Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

inborn

  • 1 indolēs

        indolēs is, f    [indu+1 OL-], an inborn quality, natural quality, nature: in frugibus pecudibusque, L.—Native quality, nature, character, genius, disposition: adulescentes bonā indole praediti: virtutum atque vitiorum, L.: tanta, V.
    * * *
    innate character; inborn quality

    Latin-English dictionary > indolēs

  • 2 innātus

        innātus adj.    [P. of innascor], native, inborn, innate, inherent, natural: cupiditas scientiae: amor, V.: murex, native, O.: vecordia quoiquam, T.: ingeniis semina virtutum: alacritas naturaliter omnibus, Cs.: in nobis cognitionis amor.
    * * *
    innata, innatum ADJ
    natural, inborn

    Latin-English dictionary > innātus

  • 3 genitālis

        genitālis e, adj.    [genitus], of generation, of birth, fruitful, generative: quattuor corpora, the four elements, O.: semina, V.: arvum, V.—As subst f., goddess of birth, a surname of Diana, H.
    * * *
    genitalis, genitale ADJ
    of creation/procreation, reproductive; fruitful; connected with birth, inborn

    Latin-English dictionary > genitālis

  • 4 genuīnus

        genuīnus adj.    [GEN-], innate, natural: virtutes.
    * * *
    I
    genuina, genuinum ADJ
    natural, inborn, inate; native; genuine, authentic
    II
    back-tooth, molar; wisdom tooth

    Latin-English dictionary > genuīnus

  • 5 genuīnus

        genuīnus adj.    [genae], of the cheek: dentes, back-teeth.—As subst m. (sc. dens), Iu.
    * * *
    I
    genuina, genuinum ADJ
    natural, inborn, inate; native; genuine, authentic
    II
    back-tooth, molar; wisdom tooth

    Latin-English dictionary > genuīnus

  • 6 ingenitus

        ingenitus adj.    [P. of ingigno], innate, inborn.

    Latin-English dictionary > ingenitus

  • 7 īnsitus

        īnsitus adj.    [P. of 1 insero], ingrafted, grafted: mala, V.—Fig., implanted, inborn, innate, fixed: deorum cognitiones: penitus opinio: vis, H.: menti cognitionis amor: feritas, L.
    * * *
    insita, insitum ADJ
    inserted, incorporated, attached; grafting (plant); innate

    Latin-English dictionary > īnsitus

  • 8 nātīvus

        nātīvus adj.    [GEN-], that has arisen by birth, born: opinio est, nativos esse deos, i. e. not eternal. —Imparted by birth, inborn, innate, original: in alquo lepor, N.: sensus.— Produced by nature, not artificial, natural, native: (silva) pro nativo muro obiecta, Cs.: urbis praesidia: coma, genuine, O.— In gram., primitive: verba.
    * * *
    nativa, nativum ADJ
    original; innate; natural; born

    Latin-English dictionary > nātīvus

  • 9 physicus

        physicus adj., φυσικόσ, of natural philosophy, of physics, natural: quiddam physicum, something relating to physics: ratio.—As subst m., a natural philosopher, naturalist, C.— Plur n. as subst, physics: physicorum ignarus.
    * * *
    I
    physica, physicum ADJ
    pertaining/relating to physics/natural science/physical nature; natural, inborn
    II
    physicist, natural philosopher; natural scientist

    Latin-English dictionary > physicus

  • 10 sēmen

        sēmen inis, n    [1 SA-].—Of plants, seed: manu spargere semen: terra semen excepit: iacto semine, V.: quercus de semine Dodonaeo, O.—Of men or animals, seed, race: genitus de semine Iovis, son of Jupiter, O.: ipsa regio semine orta, L.: mortali semine cretus, of mortal race, O.: (virtus) propria Romani seminis, i. e. an inborn characteristic of the Romans.—A shoot, graft, scion, set, slip, cutting: Seminibus positis (i. e. virgultis), V.— Posterity, progeny, offspring, child: inpia Semina fert utero, O.—Fig., seed, an origin, essence, principle, source, occasion, ground, cause: veteris percepto semine venae Arva rigent auro, O.: malorum omnium: huius belli: Semina terrarumque animaeque marisque Et ignis, i. e. the four elements, V.: semina discordiarum (tribuni), L.: semina futurae luxuriae, the small beginnings, L.
    * * *

    Latin-English dictionary > sēmen

  • 11 stirps

        stirps (rarely stirpis, once stirpēs, L.), pis, f or (poet.) m    [STER-].—Of plants, the lower part of the trunk, stock, stem, stalk, root: terra stirpes amplexa: ut tantum modo per stirpīs alantur suas: sceptrum in silvis imo de stirpe recisum, V.: domos avium cum stirpibus imis Eruit, V.— Of hair: vellere ab stirpe capillos, by the roots, Pr., Tb.— A plant, shrub ; usu. plur: stirpium naturae: in seminibus est causa arborum et stirpium. —Of persons, a stem, stock, race, family, lineage: ignoratio stirpis et generis: qui sunt eius stirpis: divina, V.: Herculis stirpe generatus: ab stirpe socius atque amicus populi R., S.— A scion, offspring, descendant, progeny: quibus stirpes deesset, L.: stirps et genus omne futurum, V.: stirpis virilis ex novo matrimonio fuit, a son, L.—Fig., a root, source, origin, foundation, beginning, cause: altae stirpes stultitiae: populum a stirpe repetere: malorum omnium: gentis, L.: Carthago ab stirpe interiit, utterly, S.— Inborn character, nature: non ingenerantur hominibus mores a stirpe generis: nondum exoletā stirpe gentis, L.
    * * *
    I II
    stock, plant; race, lineage; character

    Latin-English dictionary > stirps

  • 12 physicos

    physice, physicon ADJ
    pertaining/relating to physics/natural science/physical nature; natural, inborn

    Latin-English dictionary > physicos

  • 13 antecapio

    antĕ-căpĭo, cēpi, ceptum, 3, v. a., to obtain before, to receive before.
    I.
    In gen.: quam appellat prolêpsin Epicurus, anteceptam animo rei quandam informationem, an inborn, innate idea, Cic. N. D. 1, 16, 43 B. and K. (cf. anticipatio, I.).—
    II.
    Esp.
    A.
    To take possession of beforehand, to preoccupy:

    multa antecapere, quae bello usui forent,

    Sall. C. 32, 3 Dietsch:

    pontem anteceperat,

    Tac. H. 4, 66 Halm.—
    B.
    To anticipate:

    noctem antecapere,

    Sall. C. 55, 1:

    ea omnia luxu antecapere,

    id. ib. 13, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > antecapio

  • 14 indoles

    ind-ŏles, is, f. [indu = in-olesco; indoles, incrementum, industria, Paul. ex Fest. p. 106 Müll.], an inborn or native quality, natural quality, nature (class.; cf. ingenium).
    I.
    In gen.:

    quae indoles in savio est!

    Plaut. Rud. 2, 4, 10:

    frugum pecudum, Liv 38, 17, 10: arborum,

    Gell. 12, 1, 16.—
    II.
    In partic., native quality, natural abilities of men, talents, genius, disposition:

    adulescentes bonā indole praediti,

    Cic. de Sen. 8, 26:

    virtutis,

    id. Off. 3, 4, 16; cf.:

    virtutum atque vitiorum,

    Liv. 21, 4 fin.:

    major ad virtutem,

    Cic. Or. 13, 41:

    segnis,

    Tac. A. 12, 26:

    praeclara,

    id. H. 1, 15:

    adulescens laetae indolis,

    Gell. 19, 9, 1:

    gener ob altam indolem adscitus,

    Liv. 21, 2, 4.—In plur.:

    bonae animi indoles,

    Gell. 19, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > indoles

  • 15 ingenua

    ingĕnŭus, a, um, adj. [ingeno, ingigno].
    I.
    Native, indigenous, not foreign.
    A.
    Lit.:

    fontes,

    Lucr. 1, 230:

    tophus,

    produced in the country, Juv. 3, 20.—
    B.
    Transf., inborn, innate, natural:

    inest in hoc amussitata sua sibi ingenua indoles,

    Plaut. Mil. 3, 1, 38:

    color,

    natural color, Prop. 1, 4, 13. —
    II.
    Free-born, born of free parents.
    A.
    In gen.: ingenuus homo meant formerly one born of a certain or known father, who can cite his father:

    en unquam fando audistis patricios primo esse factos, non de caelo demissos, sed qui patrem ciere possent, id est nihil ultra quam ingenuos,

    Liv. 10, 8, 10:

    ingenui clarique parentes,

    Hor. S. 1, 6, 91; 1, 6, 8.—Esp., subst.: ingĕnŭus, i, m., and ingĕnŭa, ae, f., a free-born man or woman: ingenui sunt qui liberi nati sunt;

    libertini, qui ex justa servitute manumissi sunt,

    Gai. Inst. 1, 11:

    tutela liberantur ingenuae, etc.,

    id. ib. 1, 194;

    but this word differs from liber, inasmuch as the latter signifies also a freedman,

    Plaut. Mil. 4, 1, 15:

    ingenuamne an libertinam,

    id. ib. 3, 1, 189:

    omnis ingenuorum adest multitudo,

    Cic. Cat. 4, 7, 15: Patricios Cincius ait appellari solitos, qui nunc ingenui vocentur, Paul. ex Fest. p. 241 Müll.: libertinos ab ingenuis adoptari posse, Masur. ap. Gell. 5, 19, 11.—
    B.
    In partic.
    1.
    Worthy of a freeman, noble, upright, frank, candid, ingenuous (syn. liberalis):

    nihil apparet in eo ingenuum,

    Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Off. 1, 42:

    timiditas,

    id. de Or. 2, 3:

    dolor,

    id. Phil. 10, 9, 18:

    vita,

    id. Fam. 5, 21, 3: est animi ingenui (with inf.), id. ib. 2, 6, 2:

    ingenuis studiis atque artibus delectari,

    id. Fin. 5, 18, 48:

    (with humanae) artes,

    id. de Or. 3, 6, 21:

    ingenui vultus puer ingenuique pudoris,

    Juv. 11, 154:

    amor,

    Hor. C. 1, 27, 16:

    per gemitus nostros ingenuasque cruces,

    and by such sufferings on the part of a freeman as belong only to slaves, Mart. 10, 82, 6:

    fastidium,

    Cic. Brut. 67:

    aperte odisse magis ingenui est, quam, etc.,

    id. Lael. 18, 65:

    astuta ingenuum vulpes imitata leonem,

    Hor. S. 2, 3, 186.—
    2.
    Weakly, delicate, tender (free-born persons being less inured to hardships than slaves; poet.):

    invalidae vires, ingenuaeque mihi,

    Ov. Tr. 1, 5, 72:

    gula,

    Mart. 10, 82, 6.—Hence, adv.: ingĕnŭē, in a manner befitting a person of free or noble birth, liberally; openly, frankly, ingenuously:

    educatus,

    Cic. Fin. 3, 11, 38:

    aperte atque ingenue confiteri,

    id. Fam. 5, 2, 2; id. Att. 13, 27, 1:

    pro suis dicere,

    Quint. 12, 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > ingenua

  • 16 ingenuus

    ingĕnŭus, a, um, adj. [ingeno, ingigno].
    I.
    Native, indigenous, not foreign.
    A.
    Lit.:

    fontes,

    Lucr. 1, 230:

    tophus,

    produced in the country, Juv. 3, 20.—
    B.
    Transf., inborn, innate, natural:

    inest in hoc amussitata sua sibi ingenua indoles,

    Plaut. Mil. 3, 1, 38:

    color,

    natural color, Prop. 1, 4, 13. —
    II.
    Free-born, born of free parents.
    A.
    In gen.: ingenuus homo meant formerly one born of a certain or known father, who can cite his father:

    en unquam fando audistis patricios primo esse factos, non de caelo demissos, sed qui patrem ciere possent, id est nihil ultra quam ingenuos,

    Liv. 10, 8, 10:

    ingenui clarique parentes,

    Hor. S. 1, 6, 91; 1, 6, 8.—Esp., subst.: ingĕnŭus, i, m., and ingĕnŭa, ae, f., a free-born man or woman: ingenui sunt qui liberi nati sunt;

    libertini, qui ex justa servitute manumissi sunt,

    Gai. Inst. 1, 11:

    tutela liberantur ingenuae, etc.,

    id. ib. 1, 194;

    but this word differs from liber, inasmuch as the latter signifies also a freedman,

    Plaut. Mil. 4, 1, 15:

    ingenuamne an libertinam,

    id. ib. 3, 1, 189:

    omnis ingenuorum adest multitudo,

    Cic. Cat. 4, 7, 15: Patricios Cincius ait appellari solitos, qui nunc ingenui vocentur, Paul. ex Fest. p. 241 Müll.: libertinos ab ingenuis adoptari posse, Masur. ap. Gell. 5, 19, 11.—
    B.
    In partic.
    1.
    Worthy of a freeman, noble, upright, frank, candid, ingenuous (syn. liberalis):

    nihil apparet in eo ingenuum,

    Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Off. 1, 42:

    timiditas,

    id. de Or. 2, 3:

    dolor,

    id. Phil. 10, 9, 18:

    vita,

    id. Fam. 5, 21, 3: est animi ingenui (with inf.), id. ib. 2, 6, 2:

    ingenuis studiis atque artibus delectari,

    id. Fin. 5, 18, 48:

    (with humanae) artes,

    id. de Or. 3, 6, 21:

    ingenui vultus puer ingenuique pudoris,

    Juv. 11, 154:

    amor,

    Hor. C. 1, 27, 16:

    per gemitus nostros ingenuasque cruces,

    and by such sufferings on the part of a freeman as belong only to slaves, Mart. 10, 82, 6:

    fastidium,

    Cic. Brut. 67:

    aperte odisse magis ingenui est, quam, etc.,

    id. Lael. 18, 65:

    astuta ingenuum vulpes imitata leonem,

    Hor. S. 2, 3, 186.—
    2.
    Weakly, delicate, tender (free-born persons being less inured to hardships than slaves; poet.):

    invalidae vires, ingenuaeque mihi,

    Ov. Tr. 1, 5, 72:

    gula,

    Mart. 10, 82, 6.—Hence, adv.: ingĕnŭē, in a manner befitting a person of free or noble birth, liberally; openly, frankly, ingenuously:

    educatus,

    Cic. Fin. 3, 11, 38:

    aperte atque ingenue confiteri,

    id. Fam. 5, 2, 2; id. Att. 13, 27, 1:

    pro suis dicere,

    Quint. 12, 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > ingenuus

  • 17 ingigno

    in-gigno, gĕnŭi, gĕnĭtum, 3, v. a., to instil by birth or nature, to implant, engender.
    I.
    Lit.:

    herbasque nocentes rupibus ingenuit tellus,

    Luc. 6, 439:

    vites ingenita sterilitate,

    Col. 3, 7, 3.—
    II.
    Trop.:

    natura cupiditatem nomini ingenuit,

    Cic. Fin. 2, 14, 46:

    tantam ingenuit animantibus conservandi sui natura custodiam,

    id. N. D. 2, 48, 124:

    vitia ingenita,

    inborn, Suet. Ner. 1:

    cum sic hominis natura generata sit, ut habeat quiddam ingenitum quasi civile atque populare,

    innate, Cic. Fin. 5, 23, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > ingigno

  • 18 innascor

    in-nascor, nātus sum, 3, v. dep., to be born in, to grow or spring up in a place.
    I.
    Lit.:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    Hor. S. 1, 3, 37:

    Fauni velut innati triviis,

    id. A. P. 245:

    innata rupibus altis robora,

    Ov. H. 7, 37:

    eodem innati solo, quod incolunt,

    Just. 2, 6:

    innata in cornibus cervi hedera,

    Plin. 8, 32, 50, § 117:

    calvitium uni tantum animalium homini, praeterquam innatum,

    excepting those that have it naturally, id. 11, 37, 47, § 131.—
    II.
    Trop. (class.), to arise in, originate in, be produced in:

    in hac elatione animi nimia cupiditas principatus innascitur,

    Cic. Off. 1, 19, 64.—Hence, P. a.: innātus, a, um, inborn, innate, inherent, natural.
    (α).
    With dat.: non mihi avaritia umquam innatast;

    satis habeo divitiarum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 71:

    innatam esse homini probitatem,

    Cic. Fin. 2, 31, 99:

    sunt ingeniis nostris semina innata virtutum,

    id. Tusc. 3, 1, 2:

    est quaedam alacritas naturaliter innata omnibus,

    Caes. B. C. 3, 92, 3:

    affectata aliis castitas, tibi ingenita et innata,

    Plin. Pan. 20, 2.—
    (β).
    With in and abl.:

    tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor,

    Cic. Fin. 5, 18, 48:

    in animis eorum insitum atque innatum esse videtur,

    id. Verr. 2, 4, 48.—
    (γ).
    Absol.:

    nos habere insitam quandam, vel potius innatam cupiditatem scientiae,

    Cic. Fin. 4, 2, 4:

    innata atque insita anteponantur assumptis atque adventiciis,

    id. Top. 18, 69:

    affectatio innata videtur esse, non arcessita,

    Quint. 9, 3, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > innascor

  • 19 insero

    1.
    in-sĕro, sēvi, sĭtum, 3, v. a. [in-, 1. sero], to sow or plant in; to ingraft (class.).
    I.
    Lit.:

    frumentum,

    Col. 5, 7, 3:

    pirum bonam in pirum silvaticam,

    to ingraft, graft, Varr. R. R. 1, 40, 5:

    vitem,

    Col. Arb. 8, 2:

    fissā modo cortice virgam Inserit,

    Ov. M. 14, 631; Hor. Epod. 2, 12:

    inseritur et nucis arbutus horrida fetu,

    Verg. G. 2, 69 Forbig. ad loc.; so,

    cum Vergilius insitam nucibus arbutum dicat,

    Plin. 15, 15, 17, § 57. —
    II.
    Trop., to implant:

    num qua tibi vitiorum inseverit olim Natura,

    Hor. S. 1, 3, 35:

    remedia herbis invisis,

    Plin. 22, 6, 7, § 15:

    animos corporibus,

    to unite, Cic. Univ. 12, 38.—Hence, insĭtus, a, um, P.a., ingrafted, grafted.
    A.
    Lit.:

    arbor,

    Col. Arb. 20, 2:

    mala,

    Verg. G. 2, 33.—
    2.
    Transf., of animals:

    discordantem utero suo generis alieni stirpem insitam recipere,

    a hybrid, Col. 6, 36, 2.— Subst.: insĭtum, i, n., a graft, scion, Col. 5, 11, 8.—
    III.
    Trop., implanted by nature, inborn, innate, natural:

    O generosam stirpem et tamquam in unam arborem plura genera, sic in istam domum multorum insitam atque illigatam sapientiam,

    Cic. Brut. 58, 213: reliqua est ea causa, quae non jam recepta, sed innata;

    neque delata ad me, sed in animo sensuque meo penitus affixa atque insita est,

    id. Verr. 2, 5, 53, § 139:

    Deorum cognitiones,

    id. N. D. 1, 17, 44:

    tam penitus insita opinio,

    id. Clu. 1, 4:

    notio quasi naturalis atque insita in animis nostris,

    id. Fin. 1, 9, 31:

    menti cognitionis amor,

    id. ib. 4, 7, 18:

    hoc naturā est insitum, ut,

    id. Sull. 30, 83:

    feritas,

    Liv. 34, 20, 2.— In gen., taken in, incorporated, admitted, adopted:

    ex deserto Gavii horreo in Calatinos Atilios insitus,

    Cic. Sest. 33, 72:

    insitus et adoptivus,

    Tac. A. 13, 14.
    2.
    in-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3, v. a. [in-, 2. sero], to put, bring, or introduce into, to insert (class.); constr. with in and acc., or with dat.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    collum in laqueum,

    Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37; id. de Or. 2, 39, 162:

    oculos in pectora,

    Ov. M. 2, 94:

    caput in tentoria,

    Liv. 8, 36, 6:

    gemmas aureis soleis,

    Curt. 9, 1, 29:

    falces longuriis,

    Caes. B. G. 3, 14:

    subtegmen radiis,

    Ov. M. 6, 56:

    in avium nidis aliquid,

    Plin. 24, 19, 113, § 174.—
    B.
    In partic., to ingraft: quidquid inserueris, vimine diligenter ligato, Col. Arb. 8, 2:

    surculus insertus,

    id. ib. 3.—
    II.
    Trop., to bring into, introduce, to mix or mingle with:

    amputanda plura sunt illi aetati, quam inserenda,

    Cic. Cael. 31, 76:

    jus est, quod non opinio genuit, sed quaedam innata vis inseruit,

    id. Inv. 2, 53, 161:

    historiae jocos,

    Ov. Tr. 2, 444:

    querelas,

    Tac. H. 1, 23:

    adeo minimis etiam rebus prava religio inserit Deos,

    Liv. 27, 23, 2:

    contiones directas operi suo,

    Just. 38, 3:

    tantae rerum magnitudini hoc inserere,

    Vell. 2, 107, 1:

    haec libello,

    Suet. Dom. 18: manus, to set one ' s hands to, Luc. 8, 552:

    liberos sceleri,

    to draw into, involve in crime, Sen. Thyest. 322:

    nomina alienae gentis Aeacidis,

    Ov. M. 13, 33; cf.:

    ignobilitatem suam magnis nominibus,

    Tac. A. 6, 2: se, to mingle with, join, engage in:

    inserentibus se centurionibus,

    id. H. 2, 19:

    se turbae,

    Ov. A. A. 1, 605:

    se bellis civilibus,

    id. M. 3, 117: civium numero, to reckon or enroll among, Suet. Aug. 42:

    Liviorum familiae,

    id. Tib. 3:

    stellis et concilio Jovis,

    Hor. C. 3, 25, 6:

    aliquem vitae,

    i. e. to preserve alive, Stat. S. 5, 5, 72: nomen famae, to attach to fame, i. e. to render celebrated, Tac. Or. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > insero

  • 20 nativus

    nātīvus, a, um, adj. [nascor], that has arisen from or by birth; born (cf. naturalis).
    I.
    Lit. (class.):

    mundus,

    made, created, Lucr. 5, 66:

    animus,

    id. 3, 417:

    Anaximandri opinio est, nativos esse deos,

    Cic. N. D. 1, 10, 25.—
    II.
    Transf.
    A.
    Imparted by birth, inborn, innate:

    ut appareret, in eo nativum quendam leporem esse, non ascitum,

    Nep. Att. 4, 1:

    mulier si nativā sterilitate sit,

    Gell. 4, 2, 9: malum, hunger (opp. delatum), Cic. Dom. 5, 12:

    sensus (with domesticus),

    id. Har. Resp. 9, 19.—
    B.
    Opp. to artificial, that is produced by nature, not artificial, natural, native (class.):

    beluae partim fluitantes, partim nativis testis inhaerentes,

    Cic. N. D. 2, 39, 100:

    urbis (Romae) ipsius nativa praesidia,

    id. Rep. 2, 6, 11:

    nativae oves,

    whose wool is used in its natural color, Plin. 8, 48, 73, § 191:

    montes nativi salis,

    id. 31, 7, 39, § 77:

    color,

    id. 32, 7, 24, § 74:

    specus,

    Tac. A. 4, 59:

    arcus,

    Ov. M. 3, 160:

    coma,

    original, former, genuine, id. Am. 1, 14, 56.—
    2.
    In partic., in gram.: nativa verba, primitive words, primitives: simplicia verba partim nativa sunt, partim reperta: nativa ea quae significata sunt sensu;

    reperta, quae ex his facta sunt,

    Cic. Part. Or. 5, 16; cf. Quint. 8, 3, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > nativus

См. также в других словарях:

  • Inborn — In born , a. Born in or with; implanted by nature; innate; congenital; as, inborn passions. Cowper. Syn: Innate; inherent; congenital; natural …   The Collaborative International Dictionary of English

  • inborn — index born (innate), hereditary, ingrained, inherent, innate, natural, organic Burton s Legal Thesaurus …   Law dictionary

  • inborn — (adj.) O.E. inboren native to a place, from IN (Cf. in) within + boren brought forth (see BORN (Cf. born)). Of qualities in a person, 1510s …   Etymology dictionary

  • inborn — innate, congenital, hereditary, inherited, inbred Analogous words: inherent, intrinsic, constitutional, essential: natural, normal, *regular, typical: *native, indigenous Antonyms: acquired …   New Dictionary of Synonyms

  • inborn — / inbred [adj] coming from birth; natural congenital, connate, connatural, constitutional, deep seated, essential, hereditary, inbred, indigenous, indwelling, ingenerate, ingrained, inherent, inherited, innate, instinctive, intrinsic, intuitive,… …   New thesaurus

  • inborn — ► ADJECTIVE ▪ existing from birth …   English terms dictionary

  • inborn — [in′bôrn΄] adj. [OE inboren] 1. present in the organism at birth; innate; not acquired 2. hereditary; inherited SYN. INNATE …   English World dictionary

  • inborn — in|born [ˌınˈbo:n US o:rn] adj an inborn quality or ability is one you have had naturally since birth ▪ Mammals have an inborn fear of snakes. ▪ Good taste is inborn and cannot be learned …   Dictionary of contemporary English

  • inborn — [[t]ɪ̱nbɔ͟ː(r)n[/t]] ADJ: usu ADJ n Inborn qualities are natural ones which you are born with. He had an inborn talent for languages... It is clear that the ability to smile is inborn. Syn: innate, inbred …   English dictionary

  • inborn — Initiated during development in utero. In the specific context of i. error of metabolism, it connotes a genetic disruption of an enzyme. See i. errors of metabolism, under error. SYN: innate. * * * in·born in bȯ(ə)rn adj …   Medical dictionary

  • inborn — in|born [ ın bɔrn ] adjective something that is inborn has existed in you since you were born: INNATE: our inborn instinct for survival …   Usage of the words and phrases in modern English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»