chwiać

См. также в других словарях:

• chwiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIb, chwieję, chwieje, chwiał, chwiali || reg. chwieli {{/stl 8}}{{stl 7}} poruszać na boki czymś mającym jeden koniec nieruchomy (zwykle tkwiącym pionowo w jakimś podłożu); kiwać, odchylać na boki, kołysać : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chwiać — ndk Xb, chwieję, chwiejesz, chwiej, chwiaćał, chwiaćali a. chwieli «poruszać, pochylać w różne strony; kołysać» Wiatr chwiał koronami drzew. chwiać się 1. «być chwianym, poruszanym w różne strony; pochylać się, uginać się, kołysać się» Płomień… …   Słownik języka polskiego

• chwiać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać się na boki, będąc przytwierdzonym do czegoś, trzymając się podstawy; kiwać się, odchylać się, kołysać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ściana się chwieje, za chwilę może runąć …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chwiać się na nogach — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mieć zawroty głowy, niepewnie stawiać kroki z powodu zasłabnięcia lub osłabienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chwiać się na nogach ze zmęczenia, z wycieńczenia. Chwiał się na nogach,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chwiać się — w posadach zob. posada. Komuś chwieje się grunt pod nogami zob. grunt 3 …   Słownik frazeologiczny

• posada — Chwiać się, drżeć, dygotać, trząść się, zachwiać się, zadrżeć, zadygotać, zatrząść się w posadach a) «o budynkach, ziemi itp.: być gwałtownie, silnie wstrząsanym»: Od dołu budynku rozlega się kilka potężnych wybuchów. Mury drżą w posadach. CKM… …   Słownik frazeologiczny

• bujać — ndk I, bujaćam, bujaćasz, bujaćają, bujaćaj, bujaćał, bujaćany rzad. bujnąć dk Va, bujaćnę, bujaćniesz, bujaćnij, bujaćnął, bujaćnęła, bujaćnęli, bujaćnięty, bujaćnąwszy 1. tylko ndk «unosić się w powietrzu, fruwać, latać» Ptaki bujają w błękicie …   Słownik języka polskiego

• chybotać — ndk IX, chybotaćoczę (chybotaćocę), chybotaćoczesz (chybotaćocesz), chybotaćocz, chybotaćał, chybotaćany, a. I, chybotaćam, chybotaćasz, chybotaćają, chybotaćaj 1. «poruszać czymś w różne strony; chwiać, kołysać» Fale chyboczą łodzią. Wicher… …   Słownik języka polskiego

• kolebać — ndk IX, kolebaćbię, kolebaćbiesz, kolebaćeb, kolebaćał, kolebaćany reg. a. poet. «chwiać, huśtać, bujać; kołysać» Kolebać dziecko na rękach. Wiatr kolebał gałęziami drzew. kolebać się «chwiać się, kołysać się; ulegać kolebaniu, kołysaniu» Gęsi… …   Słownik języka polskiego

• kołysać — ndk IX, kołysaćyszę, kołysaćyszesz, kołysaćysz, kołysaćał, kołysaćany «wprawiać w jednostajny, monotonny ruch, poruszać czymś ruchem jednostajnym wahadłowym, powtarzającym się, wykonywać czymś taki ruch; huśtać, bujać, chwiać, kiwać» Kołysać… …   Słownik języka polskiego

• miotać — ndk I, miotaćam, miotaćasz, miotaćają, miotaćaj, miotaćał, miotaćany 1. «wprawiać jakiś przedmiot w ruch z wielką siłą, tak aby przeleciał pewną odległość i spadł; rzucać, ciskać» Miotać kamienie. Miotać dyskiem. Działa miotają ogniem. ◊ Miotać… …   Słownik języka polskiego