Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

intro

  • 1 intrō

        intrō adv.    [* interus; ANA-], to the inside, within, in: intro ad nos venit, T.: intro est itum, Cs.: vocari: vocata centuria, L.
    * * *
    I
    within, in; to the inside, indoors
    II
    intrare, intravi, intratus V
    enter; go into, penetrate; reach

    Latin-English dictionary > intrō

  • 2 intrō

        intrō āvi, ātus, āre    [* interus; ANA-], to go into, enter: limen: olearum ordinem: domum, N.: portas, L.: id (flumen), S.: fluminis ripas, to come between, V.: ut domus est intrata, O.: ante quam (animus) in corpus intravisset: in portūs, O.: in Capitolium: intra praesidia, Cs.: protinus ad Alexandrum, Cu.—To penetrate, pierce, enter, force a way in: alquo, Cs.: alqm locum, Cs.: ad munimenta, L.—Fig., to penetrate, pierce, enter, reach, attain: Si intravit dolor, intrude, H.: propius accedo... intrabo etiam magis: quam (domum), L.: intravit animos pavor, Cu.: in possessionem bonorum: in tuam familiaritatem penitus, become your intimate friend.
    * * *
    I
    within, in; to the inside, indoors
    II
    intrare, intravi, intratus V
    enter; go into, penetrate; reach

    Latin-English dictionary > intrō

  • 3 intro-eō

        intro-eō īvī, —, īre,    to go in, enter: introire neminem Video, T.: locum hostibus introeundi dare, S.: hostīs, si introire vellent, vocare, Cs.: in domum: in tabernaculum, S.: ad amicam, T.: ad Ciceronem, S.: domum tuam: Syracusas, N.: filius introiit videre, quid agat, went in to see, T.—Fig.: ut prius introieram, sic prius exire de vitā.

    Latin-English dictionary > intro-eō

  • 4 intro

    1.
    intrō, adv. [contr. from interō sc. loco].
    I.
    Inwardly, internally; on the inside:

    omnia sana faciet, intro quae dolitabunt,

    Cato, R. R. 157, 7:

    stare,

    Pall. 1, 40, 2; Cato, R. R. 157, 6; cf. Quint. 1, 5, 50.—
    II.
    To the inside, within, in (class.):

    sequere intro me, amabo,

    into the house, Plaut. Truc. 3, 2, 19:

    intro ad nos venit,

    Ter. Eun. 5, 7, 2:

    intro ire,

    Plaut. Ps. 2, 2, 59:

    intro advenire,

    id. Truc. 1, 2, 7:

    abire,

    id. Ps. 1, 2, 35:

    intro est itum,

    Caes. B. C. 3, 26, 5:

    cur ad nos filiam tuam non intro vocari jubes?

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66; cf.:

    prius quam intro vocarentur ad suffragium tribus,

    Liv. 10, 24 fin.; so,

    intro vocata centuria,

    id. 10, 13, 11:

    accipere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 36.
    2.
    intro, āvi, ātum (intrassis for intraveris, Plaut. Men. 2, 3, 63), 1, v. a. and n. [1. intro], to go or walk into, to enter (syn.: ingredior, introeo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; constr. with acc., with in and acc.; poet. with dat.
    (α).
    With acc.:

    tu ingredi illam domum ausus es? tu illud sanctissimum limen intrare?

    Cic. Phil. 2, 27, 68:

    pomoerium,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. Caecin. 8, 22:

    regnum,

    id. Rab. Post. 8, 22:

    postes,

    Ov. M. 8, 639:

    domum,

    Nep. Ages. 7, 4; id. Dat. 2, 1:

    limen,

    Val. Max. 2, 2, 1; 4, 5, 5; Vell. 2, 59 fin.; Just. 18, 7, 10; Suet. Tib. 30:

    portas,

    Liv. 1, 29, 1:

    flumen,

    Sall. J. 110, 6:

    januam,

    Petr. 139:

    fumum et flammam,

    Hirt. B. G. 8, 16:

    maria,

    Verg. A. 6, 59:

    amnis intrans aequora,

    emptying into the sea, Val. Fl. 2, 11:

    notus medullas intravit calor,

    Verg. A. 8, 390:

    fluminis ripas,

    to come between, id. ib. 7, 201.—
    (β).
    With in and acc.:

    ante quam (animus) in corpus intravisset,

    Cic. Tusc. 1, 24, 57:

    in tabernaculum,

    Curt. 3, 12, 10:

    in flumen,

    Plin. 32, 1, 4, § 10; 9, 15, 20, § 50:

    in eum mundum,

    Sen. Ep. 91, 15:

    intravit in hortos,

    Ov. M. 14, 656:

    in portus,

    id. ib. 7, 492:

    in Capitolium,

    Cic. Dom. 3, 5.—
    (γ).
    With dat.:

    montibus undae,

    Val. Fl. 1, 590:

    ponto,

    Sil. 11, 473:

    vulneribus mare,

    id. 14, 550:

    discordia caelo,

    id. 9, 289.—
    (δ).
    With intra (rare):

    intra praesidia,

    Caes. B. G. 7, 8, 1.—
    (ε).
    With ad:

    protinus ad Alexandrum,

    Curt. 6, 7, 19. —
    B.
    In partic.
    1.
    To penetrate, pierce, enter, force a way into:

    quo qui intraverant,

    Caes. B. G. 7, 73:

    intravere eo arma Romana,

    Plin. 6, 29, 35, § 181:

    intra praesidia,

    Caes. B. G. 7, 8:

    ne quo loco nostri intrare possent,

    id. B. C. 3, 44:

    ne hostes intrare ad se possent,

    Hirt. B. Afr. 79:

    ad munimenta,

    Liv. 6, 2. — Absol.: in-trantes, ium, m., as subst. (opp. abeuntes), Petr. S. 28, 8; Col. 1, 6:

    cujus vultum intrantes tristem, abeuntes hilarum putant,

    Plin. 36, 5, 4, § 13.— Pass.:

    si mare intretur,

    Tac. A. 2, 5.— Impers.:

    quo non modo intrari, sed ne perspici quidem possit,

    Caes. B. G. 2, 17.—
    2.
    To appear before court:

    alio senatu Vicetini sine advocato intraverunt,

    Plin. Ep. 5, 4, 2; 6, 31, 10.—
    3.
    To attack, Stat. Th. 6, 774. —
    4.
    To pierce, transfix ( poet.):

    aprum,

    Mart. 7, 27, 3:

    intravit torvum Gortynia lumen harundo,

    Sil. 5, 447; Sid. Carm. 2, 147.—
    II.
    Trop., to penetrate or pierce into (class.); constr. usu. with in and acc.:

    nulla acies humani ingenii tanta est, quae penetrare in caelum, terram intrare possit,

    Cic. Ac. 2, 39, 122:

    in rerum naturam,

    id. Fin. 5, 16:

    in sensum et in mentem judicis,

    id. de Or. 2, 25, 109; 1, 47, 204: penitus in alicujus familiaritatem, to become one ' s intimate friend, id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

    in pectus,

    Sen. ad Helv. 13, 2; Quint. 9, 4, 10.—With acc.:

    domus quam nec honor nec gratia intrare posset,

    Liv. 6, 34, 9; cf.

    terram,

    Cic. Ac. 2, 39, 122:

    vatem Deus,

    inspires, Sil. 3, 697; cf. id. 12, 323:

    animum militaris gloriae cupido,

    Tac. Agr. 5:

    pavidos intrat metus,

    id. A. 1, 39; 1, 43:

    intravit animos pavor,

    Curt. 4, 16, 17; cf. Sil. 1, 124. — Absol.:

    propius accedo... intrabo etiam magis,

    Cic. Fl. 10, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > intro

  • 5 intro

    to walk into, enter, make one's way into.

    Latin-English dictionary of medieval > intro

  • 6 intrō-ferō or intrō ferō

        intrō-ferō or intrō ferō —, lātus, ferre,    to carry in, bring in: liberis suis cibum: lecticā est introlatus, L.

    Latin-English dictionary > intrō-ferō or intrō ferō

  • 7 intro versus

    intrō-versus (also separately intrō versus), adv. for introrsus, towards the inside, inwards (ante-class.): introversus, et ad te Spectant, Lucil. ap. Non. 402, 7:

    spectantia genua,

    Varr. R. R. 2, 7, 5:

    se proicere,

    Petr. 63.

    Lewis & Short latin dictionary > intro versus

  • 8 intrō-dūcō

        intrō-dūcō dūxī, ductus, ere,    to lead in, bring in, introduce, conduct within, admit: Chremem, T.: noctu milites, S.: praesidium, Cs.: suas copias in finīs, Cs.: in cubiculum introductus: ad regem, Cu.: eo navīs, Cs.—Fig., to bring in, introduce: philosophiam in domūs: ambitionem in senatum. —In speaking, to introduce, represent, bring forward: Catonem senem disputantem: introducta rei similitudo.—To bring forward as an assertion, insist, maintain: natum mundum.—To institute, found, establish: hac introductā consuetudine: novum in re p. exemplum, set, Cs.: exemplum a patricio homine introductum, L.

    Latin-English dictionary > intrō-dūcō

  • 9 intrō-mittō

        intrō-mittō mīsī, missus, ere,    to send in, let in, admit: heri intromissus non est, T.: ut intromissus me trucidaret: legiones (in oppidum), Cs.: sex milia peditum Nolam, L.: ad Senecam alqm, Ta.—With supine acc: Phaedriam comissatum, T.

    Latin-English dictionary > intrō-mittō

  • 10 intrō-rumpō

        intrō-rumpō rūpī, ruptus, ere,    to break in, enter by force: huc, T.: eā, Cs.

    Latin-English dictionary > intrō-rumpō

  • 11 introdeo

    intro-ĕo (ante-class. introdeo;

    introiet for introibit,

    Hier. in Lucifer. 5), īvi, or ĭi, ĭtum, 4, v. n., to go in or into, to enter (syn.: intro, ingredior); constr. with in or ad and acc., with acc., with in and abl., with inf.
    I.
    Lit.
    (α).
    With in and acc.:

    vereri introdire in alienam domum,

    Plaut. Mil. 4, 4, 32:

    in urbem,

    Cic. Att. 7, 7; Liv. 30, 43, 5:

    in domum,

    Cic. Att. 16, 11:

    in Thraciam,

    Nep. Alcib. 7:

    in tabernaculum,

    Sall. J. 71, 4.—
    (β).
    With ad:

    ad amicam,

    Ter. Hec. 4, 1, 36:

    sicuti salutatum introire ad Ciceronem,

    Sall. C. 28, 1.—
    (γ).
    With acc.:

    domum,

    Cic. Phil. 2, 28, 68:

    curiam,

    Suet. Caes. 81:

    urbem,

    id. ib. 18:

    theatrum,

    id. ib. 80:

    castra,

    Sall. H. 4, 45:

    Syracusas,

    Nep. Dion, 5, 3:

    Bithyniam,

    Amm. 14, 11, 6.—
    (δ).
    With in and abl. (ante-class.): in naso, Cato, R. R. 157.—
    (ε).
    With inf.:

    filius introiit videre, quid agat,

    went in to see, Ter. Hec. 3, 2, 10.—
    (ζ).
    With huc, Suet. Aug. 6.— Impers.:

    cum periculo introitur recenti apertione,

    Varr. R. R. 1, 63: castra sine vulnere introitum, entered, Sall. Fragm. ap. Serv. ad Verg. A. 10, 628. —
    II.
    Trop.:

    quem fuerat aequius, ut prius introieram, sic prius exire de vita,

    Cic. Lael. 4, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > introdeo

  • 12 introeo

    intro-ĕo (ante-class. introdeo;

    introiet for introibit,

    Hier. in Lucifer. 5), īvi, or ĭi, ĭtum, 4, v. n., to go in or into, to enter (syn.: intro, ingredior); constr. with in or ad and acc., with acc., with in and abl., with inf.
    I.
    Lit.
    (α).
    With in and acc.:

    vereri introdire in alienam domum,

    Plaut. Mil. 4, 4, 32:

    in urbem,

    Cic. Att. 7, 7; Liv. 30, 43, 5:

    in domum,

    Cic. Att. 16, 11:

    in Thraciam,

    Nep. Alcib. 7:

    in tabernaculum,

    Sall. J. 71, 4.—
    (β).
    With ad:

    ad amicam,

    Ter. Hec. 4, 1, 36:

    sicuti salutatum introire ad Ciceronem,

    Sall. C. 28, 1.—
    (γ).
    With acc.:

    domum,

    Cic. Phil. 2, 28, 68:

    curiam,

    Suet. Caes. 81:

    urbem,

    id. ib. 18:

    theatrum,

    id. ib. 80:

    castra,

    Sall. H. 4, 45:

    Syracusas,

    Nep. Dion, 5, 3:

    Bithyniam,

    Amm. 14, 11, 6.—
    (δ).
    With in and abl. (ante-class.): in naso, Cato, R. R. 157.—
    (ε).
    With inf.:

    filius introiit videre, quid agat,

    went in to see, Ter. Hec. 3, 2, 10.—
    (ζ).
    With huc, Suet. Aug. 6.— Impers.:

    cum periculo introitur recenti apertione,

    Varr. R. R. 1, 63: castra sine vulnere introitum, entered, Sall. Fragm. ap. Serv. ad Verg. A. 10, 628. —
    II.
    Trop.:

    quem fuerat aequius, ut prius introieram, sic prius exire de vita,

    Cic. Lael. 4, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > introeo

  • 13 introtrudo

    intrō-trūdo, 3, v. a., to thrust in (anteclass.):

    turundam introtrudito (al. intro trudito),

    Cato, R. R. 157, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > introtrudo

  • 14 introversus

    intrō-versus (also separately intrō versus), adv. for introrsus, towards the inside, inwards (ante-class.): introversus, et ad te Spectant, Lucil. ap. Non. 402, 7:

    spectantia genua,

    Varr. R. R. 2, 7, 5:

    se proicere,

    Petr. 63.

    Lewis & Short latin dictionary > introversus

  • 15 introvoco

    intrō-vŏco, 1, v. a., to call in:

    aliquem,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66 (more correctly intro vocari, as in Liv. 10, 13, 11; 10, 24, 18).

    Lewis & Short latin dictionary > introvoco

  • 16 introcedo

    intrō-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n., to go or come in, to enter:

    post opimas dapes quidam introcessit,

    App. M. 5, p. 160, 13; 10, p. 254, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > introcedo

  • 17 introcludo

    intrō-clūdo, 3, v. a., for intracludo, to shut up in: introcludo, enkatakleiô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > introcludo

  • 18 introcurro

    intrō-curro, 3, v. n., to run in: per fretum, Nov. ap. Non. 205, 27 (Trag. Fragm. v. 59 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > introcurro

  • 19 introduco

    intrō-dūco, duxi, ductum, 3, v. a., to lead or bring into a place, to conduct into or within (syn.: induco, immitto).
    I.
    Lit.
    (α).
    With acc.:

    gregem venalium,

    Plaut. Aul. 3, 3, 4:

    noctu milites,

    Sall. J. 12, 4:

    Volturcium cum legatis,

    id. C. 46, 6:

    praesidium,

    Caes. B. C. 1, 13, 2; cf.

    se,

    Curt. 3, 12, 10:

    aliquem tecum,

    id. 8, 8, 19:

    quod oppidum cohortibus introductis tenebat,

    Caes. B. C. 1, 12, 3.—
    (β).
    With in and acc.:

    si suas copias Aedui in fines Bellovacorum introduxerint,

    Caes. B. G. 2, 5, 3:

    legationes in senatum,

    Liv. 10, 45, 4:

    in senatum aliquem ad agendas gratias,

    Suet. Oth. 2:

    praesidium in urbem Chium,

    Curt. 4, 1, 17.—
    (γ).
    With ad and acc.:

    ad regem,

    Curt. 6, 7, 17. —
    (δ).
    With eo:

    nacti portum, eo naves introduxerunt,

    Caes. B. C. 3, 26, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    To bring in, introduce:

    philosophiam in domos,

    Cic. Tusc. 5, 4:

    aliquem in possessionem,

    Dig. 25, 5, 2:

    ambitionem in senatum,

    to introduce, Cic. Phil. 11, 8, 19; Dig. 9, 4, 26:

    senatusconsulta,

    ib. 29, 5, 1. —
    2.
    Esp., in speaking or writing, to introduce a person or subject:

    Catonem senem disputantem,

    Cic. Lael. 1, 3:

    sermones,

    Quint. 9, 2, 30:

    fictam narrationem,

    id. 4, 2, 19; cf.:

    pictores animas sensibus auctas,

    represented, Lucr. 3, 630.—
    B.
    To bring forward, maintain:

    non modo natum mundum introduxit, sed etiam paene manu factum,

    Cic. N. D. 1, 8, 20:

    introducebat, summum bonum esse, frui,

    id. Ac. 2, 42, 131:

    deliberationem,

    id. Off. 3, 3, 10:

    narrationem,

    Quint. 4, 2, 19 al. —
    C.
    To institute, originate:

    ex hujus modi principio consuetudo aestimationis introducta est,

    Cic. Verr. 2, 3, 82, § 189:

    hac introducta consuetudine,

    id. Fam. 16, 21, 3:

    ejusmodi deliberationem,

    id. Off. 3, 3, 12:

    consuetudinem,

    Val. Max. 2, 6, 5:

    novum in republica exemplum,

    to set an example, Caes. B. C. 1, 7, 2:

    exemplum a patricio homine introductum,

    Liv. 4, 16, 4:

    leges perniciosissimas reipublicae,

    Val. Max. 9, 5, 1:

    ritus novos,

    Lact. 1, 22, 19:

    novas superstitiones,

    Quint. 4, 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > introduco

  • 20 introfero

    intrō-fĕro, tŭli, lātum, ferre, v. anom. a., to carry or bring in:

    lecticā in urbem introferri solitus est,

    Cic. Verr. 2, 5, 13, § 34:

    lecticā est introlatus,

    Liv. 43, 7, 5; Suet. Tib. 30.

    Lewis & Short latin dictionary > introfero

См. также в других словарях:

  • Intro — The Gift Recordings …   Википедия

  • intro- — ♦ Élément, du lat. intro « dedans ». intro élément, du lat. intro, dedans . intro ❖ ♦ Élément, du latin intro signifiant « dedans, à l intérieur » …   Encyclopédie Universelle

  • intro — Element prim de compunere savantă cu semnificaţia înăuntru , spre interior . [< it., fr. intro , lat. intro]. Trimis de LauraGellner, 04.03.2009. Sursa: DN  INTRO elem. intra . Trimis de raduborza, 10.01.2009. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • intro... — intro..., Intro...: Quelle für die Vorsilbe mit der Bedeutung »hinein, nach innen«, wie in »introvertiert«, ist gleichbed. lat. intro (vgl. ↑ inter..., ↑ Inter...) …   Das Herkunftswörterbuch

  • Intro... — intro..., Intro...: Quelle für die Vorsilbe mit der Bedeutung »hinein, nach innen«, wie in »introvertiert«, ist gleichbed. lat. intro (vgl. ↑ inter..., ↑ Inter...) …   Das Herkunftswörterbuch

  • intro- — [in′trō, in′trə] [L intro < intro, inwardly, on the inside < * intero, akin to inter: see INTER ] prefix combining form into, within, inward [introvert] …   English World dictionary

  • Intro- — In tro [L. intro, adv., inwardly, within. See {Inter }.] A prefix signifying within, into, in, inward; as, introduce, introreception, introthoracic. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • intro- — [dal lat. intro dentro (anche come elemento comp.)]. Primo elemento di parole composte (in genere verbi, o sost. e agg. derivati da questi), che significa dentro e indica per lo più movimento, direzione verso l interno, penetrazione …   Enciclopedia Italiana

  • intro- — [ıntrə] prefix [: French; Origin: Latin, from intro inside , from an unrecorded Latin interus; INTERIOR2] into, especially into the inside ▪ introspection (=examining your own feelings) …   Dictionary of contemporary English

  • intro- — [ıntrə] prefix [: French; Origin: Latin, from intro inside , from an unrecorded Latin interus; INTERIOR2] into, especially into the inside ▪ introspection (=examining your own feelings) …   Dictionary of contemporary English

  • intro- — Präfix hinein, nach innen, innerlich (z.B. introvertiert, Introduktion) erw. fach. ( ) Beschreibung von Affixen. Das Präfix wurde vornehmlich in lateinischen Entlehnungen ins Deutsche übernommen; sein Ursprung ist l. intro , ursprünglich ein… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»