-
1 am - putō
am - putō āvī, ātus, āre, to cut around, cut away, lop off, prune: vitem ferro: quicquid est pestiferum. — Fig., to curtail, shorten, diminish: amputata inanitas, removed.—In rhet.: amputata loqui, disconnectedly. -
2 dissolūtē
dissolūtē adv. with comp. [dissolutus], loosely, disconnectedly: dicere. — Fig., laxly, negligently, carelessly: decumas vendere: alqd factum. -
3 īnfrāctus
īnfrāctus adj. [P. of infringo], broken, exhausted, weakened, subdued: infractos animos gerere, L.: oratio, L.: fama, injured, V.: Latini, broken, V.—Of speech: infracta et amputata loqui, disconnectedly.* * *infracta, infractum ADJbroken; humble in tone -
4 dissolute
dissŏlūte, adv., loosely, disconnectedly; laxly, negligently, carelessly; v. dissolvo, P. a. fin. -
5 dissolutum
dis-solvo, solvi, sŏlūtum, 3, v. a., to loosen asunder, to unloose, disunite, separate, dissolve, destroy (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:opus ipsa suum eadem quae coagmentavit natura dissolvit,
id. de Sen. 20, 72:dissolvunt nodos omnes et vincla relaxant,
Lucr. 6, 356:contextum,
id. 1, 243:stamina,
Tib. 1, 7, 2:ornatus comae,
id. 1, 10, 62:capillum,
Plin. 28, 7, 23, § 78:sparta navium,
id. 24, 9, 40, § 65:pontem,
Nep. Them. 5, 1 et saep.:nubila ventis,
Lucr. 6, 514; cf.nubes (ventus, with diducit),
id. 6, 216:glaciem (sol),
to melt, id. 6, 964:aes (fulmen),
id. 6, 352:corpora (vis),
id. 1, 224:se (venti vortex),
id. 6, 446:tenebras luce,
Varr. L. L. 6, § 79 Müll.:dissolutum navigium vel potius dissipatum,
Cic. Att. 15, 11, 3; so,navem,
Phaedr. 4, 22, 10; Ov. Tr. 4, 8, 18:stomachum,
i. e. to loosen, relax, Plin. 20, 23, 96, § 256:ilia sua visu,
Petr. 24, 5:resinam omnem oleo,
Plin. 14, 20, 25, § 123: collegia, Suet. Aug. 32:cohortem Germanorum,
id. Galb. 12 et saep.:animam,
i. e. to die, Lucr. 3, 601; cf. id. 456; Cic. Tusc. 1, 11, 24.—In partic.1.In mercant. lang., to pay, discharge what one owes:* b.dinumerando solvere: aes alienum praediis venditis,
Cic. Sull. 20, 56; id. Off. 2, 2, 4; Plin. 33, 3, 13, § 44:nomen,
Cic. Planc. 28:omne quod debuit,
id. Rosc. Com. 13, 38:quae debeo,
Ter. Ph. 4, 3, 50: pecuniam pro iis rebus, * Caes. B. C. 1, 87, 1:pecuniam publicam ulli civitati,
Cic. Verr. 2, 3, 75:poenam,
to pay a fine, id. Tusc. 1, 42, 100; cf.:dissolvere et compensare damna,
id. Verr. 2, 5, 13:vota,
id. Att. 15, 11 fin.; Cat. 66, 38.—Mid., transf. to the person: quarum (possessionum) amore adducti dissolvi nullo modo possunt, free or release themselves from debt, Cic. Cat. 2, 8, 18.—2.In medic. lang., like digerere, discutere, to discuss, dissipate morbid matter, Plin. 20, 12, 48, § 122; 24, 6, 14, § 23; 24, 9, 38, § 60 al.II. A.In gen.:B.utilitas si amicitias conglutinaret, eadem commutata dissolveret,
Cic. Lael. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 42, 188:amicitiam,
id. Rosc. Am. 39:societatem,
id. Rosc. Com. 13, 38:consortionem,
id. Off. 3, 6:matrimonia,
Cod. Just. 5, 17, 8 et saep.:perjurium,
Cic. Off. 3, 32, 113; cf.religiones,
Liv. 40, 29:acta Caesaris,
Cic. Phil. 1, 7 fin.; cf.:leges Caesaris,
ib. 1, 8 init.:judicia publica,
id. Agr. 2, 13 fin.:hoc interdictum,
id. Caecin. 14, 40 et saep.:argentariam,
id. ib. 4, 11:regiam potestatem,
Nep. Lys. 3 fin.; cf.rem publicam,
Liv. 5, 6 fin.:severitatem,
Cic. Mur. 31, 65:frigus,
Hor. C. 1, 9, 5 et saep.:mortem cuncta mortalium mala dissolvere,
Sall. C. 51, 20; cf.with pers. object: plerosque senectus dissolvit,
id. J. 17, 6.—In partic.1.In rhet. and philos. lang., to refute, reply to, answer an assertion:2.criminatio tota dissoluta est (with diluere),
Cic. Rosc. Am. 29, 82:seu proposita confirmamus, seu contra dicta dissolvimus,
Quint. 4 prooem. § 6; Cic. de Or. 2, 38; id. Tusc. 3, 30; Quint. 5, 13, 2; Tac. A. 13, 21 al.—(Acc. to I. B. 1. b.) To release, disengage one:A.obsecro, dissolve jam me,
Plaut. Merc. 1, 2, 54; id. Poen. 1, 1, 20; Ter. Heaut. 3, 1, 102.—Hence, dissŏ-lūtus, a, um, P. a., unloosed, loose, disconnected.Of discourse: alterum nimis est vinctum, ut de industria factum appareat;B.alterum nimis dissolutum, ut pervagatum ac vulgare videatur,
Cic. Or. 57, 195; Quint. 2, 11, 7; 8, 6, 62 al.—Hence, subst.: dissolūtum, i, n., a gram. fig., i. q. asundeton, asyndeton, Auct. Her. 4, 30, 41; Cic. de Or. 3, 54, 207 (also ap. Quint. 9, 1, 34).—Of character, lax, remiss, negligent, inattentive, careless; licentious, dissolute (cf.:a. b.mollis, luxuriosus, effeminatus): negligere quid de se quisque sentiat, non solum arrogantis est, sed omnino dissoluti,
Cic. Off. 1, 28, 99:cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
id. Cat. 1, 2, 4; cf.:in praetermittendo (opp. crudelis in animadvertendo),
id. Verr. 2, 5, 3 fin.:opp. vehemens,
id. ib. 2, 5, 40:(Verres) omnium hominum dissolutissimus crudelissimusque,
id. ib. 2, 3, 56; cf. id. ib. 2, 3, 57; id. Tusc. 4, 25 fin.; Nep. Alcib. 1 fin. al.:quis tam dissolutus in re familiari fuisset, quis tam negligens, etc.?
Cic. Quint. 11, 38; cf. id. ib. 12, 40 et saep.:animus,
id. Rosc. Am. 11, 32; cf.mens luxu,
Tac. A. 15, 49 fin.:consuetudo Graecorum,
Cic. Fl. 9;and, mores,
Phaedr. 1, 2, 12:comitas,
Quint. 2, 2, 5:libelli multo dissolutiores ipsis actionibus,
Sen. Contr. 5 praef.:nihil asperum... nec tamen quicquam populare ac dissolutum,
Cic. Att. 1, 19, 8; id. Off. 1, 35, 129.— Adv.: dissŏlūte.Acc. to B., laxly, negligently, carelessly:dissolute et turpiter scribere de restitutione alicujus,
Cic. Att. 14, 13 fin.:vendere decumas,
id. Verr. 2, 3, 39 fin.:jus suum relinquere,
id. Caecin. 36:factum aliquid,
id. Verr. 2, 5, 8; cf. id. Phil. 6, 1. -
6 dissolvo
dis-solvo, solvi, sŏlūtum, 3, v. a., to loosen asunder, to unloose, disunite, separate, dissolve, destroy (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:opus ipsa suum eadem quae coagmentavit natura dissolvit,
id. de Sen. 20, 72:dissolvunt nodos omnes et vincla relaxant,
Lucr. 6, 356:contextum,
id. 1, 243:stamina,
Tib. 1, 7, 2:ornatus comae,
id. 1, 10, 62:capillum,
Plin. 28, 7, 23, § 78:sparta navium,
id. 24, 9, 40, § 65:pontem,
Nep. Them. 5, 1 et saep.:nubila ventis,
Lucr. 6, 514; cf.nubes (ventus, with diducit),
id. 6, 216:glaciem (sol),
to melt, id. 6, 964:aes (fulmen),
id. 6, 352:corpora (vis),
id. 1, 224:se (venti vortex),
id. 6, 446:tenebras luce,
Varr. L. L. 6, § 79 Müll.:dissolutum navigium vel potius dissipatum,
Cic. Att. 15, 11, 3; so,navem,
Phaedr. 4, 22, 10; Ov. Tr. 4, 8, 18:stomachum,
i. e. to loosen, relax, Plin. 20, 23, 96, § 256:ilia sua visu,
Petr. 24, 5:resinam omnem oleo,
Plin. 14, 20, 25, § 123: collegia, Suet. Aug. 32:cohortem Germanorum,
id. Galb. 12 et saep.:animam,
i. e. to die, Lucr. 3, 601; cf. id. 456; Cic. Tusc. 1, 11, 24.—In partic.1.In mercant. lang., to pay, discharge what one owes:* b.dinumerando solvere: aes alienum praediis venditis,
Cic. Sull. 20, 56; id. Off. 2, 2, 4; Plin. 33, 3, 13, § 44:nomen,
Cic. Planc. 28:omne quod debuit,
id. Rosc. Com. 13, 38:quae debeo,
Ter. Ph. 4, 3, 50: pecuniam pro iis rebus, * Caes. B. C. 1, 87, 1:pecuniam publicam ulli civitati,
Cic. Verr. 2, 3, 75:poenam,
to pay a fine, id. Tusc. 1, 42, 100; cf.:dissolvere et compensare damna,
id. Verr. 2, 5, 13:vota,
id. Att. 15, 11 fin.; Cat. 66, 38.—Mid., transf. to the person: quarum (possessionum) amore adducti dissolvi nullo modo possunt, free or release themselves from debt, Cic. Cat. 2, 8, 18.—2.In medic. lang., like digerere, discutere, to discuss, dissipate morbid matter, Plin. 20, 12, 48, § 122; 24, 6, 14, § 23; 24, 9, 38, § 60 al.II. A.In gen.:B.utilitas si amicitias conglutinaret, eadem commutata dissolveret,
Cic. Lael. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 42, 188:amicitiam,
id. Rosc. Am. 39:societatem,
id. Rosc. Com. 13, 38:consortionem,
id. Off. 3, 6:matrimonia,
Cod. Just. 5, 17, 8 et saep.:perjurium,
Cic. Off. 3, 32, 113; cf.religiones,
Liv. 40, 29:acta Caesaris,
Cic. Phil. 1, 7 fin.; cf.:leges Caesaris,
ib. 1, 8 init.:judicia publica,
id. Agr. 2, 13 fin.:hoc interdictum,
id. Caecin. 14, 40 et saep.:argentariam,
id. ib. 4, 11:regiam potestatem,
Nep. Lys. 3 fin.; cf.rem publicam,
Liv. 5, 6 fin.:severitatem,
Cic. Mur. 31, 65:frigus,
Hor. C. 1, 9, 5 et saep.:mortem cuncta mortalium mala dissolvere,
Sall. C. 51, 20; cf.with pers. object: plerosque senectus dissolvit,
id. J. 17, 6.—In partic.1.In rhet. and philos. lang., to refute, reply to, answer an assertion:2.criminatio tota dissoluta est (with diluere),
Cic. Rosc. Am. 29, 82:seu proposita confirmamus, seu contra dicta dissolvimus,
Quint. 4 prooem. § 6; Cic. de Or. 2, 38; id. Tusc. 3, 30; Quint. 5, 13, 2; Tac. A. 13, 21 al.—(Acc. to I. B. 1. b.) To release, disengage one:A.obsecro, dissolve jam me,
Plaut. Merc. 1, 2, 54; id. Poen. 1, 1, 20; Ter. Heaut. 3, 1, 102.—Hence, dissŏ-lūtus, a, um, P. a., unloosed, loose, disconnected.Of discourse: alterum nimis est vinctum, ut de industria factum appareat;B.alterum nimis dissolutum, ut pervagatum ac vulgare videatur,
Cic. Or. 57, 195; Quint. 2, 11, 7; 8, 6, 62 al.—Hence, subst.: dissolūtum, i, n., a gram. fig., i. q. asundeton, asyndeton, Auct. Her. 4, 30, 41; Cic. de Or. 3, 54, 207 (also ap. Quint. 9, 1, 34).—Of character, lax, remiss, negligent, inattentive, careless; licentious, dissolute (cf.:a. b.mollis, luxuriosus, effeminatus): negligere quid de se quisque sentiat, non solum arrogantis est, sed omnino dissoluti,
Cic. Off. 1, 28, 99:cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
id. Cat. 1, 2, 4; cf.:in praetermittendo (opp. crudelis in animadvertendo),
id. Verr. 2, 5, 3 fin.:opp. vehemens,
id. ib. 2, 5, 40:(Verres) omnium hominum dissolutissimus crudelissimusque,
id. ib. 2, 3, 56; cf. id. ib. 2, 3, 57; id. Tusc. 4, 25 fin.; Nep. Alcib. 1 fin. al.:quis tam dissolutus in re familiari fuisset, quis tam negligens, etc.?
Cic. Quint. 11, 38; cf. id. ib. 12, 40 et saep.:animus,
id. Rosc. Am. 11, 32; cf.mens luxu,
Tac. A. 15, 49 fin.:consuetudo Graecorum,
Cic. Fl. 9;and, mores,
Phaedr. 1, 2, 12:comitas,
Quint. 2, 2, 5:libelli multo dissolutiores ipsis actionibus,
Sen. Contr. 5 praef.:nihil asperum... nec tamen quicquam populare ac dissolutum,
Cic. Att. 1, 19, 8; id. Off. 1, 35, 129.— Adv.: dissŏlūte.Acc. to B., laxly, negligently, carelessly:dissolute et turpiter scribere de restitutione alicujus,
Cic. Att. 14, 13 fin.:vendere decumas,
id. Verr. 2, 3, 39 fin.:jus suum relinquere,
id. Caecin. 36:factum aliquid,
id. Verr. 2, 5, 8; cf. id. Phil. 6, 1. -
7 vellicatim
vellĭcātim, adv. [vellico], qs. by pinches or twitches, i. e. piecemeal, disconnectedly: vellicatim ac saltuatim scribere, Sisenn. ap. Non. 188, 1.
См. также в других словарях:
disconnectedly — adverb see disconnected … New Collegiate Dictionary
disconnectedly — See disconnected. * * * … Universalium
disconnectedly — adverb In a disconnected manner … Wiktionary
disconnectedly — adv. in a detached manner, in an unattached manner … English contemporary dictionary
disconnectedly — adverb see disconnected * * * disconnectˈedly adverb • • • Main Entry: ↑disconnect … Useful english dictionary
disconnected — disconnectedly, adv. disconnectedness, n. /dis keuh nek tid/, adj. 1. disjointed; broken. 2. not coherent; seemingly irrational: a disconnected argument. [1775 85; DISCONNECT + ED2] Syn. 2. confused, rambling, incoherent, disjointed. Ant. 2.… … Universalium
Maund — Maund, Maunder Maund er, v. i. [Cf. F. mendier to beg, E. mendicant.] 1. To beg. [Obs.] B. Jonson. Beau. & Fl. [1913 Webster] 2. To mutter; to mumble; to grumble; to speak indistinctly or disconnectedly; to talk incoherently. [1913 Webster] He… … The Collaborative International Dictionary of English
Maunder — Maund Maund, Maunder Maund er, v. i. [Cf. F. mendier to beg, E. mendicant.] 1. To beg. [Obs.] B. Jonson. Beau. & Fl. [1913 Webster] 2. To mutter; to mumble; to grumble; to speak indistinctly or disconnectedly; to talk incoherently. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Rhapsodist — Rhap so*dist, n. [From {Rhapsody}.] 1. Anciently, one who recited or composed a rhapsody; especially, one whose profession was to recite the verses of Hormer and other epic poets. [1913 Webster] 2. Hence, one who recites or sings poems for a… … The Collaborative International Dictionary of English
disconnected — adjective Date: 1783 not connected ; separate; also incoherent < a disconnected narrative > • disconnectedly adverb • disconnectedness noun … New Collegiate Dictionary
maunder — intransitive verb (maundered; maundering) Etymology: probably imitative Date: 1621 1. chiefly British grumble 2. to wander slowly and idly 3. to speak indistinctly or disconnectedly • maunderer noun … New Collegiate Dictionary