 1.), to build up, raise, rear, erect, construct:II.exstrui vetat (Plato) sepulcrum altius quam quod, etc.,
Cic. Leg. 2, 27, 68:aedificium in alieno,
id. Mil. 27, 74:monumentum, molem opere magnifico,
id. Phil. 14, 12, 33:theatrum,
Tac. A. 3, 72:tumulos,
Caes. B. G. 6, 17, 4:aggerem in altitudinem pedum octoginta,
id. B. C. 2, 1 fin.; id. B. G. 2, 30, 3; 7, 24, 1:turres,
id. B. C. 3, 54, 1; 3, 112, 1; Sall. J. 23, 1:rogum,
Cic. Fin. 3, 22, 76; Ov. F. 3, 546:quas (divitias) profundant in exstruendo mari et montibus coaequandis,
to build up, fill with buildings, Sall. C. 20, 11:aream sibi sumpsit, in qua civitatem exstrueret arbitratu suo,
Cic. Rep. 2, 11.—Trop.A.In gen.:B.verba sint ad poëticum quendam numerum exstructa,
put together, constructed, Auct. Her. 4, 32, 44:poëma,
Petr. 118:crimen unum vocibus multis,
to exaggerate, magnify, Gell. 13, 24, 12.—In partic. (acc. to I. B.):exstrue animo altitudinem excellentiamque virtutum,
build up, Cic. Fin. 5, 24, 71; cf.:non modo fundata sed etiam exstructa disciplina,
id. ib. 4, 1, 1.—Hence, * ex-structus ( extr-), a, um, P. a., highbuilt, lofty:exstructissimae species aedificiorum,
App. de Deo Socr. p. 54, 20. -
9 magnificatio
magnĭfĭcātĭo, ōnis, f. [magnifico], a making much of, making great, magnifying (post-class.):personarum,
Macr. S. 5, 13, 41. -
10 magnificium
magnĭfĭcĭum, i, n. [magnifico], megaloergia, Gloss. Philox. -
11 magnificus
magnĭfĭcus, a, um, adj. ( comp. magnificentior; sup. magnificentissimus; v. in the foll.; old form of comp. magnificior, acc. to Fest. p. 154 Müll., and sup. magnificissimus, acc. to Fest. p. 151; so in the adv. magnificissime, Att. ap. Prisc. p. 603 P.) [magnus-facio], great in deeds or in sentiment, noble, distinguished, eminent, august, great in soul, high-minded (cf. splendidus).I.Lit.A.In a good sense (class.):B.vir factis magnificus,
Liv. 1, 10:Rhodiorum civitas magna atque magnifica,
great, glorious, Sall. C. 51:animus excelsus magnificusque,
Cic. Off. 1, 23, 79:cives in suppliciis deorum magnifici, domi parci,
magnificent, splendid, grand, fond of splendor, Sall. C. 9:elegans, non magnificus,
fond of show, Nep. Att. 13; Suet. Ner. 30:magnificus in publicum,
Plin. Pan. 51, 3; Vell. 2, 130.—In a bad sense, bragging, boastful (ante-class.):II.cum magnifico milite, urbis verbis qui inermus capit,
Plaut. Bacch. 4, 9, 42; id. As. 2, 2, 84.—Transf., of inanim. and abstr. things, splendid, rich, fine, costly, sumptuous, magnificent, etc. (class.):magnificae villae,
Cic. Leg. 2, 1, 2:oppidum,
Plin. 6, 19, 22, § 67:apparatus,
Cic. Off. 1, 8, 25:ornatus,
id. Verr. 2, 1, 22, § 58:funera,
Caes. B. G. 6, 18:funus,
Curt. 4, 8, 8:venationes,
Cic. Fam. 7, 1, 3:nomen,
Tac. H. 4, 15:res gestae,
Liv. 26, 2, 1.—Of speech, of high strain, lofly, sublime:genus dicendi magnificum atque praeclarum,
Cic. de Or. 2, 21, 89:oratio,
Plin. 35, 4, 9, § 26; cf. in the comp.:magnificentius dicendi genus et ornatius,
Cic. Brut. 32, 123.—In a bad sense, boastful, bragging:verba,
Ter. Eun. 4, 6, 3:litterae,
Suet. Calig. 44.— Sup.:Crassus magnificentissimā aedilitate functus,
Cic. Off. 2, 16.—Of medicaments, valuable, useful, admirable, Plin. 19, 3, 15, § 38.—Hence, adv., in two forms: magnĭfĭcē and (postAug.) magnĭfĭcenter, nobly, magnificently, generously, grandly, sumptuously, richly, splendidly, excellently:magnifice conscreabor,
Plaut. Pers. 2, 5, 7:cesso magnifice patriceque,
id. Cas. 3, 6, 7:magnifice laudare,
Cic. Brut. 73, 254:ornare convivium,
id. Quint. 30, 93:comparare convivi um,
id. Verr. 2, 1, 26, § 65:vivere,
id. Off. 1, 26, 65:vincere,
splendidly, gloriously, id. Cat. 2, 1, 1:radicula ex melle prodest magnifice ad tussim,
admirably, excellently, Plin. 24, 11, 58, § 96; 30, 14, 47, § 139.—In a bad sense, pompously, proudly, haughtily, boastfully: se jactare. Auct. Her. 4, 21, 29:incedere,
Liv. 2, 6.—In the form magnificenter:oppidum magnificenter aedificatum et eleganter,
Vitr. 1, 6.— Comp.:magnificentius et dicere et sentire,
grandly, loftily, Cic. Or. 34, 119.— Sup.:consulatum magnificentissime gerere,
Cic. Fam. 4, 7, 2:gloriosissime et magnificentissime aliquid conficere,
id. Att. 14, 4, 2: jactare se, 2, 21, 3. -
12 moles
mōles, is, f. [prob. for mog-les; root magh-; cf. magnus; Gr. mochthos, mogein, mogis; cf.: mochlos, molīri, molestus; Germ. Mühe], a shapeless, huge, heavy mass, huge bulk.I.Lit.A.In gen. ( poet.):B.Chaos, rudis indigestaque moles,
Ov. M. 1, 7:vastā se mole moventem Pastorem Polyphemum,
Verg. A. 3, 656:taurus et ipsa mole piger,
Juv. 12, 12:stetit aequore moles Pinea,
i. e. a fleet of large ships, Prop. 4 (5), 6, 19.—Esp.1. 2. 3.A huge, massive structure, esp. of stone; a dam, pier, mole; a foundation, etc. (freq. and class.):4.molem atque aggerem ab utrāque parte litoris jaciebat,
Caes. B. C. 1, 25:moles oppositae fluctibus,
moles, Cic. Off. 2, 4, 14; cf. id. Verr. 2, 4, 53, § 118:aditus insulae muniti mirificis molibus,
id. Att. 4, 16, 13:exstructa moles opere magnifico, incisaeque litterae, virtutis testes sempiternae,
a monument, id. Phil. 14, 12, 33:moles propinqua nubibus,
Hor. C. 3, 29, 10:insanae substructionum moles,
huge buildings, piles, Cic. Mil. 31, 85; Hor. C. 3, 1, 34:sepulcri moles,
i. e. a tomb, Luc. 8, 865:molem aggeris ultra venire,
Juv. 16, 26.—A huge engine or machine, used at sieges:5.velut celsam oppugnat qui molibus urbem,
Verg. A. 5, 439.—Warlike apparatus, munitions of war:II.belli,
Tac. H. 1, 61:non alias majore mole concursum,
with a greater mass, id. A. 2, 46.—Trop.A.Greatness, might, power, strength, great quantity, heap:B.moles pugnae,
Liv. 26, 6:molem invidiae austinere,
Cic. Cat. 1, 9, 23; cf.:moles mali,
id. ib. 3, 7, 17: vis consili expers mole ruit suā, Hor. [p. 1158] C. 3, 4, 65:rerum,
Suet. Aug. 84:fortunae,
Tac. A. 15, 52:Herculea,
Sil. 12, 143:densā ad muros mole feruntur,
a vast crowd, immense body, Verg. A. 12, 575:curarum,
multitude, crowd, Tac. A. 12, 66:tantae corporum moles in fugam consternati sunt,
Liv. 38, 46, 4.—Difficulty, labor, trouble:transveham naves haud magnā mole,
without great difficulty, Liv. 25, 11:tantae molis erat Romanam condere gentem,
so much labor did it cost, Verg. A. 1, 33:Corbuloni plus molis adversus ignaviam militum, quam, etc.,
Tac. A. 13, 35. -
13 species
spĕcĭes, ēi ( gen. sing. specie or specii, Matius ap. Gell. 9, 14, 15; gen. and dat. plur. were not in use in Cicero's time, but formarum, formis were used instead; cf. Cic. Top. 7, 30.—At a later period were introduced:I.specierum,
Pall. Oct. 14, 15; Cod. Just. 1, 2, 10; Cael. Aur. Tard. 1, 5, § 151; cf. Charis. p. 18 P.; and Diom. p. 281 P.:speciebus,
App. ad Asclep. p. 92, 25; Cod. Just. 11, 9, 1 al.; Dig. 28, 2, 29, § 10), f. [specio].Act., a seeing, sight, look, view (rare; cf.II.aspectus): speciem quo vortimus,
Lucr. 4, 242; so id. 4, 236 (for which, a little before, visus); 5, 707; 5, 724; Vitr. 3, 2 fin.; 5, 9:si tantis intervallis nostra species potest id animadvertere,
id. 9, 4:qui sensus nostros specie primā acerrime commovent,
Cic. de Or. 3, 25, 98:qui doloris speciem ferre non possunt,
id. Tusc. 2, 23, 54.—Pass., prop. that which is seen in a thing, i. e. the outward appearance, outside, exterior; shape, form, figure, mien, etc. (freq. and class.; syn. forma).A.Lit.:2.praeter speciem stultus,
Plaut. Most. 4, 2, 49:quod speciem ac formam similem gerit ejus imago,
Lucr. 4, 52; cf.:quae species formaque pugnae, qui motus hominum non ita expictus est, ut, etc.,
outlines, contours, Cic. Tusc. 5, 39, 114:esse aliquem humanā specie et figurā,
id. Rosc. Am. 22, 63:hominis esse specie deos confitendum est,
id. N. D. 1, 18, 48:edepol specie lepida mulier!
Plaut. Rud. 2, 4, 2; cf.:bellan' videtur specie mulier?
id. Bacch. 4, 7, 40; id. Most. 1, 3, 23; id. Mil. 4, 2, 10; 4, 6, 20:urbis speciem vidi,
id. Pers. 4, 4, 2; so,species praeclara oppidi,
Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Verr. 2, 4, 58, § 129:sphaerae (Archimedeae), etc.,
id. Rep. 1, 14, 21:navium,
Caes. B. G. 4, 25; cf.:nova atque inusitata,
id. ib. 2, 31:horribilis,
id. ib. 7, 36:agro bene culto nihil potest esse specie ornatius,
Cic. Sen. 16, 57:horum hominum species est honestissima,
id. Cat. 2, 8, 18:ad speciem magnifico ornatu,
as to outward appearance, id. Verr. 2, 1, 22, § 58:populi,
id. Rep. 3, 33, 45:nec ulla deformior species est civitatis, quam illa, in quā opulentissimi optimi putantur,
id. Rep. 1, 34, 51: speciem honesti habere, the look or semblance of what is right, id. Off. 3, 2, 7:turba majorem quam pro numero speciem ferens,
Curt. 3, 2, 3; cf.:fallaces sunt rerum species, quibus credimus,
Sen. Ben. 4, 34, 1.—Something seen, a spectacle, sight, appearance:3.ponite itaque ante oculos miseram quidem illam ac flebilem speciem,
Cic. Phil. 11, 3:non tulit hanc speciem furiatā mente Coroebus,
Verg. A. 2, 407 (cf. I. supra).—Trop., that which is seen by the mind, an idea, notion: hanc illi idean appellabant:B.nos recte speciem possumus dicere,
Cic. Ac. 1, 8, 30; cf. id. Top. 7, 30:insidebat in ejus mente species eloquentiae,
id. Or. 5, 18:excellentis eloquentiae speciem et formam adumbrabimus,
id. ib. 14, 43:species, forma et notio viri boni,
id. Off. 3, 20, 81; cf.:prima sit haec forma et species et origo tyranni,
id. Rep. 2, 29, 51:qui species alias veri scelerisque capiet,
Hor. S. 2, 3, 208:utinam non inanes species anxio animo figuraret,
Curt. 7, 1, 36.—In partic.1.A look, show, seeming, appearance, semblance, pretence, cloak, color, pretext, etc. (opp. that which is real, actual, etc.).a.In gen.:b. (α).obiciuntur saepe formae, quae reapse nullae sunt, speciem autem offerunt,
Cic. Div. 1, 37, 81:ista securitas specie quidem blanda sed reapse, etc.,
id. Lael. 13, 47:cujus rei species erat acceptio frumenti,
Sall. J. 29, 4:fraudi imponere aliquam speciem juris,
Liv. 9, 11:specie liberā... re verā, etc.,
id. 35, 31; cf.:litteras inanis vanā specie libertatis adumbratas esse,
id. 33, 31, 2 Weissenb. ad loc.:plurimi ibi a fallaci equitum specie agasonibusque excepti sunt,
id. 7, 15, 7:si dux primam speciem adpropinquantis terroris sustinuisset,
id. 44, 6, 6 Weissenb. ad loc.:quae (nomina) primā specie admirationem, re explicatā risum movent,
Cic. Fin. 4, 22, 61:quaedam humanitatis habent primam speciem ut misericordia,
id. Tusc. 4, 14, 32:similitudinem quandam speciemque sapientium gerere,
id. Off. 3, 4, 16:si speciem utilitatis voluptas habere dicetur,
id. ib. 3, 33, 120.— Hence,With abl.:(β).fortis viros specie quādam virtutis adsimulatae tenebat,
Cic. Cael. 6, 14.—With sub:(γ).sub specie tutelae liberūm ejus invasisse regnum,
Curt. 9, 2, 7; 10, 6, 21; Liv. 44, 24, 4.—With per:(δ).per speciem celebrandarum cantu epularum,
Liv. 9, 30, 8:per speciem auxilii Byzantiis ferendi, re ipsā, etc.,
id. 39, 35, 4; 40, 13, 8; 42, 52, 8.—With in:2.si quis in speciem refectionis (viae) deteriorem viam facit,
Dig. 43, 11, 1, § 2.—Adverb.: in speciem, for a show, as a pretence:haud dubio in speciem consensu fit ad Poenos deditio,
Liv. 24, 1, 8:dilatā in speciem actione, re ipsā sublatā,
id. 3, 9, 13; so,ad speciem tabernaculis relictis,
Caes. B. C. 2, 35 fin.; id. B. G. 1, 51; Quint. Cic. Pet. Cons. 5, 18 al.—Also with gen.: in speciem, after the manner, in the fashion, like (cf. tamquam; poet.):3.inque chori ludunt speciem,
Ov. M. 3, 685:in montis speciem curvari,
id. ib. 15, 509; cf.:scorpiones vermiculos ovorum specie pariunt,
Plin. 11, 25, 30, § 86.—Pregn., like the Engl. show, for ornament, display, splendor, beauty (cf.:C.dignitas, venustas): ut in usum boni sint et in speciem populo,
Plaut. Most. 1, 2, 42:fuit pompa, fuit species, fuit incessus saltem Seplasiā dignus et Capuā,
Cic. Pis. 11, 24:adhibere quandam in dicendo speciem atque pompam,
id. de Or. 2, 72, 294:speciem candoremque caeli,
id. Tusc. 1, 28, 68; cf. id. N. D. 2, 37; 2, 39:specie et motu capere homines,
id. Brut. 62, 224:triumpho praebere speciem,
Liv. 34, 52, 10:addere speciem,
id. 37, 40; 9, 40:si fortunatum species et gratia praestat,
Hor. Ep. 1, 6, 49; cf. id. ib. 2, 2, 203:ducit te species,
id. S. 2, 2, 35:speciem Saturnia vaccae probat,
Ov. M. 1, 612:juvenis,
Juv. 10, 310:corporis,
Curt. 7, 9, 19; Vitr. 3, 2.—Transf.1.Concr. (for simulacrum, i. q. eidôgon).a.An appearance in sleep, a vision, apparition (mostly poet.), Lucr. 1, 125:b.repetit quietis Ipsa suae speciem,
Ov. M. 9, 473:voce suā specieque viri turbata soporem Excutit,
id. ib. 11, 677:in quiete utrique consuli eadem dicitur visa species viri, etc.,
Liv. 8, 6:per nocturnas species,
id. 26, 19; cf.:mirabundi velut ad somni vanam speciem,
id. 33, 32, 7; Sil. 13, 394; Curt. 3, 6, 7.—A likeness, image, statue: tum species ex aere vetus concidit... Et divum simulacra peremit fulminis ardor... Sancta Jovis species... Haec tardata diu species tandem celsā in sede locata, Cic. poët. Div. 1, [p. 1737] 12, 21.—2.Reputation, honor:3.o speciem dignitatemque populi Romani, quam reges pertimescant,
Cic. Dom. 33, 89.—The particular thing among many to which the looks are turned; hence, a particular sort, kind, or quality, a species:b.species pars est generis,
App. Asclep. p. 78, 26:harum singula genera minimum in binas species dividi possunt, etc.,
Varr. R. R. 3, 3, 3; cf.:genus est id, quod sui similes communione quādam, specie autem differentes, duas aut plures complectitur partes,
Cic. de Or. 1, 42, 189:primum illud genus quaerimus, ex quo ceterae species suspensae sunt... Homo species est, ut Aristoteles ait, canis species: commune his vinculum animal,
Sen. Ep. 58, 7; Varr. R. R. 1, 9, 4; id. L. L. 10, § 18; Cic. Inv. 1, 27, 40; id. Or. 10, 33; id. Top. 18, 68; Quint. 3, 6, 26; 3, 10, 2; 5, 10, 90 al.: codicillis multas species vestis, argenti specialiter reliquit, many kinds or sorts, Dig. 34, 2, 19; cf. ib. 41, 1, 7.—In later jurid. lang., a special case:c.proponitur apud eum species talis: Sutor puero discenti cervicem percussit, etc.,
Dig. 9, 2, 5 fin.; 31, 1, 85.—
См. также в других словарях:
Magnifico — ist der Künstlername des slowenischen Musikers, Songschreibers und Schauspielers[1] Robert Pešut (* 1. Dezember 1965 in Ljubljana[2]). Nach einem abgebrochenen Studium der Wirtschaftswissenschaften gründete er 1988 die Band U Redu, bevor er eine… … Deutsch Wikipedia
Magnifico — may refer to the following: Mule (Foundation) Robert Pešut, a Slovenian singer known also as Magnifico. Magnifico (film), a film from the Philippines that won the Jury Prize at the Berlin International Film Festival. Mr. Magnifico, a character in … Wikipedia
magnífico — magnífico, ca adjetivo 1. (ser / estar, antepuesto / pospuesto) Que es excelente o admirable por sus cualidades morales o intelectuales: Mónica es una mujer magnífica. La diputada estuvo magnífica en su intervención: didáctica, aguda y elocuente … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
magnifico — MAGNÍFICO adv. (muz.) măreţ, strălucitor, falnic. (< it. magnifico) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN … Dicționar Român
magnifico — /ma ɲifiko/ agg. [dal lat. magnifĭcus, comp. di magnus grande e tema di facĕre fare ] (pl. m. ci, ant. anche chi ). 1. [che ha e dimostra magnificenza, cioè nobiltà d animo, generosità e liberalità: i m. prìncipi del Rinascimento ] ▶◀ generoso,… … Enciclopedia Italiana
Magnifico — Mag*nif i*co, n.; pl. {Magnificoes}. [It. See {Magnific}.] 1. A grandee or nobleman of Venice; so called in courtesy. Shak. [1913 Webster] 2. A rector of a German university. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
magnífico — magnífico, ca adjetivo 1) liberal, generoso, espléndido. 2) ostentoso, esplendoroso, suntuoso. 3) excelente, admirable, notable … Diccionario de sinónimos y antónimos
magnífico — adj. 1. Que causa imensa admiração pelas suas qualidades ou atributos. = ESPLÊNDIDO, MAGNIFICENTE, SUNTUOSO ≠ MODESTO, SÓBRIO 2. Que é de ótima qualidade. = EXCELENTE ≠ DESAGRADÁVEL, PÉSSIMO 3. Qualificativo honorífico de reitores universitários … Dicionário da Língua Portuguesa
magnífico — magnífico, ca (Del lat. magnifĭcus). 1. adj. Espléndido, suntuoso. 2. Excelente, admirable. 3. U. como título de honor para algunas personas ilustres y hoy, en España, para los rectores universitarios … Diccionario de la lengua española
magnifico — [mag nif′i kō΄] n. pl. magnificoes or magnificos [It < L magnificus: see MAGNIFICENCE] 1. a nobleman of ancient Venice 2. a person of high rank or great importance … English World dictionary
magnífico — (Del lat. magnificus.) ► adjetivo 1 Que produce admiración por ser muy bello o suntuoso: ■ vive en una magnífica casa; admiramos un paisaje magnífico. SINÓNIMO espléndido maravilloso 2 Que tiene unas cualidades excelentes: ■ es un cocinero… … Enciclopedia Universal