Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

assuage

  • 1 lēniō

        lēniō (imperf. lēnībat, lēnībant, V.; fut. lenibunt, Pr.), īvī, ītus, īre    [lenis], to soften, mollify, moderate, assuage, soothe, calm: fluvium tumentem, V.: Latrantem stomachum, H.: inopiam frumenti, S.—Fig., to render mild, appease, alleviate, mitigate, calm, pacify: mihi miseriam, T.: illum iratum: te ipsum dies leniet: tigrīs, tame, H.: umbras, O.: seditionem, L.: saepius fatigatus lenitur, S.: dolentem Solando, V.
    * * *
    lenire, lenivi, lenitus V TRANS
    mitigate, moderate; alleviate, allay, assuage, ease, calm, placate, appease; mollify; explain away, gloss over; beguile, pass pleasently; abate

    Latin-English dictionary > lēniō

  • 2 sōlor

        sōlor ātus, ārī, dep.    [3 SAL-], to comfort, console, solace: lenire dolentem Solando, V.: inopem et aegrum, H.: solantia tollite verba! your words of comfort, O.— To soothe, ease, lighten, lessen, relieve, assuage, mitigate: Concussā famem quercu, V.: fluviis aestum, H.: cantu laborem, V.: lacrimas, O.: quamvis repulsam spes soletur, Ta.: (virginem) posthabitam decies sestertii dote, Ta.
    * * *
    solari, solatus sum V DEP
    solace, console, comfort; soothe, ease, lighten, relieve, assuage, mitigate

    Latin-English dictionary > sōlor

  • 3 lenio

    lēnĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 ( imperf. lenibant, Verg. A. 4, 528:

    lenibat,

    id. ib. 6, 468; fut. lenibunt, Prop. 3, 20 (4, 21), 32), v. a. and n. [1. lenis].
    I.
    Act., to make soft or mild, to soften, mollify, alleviate, mitigate, assuage, soothe, calm (syn.: mitigo, placo, sedo, mulceo).
    A.
    Lit.:

    lapsana alvum lenit et mollit,

    Plin. 20, 9, 37, § 96:

    nuces leniunt saporem caeparum,

    id. 23, 8, 77, § 147:

    tumores,

    id. 33, 6, 35, § 110:

    collectiones impetusque,

    id. 22, 25, 58, § 122:

    stomachum latrantem,

    Hor. S. 2, 2, 18:

    volnera,

    to assuage, heal, Prop. 3, 20 (4, 21), 32:

    clamorem,

    to soften, moderate, Hor. C. 1, 27, 7:

    inopiam frumenti lenire,

    to make amends for, cause to be less felt, Sall. J. 91.—
    B.
    Trop., to render mild, to appease, calm, pacify, etc.:

    senem illum tibi dedo ulteriorem, ut lenitum reddas,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 31:

    illum saepe lenivi iratum,

    Cic. Att. 6, 2, 2:

    temperantia animos placat ac lenit,

    id. Fin. 1, 14, 47:

    te ipsum dies leniet, aetas mitigabit,

    id. Mur. 31, 65:

    epulis multitudinem imperitam,

    id. Phil. 2, 45, 116:

    desiderium crebris epistolis,

    id. Fam. 15, 21, 1:

    se multa consolatione,

    id. Q. Fr. 3, 5, 4:

    diem tempusque... leniturum iras,

    Liv. 2, 45:

    seditionem,

    id. 6, 16:

    animum ferocem,

    Sall. J. 11:

    saepius fatigatus lenitur,

    id. ib. 111, 3:

    lenire dolentem Solando,

    Verg. A. 4, 393.—
    * II.
    Neutr., to become soft or mild, to be softened, mitigated:

    dum irae leniunt,

    Plaut. Mil. 2, 6, 100; cf. Brix ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > lenio

  • 4 famēs

        famēs is (abl. famē), f    [2 FA-], hunger: ut periclum a fame mihi sit, T.: cum cibo fames depulsa est: fame confecti: (avis) fame enecta, starved to death: patientia famis: famem explere, sate: cibus advorsus famem, S.: extrema, Cs.: dura, H.: levare, to assuage, O.: vetitorum tanta ciborum, O.— Famine, dearth, want: in Asiā: in fame frumentum exportare: ad famem hunc reicere, turn out to starve, T.—Fig., a violent longing, greediness, greed, avidity: Auri sacra, V.: maiorum, H.—Of speech, poverty of expression, C.— Person., hunger: malesuada, V., O.
    * * *
    hunger; famine; want; craving

    Latin-English dictionary > famēs

  • 5 īnfringō

        īnfringō frēgī, frāctus, ere    [in+frango], to break off, break, bruise: infractis omnibus hastis, L.: infracta tela, V.: violas Liliaque, O.: quibus (liminibus) latus, bruise on the threshold, H.: infractus remus (broken, to the eye).— To inflict: Homini colaphos, T.—Fig., to break, subdue, overcome, check, weaken, mitigate, assuage: ut vis militum infringeretur, Cs.: florem dignitatis: animos eorum, L.: infractae vires, V.: fortia facta suis modis, weaken, O.: nec fatis infracta (Iuno), appeased, V.: infringitur ille quasi verborum ambitus, is broken off.
    * * *
    infringere, infregi, infractus V
    break, break off; lessen, weaken, diminish, dishearten; overcome, crush

    Latin-English dictionary > īnfringō

  • 6 medeor

        medeor —, ērī, dep.    [3 MA-], to heal, cure, remedy, be good for: cui (morbo) mederi (volet): volneribus: medendis corporibus, L.: ars medendi, the healing art, O.—Fig., to remedy, succor, relieve, amend, correct, restore: violentia Turni aegrescit medendo, i. e. by opposition, V.: invidiae, S.: capiti Rosci, i. e. defend the life: dies stultis quoque mederi solet: inopiae frumentariae, Cs.: ignorantiae lectorum, provide against, N.: quas (cupiditates) mederi possis, T.
    * * *
    mederi, - V DEP
    heal, cure; remedy, assuage, comfort, amend

    Latin-English dictionary > medeor

  • 7 mītigō

        mītigō āvī, ātus, āre    [mitis+1 AG-], to soften, make tender, ripen, mellow, tame: fruges: cibum, soften (by cooking): agros, make fruitful: flammis et ferro agrum, clear, H.—Fig., to make gentle, pacify, soothe, calm, assuage, appease, mitigate: istorum animos: te aetas mitigabit: iras, O.: legis acerbitatem: perfidiam meritis, disarm, Cu.: Lampsacenos in istum, appease the anger of.
    * * *
    mitigare, mitigavi, mitigatus V
    soften; lighten, alleviate; soothe; civilize

    Latin-English dictionary > mītigō

  • 8 plācō

        plācō āvī, ātus, āre    [PLAC-], to quiet, soothe, assuage, allay, appease: aequora, O.: ventos sanguine, V.: Plutona tauris, try to propitiate, H.: (Fidenas) beneficiis, L.: iram deorum donis: numen deorum, Cs.— To reconcile, conciliate, placate: Iugurtham, S.: te sibi: Hannibalem filio meo, L.: alquos rei p.: Invidiam, conciliate, H.: fac illa ut placetur nobis, T.: tanta iniquitas, ut placari populo R. non possent?: numquam animo placari potuit in eum, be reconciled, N.: homo et sibi ipse placatus, at peace with himself.
    * * *
    placare, placavi, placatus V
    appease; placate; reconcile

    Latin-English dictionary > plācō

  • 9 re-laxō

        re-laxō āvī, ātus, āre,    to stretch out, widen again, make wider: fontibus ora, open, O.: vias et caeca Spiramenta, relax the ducts, V.—To unloose, loosen, open: alvus relaxatur: se intestinis relaxantibus: densa, rarefy, V.: tunicarum vincula, O.—Fig., to abate, remit, give respite: remittit aliquantum et relaxat.—To ease, relieve, cheer, relax, lighten: animos doctrinā: animus somno relaxatus: ut ex pristino sermone relaxarentur animi omnium: homines interdum animis relaxantur.—To make loose, relax, loosen: constructio verborum dissolutionibus relaxetur: pater indulgens, quicquid ego astrinxi, relaxat.—To alleviate, mitigate, assuage: tristitiam ac severitatem: quiete laborem, Cu.—To relieve, release, free, abate: (animi) cum se corporis vinculis relaxaverint: insani cum relaxentur, i. e. become lucid.

    Latin-English dictionary > re-laxō

  • 10 re-stinguō

        re-stinguō nxī, nctus, ere,    to put out, quench, extinguish: ad restinguendum concurrere, to extinguish the flames, Cs.: aquam ad restinguendum ferre, L.: ignem: moenibus subiectos ignīs: flammam orientem, L.: incendium, S.—To quench, slake, assuage, allay, mitigate, counteract: sitim: aquae sitim rivo, V.: ardentis Falerni Pocula lymphā, H.—Fig., to extinguish, exterminate, destroy: haec verba una falsa lacrimula Restinguet, T.: animos hominum sensūsque morte restingui: bellum restinctum: parte animi, in quā irarum exsistit ardor, restinctā, appeased: libertatis recuperandae studia: sermunculum omnem.

    Latin-English dictionary > re-stinguō

  • 11 sēdō

        sēdō āvī, ātus, āre    [SED-], to bring to rest, lay: pulverem, Ph.— To settle, still, calm, allay, assuage, appease, quiet, check, end, stop, stay: mare aut flammam: incendia, O.: sedatis fluctibus, subsided: tempestas sedatur: sitim, slake, O.: carne ieiunia, relieve, O.: ad lassitudinem sedandam militum, refresh, N.: in animis hominum motum: militum animos, L.: rabiem, H.: volnera mentis, O.: (populi impetus) sedatur: tumultum, Cs.: discordias: contentionem, L.: sermunculum omnem aut restinxerit aut sedarit: calamitatem, T.: ut vix a magistratibus iuventus sedaretur, was quieted, L.: vela fessa, i. e. come into port, Pr.
    * * *
    sedare, sedavi, sedatus V
    settle, allay; restrain; calm down

    Latin-English dictionary > sēdō

  • 12 consolor

    consolari, consolatus sum V DEP
    console, (be source of) comfort/solace; soothe; alleviate/allay/assuage (grief)

    Latin-English dictionary > consolor

  • 13 restinguo

    restinguere, restinxi, restinctus V
    extinguish, quench, put out; exterminate, destroy; assuage, allay, mitigate

    Latin-English dictionary > restinguo

  • 14 fames

    fămes, is (ante- and post-class. nom. sing.:

    famis,

    Varr. R. R. 2, 5, 15; Prud. Psych. 479; gen.: fami, Cato and Lucil. ap. Gell. 9, 14, 10; abl., scanned fămē, Lucr. 3, 732; Verg. A. 6, 421; Ov. M. 5, 165; 8, 846; 11, 370 al.) f. [root gha-; Sanscr. gahami, to leave, abandon; Gr. chatis, chêtos, want; chêros, deprived of], hunger (syn.: inedia, jejunium, esuries, esuritio).
    I.
    Lit.:

    interficere aliquem siti fameque atque algu,

    Plaut. Most. 1, 3, 36; id. Rud. 2, 2, 7; cf.:

    cum cibo et potione fames sitisque depulsa est,

    Cic. Fin. 1, 11, 37:

    cibi condimentum esse famem, potionis sitim,

    id. ib. 2, 28, 90:

    bestiae fame monitae,

    id. Clu. 25, 67:

    fame atque inopia rerum omnium confecti,

    id. Verr. 2, 5, 51, § 134;

    (avis) fame enecta,

    starved to death, id. Div. 2, 35, 73; cf.:

    plebem fame necare,

    id. Q. Fr. 2, 3, 2:

    patientia famis,

    id. Cat. 1, 10, 26: famem explere, to satiate, id. pro Dom. 23:

    tolerare,

    Caes. B. G. 1, 28, 3:

    extremam famem sustentare,

    id. ib. 7, 17, 3:

    duram propellere,

    Hor. S. 1, 2, 6; cf.:

    pellere querna glande,

    Tib. 2, 1, 38:

    propulsare,

    Col. 2, 10, 1; Tac. A. 14, 24:

    deponere,

    Ov. F. 6, 530:

    levare,

    to assuage, id. H. 14, 96:

    vincere sacris extis,

    Val. Fl. 2, 347 et saep.:

    in principio fame utendum,

    the patient must fast, Cels. 8, 10, 7; cf.:

    primis diebus fames, deinde liberalius alimentum,

    id. ib. —Prov.:

    ambitiosa non est fames,

    is not nice, Sen. Ep. 119, 14:

    malum panem tibi tenerum et siligineum fames reddet,

    id. ib. 123, 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    Famine, dearth (rare in class. Lat.):

    fames, quae tum erat in hac mea Asia: messis enim nulla fuerat,

    Cic. Att. 5, 21, 8:

    fames esse coepit,

    Curt. 10, 8:

    in fame frumentum exportare,

    Cic. Fl. 7, 17; Vulg. Ruth, 1, 1; id. Matt. 24, 7 et saep.—
    * 2.
    In gen., poverty, indigence:

    aliquem ad famem reicere,

    Ter. Phorm. prol. 19.
    II.
    Trop.
    A.
    Like sitis, a violent longing for any thing, greediness, greed, avidity ( poet. and in post-Aug. prose):

    quid non mortalia pectora cogis, Auri sacra fames!

    Verg. A. 3, 57; so,

    auri fames,

    Plin. 33, 4, 21, § 72; cf.:

    argenti sitis importuna famesque,

    Hor. Ep. 1, 18, 23; Plin. 33, 1, 3, § 6; cf.:

    auri fames durissima est,

    id. 33, 4, 21, § 72:

    ex longa fame satiaret se auro,

    Curt. 5, 1, 4:

    crescentem sequitur cura pecuniam Majorumque fames,

    Hor. C. 3, 16, 17:

    honorum Marii fames,

    Flor. 3, 21, 6.—
    * B.
    Of speech, poverty of expression:

    jejunitatem et famem malle quam ubertatem et copiam,

    Cic. Tusc. 2, 1, 3.—
    C.
    Personified: Fames, as a goddess, Verg. A. 6, 276; Ov. M. 8, 784; 785 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > fames

  • 15 infringo

    in-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [infrango], to break off, to break, bruise, crack.
    I.
    Lit.:

    infractis omnibus hastis,

    Liv. 40, 40, 7:

    ut si quis violas riguove papavera in horto Liliaque infringat,

    Ov. M. 10, 191:

    genibusque tumens infringitur unda,

    Val. Fl. 5, 412: manus, to snap or crack one ' s fingers, Petr. 17:

    articulos,

    Quint. 11, 3, 158: latus liminibus, to bruise one ' s side by lying on the threshold, Hor. Epod. 11, 22: infractus remus, appearing broken, in consequence of the refraction of the rays in the water, Cic. Ac. 2, 25; cf.:

    infracti radii resiliunt,

    Plin. 2, 38, 38, § 103:

    ossa infracta extrahere,

    id. 23, 7, 63, § 119.—
    B.
    Transf., to strike one thing against another: digitos citharae, to strike or play upon the lute, Stat. Ach. 1, 575:

    alicui colaphum,

    to give one a box on the ear, Ter. Ad. 2, 1, 46; Plin. 8, 36, 54, § 130:

    linguam (metu),

    to stammer, Lucr. 3, 155.—
    II.
    Trop., to break, check, weaken, lessen, diminish, mitigate, assuage:

    ut primus incursus et vis militum infringeretur,

    Caes. B. C. 3, 92:

    conatus adversariorum,

    id. ib. 2, 21:

    florem dignitatis,

    Cic. Balb. 6, 15:

    militum gloriam,

    id. Mil. 2, 5:

    animos hostium,

    Liv. 38, 16:

    spem,

    Cic. Or. 2, 6:

    tribunatum alicujus,

    id. de Or. 1, 7, 24:

    vehementius esse quiddam suspicor, quod te infringat,

    id. Att. 7, 2, 2:

    continuam laudem humanitatis,

    Plin. Ep. 7, 31, 3:

    res Samnitium,

    Liv. 8, 39, 10:

    difficultatem,

    to overcome, Col. 2, 4, 10:

    jus consulis,

    Dig. 34, 9, 5 fin.:

    fortia facta suis modis,

    to weaken, Ov. Tr. 2, 412:

    deos precatu,

    to appease by entreaties, Stat. Ach. 1, 144:

    infringitur ille quasi verborum ambitus,

    Cic. de Or. 3, 48, 186:

    infringendis concidendisque numeris,

    id. Or. 69, 230:

    vocem de industria,

    purposely to make plaintive, Sen. Contr. 3, 19.—
    B.
    To destroy, make void, break:

    quoniam haec gloriatio non infringetur in me,

    Vulg. 2 Cor. 11, 10:

    legem,

    ib. 1 Macc. 1, 66. — Hence, infractus, a, um, P. a., broken, bent.
    1.
    Lit.:

    mares caprarum longis auribus infractisque probant,

    Plin. 8, 50, 76, § 202.—
    2.
    Trop., broken, exhausted, weakened, subdued.
    a.
    In gen.:

    infractos animos gerere,

    Liv. 7, 31, 6:

    nihil infractus Appii animus,

    id. 2, 59, 4:

    oratio submissa et infracta,

    id. 38, 14:

    infractae ad proelia vires,

    Verg. A. 9, 499:

    veritas,

    falsified, Tac. H. 1, 1:

    fides metu infracta,

    shaken, id. ib. 3, 42:

    tributa,

    diminished, id. ib. 4, 57:

    potentia matris,

    id. A. 13, 12:

    fama,

    injured reputation, Verg. A. 7, 332; Tac. H. 2, 22:

    Latini,

    broken, Verg. A. 12, 1.—
    b.
    Diluted:

    fel aqua infractum,

    Plin. 28, 12, 50, § 186.—
    c.
    In partic., of speech, broken off:

    infracta et amputata loqui,

    broken, unconnected, Cic. Or. 51, 170:

    infracta loquela,

    broken talk, baby - talk, Lucr. 5, 230:

    cum vocem ejus (delicati) infractam videret,

    effeminate, Gell. 3, 5, 2:

    vocibus delinitus infractis,

    Arn. 4, 141.

    Lewis & Short latin dictionary > infringo

  • 16 mitigo

    mītĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [mitis-ago], to make mild, soft, or tender, make ripe or mellow; to make tame, to tame (class.).
    I.
    Lit.:

    cum aestivā maturitate alia mitigaverit, alia torruerit,

    Cic. Rep. 4, 1, 6 (cited ap. Non. 343, 21):

    mitiget auctumnus, quod maturaverit aestas,

    Aus. Idyll. 8: cibum, to make soft or tender, to soften by boiling or roasting, Cic. N. D. 2, 60, 151.—Comically: misero mihi mitigabat sandalio caput, mellowed, broke, Turp. ap. Non. l. l.:

    hic, qui dura sedens porrecto saxa leone Mitigat,

    i. e. makes soft for sitting on by spreading over them a lion's skin, Mart. 9, 44, 2:

    Indus agros, laetificat et mitigat,

    to make fruitful, Cic. N. D. 2, 52, 130:

    vina diluendo,

    Plin. 14, 22, 29, § 149:

    silvestres arbores,

    id. 17, 10, 12, § 66:

    amaritudinem frugum,

    to soften, mitigate, id. 18, 16, 40, § 141:

    cervicum duritias,

    id. 20, 22, 92, § 250:

    rabiem suum,

    id. 10, 63, 83, § 182:

    pilos,

    to thin, id. 35, 6, 19, § 37:

    animal,

    to tame, Sen. Ben. 1, 3:

    valetudinem temperantia,

    to mitigate, Plin. Ep. 1, 12, 9.—
    II.
    Trop., to make mild or gentle, to pacify, soothe, calm, assuage, appease, mitigate:

    animum alicujus,

    Cic. Balb. 26, 57:

    te aetas mitigabit,

    id. Mur. 31, 65:

    iras,

    Ov. Tr. 4, 6, 15:

    querimonias, Col. praef.: tristitiam ac severitatem,

    Cic. de Or. 2, 58, 236; cf.:

    acerbam severitatem condimentis humanitatis,

    id. Q. Fr. 1, 1, 7:

    dolores,

    id. Att. 3, 15, 2:

    labores,

    id. de Or. 3, 4, 14:

    aliquem pecuniā,

    Tac. H. 1, 66:

    temporum atrocitatem,

    Suet. Tib. 48:

    acrimonia mitigabitur laude,

    Auct. Her. 4, 37, 50: aures, to soothe with explanatory representations, Quint. 12, 1, 14:

    metus,

    id. 12, 2, 28:

    feritatem animalium,

    Plin. 24, 17, 102, § 167: alicui aliquem, to reconcile:

    Hannibalem Romanis,

    Just. 31, 4, 4; cf.:

    vix revocanti patri mitigatus est,

    id. 9, 7, 6.—Hence, mītĭganter, adv., in a soothing manner; in order to soothe, Cael. Aur. Tard. 5, 1, 13; 4, 3, 62; id. Acut. 1, 11, 76.

    Lewis & Short latin dictionary > mitigo

  • 17 obturo

    obtūro, āvi, ātum, 1 (old inf. pass. obturarier, Cato, R. R. 154), v. a., to stop up, to close (class.; syn.: oblino, obstruo).
    I.
    Lit.:

    gutturem,

    Plaut. Aul. 2, 4, 25:

    os,

    id. Stich. 1, 2, 57:

    foramina,

    Plin. 19, 10, 58, § 178:

    dolia operculis,

    Vitr. 7, 12:

    aures,

    i. e. to refuse to listen, Hor. Ep. 2, 2, 105;

    obstructas eas partes et obturatas esse,

    Cic. Fat. 5, 10:

    oculos,

    Vulg. Num. 24, 3:

    ora leonum,

    id. Heb. 11, 33.—
    II.
    Trop., to assuage, allay:

    amorem edendi,

    Lucr. 4, 869.

    Lewis & Short latin dictionary > obturo

  • 18 paregorizo

    părēgŏrizo, āvi, 1, v. a. [id.], to soothe, alleviate, assuage (eccl. Lat.), Aug. in Psa. 122, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > paregorizo

  • 19 placo

    plāco, āvi, ātum, 1, v. a. [etym. dub.; cf.: placeo, planus].
    I.
    To reconcile; constr. alicui, aliquem (class. and freq.):

    agedum, fac, illa ut placetur nobis,

    that she be reconciled to us, Ter. Phorm. 5, 3, 1:

    vereor ut placari possit,

    id. ib. 5, 8, 72 (cf.:

    redigam vos in gratiam, v. 73): coeperas eum mihi placare,

    Cic. Att. 7, 1, 8:

    rogavit ut te sibi placarem,

    id. Fam. 13, 1, 3:

    his vocibus cum in se magis incitarent dictatorem quam magistro equitum placarent,

    Liv. 8, 33, 1:

    Hannibalem pater filio meo potui placare,

    id. 23, 9, 4:

    placare aliquem rei publicae,

    Cic. Cat. 2, 8, 17.— Pass.:

    quae fuit eorum tanta iniquitas, ut placari populo Romano non possent?

    Cic. N. D. 3, 6, 15:

    neque nullam spem habebat, patrem sibi placari posse,

    Liv. 40, 20, 5.—In mid. force; usually with in and acc.: numquam animo placari potuit in eum, be reconciled, i. e. consent to a reconciliation, Nep. Pelop. 5, 3; cf. id. Iph. 3, 3:

    homo quietus et sibi ipsi placatus,

    at peace with himself, tranquil, Cic. Tusc. 4, 17, 37.—
    B.
    In gen., to quiet, soothe, calm, assuage, appease, pacify:

    animos placare ac lenire,

    Cic. Fin. 1, 14:

    placare et mitigare animum,

    id. Phil. 10, 3, 6: numen deorum immortalium, Caes. B. [p. 1383] G. 6, 15:

    aliquem beneficiis,

    Liv. 4, 33:

    iram deorum donis,

    Cic. Leg. 2, 9, 22:

    benevolos objurgatores,

    id. N. D. 1, 3, 5:

    invidiam,

    Hor. S. 2, 3, 13.— Poet.:

    ventos sanguine,

    Verg. A. 2, 116:

    Hippotades cum vult, aequora placet,

    Ov. M. 11, 432:

    escā ventrem iratum,

    Hor. S. 2, 8, 5:

    sitim,

    to quench, Mart. 1, 50, 17.—
    II.
    To endeavor to appease, Hor. C. 2, 14, 6; Ter. Ad. 1, 2, 64.— Hence, plācātus, a, um, P. a., soothed, appeased, calmed; quiet, gentle, still, calm, peaceful (class.):

    animi quietus et placatus status,

    Cic. Tusc. 5, 6, 16:

    tranquilla, quieta vita,

    id. Fin. 1, 21, 71:

    placidae ac minime turbulentae res,

    id. Or. 19, 63:

    maria,

    Verg. A. 3, 69:

    vultu ac sermone in omnes placato,

    Liv. 28, 32, 1.— Comp.:

    placatiore animo aliquid facere,

    Liv. 37, 45; 2, 60:

    dii,

    Plin. 12, 18, 41, § 83.— Sup.:

    quies placatissima,

    Cic. Tusc. 1, 41, 97.—Hence, adv.: plācātē, quietly, gently, calmly, composedly (class.):

    omnia humana placate et moderate feramus,

    Cic. Fam. 6, 1, 4. — Comp.:

    remissius et placatius ferre,

    Cic. Fam. 6, 13, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > placo

  • 20 relaxo

    rĕ-laxo, āvi, ātum, 1, v. a., to stretch out or widen again; to unloose, loosen, open (class.; cf.: solvo, libero).
    I.
    Lit.:

    alvus tum astringitur, tum relaxatur,

    Cic. N. D. 2, 54, 136; cf.:

    tum astringentibus se intestinis tum relaxantibus,

    id. ib. 2, 55, 138:

    densa relaxare (opp. rara densare),

    Verg. G. 1, 419:

    dissolvunt nodos omnes et vincla relaxant,

    Lucr. 6, 356: tunicarum vincula, Ov. F. 2, 321; cf.

    nodos (sc. aquaï),

    Lucr. 6, 878 (with exsolvere glaciem); cf.:

    fontibus ora,

    Ov. M. 1, 281:

    caecos fontes,

    Sil. 3, 51:

    glaebas,

    to loosen, Varr. R. R. 1, 27, 2:

    humum,

    Col. 11, 3, 46 Schneid. N. cr.; Pall. 2, 13, 3:

    vias et caeca Spiramenta,

    Verg. G. 1, 89:

    claustra,

    Ov. Am. 1, 6, 17; cf.

    flores,

    Sen. Thyest. 903:

    diversa bracchia,

    to spread out, Sil. 14, 399:

    arcum,

    to unbend, Sen. Agam. 322:

    ut, quae (aedificia) sunt vetustate sublapsa, relaxentur in melius,

    restored, Plin. Ep. 10, 70 (75), 1 Keil (al. reparentur).—
    II.
    Trop., to slacken, ease, lighten, alleviate, mitigate, soften, assuage; to cheer up, enliven, relax (a favorite word of Cic.; cf.:

    relevo, recreo, mitigo): animos doctrinā,

    Cic. Arch. 6, 12; cf.:

    tu a contentionibus cottidie relaxes aliquid,

    id. Leg. 1, 4, 11: quaero enim non quibus intendam rebus animam, sed quibus relaxem, ac remittam, id. Fragm. ap. Non. 329, 7, and 383, 23:

    constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,

    id. Part. 6, 21:

    pater nimis indulgens, quicquid ego astrinxi, relaxat,

    id. Att. 10, 6, 2:

    animus somno relaxatus,

    id. Div. 2, 48, 100:

    animum,

    id. Brut. 5, 21; id. Rep. 1, 9, 14; cf.:

    relaxare animos et dare se jucunditati,

    id. Off. 1, 34, 122:

    ut ex pristino sermone relaxarentur animi omnium,

    id. de Or. 1, 8, 29:

    anxiferas curas requiete, id. poët. Div. 1, 13, 22: (risus) tristitiam ac severitatem mitigat et relaxat,

    id. de Or. 2, 58, 236; cf.:

    tristem vultum relaxare,

    Sen. Cons. ad Helv. 15;

    and, with this, cf.: relaxato in hilaritatem vultu,

    Petr. 49, 8:

    ne nocturna quidem quiete diurnum laborem relaxante,

    Curt. 5, 13, 5: mores aetas lasciva relaxat, i. e. makes dissolute, Claud. Prob. et Olybr. 153:

    (animi) cum se plane corporis vinculis relaxaverint,

    Cic. Sen. 22, 81; Claud. Rapt. Pros. 2, 330:

    se occupationibus,

    Cic. Fam. 7, 1, 5; id. Att. 16, 16, 2:

    se a nimiā necessitate,

    id. Or. 52, 176. —

    Mid.: homines quamvis in turbidis rebus sint, tamen interdum animis relaxantur,

    Cic. Phil. 2, 16, 39:

    insani cum relaxentur,

    when they come to themselves, when the attack abates, id. Ac. 2, 17, 52.— Absol.: (dolor) si longus, levis;

    dat enim intervalla et relaxat,

    Cic. Fin. 2, 29, 94.

    Lewis & Short latin dictionary > relaxo

См. также в других словарях:

  • Assuage — As*suage , v. t. [imp. & p. p. {Assuaged}; p. pr. & vb. n. {Assuaging}.] [OE. asuagen, aswagen, OF. asoagier, asuagier, fr. assouagier, fr. L. ad + suavis sweet. See {Sweet}.] To soften, in a figurative sense; to allay, mitigate, ease, or lessen …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Assuage — As*suage , v. i. To abate or subside. [Archaic] The waters assuaged. Gen. vii. 1. [1913 Webster] The plague being come to a crisis, its fury began to assuage. De Foe. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • assuage — I verb abate, allay, alleviate, appease, attemper, blunt, chasten, check, comfort, compose, curb, diminish, ease, lessen, levare, mitigare, mitigate, moderate, mollify, obtund, pacify, palliate, quell, quench, reduce, relieve, remedy, salve, sate …   Law dictionary

  • assuage — (v.) c.1300, from Anglo Fr. assuager, O.Fr. assoagier soften, moderate, alleviate, calm, soothe, pacify, from V.L. *adsuaviare, from L. ad to (see AD (Cf. ad )) + suavis sweet, agreeable (see SWEET (Cf. sweet)). For sound development in French,… …   Etymology dictionary

  • assuage — alleviate, *relieve, mitigate, lighten, allay Analogous words: temper, *moderate: *comfort, solace, console: mollify, placate, appease, *pacify Antonyms: exacerbate: intensify Contrasted words: kindle (see LIGHT vb): aggravate, heighten (see …   New Dictionary of Synonyms

  • assuage — [v] soothe, relieve allay, alleviate, appease, calm, compose, conciliate, cool*, ease, fill, lessen, lighten, lull, make nice*, mitigate, moderate, mollify, pacify, palliate, placate, pour oil on*, propitiate, quench, quiet, sate, satisfy, soften …   New thesaurus

  • assuage — ► VERB 1) make (an unpleasant feeling) less intense. 2) satisfy (an appetite or desire). DERIVATIVES assuagement noun. ORIGIN Old French assouagier, from Latin suavis sweet …   English terms dictionary

  • assuage — [ə swāj′, aswāj′] vt. assuaged, assuaging [ME aswagen < OFr assouagier < L ad , to + suavis, SWEET] 1. to lessen (pain, distress, etc.); allay 2. to calm (passion, anger, etc.); pacify 3. to satisfy or slake (thirst, appetite, etc.) SYN.… …   English World dictionary

  • assuage — /əˈsweɪdʒ / (say uh swayj) verb (t) (assuaged, assuaging) 1. to make milder or less severe; mitigate; ease: to assuage grief. 2. to appease; satisfy: to assuage appetite; to assuage thirst; to assuage a craving. 3. to mollify; pacify: to assuage… …  

  • assuage — assuagement, n. assuager, n. /euh swayj , euh swayzh /, v.t., assuaged, assuaging. 1. to make milder or less severe; relieve; ease; mitigate: to assuage one s grief; to assuage one s pain. 2. to appease; satisfy; allay; relieve: to assuage one s… …   Universalium

  • assuage — [[t]əswe͟ɪʤ[/t]] assuages, assuaging, assuaged 1) VERB If you assuage an unpleasant feeling that someone has, you make them feel it less strongly. [LITERARY] [V n] To assuage his wife s grief, he took her on a tour of Europe... [V n] She was just …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»