Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Harmless

  • 1 inānis

        inānis e, adj.    with comp. and sup, empty, void: vas: domum reddere inanem: naves (opp. onustae), Cs.: naves, dismantled: tumulus, cenotaph, V.: sepulchrum, O.—Void, stripped, deserted, abandoned, unoccupied: civitas: egentes inanesque discedere, empty-handed: equus, without a rider: Absint inani funere neniae, without a corpse, H.: venter, hungry, H.: quod inani sufficit alvo, Iu.: laeva, without rings, H.: litterae, empty: paleae, light, V.: corpus, lifeless: galea, i. e. harmless, V.: umbra, O.: verba, a semblance of speech, V.: Gaurus (an extinct volcano), Iu.: epistula inanis aliquā re utili: ager centum aratoribus inanior est, less populous by: Sanguinis pectus inane, O.: lymphae dolium, H.—Fig., empty, useless, worthless, vain, unprofitable: Laborem inanem capit, T.: honesti inane nomen esse: elocutio: damnatus inani iudicio, Iu.: minae: multae res, ut gloria, unsubstantial: causas nectis inanīs, pretexts, V.: simulatio, Cs.: fama, unfounded, V.: Tempus, leisure, V.: omnia plena consiliorum, inania verborum, poor in words: quae inanissima prudentiae reperta sunt.—Of persons, vain, puffed up, worthless, petty: homo, S.: inanīs Hoc iuvat, empty heads, H.: animus: inaniora ingenia, L.
    * * *
    inanis, inane ADJ
    void, empty, hollow; vain; inane, foolish

    Latin-English dictionary > inānis

  • 2 in-nocēns

        in-nocēns entis, adj.    with comp. and sup, harmless, inoffensive, innoxious: epistula: innocentis pocula Lesbii, H.—Blameless, guiltless, innocent: innocens si accusatus sit: tu innocentior quam Metellus?: innocentissimo patre privatus est: sanguis, Ta.: factorum, Ta.—As subst: ne innocentes pro nocentibus poenas pendant, Cs.: vita innocentis defenditur.—Esp., disinterested, upright: praetores.

    Latin-English dictionary > in-nocēns

  • 3 in-nocuus

        in-nocuus adj.,    harmless, innocuous: herba, O.: litus, safe, V.: iter, undisputed, Ta.—Unharmed, uninjured: sedere carinae Omnes inno-cuae, V.—Inoffensive, innocent: viximus innocuae, O.: agere causas innocuas, defend the innocent, O.

    Latin-English dictionary > in-nocuus

  • 4 in-noxius

        in-noxius adj.,    harmless, innoxious: anguis, V.—Not guilty, blameless, innocent: nominat multos innoxios, S.: illum innoxium plecti, N.: verba, V.: tactu flamma, V.: criminis innoxia, L.: initi consili in caput regis innoxius, Cu.—Unharmed, unhurt, uninjured: ipsi innoxii florentes, S.: (navigia) in ripam innoxia expulsa, Cu.

    Latin-English dictionary > in-noxius

  • 5 īn-sōns

        īn-sōns ntis, adj.,    guiltless, innocent: amicus, V.: publici consili, L.: si regni crimine insons fuerit, L.—As subst m.: insontes sicuti sontes circumvenire, S.—Harmless: Cerberus, H.: casa, O.

    Latin-English dictionary > īn-sōns

  • 6 dammula

    little deer (as a small and harmless animal); little fallow deer (L+S)

    Latin-English dictionary > dammula

  • 7 damnula

    little deer (as a small and harmless animal); little fallow deer (L+S)

    Latin-English dictionary > damnula

  • 8 innocens

    (gen.), innocentis ADJ
    harmless, innocent; virtuous, upright

    Latin-English dictionary > innocens

  • 9 innocuus

    innocua, innocuum ADJ
    innocent; harmless

    Latin-English dictionary > innocuus

  • 10 innoxius

    innoxia, innoxium ADJ
    harmless, innocuous; unhurt, unharmed

    Latin-English dictionary > innoxius

  • 11 insons

    (gen.), insontis ADJ
    guiltless, innocent; harmless

    Latin-English dictionary > insons

  • 12 exarmo

    ex-armo, āvi, ātum, 1, v. a., to deprive of arms, to disarm (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    cohortes,

    Tac. H. 2, 76 fin.:

    dextras,

    Luc. 5, 356:

    Medos,

    id. 8, 387; Col. 7, 3, 5; cf. Lampr. Hel. 21.—
    B.
    Transf.
    1.
    Navem, i. e. to unrig, dismantle, Sen. Cons. ad Helv. 17, 6; id. Contr. 3, 15, 9.— Absol., to lose the rigging of a ship:

    et si exarmavit, tamen reliquias navigii aptat ad cursum,

    Sen. Ep. 30, 3; cf. Dig. 14, 2, 2.—
    2.
    (Causa pro effectu.) To deprive of strength, to weaken:

    serpentem diro veneno,

    i. e. to render harmless, Sil. 1, 411; so,

    taurum,

    Val. Fl. 7, 597:

    tigres,

    Manil. 4, 235:

    aequor (terrae cingentes),

    Claud. Epigr. 35, 4:

    Romani exarmati,

    weakened, Vell. 2, 17 Ruhnk.—
    II.
    Trop., to disarm:

    filium mater Veturia lacrimis suis exarmavit,

    Flor. 1, 22, 3 Duker.; cf.:

    nautas mirabili forma,

    Petr. 105, 7:

    accusationem,

    Plin. Ep. 3, 9, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > exarmo

  • 13 immerens

    immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:

    inque merentes,

    Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.

    indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,

    Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:

    quaedam immerentia,

    innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:

    inscitum efferre injuriam tibi immerenti,

    Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:

    male mereri de inmerenti inscitiast,

    Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:

    a Philippo rege temulento immerenter damnata,

    Val. Max. 6, 2, ext. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > immerens

  • 14 immerenter

    immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:

    inque merentes,

    Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.

    indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,

    Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:

    quaedam immerentia,

    innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:

    inscitum efferre injuriam tibi immerenti,

    Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:

    male mereri de inmerenti inscitiast,

    Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:

    a Philippo rege temulento immerenter damnata,

    Val. Max. 6, 2, ext. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > immerenter

  • 15 inermis

    ĭn-ermis, e, and in-ermus, a, um (v. Neue, Formenl. 2, p. 88), adj. [2. in-arma], unarmed, without weapons, defenceless.
    I.
    Form inermis.
    A.
    Lit.:

    si spoliatum, inermem recepisset Antonium,

    Cic. Fam. 12, 10, 3:

    inermibus vim facere (opp. arma. tis),

    id. Caecin. 22, 63; cf. ib. 12; 61, 60 sq.:

    milites,

    Caes. B. G. 3, 29: manus peditum inermium, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 3:

    praedas ex agro inermi ac nudo praesidiis agens,

    Liv. 29, 4, 7; cf. Plin. 5, 9, 10, § 51:

    frater tendebat inermes infelix palmas,

    Verg. A. 10, 595; 11, 414; 674:

    inermia frustra bracchia tendens,

    Ov. M. 5, 175.—
    2.
    Transf.:

    legati,

    without an army, Tac. H. 2, 81; cf. id. ib. 1, 11;

    3, 5: gingiva,

    toothless, Juv. 10, 200:

    virus,

    weak, Prud. Cath. 3, 154.—
    B.
    Trop.:

    carmen,

    i. e. that wounds no one, harmless, Ov. Ib. 2; cf. Prop. 4, 6, 32:

    in altera philosophiae parte inermis ac nudus est,

    unprepared, not well versed, Cic. Fin. 1, 7, 22:

    omnia tractanda putabat inermi justitia,

    Juv. 4, 80.—
    II.
    Form inermus:

    cum paucis inermis (al. inermibus),

    Cic. Fam. 11, 12, 1: magna multitudo sed inermorum, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

    ab inermis pedibus,

    Sall. J. 107, 1 (in other passages of Sall. the read. is dub.; cf. Kritz, J. 113, 6;

    Fabri,

    ib. 94, 2).

    Lewis & Short latin dictionary > inermis

  • 16 inermus

    ĭn-ermis, e, and in-ermus, a, um (v. Neue, Formenl. 2, p. 88), adj. [2. in-arma], unarmed, without weapons, defenceless.
    I.
    Form inermis.
    A.
    Lit.:

    si spoliatum, inermem recepisset Antonium,

    Cic. Fam. 12, 10, 3:

    inermibus vim facere (opp. arma. tis),

    id. Caecin. 22, 63; cf. ib. 12; 61, 60 sq.:

    milites,

    Caes. B. G. 3, 29: manus peditum inermium, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 3:

    praedas ex agro inermi ac nudo praesidiis agens,

    Liv. 29, 4, 7; cf. Plin. 5, 9, 10, § 51:

    frater tendebat inermes infelix palmas,

    Verg. A. 10, 595; 11, 414; 674:

    inermia frustra bracchia tendens,

    Ov. M. 5, 175.—
    2.
    Transf.:

    legati,

    without an army, Tac. H. 2, 81; cf. id. ib. 1, 11;

    3, 5: gingiva,

    toothless, Juv. 10, 200:

    virus,

    weak, Prud. Cath. 3, 154.—
    B.
    Trop.:

    carmen,

    i. e. that wounds no one, harmless, Ov. Ib. 2; cf. Prop. 4, 6, 32:

    in altera philosophiae parte inermis ac nudus est,

    unprepared, not well versed, Cic. Fin. 1, 7, 22:

    omnia tractanda putabat inermi justitia,

    Juv. 4, 80.—
    II.
    Form inermus:

    cum paucis inermis (al. inermibus),

    Cic. Fam. 11, 12, 1: magna multitudo sed inermorum, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

    ab inermis pedibus,

    Sall. J. 107, 1 (in other passages of Sall. the read. is dub.; cf. Kritz, J. 113, 6;

    Fabri,

    ib. 94, 2).

    Lewis & Short latin dictionary > inermus

  • 17 inmerens

    immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:

    inque merentes,

    Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.

    indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,

    Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:

    quaedam immerentia,

    innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:

    inscitum efferre injuriam tibi immerenti,

    Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:

    male mereri de inmerenti inscitiast,

    Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:

    a Philippo rege temulento immerenter damnata,

    Val. Max. 6, 2, ext. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inmerens

  • 18 inmerenter

    immĕrens ( inm-), entis (in tmesi:

    inque merentes,

    Lucr. 2, 1104), adj. [inmereo], undeserving, not meriting, innocent ( poet. and in post-Aug. prose; cf.

    indignus): triste lignum, caducum In domini caput immerentis,

    Hor. C. 2, 13, 11; id. Epod. 6, 1; 7, 19; Suet. Tit. 10:

    quaedam immerentia,

    innocent, harmless things, Val. Max. 9, 12, 8:

    inscitum efferre injuriam tibi immerenti,

    Ter. Hec. 5, 1, 14.— Subst.: im-mĕrens, entis, m., one who is innocent, does not deserve any thing:

    male mereri de inmerenti inscitiast,

    Plaut. Curc. 1, 3, 29.— Adv.: immĕrenter ( inm-), undeservedly:

    a Philippo rege temulento immerenter damnata,

    Val. Max. 6, 2, ext. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inmerenter

  • 19 innocens

    in-nŏcens, entis, adj. ( gen. plur. innocentūm, Plaut. Rud. 3, 2, 5;

    but innocentium,

    Cic. Verr. 4, 52, § 116), that does no harm.
    I.
    Lit., harmless, inoffensive, innoxious (syn. insons):

    epistula,

    Cic. Fam. 5, 18:

    ruina,

    Mart. 1, 83, 11:

    innocentis pocula Lesbii,

    Hor. C. 1, 17, 21:

    innocentior cibus,

    Plin. 23, 7, 67, § 132.—
    II.
    Transf., that harms no one, blameless, guiltless, innocent.
    A.
    In gen.: servus, Plant. Capt. 3, 5, 7: [p. 958] innocens is dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet, Cic. Tusc. 5, 14, 41:

    innocens si accusatus sit, absolvi potest,

    id. Rosc. Am. 20, 56:

    vir integer, innocens, religiosus,

    id. Verr. 2, 4, 4, § 7:

    parricidii,

    Flor. 4, 1:

    factorum innocens sum,

    Tac. A. 4, 34:

    innocentissimo patre privatus est,

    Cic. Verr. 2, 2, 33, § 88:

    contentiones,

    carried on without bitterness, Vell. 1, 11, 6:

    vita innocentissimus,

    id. 2, 2, 2.—As subst.: innŏcens, entis, m., the guiltless man:

    cum innocente abstinentiā certabat (Cato),

    Sall. C. 54, 5; Auct. Her. 2, 3, 5. —
    B.
    In partic., disinterested, upright:

    praetores,

    Cic. Verr. 1, 4, 12:

    vir innocens et industrius,

    Suet. Vit. 2; Plin. Pan. 28, 3.—Hence, adv.: innŏcenter, harmlessly, blamelessly, innocently:

    vivere,

    Quint. 7, 4, 18:

    opes innocenter paratae,

    Tac. A. 4, 44.— Comp.:

    omnia, quae caeduntur, innocentius decrescente luna, quam crescente fiunt,

    more safely, better, Plin. 18, 32, 75, § 321:

    agere,

    Tac. H. 1, 9. — Sup.: vita innocentissime acta, Auct. Decl. ap. Sall. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > innocens

  • 20 innocenter

    in-nŏcens, entis, adj. ( gen. plur. innocentūm, Plaut. Rud. 3, 2, 5;

    but innocentium,

    Cic. Verr. 4, 52, § 116), that does no harm.
    I.
    Lit., harmless, inoffensive, innoxious (syn. insons):

    epistula,

    Cic. Fam. 5, 18:

    ruina,

    Mart. 1, 83, 11:

    innocentis pocula Lesbii,

    Hor. C. 1, 17, 21:

    innocentior cibus,

    Plin. 23, 7, 67, § 132.—
    II.
    Transf., that harms no one, blameless, guiltless, innocent.
    A.
    In gen.: servus, Plant. Capt. 3, 5, 7: [p. 958] innocens is dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet, Cic. Tusc. 5, 14, 41:

    innocens si accusatus sit, absolvi potest,

    id. Rosc. Am. 20, 56:

    vir integer, innocens, religiosus,

    id. Verr. 2, 4, 4, § 7:

    parricidii,

    Flor. 4, 1:

    factorum innocens sum,

    Tac. A. 4, 34:

    innocentissimo patre privatus est,

    Cic. Verr. 2, 2, 33, § 88:

    contentiones,

    carried on without bitterness, Vell. 1, 11, 6:

    vita innocentissimus,

    id. 2, 2, 2.—As subst.: innŏcens, entis, m., the guiltless man:

    cum innocente abstinentiā certabat (Cato),

    Sall. C. 54, 5; Auct. Her. 2, 3, 5. —
    B.
    In partic., disinterested, upright:

    praetores,

    Cic. Verr. 1, 4, 12:

    vir innocens et industrius,

    Suet. Vit. 2; Plin. Pan. 28, 3.—Hence, adv.: innŏcenter, harmlessly, blamelessly, innocently:

    vivere,

    Quint. 7, 4, 18:

    opes innocenter paratae,

    Tac. A. 4, 44.— Comp.:

    omnia, quae caeduntur, innocentius decrescente luna, quam crescente fiunt,

    more safely, better, Plin. 18, 32, 75, § 321:

    agere,

    Tac. H. 1, 9. — Sup.: vita innocentissime acta, Auct. Decl. ap. Sall. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > innocenter

См. также в других словарях:

  • harmless — harmless, innocuous, innocent, inoffensive, unoffending are comparable when meaning not having hurtful or injurious qualities. Harmless may be applied to whatever seems incapable of doing harm {poor harmless fly Shak.} {be ye therefore wise as… …   New Dictionary of Synonyms

  • harmless — harm·less adj 1: free from harm, liability, or loss often used in the phrase to hold harmless see also hold harmless 2: lacking capacity or intent to injure harm·less·ly adv harm·less·ness n …   Law dictionary

  • Harmless — Harm less (h[aum]rm l[e^]s), a. 1. Free from harm; unhurt; as, to give bond to save another harmless. [1913 Webster] 2. Free from power or disposition to harm; innocent; inoffensive. The harmless deer. Drayton Syn: Innocent; innoxious; innocuous; …   The Collaborative International Dictionary of English

  • harmless — c.1300, uninjured, from HARM (Cf. harm) (n.) + LESS (Cf. less). Meaning undamaged is from late 14c. Related: Harmlessly; harmlessness …   Etymology dictionary

  • harmless — [adj] not injurious or dangerous controllable, disarmed, gentle, guiltless, hurtless, innocent, innocuous, innoxious, inoffensive, inoperative, kind, manageable, naive, nonirritating, nontoxic, painless, paper tiger*, powerless, pussycat*,… …   New thesaurus

  • harmless — ► ADJECTIVE ▪ not able or likely to cause harm. DERIVATIVES harmlessly adverb harmlessness noun …   English terms dictionary

  • harmless — [härm′lis] adj. 1. Rare not harmed 2. causing or seeking to cause no harm; not harmful; inoffensive harmlessly adv. harmlessness n …   English World dictionary

  • harmless — adj. 1) harmless to 2) harmless to + inf. (it s harmless to day dream) * * * [ hɑːmlɪs] harmless to harmless to + inf. (it s harmless to daydream) …   Combinatory dictionary

  • harmless — harm|less [ harmləs ] adjective * 1. ) not causing any harm: Their wrestling was just harmless fun. You can hold the snake, it s harmless. harmless to: Most of these bugs are harmless to us. 2. ) not likely to upset people or cause problems: She… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • harmless — [[t]hɑ͟ː(r)mləs[/t]] 1) ADJ GRADED Something that is harmless does not have any bad effects, especially on people s health. Industry has been working at developing harmless substitutes for these gases... This experiment was harmless to the… …   English dictionary

  • harmless */ — UK [ˈhɑː(r)mləs] / US [ˈhɑrmləs] adjective 1) not causing any harm Their wrestling was just harmless fun. You can hold the snake: it s harmless. harmless to: Most of these bugs are harmless to us. 2) not likely to upset people or to cause… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»