-
1 słabnąć
vi1) ( stawać się słabym)\słabnąć od upału/ze zmęczenia człowiek: vor Hitze/Müdigkeit schwach werden2) ( tracić na sile) ruch, zainteresowanie: abnehmen; wiatr: schwächer werden, nachlassen; ból: nachlassen; opór, protesty: erlahmen -
2 słabnąć
-
3 osłabnąć
-
4 chwiać
I. vt\chwiać czymś etw hin und her bewegen [ lub schütteln]II. vrkomuś grunt się chwieje pod nogami jdm schwankt [ lub schwindet] der Boden unter den Füßen3) ( wahać się) schwanken, unschlüssig sein\chwiać się w swoich przekonaniach in seinen Überzeugungen schwanken -
5 cichnąć
vi1) ( stawać się cichym) głosy: verstummen; hałas: leiser werden -
6 osłabnąć
-
7 abflauen
-
8 abkühlen
ab|kühlen2) ( weniger intensiv machen) Beziehung rozluźniać [ perf rozluźnić]; Zorn uśmierzać [ perf uśmierzyć]sich \abkühlen Beziehungen: ochładzać [ perf ochłodzić] sięes kühlt sich ab ochładza się -
9 erschöpfen
erschöpfen *I. vteine \erschöpfende Information wyczerpująca informacja f -
10 mäßigen
-
11 nachlassen
-
12 unvermindert
-
13 vergehen
vergehen *1) ( verstreichen, vorbeigehen) Zeit: upływać; Tage, Urlaub, Schönheit: [prze]mijać [ perf [prze]minąć]; Winter odchodzić [ perf odejść], kończyć [ perf s-] sięjdm vergeht die Lust komuś przechodzi ochotada vergeht einem ja der Appetit! można stracić apetyt!3) ( fast umkommen)vor Hunger/Angst [fast] \vergehen umierać z głodu/ze strachu1) ( jdn vergewaltigen)sich an jdm \vergehen dopuścić się czynów nierządnych na kimś, gwałcić kogoś [ perf z-]sich an der Umwelt \vergehen niszczyć środowisko naturalnesich an fremdem Eigentum \vergehen targnąć się na czyjąś własnośćgegen etw \vergehen pogwałcić +akk, wykraczać [ perf wykroczyć] przeciwko czemuśsich gegen das Gesetz \vergehen łamać [ perf z-] prawo5) ( gegen eine Norm verstoßen) zakłócać [ perf zakłócić], przekroczyć [ perf przekraczać], dopuszczać [ perf dopóścić] się przekoczenia czegośer hat sich gegen die guten Sitten vergangen naruszył dobre obyczaje
См. также в других словарях:
słabnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVb, słabnąćnę, słabnąćnie, słabnąćnij, słabnąćbłem, słabł || słabnąćnął, słabnąćbła, słabnąćbli {{/stl 8}}– osłabnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
słabnąć — ndk Vc, słabnąćnę, słabnąćniesz, słabnąćnij, słabł a. słabnąćnął, słabła, słabnąćbli 1. «stawać się słabym, coraz słabszym; tracić siły, omdlewać» Słabnąć od upału, ze zmęczenia. Serce, tętno, puls komuś słabnie. 2. «tracić na sile, tracić… … Słownik języka polskiego
więdnąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVb, więdnąćnę, więdnąćnie, więdnąćnij, wiądłem, wiądł || więdnąćnął, więdła, więdli {{/stl 8}}– zwiędnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o roślinach lub… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwiać — ndk Xb, chwieję, chwiejesz, chwiej, chwiaćał, chwiaćali a. chwieli «poruszać, pochylać w różne strony; kołysać» Wiatr chwiał koronami drzew. chwiać się 1. «być chwianym, poruszanym w różne strony; pochylać się, uginać się, kołysać się» Płomień… … Słownik języka polskiego
flaczeć — ndk III, flaczećeję, flaczećejesz, flaczećej, flaczećczał, flaczećczeli pot. «tracić sztywność, wiotczeć» przen. «o człowieku: słabnąć, tracić siły i energię» Flaczał z dnia na dzień … Słownik języka polskiego
gasnąć — ndk Vc, gasnę, gaśniesz, gaśnij, gasł (gasnąćnął), gasła, gaśli 1. «przestawać się palić, płonąć, świecić» Latarnie uliczne, światła, świece gasną. Ognisko gaśnie. ∆ Motor, silnik gaśnie «motor, silnik się wyłącza, przestaje pracować» 2.… … Słownik języka polskiego
głód — m IV, D. głodu, Ms. głodzie, blm 1. «stan organizmu związany z niedoborem lub brakiem pożywienia; uczucie czczości spowodowane brakiem pożywienia» Dojmujący, straszny głód. Pracować o głodzie. Zaspokoić pierwszy głód. Cierpieć, znosić głód.… … Słownik języka polskiego
łagodnieć — ndk III, łagodniećeję, łagodniećejesz, łagodniećej, łagodniećniał, łagodniećnieli «stawać się łagodnym, tracić surowość; tracić na sile, słabnąć» Rysy łagodniały. Wyraz twarzy łagodniał. Wiatr łagodniał … Słownik języka polskiego
mdleć — ndk III, mdleję, mdlejesz, mdlej, mdlał, mdleli 1. «tracić przytomność, świadomość, omdlewać» Mdleć z bólu, z głodu. ◊ Mdleć z zachwytu, z podziwu, ze strachu itp. «bardzo się czymś zachwycać, coś podziwiać, bardzo się bać itp.» 2. «tracić siłę,… … Słownik języka polskiego
mięknąć — ndk Vc, mięknąćnę, mięknąćniesz, mięknąćnij, miękł a. mięknąćnął, mięknąćkła, mięknąćkli «stawać się miękkim, tracić twardość» Asfalt miękł od upału. Len mięknie w wodzie. przen. a) «stawać się mniej intensywnym, wyraźnym, ostrym; łagodnieć,… … Słownik języka polskiego
niknąć — ndk Va a. Vc, niknąćnę, niknąćniesz, niknąćnij, niknąćnął a. nikł, niknąćnęła a. niknąćkła, niknąćnęli a. niknąćkli 1. «stawać się niewidocznym, ginąć z oczu; znikać» Niknąć we mgle, w mroku, w oddali. Niknący w blasku słońca samolot. Niknąca w… … Słownik języka polskiego
