-
1 titubō
titubō āvī, ātus, āre, to stagger, totter, reel: annisque meroque, O.: domum est reversus titubanti pede, Ph.: vestigia titubata, tottering, V.— —In speech, to stammer, stutter, hesitate: mente ac linguā titubante: (versus) debilitatur, in quācumque est parte titubatum, i. e. uttered falteringly.—Fig., to hesitate, falter, waver, be in suspense, be embarrassed: cave ne titubes mandataque frangas, H.: omnibus titubantibus et de rebus summis desperantibus, N.: si quid forte titubatum est, ut fit in bello.* * *titubare, titubavi, titubatus Vstagger, totter; falter -
2 titubo
I.Lit. (rare; cf.: vacillo, labo);II.of drunken persons: Silenus titubans annisque meroque,
Ov. M. 11, 90:mero somnoque gravis titubare videtur,
id. ib. 3, 608; 4, 26; 15, 331; cf.:titubans pes,
Phaedr. 4, 14, 12:vestigia titubata,
tottering, Verg. A. 5, 332:titubat lingua,
stammers, stutters, Ov. A. A. 1, 598.—Trop., to hesitate, falter, waver, be in suspense, be embarrassed or perplexed (class.):A.Licinius titubans,
Cic. Cael. 28, 66:cave ne titubes mandataque frangas, Hor Ep. 1, 13, 19 Orell. ad loc.: fac titubet blaeso subdola lingua sono,
Ov. A. A. 1, 598:erubuisse, expalluisse, titubasse,
Auct. Her. 2, 5, 8:testes, si verbo titubarint,
Cic. Fl. 10, 22:at vide, ne titubes,
Plaut. Ps. 4, 1, 32; id. Mil. 2, 2, 93:lacrumans titubanti animo, corde et pectore,
id. ib. 1, 1, 43:hic omnibus titubantibus et de rebus summis desperantibus,
Nep. Eum. 9, 2:quid agat, ne quid titubet,
Plaut. Ps. 2, 4, 75:verum illa ne quid titubet,
Ter. Heaut. 2, 3, 120; Quint. 5, 7, 11:nihil,
Cic. Att. 2, 9, 2; cf. impers. pass.:ne quid titubetur,
Plaut. Mil. 3, 3, 70:si quid forte titubatum est, ut fit in bello,
Cic. Fam. 12, 10, 2:versus debilitatur, in quācumque ejus sit parte titubatum,
id. de Or. 3, 50, 192.—Hence, tĭtŭbanter, adv., loosely, totteringly.Lit.:B.lapis, quem artifex titubanter aptaverat fundae,
Amm. 24, 4, 28. —Trop., hesitatingly, falteringly:titubanter et inconstanter loqui de aliquā re,
Auct. Her. 4, 41, 53:titubanter et strictim,
Cic. Cael. 7, 15. -
3 titubanter
titubanter adv. [titubo], totteringly, hesitatingly, falteringly. -
4 titubātiō
titubātiō ōnis, f [titubo], a tottering, wavering, embarrassment. -
5 intitubabilis
intĭtŭbābĭlis, e, adj. [2. in-titubo], firm, unwavering (eccl. Lat.), Cassiod. in Psa. 134, 2. -
6 labo
lăbo, āvi, ātum, 1, v. n. [from the same root as 1. labor], to totter, be ready to fall, begin to sink, to give way, be loosened (syn.: vacillo, titubo, nato).I.Lit.: labat, labuntur saxa, caementae cadunt, Enn. ap. Non. 196, 3 (Trag. v. 142 Vahl.):II.signum labat,
Cic. Verr. 2, 4, 43, 95:si ex ictu... labant dentes,
Cels. 7, 12, 1:labat ariete crebro Janua,
Verg. A. 2, 492:labant curvae naves,
roll, Ov. M. 2, 163:pressaeque labant sub gurgite turres,
id. ib. 1, 290:(turris) qua summa labantis Juncturas tabulata dabant,
Verg. A. 2, 463:littera labat,
written with a trembling hand, Ov. H. 10, 140:labare sermone,
to stutter, speak indistinctly, Plin. 14, 22, 28, § 146:si labat oculus et hac atque illac movetur,
is unsteady, Cels. 7, 7, 14:tarda trementi genua labant,
sink, Verg. A. 5, 432; so,pedes,
Ov. F. 6, 676:vincla labant,
are loosed, id. A. A. 2, 85.— Poet., of dying persons:inde labant populi,
fall, sink, Luc. 6, 93; cf.:omnia tum vero vitaï claustra lababant,
Lucr. 6, 1153.—With Gr. acc.:egressi labant vestigia prima,
Verg. A. 10, 283 Forbig. (Rib. egressisque).—Trop.A.To waver, to be unstable, undecided, to hesitate (in opinion, resolution, etc.):B.si res labat, Itidem amici collabascunt,
Plaut. Stich. 4, 1, 16; cf.:scito, labare meum consilium illud, quod satis jam fixum videbatur,
Cic. Att. 8, 14, 2:labamus mutamusque sententiam,
id. Tusc. 1, 32, 78:cum ei labare M. Antonius videretur,
id. Phil. 6, 4, 10:animumque labantem inpulit,
Verg. A. 4, 22:labantia corda,
id. ib. 12, 223:socii labant,
waver in fidelity, Liv. 22, 61; cf.:fides sociorum,
id. 32, 30, 9:animus regis,
id. 40, 54; 2, 39:quīs lababat fides,
whose fidelity was wavering, Sil. 2, 392:mens,
Ov. M. 6, 629:tu mente labantem dirige me,
Luc. 2, 244:ex nimia matrem pietate labare sensit,
Ov. M. 6, 629:memoria labat,
becomes weak, Liv. 5, 18; cf.:mens in illis (phreneticis) labat, in hoc (cordiaco) constat,
Cels. 3, 19:nec dubium habebatur labare hostes,
Tac. A. 2, 26:labante jam Agrippina,
id. H. 14, 22:labantem ordinem contirmare,
Suet. Caes. 14:acies labantes restituere,
Tac. G. 8 init.:sustinere labantem aciem,
id. H. 3, 23; 5, 18.—To sink, fall to pieces, go to ruin:quid non sic aliud ex alio nectitur, ut non, si unam litteram moveris, labent omnia?
Cic. Fin. 3, 22, 74:omnes rei publicae partes aegras et labantes sanare et confirmare,
id. Mil. 25, 68; cf.:sustinuisse labantem fortunam populi Romani,
Liv. 26, 41:sicuti populo Romano sua fortuna labet,
id. 42, 50:labante egregia quondam disciplina,
id. 36, 6:cum res Trojana labaret,
Ov. M. 15, 437:labantibus Vitellii rebus,
Tac. H. 2, 86:si quid in moribus labaret,
id. A. 2, 33. -
7 subtitubo
I.Lit.: pede subtitubo, Ven. Vit. S. Mart. 2, 475. —II.Trop.:subtitubante fide,
Prud. Apoth. 651. -
8 titubanter
tĭtŭbanter, adv., v. titubo fin. -
9 titubantia
tĭtŭbantĭa, ae, f. [titubo], a staggering, wavering (very rare):linguae,
i. e. stammering, Suet. Claud. 30;so too, oris,
id. Vit. 6; cf. the foll. art., I. -
10 vacillo
văcillo ( a scanned long, Lucr. 3, 502), āvi, ātum, 1, v. n. [cf. Sanscr. vak-, to roll; vank-, to shake], to sway to and fro; to waddle, stagger, reel, totter, waver, vacillate (class.; a favorite word with Cic.; cf.: nuto, titubo).I.Lit., of drunken persons: quosdam ex vino vacillantes, quosdam hesternā potatione oscitantes, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:II.videre quosdam ex vino vacillantis,
Quint. 11, 3, 165:praepediuntur crure vacillanti,
Lucr. 3, 479; cf. Ruhnk. ad Rutil. Lup. 2, 7, p. 164 Frotsch.:in utramque partem toto corpore vacillans,
Cic. Brut. 60, 216:arbor ventis pulsa vacillans aestuat,
Lucr. 5, 1096; so,ambusta,
id. 1, 806:vacillant omnia tecta,
id. 6, 575:sub pedibus tellus cum tota vacillat,
id. 5, 1236:accepi tuam epistulam vacillantibus litterulis,
Cic. Fam. 16, 15, 2.—Trop., to waver, hesitate, stagger, be untrustworthy, to vacillate:tota res vacillat et claudicat,
Cic. N. D. 1, 38, 107:Erotem ad ista expedienda factum mihi videbar reliquisse, cujus non sine magnā culpā vacillarunt,
have fallen into confusion, id. Att. 14, 18, 2:justitia vacillat vel jacet potius,
id. Off. 3, 33, 118:stabilitas amicitiae vacillat,
id. Fin. 1, 20, 66:legio vacillans,
wavering in fidelity, id. Phil. 3, 12, 31: gerontikôteron est memoriola vacillare, id. Att. 12, 1, 2:partim sumptibus in vetere aere alieno vacillant,
are staggering beneath a load of old debts, id. Cat. 2, 10, 21:aegrotat fama vacillans,
Lucr. 4, 1124:gentes vacillantes,
Vell. 2, 130, 3:cum animus paulum vacillavit,
Sen. Ep. 114, 22:testes, qui adversus fidem testationis suae vacillant, audiendi non sunt,
Dig. 22, 5, 2:cujus (testis) ita anceps fides vacillat,
ib. 48, 10, 27.
См. также в других словарях:
Ann Petry — (* 12. Oktober 1908 in Old Saybrook, Connecticut; † 28. April 1997 ebd.) ist eine US amerikanische Schriftstellerin, deren Werk der so genannten afroamerikanischen Literatur zuzurechnen ist. Obwohl sie ein durchaus eigenständiges Gesamtwerk… … Deutsch Wikipedia
titubation — 1. A staggering or stumbling in trying to walk. 2. A tremor or shaking of the head, of cerebellar origin. [L. titubo, pp. atus, to stagger] * * * tit·u·ba·tion .tich ə bā shən n a staggering gait observed in some nervous disturbances * * * n. a… … Medical dictionary
titubare — ti·tu·bà·re v.intr. (io tìtubo; avere) 1. BU vacillare, oscillare 2. CO fig., essere, mostrarsi incerto, dubbioso; esitare nel prendere una decisione Sinonimi: dubitare, 1esitare. {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV. ETIMO: dal lat. tĭtŭbāre, di… … Dizionario italiano
titubare — {{hw}}{{titubare}}{{/hw}}v. intr. (io titubo ; aus. avere ) 1 (raro) Vacillare, non essere fermo. 2 (fig.) Mostrarsi incerto, indeciso: titubare prima di agire; SIN. Esitare, nicchiare, tentennare … Enciclopedia di italiano
titubare — v. intr. [dal lat. titubare, voce di formazione espressiva] (io tìtubo, ecc.; aus. avere ). [essere incerto] ▶◀ (non com.) ciurlare nel manico, esitare, essere in forse, (fam.) fare a tiremmolla, (fam.) menare il can per l aia, (non com.)… … Enciclopedia Italiana
ՍԱՅԹԱՔԵՄ — (եցի.) NBH 2 0692 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 11c, 12c չ. περιτρέπομαι, περιφέρομαι, παρακίνομαι titubo, vacillo, erro ὁλισθέω labor, lapso, labefio. Գայթել աքեաց կամ աքեօք. գթել ոտիւք. դողդոջել. շարժլիլ.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)