-
1 inultus
ĭn-ultus, a, um, adj.I. A.Of persons:B.Marius ne inultus esset,
Cic. Sest. 22, 50:ne inultos imperatores suos jacere sinerent,
Liv. 25, 37, 10:moriemur inultae?
Verg. A. 4, 659:non me inulto Victor laetabere,
id. ib. 10, 739; Hor. S. 1, 8, 44; 2, 3, 297:quam inulti perierint,
Sall. J. 31, 2; id. Hist. Fragm. 3, 74 Dietsch; Ov. F. 2, 233.—Of things:II.mortem suam ne inultam pateretur,
Cic. Div. 1, 27, 57:injuriae,
id. Div. in Caecil. 16, 53:cruor,
Val. Max. 9, 2, 3 fin.:nil poterit Juno, nisi inultos flere dolores?
Ov. M. 4, 426:nec Ptolemaeo inulta scelera fuerunt,
Just. 24, 3, 10:Alexandro caedes,
id. 29, 5, 1.—Upon whom no revenge is taken, unpunished.A.Of persons:B.numquam me inultus istic ludificabit,
Plaut. Am. 4, 3, 13:cur Asellium esse inultum tam diu sinis,
Cic. Clu. 62, 172:hostīs inultos abire sinere,
Sall. J. 58, 5; 70, 4:hostis Medeae nullus inultus,
Ov. H. 12, 182. —Transf.1.Of things, for which no punishment is inflicted, unpunished:2.neque scelus inultum relinquendum,
Sall. J. 106, 6; Val. Max. 9, 7, 2:quicquid multis peccatur, inultum est,
Luc. 5, 260.—Unharmed, unhurt, safe, with impunity:C.inulto Dicere quod sentit permitto,
Hor. S. 2, 3, 189:neu sinas Medos equitare inultos,
id. C. 1, 2, 51; cf.:at ne illud haud inultum, si vivo, ferent ( = inulti),
Ter. Heaut. 5, 1, 45:sed inultum numquam id auferet,
id. And. 3, 5, 4:et catulos ferae Celent inultae,
Hor. C. 3, 3, 42.—Trop., unsated, unappeased, insatiable:odium,
Hor. Ep. 1, 2, 61; cf.preces,
unavailing, id. C. 1, 28, 33. -
2 inultus
inulta, inultum ADJunpunished, scot-free; acting with impunity; having no recompense, unavenged -
3 inultus
unavenged, unpunished -
4 in-ultus
in-ultus adj., without satisfaction, unavenged, unrevenged, not vindicated: perire, S.: Marius ne inultus esset: ne inultos imperatores suos iacere sinerent, L.: numquam moriemur inulti, V.: ne compellarer inultus, H.: dolores, O.: preces, unavailing, H.: mortem suam ne inultam pateretur: iniuriae.—Giving no satisfaction, unpunished: cur Asellium esse inultum tam diu sinis?: hostīs inultos abire sinere, S.: scelus, S.—Unharmed, unhurt, safe, with impunity: inulto Dicere quod sentit permitto, H.: At ne illud haud inultum, si vivo, ferent, T.: et catulos ferae Celent inultae, H. —Fig., unsated, unappeased, insatiable: odium, H. -
5 compellō (conp-)
compellō (conp-) āvī, ātus, āre [1 compello], to accost, address: alqm voce, V.: Hersiliam iussis vocibus: Tauream nomine, L.: Danaum verbis amicis, V. — To address reproachfully, reproach, chide, rebuke, upbraid, abuse, take to task, call to account: ne compellarer inultus, H.: Hac ego si compellor imagine, challenged, H.: eum fratricidam, N.: pro cunctatore segnem, L.: magnā compellans voce cucullum, calling (him) cuckoo, H. — To summon (to answer a charge), arraign, accuse: Ciceronem edicto: hoc crimine ab inimicis compellabatur, N. -
6 compello
1.com-pello ( conp-), pŭli, pulsum, 3, v. a., to drive together to a place, to collect, assemble (opp. expello, Cic. Pis. 7, 16;I.to dispellere,
Plaut. As. 3, 3, 149;and to aspellere,
id. Trin. 3, 2, 46; class.).Lit. of herds, flocks:II.tum compellendum (agnos) in gregem ovium,
Varr. R. R. 2, 2, 18:armentum in speluncam,
Liv. 1, 7, 5; cf.:pecoris vim ingentem in saltum avium,
id. 9, 31, 7:greges in unum,
Verg. E. 7, 2:pecus totius provinciae,
Cic. Pis. 36, 87: haedorum gregem hibisco ( poet. for ad hibiscum), Verg. E. 2, 30.—Also of other objects:primordia,
Lucr. 2, 564:homines unum in locum,
Cic. Inv. 1, 2, 2:naves (hostium) in portum,
Caes. B. C. 1, 58 fin.:hostes intra oppida murosque,
id. B. G. 7, 65; so of the driving or forcing of enemies in a body; cf.:adversarios intra moenia,
Nep. Ages. 5, 3:hostem fugatum in naves,
Liv. 10, 2, 2:Dardanos in urbem,
id. 41, 19, 9; Suet. Vit. 15:oppidanos intra munimenta,
Curt. 8, 11, 1:hostes in fugam,
Just. 4, 4.—Hence fig.:bellum Medulliam,
to turn the war thither, Liv. 1, 33, 4:is (hostes) eo compulit ut locorum angustiis clausi, etc.,
drove them into so close corners, Nep. Ham. 2, 4:Pompeium domum suam,
Cic. Pis. 7, 16:ad monumentorum deversoria plebe compulsā,
Suet. Ner. 38: quam (imaginem) virga semel horrida... Nigro compulerit gregi, * Hor. C. 1, 24, 18:ossa in suas sedes,
Cels. 6, 7 fin. —Trop.A.To bring or press together:B.amores nostros dispulsos,
Plaut. As. 3, 3, 149:cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?
Cic. Ac. 2, 35, 112.—Far more freq.,To drive, bring, move, impel, incite, urge, compel, force, constrain to something; constr. with ad, in, more rarely with ut, the inf. or absol.(α).With ad (freq. in Suet.):(β).aliquem ad virtutem,
Plaut. Bacch. 4, 10, 10:ad arma,
Cic. Marcell. 5, 13:ad bellum,
Ov. M. 5, 219:ad deditionem fame,
Suet. Aug. 14; Curt. 9, 1, 19:ad necem,
Suet. Aug. 66; id. Calig. 23; id. Ner. 35: ad mortem, id. Tib. 56; Quint. 7, 3, 7:ad confessionem,
Suet. Claud. 15:ad pugnam,
id. ib. 21:ad rapinas,
Luc. 7, 99:ad defectionem,
Curt. 10, 1, 45:ad laqueum,
Plin. 36, 5, 4, § 12:ad impudicitiam,
Dig. 1, 6, 2.—With in:(γ).in hunc sensum compellor injuriis,
Cic. Fam. 1, 9, 21:in eundem metum,
Liv. 25, 29, 8:in socordiam,
Col. 11, 1, 11:in mortem,
Quint. 7, 3, 7:in metum,
Tac. H. 2, 27. —With ut:(δ).callidum senem callidis dolis Conpuli et perpuli, mihi omnia ut crederet,
Plaut. Bacch. 4, 4, 4; Suet. Caes. 1; 24; id. Vesp. 2; Tac. Or. 4; Curt. 8, 8, 2. —With inf.:(ε).aliquem jussa nefanda pati,
Ov. F. 3, 860; Luc. 3, 144; Suet. Tib. 62; id. Dom. 14; Curt. 5, 1, 35; Just. 16, 5; 30, 3; Gai Inst. 2, 237.—Absol.:2.ceteras nationes conterruit, compulit, domuit,
Cic. Prov. Cons. 13, 33:aliquā indignatione compellendus,
Quint. 9, 4, 138:ille qui aspellit, is conpellit,
Plaut. Trin. 3, 2, 46; freq. in perf. part.:periculis compulsus,
Cic. Fam. 1, 9, 11; Caes. B. C. 3, 41; Liv. 27, 30, 3.compello ( conp-), āvi, ātum, 1, v. a. [1. compello; cf. 2. appello, āre, from 1. appello, ĕre, and jugare, from root of jungo], to accost one.I.Without implying reproach, to accost, address (mostly poet.): exin compellare pater me voce videtur his verbis, etc., Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 41 (Ann. v. 45 Vahl.); so, aliquem, id. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 256 ib.):II.aliquem voce,
Verg. A. 5, 161; and:notis vocibus,
id. ib. 6, 499; cf. Ov. M. 14, 839:blande hominem,
Plaut. Poen. 3, 3, 72; cf. id. Stich. 2, 1, 43:familiariter,
id. Men. 2, 3, 23: carmine, * Cat. 64, 24:talibus agrestem com pellat Oreada dictis,
Ov. M. 8, 787; 12, 585:Tauream nomine,
Liv. 23, 47, 2; Curt. 4, 13, 20:aliquem multo honore,
Verg. A. 3, 474:verbis amicis,
id. ib. 2, 372:aliquam de stupro,
to invite to unchastity, Val. Max. 6, 1, 2; in like sense absol.:compellare,
Hyg. Fab. 57.—In a hostile sense, to address one reproachfully or abusively, to reproach, chide, rebuke, upbraid, abuse, to take to task, call to account (good prose).A.In gen.:B.mimus nominatim Accium poëtam compellavit in scaenā,
Auct. Her. 1, 14, 24:neque aspexit mater, quin eum fratricidam impiumque detestans compellaret,
Nep. Timol. 1, 5:pro cunctatore segnem, pro cauto timidum compellabat,
Liv. 22, 12, 12; 34, 2, 8:ne compellarer inultus,
Hor. S. 2, 3, 297; 1, 7, 31; id. Ep. 1, 7, 34.—Esp., jurid. t. t., of authorities, to summon one to answer a charge; or of adversaries, to arraign one before a tribunal, to accuse of crime (cf. 2. appello):Q. Ciceronem compellat edicto,
Cic. Phil. 3, 7, 17; id. Red. in Sen. 5, 12; 13, 52:Nigidius minari in contione, se judicem, qui non adfuerit, compellaturum,
id. Att. 2, 2, 3; so id. Phil. 3, 7, 17; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3; Nep. Alcib. 4, 1; Liv. 43, 2, 11; Tac. A. 16, 27; Suet. Caes. 17. -
7 conpello
1.com-pello ( conp-), pŭli, pulsum, 3, v. a., to drive together to a place, to collect, assemble (opp. expello, Cic. Pis. 7, 16;I.to dispellere,
Plaut. As. 3, 3, 149;and to aspellere,
id. Trin. 3, 2, 46; class.).Lit. of herds, flocks:II.tum compellendum (agnos) in gregem ovium,
Varr. R. R. 2, 2, 18:armentum in speluncam,
Liv. 1, 7, 5; cf.:pecoris vim ingentem in saltum avium,
id. 9, 31, 7:greges in unum,
Verg. E. 7, 2:pecus totius provinciae,
Cic. Pis. 36, 87: haedorum gregem hibisco ( poet. for ad hibiscum), Verg. E. 2, 30.—Also of other objects:primordia,
Lucr. 2, 564:homines unum in locum,
Cic. Inv. 1, 2, 2:naves (hostium) in portum,
Caes. B. C. 1, 58 fin.:hostes intra oppida murosque,
id. B. G. 7, 65; so of the driving or forcing of enemies in a body; cf.:adversarios intra moenia,
Nep. Ages. 5, 3:hostem fugatum in naves,
Liv. 10, 2, 2:Dardanos in urbem,
id. 41, 19, 9; Suet. Vit. 15:oppidanos intra munimenta,
Curt. 8, 11, 1:hostes in fugam,
Just. 4, 4.—Hence fig.:bellum Medulliam,
to turn the war thither, Liv. 1, 33, 4:is (hostes) eo compulit ut locorum angustiis clausi, etc.,
drove them into so close corners, Nep. Ham. 2, 4:Pompeium domum suam,
Cic. Pis. 7, 16:ad monumentorum deversoria plebe compulsā,
Suet. Ner. 38: quam (imaginem) virga semel horrida... Nigro compulerit gregi, * Hor. C. 1, 24, 18:ossa in suas sedes,
Cels. 6, 7 fin. —Trop.A.To bring or press together:B.amores nostros dispulsos,
Plaut. As. 3, 3, 149:cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?
Cic. Ac. 2, 35, 112.—Far more freq.,To drive, bring, move, impel, incite, urge, compel, force, constrain to something; constr. with ad, in, more rarely with ut, the inf. or absol.(α).With ad (freq. in Suet.):(β).aliquem ad virtutem,
Plaut. Bacch. 4, 10, 10:ad arma,
Cic. Marcell. 5, 13:ad bellum,
Ov. M. 5, 219:ad deditionem fame,
Suet. Aug. 14; Curt. 9, 1, 19:ad necem,
Suet. Aug. 66; id. Calig. 23; id. Ner. 35: ad mortem, id. Tib. 56; Quint. 7, 3, 7:ad confessionem,
Suet. Claud. 15:ad pugnam,
id. ib. 21:ad rapinas,
Luc. 7, 99:ad defectionem,
Curt. 10, 1, 45:ad laqueum,
Plin. 36, 5, 4, § 12:ad impudicitiam,
Dig. 1, 6, 2.—With in:(γ).in hunc sensum compellor injuriis,
Cic. Fam. 1, 9, 21:in eundem metum,
Liv. 25, 29, 8:in socordiam,
Col. 11, 1, 11:in mortem,
Quint. 7, 3, 7:in metum,
Tac. H. 2, 27. —With ut:(δ).callidum senem callidis dolis Conpuli et perpuli, mihi omnia ut crederet,
Plaut. Bacch. 4, 4, 4; Suet. Caes. 1; 24; id. Vesp. 2; Tac. Or. 4; Curt. 8, 8, 2. —With inf.:(ε).aliquem jussa nefanda pati,
Ov. F. 3, 860; Luc. 3, 144; Suet. Tib. 62; id. Dom. 14; Curt. 5, 1, 35; Just. 16, 5; 30, 3; Gai Inst. 2, 237.—Absol.:2.ceteras nationes conterruit, compulit, domuit,
Cic. Prov. Cons. 13, 33:aliquā indignatione compellendus,
Quint. 9, 4, 138:ille qui aspellit, is conpellit,
Plaut. Trin. 3, 2, 46; freq. in perf. part.:periculis compulsus,
Cic. Fam. 1, 9, 11; Caes. B. C. 3, 41; Liv. 27, 30, 3.compello ( conp-), āvi, ātum, 1, v. a. [1. compello; cf. 2. appello, āre, from 1. appello, ĕre, and jugare, from root of jungo], to accost one.I.Without implying reproach, to accost, address (mostly poet.): exin compellare pater me voce videtur his verbis, etc., Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 41 (Ann. v. 45 Vahl.); so, aliquem, id. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 256 ib.):II.aliquem voce,
Verg. A. 5, 161; and:notis vocibus,
id. ib. 6, 499; cf. Ov. M. 14, 839:blande hominem,
Plaut. Poen. 3, 3, 72; cf. id. Stich. 2, 1, 43:familiariter,
id. Men. 2, 3, 23: carmine, * Cat. 64, 24:talibus agrestem com pellat Oreada dictis,
Ov. M. 8, 787; 12, 585:Tauream nomine,
Liv. 23, 47, 2; Curt. 4, 13, 20:aliquem multo honore,
Verg. A. 3, 474:verbis amicis,
id. ib. 2, 372:aliquam de stupro,
to invite to unchastity, Val. Max. 6, 1, 2; in like sense absol.:compellare,
Hyg. Fab. 57.—In a hostile sense, to address one reproachfully or abusively, to reproach, chide, rebuke, upbraid, abuse, to take to task, call to account (good prose).A.In gen.:B.mimus nominatim Accium poëtam compellavit in scaenā,
Auct. Her. 1, 14, 24:neque aspexit mater, quin eum fratricidam impiumque detestans compellaret,
Nep. Timol. 1, 5:pro cunctatore segnem, pro cauto timidum compellabat,
Liv. 22, 12, 12; 34, 2, 8:ne compellarer inultus,
Hor. S. 2, 3, 297; 1, 7, 31; id. Ep. 1, 7, 34.—Esp., jurid. t. t., of authorities, to summon one to answer a charge; or of adversaries, to arraign one before a tribunal, to accuse of crime (cf. 2. appello):Q. Ciceronem compellat edicto,
Cic. Phil. 3, 7, 17; id. Red. in Sen. 5, 12; 13, 52:Nigidius minari in contione, se judicem, qui non adfuerit, compellaturum,
id. Att. 2, 2, 3; so id. Phil. 3, 7, 17; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3; Nep. Alcib. 4, 1; Liv. 43, 2, 11; Tac. A. 16, 27; Suet. Caes. 17. -
8 impoenitus
impūnītus ( inp-; also impoenī-tus; cf. impune), a, um, adj. [2. in-punitus], unpunished, unrestrained, free from danger, safe, secure (class.; cf.inultus): injuriam inultam impunitamque dimittere,
Cic. Verr. 2, 5, 58, § 149; cf. id. Div. in Caecil. 16, 53:tibi vexatio direptioque sociorum impunita fuit ac libera,
id. Cat. 1, 7, 18:si istius haec tanta injuria impunita discesserit,
id. Verr. 2, 4, 30, § 68:scelera,
id. Off. 2, 8, 28:Cn. Fulvio fugam ex proelio ipsius temeritatem commisso impunitam esse,
Liv. 36, 2, 15; 9, 26, 1:furta omnia fuisse licita et impunita (al. impoenita),
Gell. 11, 18; Sall. C. 51, 5; Auct. Her. 4, 39, 51; Sen. Contr. 1, 2, 22; Tac. H. 4, 77.— Comp.:qui tu impunitior illa obsonia captas?
Hor. S. 2, 7, 105:libidinem Appi Claudii, quo inpunitior sit,
Liv. 3, 50, 7.— Adv.: impūnītē, with impunity: alios in facinore gloriari, aliis ne dolere quidem impunite licere, Matius in Cic. Fam. 11, 28, 3; id. Fin. 2, 18, 59: quo impunitius uxor ejus moecharetur, Fest. s. v. non omnibus, p. 173 a, Müll. -
9 impunitus
impūnītus ( inp-; also impoenī-tus; cf. impune), a, um, adj. [2. in-punitus], unpunished, unrestrained, free from danger, safe, secure (class.; cf.inultus): injuriam inultam impunitamque dimittere,
Cic. Verr. 2, 5, 58, § 149; cf. id. Div. in Caecil. 16, 53:tibi vexatio direptioque sociorum impunita fuit ac libera,
id. Cat. 1, 7, 18:si istius haec tanta injuria impunita discesserit,
id. Verr. 2, 4, 30, § 68:scelera,
id. Off. 2, 8, 28:Cn. Fulvio fugam ex proelio ipsius temeritatem commisso impunitam esse,
Liv. 36, 2, 15; 9, 26, 1:furta omnia fuisse licita et impunita (al. impoenita),
Gell. 11, 18; Sall. C. 51, 5; Auct. Her. 4, 39, 51; Sen. Contr. 1, 2, 22; Tac. H. 4, 77.— Comp.:qui tu impunitior illa obsonia captas?
Hor. S. 2, 7, 105:libidinem Appi Claudii, quo inpunitior sit,
Liv. 3, 50, 7.— Adv.: impūnītē, with impunity: alios in facinore gloriari, aliis ne dolere quidem impunite licere, Matius in Cic. Fam. 11, 28, 3; id. Fin. 2, 18, 59: quo impunitius uxor ejus moecharetur, Fest. s. v. non omnibus, p. 173 a, Müll. -
10 inpunitus
impūnītus ( inp-; also impoenī-tus; cf. impune), a, um, adj. [2. in-punitus], unpunished, unrestrained, free from danger, safe, secure (class.; cf.inultus): injuriam inultam impunitamque dimittere,
Cic. Verr. 2, 5, 58, § 149; cf. id. Div. in Caecil. 16, 53:tibi vexatio direptioque sociorum impunita fuit ac libera,
id. Cat. 1, 7, 18:si istius haec tanta injuria impunita discesserit,
id. Verr. 2, 4, 30, § 68:scelera,
id. Off. 2, 8, 28:Cn. Fulvio fugam ex proelio ipsius temeritatem commisso impunitam esse,
Liv. 36, 2, 15; 9, 26, 1:furta omnia fuisse licita et impunita (al. impoenita),
Gell. 11, 18; Sall. C. 51, 5; Auct. Her. 4, 39, 51; Sen. Contr. 1, 2, 22; Tac. H. 4, 77.— Comp.:qui tu impunitior illa obsonia captas?
Hor. S. 2, 7, 105:libidinem Appi Claudii, quo inpunitior sit,
Liv. 3, 50, 7.— Adv.: impūnītē, with impunity: alios in facinore gloriari, aliis ne dolere quidem impunite licere, Matius in Cic. Fam. 11, 28, 3; id. Fin. 2, 18, 59: quo impunitius uxor ejus moecharetur, Fest. s. v. non omnibus, p. 173 a, Müll.
См. также в других словарях:
inulto — (Del lat. inultus.) ► adjetivo literario Que no ha sido castigado o vengado: ■ no permitiré que esta deshonra quede inulta. ANTÓNIMO [vengado] * * * inulto, a (del lat. «inultus»; lit.) adj. No vengado o castigado. ⇒ *Impune. * * * inulto, ta.… … Enciclopedia Universal
Syldavia — (Cyrillic: Зылдaвыa) is a fictional Balkan kingdom featured in The Adventures of Tintin by Hergé.OverviewSyldavia is a monarchy, ruled at the time of the King Ottokar s Sceptre story by King Muskar XII. The capital is Klow, formerly Zileheroum,… … Wikipedia
Nemo me impune lacessit — Star of the Order of the Thistle Nemo me impune lacessit is the Latin motto of the Order of the Thistle and of three Scottish regiments of the British Army.[1] The motto also appears, in conjunction with the col … Wikipedia
Nancy — Nancy … Deutsch Wikipedia
Bataille De Nancy — Le duc René II à la tête de ses troupes suisses devant la ville de Saint Dié (Liber Nanceidos, Pierre de Blarru, 1519) Informations générales Date 5 janvier … Wikipédia en Français
Bataille de Nancy — Pour l’article homonyme, voir Bataille de Nancy (1944). Bataille de Nancy Le duc René II à la tête de ses troupes suisses devant la ville de Saint Dié (Liber Nanceidos, Pierre de Blarru, 1519) … Wikipédia en Français
Bataille de nancy — Le duc René II à la tête de ses troupes suisses devant la ville de Saint Dié (Liber Nanceidos, Pierre de Blarru, 1519) Informations générales Date 5 janvier … Wikipédia en Français
Les Trois-Maisons (Meurthe-et-Moselle) — Nancy Cet article concerne la ville française. Pour les autres significations, voir Nancy (homonymie). Nancy Vue de la place Stanislas … Wikipédia en Français
Liste Des Devises D'États, Comtés, Provinces — Liste des devises d États, comtés, provinces, cantons… : Sommaire 1 Australie : État, Territoire 2 Belgique : Région, Province 3 Canada : Province, Territoire … Wikipédia en Français
Liste Des Devises De Villes — Liste des devises de ville : Sommaire 1 Algérie 2 Allemagne 3 Australie 4 Belgique 5 Cana … Wikipédia en Français
Liste des devises d'Etats, comtes, provinces — Liste des devises d États, comtés, provinces Liste des devises d États, comtés, provinces, cantons… : Sommaire 1 Australie : État, Territoire 2 Belgique : Région, Province 3 Canada : Province, Territoire … Wikipédia en Français