Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

inconstanter

  • 1 incōnstanter

        incōnstanter adv. with sup.    [inconstans], capriciously, inconsistently: iactantibus se opinionibus: negare, L.: haec dicuntur inconstantissime.
    * * *
    inconstantius, inconstantissime ADV
    irregularly, inconsistently, capriciously, irresolutely; not evenly/steadily

    Latin-English dictionary > incōnstanter

  • 2 inconstanter

    I.
    Of persons:

    mihi ridicule es visus esse inconstans, qui eundem et laederes, et laudares,

    Cic. Rosc. Com. 6, 19:

    populus in omnibus inconstantissimus,

    Sen. Ep. 99.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things:

    inconstans est, quod ab eodem de eadem re diverse dicitur,

    Cic. Inv. 1, 50, 93:

    litterae,

    id. Fam. 10, 16:

    venti,

    Plin. 18, 35, 80, § 352:

    medendi arte nulla inconstantior,

    id. 29, 1, 1, § 2:

    quid inconstantius Deo?

    Cic. Div. 2, 62. — Sup.:

    inconstantissimo vultu et maestissimo,

    Gell. 13, 30, 7.— Adv.: inconstanter, inconstantly, capriciously, inconsistently:

    jactantibus se opinionibus inconstanter et turbide,

    inconsistently and confusedly, Cic. Tusc. 4, 10, 24:

    loqui,

    id. Ac. 2, 17, 53:

    haec dicuntur inconstantissime,

    without the least consistency, id. Fin. 2, 27, 88:

    adductus primo ita negare inconstanter, ut, etc.,

    Liv. 40, 55, 5:

    prodire,

    Hirt. B. Afr. 82: agens, M. Aurel. ap. Front. ad Caes. 3, ep. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inconstanter

  • 3 inconstanter

    inconstantly, changeably, inconsistently

    Latin-English dictionary of medieval > inconstanter

  • 4 inconstans

    I.
    Of persons:

    mihi ridicule es visus esse inconstans, qui eundem et laederes, et laudares,

    Cic. Rosc. Com. 6, 19:

    populus in omnibus inconstantissimus,

    Sen. Ep. 99.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things:

    inconstans est, quod ab eodem de eadem re diverse dicitur,

    Cic. Inv. 1, 50, 93:

    litterae,

    id. Fam. 10, 16:

    venti,

    Plin. 18, 35, 80, § 352:

    medendi arte nulla inconstantior,

    id. 29, 1, 1, § 2:

    quid inconstantius Deo?

    Cic. Div. 2, 62. — Sup.:

    inconstantissimo vultu et maestissimo,

    Gell. 13, 30, 7.— Adv.: inconstanter, inconstantly, capriciously, inconsistently:

    jactantibus se opinionibus inconstanter et turbide,

    inconsistently and confusedly, Cic. Tusc. 4, 10, 24:

    loqui,

    id. Ac. 2, 17, 53:

    haec dicuntur inconstantissime,

    without the least consistency, id. Fin. 2, 27, 88:

    adductus primo ita negare inconstanter, ut, etc.,

    Liv. 40, 55, 5:

    prodire,

    Hirt. B. Afr. 82: agens, M. Aurel. ap. Front. ad Caes. 3, ep. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inconstans

  • 5 iactō

        iactō āvī, ātus, āre, freq.    [iacio], to throw, cast, hurl: semina per undas, scatter, O.: hastas: de muro vestem, Cs.: cinerem per agros, V.: Saxa saxis (i. e. in saxa), O.—To throw about, toss about, shake, flourish: diu iactato bracchio, Cs.: tinnula manu, O.: cerviculam: homines febri iactantur: corpus in suo sanguine, wallow, O.: bidentes, swing, V.: a facie manūs, throw kisses, Iu.: basia, Iu.: lumina, O.: iugum, i. e. be rebellious, Iu.—To drive hither and thither, drive about, toss: tempestate in alto iactari: te in alto, H.: hiems iactat viros, O.: iactor in turbā.— To throw away: passim arma, L.: Iactatur rerum utilium pars, thrown overboard, Iu.—To throw out, emit, spread: odorem, V.: voces per umbram, V.—Fig., to torment, disquiet, disturb, stir: morbo iactari eodem, H.: clamore et convicio: inrita iurgia, stir up, V.: iactabatur nummus sic, ut, etc., i. e. fluctuated in value.—To consider, examine, discuss: eas res iactari nolebat, Cs.: multa variis iactata sermonibus erant, i. e. talked about, L.: pectore curas, V.—To throw out, make prominent, pronounce, utter, speak, say: querimoniae ultro citroque iactatae, L.: te beatum, H.: Talia iactanti, etc., V.: hanc autem iactari magis causam quam veram esse, is made a pretext, L.: minas: haec incondita Montibus, V. —With prae se, utter confidently, V.—To boast of, vaunt, plume oneself upon: gratiam, Cs.: et genus et nomen, H.: Romam vos expugnaturos iactabatis, L.: lucus, quo se plus iactet Apollo, delights, V.—With se, to exhibit oneself, show off, make a display, boast, take pride: intolerantius se: iactantibus se opinionibus inconstanter, conflicting: te maritae, O.: legatis regis eum se iactasse, i. e. impose on the legates, L.: se in pecuniis, make a prodigal display: se de Calidio: Ullo se alumno, V.: se formosum, Ph.—To be officious, be active in, devote oneself to: se in causis: nostrum hoc tempus aetatis forensi labore iactari: tribuniciis se actionibus, L.

    Latin-English dictionary > iactō

  • 6 anhelo

    ănhēlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [2. anand halo].
    I.
    Verb. neutr.
    A.
    Pr., to move about for breath; hence, to draw the breath with great difficulty, to pant, puff, gasp, etc.:

    anhelat inconstanter,

    Lucr. 3, 490:

    cum languida anhelant,

    id. 4, 864: * Ter. Hec. 5, 3, 25: anhelans ex imis pulmonibus prae curā spiritus ducebatur, Auct. ad Her. 4, 33:

    anhelans Colla fovet,

    Verg. A. 10, 837; 5, 254 al.:

    nullus anhelabat sub adunco vomere taurus,

    Ov. F. 2, 295:

    sudare atque anhelare,

    Col. 2, 3, 2.— In gen., to breathe (cf. anhelitus, II.), Prud. Apoth. 919.—
    B.
    Metaph., of fire:

    fornacibus ignis anhelat,

    roars, Verg. A. 8, 421.—Of the earth:

    subter anhelat humus,

    heaves, Stat. S. 1, 1, 56.—Of the foaming of the sea, Sil. 9, 286.— Trop., of poverty panting for something:

    anhelans inopia,

    Just. 9, 1, 6.—
    II.
    Verb. act., to breathe out, to emit by breathing, breathe forth, exhale:

    nolo verba exiliter exanimata exire, nolo inflata et quasi anhelata gravius,

    Cic. de Or. 3, 11, 38: de pectore frigus anhelans Capricornus, vet. poët. ap. Cic. N. D. 2, 44:

    anhelati ignes,

    Ov. F. 4, 492; so id. H. 12, 15:

    rabiem anhelare,

    Luc. 6, 92:

    anhelatis exsurgens ictibus alnus,

    the strokes of the oars made with panting, Sil. 14, 379.— Trop., to pursue, pant for, strive after something with eagerness:

    Catilinam furentem audaciā, scelus anhelantem,

    breathing out wickedness, Cic. Cat. 2, 1: anhelans ex imo pectore crudelitatem, Auct. ad Her. 4, 55.
    Some, as Corssen, Ausspr.
    II. p. 564, regard the prefix of this word as the Gr. ana; hence, pr. to draw up the breath; cf. antestor.

    Lewis & Short latin dictionary > anhelo

  • 7 aut

    aut, conj. [aut, Osc. auti, Umbr. ote, ute, may be a modification of autem, as at of et, the suffix -t being a relic of the demonstrative -tem, which appears in item, and is the same as -dem in quidem, and -dam in quondam, and of which the demonstrative adverbs, tam and tum, are absolute forms; the first part of these words may be compared with the Gr. au (cf. aute and autar), and with the Sanscr. vā = or, with which again may be compared ve and vel; v. Corss. Ausspr. II. p. 595, and also pp. 130, 223, 411], or; and repeated: aut... aut, either... or; so in Sanscr. vā... vā.
    I.
    In gen. it puts in the place of a previous assertion another, objectively and absolutely antithetical to it, while vel indicates that the contrast rests upon subjective opinion or choice; i. e. aut is objective, vel subjective, or aut excludes one term, vel makes the two indifferent.
    a.
    Used singly, or:

    omnia bene sunt ei dicenda, qui hoc se posse profitetur aut eloquentiae nomen relinquendum est,

    Cic. de Or. 2, 2, 5:

    quibusnam manibus aut quibus viribus,

    Caes. B. G. 2, 30:

    Vinceris aut vincis,

    Prop. 2, 8, 10:

    cita mors venit aut victoria laeta,

    Hor. S. 1, 1, 8:

    ruminat herbas aut aliquam in magno sequitur grege,

    Verg. E. 6, 55 et persaep. (cf. on the contrary, Tac. G. 8: quae neque confirmare argumentis, neque refellere in animo est: ex ingenio suo quisque demat vel addat fidem).—
    b.
    Repeated, aut... aut, either... or:

    Ubi enim potest illa aetas aut calescere vel apricatione melius vel igni, aut vicissim umbris aquisve refrigerari salubrius?

    Cic. Sen. 16, 57:

    Nam ejus per unam, ut audio, aut vivam aut moriar sententiam,

    Ter. Phorm. 3, 1, 19; id. Heaut. 3,1,11 sq.:

    aut, quicquid igitur eodem modo concluditur, probabitis, aut ars ista nulla est,

    Cic. Ac. 2, 30, 96:

    partem planitiae aut Jovis templum aut oppidum tenet,

    Liv. 44, 6, 15:

    terra in universum aut silvis horrida aut paludibus foeda,

    Tac. G. 5:

    hoc bellum quis umquam arbitraretur aut ab omnibus imperatoribus uno anno aut omnibus annis ab uno imperatore confici posse?

    Cic. Imp. Pomp. 11,31.—
    c.
    More than twice repeated:

    aut equos Alere aut canes ad venandum, aut ad philosophos, Ter And. 1, 1, 29: Uxor, si cesses, aut te amare cogitat Aut tete amare aut potare atque animo obsequi,

    id. Ad. 1, 1, 7 sq.; so four times in Lucr. 4, 935 sq.; five times in Cic. Off. 1, 9, 28; id. N. D. 3, 12, 30; and Prop. 4, 21, 26 sqq.; and six times in Plin. 17, 10, 9, § 58.—
    d.
    Sometimes double disjunctive phrases with aut... aut are placed together:

    Adsentior Crasso, ne aut de C. Laelii soceri mei aut de hujus generi aut arte aut gloriā detraham,

    Cic. de Or. 1, 9, 35:

    res ipsa et rei publicae tempus aut me ipsum, quod nolim, aut alium quempiam aut invitabit aut dehortabitur,

    id. Pis. 39, 94.—
    e.
    Repeated after negatives:

    ne aut ille alserit Aut ceciderit atque aliquid praefregerit,

    Ter. Ad. 1, 1, 11:

    ne tanti facinoris immanitas aut exstitisse aut non vindicata esse videatur,

    Cic. Cat. 1, 6, 14; id. Sull. 43; id. Sest. 37; 39:

    neque enim sunt aut obscura aut non multa post commissa,

    id. Cat. 1, 6, 15; id. Off. 1, 20, 66; 1, 11, 36; 1, 20, 68; id. de Or. 2, 45, 189:

    nec milites ad scelus missos aut numero validos aut animo promptos,

    Tac. A. 14, 58; id. H. 1, 18; id. Or. 12:

    nec erit mirabilis illic Aut Stratocles aut cum molli Demetrius Haemo,

    Juv. 3, 98 sq.:

    neque aut quis esset ante detexit aut gubernatorem cedere adversae tempestati passus est,

    Suet. Caes. 58; id. Ner. 34:

    Nec aut Persae aut Macedones dubitavere,

    Curt. 4, 15, 28: Non sum aut tam inhumanus aut tam alienus a Sardis. Cic. Scaur. 39; id. Cat. 1, 13:

    Nihil est tam aut fragile aut flexibile quam etc.,

    id. Mil. 36 al. —
    f.
    In interrogations:

    quo modo aut geometres cernere ea potest, quae aut nulla sunt aut internosci a falsis non possunt aut is, qui fidibus utitur, explere numeros et conficere versus?

    Cic. Ac. 2, 7, 22; so id. de Or. 1, 9, 37; id. Rosc. Am. 40, 118; id. N. D. 1, 43, 121.—
    g.
    In comparative clauses:

    talis autem simulatio vanitati est conjunctior quam aut liberalitati aut honestati,

    Cic. Off. 1, 15, 44.—
    II.
    Esp.
    A.
    Placed singly, to connect to something more important that which is less so, or at least.
    a.
    Absol.:

    Incute vim ventis submersasque obrue puppes, Aut age diversos et dissice corpora ponto,

    Verg. A. 1, 69 sq. Rib. (furens Juno et irata, quod gravissimum credebat, optavit, deinde quod secundum intulit, Diom. p. 411 P.):

    quaero, num injuste aut improbe fecerit,

    or at least unfairly, Cic. Off. 3, 13, 54:

    a se postulari aut exspectari aliquid suspicantur,

    id. ib. 2, 20, 69:

    quā re vi aut clam agendum est,

    or at least by stealth, id. Att. 10, 12:

    profecto cuncti aut magna pars Siccensium fidem mutavissent,

    Sall. J. 56, 6:

    Audendum est aliquid universis aut omnia singulis patienda,

    Liv. 6, 18, 7:

    pars a centurionibus aut praetoriarum cohortium militibus caesi,

    Tac. A. 1, 30:

    potentiā suā numquam aut raro ad impotentiam usus,

    Vell. 2, 29.—
    b.
    With certe, etc., v. infra, F. 2.—
    B.
    To connect something which must take place, if that which is previously stated does not, or, otherwise, or else, in the contrary case, = alioqui:

    Redduc uxorem, aut quam obrem non opus sit cedo,

    Ter. Hec. 4, 4, 76:

    id (principium) nec nasci potest nec mori, aut concidat omne caelum etc.,

    Cic. Tusc. 1, 23, 54 (Seyffert ad h. l., but preferring ut non; B. and K. and Kühner, vel):

    nunc manet insontem gravis exitus: aut ego veri Vana feror,

    Verg. A. 10, 630:

    effodiuntur bulbi ante ver: aut deteriores fiunt,

    Plin. 19, 5, 30, § 96:

    Mutatione recreabitur sicut in cibis... Aut dicant iste mihi, quae sit alia ratio discendi,

    Quint. 1, 12, 6; 2, 17, 9.—
    C.
    To restrict or correct an expression which is too general or inaccurate, or, or rather, or more accurately.
    a.
    Absol.:

    de hominum genere, aut omnino de animalium loquor,

    Cic. Fin. 5, 11, 33; 5, 20, 57; id. Ac. 2, 8, 23:

    Aut scilicet tua libertas disserendi amissa est, aut tu is es, qui in disputando non tuum judicium sequare,

    id. Leg. 1, 13, 36: cenaene causā, aut tuae mercedis gratiā Nos nostras aedīs postulas comburere? or rather, etc., Plaut. Aul. 2, 6, 11.—In this signification aut sometimes begins a new clause: Potestne igitur quisquam dicere, inter eum, qui doleat, et inter eum, qui in voluptate sit, nihil interesse? Aut, ita qui sentiet, non apertissime insaniat? or is not rather, etc., Cic. Ac. 2, 7, 20:

    Quid est enim temeritate turpius? Aut quid tam temerarium tamque indignum sapientis gravitate atque constantiā, quam, etc.,

    id. N. D. 1, 1, 1; id. Fin. 4, 26, 72; Plin. Ep. 1, 10, 3.—
    b.
    With potius (v. infra, F. 4.).—
    D.
    Neque... aut sometimes, but chiefly in the poets, takes the place of neque... neque: Neque ego hanc abscondere furto Speravi, ne finge, fugam;

    nec conjugis umquam Praetendi taedas aut haec in foedera veni,

    Verg. A. 4, 339:

    Si neque avaritiam neque sordes aut mala lustra Obiciet vere quisquam mihi,

    Hor. S. 1, 6, 68 Bentl., but ac, K. and H.:

    Nunc neque te longi remeantem pompa triumphi Excipit aut sacras poscunt Capitolia lauros,

    Luc. 1, 287:

    Nam neque plebeiam aut dextro sine numine cretam Servo animam,

    Stat. S. 1, 4, 66:

    Neque enim Tyriis Cynosura carinis Certior aut Grais Helice servanda magistris,

    Val. Fl. 1, 17; so also Tacitus: nec litore tenus adcrescere aut resorberi, Agr. 10; G. 7 ter; H. 1, 32; so after non:

    Non eo dico, quo mihi veniat in dubium tua fides, aut quo etc.,

    Cic. Quinct. 5:

    non jure aut legibus cognoscunt,

    Tac. Or. 19; id. Agr. 41; id. G. 24; after haud:

    Haud alias populus plus occultae vocis aut suspicacis silentii permisit,

    id. A. 3, 11; after nihil:

    nihil caedis aut praedae,

    id. A. 15, 6; 13, 4; id. H. 1, 30.—
    E.
    The poets connect by aut... vel, vel... aut, instead of aut... aut, or vel... vel: Quotiens te votui Argu [p. 211] rippum Conpellare aut contrectare conloquive aut contui? Plaut. As. 3, 1, 19:

    aut appone dapes, Vare, vel aufer opes,

    Mart. 4, 78, 6 (this epigram is rejected by Schneid.):

    Non ars aut astus belli vel dextera deerat,

    Sil. 16, 32.—
    F.
    In connection with other particles.
    1.
    Aut etiam, to complete or strengthen an assertion, or also, or even:

    quid ergo aut hunc prohibet, aut etiam Xenocratem, etc.,

    Cic. Tusc. 5, 18, 51:

    conjectura in multas aut diversas, aut etiam in contrarias partes,

    id. Div. 2, 26, 55; id. Off. 1, 9, 28:

    si aut ambigue aut inconstanter aut incredibiliter dicta sunt, aut etiam aliter ab alio dicta,

    id. Part. Or. 14, 51:

    etsi omnia aut scripta esse a tuis arbitror, aut etiam nuntiis ac rumore perlata,

    id. Att. 4, 1.—So with one aut:

    quod de illo acceperant, aut etiam suspicabantur,

    Cic. Fam. 1, 19, 36; Cels. 4, 18:

    si modo sim (orator), aut etiam quicumque sim,

    Cic. Or. 3, 12; id. de Or. 1, 17, 76.—
    2.
    Aut certe, aut modo, aut quidem, or aut sane, to restrict a declaration, or at least (cf. II. A.).
    a.
    Aut certe:

    ac video hanc primam ingressionem meam aut reprehensionis aliquid, aut certe admirationis habituram,

    Cic. Or. 3, 11; id. Top. 17, 64:

    quo enim uno vincebamur a victā Graeciā, id aut ereptum illis est, aut certe nobis cum illis communicatum,

    id. Brut. 73, 254; so Dolabella ap. Cic. Fam. 9, 9, 1; Liv. 2, 1, 4; 40, 46, 2; Cels. 1, 2; 5, 26; Prop. 4, 21, 29.—
    b.
    Aut modo:

    Si umquam posthac aut amasso Casinam, aut obcepso modo,

    Plaut. Cas. 5, 4, 22.—
    c.
    Aut quidem:

    Proinde desinant quidam quaerere ultra aut opinari... aut quidem vetustissimā nave impositos jubebo avehi,

    Suet. Caes. 66.—
    d.
    Aut sane:

    Afer aut Sardus sane,

    Cic. Scaur. 15.—
    3.
    Aut vero, to connect a more important thought, or indeed, or truly:

    Quem tibi aut hominem, aut vero deum, auxilio futurum putas?

    Cic. Verr. 2, 4, 78:

    Quis enim tibi hoc concesserit, aut initio genus hominum se oppidis moenibusque saepsisse? Aut vero etc.,

    id. de Or. 1, 9, 36.—
    4.
    Aut potius, for correction or greater definiteness, or rather (cf. II. C.):

    Erravit, aut potius insanivit Apronius?

    Cic. Verr. 2, 3, 119:

    proditores aut potius apertos hostes,

    id. Sest. 35:

    nemo est injustus, aut incauti potius habendi sunt improbi,

    id. Leg. 1, 14, 40:

    Quae est ergo ista ratio, aut quae potius ista amentia?

    id. Verr. 3, 173.—
    5.
    Aut ne... quidem:

    ego jam aut rem aut ne spem quidem exspecto,

    Cic. Att. 3, 22 fin.
    Aut regularly precedes the words of its clause, but sometimes in the poets it takes the second place:

    Saturni aut sacram me tenuisse diem,

    Tib.
    1, 3, 18 Lachm.:

    justos aut reperire pedes,

    id. 2, 5, 112:

    Persequar aut studium linguae etc.,

    Prop. 4, 21, 27:

    Fer pater, inquit, opem! Tellus aut hisce, vel istam, etc.,

    Ov. M. 1, 545 (Merk., ait):

    Balteus aut fluxos gemmis adstrinxit amictus,

    Luc. 2, 362, where some read haud. See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 525-558.

    Lewis & Short latin dictionary > aut

  • 8 titubo

    tĭtŭbo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to stagger, totter, reel.
    I.
    Lit. (rare; cf.: vacillo, labo);

    of drunken persons: Silenus titubans annisque meroque,

    Ov. M. 11, 90:

    mero somnoque gravis titubare videtur,

    id. ib. 3, 608; 4, 26; 15, 331; cf.:

    titubans pes,

    Phaedr. 4, 14, 12:

    vestigia titubata,

    tottering, Verg. A. 5, 332:

    titubat lingua,

    stammers, stutters, Ov. A. A. 1, 598.—
    II.
    Trop., to hesitate, falter, waver, be in suspense, be embarrassed or perplexed (class.):

    Licinius titubans,

    Cic. Cael. 28, 66:

    cave ne titubes mandataque frangas, Hor Ep. 1, 13, 19 Orell. ad loc.: fac titubet blaeso subdola lingua sono,

    Ov. A. A. 1, 598:

    erubuisse, expalluisse, titubasse,

    Auct. Her. 2, 5, 8:

    testes, si verbo titubarint,

    Cic. Fl. 10, 22:

    at vide, ne titubes,

    Plaut. Ps. 4, 1, 32; id. Mil. 2, 2, 93:

    lacrumans titubanti animo, corde et pectore,

    id. ib. 1, 1, 43:

    hic omnibus titubantibus et de rebus summis desperantibus,

    Nep. Eum. 9, 2:

    quid agat, ne quid titubet,

    Plaut. Ps. 2, 4, 75:

    verum illa ne quid titubet,

    Ter. Heaut. 2, 3, 120; Quint. 5, 7, 11:

    nihil,

    Cic. Att. 2, 9, 2; cf. impers. pass.:

    ne quid titubetur,

    Plaut. Mil. 3, 3, 70:

    si quid forte titubatum est, ut fit in bello,

    Cic. Fam. 12, 10, 2:

    versus debilitatur, in quācumque ejus sit parte titubatum,

    id. de Or. 3, 50, 192.—Hence, tĭtŭbanter, adv., loosely, totteringly.
    A.
    Lit.:

    lapis, quem artifex titubanter aptaverat fundae,

    Amm. 24, 4, 28. —
    B.
    Trop., hesitatingly, falteringly:

    titubanter et inconstanter loqui de aliquā re,

    Auct. Her. 4, 41, 53:

    titubanter et strictim,

    Cic. Cael. 7, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > titubo

См. также в других словарях:

  • IBYCUS — I. IBYCUS Lyricus poeta, cuius fragmenta Henr. Steph. collegit. Hunc maxime omnium amore flagrâsse, ex ipsius seriptis constare, scribit Cir. Tusc. Qu. l. 4. Inde proverb. Ibyci grues, quoties sceleribus novo quodam et improviso casu proditis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • inconstamment — Inconstamment, Inconstanter …   Thresor de la langue françoyse

  • parler — Parler: Loqui, Fari, Fabulari, Crepare, Verba facere, Mittere vocem, Voces facere, Sermocinari. {{t=g}}paralaléin,{{/t}} esse puto (ait Budaeus) quod lingua vernacula pro verbo loqui, Verba facere, dicit Parler, et {{t=g}}paralalian,{{/t}} quod… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»