Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

insontes

  • 1 insontes

    in-sons, ntis, adj.
    I.
    Guiltless, innocent; constr. with gen. or absol. (class., but not in Cic. or Cæs.):

    insontem probri accusare,

    Plaut. Am. 3, 1, 9:

    aliquem falso atque insontem arguere,

    id. Bacch. 3, 3, 10:

    publici consilii,

    Liv. 34, 32, 8:

    culpae,

    id. 22, 49.— With abl. (rare):

    si regni crimine insons fuerit,

    Liv. 4, 15, 1.— Absol.:

    purus et insons... si vivo,

    Hor. S. 1, 6, 69; Sen. Hipp. 486:

    amicus,

    Verg. A. 2, 93; 5, 350. — Esp., as subst.: insontes, um, m., the innocent (opp. sontes):

    circumvenire, jugulare,

    Sall. C. 16, 3.—
    II.
    Harmless (only poet.):

    Cerberus,

    Hor. C. 2, 19, 29:

    oliva,

    Stat. Th. 12, 682:

    casa,

    Ov. Tr. 3, 10, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > insontes

  • 2 īn-sōns

        īn-sōns ntis, adj.,    guiltless, innocent: amicus, V.: publici consili, L.: si regni crimine insons fuerit, L.—As subst m.: insontes sicuti sontes circumvenire, S.—Harmless: Cerberus, H.: casa, O.

    Latin-English dictionary > īn-sōns

  • 3 iūxtā

        iūxtā adv.    [for * iūgistā, abl f. sup. from iūgis], near to, nigh, near at hand, near, near by, hard by, close to, by the side of: legio, quae iuxta constiterat, Cs.: sellam iuxta ponere, S.: furiarum maxima iuxta Accubat, V.: accedere iuxta, O.— In like manner, equally, alike on a par: eorum ego vitam mortemque iuxta aestimo, S.: ceteri iuxta insontes, L.: res parva ac iuxta magnis difficilis, L.: iuxta eam rem aegre passi patres, quam cum viderent, etc., i. e. were just as indignant, L.: iuxta mecum omnes intellegitis, S.: absentium bona iuxta atque interemptorum diyisa fuere, L.: iuxta ac si meus frater esset, just as if: iuxta ac si hostes adessent, S.: litteris Graecis atque Latinis iuxta eruditus, S.

    Latin-English dictionary > iūxtā

  • 4 (sōns)

        (sōns) sontis, adj.    [old P.; FS-], guilty, criminal: anima, V.: manus foedata sanguine sonti (i. e. sontis), O.—As subst m. and f a guilty person, offender, malefactor, criminal: vincla sontium servare: insontes, sicuti sontes, S.: <*>ullo relicto sonte, L.: poenas Sontibus imponere, O.

    Latin-English dictionary > (sōns)

  • 5 insons

    in-sons, ntis, adj.
    I.
    Guiltless, innocent; constr. with gen. or absol. (class., but not in Cic. or Cæs.):

    insontem probri accusare,

    Plaut. Am. 3, 1, 9:

    aliquem falso atque insontem arguere,

    id. Bacch. 3, 3, 10:

    publici consilii,

    Liv. 34, 32, 8:

    culpae,

    id. 22, 49.— With abl. (rare):

    si regni crimine insons fuerit,

    Liv. 4, 15, 1.— Absol.:

    purus et insons... si vivo,

    Hor. S. 1, 6, 69; Sen. Hipp. 486:

    amicus,

    Verg. A. 2, 93; 5, 350. — Esp., as subst.: insontes, um, m., the innocent (opp. sontes):

    circumvenire, jugulare,

    Sall. C. 16, 3.—
    II.
    Harmless (only poet.):

    Cerberus,

    Hor. C. 2, 19, 29:

    oliva,

    Stat. Th. 12, 682:

    casa,

    Ov. Tr. 3, 10, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > insons

  • 6 juxta

    juxtā, adv. and prep. [ sup. form from jugis; v. jungo], near to, nigh.
    I.
    Adv.
    A.
    Lit., of place.
    1.
    Of several objects, near together, in close proximity:

    theatra duo juxta fecit amplissima e ligno,

    Plin. 36, 15, 24, § 117.—
    2.
    In gen., near at hand, near, near by, hard by, close to, by the side of:

    legio, quae juxta constiterat,

    Caes. B. G. 2, 26, 1:

    ut sellam juxta poneret,

    Sall. J. 65, 2:

    furiarum maxima juxta Accubat,

    Verg. A. 6, 605:

    forte fuit juxta tumulus,

    id. ib. 3, 22:

    procul vel juxta sitas vires circumspectabat,

    Tac. H. 2, 72: talem perlatum Pompeio juxta res gerenti Mithridatico bello, Plin. 6, 17, 19, § 51:

    abjecto clam juxta pugione,

    Suet. Ner. 34:

    thermisque juxta celeriter constructis,

    id. Tit. 7.—

    Rarely with verbs of motion: accedere juxta,

    Ov. M. 8, 809.—
    B.
    Transf., in like manner, equally, alike (syn.: aeque, pariter).
    (α).
    Absol.:

    eorum ego vitam mortemque juxta aestimo,

    Sall. C. 2:

    aestatem et hiemem juxta pati,

    id. J. 85, 33:

    ceteri juxta insontes,

    Liv. 24, 5, 13:

    qui Argenta habent, aliaque castella juxta ignobilia,

    id. 32, 14, 2:

    juxta periculosum seu ficta seu vera promeret,

    Tac. A. 1, 6:

    solo caeloque juxta gravi,

    id. H. 5, 7.—
    (β).
    With dat.:

    Fabius omittendam rem parvam ac juxta magnis difficilem censebat,

    Liv. 24, 19, 6.—
    (γ).
    With ac, atque, et, quam, cum, in the sense of as, than (cf.:

    aeque ac, pariter ac, etc.): juxta tecum aeque scio,

    Plaut. Pers. 4, 3, 75:

    juxta eam curo cum mea,

    id. Trin. 1, 2, 160 (so always in Plaut.;

    v. Brix ad loc.): juxta mecum omnes intellegitis,

    Sall. C. 58, 5:

    absentium bona juxta atque interemptorum divisa fuere,

    Liv. 1, 54, 9; 3, 33, 10:

    juxta eam rem aegre passi patres, quam cum consulatum vulgari viderent,

    i. e. were just as indignant, id. 10, 6, 9: qui me, juxta ac si meus frater esset, sustentavit, just as if, = non secus ac si, Cic. post Red. ap. Sen. 8, 20:

    juxta ac si hostes adessent,

    Sall. J. 45, 2; Liv. 22, 31, 3:

    in re juxta manifesta atque atroci,

    id. 3, 33, 10; 24, 5, 13; 21, 33, 4;

    5, 6, 5: reipublicae juxta ac sibi consulere,

    Sall. C. 37, 8:

    litteris Graecis atque Latinis juxta eruditus,

    id. J. 95, 3:

    juxta bonos et malos interficere,

    id. C. 51, 30.—
    II.
    Prep., with acc., very near, close to, near to, hard by (not ante-class.).
    A.
    Lit., of place:

    juxta eum castra posuit,

    Caes. B. C. 3, 41, 4; 3, 65, 4; 3, 20, 1; Nep. Dat. 1, 1; id. Att. 22 fin.; Quint. 8, 4, 22:

    juxta murum castra posuit,

    Caes. B. C. 1, 16, 4:

    totos dies juxta focum atque ignem agunt,

    Tac. G. 17; Col. 4, 8, 2.—Placed after the case:

    hanc (aram) juxta,

    Nep. Paus. 4, 4:

    vicina Ceraunia juxta,

    Verg. A. 3, 506:

    cubiculum Caesaris juxta,

    Tac. A. 13, 15 fin.:

    Rhenum juxta,

    id. ib. 4, 5:

    Tiberim juxta,

    id. ib. 2, 41:

    Aditum juxta moenia urbis Volsco militi struxit,

    Val. Max. 5, 4, 1.—
    B.
    Transf.
    1.
    Next to, immediately after, beside, on a par with:

    juxta deos in tua manu positum est,

    Tac. H. 2, 76:

    apud quos juxta divinas religiones, humana fides colitur,

    Liv. 9, 9, 4:

    homo, juxta M. Varronem doctissimus,

    Gell. 4, 9:

    vilitate juxta beluas esse,

    Plin. 2, 7, 5, § 26.—
    2.
    Near, approaching to, like, almost the same as:

    velocitas juxta formidinem, cunctatio propior constantiae est,

    Tac. G. 30:

    gravitate annonae juxta seditionem ventum est,

    id. A. 6, 13:

    juxta seditionem esse,

    Sall. H. 3, 67, 11 Dietsch:

    populi imperium juxta libertatem,

    Tac. A. 6, 42:

    sapor juxta fontis dulcissimos,

    Sall. H. 4, 13.—
    3.
    Along with, together with: cum interea lucubrando faceret juxta ancillas lanam, Varr. ap. Non. 322: juxta se conjuges vexari, just as:

    pariter ac,

    Liv. 41, 6:

    periculosiores sunt inimicitiae juxta libertatem,

    among a free people, Tac. G. 21.—
    4.
    In consequence of, in proportion to (post-class., except one doubtful passage in Liv.):

    huic consuetudo juxta vicinitatem cum Aebutio fuit,

    Liv. 39, 9, 6 dub. Weissenb. ad loc.:

    quem juxta nocturnum visum ergastulo liberavit,

    Just. 1, 7, 1:

    convivium juxta regiam magnificentiam ludis exornat,

    id. 12, 3, 11.—
    5.
    According to:

    juxta praeceptum,

    Just. 2, 12, 25; Nazar. Pan. Const. 23; Vulg. Gen. 1, 11:

    juxta morem,

    id. ib. 19, 31:

    juxta hoc videtur et divus Hadrianus rescripsisse in haec verba,

    Dig. 29, 5, 1, § 28:

    juxta inclytum oratorem,

    Hier. Ep. 82.

    Lewis & Short latin dictionary > juxta

  • 7 luo

    1.
    lŭo, lui, 3, v. a. [root lu-, to wash; Gr. louô, loutron; cf. luma, luthron, polluo, diluo, and lavo], to wash, lave. — Lit.:

    Graecia luitur Ionio,

    Sil. 11, 22: amnis moenia luit, Prud. steph. 3, 190.—
    II.
    Trop., to cleanse, purge:

    insontes errore luit,

    Val. Fl. 3, 407.
    2.
    lŭo, lui (no sup., but fut. part. act. luiturus, Tert. adv. Marc. 5, 16; Claud. VI. Cons. Hon. 140; Prud. Psych. 535; v. Neue, Formenl. 2, p. 585), 3, v. a. [root lu, to loose, let go; Gr. luô; cf. lutêr, lutron; Lat. solvo, reluo; Germ. los; Engl. loose; prob. not connected with luo, 1.], to loose, let go, set free. —Hence,
    A.
    To release from debt:

    fundum a testatore obligatum,

    Dig. 36, 1, 78, § 6.—
    B.
    To pay a debt or penalty:

    aes alienum,

    Curt. 10, 2, 25:

    debitum, Cod. Th. 2, 4, 3: cautum est ut lueret in singulas (arbores caesas) aeris XXV.,

    Plin. 17, 1, 1, § 7.—
    C.
    Luere poenas or poenam, to suffer as a punishment, undergo:

    itaque mei peccati luo poenas,

    Cic. Att. 3, 9, 1:

    ad luendas rei publicae poenas,

    id. Sull. 27, 76:

    qui Tuscā pulsus ab urbe Exsilium dirā poenam pro caede luebat,

    was undergoing banishment as a punishment, Ov. M. 3, 624:

    augurium malis,

    to suffer the misfortune which the augury predicted, Plin. 7, 8, 6, § 46:

    supplicia crucibus,

    Just. 2, 5, 6.—
    D.
    To atone for, expiate (class.):

    stuprum voluntariā morte luere,

    Cic. Fin. 5, 22, 64:

    noxam pecuniā,

    Liv. 38, 37:

    qui (obsides) capite luerent, si pacto non staretur,

    id. 9, 5:

    sanguine perjuria,

    Verg. G. 1, 502:

    commissa,

    id. ib. 4, 454.—
    E.
    To satisfy, appease:

    libidinem alicujus sanguine innocentium,

    Cic. Verr. 2, 1, 30, § 77.—
    F.
    To avert by expiation or punishment:

    pericula publica,

    Liv. 10, 28, 13:

    responsa,

    to render void, of no effect, Val. Fl. 2, 569.

    Lewis & Short latin dictionary > luo

  • 8 pario

    1.
    părĭo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [par].
    I.
    Act.
    A.
    In gen., to make equal; hence, pass., with force of mid., to be equal (postclass.):

    pariari deo,

    Tert. Res. Carn. 6.—
    B.
    In partic., to settle, pay in full a debt:

    nummos alicui,

    Dig. 40, 1, 4: QVISQVIS MENSIB. CONTINENTER NON PARIAVERIT, has not paid his share, Inscr. Lanuv. (a. p. Chr. 136) in Momms. Collegg. et Sodalicc. Romann.— In part. perf. mid.: PARIATVS, that has paid his share, Inscr. Lanuv. in Momms. Collegg. et Sodalicc. Romann.—
    II.
    Neutr., to be equal, Tert. Anim. 30 fin.; 32 fin.
    2.
    părĭo, pĕpĕri, părĭtum, and partum, 3 ( fut. part. parturam, Plaut. Am. 2, 2, 86; fut. paribis for paries, Pompon. ap. Non. 508, 3; inf. parire, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 59 Müll., and in Diom. p. 378 P.; Plaut. Fragm. ap. Philarg. Verg. E. 2, 63), v. a. [cf. Gr. root por- in eporon, gave, peprôtai, is fated; Lat. portio, partus, puerpera, perh. parare], to bring forth, to bear; of animals, to drop, lay, spawn, etc. (syn. gigno).
    I.
    Lit.:

    si quintum pareret mater ejus, asinum fuisse pariturum,

    Cic. de Or. 2, 66, 267: ut ea liberos ex sese pareret, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3:

    gallinas teneras, quae primum parient, concludat,

    Cato, R. R. 89; so,

    quae gallina id ovum peperisset,

    Cic. Ac. 2, 18, 57; cf.:

    ova parire solet, etc., Enn. l. l. (Ann. v. 10 Vahl.): nam audivi feminam ego leonem semel parire, Plaut. l. l.—Of plants,

    to flower, Plin. 16, 25, 39, § 94.—
    B.
    Transf
    1.
    Of males, to beget ( poet.):

    apud tragicos: et jam leo pariet, at pater est,

    Quint. 8, 6, 34; Caecil. ap. Non. 464, 22 (in a corrupt passage).—
    2.
    In gen., to bring forth, produce:

    ligna putrefacta per imbres Vermiculos pariunt,

    Lucr. 2, 899:

    ut sarmentum in pariendis colibus vires habeat majores,

    Varr. R. R. 1, 32, 2; cf. id. ib. 1, 41, 5:

    fruges et reliqua, quae terra pariat,

    Cic. N. D. 1, 2; Plin. 16, 37, 68, § 174; 31, 10, 46, § 112:

    spiritum,

    Vulg. Isa. 26, 18. —
    II.
    Trop., to produce, create, bring about, accomplish, occasion, devise, invent, procure, acquire, etc. (syn.:

    genero, creo, gigno): ars dicendi habet hanc vim, non ut aliquid pariat et procreet, verum ut educet atque confirmet,

    Cic. de Or. 2, 87, 356: qui famam multo peperere labore, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 4, 188 (Ann. v. 427 Vahl.):

    dolorem, voluptatem,

    Cic. Fin. 1, 15, 49:

    discidium,

    Lucr. 1, 220:

    taedium,

    Quint. 9, 4, 43:

    spinosiora multa pepererunt,

    Cic. Or. 32, 114; so,

    quibus etiam verba parienda sunt,

    id. Fin. 3, 1, 3; and:

    hinc fabulae Scyllam et Charybdim peperere,

    Just. 4, 1, 13:

    ne quicquam nobis pariant ex se incommodi,

    Plaut. Most. 2, 1, 17:

    alicui aegritudinem,

    id. Trin. 2, 2, 35:

    fiduciam,

    Sall. H. 1, 41, 22 Dietsch:

    alicni curas,

    Prop. 1, 18, 23:

    obsequium amicos, veritas odium parit,

    Ter. And. 1, 1, 41:

    sibi maximam laudem,

    Cic. Off. 2, 13, 47:

    meis laboribus dignitas salusque pariatur,

    id. Cat. 4, 1, 1; id. Sull. 17, 49:

    praedā improbe partā,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    aliquem honeste partis bonis privare,

    id. Quint. 23, 74; id. Sull. 28, 77:

    sibi salutem,

    Caes. B. C. 3, 69:

    ante partam rei militaris gloriam amittere,

    id. B. G. 6, 39:

    gratiam ingentem apud aliquem,

    Liv. 34, 44:

    sibi decus et victoriam,

    id. 30, 14:

    amicos officio et fide,

    Sall. J. 10, 4:

    alicui somnum mero,

    Tib. 1, 7, 27 (6, 23):

    qui sibi letum Insontes peperere manu,

    Verg. A. 6, 434; Tib. 4, 13, 20.—Hence, partus, a, um, P. a., that has borne:

    parta nutrici consociata, etc.,

    the ewe that has dropped the lamb, Col. 7, 4, 3.—
    B.
    Gained, acquired. — Hence, as subst.: parta, ōrum, n., acquisitions, possessions:

    quod majus dedecus est parta amittere, quam omnino non paravisse,

    Sall. J. 31, 17; cf. id. C. 51, 42;

    d. H. 1, 41, 17 Dietsch: tantis parta malis curā majore metuque Servantur,

    Juv. 14, 303.
    3.
    părĭo, īre, the ground form of aperio and operio.

    Lewis & Short latin dictionary > pario

  • 9 parta

    1.
    părĭo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [par].
    I.
    Act.
    A.
    In gen., to make equal; hence, pass., with force of mid., to be equal (postclass.):

    pariari deo,

    Tert. Res. Carn. 6.—
    B.
    In partic., to settle, pay in full a debt:

    nummos alicui,

    Dig. 40, 1, 4: QVISQVIS MENSIB. CONTINENTER NON PARIAVERIT, has not paid his share, Inscr. Lanuv. (a. p. Chr. 136) in Momms. Collegg. et Sodalicc. Romann.— In part. perf. mid.: PARIATVS, that has paid his share, Inscr. Lanuv. in Momms. Collegg. et Sodalicc. Romann.—
    II.
    Neutr., to be equal, Tert. Anim. 30 fin.; 32 fin.
    2.
    părĭo, pĕpĕri, părĭtum, and partum, 3 ( fut. part. parturam, Plaut. Am. 2, 2, 86; fut. paribis for paries, Pompon. ap. Non. 508, 3; inf. parire, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 59 Müll., and in Diom. p. 378 P.; Plaut. Fragm. ap. Philarg. Verg. E. 2, 63), v. a. [cf. Gr. root por- in eporon, gave, peprôtai, is fated; Lat. portio, partus, puerpera, perh. parare], to bring forth, to bear; of animals, to drop, lay, spawn, etc. (syn. gigno).
    I.
    Lit.:

    si quintum pareret mater ejus, asinum fuisse pariturum,

    Cic. de Or. 2, 66, 267: ut ea liberos ex sese pareret, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3:

    gallinas teneras, quae primum parient, concludat,

    Cato, R. R. 89; so,

    quae gallina id ovum peperisset,

    Cic. Ac. 2, 18, 57; cf.:

    ova parire solet, etc., Enn. l. l. (Ann. v. 10 Vahl.): nam audivi feminam ego leonem semel parire, Plaut. l. l.—Of plants,

    to flower, Plin. 16, 25, 39, § 94.—
    B.
    Transf
    1.
    Of males, to beget ( poet.):

    apud tragicos: et jam leo pariet, at pater est,

    Quint. 8, 6, 34; Caecil. ap. Non. 464, 22 (in a corrupt passage).—
    2.
    In gen., to bring forth, produce:

    ligna putrefacta per imbres Vermiculos pariunt,

    Lucr. 2, 899:

    ut sarmentum in pariendis colibus vires habeat majores,

    Varr. R. R. 1, 32, 2; cf. id. ib. 1, 41, 5:

    fruges et reliqua, quae terra pariat,

    Cic. N. D. 1, 2; Plin. 16, 37, 68, § 174; 31, 10, 46, § 112:

    spiritum,

    Vulg. Isa. 26, 18. —
    II.
    Trop., to produce, create, bring about, accomplish, occasion, devise, invent, procure, acquire, etc. (syn.:

    genero, creo, gigno): ars dicendi habet hanc vim, non ut aliquid pariat et procreet, verum ut educet atque confirmet,

    Cic. de Or. 2, 87, 356: qui famam multo peperere labore, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 4, 188 (Ann. v. 427 Vahl.):

    dolorem, voluptatem,

    Cic. Fin. 1, 15, 49:

    discidium,

    Lucr. 1, 220:

    taedium,

    Quint. 9, 4, 43:

    spinosiora multa pepererunt,

    Cic. Or. 32, 114; so,

    quibus etiam verba parienda sunt,

    id. Fin. 3, 1, 3; and:

    hinc fabulae Scyllam et Charybdim peperere,

    Just. 4, 1, 13:

    ne quicquam nobis pariant ex se incommodi,

    Plaut. Most. 2, 1, 17:

    alicui aegritudinem,

    id. Trin. 2, 2, 35:

    fiduciam,

    Sall. H. 1, 41, 22 Dietsch:

    alicni curas,

    Prop. 1, 18, 23:

    obsequium amicos, veritas odium parit,

    Ter. And. 1, 1, 41:

    sibi maximam laudem,

    Cic. Off. 2, 13, 47:

    meis laboribus dignitas salusque pariatur,

    id. Cat. 4, 1, 1; id. Sull. 17, 49:

    praedā improbe partā,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    aliquem honeste partis bonis privare,

    id. Quint. 23, 74; id. Sull. 28, 77:

    sibi salutem,

    Caes. B. C. 3, 69:

    ante partam rei militaris gloriam amittere,

    id. B. G. 6, 39:

    gratiam ingentem apud aliquem,

    Liv. 34, 44:

    sibi decus et victoriam,

    id. 30, 14:

    amicos officio et fide,

    Sall. J. 10, 4:

    alicui somnum mero,

    Tib. 1, 7, 27 (6, 23):

    qui sibi letum Insontes peperere manu,

    Verg. A. 6, 434; Tib. 4, 13, 20.—Hence, partus, a, um, P. a., that has borne:

    parta nutrici consociata, etc.,

    the ewe that has dropped the lamb, Col. 7, 4, 3.—
    B.
    Gained, acquired. — Hence, as subst.: parta, ōrum, n., acquisitions, possessions:

    quod majus dedecus est parta amittere, quam omnino non paravisse,

    Sall. J. 31, 17; cf. id. C. 51, 42;

    d. H. 1, 41, 17 Dietsch: tantis parta malis curā majore metuque Servantur,

    Juv. 14, 303.
    3.
    părĭo, īre, the ground form of aperio and operio.

    Lewis & Short latin dictionary > parta

  • 10 promo

    prōmo, mpsi (msi), mptum (mtum), 3, v. a. [pro-emo], to take, give, or bring out or forth, to produce (freq. and class.; syn.: profero, effero)
    I.
    Lit.:

    si quid tibi opus erit promptu, promito,

    Plaut. Cist. 1, 1, 113: Pa. Prompsisti tu illi vinum? Lu. Non prompsi, id. Mil. 3, 2, 16:

    pecuniam ex aerario,

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195:

    signa ex aerario prompta,

    Liv. 3, 69 fin.:

    medicamenta de narthecio,

    Cic. Fin. 2, 7, 22:

    aurum ex armario,

    id. Cael. 21, 52:

    libros inde,

    id. Fin. 3, 2, 7:

    vina dolio,

    Hor. Epod. 2, 47:

    promptum vagina pugionem,

    Tac. A. 15, 54 aliquid in usus, Col. 2, 10, 16: se, to come forth or out:

    laetique cavo se robore promunt,

    Verg. A. 2, 260:

    vites promunt se,

    put forth, shoot out, Col. 3, 12, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bring, put, or draw forth est aliquid, quod non ex usu forensi...sit promendum et assumendum, Cic. de Or 1, 14, 59:

    loci, e quibus argumenta promuntur,

    id. Top. 2, 7:

    nunc promenda tibi sunt consilia,

    id. Att. 9, 18, 2:

    promere et exercere justitiam,

    Plin. Ep. 1, 10, 10:

    nunc illas promite vires,

    Verg. A. 5, 191.—
    B.
    In partic., to bring to light, disclose, utter, tell, express, relate, etc.: percuntanti promere omnia. Plaut. As. 1, 1, 10:

    rerum ordinem,

    Vell. 2, 48, 6:

    magnificam orationem de semet ipso prompsit,

    Tac. H. 2, 90. verba, quae sensum animi nostri optime promunt, Quint. 8 praef. §

    32: animi voluntatem,

    id. 12, 10, 40: promere aliquid loquendo, id. 2, 16, 15:

    quid ipse sim secutus promam,

    id. 7, 1, 3: qui pueris utile carmen prompturus est, wishes to publish, App. Flor. p 358 med.; cf.:

    insignem attenuat deus, Obscura promens,

    raising into notice, Hor. C. 1, 34, 14.—Hence, promp-tus ( promtus), a, um, P. a., prop. brought to light, exposed to view; hence,
    A.
    Visible, apparent, evident, manifest (rare but class.): inimicitiam atque amicitiam in frontem promptam gero, Enn. ap. Gell. 19, 8, 6 (Trag. v 8 Vahl.):

    aliud clausum in pectore, aliud promptum in linguā habere,

    Sall. C. 10, 5:

    tametsi hoc minime latet, quod ita promptum et propositum est, ut, etc.,

    Cic. Rosc. Am 40, 118 prompta et aperta, id. Fin. 1, 9, 30:

    eminentia et prompta,

    id. de Or. 3, 57, 215:

    consilia, locos, prompta, occulta noverat,

    Tac. A. 2, 20.— Sup.:

    nihil se tam clausum neque tam reconditum posse habere, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 20, § 42.—
    B.
    Transf.
    1.
    At hand, i. e. prepared, ready, quick, prompt, inclined or disposed to or for any thing = paratus, expeditus.
    (α).
    Absol.:

    laudat promptos, segniores castigat,

    Caes. B. C. 1, 3:

    promptissimus homo,

    Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    cetera, quae tibi a multis prompta esse certo scio, a me sunt paratissima,

    id. Fam. 4, 13, 6:

    fidem alicui promptam expositamque praebere,

    id. Caecin. 27, 78:

    quorum cognoverat promptam audaciam,

    Sall. C. 32, 2:

    quod cuique promptum, arma, equos, aurum offerentes,

    Tac. A. 1, 71:

    sagittae,

    Ov. M. 3, 188:

    prompta et profluens eloquentia,

    Tac. A. 13, 3.— Sup., Just. 22, 2, 12.—
    (β).
    With ad or in aliquid (rarely in aliquū re):

    ad bella suscipienda Gallorum aiacer et promptus est animus,

    Caes. B. G. 3, 19 fin.:

    animus ad defendendam rem publicam, Cic Fam. 3, 11, 4. esse animo prompto ad jocandum,

    id. Q. Fr. 2, 13, 1:

    homines ad vim prompti, ad seditionem parati,

    id. Agr 2, 30, 82:

    paratior ad usum forensem promptiorque esse,

    id. Div. in Caecil. 13, 41:

    promptiores ad nostra pericula,

    id. Off. 1, 24, 83:

    promptus ad lacessendum certamen, Liv 44, 4, 2: ad injurias vicinorum,

    Just. 23, 1, 3:

    promptus in pavorem,

    Tac. A. 15, 25 fin.:

    in adulationes,

    id. ib. 15, 61: in latrocinia, Flor 4, 12, 10; cf. in comp.:

    promptior in spem,

    Tac. Agr. 35 fin.; and in sup.:

    Dalmatae in latrocinia promptissimi, Flor 4, 12, 10: celeritas prompta et parata in agendo,

    Cic. Brut. 42, 154:

    in rebus gerendis promptus,

    Nep. Them. 1, 4.—
    (γ).
    With pro or adversus (very rare):

    utemini nobis etiam promptioribus pro patriā,

    Liv. 22, 59, 11:

    promptus adversus insontes,

    Tac. A. 6, 48 fin.
    (δ).
    With abl.:

    non promptus ingenio,

    Liv. 4, 3:

    linguā promptus,

    id. 2, 45 fin.; cf.:

    sermone promptus,

    Tac. H. 2, 86:

    promptus audaciā,

    id. A. 1, 57; 14, 40:

    promptus animo,

    id. ib. 14, 58.— Comp.:

    haud quisquam manu promptior erat,

    Liv. 2, 56:

    promptior linguā quam manu,

    Sall. J. 44, 1.—
    (ε).
    With gen.:

    promptus animi,

    Tac. H. 2, 23.— Sup.:

    belli promptissimos delegebant, Sall. Fragm. ap. Arus Mess. (H. 2, 13 Dietsch): Plato veritatis omnibus exhibendae promptissimus,

    Gell. 10, 22, 1.—
    (ζ).
    With dat. (rare except in Tacitus):

    promptus libertati aut ad mortem animus,

    Tac. A. 4, 46:

    seditioni,

    id. ib. 1, 48:

    cuicumque fiagitio,

    id. ib. 15, 45:

    ultioni,

    id. ib. 11, 32:

    nullam gentem promptiorem veniae dandae fuisse,

    Liv. 25, 16, 12. —
    (η).
    With inf. ( poet.):

    promptus metuenda pati,

    Luc. 7, 105:

    scis ipse, quam promptae superos incessere Thebae,

    Stat. Th. 7, 209.—
    b.
    In gen., brave, courageous: maxime vellem, rem publicam in periculis a promptissumo quoque defendi, Sall. Or. Phil. cont. Lep. (H. 1, 48 Dietsch); Tac. Agr. 3; id. H. 2, 25; 3, 69.—
    2.
    Easy, practicable:

    facilis et prompta defensio,

    Cic. de Or. 1, 56, 237:

    moenia haudquaquam prompta oppugnanti,

    Liv. 23, 1 fin.:

    regnum,

    Just. 29, 2, 5:

    expugnatio,

    Tac. A. 1, 68:

    possessio,

    id. ib. 2, 5:

    aditus, obvia comitas,

    id. ib. 2, 2 fin.:

    promptissima mortis via,

    id. ib. 16, 17: promptum est, with inf., it is easy: sed nec mihi dicere promptum, Nec facere est illi, Ov M. 13, 10; Tac. A. 15, 41.—Hence, adv.: promptē (perh. not ante-Aug.).
    1.
    Readily, quickly, without delay, willingly, promptly:

    dare operam,

    Tac. A. 15, 52: distribuere pecuniam legatis, Val. Max. 4, 3, 9.— Comp.:

    promptius adversari,

    Tac. A. 2, 38:

    dirumpere imagines (opp. cunctanter),

    id. H. 1, 55.— Sup.:

    promptissime adesse alicui,

    Plin. Ep. 4, 17, 11.—
    2.
    Easily:

    promptius expediam,

    Juv. 10, 220:

    victoria promptissime licentiam sumministrat,

    Val. Max. 6, 5, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > promo

  • 11 rumor

    rūmor, ōris, m. [cf. Gr. ôruô, to howl; orumagdos, din; Sanscr. root ru-, roar; ravas, uproar; Lat.: raucus, rudo].
    I.
    Lit., the talk of the many, whether relating facts or expressing opinions.
    A.
    Common talk, unauthenticated report, hearsay, rumor (the prevalent and class. signif.; used equally in sing. and plur.; syn.: fama, sermo); absol., or with a mention of its purport.
    a.
    Absol.: est hoc Gallicae consuetudinis, uti mercatores in oppidis vulgus circumsistat, quibusque ex regionibus veniant quasque ibi res cognoverint, pronuntiare cogant. His rumoribus atque auditionibus permoti de summis saepe rebus consilia ineunt, quorum eos e vestigio poenitere necesse est;

    cum incertis rumoribus serviant, et plerique ad voluntatem eorum ficta respondeant,

    Caes. B. G. 4, 5; cf.:

    aliquid rumore ac famā accipere... falsis rumoribus terreri,

    id. ib. 6, 20:

    multa rumor perferet,

    Cic. Fam. 2, 8, 1; cf.

    also, in the description of the house of Fame, in Ovid: mixtaque cum veris passim commenta vagantur Milia rumorum confusaque verba volutant,

    Ov. M. 12, 55 (v. the passage in its connection):

    rumoribus mecum pugnas,

    Cic. N. D. 3, 5, 9:

    rumores Africanos excipere,

    id. Deiot. 9, 25:

    senatus vulgi rumoribus exagitatus,

    Sall. C. 29, 1:

    multa rumor fingebat,

    Caes. B. C. 1, 53:

    addunt et affingunt rumoribus Galli, quod res poscere videbatur,

    id. B. G. 7, 1:

    frigidus a Rostris manat per compita rumor,

    Hor. S. 2, 6, 50 et saep. —
    b.
    With the purport of the rumor introduced by an object- or relative-clause; by de, rarely by gen.
    (α).
    Postquam populi rumorem intelleximus, Studiose expetere vos Plautinas fabulas, etc., Plaut. Cas. prol. 11: cum interea rumor venit, Datum iri gladiatores; populus convolat, etc., Ter. Hec. prol. alt. 31; id. Heaut. prol. 16:

    crebri ad eum rumores afferebantur litterisque item Labieni certior fiebat, omnes Belgas contra populum Romanum conjurare, etc.,

    Caes. B. G. 2, 1:

    meum gnatum rumor est amare,

    Ter. And. 1, 2, 14; cf.:

    rem te valde bene gessisse rumor erat,

    Cic. Fam. 1, 8, 7; id. Att. 16, 5, 1:

    serpit hic rumor: Scis tu illum accusationem cogitare? etc.,

    id. Mur. 21, 45:

    crebro vulgi rumore lacerabatur, tamquam viros et insontes ob invidiam aut metum exstinxisset,

    Tac. A. 15, 73:

    subdito rumore, tamquam Mesopotamiam invasurus,

    id. ib. 6, 36.—
    (β).
    With de:

    nihil perfertur ad nos praeter rumores de oppresso Dolabellā,

    Cic. Fam. 12, 9, 1:

    de Aeduorum defectione rumores afferebantur,

    Caes. B. G. 7, 59:

    de vitā imperatoris dubii rumores allati sunt,

    Liv. 28, 24:

    graves de te rumores,

    Cic. Deiot. 9, 25:

    exstinctis rumoribus de auxiliis legionum,

    Caes. B. C. 1, 60 fin.
    (γ).
    With gen. (very rare):

    cenae rumor,

    Suet. Aug. 70:

    belli civilis rumores,

    Tac. H. 3, 45: rumor prostratae regi pudicitiae Suet. Caes. 2.—
    B.
    Common or general opinion, current report, the popular voice; and objectively, fame, reputation (less freq. but class.):

    famam atque rumores pars altera consensum civitatis et velut publicum testimonium vocat: altera sermonem sine ullo certo auctore dispersum, cui malignitas initium dederit, incrementum credulitas,

    Quint. 5, 3, 1; cf.:

    adversus famam rumoresque hominum si satis firmus steteris, etc.,

    Liv. 22, 39:

    qui erit rumor populi, si id feceris?

    Ter. Phorm. 5, 7, 18:

    totam opinionem (populi) parva nonnumquam commutat aura rumoris,

    Cic. Mur. 17, 35: rumoribus adversa in pravitatem, secunda in casum, fortunam in temeritatem, declinando corrumpebant, with their slanders, misrepresentations, Sall. Fragm. ap. Non. 385, 3:

    quos rumor asperserat, ii, etc.,

    Curt. 10, 31, 18:

    rumorem quendam et plausum popularem esse quaesitum,

    Cic. Clu. 47, 131:

    rumori servire,

    Plaut. Trin, 3, 2, 14; cf. in the lusus verbb. with rumen: ego rumorem parvi facio, dum sit rumen qui impleam, Pompon. ap. Non. 18, 15:

    omnem infimae plebis rumorem affectavit,

    Tac. H. 2, 91:

    Marcellus adverso rumore esse,

    Liv. 27, 20:

    flagret rumore malo cum Hic atque ille,

    Hor. S. 1, 4, 125; Tac. H. 2, 93 fin.: invidiam alicui concitare secundo populi rumore, with the concurring or favorable judgment, with the approbation, Fenest. ap. Non. 385, 17; so, rumore secundo, Suev. ap. Macr. S. 6, 1; old poet in Cic. Div. 1, 16, 29; Verg. A. 8, 90; Hor. Ep. 1, 10, 9; cf.:

    aliquid accipere secundo rumore,

    Tac. A. 3, 29:

    claro apud volgum rumore erat,

    id. ib. 15, 48.—
    II.
    Transf., a murmuring, murmur of a stream:

    amoena fluenta Subterlabentis tacito rumore Mosellae,

    Aus. Mos. 22.

    Lewis & Short latin dictionary > rumor

  • 12 sons

    sons, sontis, adj. ( nom. sing., Fest. p. 297; Aus. Idyll. 12) [Part. from root as-, es-; Sanscr. as-mi; Gr. eimi; Lat. esum, sum; cf. Gr. eteos, etêtumos; prop. he who was it, the real person, the guilty one].
    I.
    Guilty, criminal; subst., a guilty person, an offender, malefactor, criminal (freq. and class., esp. as subst.; syn.:

    reus, nocens): anima,

    Verg. A. 10, 854; Ov. M. 6, 618:

    ulni,

    id. ib. 7, 847:

    di,

    Stat. Th. 5, 610: manus foedata sanguine sonti ( poet. for sontis), Ov. M. 13, 563:

    morae ab igne supremo,

    Stat. Th. 4, 641.— Subst.: sontes condemnant reos, * Plaut. Capt. 3, 1, 16:

    (minores magistratus) vincla sontium servanto,

    Cic. Leg. 3, 3, 6:

    punire sontes,

    id. Off. 1, 24, 82:

    insontes, sicuti sontes,

    Sall. C. 16, 3:

    manes Virginiae nullo relicto sonte tandem quieverunt,

    Liv. 3, 58 fin.; Cic. Phil. 2, 8, 18; id. Fam. 4, 13, 3; Ov. M. 2, 522; 10, 697; 11, 268.— Gen. plur.:

    sontum,

    Stat. Th. 4, 475.—
    II.
    Hurtful, noxious, acc. to Fest. p. 297, 22 (but no example is preserved).—
    III.
    Neutr. sing., sin, offence (eccl. Lat.), Aldh. Ep. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > sons

  • 13 transactum

    trans-ĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [ago].
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    To drive through, i. e. to thrust or stick a weapon through (syn. traicio):

    per pectora transigit ensem,

    Sil. 13, 376:

    ferrum per ambos pedes,

    Sen. Oedip. 857. —
    B.
    Transf., to stab, pierce one through with a weapon, to transfix, transpierce:

    gladio pectus transigit,

    Phaedr. 3, 10, 27:

    se ipsum gladio,

    Tac. A. 14, 37:

    juvenem (cuspis),

    Sil. 5, 473:

    viscera (ensis),

    Luc. 4, 545:

    tempora (jaculum),

    id. 9, 824:

    semet ictu gladii,

    Aur. Vict. Caes. 5, 16:

    aliquem ictu,

    id. ib. 39, 13.—
    II.
    To carry through, to bring to an end, to finish, settle, complete, conclude, perform, accomplish, despatch, transact any business (the class. signif. of the word; syn.: absolvo, perficio).
    A.
    In gen.:

    negotium,

    Cic. Fam. 13, 14, 2; so id. Phil. 2, 9, 21; cf.:

    illud, quod faciendum primum fuit, factum atque transactum est,

    id. Cat. 3, 6, 15; id. Div. in Caecil. 14, 45:

    rebus transactis,

    id. Tusc. 4, 25, 55:

    transactā re, convertam me domum,

    Ter. Ad. 2, 4, 22:

    quod plerumque non futura sed transacta perpendimus,

    Curt. 8, 2, 1:

    transactis jam meis partibus,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    intus transigetur, si quid est, quod restet,

    Ter. And. 5, 6, 17:

    aliquid per aliquem,

    Cic. Rosc. Am. 51, 149:

    pleraque per se,

    Liv. 34, 18, 3:

    aliquid cum aliquo,

    Sall. J. 29, 5:

    prius de praetoribus transacta res, quae transigi sorte poterat,

    Liv. 38, 25, 4:

    bellorum egregios fines, quotiens ignoscendo transigatur,

    i. e. by amnesty, Tac. A. 12, 19:

    transigitur rixa caede,

    id. G. 22:

    bella,

    id. H. 2, 38:

    fabulam,

    Plaut. Ps. 1, 5, 151; so,

    fabulam,

    id. Cas. prol. 84:

    comoediam,

    id. Truc. prol. 11:

    si transactum est,

    if all is over, Cic. Fam. 14, 4, 3; cf.: transactum de partibus ratus, Flor 4, 7, 13.—
    B.
    In partic., in business lang., to settle a difference or controversy, to come to a settlement, agreement, or understanding (syn.:

    decerno, statuo): postremo inter se transigant ipsi, ut lubet,

    Ter. Hec. 3, 5, 61:

    cum reo,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § 79:

    cum aliquo,

    id. Rosc. Am. 39, 114:

    cum aliquo HS ducentis millibus,

    id. Verr. 2, 1, 54, § 140:

    cum privatis non poterat transigi minore pecuniā,

    id. Att. 4, 16, 14:

    rem cum Oppianico transigit, pecuniam ab eo accipit,

    id. Clu. 13, 39:

    ut secum aliquid, quālubet condicione transigeret,

    id. Quint. 31, 97.— Absol.:

    cum debitore,

    Dig. 2, 15, 17.—
    2.
    Transf., in gen.: transigere cum aliquā re, to make an end of, put an end to, be done with a thing (mostly post-Aug.):

    optimum visum est committere rem fortunae et transigere cum Publilio certamen,

    Liv. 9, 12, 11 Weissenb. ad loc.:

    transigite cum expeditionibus,

    Tac. Agr. 34:

    tenebris imis abscondita jam cum luce transegerat,

    App. M. 8, p. 204.— Impers. pass.:

    cum spe votoque uxoris semel transigitur,

    Tac. G. 19; Quint. 7, 1, 44.—
    3.
    To dispose of, sell:

    ubi facultas est transigendi,

    Pall. 3, 26, 2:

    quod teneriores matres generant transigendum est,

    id. 12, 13, 8.—
    C.
    Of time, to bring to an end, to lead, pass, spend (perh. only post-Aug.;

    syn. ago): tempus per ostentationem aut officiorum ambitum,

    Tac. Agr. 18 fin.:

    adulescentiam per haec fere,

    Suet. Tib. 7:

    maximam aetatis partem per haec ac talia,

    id. Claud. 10:

    transacto tribuniciae potestatis tempore,

    id. Tib. 11:

    vixdum mense transacto,

    id. Vit. 8:

    placidas sine suspirio noctes,

    Sen. Ep. 90, 41:

    noctem,

    Suet. Calig. 59:

    non multum venatibus, plus per otium transigunt,

    Tac. G. 15:

    sponsalia filiae natalemque geniti nepotis silentio,

    Suet. Claud. 12:

    pios et insontes amoeno in loco dicimus perpetuitatem transacturos,

    Tert. ad Nat. 2, 19 med.:

    diem sermonibus,

    Plin. Ep. 3, 7, 4.—Hence, transactus, a, um, P. a., completed, settled:

    exceptio transacti negotii,

    Dig. 2, 15, 17.— Subst.: transactum, i, n. (sc. negotium), a completed business, settlement, Dig. 2, 15, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > transactum

  • 14 transigo

    trans-ĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [ago].
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    To drive through, i. e. to thrust or stick a weapon through (syn. traicio):

    per pectora transigit ensem,

    Sil. 13, 376:

    ferrum per ambos pedes,

    Sen. Oedip. 857. —
    B.
    Transf., to stab, pierce one through with a weapon, to transfix, transpierce:

    gladio pectus transigit,

    Phaedr. 3, 10, 27:

    se ipsum gladio,

    Tac. A. 14, 37:

    juvenem (cuspis),

    Sil. 5, 473:

    viscera (ensis),

    Luc. 4, 545:

    tempora (jaculum),

    id. 9, 824:

    semet ictu gladii,

    Aur. Vict. Caes. 5, 16:

    aliquem ictu,

    id. ib. 39, 13.—
    II.
    To carry through, to bring to an end, to finish, settle, complete, conclude, perform, accomplish, despatch, transact any business (the class. signif. of the word; syn.: absolvo, perficio).
    A.
    In gen.:

    negotium,

    Cic. Fam. 13, 14, 2; so id. Phil. 2, 9, 21; cf.:

    illud, quod faciendum primum fuit, factum atque transactum est,

    id. Cat. 3, 6, 15; id. Div. in Caecil. 14, 45:

    rebus transactis,

    id. Tusc. 4, 25, 55:

    transactā re, convertam me domum,

    Ter. Ad. 2, 4, 22:

    quod plerumque non futura sed transacta perpendimus,

    Curt. 8, 2, 1:

    transactis jam meis partibus,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    intus transigetur, si quid est, quod restet,

    Ter. And. 5, 6, 17:

    aliquid per aliquem,

    Cic. Rosc. Am. 51, 149:

    pleraque per se,

    Liv. 34, 18, 3:

    aliquid cum aliquo,

    Sall. J. 29, 5:

    prius de praetoribus transacta res, quae transigi sorte poterat,

    Liv. 38, 25, 4:

    bellorum egregios fines, quotiens ignoscendo transigatur,

    i. e. by amnesty, Tac. A. 12, 19:

    transigitur rixa caede,

    id. G. 22:

    bella,

    id. H. 2, 38:

    fabulam,

    Plaut. Ps. 1, 5, 151; so,

    fabulam,

    id. Cas. prol. 84:

    comoediam,

    id. Truc. prol. 11:

    si transactum est,

    if all is over, Cic. Fam. 14, 4, 3; cf.: transactum de partibus ratus, Flor 4, 7, 13.—
    B.
    In partic., in business lang., to settle a difference or controversy, to come to a settlement, agreement, or understanding (syn.:

    decerno, statuo): postremo inter se transigant ipsi, ut lubet,

    Ter. Hec. 3, 5, 61:

    cum reo,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § 79:

    cum aliquo,

    id. Rosc. Am. 39, 114:

    cum aliquo HS ducentis millibus,

    id. Verr. 2, 1, 54, § 140:

    cum privatis non poterat transigi minore pecuniā,

    id. Att. 4, 16, 14:

    rem cum Oppianico transigit, pecuniam ab eo accipit,

    id. Clu. 13, 39:

    ut secum aliquid, quālubet condicione transigeret,

    id. Quint. 31, 97.— Absol.:

    cum debitore,

    Dig. 2, 15, 17.—
    2.
    Transf., in gen.: transigere cum aliquā re, to make an end of, put an end to, be done with a thing (mostly post-Aug.):

    optimum visum est committere rem fortunae et transigere cum Publilio certamen,

    Liv. 9, 12, 11 Weissenb. ad loc.:

    transigite cum expeditionibus,

    Tac. Agr. 34:

    tenebris imis abscondita jam cum luce transegerat,

    App. M. 8, p. 204.— Impers. pass.:

    cum spe votoque uxoris semel transigitur,

    Tac. G. 19; Quint. 7, 1, 44.—
    3.
    To dispose of, sell:

    ubi facultas est transigendi,

    Pall. 3, 26, 2:

    quod teneriores matres generant transigendum est,

    id. 12, 13, 8.—
    C.
    Of time, to bring to an end, to lead, pass, spend (perh. only post-Aug.;

    syn. ago): tempus per ostentationem aut officiorum ambitum,

    Tac. Agr. 18 fin.:

    adulescentiam per haec fere,

    Suet. Tib. 7:

    maximam aetatis partem per haec ac talia,

    id. Claud. 10:

    transacto tribuniciae potestatis tempore,

    id. Tib. 11:

    vixdum mense transacto,

    id. Vit. 8:

    placidas sine suspirio noctes,

    Sen. Ep. 90, 41:

    noctem,

    Suet. Calig. 59:

    non multum venatibus, plus per otium transigunt,

    Tac. G. 15:

    sponsalia filiae natalemque geniti nepotis silentio,

    Suet. Claud. 12:

    pios et insontes amoeno in loco dicimus perpetuitatem transacturos,

    Tert. ad Nat. 2, 19 med.:

    diem sermonibus,

    Plin. Ep. 3, 7, 4.—Hence, transactus, a, um, P. a., completed, settled:

    exceptio transacti negotii,

    Dig. 2, 15, 17.— Subst.: transactum, i, n. (sc. negotium), a completed business, settlement, Dig. 2, 15, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > transigo

См. также в других словарях:

  • Tarraconense — Para las distintas provincias eclesiásticas que han llevado ese nombre, véase Provincia Eclesiástica Tarraconense. Tarraconense Provincia del Imperio romano …   Wikipedia Español

  • GYMNAS — apud Pap. Stat. l. 2. Sylv. 2. v. 8. Cum stadio iam pigra quies, canusque sederet Pulvis, ad Ambracias conversa gymnade frondes. Et l. 3. Sylv. 1. v. 43. hîc tibi festa Gymnas, et insontes iuvenum sine caestibus ira. Gymnicus agon est, lucta,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INTERCESSORES — dicit olim Epp. qui sede vacante Episcopatum administrabant, donec proprius eligeretur; hodie Administratores: forte, quod vacantem cathedram illiusqueve possessionem adirent Intercessores enim Latini διαδόχους τῆς οὐσἰας vocabant, ut est in vett …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LAELIUS Balbus — truci eloquentiâ et promptus adversus insontes, Acutiae eversor, iussu Senatûs, amisit ordinem, Cn. Acerronio et C. Pontio Coss. Tac. Ann. l. 6. c. 47. et 48. Vide et Decius …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CATON (DE) —     DE CATON, DU SUICIDE DE CATON, DU SUICIDE , Et du livre de l abbé de Saint Cyran qui légitime le suicide.     L ingénieux La Motte s est exprimé ainsi sur Caton dans une de ses odes plus philosophiques que poétiques:     Caton, d une âme plus …   Dictionnaire philosophique de Voltaire

  • participant — Participant, Particeps, Consors, Socius. Il est participant de mes douleurs et perils, Socius est doloris. Estre participant, ou faire participant, Participare. Estre participant des louanges d aucun, In societatem laudum alicuius venire. Afin… …   Thresor de la langue françoyse

  • Narr — (s. ⇨ Geck). 1. A Narr hot a schöne Welt. (Jüd. deutsch. Warschau.) Dem Dummen erscheint die Welt um so schöner, als er von manchen ihrer Uebel und Leiden nicht berührt wird. 2. A Narr hot lieb Süss. (Jüd. deutsch. Warschau.) Diese auch in… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • That — 1. An der That liegt die meiste Macht. – Petri, II, 15. 2. Auf frischer That curirt s am besten. Wirkt s am meisten. 3. Bei grosser That man Gefahr zu fürchten hat. Lat.: Non fit sine periculo facinus magnum et memorabile. (Terenz.) (Seybold,… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»