Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

libertino

  • 81 разгульный

    прил. разг.
    juerguista, libertino
    вести́ разгу́льную жизньllevar una vida airada

    БИРС > разгульный

  • 82 распутник

    м.
    libertino m, depravado m

    БИРС > распутник

  • 83 шалопутный

    прил. прост.

    БИРС > шалопутный

  • 84 clericale

    1. agg 2. m, f
    клерикал [клерикалка\]
    Syn:
    Ant:

    Большой итальяно-русский словарь > clericale

  • 85 licenzioso

    Большой итальяно-русский словарь > licenzioso

  • 86 lubrico

    (pl -ci) agg
    1) книжн. скользкий
    2) перен. скользкий, непристойный; похабный
    parole lubriche — непристойности, похабщина
    3) мед. слабый
    intestino / corpo lubrico — слабый желудок
    Syn:

    Большой итальяно-русский словарь > lubrico

  • 87 lussurioso

    Большой итальяно-русский словарь > lussurioso

  • 88 onesto

    agg
    1) честный, порядочный
    4) подобающий, уместный
    5) скромный, целомудренный
    Syn:
    Ant:
    ••
    chi non si contenta dell'onesto; perde il manico ed il cesto prov — многого пожелаешь - последнее потеряешь

    Большой итальяно-русский словарь > onesto

  • 89 represso

    Большой итальяно-русский словарь > represso

  • 90 scostumato

    1. agg
    безнравственный; распущенный, разнузданный
    fare una vita scostumataвести распущенную жизнь
    2. m
    Syn:
    Ant:

    Большой итальяно-русский словарь > scostumato

  • 91 sfrenato

    agg
    1) разнузданный, распущенный
    2) безудержный, необузданный
    Syn:
    Ant:

    Большой итальяно-русский словарь > sfrenato

  • 92 temperante

    agg
    1) смягчающий, умеряющий, успокаивающий
    2) воздержанный, умеренный
    temperante nel mangiare — воздержанный / умеренный в еде
    Syn:
    Ant:

    Большой итальяно-русский словарь > temperante

  • 93 беспутный

    Большой итальяно-русский словарь > беспутный

  • 94 развратник

    м.
    libertino m, depravato m, uomo dissoluto / depravato

    Большой итальяно-русский словарь > развратник

  • 95 развратный

    Большой итальяно-русский словарь > развратный

  • 96 распущенный

    Большой итальяно-русский словарь > распущенный

  • 97 fortuna

    fortūna, ae, f. u. Plur. fortūnae, ārum, f. (fors), das zufällige Schicksal, ein Ungefähr, Zufall, Glücksfall, das günstige od. ungünstige Los, Geschick, I) im allg.: A) appellat.: α) Sing.: secunda, prospera, Glück, Ggstz. adversa, Unglück, Cic.: mala fortuna, Unglück, Sen. de clem. 1, 5, 3: beata fortuna, Apul. met. 5, 10: altera, Liv.: durior, Cic.: florentissima, Cic.: integra (Ggstz. afflicta), Cic.: nullane placatae veniet fortuna procellae, glückliches, günstiges Zeichen, Prop.: nondum alteram fortunam (den Wechsel des Glücks) expertus decessit, Liv.: fortunae se od. omnia committere, Cic., fortunae se od. sua permittere, Curt. u. Sen. (vgl. Mützell Curt. 3, 2 [5], 18. p. 35). – β) Plur., die Glücksverhältnisse, das Geschick, fortunae secundae, Cic.: fortunas suas laudare, Ter., accusare, Cic.: fortunas suas queri (bellagen), Plaut.: tu fortunas alterius litteris conscriptas in iudicium afferas? du solltest die Existenz eines andern auf einem Papier vor Gericht mitbringen? Cic. – B) personif., Fortūna, ae, f., die Schicksals- od. Glücksgöttin, Fortuna, Cic. u.a.: ludus Fortunae, ein Spiel des Sch., Hor.; u. Fortunae pila, ein Ball des Sch., Aur. Vict. (v. Personen): Fortunae filius, Glückskind, Hor.: Fortunae Antiatinae, zwei Schwestern, die unter diesem Namen zu Antium verehrt wurden u. Orakelsprüche erteilten, Suet. – II) insbes.: A) ohne den Zusatz secunda od. adversa, 1) = fortuna secunda, das gute Schicksal, Glück, Cic.: fortunam sibi ipsum facere, Liv.: Hannibali alia in his locis bene gerendae rei fortuna oblata est, Liv. – dah. per fortunas provide, bei deinem Glücke, ums Himmels willen, Cic. – 2) = fortuna adversa, das Unglück, Mißgeschick, commiserari fortunam Graeciae, Nep.: arte emendare fortunam, Hor.: contra fortunam paratus armatusque, gegen die Schläge des Schicksals gerüstet u. gewappnet, Cic.: fortunae succumbere, Sen. rhet. – B) das Schicksal, das Los, die äußere Lage, der Stand, die Stellung, der Zustand, die Umstände, Verhältnisse, 1) eig.: a) einer Pers.: magna, hoher Stand, Liv.: infima servorum, Cic.: homines eiusdem fortunae, Ps. Quint. decl.: gradus (Plur.) dignitatis fortunaeque, Liv.: similitudo fortunae, Tac.: ceteri fortunae paratus, Tac.: in utraque fortuna (Vermögensverhältnissen), Nep.: patre libertino humili fortunā ortus, Liv.: oneratus fortunae apparatibus suae, belastet mit allem Zubehör seines (hohen, fürstlichen) Ranges, Liv.: intra fortunam debet quisque manere suam, in seiner Sphäre, Ov. – b) lebl. Subjj.: corporis, Körperzustand, Quint.: bona belli, Cic. – 2) meton.: a) das Los, der Teil, cui cessit triplicis fortuna novissima regni, Ov. met. 5, 368. – b) die Glücksgüter, das zeitliche Vermögen, Hab und Gut, α) gew. Plur.: alci bona fortunasque adimere, Cic.: fortunis maximis ornatus, Cic.: fortunae (Habseligkeiten) exercitus, Caes.: u. so f. militum, Liv. – β) selten Sing.: cum gratia fortunaque crevisset, Nep.: quo mihi fortunam, si non conceditur uti, Hor.: cuius ordinis, cuius generis, cuius denique fortunae (Vermögensklasse), Cic. Phil. 1, 30. – / arch. Genet. Sing. fortunas, Naev. bell. Punic. I. v. 6 Vahlen: Dat. u. Abl. Fortunabus, Corp. inscr. Lat. 5, 8929 u. 6, 182.

    lateinisch-deutsches > fortuna

  • 98 nascor

    nāscor (altlat. gnāscor), nātus sum (altl. gnātus sum), nāscitūrus, nāscī (verwandt mit gigno), I) eig.: A) gezeugt-, geboren werden, vom Manne und vom Weibe, v. Gewächsen = wachsen, verb. mit ex, de u. Abl. od. mit bl. Abl., selten mit ab u. Abl., quod ex quocumque asino et equa nascitur, id est mulus et mula, Varro LL.: bestiae ex se natos diligunt, ihre Jungen, Cic.: ex fratre et sorore nati, die Kinder, Nep.: ex me hic non natus est, sed ex fratre, er ist nicht mein Sohn, Ter.: ex me et hoc natus est, Ter.: ex Thetide natus, Quint.: de paelice natus, Ov.: quo de genere gnatus est illic Philoctetes? Plaut.: silice non nati sumus, Cic.: natus servā, Liv.: natus deā, Ov.: nasci certo patre, einen Vater haben, Cic.: libertino patre natus, Liv. epit.: nullo patre natus, ohne bestimmten Vater, Liv.: frater utroque parente natus (Ggstz. matre eādem natus), Liv.: rusticis parentibus natus, ein Bauernkind, -sohn, Macr.: generari et nasci a principibus, Tac.: nascentur ab illis, Verg. – mit Dat. wem? vitulum matri eius natum mirae magnitudinis, Aur. Vict.: ei filium nasciturum, qui, Iul. Val. – m. Dat. für wen? non nobis solum nati sumus, Cic.: herbam non pecori tantum, sed homini nasci, Sen.: nasci aerumnis, Sen. – m. attrib. Adi. zur Angabe als wer? unde illa scivit, niger an albus nascerer? Phaedr. 3, 15, 10: astruentes illum iustum nasci aut emori minime convenisse, Aur. Vict. de Caes. 20, 6. – absol., impares nascimur, pares morimur, Sen.: pomorum ingens modus nascitur, Curt.: pupillus non natus, ein ungeborenes M., Cic.: alqm natum non putare, Sen.: mortalis natus, als St. geboren, Cic.: vir natus, als Mann geboren, Phaedr.: homo natus, als Mensch geboren, Menschenkind, Menschensohn, Sen. u.a. (s. Bünem. Lact. 3, 19, 7. Davis Cic. Tusc. 3, 36): Macedo natus, ein M. von Geburt, Curt.: recens natus, s. recēnsno. II: post homines natos, seitdem Menschen gelebt haben, Cic.: post hominum genus natum, seit Erschaffung der Welt, Cic.: aves in pedes nascuntur, kommen mit den Füßen zuerst auf die Welt, Plin.: in miseriam nascimur sempiternam, wir werden zu ewigem Elende geboren, Cic.: Graeci nati in litteris, unter den Wissenschaften aufgewachsen, Cic.: inter vepres rosae nascuntur, Amm.: natus in libero populo inter iura legesque, Liv.: sub alio caelo natae beluae, Sen.: caelum, sub quo natus educatusque essem, Liv.: id (diese Erzeugnisse) non apud eos nasci, Cic.: servus aut domi natus est aut hereditate relictus aut emptus, Ps. Quint. decl.: cuius domi haec nascuntur, dem das im eigenen Garten wächst (bildl.), Cic.: ibi natum esse, Syracusis natum esse, Plaut.: humi nascuntur fraga, Verg.: gramen, quod in eo loco gnatum esset, Gell. – Partiz. Futur. nāscitūrus, a, um, Pallad. 7, 7, 8. Cassian. de inc. Chr. 2, 3. Augustin. serm. 2, 1; 184, 3; 188, 4; 370, 2. Sidon. epist. 3, 3, 1. Ps. Porc. Latro decl. c. Catil. 8. Iul. Val. 1, 5 ed. Rom. (dagegen verlangt Cledon. 57, 34 K. naturus): Gerundiv nāscendus, a, um, zB. ad homines quoque nascendos vim numeri istius pertinere ait, zur Erzeugung, Bildung von Menschen, Gell. 3, 10, 7; vgl. Cod. Iust. 5, 27, 4. Cledon. 57, 34 K. – B) entspringen, entstammen, nascetur pulchrā Troianus origine Caesar, Verg.: antiquo genere natus, aus einer alten Familie, Nep.: amplissimā familiā natus, Caes.: natus summo loco, von vornehmer Herkunft, Cic.: obscure natus, von dunkler Herkunft, Eutr.: non admodum clare natus, von keiner sehr berühmten Familie, Eutr. – ex senatoribus principes nascuntur, Tac. hist. 1, 84. – II) übtr., von konkr. u. abstr. Ggstdn., entstehen, entspringen, herrühren, sich zeigen, seinen Anfang nehmen, werden, verb. mit ex, ab, in u. Abl., nasci ex omnibus rebus omne genus posset, Lucr.: ex palude nascitur amnis, Plin.: ex hoc nascitur, ut etc., daraus folgt, daß usw., Cic.: ab eo flumine collis nascebatur, erhob sich, Caes.: nulla pestis est, quae non homini ab homine nascatur, Cic.: querelae verae nascuntur pectore ab imo, Catull.: profectio nata a timore defectionis, Caes.: a vobis natus sum consularis, Cic.: invenietis id facinus natum a cupiditate, Cic.: fateor ea me studiose secutum, ex quibus vera gloria nasci posset, Cic.: Ganges in montibus nascitur, Plin.: apud quos (Auchetas) Hypanis nascitur, Mart. Cap.: nascitur ibi plumbum, Caes.: absol., inde quasi nata (wie aus dem Boden gestampft) subito classis erupit, Flor.: lunā nascente, beim Aufgang des Mondes, Hor.: nascere, Lucifer, geh auf! Verg.: natae nebulae, Ov.: nascentia templa, neu sich erhebende Tempel, Mart.: nascentis Italiae fauces, des beginnenden J., Flor.: ut mihi nascatur argumentum epistulae, damit ich Stoff zum Briefe bekomme, Cic.: in sermone nato super cenam, das sich entsponnen hatte, Suet. Caes. 87.

    Außerdem bemerke man noch in bes. Bed. die Participia A) nāscentia, ium, n., organische Körper, bes. Gewächse, Vitr. 5, 1, 3 u. 8, 1. – B) nātus (gnātus), a, um, 1) subst.: a) nātus (gnātus), ī, m., α) Sohn, natus crudelis, v. Alkmäon, Verg.: volucer, v. Amor, Ov.: mihi ausculta, nate, Enn.: da, nate, petenti, Verg.: natum obiectat illis, den Tod des S., Ov.: Plur. nati, Kinder, Verg., Ov. u.a. Dicht.: in klass. Prosa nur im Ggstz. zu parentes u. dgl., nati et parentes, Cic. de amic. 27: parentes natique, Liv. 1, 23, 1: viri natique, Liv. 5, 40, 3: maritus et nati, Corp. inscr. Lat. 2, 2900: von Tieren, die Jungen, Colum., Verg. u. Ov. – β) ein Mensch, nemo natus in aedibus habitat, keine menschliche Seele, Plaut.; vgl. Lorenz Plaut., most. 389. – b) nāta (gnāta), ae, f., Tochter, gnatam requirens, Cic. fragm. H. IV, a, 694: maxima natarum Priami, Verg.: si quis gnatam pro muta devovet agna, Hor.: Dat. u. Abl. Plur. natis; aber auch natabus (gnatabus), Plaut. bei Prisc. 7, 11. Corp. inscr. Lat. 2, 1963. col. 1. lin. 3. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 36 ff. – c) neutr. pl., terrā nata, Erzeugnisse der Erde, Cic. ep. 9, 26, 2: sponte natis ali, sich von dem nähren, was ohne Anbau wächst, Arnob. 2, 40 in. – 2) adi.: a) zu etw. geboren, zu etw. geschaffen, von Natur zu etw. bestimmt, dah. geschickt, geeignet, m. ad od. in u. Akk. od. m. bl. Dat. (s. Müller Liv. 1, 34, 3), vir ad omnia summa natus, Cic.: vir nihil minus quam ad bella natus, Liv. epit.: ad dicendum natus et aptus, recht dazu gemacht usw., Cic.: bos ad arandum natus, Cic.: locus natus ad equestrem pugnam, Liv.: nata in vanos tumultus gens, Liv.: viri in arma nati, Liv.: natis in usum laetitiae scyphis, Hor.: Crispus iucundus et delectationi natus, Cic.: natus abdomini suo, Cic., abdomini et voluptatibus, Treb. Poll.: qui se natum huic imperio putavit, Cic.: nationes natae servituti, Cic.: loca nata insidiis, Liv.: natus agendis rebus, Hor.: otium natum sermonibus serendis, Curt.: ager rē ipsā natus tegendis insidiis, Liv. – m. adversus u. Akk., Hannibal natus adversus Romanos hostis, Liv. 35, 12, 14. – mit Infin., fruges consumere nati, Hor. ep. 1, 2, 27: natus tolerare labores, Ov. met. 15, 121: pati natae (feminae), Sen. ep. 95, 21: aqua nata defluere, Sen. nat. qu. 2, 9, 2: quod illa prona in terramque vergentia nihil nata sunt prospicere nisi pabulum, Min. Fel. 17, 2. – b) mit Adverbien, irgendwie (von Natur) beschaffen, ita natus locus est, Liv.: ager male natus, Varro: ita rem natam intellego, Plaut.: versus male nati, Hor.: homo improbius natus, i.e. cui magna est natura, im obszönen Sinne, Suet.: dah. e re nata, Ter., od. pro re nata, Cic., nach Beschaffenheit der Sache od. der Umstände, der Zeit. – c) mit einer Zeitbestimmung im Acc., irgendwie alt, in einem Alter von, annos nonaginta natus, Cic.: plus triginta natus annis ego sum, Plaut.: od. mit einer Zeitangabe im Genet., decem annorum natus, Varro sat. Men. 496: annorum gnatus XVI, Corp. inscr. Lat. 1, 26: septem nata annorum, ibid. 1, 1011. Vgl. magnus no. II, A, 2, b, α u. parvus no. II, C, 2, a. – / Parag. Infin. nascier, Anthol. Lat. 6, 19 R. Über die übrigen Formen von nascor vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 444.

    lateinisch-deutsches > nascor

  • 99 dissolute

    'disəlu:t
    (bad or immoral: dissolute behaviour.) disoluto
    tr['dɪsəlʊːt]
    1 disoluto,-a
    dissolute ['dɪsə.lu:t] adj
    : disoluto
    adj.
    crapuloso, -a adj.
    desgarrado, -a adj.
    disoluto, -a adj.
    libertino, -a adj.
    perdido, -a adj.
    relajado, -a adj.
    'dɪsəluːt
    adjective disoluto
    ['dɪsǝluːt]
    ADJ disoluto
    * * *
    ['dɪsəluːt]
    adjective disoluto

    English-spanish dictionary > dissolute

  • 100 freethinker

    tr[friː'ɵɪŋkəSMALLr/SMALL]
    1 librepensador,-ra
    n.
    libertino s.m.
    librepensador, -ora s.m.,f.
    'friː'θɪŋkər, ˌfriː'θɪŋkə(r)
    noun librepensador, -dora m,f
    ['friː'θɪŋkǝ(r)]
    N librepensador(a) m / f
    * * *
    ['friː'θɪŋkər, ˌfriː'θɪŋkə(r)]
    noun librepensador, -dora m,f

    English-spanish dictionary > freethinker

См. также в других словарях:

  • Libertino —   [liβer tinu], Clemente, Pseudonym des portugiesischen Schriftstellers Francisco Manuel de Melo …   Universal-Lexikon

  • libertino — [dal lat. libertinus, der. di libertus liberto ; nei sign. moderni, dal fr. libertin ]. ■ agg. 1. (filos.) [relativo al libertinismo e ai libertini del sec. 17°] ▶◀ ‖ antidogmatico, antitradizionalista. ◀▶ ‖ dogmatico, tradizionalista. 2. (estens …   Enciclopedia Italiana

  • libertino — libertino, na adjetivo licencioso, desenfrenado, disoluto, vicioso, calavera*, perdis, perdido, tronera, bala perdida. * * * Sinónimos: ■ licencioso …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • libertino — adj. s. m. 1. Que ou quem revela um comportamento moralmente desregrado, centrado nos prazeres sexuais. = DEVASSO, DISSOLUTO, LICENCIOSO 2. Que ou aquele que rejeita regras ou preceitos religiosos. • adj. 3. Que revela falta de disciplina. =… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • libertino — libertino, na adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. Que actúa con libertinaje: cos tumbres libertinas. ¡Todos ustedes son unos libertinos! , gritaba fuera de sí el director del colegio …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • libertino — libertino, na (Del lat. libertīnus). 1. adj. Dicho de una persona: Entregada al libertinaje. U. t. c. s.) 2. m. y f. Hijo de liberto, y más frecuentemente el mismo liberto con respecto a su estado, como opuesto al del ingenuo …   Diccionario de la lengua española

  • libertino — ► adjetivo/ sustantivo 1 Que se comporta con libertinaje o lo implica: ■ le tacharon de libertino por frecuentar playas nudistas. SINÓNIMO crápula depravado ► sustantivo 2 HISTORIA Hijo de liberto o el mismo liberto. * * * libertino, a 1 n. Hijo… …   Enciclopedia Universal

  • libertino — A agg. e s. m. scostumato, sregolato, intemperante □ (est.) dissoluto, vizioso, licenzioso, lussurioso, osceno, sconcio CONTR. continente, costumato, morigerato, pudico, temperante, virtuoso B s. m. 1. (nel dir. romano) liberto 2 …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • libertino — {{#}}{{LM L23774}}{{〓}} {{SynL24360}} {{[}}libertino{{]}}, {{[}}libertina{{]}} ‹li·ber·ti·no, na› {{《}}▍ adj./s.{{》}} Que actúa con libertinaje o abusando de la propia libertad en perjuicio de los derechos de los demás. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • libertino — li·ber·tì·no agg., s.m. 1. agg. CO licenzioso, gaudente: vita libertina, comportamenti libertini | agg., s.m., che, chi ha costumi licenziosi, dissoluti: un libertino impenitente Sinonimi: 1dissoluto, gaudente. Contrari: casto, morigerato, pudico …   Dizionario italiano

  • Libertino (personaje) — Para la filosofía, véase libertinismo. «Libertinaje» redirige aquí. Para el álbum de Bersuit Vergarabat, véase Libertinaje (álbum). Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especia …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»