-
1 infringo
infringo, ĕre, frēgi, fractum [in + frango] - tr. - [st2]1 [-] casser, briser, rompre, heurter, appliquer violemment. [st2]2 [-] abattre, affaiblir, diminuer, anéantir, ruiner, fléchir; annuler.* * *infringo, ĕre, frēgi, fractum [in + frango] - tr. - [st2]1 [-] casser, briser, rompre, heurter, appliquer violemment. [st2]2 [-] abattre, affaiblir, diminuer, anéantir, ruiner, fléchir; annuler.* * *Infringo, infringis, infregi, pen. prod. infractum, infringere. Plin. Enfraindre, Rompre en pieces.\Lingua infringitur. Lucret. Quand de frayeur on perd la parolle.\Vestes infringere. Ouid. Derompre.\Infringere aliquem, per translationem. Cic. Le descourager, Luy rompre sa force et son courage.\Animos infringere. Liu. Descourager.\Colaphum infringere. Terentius. Bailler tel soufflet à aucun, qu'on l'oye.\Conatus aduersariorum infringere. Caesar. Rompre leur entreprinse. -
2 infringo
īnfringo, frēgi, frāctum, ere (in u. frango), I) einbrechen, einknicken, mitten durch brechen, abbrechen, zerbrechen, zerknicken, 1) eig.: lilia, Ov.: cornu, abbrechen, Ov. (aber tibia infracto cornu, mit umgebogenem H., Ov.): palmam in manibus (bildl.), Curt.: hastam, Liv.: remum, Cic.: articulos od. manus, mit den Fingern knacken, Quint. u. Petron.: radii infracti resiliunt, Plin.: infringitur unda genibus, Val. Flacc. – 2) übtr.: a) physisch knicken, α) übh. brechen, schwächen, entkräften, rigorem frigidae (des kalten Wassers), Sen.: primum excursum vimque militum, Caes.: impetum, Tac.: exercitus virtutem, Tac.: alqm propemodum, zu Boden drücken, Cic.: annis et morbo infractior, Sulp. Sev. chron. 1, 38, 9. – β) die Zunge od. Stimme od. Töne brechen, infringitur lingua, die Z. stockt, Lucr.: infr. vocem, nur noch lallen, Sen. rhet. (infracta alcis vox, piepende, Gell.): voces infractae, lallendes Kosen, Arnob.: u. so almae nutricis blanda atque infracta loquela, lallendes Kosen, Lucr.: molles cantus et infracti (lallende), Sen. ep. 90, 19. – γ) den Rhythmus od. eine Periode der Rede gleichs. einknicken, brechen, kurz abbrechen, verstümmeln, numeros, Cic.: verborum ambitum, Cic.: u. oratio infracta, ein matter Vortrag (Ggstz. inflata), Sen.: Partiz. subst., infracta et amputata loquuntur, in kurz abgebrochenen u. verstümmelten Sätzen, Cic. – b) jmds. Herz (Gemüt, Mut) od. einen Affekt brechen, schwächen, entkräften, lähmen, sinken machen od. lassen, demütigen, entmutigen, alcis animum, Liv.: animos eorum, Liv.: spes alcis infringitur, Cic.: avaritia infringitur alqā re, Tac.: infractus furor tuus, Cic.: ira infracta constitit, Ov.: Partiz. v. der Pers., nec (Venus) Iovis imperio fatisque infracta (gebeugt, gedemütigt) quiescit, Verg.: numquam infractos et abiectos recessisse, gebrochenen und ganz niebergebeugten Mutes, Curt.: u. prägn. v. der Rede, oratio fuit summissa et infracta, war die eines Demütigen u. (an Mut) Gebrochenen, Liv. – c) einen polit. od. moral. Zustand usw. brechen, erschüttern, untergraben, vereiteln, α) übh.: Samnitium res, Liv.: alcis potentiam, Tac.: Drusi tribunatum, Cic.: conatus adversariorum, Caes.: alcis gloriam, Cic.: veritas pluribus modis infracta, Tac. – β) prägn., die Macht eines Staats od. einer Pers. brechen, jmd. polit. niederwerfen, demütigen, Gallias, Vell.: u. infringi armis alcis, Vell.: infracta Iuno, Verg. – d) eine Verordnung, einen Vertrag u. dgl. entkräften, schmälern, kraftlos (ungültig) machen, alcis dicta, Tac.: consulis ius, Tac.: pacem, Eutr.: tributa, mindern, herabsetzen, Tac. – II) an etw. anschlagen, schmettern, aulam in caput, Plaut.: alci plus quingentos colaphos, Ter.: liminibus lumbos, Hor.: cratera viro, Ov.: poet., digitos sonanti citharae, rühren, schlagen, Stat. Ach. 1, 575.
-
3 infringo
īnfringo, frēgi, frāctum, ere (in u. frango), I) einbrechen, einknicken, mitten durch brechen, abbrechen, zerbrechen, zerknicken, 1) eig.: lilia, Ov.: cornu, abbrechen, Ov. (aber tibia infracto cornu, mit umgebogenem H., Ov.): palmam in manibus (bildl.), Curt.: hastam, Liv.: remum, Cic.: articulos od. manus, mit den Fingern knacken, Quint. u. Petron.: radii infracti resiliunt, Plin.: infringitur unda genibus, Val. Flacc. – 2) übtr.: a) physisch knicken, α) übh. brechen, schwächen, entkräften, rigorem frigidae (des kalten Wassers), Sen.: primum excursum vimque militum, Caes.: impetum, Tac.: exercitus virtutem, Tac.: alqm propemodum, zu Boden drücken, Cic.: annis et morbo infractior, Sulp. Sev. chron. 1, 38, 9. – β) die Zunge od. Stimme od. Töne brechen, infringitur lingua, die Z. stockt, Lucr.: infr. vocem, nur noch lallen, Sen. rhet. (infracta alcis vox, piepende, Gell.): voces infractae, lallendes Kosen, Arnob.: u. so almae nutricis blanda atque infracta loquela, lallendes Kosen, Lucr.: molles cantus et infracti (lallende), Sen. ep. 90, 19. – γ) den Rhythmus od. eine Periode der Rede gleichs. einknicken, brechen, kurz abbrechen, verstümmeln, numeros, Cic.: verborum ambitum, Cic.: u. oratio infracta, ein matter Vortrag (Ggstz. inflata), Sen.: Partiz. subst., infracta et amputata loquuntur, in kurz abgebrochenen u. verstüm-————melten Sätzen, Cic. – b) jmds. Herz (Gemüt, Mut) od. einen Affekt brechen, schwächen, entkräften, lähmen, sinken machen od. lassen, demütigen, entmutigen, alcis animum, Liv.: animos eorum, Liv.: spes alcis infringitur, Cic.: avaritia infringitur alqā re, Tac.: infractus furor tuus, Cic.: ira infracta constitit, Ov.: Partiz. v. der Pers., nec (Venus) Iovis imperio fatisque infracta (gebeugt, gedemütigt) quiescit, Verg.: numquam infractos et abiectos recessisse, gebrochenen und ganz niebergebeugten Mutes, Curt.: u. prägn. v. der Rede, oratio fuit summissa et infracta, war die eines Demütigen u. (an Mut) Gebrochenen, Liv. – c) einen polit. od. moral. Zustand usw. brechen, erschüttern, untergraben, vereiteln, α) übh.: Samnitium res, Liv.: alcis potentiam, Tac.: Drusi tribunatum, Cic.: conatus adversariorum, Caes.: alcis gloriam, Cic.: veritas pluribus modis infracta, Tac. – β) prägn., die Macht eines Staats od. einer Pers. brechen, jmd. polit. niederwerfen, demütigen, Gallias, Vell.: u. infringi armis alcis, Vell.: infracta Iuno, Verg. – d) eine Verordnung, einen Vertrag u. dgl. entkräften, schmälern, kraftlos (ungültig) machen, alcis dicta, Tac.: consulis ius, Tac.: pacem, Eutr.: tributa, mindern, herabsetzen, Tac. – II) an etw. anschlagen, schmettern, aulam in caput, Plaut.: alci plus quingentos colaphos, Ter.: liminibus lumbos, Hor.: cratera viro, Ov.: poet., digitos sonanti ci-————tharae, rühren, schlagen, Stat. Ach. 1, 575.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infringo
-
4 īnfringō
īnfringō frēgī, frāctus, ere [in+frango], to break off, break, bruise: infractis omnibus hastis, L.: infracta tela, V.: violas Liliaque, O.: quibus (liminibus) latus, bruise on the threshold, H.: infractus remus (broken, to the eye).— To inflict: Homini colaphos, T.—Fig., to break, subdue, overcome, check, weaken, mitigate, assuage: ut vis militum infringeretur, Cs.: florem dignitatis: animos eorum, L.: infractae vires, V.: fortia facta suis modis, weaken, O.: nec fatis infracta (Iuno), appeased, V.: infringitur ille quasi verborum ambitus, is broken off.* * *infringere, infregi, infractus Vbreak, break off; lessen, weaken, diminish, dishearten; overcome, crush -
5 infringo
īn-fringo, frēgī, frāctum, ere [ frango ]1) переламывать ( hastam L); обламывать ( cornu O); надламывать ( flores O); разрывать ( vestes O); хрустеть или щёлкать (i. articulos Q)2) ослаблять, лишать силы (i. virtutem alicujus T; i. impetūs T); сломить ( potentiam alicujus T); подрывать, расстраивать, сокрушать (animum L; vim militum Cs; spem C); нарушать ( pacem Eutr); искажать ( veritatem T); пресекать ( conatūs adversariorum Cs); прерывать ( ambitum verborum C)3) уменьшать, сбавлять ( tributa T)4) швырять ( aulam in caput Pl); ударятьi. digitos cithărae St — бряцать на кифаре -
6 infringo
, infregi, infractumto beak, weaken, impari, discourage. -
7 infringo
I.Lit.:B.infractis omnibus hastis,
Liv. 40, 40, 7:ut si quis violas riguove papavera in horto Liliaque infringat,
Ov. M. 10, 191:genibusque tumens infringitur unda,
Val. Fl. 5, 412: manus, to snap or crack one ' s fingers, Petr. 17:articulos,
Quint. 11, 3, 158: latus liminibus, to bruise one ' s side by lying on the threshold, Hor. Epod. 11, 22: infractus remus, appearing broken, in consequence of the refraction of the rays in the water, Cic. Ac. 2, 25; cf.:infracti radii resiliunt,
Plin. 2, 38, 38, § 103:ossa infracta extrahere,
id. 23, 7, 63, § 119.—Transf., to strike one thing against another: digitos citharae, to strike or play upon the lute, Stat. Ach. 1, 575:II.alicui colaphum,
to give one a box on the ear, Ter. Ad. 2, 1, 46; Plin. 8, 36, 54, § 130:linguam (metu),
to stammer, Lucr. 3, 155.—Trop., to break, check, weaken, lessen, diminish, mitigate, assuage:B.ut primus incursus et vis militum infringeretur,
Caes. B. C. 3, 92:conatus adversariorum,
id. ib. 2, 21:florem dignitatis,
Cic. Balb. 6, 15:militum gloriam,
id. Mil. 2, 5:animos hostium,
Liv. 38, 16:spem,
Cic. Or. 2, 6:tribunatum alicujus,
id. de Or. 1, 7, 24:vehementius esse quiddam suspicor, quod te infringat,
id. Att. 7, 2, 2:continuam laudem humanitatis,
Plin. Ep. 7, 31, 3:res Samnitium,
Liv. 8, 39, 10:difficultatem,
to overcome, Col. 2, 4, 10:jus consulis,
Dig. 34, 9, 5 fin.:fortia facta suis modis,
to weaken, Ov. Tr. 2, 412:deos precatu,
to appease by entreaties, Stat. Ach. 1, 144:infringitur ille quasi verborum ambitus,
Cic. de Or. 3, 48, 186:infringendis concidendisque numeris,
id. Or. 69, 230:vocem de industria,
purposely to make plaintive, Sen. Contr. 3, 19.—To destroy, make void, break:1.quoniam haec gloriatio non infringetur in me,
Vulg. 2 Cor. 11, 10:legem,
ib. 1 Macc. 1, 66. — Hence, infractus, a, um, P. a., broken, bent.Lit.:2. a.mares caprarum longis auribus infractisque probant,
Plin. 8, 50, 76, § 202.—In gen.:b.infractos animos gerere,
Liv. 7, 31, 6:nihil infractus Appii animus,
id. 2, 59, 4:oratio submissa et infracta,
id. 38, 14:infractae ad proelia vires,
Verg. A. 9, 499:veritas,
falsified, Tac. H. 1, 1:fides metu infracta,
shaken, id. ib. 3, 42:tributa,
diminished, id. ib. 4, 57:potentia matris,
id. A. 13, 12:fama,
injured reputation, Verg. A. 7, 332; Tac. H. 2, 22:Latini,
broken, Verg. A. 12, 1.—Diluted:c.fel aqua infractum,
Plin. 28, 12, 50, § 186.—In partic., of speech, broken off:infracta et amputata loqui,
broken, unconnected, Cic. Or. 51, 170:infracta loquela,
broken talk, baby - talk, Lucr. 5, 230:cum vocem ejus (delicati) infractam videret,
effeminate, Gell. 3, 5, 2:vocibus delinitus infractis,
Arn. 4, 141. -
8 infractus
[st1]1 [-] infractus, a, um: part. passé de infringo. - [abcl][b]a - brisé; affaissé. - [abcl]b - abattu, affaibli, diminué, faible. - [abcl]c - brisé, saccadé (en parl. de la voix). - [abcl]d - désarmé, fléchi.[/b] - esse infracto animo: être abattu, être découragé. - infractae res: affaires désespérées. - infracta, Cic.: acc. n. plur. adv. - infracta loqui, Cic.: parler par saccades. [st1]2 [-] infractus, a, um [in, privatif + fractus]: - [abcl][b]a - qui n'est pas brisé. - [abcl]b - Hier. qui n'est pas abattu.[/b] - infracta virtus, Stat.: courage inébranlable. [st1]3 [-] infractŭs, ūs, m.: Prisc. c. infractio.* * *[st1]1 [-] infractus, a, um: part. passé de infringo. - [abcl][b]a - brisé; affaissé. - [abcl]b - abattu, affaibli, diminué, faible. - [abcl]c - brisé, saccadé (en parl. de la voix). - [abcl]d - désarmé, fléchi.[/b] - esse infracto animo: être abattu, être découragé. - infractae res: affaires désespérées. - infracta, Cic.: acc. n. plur. adv. - infracta loqui, Cic.: parler par saccades. [st1]2 [-] infractus, a, um [in, privatif + fractus]: - [abcl][b]a - qui n'est pas brisé. - [abcl]b - Hier. qui n'est pas abattu.[/b] - infracta virtus, Stat.: courage inébranlable. [st1]3 [-] infractŭs, ūs, m.: Prisc. c. infractio.* * *Infractus, Participium. Colum. Rompu.\Infractus, Non fractus. Plin. Infrangible.\AEuo infracto. Liuius. Sil. Qui est cassé de vieillesse.\Non infractus animus, cui opponitur Confirmatus. Cic. Un grand et ferme courage, qui n'est point failli ne rompu.\Ira infracta conflitit. Ouid. Le courroux s'appaisa.\Loquela blanda et infracta. Lucret. Parolle mignarde, comme les nourrices parlent à leurs petits enfants en corrompant les mots et comme besgayants à demi.\Infracta oratio. Liu. Un propos, Une maniere de parler ravallee et humble, ne parlant pas haultainement.\Non integra re, sed minus infracta. Cicero. Moins gastee et corrompue. -
9 infractus
1. īnfrāctus, a, um (in u. frango), ungebrochen, I) eig.: clunes infractos fero, Plaut. fr. bei Paul. ex Fest. 61, 17. – II) übtr., ungebrochen, ungebeugt, fractae opes infractos animos reppererunt, Symm. epist. 1, 3, 4: infractus et hoc Antonius spectaculo, Hieron. vit. Paul. 8 zw. (nicht bei Migne).————————2. īnfrāctus, a, um, Partic. u. PAdi. v. infringo, w. s.————————3. īnfrāctus, ūs, m. (infringo), das Zerbrechen, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219. Auct. in anal. gramm. edd. Eichenfeld et Endlicher p. 437.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infractus
-
10 infractio
īnfrāctio, ōnis f. [ infringo ]надломленность, угнетённость, упадок (i. animi C) -
11 infractus
I īn-frāctus, a, um [ frango ]несломленный Pl, EcclII 1. īnfrāctus, a, umpart. pf. к infringo2. adj.1) сломленный, переломившийся ( ramus C)перен. изогнутый ( cornu O)2) ослабленный ( vires V); надломленный, угнетённый (animus L, QC)3) извращённый ( veritas T)4) пресекшийся (ira O; oratio L) -
12 infregi
-
13 infractio
īnfrāctio, ōnis, f. (infringo für *infrango), das Zerbrechen, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219: übtr., infractio quaedam animi et demissio, eine Art Gebrochensein (Zerknirschung) u. förmliches Fallenlassen des Mutes, das Geknickt- u. Gebeugtsein (= Kleinmut u. Niedergeschlagenheit), Cic. Tusc. 3, 14.
-
14 infractor
īnfrāctor, ōris, m., der Zerbrecher, īnfrāctrīx, trīcis, f., die Zerbrecherin, īnfrāctūra, ae, f., das Zerbrechen, der Bruch, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219 (alle v. infringo).
-
15 infractus [2]
2. īnfrāctus, a, um, Partic. u. PAdi. v. infringo, w. s.
-
16 infractus [3]
3. īnfrāctus, ūs, m. (infringo), das Zerbrechen, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219. Auct. in anal. gramm. edd. Eichenfeld et Endlicher p. 437.
-
17 infractio
īnfrāctio, ōnis, f. (infringo für *infrango), das Zerbrechen, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219: übtr., infractio quaedam animi et demissio, eine Art Gebrochensein (Zerknirschung) u. förmliches Fallenlassen des Mutes, das Geknickt- u. Gebeugtsein (= Kleinmut u. Niedergeschlagenheit), Cic. Tusc. 3, 14.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infractio
-
18 infractor
īnfrāctor, ōris, m., der Zerbrecher, īnfrāctrīx, trīcis, f., die Zerbrecherin, īnfrāctūra, ae, f., das Zerbrechen, der Bruch, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219 (alle v. infringo).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infractor
-
19 īnfrāctus
īnfrāctus adj. [P. of infringo], broken, exhausted, weakened, subdued: infractos animos gerere, L.: oratio, L.: fama, injured, V.: Latini, broken, V.—Of speech: infracta et amputata loqui, disconnectedly.* * *infracta, infractum ADJbroken; humble in tone -
20 infractio
infractĭo, ōnis, f. [infringo], a breaking to pieces, Prisc. 1282 P.—II.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Wikipedia:Filtro de ediciones/Portal/Archivo/Reporte de falsos positivos/Actual — Reportes de falsos positivos Esta sección del portal pretende ser de utilidad para informar a un bibliotecario respecto a un filtro de ediciones que está dando un «falso positivo». Para crear una nueva solicitud, por favor, haz clic … Wikipedia Español
infringir — v. tr. Transgredir; violar; desrespeitar. ‣ Etimologia: latim infringo, ere, quebrar contra, lançar contra, quebrar, despedaçar • Cf.: infligir … Dicionário da Língua Portuguesa