kołysać

См. также в других словарях:

• kołysać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, kołysaćyszę, kołysaćysze, kołysaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ruszać czymś jednostajnie, monotonnie, powtarzać jakiś ruch; bujać, huśtać, chwiać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiatr …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kołysać — ndk IX, kołysaćyszę, kołysaćyszesz, kołysaćysz, kołysaćał, kołysaćany «wprawiać w jednostajny, monotonny ruch, poruszać czymś ruchem jednostajnym wahadłowym, powtarzającym się, wykonywać czymś taki ruch; huśtać, bujać, chwiać, kiwać» Kołysać… …   Słownik języka polskiego

• kołysać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} poruszać się jednostajnym, wahadłowym ruchem; huśtać się, bujać się, chwiać się, kiwać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lampa kołysze się na wietrze. Kołysać się w tańcu. Nie kołysz się na krześle. Statek kołysze się na falach.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bujać — ndk I, bujaćam, bujaćasz, bujaćają, bujaćaj, bujaćał, bujaćany rzad. bujnąć dk Va, bujaćnę, bujaćniesz, bujaćnij, bujaćnął, bujaćnęła, bujaćnęli, bujaćnięty, bujaćnąwszy 1. tylko ndk «unosić się w powietrzu, fruwać, latać» Ptaki bujają w błękicie …   Słownik języka polskiego

• chwiać — ndk Xb, chwieję, chwiejesz, chwiej, chwiaćał, chwiaćali a. chwieli «poruszać, pochylać w różne strony; kołysać» Wiatr chwiał koronami drzew. chwiać się 1. «być chwianym, poruszanym w różne strony; pochylać się, uginać się, kołysać się» Płomień… …   Słownik języka polskiego

• chybotać — ndk IX, chybotaćoczę (chybotaćocę), chybotaćoczesz (chybotaćocesz), chybotaćocz, chybotaćał, chybotaćany, a. I, chybotaćam, chybotaćasz, chybotaćają, chybotaćaj 1. «poruszać czymś w różne strony; chwiać, kołysać» Fale chyboczą łodzią. Wicher… …   Słownik języka polskiego

• fajtać — ndk I, fajtaćam, fajtaćasz, fajtaćają, fajtaćaj, fajtaćał fajtnąć dk Va, fajtaćnę, fajtaćniesz, fajtaćnął, fajtaćnęła, fajtaćnęli, fajtaćnąwszy 1. pot. «machać, kiwać, wywijać, kołysać» Fajtać nogami. 2. zwykle dk, pot. «przewrócić się, fiknąć»… …   Słownik języka polskiego

• kolebać — ndk IX, kolebaćbię, kolebaćbiesz, kolebaćeb, kolebaćał, kolebaćany reg. a. poet. «chwiać, huśtać, bujać; kołysać» Kolebać dziecko na rękach. Wiatr kolebał gałęziami drzew. kolebać się «chwiać się, kołysać się; ulegać kolebaniu, kołysaniu» Gęsi… …   Słownik języka polskiego

• miotać — ndk I, miotaćam, miotaćasz, miotaćają, miotaćaj, miotaćał, miotaćany 1. «wprawiać jakiś przedmiot w ruch z wielką siłą, tak aby przeleciał pewną odległość i spadł; rzucać, ciskać» Miotać kamienie. Miotać dyskiem. Działa miotają ogniem. ◊ Miotać… …   Słownik języka polskiego

• kręcić — 1. pot. Ja cię kręcę! «wyrażenie oznaczające podziw, zdumienie, rzadziej niechęć»: – Patrz, jakie buty dostałam. – Ja cię kręcę! A. Osiecka, Znajomi. 2. Kręcić bicz, bicze z piasku «wykonywać pracę bezowocną, usiłować robić coś z niczego»: (...)… …   Słownik frazeologiczny

• bobo — n ndm pieszcz. «małe dziecko, zwykle niemowlę» Miłe bobo. Kołysać płaczące bobo …   Słownik języka polskiego