Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

lacrimō

  • 1 lacrimō

        lacrimō (old, lacrumō), āvī, ātus, āre    [lacrima], to shed tears, weep: nequeo quin lacrumem, T.: Quid lacrumas? T.: lacrimans mater, in tears: oculis lacrimantibus: Multa super natā lacrimans, V.— To bewail, lament: Num id lacrumat virgo? T.: Lacrumo quae posthac futurast vita, T.—Of plants, to weep, drop, distil: mille locis lacrimavit ebur, O.: lacrimatae cortice myrrhae, O.
    * * *
    lacrimare, lacrimavi, lacrimatus V
    shed tears, weep

    Latin-English dictionary > lacrimō

  • 2 lacrimo

    lā̆crĭmo (arch. lacrŭmo; not lacry-), āvi, ātum, 1, v. n., and lacrĭmor, ātus, 1, v. dep. [lacrima], to shed tears, to weep (syn.: fleo, ploro; class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form lacrimo:

    ne lacruma, patrue,

    Plaut. Poen. 5, 4, 19:

    nequeo quin lacrumem,

    Ter. Hec. 3, 3, 25:

    te lacrimasse moleste ferebam,

    Cic. Att. 15, 27, 2; id. Tusc. 1, 39, 93:

    lacrumo gaudio,

    Ter. Ad. 3, 3, 55:

    quid tu igitur lacrumas?

    id. Hec. 3, 2, 20:

    lacrumo, quae posthac futura'st vita,

    id. ib. 3, 3, 45:

    ecquis fuit quin lacrimaret?

    Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121:

    quia oculi sunt tibi lacrumantes, eo rogavi,

    Plaut. As. 3, 3, 30: flentes, lacrumantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. v. 107 Vahl.); cf. id. ap. Prisc. p. 824 P. (Ann. v. 175 id.):

    oculis lacrimantibus,

    Cic. Sest. 69, 144:

    multa super nata lacrimans,

    Verg. A. 7, 358.— Impers. pass.:

    lacrimandum est,

    Sen. Ep. 63, 1.—
    (β).
    Form lacrimor (postclass.), Hyg. Fab. 126; Tert. Poen. 9; Cael. Aur. Acut. 1, 3, 35; 2, 10, 71; Vulg. Tob. 7, 19 al.—
    B.
    Act., to beweep, bewail, lament a thing (very rare):

    num id lacrumat virgo?

    Ter. Eun. 5, 1, 13; cf.:

    lacrimo quae posthac futura est vita, quom,

    id. Hec. 3, 3, 45:

    Argos exsequiis lacrimandus eat,

    Stat. Th. 9, 99 (but illacrimarit is the true reading, Nep. Alc. 6, 4); cf. also the foll. no.—
    II.
    Transf., to weep, drop, distil, of plants which exude a gum ( poet. and post-Aug.):

    lacrimantes calami,

    Plin. 17, 14, 24, § 107:

    lacrimat sua gaudia palmes, Ven. Carm. 3, 9, 18: lacrimatas cortice myrrhas,

    dropped, distilled, Ov. F. 1, 339.

    Lewis & Short latin dictionary > lacrimo

  • 3 lacrimo

    to weep, shed tears / exude, drip.

    Latin-English dictionary of medieval > lacrimo

  • 4 ad-lacrimō (all-)

        ad-lacrimō (all-) —, —, āre,    to shed tears thereat, weep (once): Iuno adlacrimans, V.

    Latin-English dictionary > ad-lacrimō (all-)

  • 5 lacrimor

    lā̆crĭmo (arch. lacrŭmo; not lacry-), āvi, ātum, 1, v. n., and lacrĭmor, ātus, 1, v. dep. [lacrima], to shed tears, to weep (syn.: fleo, ploro; class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form lacrimo:

    ne lacruma, patrue,

    Plaut. Poen. 5, 4, 19:

    nequeo quin lacrumem,

    Ter. Hec. 3, 3, 25:

    te lacrimasse moleste ferebam,

    Cic. Att. 15, 27, 2; id. Tusc. 1, 39, 93:

    lacrumo gaudio,

    Ter. Ad. 3, 3, 55:

    quid tu igitur lacrumas?

    id. Hec. 3, 2, 20:

    lacrumo, quae posthac futura'st vita,

    id. ib. 3, 3, 45:

    ecquis fuit quin lacrimaret?

    Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121:

    quia oculi sunt tibi lacrumantes, eo rogavi,

    Plaut. As. 3, 3, 30: flentes, lacrumantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. v. 107 Vahl.); cf. id. ap. Prisc. p. 824 P. (Ann. v. 175 id.):

    oculis lacrimantibus,

    Cic. Sest. 69, 144:

    multa super nata lacrimans,

    Verg. A. 7, 358.— Impers. pass.:

    lacrimandum est,

    Sen. Ep. 63, 1.—
    (β).
    Form lacrimor (postclass.), Hyg. Fab. 126; Tert. Poen. 9; Cael. Aur. Acut. 1, 3, 35; 2, 10, 71; Vulg. Tob. 7, 19 al.—
    B.
    Act., to beweep, bewail, lament a thing (very rare):

    num id lacrumat virgo?

    Ter. Eun. 5, 1, 13; cf.:

    lacrimo quae posthac futura est vita, quom,

    id. Hec. 3, 3, 45:

    Argos exsequiis lacrimandus eat,

    Stat. Th. 9, 99 (but illacrimarit is the true reading, Nep. Alc. 6, 4); cf. also the foll. no.—
    II.
    Transf., to weep, drop, distil, of plants which exude a gum ( poet. and post-Aug.):

    lacrimantes calami,

    Plin. 17, 14, 24, § 107:

    lacrimat sua gaudia palmes, Ven. Carm. 3, 9, 18: lacrimatas cortice myrrhas,

    dropped, distilled, Ov. F. 1, 339.

    Lewis & Short latin dictionary > lacrimor

  • 6 lacrumo

    lā̆crĭmo (arch. lacrŭmo; not lacry-), āvi, ātum, 1, v. n., and lacrĭmor, ātus, 1, v. dep. [lacrima], to shed tears, to weep (syn.: fleo, ploro; class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form lacrimo:

    ne lacruma, patrue,

    Plaut. Poen. 5, 4, 19:

    nequeo quin lacrumem,

    Ter. Hec. 3, 3, 25:

    te lacrimasse moleste ferebam,

    Cic. Att. 15, 27, 2; id. Tusc. 1, 39, 93:

    lacrumo gaudio,

    Ter. Ad. 3, 3, 55:

    quid tu igitur lacrumas?

    id. Hec. 3, 2, 20:

    lacrumo, quae posthac futura'st vita,

    id. ib. 3, 3, 45:

    ecquis fuit quin lacrimaret?

    Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121:

    quia oculi sunt tibi lacrumantes, eo rogavi,

    Plaut. As. 3, 3, 30: flentes, lacrumantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. v. 107 Vahl.); cf. id. ap. Prisc. p. 824 P. (Ann. v. 175 id.):

    oculis lacrimantibus,

    Cic. Sest. 69, 144:

    multa super nata lacrimans,

    Verg. A. 7, 358.— Impers. pass.:

    lacrimandum est,

    Sen. Ep. 63, 1.—
    (β).
    Form lacrimor (postclass.), Hyg. Fab. 126; Tert. Poen. 9; Cael. Aur. Acut. 1, 3, 35; 2, 10, 71; Vulg. Tob. 7, 19 al.—
    B.
    Act., to beweep, bewail, lament a thing (very rare):

    num id lacrumat virgo?

    Ter. Eun. 5, 1, 13; cf.:

    lacrimo quae posthac futura est vita, quom,

    id. Hec. 3, 3, 45:

    Argos exsequiis lacrimandus eat,

    Stat. Th. 9, 99 (but illacrimarit is the true reading, Nep. Alc. 6, 4); cf. also the foll. no.—
    II.
    Transf., to weep, drop, distil, of plants which exude a gum ( poet. and post-Aug.):

    lacrimantes calami,

    Plin. 17, 14, 24, § 107:

    lacrimat sua gaudia palmes, Ven. Carm. 3, 9, 18: lacrimatas cortice myrrhas,

    dropped, distilled, Ov. F. 1, 339.

    Lewis & Short latin dictionary > lacrumo

  • 7 gaudium

        gaudium ī, n    [GAV-], inward joy, joy, gladness, delight: gaudium atque laetitiam agitabat, S.: Prae gaudio ubi sim nescio, T.: lacrimo gaudio, T.: gaudio compleri: exsilui gaudio: conti nere gaudium non potuerunt, quin, etc., L.: nox gaudio laeta victoribus, Ta.: gaudium periculosi saltūs superati, L.: feminarum gaudia insignia erant, expressions of delight, L.: quibus gaudiis exsultabis?: gaudia quanta fuerunt! H.: mea gavisurus gaudia, T.: scin me in quibus sim gaudiis? T.—Prov.: Gaudia principium nostri sunt doloris, O.—Person.: mala mentis Gaudia, i. e. Malice, V.— Sensual pleasure, enjoyment (usu. plur.): pestiferum, L.: dediti corporis gaudiis, S.: impermissa, H.: gaudia sumit, O.: Gaudia quanta tuli! enjoyed, O.: quanti sibi gaudia constent, Iu. — A joy, cause of joy, source of pleasure, delight: duci falso gaudio, T.: gaudium clade foedatum est, L.: fugiunt tua gaudia, O.
    * * *
    joy, delight, gladness; source/cause of joy; physical/sensual delight; everlasting blessedness; gaud/gaudy, bead of rosary (Latham)

    Latin-English dictionary > gaudium

  • 8 lacrimābundus

        lacrimābundus adj.    [lacrimo], bursting into tears, L.
    * * *
    lacrimabunda, lacrimabundum ADJ
    breaking into tears, weeping

    Latin-English dictionary > lacrimābundus

  • 9 collacrimatio

    col-lā̆crĭmātĭo ( conl-), ōnis, f. [col-lacrimo], a weeping together or very much, a lamenting, Cic. de Or. 2, 45, 190.

    Lewis & Short latin dictionary > collacrimatio

  • 10 collacrimo

    col-lācrĭmo ( conl- and - lacrŭmo), āvi, 1, v. n. and a., to weep together or very much, to bewail, deplore (rare).
    a.
    Neutr.: simul omnes collacrumarunt, Plaut. ap. Gell. 1, 24, 3; Ter. And. 1, 1, 82:

    conplexus me senex collacrimavit,

    Cic. Rep. 6, 9, 9:

    collacrimantes suum patriaeque casum,

    Liv. 26, 14, 4.—
    b.
    Act.:

    histrio casum suum toties collacrimavit,

    Cic. Sest. 58, 123.

    Lewis & Short latin dictionary > collacrimo

  • 11 collacrumo

    col-lācrĭmo ( conl- and - lacrŭmo), āvi, 1, v. n. and a., to weep together or very much, to bewail, deplore (rare).
    a.
    Neutr.: simul omnes collacrumarunt, Plaut. ap. Gell. 1, 24, 3; Ter. And. 1, 1, 82:

    conplexus me senex collacrimavit,

    Cic. Rep. 6, 9, 9:

    collacrimantes suum patriaeque casum,

    Liv. 26, 14, 4.—
    b.
    Act.:

    histrio casum suum toties collacrimavit,

    Cic. Sest. 58, 123.

    Lewis & Short latin dictionary > collacrumo

  • 12 conlacrimatio

    col-lā̆crĭmātĭo ( conl-), ōnis, f. [col-lacrimo], a weeping together or very much, a lamenting, Cic. de Or. 2, 45, 190.

    Lewis & Short latin dictionary > conlacrimatio

  • 13 conlacrimo

    col-lācrĭmo ( conl- and - lacrŭmo), āvi, 1, v. n. and a., to weep together or very much, to bewail, deplore (rare).
    a.
    Neutr.: simul omnes collacrumarunt, Plaut. ap. Gell. 1, 24, 3; Ter. And. 1, 1, 82:

    conplexus me senex collacrimavit,

    Cic. Rep. 6, 9, 9:

    collacrimantes suum patriaeque casum,

    Liv. 26, 14, 4.—
    b.
    Act.:

    histrio casum suum toties collacrimavit,

    Cic. Sest. 58, 123.

    Lewis & Short latin dictionary > conlacrimo

  • 14 defleo

    dē-flĕo, ēvi, ētum, 2, v. a. and n.
    I.
    Act.
    A.
    To weep over a person or thing; to lament, deplore, bewail (for syn. cf.:

    deploro, ejulo, ploro, lacrimo, lamentor, fleo —class.): te cinefactum deflevimus,

    Lucr. 3, 907:

    Numam,

    Ov. M. 15, 487:

    nuptam (Eurydicen),

    id. ib. 10, 12:

    inter nos impendentes casus deflevimus,

    Cic. Brut. 96, 329: illud initium civilis belli, Asinius Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31:

    eversionem civitatis,

    Quint. 3, 8, 12:

    aliena mala,

    id. 6, 1, 26 et saep.:

    Crassi mors a multis saepe defleta,

    Cic. de Or. 3, 3; cf. id. Phil. 13, 5; Verg. A. 6, 220 al.:

    in deflenda nece,

    Quint. 11, 3, 8 et saep. — Absol.:

    dum assident, dum deflent,

    Tac. A. 16, 13:

    in amici sinu,

    Plin. Ep. 8, 16, 5.—
    (β).
    Poet. with acc. and inf.:

    et minui deflevit onus dorsumque levari,

    Manil. 4, 748.—
    * B.
    Oculos, to dull with weeping, App. M. 5, p. 161, 36.—
    II.
    Neutr., to weep much or violently, weep to exhaustion (very rare):

    gravibus cogor deflere querelis,

    Prop. 1, 16, 13; Justin. 18, 4, 13; App. M. 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > defleo

  • 15 fleo

    flĕo, flēvi, flētum, 2 (contr. forms flēsti, Ov. H. 5, 43; 45:

    flēmus,

    Prop. 2, 7, 2; cf. Lachm. ad Lucr. p. 291:

    flērunt,

    Verg. G. 4, 461; Stat. S. 2, 1, 175:

    flēsset,

    id. ib. 145:

    flēsse,

    Ov. M. 6, 404; Liv. 30, 44, 7), v. n. and a. [for flev-o, root phlu-; Gr. phluô, to bubble up, etc.; L. fluo, fluvius, etc.; cf. Curt. Gr. Etym. p. 301 sq.].
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit., to weep, cry, shed tears (syn.: ploro, lugeo, lacrimo): maerentes, flentes, lacrimantes, commiserantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. 107 ed. Vahl.):

    fleo, quia dijungimur,

    Plaut. Mil. 4, 8, 18:

    quin fles,

    id. Ps. 1, 1, 73:

    nimium haec flet,

    id. Mil. 4, 8, 14:

    ne fle, mulier!

    id. Ep. 4, 2, 31:

    quid fles, Asterie?

    Hor. C. 3, 7, 1:

    ille me complexus atque osculans flere prohibebat,

    Cic. Rep. 6, 14 fin.:

    haec cum pluribus verbis flens a Caesare peteret,

    Caes. B. G. 1, 20, 5; cf. id. ib. 7, 26, 3; id. B. C. 1, 76, 1; 3, 98, 2:

    deceptus quoniam flevit et ipse, deus,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 54:

    felix qui potuit praesenti flere puellae,

    before, in the presence of, Prop. 1, 12, 15; cf. Tib. 1, 10, 64:

    o multa fleturum caput!

    Hor. Epod. 5, 74:

    lapides mehercule omnes flere et lamentari coëgisses,

    Cic. de Or. 1, 57, 245.— Pass. impers.:

    ad sepulcrum venimus: in ignem posita est: fletur,

    Ter. And. 1, 1, 102:

    minus est, quod flendum meo nomine quam quod gaudendum illius est,

    Quint. 6 praef. § 8; so id. 6, 2, 3; 11, 1, 52.—
    B.
    Transf.
    * 1.
    Of horses, to neigh:

    equorum greges comperit ubertim flere,

    Suet. Caes. 81.—
    2.
    Of things, to drop, trickle (ante- and post-class.):

    uberibus flent omnia guttis,

    Lucr. 1, 349:

    flevit in templis ebur,

    Sen. Thyest. 702:

    imber,

    Prud. Cath. 5, 24.
    II.
    Act., to weep for, bewail, lament, a person or thing; to sing mournfully (mostly poet. and in post-Aug. prose; once in Cic.): He. Ne fle. Er. Egone illum non fleam? egone non defleam Talem adolescentem? Plaut. Capt. 1, 2, 36:

    unicum (filium) mater,

    Cat. 39, 5:

    parentes Troĭlon,

    Hor. C. 2, 9, 17:

    Gygen,

    id. ib. 3, 7, 1;

    amissas amicitias,

    Cat. 96, 4:

    * Pisonem eis verbis flens meum casum vexavit,

    Cic. Sest. 28, 60:

    filii necem,

    Tac. A. 6, 10; 2, 71:

    suam vicem,

    Curt. 10, 5, 21:

    servitutem tristem,

    Phaedr. 1, 2, 6:

    amissum conjugem,

    Just. 28, 4, 4:

    fidem mutatosque deos,

    Hor. C. 1, 5, 6:

    moechos arrogantes,

    id. ib. 1, 25, 10:

    catellam raptam sibi,

    id. Ep. 1, 17, 56:

    amorem testudine,

    id. Epod. 14, 11: feralia carmina, to sing, Col. poët. 10, 350:

    virum,

    Sen. Contr. 2, 11, 1:

    amissum fratrem,

    id. ib. 4, 29, 8:

    adlatum ad se Pompeii caput,

    id. ib. 10, 32, 1.—In part. perf.:

    multum fleti ad superos,

    bewailed, lamented, Verg. A. 6, 481; Stat. Th. 4, 103.—
    (β).
    With object-clause:

    agmina septem Flebis in aeterno surda jacere situ,

    Prop. 1, 7, 18; Val. Fl. 1, 633.—Hence, flē-tus, a, um, P. a., weeping:

    mater fleta et lacrimosa,

    App. M. 7, p. 199 fin. (but in Lucr. 2, 631 the correct read. is sanguinolenti).

    Lewis & Short latin dictionary > fleo

  • 16 illacrimo

    illăcrĭmo ( inl-), āvi, ātum, 1, v. n., and illăcrĭmor ( inl-), ātus, 1, v. dep. [in-lacrimo], to weep at or over a thing, to bewail, lament (not freq. till after the Aug. period).
    I.
    Lit.
    (α).
    With dat.:

    quid dicam de Socrate? cujus morti illacrimari soleo Platonem legens?

    Cic. N. D. 3, 33, 82: perge, aude, nate;

    illacrima patris pestibus, id. poët. Tusc. 2, 9, 21: casu (i. e. casui),

    Nep. Alc. 6, 4: qui meo infelici errori unus illacrimasti, Liv. 40, 56, 6; Ov. Tr. 5, 8, 6; Suet. Vesp. 15.—
    * (β).
    With acc.:

    ejusque mortem illacrimatum Alexandrum,

    Just. 11, 12, 6.—
    (γ).
    With quod, Plin. Ep. 3, 7, 13. —
    (δ).
    Absol.;

    qui (Milo) aspexisse lacertos suos dicitur illacrimansque dixisse, etc.,

    Cic. de Sen. 9, 27; Suet. Aug. 66:

    sparge, et si paulum potes, illacrimare,

    Hor. S. 2, 5, 103:

    illacrimasse dicitur gaudio,

    Liv. 25, 24, 11; Cels. 2, 6, 6.—
    II.
    Poet. transf., of things, to weep, i. e. to drip, drop, distil:

    et maestum illacrimat templis ebur aeraque sudant,

    Verg. G. 1, 480; Col. poët. 10, 25; cf.:

    oculi lumen refugiunt et illacrimant,

    Cels. 2, 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > illacrimo

  • 17 illacrimor

    illăcrĭmo ( inl-), āvi, ātum, 1, v. n., and illăcrĭmor ( inl-), ātus, 1, v. dep. [in-lacrimo], to weep at or over a thing, to bewail, lament (not freq. till after the Aug. period).
    I.
    Lit.
    (α).
    With dat.:

    quid dicam de Socrate? cujus morti illacrimari soleo Platonem legens?

    Cic. N. D. 3, 33, 82: perge, aude, nate;

    illacrima patris pestibus, id. poët. Tusc. 2, 9, 21: casu (i. e. casui),

    Nep. Alc. 6, 4: qui meo infelici errori unus illacrimasti, Liv. 40, 56, 6; Ov. Tr. 5, 8, 6; Suet. Vesp. 15.—
    * (β).
    With acc.:

    ejusque mortem illacrimatum Alexandrum,

    Just. 11, 12, 6.—
    (γ).
    With quod, Plin. Ep. 3, 7, 13. —
    (δ).
    Absol.;

    qui (Milo) aspexisse lacertos suos dicitur illacrimansque dixisse, etc.,

    Cic. de Sen. 9, 27; Suet. Aug. 66:

    sparge, et si paulum potes, illacrimare,

    Hor. S. 2, 5, 103:

    illacrimasse dicitur gaudio,

    Liv. 25, 24, 11; Cels. 2, 6, 6.—
    II.
    Poet. transf., of things, to weep, i. e. to drip, drop, distil:

    et maestum illacrimat templis ebur aeraque sudant,

    Verg. G. 1, 480; Col. poët. 10, 25; cf.:

    oculi lumen refugiunt et illacrimant,

    Cels. 2, 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > illacrimor

  • 18 inlacrimo

    illăcrĭmo ( inl-), āvi, ātum, 1, v. n., and illăcrĭmor ( inl-), ātus, 1, v. dep. [in-lacrimo], to weep at or over a thing, to bewail, lament (not freq. till after the Aug. period).
    I.
    Lit.
    (α).
    With dat.:

    quid dicam de Socrate? cujus morti illacrimari soleo Platonem legens?

    Cic. N. D. 3, 33, 82: perge, aude, nate;

    illacrima patris pestibus, id. poët. Tusc. 2, 9, 21: casu (i. e. casui),

    Nep. Alc. 6, 4: qui meo infelici errori unus illacrimasti, Liv. 40, 56, 6; Ov. Tr. 5, 8, 6; Suet. Vesp. 15.—
    * (β).
    With acc.:

    ejusque mortem illacrimatum Alexandrum,

    Just. 11, 12, 6.—
    (γ).
    With quod, Plin. Ep. 3, 7, 13. —
    (δ).
    Absol.;

    qui (Milo) aspexisse lacertos suos dicitur illacrimansque dixisse, etc.,

    Cic. de Sen. 9, 27; Suet. Aug. 66:

    sparge, et si paulum potes, illacrimare,

    Hor. S. 2, 5, 103:

    illacrimasse dicitur gaudio,

    Liv. 25, 24, 11; Cels. 2, 6, 6.—
    II.
    Poet. transf., of things, to weep, i. e. to drip, drop, distil:

    et maestum illacrimat templis ebur aeraque sudant,

    Verg. G. 1, 480; Col. poët. 10, 25; cf.:

    oculi lumen refugiunt et illacrimant,

    Cels. 2, 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > inlacrimo

  • 19 inlacrimor

    illăcrĭmo ( inl-), āvi, ātum, 1, v. n., and illăcrĭmor ( inl-), ātus, 1, v. dep. [in-lacrimo], to weep at or over a thing, to bewail, lament (not freq. till after the Aug. period).
    I.
    Lit.
    (α).
    With dat.:

    quid dicam de Socrate? cujus morti illacrimari soleo Platonem legens?

    Cic. N. D. 3, 33, 82: perge, aude, nate;

    illacrima patris pestibus, id. poët. Tusc. 2, 9, 21: casu (i. e. casui),

    Nep. Alc. 6, 4: qui meo infelici errori unus illacrimasti, Liv. 40, 56, 6; Ov. Tr. 5, 8, 6; Suet. Vesp. 15.—
    * (β).
    With acc.:

    ejusque mortem illacrimatum Alexandrum,

    Just. 11, 12, 6.—
    (γ).
    With quod, Plin. Ep. 3, 7, 13. —
    (δ).
    Absol.;

    qui (Milo) aspexisse lacertos suos dicitur illacrimansque dixisse, etc.,

    Cic. de Sen. 9, 27; Suet. Aug. 66:

    sparge, et si paulum potes, illacrimare,

    Hor. S. 2, 5, 103:

    illacrimasse dicitur gaudio,

    Liv. 25, 24, 11; Cels. 2, 6, 6.—
    II.
    Poet. transf., of things, to weep, i. e. to drip, drop, distil:

    et maestum illacrimat templis ebur aeraque sudant,

    Verg. G. 1, 480; Col. poët. 10, 25; cf.:

    oculi lumen refugiunt et illacrimant,

    Cels. 2, 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > inlacrimor

  • 20 lacrimabundus

    lăcrĭmābundus ( lacrŭm-), a, um, adj. [lacrimo], bursting into tears, with tears, weeping, Liv. 3, 46, 8; Lact. de Mort. Pers. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > lacrimabundus

См. также в других словарях:

  • lacrimo-auriculo-dento-digital syndrome — LADD syndrome a syndrome of autosomal dominant inheritance, characterized by abnormalities of the nasolacrimal ducts, ears, limbs, and teeth, often with mixed hearing loss. Abnormalities of the salivary glands and urogenital system may also occur …   Medical dictionary

  • Sutura lacrimo-ectethmoidalis — ašarikaulinė kraštinio akytkaulio siūlė statusas T sritis jungtys atitikmenys: lot. Sutura lacrimo ectethmoidalis ryšiai: platesnis terminas – viršutinio žando paviršiaus siūlės …   Paukščių anatomijos terminai

  • Levy-Hollister syndrome — lacrimo auriculo dento digital s …   Medical dictionary

  • LADD — • lacrimo auriculo dento digital [syndrome]; • left anterior descending diagonal [coronary artery] …   Dictionary of medical acronyms & abbreviations

  • Órgano sensorial — Este artículo o sección sobre biología necesita ser wikificado con un formato acorde a las convenciones de estilo. Por favor, edítalo para que las cumpla. Mientras tanto, no elimines este aviso puesto el 24 de abril de 2007. También puedes ayudar …   Wikipedia Español

  • lacrimare — (non com. lagrimare) [lat. lacrĭmare ] (io làcrimo, non com. làgrimo, ecc.). ■ v. intr. (aus. avere ) 1. [versare lacrime: lacrimo per il fumo ] ▶◀ piangere. 2. (estens., non com.) [detto spec. di piante, vasi, candele, ecc., emettere gocce]… …   Enciclopedia Italiana

  • лакриматоры — (лат. lacrimo, lacrimatum проливать слезы) см. Отравляющие вещества слезоточивого действия …   Большой медицинский словарь

  • List of diseases (L) — A list of diseases in the English wikipedia.DiseasesTOC LaLab Lam* Labrador lung * Labyrinthitis * Lachiewicz Sibley syndrome * Lacrimo auriculo dento digital syndrome * Lactate dehydrogenase deficiency type A * Lactate dehydrogenase deficiency… …   Wikipedia

  • Negroamaro — Grape (Vitis) Species Vitis vinifera Also called Nero Amaro, Abruzzese (more) Origin Italy Notable regions Puglia Negroamaro, also N …   Wikipedia

  • Лакрима́торы — (лат. lacrimo, lacrimatum проливать слезы) см. Отравляющие вещества слезоточивого действия (Отравляющие вещества) …   Медицинская энциклопедия

  • Лакрима́ция — (lacrimatio; лат. lacrimo, lacrimatum проливать слезы) см. Слезотечение гиперсекреторное …   Медицинская энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»