Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

inspires

  • 1 venēnum

        venēnum ī, n    a strong potion, juice, drug (old): qui venenum malum fecit: (avaritia) quasi venenis malis imbuta, etc., S.—A destructive potion, poison, venom: ipsius veneni quae ratio fingitur?: mulierem veneno interfecit: herbae nigri cum lacte veneni, V.: utrum, H.—A magical potion, charm: sibi venenis erepta memoria: pallet nostris Aurora venenis, O.: dira Medeae, H.: Thessala, H.—Charm, seduction: Occultum inspires ignem fallasque veneno (i. e. amoris), V.—A coloring material, color, dye, paint: Alba nec Assyrio fucatur lana veneno, V.: Tarentinum, H.—Fig., a mischief, evil, pest, bane: discordia ordinum est venenum urbis huius, L.: vitae, Ct.—Virulence, bitterness: Rupili, H.: lingua suffusa veneno, O.
    * * *
    poison; drug

    Latin-English dictionary > venēnum

  • 2 intrantes

    1.
    intrō, adv. [contr. from interō sc. loco].
    I.
    Inwardly, internally; on the inside:

    omnia sana faciet, intro quae dolitabunt,

    Cato, R. R. 157, 7:

    stare,

    Pall. 1, 40, 2; Cato, R. R. 157, 6; cf. Quint. 1, 5, 50.—
    II.
    To the inside, within, in (class.):

    sequere intro me, amabo,

    into the house, Plaut. Truc. 3, 2, 19:

    intro ad nos venit,

    Ter. Eun. 5, 7, 2:

    intro ire,

    Plaut. Ps. 2, 2, 59:

    intro advenire,

    id. Truc. 1, 2, 7:

    abire,

    id. Ps. 1, 2, 35:

    intro est itum,

    Caes. B. C. 3, 26, 5:

    cur ad nos filiam tuam non intro vocari jubes?

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66; cf.:

    prius quam intro vocarentur ad suffragium tribus,

    Liv. 10, 24 fin.; so,

    intro vocata centuria,

    id. 10, 13, 11:

    accipere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 36.
    2.
    intro, āvi, ātum (intrassis for intraveris, Plaut. Men. 2, 3, 63), 1, v. a. and n. [1. intro], to go or walk into, to enter (syn.: ingredior, introeo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; constr. with acc., with in and acc.; poet. with dat.
    (α).
    With acc.:

    tu ingredi illam domum ausus es? tu illud sanctissimum limen intrare?

    Cic. Phil. 2, 27, 68:

    pomoerium,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. Caecin. 8, 22:

    regnum,

    id. Rab. Post. 8, 22:

    postes,

    Ov. M. 8, 639:

    domum,

    Nep. Ages. 7, 4; id. Dat. 2, 1:

    limen,

    Val. Max. 2, 2, 1; 4, 5, 5; Vell. 2, 59 fin.; Just. 18, 7, 10; Suet. Tib. 30:

    portas,

    Liv. 1, 29, 1:

    flumen,

    Sall. J. 110, 6:

    januam,

    Petr. 139:

    fumum et flammam,

    Hirt. B. G. 8, 16:

    maria,

    Verg. A. 6, 59:

    amnis intrans aequora,

    emptying into the sea, Val. Fl. 2, 11:

    notus medullas intravit calor,

    Verg. A. 8, 390:

    fluminis ripas,

    to come between, id. ib. 7, 201.—
    (β).
    With in and acc.:

    ante quam (animus) in corpus intravisset,

    Cic. Tusc. 1, 24, 57:

    in tabernaculum,

    Curt. 3, 12, 10:

    in flumen,

    Plin. 32, 1, 4, § 10; 9, 15, 20, § 50:

    in eum mundum,

    Sen. Ep. 91, 15:

    intravit in hortos,

    Ov. M. 14, 656:

    in portus,

    id. ib. 7, 492:

    in Capitolium,

    Cic. Dom. 3, 5.—
    (γ).
    With dat.:

    montibus undae,

    Val. Fl. 1, 590:

    ponto,

    Sil. 11, 473:

    vulneribus mare,

    id. 14, 550:

    discordia caelo,

    id. 9, 289.—
    (δ).
    With intra (rare):

    intra praesidia,

    Caes. B. G. 7, 8, 1.—
    (ε).
    With ad:

    protinus ad Alexandrum,

    Curt. 6, 7, 19. —
    B.
    In partic.
    1.
    To penetrate, pierce, enter, force a way into:

    quo qui intraverant,

    Caes. B. G. 7, 73:

    intravere eo arma Romana,

    Plin. 6, 29, 35, § 181:

    intra praesidia,

    Caes. B. G. 7, 8:

    ne quo loco nostri intrare possent,

    id. B. C. 3, 44:

    ne hostes intrare ad se possent,

    Hirt. B. Afr. 79:

    ad munimenta,

    Liv. 6, 2. — Absol.: in-trantes, ium, m., as subst. (opp. abeuntes), Petr. S. 28, 8; Col. 1, 6:

    cujus vultum intrantes tristem, abeuntes hilarum putant,

    Plin. 36, 5, 4, § 13.— Pass.:

    si mare intretur,

    Tac. A. 2, 5.— Impers.:

    quo non modo intrari, sed ne perspici quidem possit,

    Caes. B. G. 2, 17.—
    2.
    To appear before court:

    alio senatu Vicetini sine advocato intraverunt,

    Plin. Ep. 5, 4, 2; 6, 31, 10.—
    3.
    To attack, Stat. Th. 6, 774. —
    4.
    To pierce, transfix ( poet.):

    aprum,

    Mart. 7, 27, 3:

    intravit torvum Gortynia lumen harundo,

    Sil. 5, 447; Sid. Carm. 2, 147.—
    II.
    Trop., to penetrate or pierce into (class.); constr. usu. with in and acc.:

    nulla acies humani ingenii tanta est, quae penetrare in caelum, terram intrare possit,

    Cic. Ac. 2, 39, 122:

    in rerum naturam,

    id. Fin. 5, 16:

    in sensum et in mentem judicis,

    id. de Or. 2, 25, 109; 1, 47, 204: penitus in alicujus familiaritatem, to become one ' s intimate friend, id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

    in pectus,

    Sen. ad Helv. 13, 2; Quint. 9, 4, 10.—With acc.:

    domus quam nec honor nec gratia intrare posset,

    Liv. 6, 34, 9; cf.

    terram,

    Cic. Ac. 2, 39, 122:

    vatem Deus,

    inspires, Sil. 3, 697; cf. id. 12, 323:

    animum militaris gloriae cupido,

    Tac. Agr. 5:

    pavidos intrat metus,

    id. A. 1, 39; 1, 43:

    intravit animos pavor,

    Curt. 4, 16, 17; cf. Sil. 1, 124. — Absol.:

    propius accedo... intrabo etiam magis,

    Cic. Fl. 10, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > intrantes

  • 3 intro

    1.
    intrō, adv. [contr. from interō sc. loco].
    I.
    Inwardly, internally; on the inside:

    omnia sana faciet, intro quae dolitabunt,

    Cato, R. R. 157, 7:

    stare,

    Pall. 1, 40, 2; Cato, R. R. 157, 6; cf. Quint. 1, 5, 50.—
    II.
    To the inside, within, in (class.):

    sequere intro me, amabo,

    into the house, Plaut. Truc. 3, 2, 19:

    intro ad nos venit,

    Ter. Eun. 5, 7, 2:

    intro ire,

    Plaut. Ps. 2, 2, 59:

    intro advenire,

    id. Truc. 1, 2, 7:

    abire,

    id. Ps. 1, 2, 35:

    intro est itum,

    Caes. B. C. 3, 26, 5:

    cur ad nos filiam tuam non intro vocari jubes?

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66; cf.:

    prius quam intro vocarentur ad suffragium tribus,

    Liv. 10, 24 fin.; so,

    intro vocata centuria,

    id. 10, 13, 11:

    accipere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 36.
    2.
    intro, āvi, ātum (intrassis for intraveris, Plaut. Men. 2, 3, 63), 1, v. a. and n. [1. intro], to go or walk into, to enter (syn.: ingredior, introeo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; constr. with acc., with in and acc.; poet. with dat.
    (α).
    With acc.:

    tu ingredi illam domum ausus es? tu illud sanctissimum limen intrare?

    Cic. Phil. 2, 27, 68:

    pomoerium,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. Caecin. 8, 22:

    regnum,

    id. Rab. Post. 8, 22:

    postes,

    Ov. M. 8, 639:

    domum,

    Nep. Ages. 7, 4; id. Dat. 2, 1:

    limen,

    Val. Max. 2, 2, 1; 4, 5, 5; Vell. 2, 59 fin.; Just. 18, 7, 10; Suet. Tib. 30:

    portas,

    Liv. 1, 29, 1:

    flumen,

    Sall. J. 110, 6:

    januam,

    Petr. 139:

    fumum et flammam,

    Hirt. B. G. 8, 16:

    maria,

    Verg. A. 6, 59:

    amnis intrans aequora,

    emptying into the sea, Val. Fl. 2, 11:

    notus medullas intravit calor,

    Verg. A. 8, 390:

    fluminis ripas,

    to come between, id. ib. 7, 201.—
    (β).
    With in and acc.:

    ante quam (animus) in corpus intravisset,

    Cic. Tusc. 1, 24, 57:

    in tabernaculum,

    Curt. 3, 12, 10:

    in flumen,

    Plin. 32, 1, 4, § 10; 9, 15, 20, § 50:

    in eum mundum,

    Sen. Ep. 91, 15:

    intravit in hortos,

    Ov. M. 14, 656:

    in portus,

    id. ib. 7, 492:

    in Capitolium,

    Cic. Dom. 3, 5.—
    (γ).
    With dat.:

    montibus undae,

    Val. Fl. 1, 590:

    ponto,

    Sil. 11, 473:

    vulneribus mare,

    id. 14, 550:

    discordia caelo,

    id. 9, 289.—
    (δ).
    With intra (rare):

    intra praesidia,

    Caes. B. G. 7, 8, 1.—
    (ε).
    With ad:

    protinus ad Alexandrum,

    Curt. 6, 7, 19. —
    B.
    In partic.
    1.
    To penetrate, pierce, enter, force a way into:

    quo qui intraverant,

    Caes. B. G. 7, 73:

    intravere eo arma Romana,

    Plin. 6, 29, 35, § 181:

    intra praesidia,

    Caes. B. G. 7, 8:

    ne quo loco nostri intrare possent,

    id. B. C. 3, 44:

    ne hostes intrare ad se possent,

    Hirt. B. Afr. 79:

    ad munimenta,

    Liv. 6, 2. — Absol.: in-trantes, ium, m., as subst. (opp. abeuntes), Petr. S. 28, 8; Col. 1, 6:

    cujus vultum intrantes tristem, abeuntes hilarum putant,

    Plin. 36, 5, 4, § 13.— Pass.:

    si mare intretur,

    Tac. A. 2, 5.— Impers.:

    quo non modo intrari, sed ne perspici quidem possit,

    Caes. B. G. 2, 17.—
    2.
    To appear before court:

    alio senatu Vicetini sine advocato intraverunt,

    Plin. Ep. 5, 4, 2; 6, 31, 10.—
    3.
    To attack, Stat. Th. 6, 774. —
    4.
    To pierce, transfix ( poet.):

    aprum,

    Mart. 7, 27, 3:

    intravit torvum Gortynia lumen harundo,

    Sil. 5, 447; Sid. Carm. 2, 147.—
    II.
    Trop., to penetrate or pierce into (class.); constr. usu. with in and acc.:

    nulla acies humani ingenii tanta est, quae penetrare in caelum, terram intrare possit,

    Cic. Ac. 2, 39, 122:

    in rerum naturam,

    id. Fin. 5, 16:

    in sensum et in mentem judicis,

    id. de Or. 2, 25, 109; 1, 47, 204: penitus in alicujus familiaritatem, to become one ' s intimate friend, id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

    in pectus,

    Sen. ad Helv. 13, 2; Quint. 9, 4, 10.—With acc.:

    domus quam nec honor nec gratia intrare posset,

    Liv. 6, 34, 9; cf.

    terram,

    Cic. Ac. 2, 39, 122:

    vatem Deus,

    inspires, Sil. 3, 697; cf. id. 12, 323:

    animum militaris gloriae cupido,

    Tac. Agr. 5:

    pavidos intrat metus,

    id. A. 1, 39; 1, 43:

    intravit animos pavor,

    Curt. 4, 16, 17; cf. Sil. 1, 124. — Absol.:

    propius accedo... intrabo etiam magis,

    Cic. Fl. 10, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > intro

  • 4 moventer

    mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2 ( sync., mōstis for movistis, Mart. 3, 67, 1;

    mōrunt for moverunt,

    Sil. 14, 141), v. a. and n. [Sanscr. mīv, set in motion; Gr. ameibô, change; cf.: momentum, mutare].
    I.
    Act., to move, stir, set in motion; to shake, disturb, remove, etc. (syn.: cieo, agito, ago, molior).
    A.
    Lit.:

    movit et ad certos nescia membra modos,

    Tib. 1, 7, 38:

    ut festis matrona moveri jussa diebus,

    to dance, Hor. A. P. 232: moveri Cyclopa, to represent a Cyclop by dancing (gesticulating), id. Ep. 2, 2, 125:

    et fila sonantia movit,

    struck, Ov. M. 10, 89:

    citharam cum voce,

    id. ib. 5, 112:

    tympana,

    id. H. 4, 48; to disturb:

    novis Helicona cantibus,

    Manil. Astron. 1, 4:

    signum movere loco,

    to move from the place, Cic. Div. 1, 35, 77:

    os,

    Cels. 8, 2:

    gradum,

    i. e. to go forward, advance, Sen. Thyest. 420: se, to move or bestir one's self:

    move ocius te,

    Ter. And. 4, 3, 16:

    praecepit eis, ne se ex eo loco moverent,

    not to stir from the spot, Liv. 34, 20; Caes. B. G. 3, 15: castra, to break up, remove:

    postero die castra ex eo loco movent,

    Caes. B. G. 1, 15;

    ellipt. without castra: postquam ille Canusio moverat,

    Cic. Att. 9, 1, 1:

    movisse a Samo Romanos audivit,

    Liv. 37, 28, 4.— Pass. reflex.:

    priusquam hostes moverentur,

    Liv. 37, 19, 18:

    hostem statu,

    to drive from his position, dislodge, id. 30, 18:

    aliquem possessione,

    Cic. Verr. 2, 1, 45, § 116:

    heredes,

    to eject, id. Off. 3, 19, 76:

    tribu centurionem,

    to turn out, expel, id. de Or. 2, 67, 272; so,

    aliquem de senatu,

    id. Clu. 43, 122;

    the same also without senatu,

    Hor. S. 1, 6, 20:

    senatorio loco,

    to degrade, Liv. 39, 42, 6:

    ex agro,

    Cic. Fam. 13, 5, 2:

    move abs te moram,

    remove, cast off, Plaut. Capt. 4, 2, 10:

    consulem de sententiā,

    to cause to recede, to dissuade, Liv. 3, 21:

    litteram,

    to take away, Cic. Fin. 3, 22, 74.—Prov.:

    omnis terras, omnia maria movere,

    to turn the world upside down, Cic. Att. 8, 11, 2.—
    2.
    Transf.
    a.
    To excite, occasion, cause, promote, produce; to begin, commence, undertake:

    exercitatione sudor movetur,

    is promoted, produced, Cels. 2, 17:

    alvum,

    Cato, R. R. 115:

    dolorem,

    id. ib. 7, 4:

    lacrimas,

    to cause, Quint. 6, 1, 26:

    fletum populo,

    Cic. de Or. 1, 53, 228:

    risum,

    id. ib. 2, 62, 281:

    alicui exspectationem,

    id. Att. 2, 14, 1:

    indignationem,

    Liv. 4, 50, 1:

    misericordiam,

    Cic. de Or. 2, 69, 278:

    suspicionem,

    id. Part. 33, 114:

    ego istaec moveo, aut curo?

    begin, commence, Ter. And. 5, 4, 18:

    bellum,

    Cic. Off. 1, 11, 37; Liv. 23, 48, 6:

    jam pugna se moverat,

    was going on, Curt. 8, 14, 6:

    cantūs,

    Verg. A. 10, 163:

    tantum decus,

    begin, Manil. Astron. 1, 42; cf. Verg. A. 7, 45:

    nominis controversiam,

    to begin, Tac. Dial. 25 init.; cf. Cels. 3, 3, § 25; Dig. 37, 10, 4:

    litem,

    ib. 4, 3, 33:

    actionem,

    ib. 19, 1, 10:

    mentionem rei,

    to make mention, Liv. 28, 11, 9:

    sacra,

    Val. Fl. 3, 540:

    movere ac moliri aliquid,

    to undertake any thing that excites disturbance, Liv. 23, 39:

    ne quid moveretur,

    id. 35, 13.—
    b.
    To shake, to cause to waver, to alter:

    alicujus sententiam,

    to change, cause to waver, Cic. Att. 7, 3, 6:

    sententiam regis,

    Liv. 35, 42, 6.—
    c.
    To present, offer an oblation:

    ferctum Jovi moveto,

    Cato, R. R. 134.—
    d.
    To disturb, concern, trouble, torment one:

    men moveat cimex Pantilius?

    Hor. S. 1, 10, 78:

    Armeniosne movet, Romana potentia cujus Sit ducis?

    Luc. 7, 282; cf. Val. Fl. 7, 131. intoleranda vis aestūs omnium ferme corpora movit, Liv. 25, 26:

    strepitu fora vestra,

    Juv. 2, 52.—
    e.
    Of plants, to put forth:

    si se gemmae nondum moveant,

    do not yet appear, Col. 11, 2, 26: de palmite gemma movetur, [p. 1169] is produced, Ov. Tr. 3, 12, 13.—
    f.
    To exert, exercise:

    inter principia condendi hujus operis, movisse numen ad indicandam tanti imperii molem traditur deos,

    Liv. 1, 55, 3 (cf.:

    se movere, I. A. supra): artis opem,

    Ov. F. 6, 760.—
    g.
    = mutare, to change, transform:

    quorum Forma semel mota est,

    Ov. M. 8, 729:

    nihil motum antiquo probabile est,

    Liv. 34, 54, 8.—
    h.
    In mal. part., Plaut. Am. 4, 1, 43.—
    B.
    Trop., to move, affect, excite, inspire:

    ut pulcritudo corporis movet oculos et delectat,

    charms, Cic. Off. 1, 28, 98:

    quae me causae moverint,

    id. Att. 11, 5, 1:

    fere fit, quibus quisque in locis miles inveteravit, uti multum earum regionum consuetudine moveatur,

    is much affected, influenced, Caes. B. C. 1, 44:

    aliquem ad bellum,

    to stir up, excite, Liv. 35, 12, 5:

    movet feroci juveni animum conploratio sororis,

    stirs his anger, id. 1, 26, 3; cf. id. 21, 38, 3; 23, 31, 11:

    numina Dianae,

    to irritate, provoke, Hor. Epod. 17, 3:

    multa movens animo,

    to revolve, ponder, meditate, Verg. A. 3, 34:

    moverat plebem oratio consulis,

    had stirred, made an impression on, Liv. 3, 20:

    judicum animos,

    Quint. 6, 2, 1:

    acutule moveri,

    keenly affected, Aug. Conf. 3, 7: neque illud me movet, quod, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A. 2:

    affectus,

    Quint. 6, 1, 7:

    moveor etiam ipsius loci insolentiā,

    Cic. Deiot. 2, 5:

    nil moveor lacrimis,

    Prop. 3, 23, 25 (4, 25, 5):

    absiste moveri,

    be not disturbed, Verg. A. 6, 399:

    quos sectis Bellona lacertis Saeva movet,

    inspires, Luc. 1, 565 (al. monet):

    ut captatori moveat fastidia,

    excites nausea in, Juv. 10, 202.—
    II.
    Neutr., to move itself, move (very rare):

    terra dies duodequadraginta movit,

    an earthquake, Liv. 35, 40, 7; 40, 59, 7.—In pass.:

    reptile quod movetur,

    which moves itself, Vulg. Gen. 1, 26 saep.—Hence,
    A.
    mŏvens, entis, P. a., movable (class.): ex eā praedā, quae rerum moventium sit, movable things (as clothes, arms, furniture), Liv. 5, 25, 6:

    voluptas,

    that consists in motion, Cic. Fin. 2, 10, 31:

    furtum rerum moventium,

    Gell. 11, 18, 13.— Plur. subst.:

    quaedam quasi moventia,

    motives, Cic. Tusc. 5, 24, 68.—Hence, adv.: mŏventer, movingly, affectingly (late Lat.), Schol. Bob. ad Cic. Mil. 7, n. 4.—
    B.
    mōtus, a, um, P. a., moved, affected, disturbed ( poet. and in post-class. prose):

    Ithaci digressu mota Calypso,

    Prop. 1, 15, 9:

    dictis,

    Ov. Tr. 4, 10, 23:

    precibus,

    Curt. 6, 5, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > moventer

  • 5 moveo

    mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2 ( sync., mōstis for movistis, Mart. 3, 67, 1;

    mōrunt for moverunt,

    Sil. 14, 141), v. a. and n. [Sanscr. mīv, set in motion; Gr. ameibô, change; cf.: momentum, mutare].
    I.
    Act., to move, stir, set in motion; to shake, disturb, remove, etc. (syn.: cieo, agito, ago, molior).
    A.
    Lit.:

    movit et ad certos nescia membra modos,

    Tib. 1, 7, 38:

    ut festis matrona moveri jussa diebus,

    to dance, Hor. A. P. 232: moveri Cyclopa, to represent a Cyclop by dancing (gesticulating), id. Ep. 2, 2, 125:

    et fila sonantia movit,

    struck, Ov. M. 10, 89:

    citharam cum voce,

    id. ib. 5, 112:

    tympana,

    id. H. 4, 48; to disturb:

    novis Helicona cantibus,

    Manil. Astron. 1, 4:

    signum movere loco,

    to move from the place, Cic. Div. 1, 35, 77:

    os,

    Cels. 8, 2:

    gradum,

    i. e. to go forward, advance, Sen. Thyest. 420: se, to move or bestir one's self:

    move ocius te,

    Ter. And. 4, 3, 16:

    praecepit eis, ne se ex eo loco moverent,

    not to stir from the spot, Liv. 34, 20; Caes. B. G. 3, 15: castra, to break up, remove:

    postero die castra ex eo loco movent,

    Caes. B. G. 1, 15;

    ellipt. without castra: postquam ille Canusio moverat,

    Cic. Att. 9, 1, 1:

    movisse a Samo Romanos audivit,

    Liv. 37, 28, 4.— Pass. reflex.:

    priusquam hostes moverentur,

    Liv. 37, 19, 18:

    hostem statu,

    to drive from his position, dislodge, id. 30, 18:

    aliquem possessione,

    Cic. Verr. 2, 1, 45, § 116:

    heredes,

    to eject, id. Off. 3, 19, 76:

    tribu centurionem,

    to turn out, expel, id. de Or. 2, 67, 272; so,

    aliquem de senatu,

    id. Clu. 43, 122;

    the same also without senatu,

    Hor. S. 1, 6, 20:

    senatorio loco,

    to degrade, Liv. 39, 42, 6:

    ex agro,

    Cic. Fam. 13, 5, 2:

    move abs te moram,

    remove, cast off, Plaut. Capt. 4, 2, 10:

    consulem de sententiā,

    to cause to recede, to dissuade, Liv. 3, 21:

    litteram,

    to take away, Cic. Fin. 3, 22, 74.—Prov.:

    omnis terras, omnia maria movere,

    to turn the world upside down, Cic. Att. 8, 11, 2.—
    2.
    Transf.
    a.
    To excite, occasion, cause, promote, produce; to begin, commence, undertake:

    exercitatione sudor movetur,

    is promoted, produced, Cels. 2, 17:

    alvum,

    Cato, R. R. 115:

    dolorem,

    id. ib. 7, 4:

    lacrimas,

    to cause, Quint. 6, 1, 26:

    fletum populo,

    Cic. de Or. 1, 53, 228:

    risum,

    id. ib. 2, 62, 281:

    alicui exspectationem,

    id. Att. 2, 14, 1:

    indignationem,

    Liv. 4, 50, 1:

    misericordiam,

    Cic. de Or. 2, 69, 278:

    suspicionem,

    id. Part. 33, 114:

    ego istaec moveo, aut curo?

    begin, commence, Ter. And. 5, 4, 18:

    bellum,

    Cic. Off. 1, 11, 37; Liv. 23, 48, 6:

    jam pugna se moverat,

    was going on, Curt. 8, 14, 6:

    cantūs,

    Verg. A. 10, 163:

    tantum decus,

    begin, Manil. Astron. 1, 42; cf. Verg. A. 7, 45:

    nominis controversiam,

    to begin, Tac. Dial. 25 init.; cf. Cels. 3, 3, § 25; Dig. 37, 10, 4:

    litem,

    ib. 4, 3, 33:

    actionem,

    ib. 19, 1, 10:

    mentionem rei,

    to make mention, Liv. 28, 11, 9:

    sacra,

    Val. Fl. 3, 540:

    movere ac moliri aliquid,

    to undertake any thing that excites disturbance, Liv. 23, 39:

    ne quid moveretur,

    id. 35, 13.—
    b.
    To shake, to cause to waver, to alter:

    alicujus sententiam,

    to change, cause to waver, Cic. Att. 7, 3, 6:

    sententiam regis,

    Liv. 35, 42, 6.—
    c.
    To present, offer an oblation:

    ferctum Jovi moveto,

    Cato, R. R. 134.—
    d.
    To disturb, concern, trouble, torment one:

    men moveat cimex Pantilius?

    Hor. S. 1, 10, 78:

    Armeniosne movet, Romana potentia cujus Sit ducis?

    Luc. 7, 282; cf. Val. Fl. 7, 131. intoleranda vis aestūs omnium ferme corpora movit, Liv. 25, 26:

    strepitu fora vestra,

    Juv. 2, 52.—
    e.
    Of plants, to put forth:

    si se gemmae nondum moveant,

    do not yet appear, Col. 11, 2, 26: de palmite gemma movetur, [p. 1169] is produced, Ov. Tr. 3, 12, 13.—
    f.
    To exert, exercise:

    inter principia condendi hujus operis, movisse numen ad indicandam tanti imperii molem traditur deos,

    Liv. 1, 55, 3 (cf.:

    se movere, I. A. supra): artis opem,

    Ov. F. 6, 760.—
    g.
    = mutare, to change, transform:

    quorum Forma semel mota est,

    Ov. M. 8, 729:

    nihil motum antiquo probabile est,

    Liv. 34, 54, 8.—
    h.
    In mal. part., Plaut. Am. 4, 1, 43.—
    B.
    Trop., to move, affect, excite, inspire:

    ut pulcritudo corporis movet oculos et delectat,

    charms, Cic. Off. 1, 28, 98:

    quae me causae moverint,

    id. Att. 11, 5, 1:

    fere fit, quibus quisque in locis miles inveteravit, uti multum earum regionum consuetudine moveatur,

    is much affected, influenced, Caes. B. C. 1, 44:

    aliquem ad bellum,

    to stir up, excite, Liv. 35, 12, 5:

    movet feroci juveni animum conploratio sororis,

    stirs his anger, id. 1, 26, 3; cf. id. 21, 38, 3; 23, 31, 11:

    numina Dianae,

    to irritate, provoke, Hor. Epod. 17, 3:

    multa movens animo,

    to revolve, ponder, meditate, Verg. A. 3, 34:

    moverat plebem oratio consulis,

    had stirred, made an impression on, Liv. 3, 20:

    judicum animos,

    Quint. 6, 2, 1:

    acutule moveri,

    keenly affected, Aug. Conf. 3, 7: neque illud me movet, quod, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A. 2:

    affectus,

    Quint. 6, 1, 7:

    moveor etiam ipsius loci insolentiā,

    Cic. Deiot. 2, 5:

    nil moveor lacrimis,

    Prop. 3, 23, 25 (4, 25, 5):

    absiste moveri,

    be not disturbed, Verg. A. 6, 399:

    quos sectis Bellona lacertis Saeva movet,

    inspires, Luc. 1, 565 (al. monet):

    ut captatori moveat fastidia,

    excites nausea in, Juv. 10, 202.—
    II.
    Neutr., to move itself, move (very rare):

    terra dies duodequadraginta movit,

    an earthquake, Liv. 35, 40, 7; 40, 59, 7.—In pass.:

    reptile quod movetur,

    which moves itself, Vulg. Gen. 1, 26 saep.—Hence,
    A.
    mŏvens, entis, P. a., movable (class.): ex eā praedā, quae rerum moventium sit, movable things (as clothes, arms, furniture), Liv. 5, 25, 6:

    voluptas,

    that consists in motion, Cic. Fin. 2, 10, 31:

    furtum rerum moventium,

    Gell. 11, 18, 13.— Plur. subst.:

    quaedam quasi moventia,

    motives, Cic. Tusc. 5, 24, 68.—Hence, adv.: mŏventer, movingly, affectingly (late Lat.), Schol. Bob. ad Cic. Mil. 7, n. 4.—
    B.
    mōtus, a, um, P. a., moved, affected, disturbed ( poet. and in post-class. prose):

    Ithaci digressu mota Calypso,

    Prop. 1, 15, 9:

    dictis,

    Ov. Tr. 4, 10, 23:

    precibus,

    Curt. 6, 5, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > moveo

  • 6 superstitio

    sŭperstĭtĭo, ōnis, f. [super-sto; orig a standing still over or by a thing; hence, amazement, wonder, dread, esp. of the divine or supernatural].
    I.
    Excessive fear of the goas, unreasonable religious belief, superstition (different from religio, a proper, reasonable awe of the gods; cf.:

    religio veri dei cultus est, superstitio falsi,

    Lact. 4, 28, 11):

    horum sententiae omnium non modo superstitionem tollunt, in quā inest timor inanis deorum, sed etiam religionem, quae deorum cultu pio continetur,

    Cic. N. D. 1, 42, 117:

    majores nostri superstitionem a religione separaverunt,

    id. ib. 2, 28, 71; cf.:

    contaminata superstitio,

    id. Clu. 68, 194:

    nec vero superstitione tollendā religio tollitur,

    id. Div. 2, 72, 148:

    superstitio error insanus est,

    Sen. Ep. 123, 16:

    superstitiones aniles,

    Cic. N. D. 2, 28, 70:

    sagarum superstitio,

    id. Div. 2, 63, 129:

    tristis,

    Hor. S. 2, 3, 79:

    vana,

    Sil. 5, 125:

    magicas superstitiones objectabat,

    Tac. A. 12, 59:

    exitialis,

    id. ib. 15, 44:

    quam multi, qui contemnant (somnia) eamque superstitionem imbecilli animi atque anilis putent!

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    barbara superstitio,

    id. Fl. 28, 67; id. Div. 1, 4, 7:

    quā (superstitione) qui est imbutus,

    id. Fin. 1, 18, 60; Quint. 3, 1, 22:

    victi superstitione animi,

    Liv. 7, 2, 3:

    captus quādam superstitione animus,

    id. 26, 19, 4:

    magna superstitio natalis amicae,

    Ov. A. A. 1, 417:

    quod novas superstitiones introduceret,

    Quint. 4, 4, 5:

    superstitio est timor superfluus et delirus,

    Serv. Verg. A. 8, 187:

    superstitionem mihi excute,

    Sen. Ep. 121, 4.—
    2.
    Transf., in gen.:

    superstitio praeceptorum,

    an excessive regard, scrupulous observance, Quint. 4, 2, 85.—
    * B.
    Objectively, an object that inspires dread: adjuro Stygii caput implacabile fontis, Una superstitio superis quae reddita divis, Verg A. 12, 817.—
    II.
    In post-Aug. prose sometimes for religio, religious awe, sanctity; a religious rite:

    hujus (virtutis) quādam superstitione teneantur, hanc ament,

    Sen. Ep. 95, 35:

    templi,

    Just. 39, 3, 9:

    superstitiones atque cura deorum,

    id. 41, 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > superstitio

  • 7 venenum

    vĕnēnum, i, n., orig., like pharmakon, any thing, esp. any liquid substance, that powerfully affects or changes the condition of the body, a potion, juice, drug (cf. virus).
    I.
    In gen.: qui venenum dicit, adicere debet, utrum malum an bonum; nam et medicamenta venena sunt: quia eo nomine omne continetur, quod adhibitum naturam ejus, cui adhibitum esset, mutat. Cum id quod nos venenum appellamus, Graeci pharmakon dicunt, apud illos quoque tam medicamenta, quam quae nocent hoc nomine continentur, etc., Dig. 50, 16, 236; cf. ib. 48, 8, 3.—Obsolete, however, in this general signif.: qui venenum malum fecit fecerit, an old legal formula in Cic. Clu. 54, 148:

    avaritia pecuniae studium habet: ea quasi venenis malis imbuta corpus animum que virilem effeminat,

    Sall. C. 11, 3.—
    II.
    In partic.
    A.
    In a bad sense, like pharmakon (freq. and class.).
    1. a.
    Lit.:

    ipsius veneni quae ratio fingitur? ubi quaesitum est? quem ad modum paratum? cui, quo in loco traditum?

    Cic. Cael. 24, 58; 21, 51; id. Clu. 60, 165; 61, 169; id. Phil. 11, 6, 13; id. N. D. 3, 33, 81; id. Tusc. 1, 40, 96:

    nobis veratrum est acre venenum,

    Lucr. 4, 638; Verg. A. 4, 514; Hor. C. 1, 37, 28; id. Epod. 3, 5; 5, 22; id. S. 2, 3, 131:

    dare,

    Liv. 40, 24, 5.—
    b.
    Trop., mischief, evil, destruction (rare, and not in Cic.):

    discordia ordinum est venenum urbis hujus,

    Liv. 3, 67, 6: regis Rupili pus atque venenum, i e. [p. 1968] virulence, Hor. S. 1, 7, 1.—Of bad poems, Cat. 44, 12; 77, 5; cf.:

    humili veneno laedere aliquem,

    Stat. Th. 1, 171:

    venena linguarum, Treb. Poll. Trig. Tyr. 30: lingua est suffusa veneno,

    Ov. M. 2, 777.—
    2.
    Lit., a magical potion, charm:

    item ut Medea Peliam concoxit senem: Quem medicamento et suis venenis dicitur Fecisse rursus ex sene adulescentulum,

    Plaut. Ps. 3, 2, 81:

    dira Medeae,

    Hor. Epod. 5, 62:

    Colcha,

    id. C. 2, 13, 8:

    Colchica,

    id. Epod. 17, 35; Cic. Or. 37, 129; Hor. C. 1, 27, 22; id. Epod. 5, 22; 5, 87; id. S. 1, 8, 19; 2, 1, 48; Ov. M. 7, 209; 14, 55; 14, 403:

    qui quodam quasi veneno perficiat, ut veros heredes moveat,

    Cic. Off. 3, 19, 76:

    id quod amatorium appellatur, venenum est,

    Dig. 48, 8, 3.—
    b.
    Trop., charm, seduction: aetas et corpus tenerum et morigeratio, Haec sunt venena formosarum mulierum, Afran. ap. Non. 2, 7:

    intactos isto satius tentare veneno (i. e. amore),

    Prop. 2, 12 (3, 3), 19:

    blandum,

    Sil. 7, 453; 11, 309:

    occultum inspires ignem fallasque veneno (i. e. amoris),

    Verg. A. 1, 688.—
    B.
    In a good sense.
    1.
    A coloring material, a color, dye, paint ( poet.):

    alba nec Assyrio fucatur lana veneno,

    Verg. G. 2, 465; Hor. Ep. 2, 1, 207; Ov. R. Am. 351.—
    * 2.
    A drug used in embalming, Luc. 8, 691.

    Lewis & Short latin dictionary > venenum

См. также в других словарях:

  • inspires — in·spire || ɪn spaɪə(r) v. exert an enlivening or exalting influence on; motivate, stimulate, influence; encourage; inhale, breathe in; provoke, cause …   English contemporary dictionary

  • Refuges Inspirés — (Перпиньян,Франция) Категория отеля: Адрес: 1 Rue Hoche, 66000 Перпиньян, Франция …   Каталог отелей

  • Mouvements De Pensée Inspirés Du Mormonisme — Il serait impossible d énumérer tous les mouvements de pensée inspirés du mormonisme. Pour commencer la liste, mentionnons les suivants : B nai Shalom Les Enfants de la paix. C est une société indépendante où se retrouvent des mormons… …   Wikipédia en Français

  • Mouvements de pensee inspires du mormonisme — Mouvements de pensée inspirés du mormonisme Il serait impossible d énumérer tous les mouvements de pensée inspirés du mormonisme. Pour commencer la liste, mentionnons les suivants : B nai Shalom Les Enfants de la paix. C est une société… …   Wikipédia en Français

  • Mouvements de pensée inspirés du mormonisme — Il serait impossible d énumérer tous les mouvements de pensée inspirés du mormonisme. Pour commencer la liste, mentionnons les suivants : B nai Shalom Les Enfants de la paix. C est une société indépendante où se retrouvent des mormons… …   Wikipédia en Français

  • Liste d'opéras inspirés par le mythe de Faust — Pour les articles homonymes, voir Faust (homonymie). Le mythe de Faust, ce savant allemand ayant vendu son âme au diable afin de retrouver la jeunesse, a inspiré de nombreuses œuvres lyriques, notamment dans les pays germaniques, dont beaucoup… …   Wikipédia en Français

  • Agone (jeu de rôle) — Pour les articles homonymes, voir Agone. Agone est un jeu de rôle médiéval fantastique aux inspirations baroques. Il est basé sur la trilogie des Chroniques des Crépusculaires, romans de Mathieu Gaborit. Édité par Multisim de 1999 à 2003, Agone… …   Wikipédia en Français

  • Galerie des drapeaux à forte ressemblance — Il existe dans le monde des drapeaux de nations diverses qui présentent de fortes ressemblances ou sont identiques. Sont ici présentés les drapeaux d entités reconnues par l ONU[1]. Les critères de rapprochement des drapeaux sont des critères… …   Wikipédia en Français

  • inspirer — [ ɛ̃spire ] v. <conjug. : 1> • espirer 1150; lat. inspirare, de spirare « souffler » I ♦ V. tr. 1 ♦ Animer d un souffle, d un élan divin. Apollon inspirait la Pythie. 2 ♦ Donner l inspiration, le souffle créateur à (dans l art, les… …   Encyclopédie Universelle

  • Gandhigiri — is an relatively new term in India which is used to express the tenets of Gandhism (the ideals of Mahatma Gandhi which include Satyagraha, non violence, and truth) in contemporary terms. The term became popular again due to its usage in a Hindi… …   Wikipedia

  • Agone (Jeu De Rôle) — Pour les articles homonymes, voir Agone. Cet article fait partie de la série …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»