Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

infringo

  • 1 infringo

    infringo, ĕre, frēgi, fractum [in + frango] - tr. - [st2]1 [-] casser, briser, rompre, heurter, appliquer violemment. [st2]2 [-] abattre, affaiblir, diminuer, anéantir, ruiner, fléchir; annuler.
    * * *
    infringo, ĕre, frēgi, fractum [in + frango] - tr. - [st2]1 [-] casser, briser, rompre, heurter, appliquer violemment. [st2]2 [-] abattre, affaiblir, diminuer, anéantir, ruiner, fléchir; annuler.
    * * *
        Infringo, infringis, infregi, pen. prod. infractum, infringere. Plin. Enfraindre, Rompre en pieces.
    \
        Lingua infringitur. Lucret. Quand de frayeur on perd la parolle.
    \
        Vestes infringere. Ouid. Derompre.
    \
        Infringere aliquem, per translationem. Cic. Le descourager, Luy rompre sa force et son courage.
    \
        Animos infringere. Liu. Descourager.
    \
        Colaphum infringere. Terentius. Bailler tel soufflet à aucun, qu'on l'oye.
    \
        Conatus aduersariorum infringere. Caesar. Rompre leur entreprinse.

    Dictionarium latinogallicum > infringo

  • 2 infringo

    īnfringo, frēgi, frāctum, ere (in u. frango), I) einbrechen, einknicken, mitten durch brechen, abbrechen, zerbrechen, zerknicken, 1) eig.: lilia, Ov.: cornu, abbrechen, Ov. (aber tibia infracto cornu, mit umgebogenem H., Ov.): palmam in manibus (bildl.), Curt.: hastam, Liv.: remum, Cic.: articulos od. manus, mit den Fingern knacken, Quint. u. Petron.: radii infracti resiliunt, Plin.: infringitur unda genibus, Val. Flacc. – 2) übtr.: a) physisch knicken, α) übh. brechen, schwächen, entkräften, rigorem frigidae (des kalten Wassers), Sen.: primum excursum vimque militum, Caes.: impetum, Tac.: exercitus virtutem, Tac.: alqm propemodum, zu Boden drücken, Cic.: annis et morbo infractior, Sulp. Sev. chron. 1, 38, 9. – β) die Zunge od. Stimme od. Töne brechen, infringitur lingua, die Z. stockt, Lucr.: infr. vocem, nur noch lallen, Sen. rhet. (infracta alcis vox, piepende, Gell.): voces infractae, lallendes Kosen, Arnob.: u. so almae nutricis blanda atque infracta loquela, lallendes Kosen, Lucr.: molles cantus et infracti (lallende), Sen. ep. 90, 19. – γ) den Rhythmus od. eine Periode der Rede gleichs. einknicken, brechen, kurz abbrechen, verstümmeln, numeros, Cic.: verborum ambitum, Cic.: u. oratio infracta, ein matter Vortrag (Ggstz. inflata), Sen.: Partiz. subst., infracta et amputata loquuntur, in kurz abgebrochenen u. verstümmelten Sätzen, Cic. – b) jmds. Herz (Gemüt, Mut) od. einen Affekt brechen, schwächen, entkräften, lähmen, sinken machen od. lassen, demütigen, entmutigen, alcis animum, Liv.: animos eorum, Liv.: spes alcis infringitur, Cic.: avaritia infringitur alqā re, Tac.: infractus furor tuus, Cic.: ira infracta constitit, Ov.: Partiz. v. der Pers., nec (Venus) Iovis imperio fatisque infracta (gebeugt, gedemütigt) quiescit, Verg.: numquam infractos et abiectos recessisse, gebrochenen und ganz niebergebeugten Mutes, Curt.: u. prägn. v. der Rede, oratio fuit summissa et infracta, war die eines Demütigen u. (an Mut) Gebrochenen, Liv. – c) einen polit. od. moral. Zustand usw. brechen, erschüttern, untergraben, vereiteln, α) übh.: Samnitium res, Liv.: alcis potentiam, Tac.: Drusi tribunatum, Cic.: conatus adversariorum, Caes.: alcis gloriam, Cic.: veritas pluribus modis infracta, Tac. – β) prägn., die Macht eines Staats od. einer Pers. brechen, jmd. polit. niederwerfen, demütigen, Gallias, Vell.: u. infringi armis alcis, Vell.: infracta Iuno, Verg. – d) eine Verordnung, einen Vertrag u. dgl. entkräften, schmälern, kraftlos (ungültig) machen, alcis dicta, Tac.: consulis ius, Tac.: pacem, Eutr.: tributa, mindern, herabsetzen, Tac. – II) an etw. anschlagen, schmettern, aulam in caput, Plaut.: alci plus quingentos colaphos, Ter.: liminibus lumbos, Hor.: cratera viro, Ov.: poet., digitos sonanti citharae, rühren, schlagen, Stat. Ach. 1, 575.

    lateinisch-deutsches > infringo

  • 3 infringo

    īnfringo, frēgi, frāctum, ere (in u. frango), I) einbrechen, einknicken, mitten durch brechen, abbrechen, zerbrechen, zerknicken, 1) eig.: lilia, Ov.: cornu, abbrechen, Ov. (aber tibia infracto cornu, mit umgebogenem H., Ov.): palmam in manibus (bildl.), Curt.: hastam, Liv.: remum, Cic.: articulos od. manus, mit den Fingern knacken, Quint. u. Petron.: radii infracti resiliunt, Plin.: infringitur unda genibus, Val. Flacc. – 2) übtr.: a) physisch knicken, α) übh. brechen, schwächen, entkräften, rigorem frigidae (des kalten Wassers), Sen.: primum excursum vimque militum, Caes.: impetum, Tac.: exercitus virtutem, Tac.: alqm propemodum, zu Boden drücken, Cic.: annis et morbo infractior, Sulp. Sev. chron. 1, 38, 9. – β) die Zunge od. Stimme od. Töne brechen, infringitur lingua, die Z. stockt, Lucr.: infr. vocem, nur noch lallen, Sen. rhet. (infracta alcis vox, piepende, Gell.): voces infractae, lallendes Kosen, Arnob.: u. so almae nutricis blanda atque infracta loquela, lallendes Kosen, Lucr.: molles cantus et infracti (lallende), Sen. ep. 90, 19. – γ) den Rhythmus od. eine Periode der Rede gleichs. einknicken, brechen, kurz abbrechen, verstümmeln, numeros, Cic.: verborum ambitum, Cic.: u. oratio infracta, ein matter Vortrag (Ggstz. inflata), Sen.: Partiz. subst., infracta et amputata loquuntur, in kurz abgebrochenen u. verstüm-
    ————
    melten Sätzen, Cic. – b) jmds. Herz (Gemüt, Mut) od. einen Affekt brechen, schwächen, entkräften, lähmen, sinken machen od. lassen, demütigen, entmutigen, alcis animum, Liv.: animos eorum, Liv.: spes alcis infringitur, Cic.: avaritia infringitur alqā re, Tac.: infractus furor tuus, Cic.: ira infracta constitit, Ov.: Partiz. v. der Pers., nec (Venus) Iovis imperio fatisque infracta (gebeugt, gedemütigt) quiescit, Verg.: numquam infractos et abiectos recessisse, gebrochenen und ganz niebergebeugten Mutes, Curt.: u. prägn. v. der Rede, oratio fuit summissa et infracta, war die eines Demütigen u. (an Mut) Gebrochenen, Liv. – c) einen polit. od. moral. Zustand usw. brechen, erschüttern, untergraben, vereiteln, α) übh.: Samnitium res, Liv.: alcis potentiam, Tac.: Drusi tribunatum, Cic.: conatus adversariorum, Caes.: alcis gloriam, Cic.: veritas pluribus modis infracta, Tac. – β) prägn., die Macht eines Staats od. einer Pers. brechen, jmd. polit. niederwerfen, demütigen, Gallias, Vell.: u. infringi armis alcis, Vell.: infracta Iuno, Verg. – d) eine Verordnung, einen Vertrag u. dgl. entkräften, schmälern, kraftlos (ungültig) machen, alcis dicta, Tac.: consulis ius, Tac.: pacem, Eutr.: tributa, mindern, herabsetzen, Tac. – II) an etw. anschlagen, schmettern, aulam in caput, Plaut.: alci plus quingentos colaphos, Ter.: liminibus lumbos, Hor.: cratera viro, Ov.: poet., digitos sonanti ci-
    ————
    tharae, rühren, schlagen, Stat. Ach. 1, 575.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infringo

  • 4 īnfringō

        īnfringō frēgī, frāctus, ere    [in+frango], to break off, break, bruise: infractis omnibus hastis, L.: infracta tela, V.: violas Liliaque, O.: quibus (liminibus) latus, bruise on the threshold, H.: infractus remus (broken, to the eye).— To inflict: Homini colaphos, T.—Fig., to break, subdue, overcome, check, weaken, mitigate, assuage: ut vis militum infringeretur, Cs.: florem dignitatis: animos eorum, L.: infractae vires, V.: fortia facta suis modis, weaken, O.: nec fatis infracta (Iuno), appeased, V.: infringitur ille quasi verborum ambitus, is broken off.
    * * *
    infringere, infregi, infractus V
    break, break off; lessen, weaken, diminish, dishearten; overcome, crush

    Latin-English dictionary > īnfringō

  • 5 infringo

    īn-fringo, frēgī, frāctum, ere [ frango ]
    1) переламывать ( hastam L); обламывать ( cornu O); надламывать ( flores O); разрывать ( vestes O); хрустеть или щёлкать (i. articulos Q)
    2) ослаблять, лишать силы (i. virtutem alicujus T; i. impetūs T); сломить ( potentiam alicujus T); подрывать, расстраивать, сокрушать (animum L; vim militum Cs; spem C); нарушать ( pacem Eutr); искажать ( veritatem T); пресекать ( conatūs adversariorum Cs); прерывать ( ambitum verborum C)
    i. vocem Senлепетать
    3) уменьшать, сбавлять ( tributa T)
    4) швырять ( aulam in caput Pl); ударять
    i. aliquid alicui Ter — ударить кого-либо чем-л.
    i. digitos cithărae Stбряцать на кифаре

    Латинско-русский словарь > infringo

  • 6 infringo

    , infregi, infractum
    to beak, weaken, impari, discourage.

    Latin-English dictionary of medieval > infringo

  • 7 infringo

    in-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [infrango], to break off, to break, bruise, crack.
    I.
    Lit.:

    infractis omnibus hastis,

    Liv. 40, 40, 7:

    ut si quis violas riguove papavera in horto Liliaque infringat,

    Ov. M. 10, 191:

    genibusque tumens infringitur unda,

    Val. Fl. 5, 412: manus, to snap or crack one ' s fingers, Petr. 17:

    articulos,

    Quint. 11, 3, 158: latus liminibus, to bruise one ' s side by lying on the threshold, Hor. Epod. 11, 22: infractus remus, appearing broken, in consequence of the refraction of the rays in the water, Cic. Ac. 2, 25; cf.:

    infracti radii resiliunt,

    Plin. 2, 38, 38, § 103:

    ossa infracta extrahere,

    id. 23, 7, 63, § 119.—
    B.
    Transf., to strike one thing against another: digitos citharae, to strike or play upon the lute, Stat. Ach. 1, 575:

    alicui colaphum,

    to give one a box on the ear, Ter. Ad. 2, 1, 46; Plin. 8, 36, 54, § 130:

    linguam (metu),

    to stammer, Lucr. 3, 155.—
    II.
    Trop., to break, check, weaken, lessen, diminish, mitigate, assuage:

    ut primus incursus et vis militum infringeretur,

    Caes. B. C. 3, 92:

    conatus adversariorum,

    id. ib. 2, 21:

    florem dignitatis,

    Cic. Balb. 6, 15:

    militum gloriam,

    id. Mil. 2, 5:

    animos hostium,

    Liv. 38, 16:

    spem,

    Cic. Or. 2, 6:

    tribunatum alicujus,

    id. de Or. 1, 7, 24:

    vehementius esse quiddam suspicor, quod te infringat,

    id. Att. 7, 2, 2:

    continuam laudem humanitatis,

    Plin. Ep. 7, 31, 3:

    res Samnitium,

    Liv. 8, 39, 10:

    difficultatem,

    to overcome, Col. 2, 4, 10:

    jus consulis,

    Dig. 34, 9, 5 fin.:

    fortia facta suis modis,

    to weaken, Ov. Tr. 2, 412:

    deos precatu,

    to appease by entreaties, Stat. Ach. 1, 144:

    infringitur ille quasi verborum ambitus,

    Cic. de Or. 3, 48, 186:

    infringendis concidendisque numeris,

    id. Or. 69, 230:

    vocem de industria,

    purposely to make plaintive, Sen. Contr. 3, 19.—
    B.
    To destroy, make void, break:

    quoniam haec gloriatio non infringetur in me,

    Vulg. 2 Cor. 11, 10:

    legem,

    ib. 1 Macc. 1, 66. — Hence, infractus, a, um, P. a., broken, bent.
    1.
    Lit.:

    mares caprarum longis auribus infractisque probant,

    Plin. 8, 50, 76, § 202.—
    2.
    Trop., broken, exhausted, weakened, subdued.
    a.
    In gen.:

    infractos animos gerere,

    Liv. 7, 31, 6:

    nihil infractus Appii animus,

    id. 2, 59, 4:

    oratio submissa et infracta,

    id. 38, 14:

    infractae ad proelia vires,

    Verg. A. 9, 499:

    veritas,

    falsified, Tac. H. 1, 1:

    fides metu infracta,

    shaken, id. ib. 3, 42:

    tributa,

    diminished, id. ib. 4, 57:

    potentia matris,

    id. A. 13, 12:

    fama,

    injured reputation, Verg. A. 7, 332; Tac. H. 2, 22:

    Latini,

    broken, Verg. A. 12, 1.—
    b.
    Diluted:

    fel aqua infractum,

    Plin. 28, 12, 50, § 186.—
    c.
    In partic., of speech, broken off:

    infracta et amputata loqui,

    broken, unconnected, Cic. Or. 51, 170:

    infracta loquela,

    broken talk, baby - talk, Lucr. 5, 230:

    cum vocem ejus (delicati) infractam videret,

    effeminate, Gell. 3, 5, 2:

    vocibus delinitus infractis,

    Arn. 4, 141.

    Lewis & Short latin dictionary > infringo

  • 8 infractus

    [st1]1 [-] infractus, a, um: part. passé de infringo. - [abcl][b]a - brisé; affaissé. - [abcl]b - abattu, affaibli, diminué, faible. - [abcl]c - brisé, saccadé (en parl. de la voix). - [abcl]d - désarmé, fléchi.[/b]    - esse infracto animo: être abattu, être découragé.    - infractae res: affaires désespérées.    - infracta, Cic.: acc. n. plur. adv.    - infracta loqui, Cic.: parler par saccades. [st1]2 [-] infractus, a, um [in, privatif + fractus]: - [abcl][b]a - qui n'est pas brisé. - [abcl]b - Hier. qui n'est pas abattu.[/b]    - infracta virtus, Stat.: courage inébranlable. [st1]3 [-] infractŭs, ūs, m.: Prisc. c. infractio.
    * * *
    [st1]1 [-] infractus, a, um: part. passé de infringo. - [abcl][b]a - brisé; affaissé. - [abcl]b - abattu, affaibli, diminué, faible. - [abcl]c - brisé, saccadé (en parl. de la voix). - [abcl]d - désarmé, fléchi.[/b]    - esse infracto animo: être abattu, être découragé.    - infractae res: affaires désespérées.    - infracta, Cic.: acc. n. plur. adv.    - infracta loqui, Cic.: parler par saccades. [st1]2 [-] infractus, a, um [in, privatif + fractus]: - [abcl][b]a - qui n'est pas brisé. - [abcl]b - Hier. qui n'est pas abattu.[/b]    - infracta virtus, Stat.: courage inébranlable. [st1]3 [-] infractŭs, ūs, m.: Prisc. c. infractio.
    * * *
        Infractus, Participium. Colum. Rompu.
    \
        Infractus, Non fractus. Plin. Infrangible.
    \
        AEuo infracto. Liuius. Sil. Qui est cassé de vieillesse.
    \
        Non infractus animus, cui opponitur Confirmatus. Cic. Un grand et ferme courage, qui n'est point failli ne rompu.
    \
        Ira infracta conflitit. Ouid. Le courroux s'appaisa.
    \
        Loquela blanda et infracta. Lucret. Parolle mignarde, comme les nourrices parlent à leurs petits enfants en corrompant les mots et comme besgayants à demi.
    \
        Infracta oratio. Liu. Un propos, Une maniere de parler ravallee et humble, ne parlant pas haultainement.
    \
        Non integra re, sed minus infracta. Cicero. Moins gastee et corrompue.

    Dictionarium latinogallicum > infractus

  • 9 infractus

    1. īnfrāctus, a, um (in u. frango), ungebrochen, I) eig.: clunes infractos fero, Plaut. fr. bei Paul. ex Fest. 61, 17. – II) übtr., ungebrochen, ungebeugt, fractae opes infractos animos reppererunt, Symm. epist. 1, 3, 4: infractus et hoc Antonius spectaculo, Hieron. vit. Paul. 8 zw. (nicht bei Migne).
    ————————
    2. īnfrāctus, a, um, Partic. u. PAdi. v. infringo, w. s.
    ————————
    3. īnfrāctus, ūs, m. (infringo), das Zerbrechen, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219. Auct. in anal. gramm. edd. Eichenfeld et Endlicher p. 437.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infractus

  • 10 infractio

    īnfrāctio, ōnis f. [ infringo ]
    надломленность, угнетённость, упадок (i. animi C)

    Латинско-русский словарь > infractio

  • 11 infractus

    I īn-frāctus, a, um [ frango ] II 1. īnfrāctus, a, um
    part. pf. к infringo
    2. adj.
    1) сломленный, переломившийся ( ramus C)
    перен. изогнутый ( cornu O)
    2) ослабленный ( vires V); надломленный, угнетённый (animus L, QC)
    4) пресекшийся (ira O; oratio L)

    Латинско-русский словарь > infractus

  • 12 infregi

    Латинско-русский словарь > infregi

  • 13 infractio

    īnfrāctio, ōnis, f. (infringo für *infrango), das Zerbrechen, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219: übtr., infractio quaedam animi et demissio, eine Art Gebrochensein (Zerknirschung) u. förmliches Fallenlassen des Mutes, das Geknickt- u. Gebeugtsein (= Kleinmut u. Niedergeschlagenheit), Cic. Tusc. 3, 14.

    lateinisch-deutsches > infractio

  • 14 infractor

    īnfrāctor, ōris, m., der Zerbrecher, īnfrāctrīx, trīcis, f., die Zerbrecherin, īnfrāctūra, ae, f., das Zerbrechen, der Bruch, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219 (alle v. infringo).

    lateinisch-deutsches > infractor

  • 15 infractus [2]

    2. īnfrāctus, a, um, Partic. u. PAdi. v. infringo, w. s.

    lateinisch-deutsches > infractus [2]

  • 16 infractus [3]

    3. īnfrāctus, ūs, m. (infringo), das Zerbrechen, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219. Auct. in anal. gramm. edd. Eichenfeld et Endlicher p. 437.

    lateinisch-deutsches > infractus [3]

  • 17 infractio

    īnfrāctio, ōnis, f. (infringo für *infrango), das Zerbrechen, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219: übtr., infractio quaedam animi et demissio, eine Art Gebrochensein (Zerknirschung) u. förmliches Fallenlassen des Mutes, das Geknickt- u. Gebeugtsein (= Kleinmut u. Niedergeschlagenheit), Cic. Tusc. 3, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infractio

  • 18 infractor

    īnfrāctor, ōris, m., der Zerbrecher, īnfrāctrīx, trīcis, f., die Zerbrecherin, īnfrāctūra, ae, f., das Zerbrechen, der Bruch, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219 (alle v. infringo).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infractor

  • 19 īnfrāctus

        īnfrāctus adj.    [P. of infringo], broken, exhausted, weakened, subdued: infractos animos gerere, L.: oratio, L.: fama, injured, V.: Latini, broken, V.—Of speech: infracta et amputata loqui, disconnectedly.
    * * *
    infracta, infractum ADJ
    broken; humble in tone

    Latin-English dictionary > īnfrāctus

  • 20 infractio

    infractĭo, ōnis, f. [infringo], a breaking to pieces, Prisc. 1282 P.—
    II.
    Trop., a weakening:

    infractio et demissio animi,

    despondency, Cic. Tusc. 3, 7, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > infractio

См. также в других словарях:

  • Wikipedia:Filtro de ediciones/Portal/Archivo/Reporte de falsos positivos/Actual — Reportes de falsos positivos Esta sección del portal pretende ser de utilidad para informar a un bibliotecario respecto a un filtro de ediciones que está dando un «falso positivo». Para crear una nueva solicitud, por favor, haz clic …   Wikipedia Español

  • infringir — v. tr. Transgredir; violar; desrespeitar.   ‣ Etimologia: latim infringo, ere, quebrar contra, lançar contra, quebrar, despedaçar   • Cf.: infligir …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»