Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in+writing

  • 61 philyra

    1.
    phĭlyra and phĭlŭra, ae, f., = philura, the linden-tree (pure Lat. tilia):

    rari (libri) in philyrae cortice subnotati,

    Mart. Cap. 2, § 136.—
    II.
    Transf.
    A.
    The inner bark of the linden-tree, of which bands for chaplets were made:

    displicent nexae philyris coronae,

    Hor. C. 1, 38, 2; Ov. F. 5, 337; Plin. 16, 14, 25, § 65; 19, 2, 9, § 31.—
    B. C.
    The skin or rind of the papyrus, Plin. 13, 11, 23, § 74.
    2.
    Phĭlyra, ae, f., = Philura, a nymph, daughter of Oceanus, who bore to Saturn the Centaur Chiron, and was changed into a linden-tree, Verg. G. 3, 92; Val. Fl. 5, 153; Hyg. Fab. 138.—Hence,
    A.
    Phĭlyrēĭus and Phĭlyrēus, a, um, adj., Philyrean:

    Philyreius heros,

    i. e. Chiron, Ov. M. 2, 676:

    Philyreia (al. Philyrea) tecta,

    i. e. of Chiron, id. ib. 7, 352.—
    B.
    Phĭlyrĭdes ( Phill-), ae, m., Chiron, the son of Philyra, Ov. A. A. 1, 11; Prop. 2, 1, 60; Verg. G. 3, 550; Mart. 2, 14, 6 (poët. met. grat. Phīllyr-).

    Lewis & Short latin dictionary > philyra

  • 62 Philyreius

    1.
    phĭlyra and phĭlŭra, ae, f., = philura, the linden-tree (pure Lat. tilia):

    rari (libri) in philyrae cortice subnotati,

    Mart. Cap. 2, § 136.—
    II.
    Transf.
    A.
    The inner bark of the linden-tree, of which bands for chaplets were made:

    displicent nexae philyris coronae,

    Hor. C. 1, 38, 2; Ov. F. 5, 337; Plin. 16, 14, 25, § 65; 19, 2, 9, § 31.—
    B. C.
    The skin or rind of the papyrus, Plin. 13, 11, 23, § 74.
    2.
    Phĭlyra, ae, f., = Philura, a nymph, daughter of Oceanus, who bore to Saturn the Centaur Chiron, and was changed into a linden-tree, Verg. G. 3, 92; Val. Fl. 5, 153; Hyg. Fab. 138.—Hence,
    A.
    Phĭlyrēĭus and Phĭlyrēus, a, um, adj., Philyrean:

    Philyreius heros,

    i. e. Chiron, Ov. M. 2, 676:

    Philyreia (al. Philyrea) tecta,

    i. e. of Chiron, id. ib. 7, 352.—
    B.
    Phĭlyrĭdes ( Phill-), ae, m., Chiron, the son of Philyra, Ov. A. A. 1, 11; Prop. 2, 1, 60; Verg. G. 3, 550; Mart. 2, 14, 6 (poët. met. grat. Phīllyr-).

    Lewis & Short latin dictionary > Philyreius

  • 63 Philyreus

    1.
    phĭlyra and phĭlŭra, ae, f., = philura, the linden-tree (pure Lat. tilia):

    rari (libri) in philyrae cortice subnotati,

    Mart. Cap. 2, § 136.—
    II.
    Transf.
    A.
    The inner bark of the linden-tree, of which bands for chaplets were made:

    displicent nexae philyris coronae,

    Hor. C. 1, 38, 2; Ov. F. 5, 337; Plin. 16, 14, 25, § 65; 19, 2, 9, § 31.—
    B. C.
    The skin or rind of the papyrus, Plin. 13, 11, 23, § 74.
    2.
    Phĭlyra, ae, f., = Philura, a nymph, daughter of Oceanus, who bore to Saturn the Centaur Chiron, and was changed into a linden-tree, Verg. G. 3, 92; Val. Fl. 5, 153; Hyg. Fab. 138.—Hence,
    A.
    Phĭlyrēĭus and Phĭlyrēus, a, um, adj., Philyrean:

    Philyreius heros,

    i. e. Chiron, Ov. M. 2, 676:

    Philyreia (al. Philyrea) tecta,

    i. e. of Chiron, id. ib. 7, 352.—
    B.
    Phĭlyrĭdes ( Phill-), ae, m., Chiron, the son of Philyra, Ov. A. A. 1, 11; Prop. 2, 1, 60; Verg. G. 3, 550; Mart. 2, 14, 6 (poët. met. grat. Phīllyr-).

    Lewis & Short latin dictionary > Philyreus

  • 64 Philyrides

    1.
    phĭlyra and phĭlŭra, ae, f., = philura, the linden-tree (pure Lat. tilia):

    rari (libri) in philyrae cortice subnotati,

    Mart. Cap. 2, § 136.—
    II.
    Transf.
    A.
    The inner bark of the linden-tree, of which bands for chaplets were made:

    displicent nexae philyris coronae,

    Hor. C. 1, 38, 2; Ov. F. 5, 337; Plin. 16, 14, 25, § 65; 19, 2, 9, § 31.—
    B. C.
    The skin or rind of the papyrus, Plin. 13, 11, 23, § 74.
    2.
    Phĭlyra, ae, f., = Philura, a nymph, daughter of Oceanus, who bore to Saturn the Centaur Chiron, and was changed into a linden-tree, Verg. G. 3, 92; Val. Fl. 5, 153; Hyg. Fab. 138.—Hence,
    A.
    Phĭlyrēĭus and Phĭlyrēus, a, um, adj., Philyrean:

    Philyreius heros,

    i. e. Chiron, Ov. M. 2, 676:

    Philyreia (al. Philyrea) tecta,

    i. e. of Chiron, id. ib. 7, 352.—
    B.
    Phĭlyrĭdes ( Phill-), ae, m., Chiron, the son of Philyra, Ov. A. A. 1, 11; Prop. 2, 1, 60; Verg. G. 3, 550; Mart. 2, 14, 6 (poët. met. grat. Phīllyr-).

    Lewis & Short latin dictionary > Philyrides

  • 65 praescribo

    prae-scrībo, psi, ptum, 3, v. a., to write before, in front, or previously, to prefix in writing (syn.: praefinio, praestituo).
    I.
    Lit.:

    pagina nomen sibi quae Vari praescripsit,

    Verg. E. 6, 11:

    monimentis consulum nomina,

    Tac. A. 3, 57; cf.:

    praescriptum (sc. in signis) Vespasiani nomen,

    id. H. 3, 13:

    nomen ipsius virtutis libro,

    Gell. 11, 16, 7:

    epistula, cui titulus praescriptus est, pluria non plura dici debere,

    id. 5, 21, 10:

    auctoritates praescriptae,

    the recorded names of senators present when a decree was made, Cic. de Or. 3, 2, 5:

    ut praescripsimus,

    as we remarked before, Vell. 2, 21, 1.—
    B.
    Transf., to trace out:

    praescripta lineamenta,

    Plin. 35, 10, 36, § 92.—
    II.
    Trop.
    A.
    To order, appoint, direct, command, prescribe:

    finem rebus,

    Ter. And. 1, 1, 124:

    sic enim praescripsimus iis, quibus ea negotia mandavimus, ut, etc.,

    Cic. Fam. 13, 26, 2:

    cum ei praescriptum esset, ne, etc.,

    id. Att. 16, 3, 6:

    iis praescribendus est imperandi modus,

    id. Leg. 3, 2, 5:

    lege aliquid,

    id. Clu. 53, 147:

    si ipse populo Romano non praescriberet, quemadmodum suo jure uteretur, etc.,

    Caes. B. G. 1, 36:

    quid fieri oporteret, ipsi sibi praescribere poterant,

    id. ib. 2, 20:

    ut majorum jura moresque praescribunt,

    Cic. Font. 16, 36:

    curationem valetudinis,

    id. Div. 2, 59, 123:

    jura civibus,

    id. Sen. 9, 27:

    senatui quae sunt agenda,

    id. ib. 6, 18:

    praescribere et constituere aliquid,

    id. Caecin. 27, 76:

    praescribere aliquid et quasi imperare,

    id. Ac. 2, 3, 8:

    praescriptis verbis agendum est,

    Dig. 19, tit. 5, 2.—
    B.
    In law, to bring an exception against, to except, object, or demur to:

    ignominioso patri filius praescribit,

    Quint. 7, 5, 3; Dig. 47, 15, 3.—
    C.
    To dictate:

    carmina,

    Tib. 4, 1, 177.—
    D.
    To write down, put down in writing:

    testamentum litteris,

    Dig. 29, 1, 40.—
    E.
    (I. q. praetexere, obtentui sumere.) To use as a pretext:

    aliquem,

    Tac. A. 4, 52; 11, 16; cf. praescriptio, II. A.—
    F.
    To describe or depict beforehand:

    tum (Nero) formam futuri principatūs praescripsit,

    Tac. A. 13, 4.—Hence, praescriptum, i, n., something prescribed, a copy, task, lesson to imitate or to get by heart (class.).
    A.
    Lit.:

    puerile praescriptum,

    Sen. Ep. 94, 9:

    pueri ad praescriptum discunt,

    id. ib. 94, 51.—
    B.
    Trop.
    1.
    A precept, order, rule:

    praescripta candida supremae calcis, i. e. metae,

    Lucr. 6, 92:

    omnia legum imperio et praescripto fieri videbitis,

    Cic. Clu. 53, 147; so,

    legis,

    Suet. Claud. 14; Amm. 14, 1, 5; 29, 1, 27:

    praescripta servare,

    Cic. Off. 1, 26, 92:

    ad praescriptum,

    according to order, Caes. B. G. 1, 36; id. B. C. 3, 51; Liv. 10, 22:

    ex communi praescripto civitatis,

    Cic. Inv. 2, 45, 132; cf.:

    ex Augusti praescripto,

    Suet. Ner. 10:

    hoc ejus praescripto,

    Caes. B. C. 1, 87 fin.: ultra praescriptum, beyond or contrary to rule, irregularly, illegally, Suet. Caes. 28.—
    2.
    The prescribed limits or bounds:

    intra praescriptum equitare,

    Hor. C. 2, 9, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > praescribo

  • 66 praescriptio

    praescriptĭo, ōnis, f. [praescribo].
    I.
    A writing before or in front, a prefixing in writing; hence, meton., a title, inscription, preface, introduction, commencement:

    praescriptio legis,

    Cic. Agr. 2, 9, 22:

    tribuniciae potestatis,

    Tac. A. 1, 7.—
    II.
    Trop.
    A.
    A pretext, excuse, pretence:

    ut honestā praescriptione rem turpissimam tegerent,

    Caes. B. C. 3, 32.—
    B.
    A precept, order, rule, law:

    dummodo illa praescriptio moderatioque teneatur,

    Cic. Cael. 18, 42:

    hanc normam, hanc regulam, hanc praescriptionem esse naturae, a quā, etc.,

    id. Ac. 2, 46, 140:

    rationis,

    id. Tusc. 4, 9, 22:

    in hac praescriptione semi-horae,

    id. Rab. Perd. 2, 6:

    sine praescriptione generis aut numeri,

    without previous limitation, Tac. A. 6, 15.—
    C.
    In law, an exception, objection, demurrer:

    aut intentio, aut praescriptio habet controversiam,

    Quint. 7, 5, 2:

    praescriptionem alicui opponere,

    Dig. 44, tit. 1, 11.—
    2.
    Esp., a limitation of the subject-matter in a suit, by a form of words:

    praescriptiones autem appellatas ab eo, quod ante formulas praescribuntur,

    Gai. Inst. 4, 132; cf. id. ib. 4, 130 sqq.—
    D.
    Transf., a philosophical objection, a subtlety, sophism:

    exceptiones et praescriptiones philosophorum,

    Sen. Ep. 48, 12.—
    E.
    Limitation as to time, prescription, Dig. 18, 1, 76.

    Lewis & Short latin dictionary > praescriptio

  • 67 proscribo

    prō-scrībo, psi, ptum, 3, v. a., to write before or in front of, to write over or upon, to inscribe.
    I.
    In gen. (post-Aug.):

    vultus voluntariā poenarum lege proscripti,

    written over, inscribed, Petr. 107.—
    II.
    In partic.
    A.
    To publish any thing by writing (freq. and class.):

    ut quo die esse oporteret idus Januarias, eo die Calendas Martias proscriberet,

    Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129:

    quam (legem) non is promulgavit, quo nomine proscriptam videtis,

    id. ib. 2, 5, 69, §

    177: non proscriptā neque edictā die,

    id. ib. 1, 54, 141:

    venationem,

    id. Att. 16, 4, 1:

    leges,

    Tac. A. 13, 51:

    versiculos per vias,

    Gell. 15, 4, 3.—
    (β).
    With obj.-clause:

    senatum Calendis velle se frequentem adesse, etiam Formiis proscribi jussit,

    Cic. Att. 9, 17, 1:

    proscribit se auctionem esse facturum,

    id. Quint. 4, 15; cf. Suet. Caes. 49.—
    B.
    To offer in writing any thing for sale, lease, or hire, or as to be sold by auction, to post up, advertise:

    proscribere palam sic accipimus, claris litteris, ut, etc.,

    Dig. 14, 3, 11:

    Racilius tabulam proscripsit, se familiam Catonianam venditurum,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 5:

    Claudius proscripsit insulam, vendidit,

    id. Off. 3, 16, 65.—
    C.
    To publish a person as having forfeited his property, to punish with confiscation, to confiscate one's property (cf. publico):

    quaero enim, quid sit aliud proscribere. Velitis, jubeatis, ut M. Tullius in civitate ne sit, bonaque ejus ut mea sint,

    Cic. Dom. 17, 43:

    Pompeium,

    to confiscate the estates gained by him, id. Agr. 2, 36, 99:

    vicinos,

    to confiscate the lands of one's neighbors, id. ib. 3, 4, 14:

    possessiones,

    id. ib.:

    bona,

    Plin. Ep. 8, 18, 5.—
    D.
    To proscribe, outlaw one, by hanging up a tablet with his name and sentence of outlawry, confiscation of goods, etc.:

    posteaquam victoria constituta est, cum proscriberentur homines, qui adversarii fuisse putabantur,

    Cic. Rosc. Am. 6, 16:

    victoriā Sullae parentes,

    Sall. C. 37, 9:

    modus proscribendi,

    Suet. Aug. 27.—Hence, P. a., as subst.: prōscriptus, i, an outlaw, one proscribed:

    contra legem Corneliam, quae proscriptum juvari vetat,

    Cic. Verr. 2, 1, 47, § 123:

    proscriptorum liberos honores petere puduit,

    Plin. 7, 30, 31, § 117:

    in proscriptorum numero esse,

    Sall. C. 51, 33:

    bona proscriptorum,

    id. H. 1, 31 Dietsch.—
    2.
    Trop.:

    cujus pudoris dignitas in concione proscripta sit,

    has been brought into ill repute, rendered suspected, Petr. 106.

    Lewis & Short latin dictionary > proscribo

  • 68 refero

    rĕ-fĕro, rettŭli (also written retuli), rĕlātum (rēlātum or rellatum, Lucr. 2, 1001), rĕferre, v. a. irr., to bear, carry, bring, draw, or give back (very freq. and class.; cf.: reduco, reporto, retraho).
    I.
    Lit.
    A.
    Ingen.: zonas, quas plenas argenti extuli, eas ex provinciā inanes rettuli, C. Gracchus ap. Gell. 15, 12 fin.:

    arma,

    Plaut. Ep. 2, 2, 25:

    vasa domum,

    id. Poen. 4, 2, 25; cf.:

    pallam domum,

    id. Men. 5, 7, 59; 4, 2, 97; 98; cf.:

    anulum ad me,

    id. Cas. 2, 1, 1;

    and simply pallam, spinther,

    id. Men. 3, 3, 16; 5, 1, 5; 5, 2, 56:

    secum aurum,

    id. Aul. 4, 5, 4:

    exta,

    id. Poen. 2, 44:

    uvidum rete sine squamoso pecu,

    id. Rud. 4, 3, 5:

    aestus aliquem in portum refert,

    id. As. 1, 3, 6:

    Auster me ad tribulos tuos Rhegium rettulit,

    Cic. Fam. 12, 25, 3: ut naves eodem, unde erant profectae, reterrentur, Caes. B. G. 4, 28:

    me referunt pedes in Tusculanum,

    Cic. Att. 15, 16, B; cf.:

    aliquem lecticae impositum domum,

    Suet. Caes. 82; and:

    in Palatium,

    id. Vit. 16: intro referre pedem, to turn one ' s feet back, to return, Plaut. Merc. 5, 4, 50; cf.:

    incertus tuum cave ad me rettuleris pedem,

    id. Ep. 3, 4, 3:

    caelo rettulit illa pedem,

    Ov. H. 16, 88; 15, 186:

    fertque refertque pedes,

    id. F. 6, 334 (for a different use of the phrase, v. infra B. 2.):

    in decimum vestigia rettulit annum (victoria),

    Verg. A. 11, 290:

    in convivia gressum,

    Sil. 11, 355:

    in thalamos cursum,

    id. 8, 89:

    ad nomen caput ille refert,

    turns his head, looks back, Ov. M. 3, 245:

    suumque Rettulit os in se,

    drew back, concealed, id. ib. 2, 303:

    ad Tuneta rursum castra refert,

    Liv. 30, 16:

    corpus in monumentum,

    Petr. 113:

    relatis Lacedaemona (ossibus),

    Just. 3, 3, 12:

    gemmam non ad os, sed ad genas,

    Ov. Tr. 5, 4, 5: digitos ad os referre, to draw back (v. digitus), Quint. 11, 3, 103:

    digitos ad frontem saepe,

    Ov. M. 15, 567:

    manum ad capulum,

    Tac. A. 15, 58 fin.:

    rursus enses vaginae,

    Sil. 7, 508:

    pecunias monumentaque, in templum,

    Caes. B. C. 2, 21:

    caput ejus in castra,

    id. B. G. 5, 58:

    vulneratos in locum tutum,

    id. B. C. 2, 41:

    cornua (urorum) in publicum,

    id. B. G. 6, 28:

    frumentum omne ad se referri jubet,

    id. ib. 7, 71:

    signa militaria, scutum, litteras ad Caesarem,

    id. ib. 7, 88; id. B. C. 3, 53; 3, 99; id. B. G. 1, 29; 5, 49:

    Caesaris capite relato,

    id. B. C. 3, 19 fin.
    b.
    Esp.: referre se, to go back, return:

    Romam se rettulit,

    Cic. Fl. 21, 50:

    sese in castra,

    Caes. B. C. 1, 72 fin.:

    se huc,

    id. ib. 2, 8, 2:

    domum me Ad porri catinum,

    Hor. S. 1, 6, 115:

    sese ab Argis (Juno),

    Verg. A. 7, 286:

    se ab aestu,

    Ov. M. 14, 52; cf.:

    se de Britannis ovans,

    Tac. A. 13, 32:

    causam Cleanthes offert, cur se sol referat,

    Cic. N. D. 3, 14, 37.—
    c.
    Pass. in mid. sense, to return, arrive:

    sin reiciemur, tamen eodem paulo tardius referamur necesse est,

    Cic. Tusc. 1, 49, 119:

    classem relatam,

    Verg. A. 1, 390:

    nunc Itali in tergum versis referuntur habenis,

    Sil. 4, 317; 7, 623.—
    d.
    To withdraw, remove:

    fines benignitatis introrsus referre,

    to narrow, Sen. Ben. 1, 14, 5:

    Seleucia ab mari relata,

    remote, Plin. 5, 27, 22, § 93. —
    B.
    In partic.
    1.
    To give back something due; to give up, return, restore, pay back, repay (= reddere):

    scyphos, quos utendos dedi Philodamo, rettuleritne?

    Plaut. As. 2, 4, 34; cf. id. Aul. 4, 10, 29; 37; 38;

    and, pateram (surreptam),

    Cic. Div. 1, 25, 54:

    argentum,

    Plaut. Ps. 2, 2, 29; so (with reddere) id. Curc. 5, 3, 45:

    mercedem (with reddere),

    id. As. 2, 4, 35; cf.:

    octonis idibus aera,

    to pay the money for tuition. Hor. S. 1, 6, 75 (v. idus):

    si non Rettuleris pannum,

    id. Ep. 1, 17, 32; 1, 6, 60:

    verum, si plus dederis, referam,

    Plaut. Ep. 2, 2, 112.—
    2.
    Referre pedem or gradum, as a milit. t. t., to draw back, retire, withdraw, retreat (different from the gen. signif., to return, and the above passages):

    vulneribus defessi pedem referre coeperunt,

    Caes. B. G. 1, 25; cf.:

    ut paulatim cedant ac pedem referant,

    id. B. C. 2, 40; Liv. 7, 33; so,

    referre pedem,

    Caes. B. C. 1, 44 (with loco excedere); Cic. Phil. 12, 3 (opp. insistere); Liv. 3, 60 (opp. restituitur pugna);

    21, 8 al.— For the sake of euphony: referre gradum: cum pedes referret gradum,

    Liv. 1, 14. —

    And, in a like sense, once mid.: a primā acie ad triarios sensim referebatur,

    Liv. 8, 8, 11.—
    b.
    Transf., out of the milit. sphere:

    feroque viso retulit retro pedem (viator),

    Phaedr. 2, 1, 8; cf.:

    viso rettulit angue pedem,

    Ov. F. 2, 342; 6, 334:

    rettulit ille gradus horrueruntque comae,

    id. ib. 2, 502:

    (in judiciis) instare proficientibus et ab iis, quae non adjuvant, quam mollissime pedem oportet referre,

    Quint. 6, 4, 19.
    II.
    Trop., to bear or carry back, to bring, draw, or give back.
    A.
    In gen.: (Saxum) ejulatu... Resonando mutum flebiles voces refert, Att. ap. Cic. Fin. 2, 29, 94 (Trag. Rel. p. 176 Rib.); cf. Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 42:

    sonum,

    id. N. D. 2, 57, 144; id. Or. 12, 38; Hor. Ep. 2, 1, 201 al.:

    voces,

    Ov. M. 12, 47; cf.:

    Coëamus rettulit Echo,

    id. ib. 3, 387: cum ex CXXV. judicibus reus L. referret, restored to the list, i. e. retained, accepted (opp. quinque et LXX. reiceret), Cic. Planc. 17:

    o mihi praeteritos referat si Juppiter annos!

    Verg. A. 8, 560; cf.: tibi tempora, Hor. C. 4, 13, 13:

    festas luces (sae culum),

    id. ib. 4, 6, 42:

    dies siccos (sol),

    id. ib. 3, 29, 20 et saep.:

    hoc quidem jam periit: Ni quid tibi hinc in spem referas,

    Plaut. Ep. 3, 2, 3:

    ad amicam meras querimonias referre,

    id. Truc. 1, 2, 65:

    hic in suam domum ignominiam et calamitatem rettulit,

    Cic. Off. 1, 39, 138; cf.:

    pro re certā spem falsam domum rettulerunt,

    id. Rosc. Am. 38, 110:

    rem publicam sistere negat posse, nisi ad equestrem ordinem judicia referantur,

    id. Verr. 2, 3, 96, § 223:

    servati civis decus referre,

    Tac. A. 3, 21:

    e cursu populari referre aspectum in curiam,

    to turn back, turn towards, Cic. Prov. Cons. 16, 38; cf.:

    oculos animumque ad aliquem,

    id. Quint. 14, 47:

    animum ad studia,

    id. de Or. 1, 1, 1:

    animum ad veritatem,

    id. Rosc. Am. 16, 48:

    animum ad firmitudinem,

    Tac. A. 3, 6 et saep.:

    multa dies variique labor mutabilis aevi Rettulit in melius,

    brought to a better state, Verg. A. 11, 426:

    uterque se a scientiae delectatione ad efficiendi utilitatem refert,

    Cic. Rep. 5, 3, 5; so,

    se ad philosophiam referre,

    to go back, return, id. Off. 2, 1, 4:

    ut eo, unde digressa est, referat se oratio,

    id. ib. 2, 22, 77.—
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 1.) To pay back, give back, repay (syn. reddo):

    denique Par pari referto,

    Ter. Eun. 3, 1, 55; cf.:

    quod ab ipso adlatum est, id sibi esse relatum putet,

    id. Phorm. prol. 21:

    ut puto, non poteris ipsa referre vicem,

    pay him back in his own coin, Ov. A. A. 1, 370; Sen. Herc. Fur. 1337. — Esp. in the phrase referre gratiam (rarely gratias), to return thanks, show one ' s gratitude (by deeds), to recompense, requite (cf.:

    gratiam habeo): spero ego mihi quoque Tempus tale eventurum, ut tibi gratium referam parem,

    Plaut. Merc. 5, 4, 39:

    parem gratiam,

    Ter. Eun. 4, 4, 51:

    et habetur et refertur, Thais, a me ita, uti merita es, gratia,

    id. ib. 4, 6, 12; cf.:

    meritam gratiam debitamque,

    Cic. de Or. 3, 4, 14:

    justam ac debitam gratiam,

    id. Balb. 26, 59:

    pro eo mihi ac mereor relaturos esse gratiam,

    id. Cat. 4, 2, 3; 1, 11, 28; id. Off. 2, 20, 69:

    fecisti ut tibi numquam referre gratiam possim,

    Plaut. Capt. 5, 1, 12; id. Most. 1, 3, 57; id. Pers. 5, 2, 71; id. Ps. 1, 3, 86; id. Rud. 5, 3, 36 al.; Cic. Lael. 15, 53; Caes. B. G. 1, 35:

    alicui pro ejus meritis gratiam referre,

    id. ib. 5, 27 fin.; id. B. C. 2, 39; 3, 1, fin.:

    gratiam emeritis,

    Ov. P. 1, 7, 61:

    gratiam factis,

    id. Tr. 5, 4, 47.— Plur.:

    pro tantis eorum in rem publicam meritis honores ei habeantur gratiaeque referantur,

    Cic. Phil. 3, 15, 39; 10, 11, 1:

    dis advenientem gratias pro meritis agere,

    Plaut. Am. 1, 1, 27; v. gratia.—
    2.
    To bring back any thing; to repeat, renew, restore, = repetere, retractare, renovare, etc.:

    (Hecyram) Iterum referre,

    to produce it again, Ter. Hec. prol. 7; id. ib. prol. alt. 21 and 30; cf. Hor. A. P. 179.— So, to bring up for reconsideration:

    rem judicatam,

    Cic. Dom. 29, 78:

    ludunt... Dictaeos referunt Curetas,

    Lucr. 2, 633:

    Actia pugna per pueros refertur,

    Hor. Ep. 1, 18, 62: institutum referri ac renovari, Civ. Div. in Caecil. 21, 68; cf.:

    consuetudo longo intervallo repetita ac relata,

    id. ib. 21, 67:

    te illud idem, quod tum explosum et ejectum est, nunc rettulisse demiror,

    Cic. Clu. 31, 86:

    cum ad idem, unde semel profecta sunt, cuncta astra redierint eandemque totius caeli descriptionem longis intervallis retulerint,

    id. Rep. 6, 22, 24:

    mysteria ad quae biduo serius veneram,

    id. de Or. 3, 20, 75:

    quasdam caerimonias ex magno intervallo,

    Liv. 3, 55:

    antiquum morem,

    Suet. Caes. 20:

    consuetudinem antiquam,

    id. Tib. 32 et saep.:

    cum aditus consul idem illud responsum rettulit,

    repeated, Liv. 37, 6 fin.:

    veterem Valeriae gentis in liberandā patriā laudem,

    to restore, Cic. Fl. 1, 1:

    hunc morem, hos casus atque haec certamina primus Ascanius Rettulit,

    Verg. A. 5, 598:

    O mihi praeteritos referat si Juppiter annos,

    id. ib. 8, 560.—
    b.
    To represent, set forth anew, reproduce, etc.:

    referre Naturam, mores, victum motusque parentum,

    to reproduce, Lucr. 1, 597:

    majorum vultus vocesque comasque,

    id. 4, 1221:

    mores, os vultusque ejus (sc. patris),

    Plin. Ep. 5, 16, 9:

    parentis sui speciem,

    Liv. 10, 7; cf.:

    (Tellus) partim figuras Rettulit antiquas, partim nova monstra creavit,

    Ov. M. 1, 437:

    faciem demptā pelle novam,

    Tib. 1, 8, 46:

    temporis illius vultum,

    Ov. M. 13, 443: si quis mihi parvulus aulā Luderet Aeneas, qui te tamen ore [p. 1545] referret, might represent, resemble thee, Verg. A. 4, 329; cf.:

    nomine avum referens, animo manibusque parentem,

    id. ib. 12, 348:

    Marsigni sermone vultuque Suevos referunt,

    Tac. G. 43:

    neque amissos colores lana refert,

    Hor. C. 3, 5, 28.—
    3.
    To convey a report, account, intelligence, by speech or by writing; to report, announce, relate, recite, repeat, recount; to mention, allege (class.;

    in late Lat. saepissime): certorum hominum sermones referebantur ad me,

    Cic. Fam. 1, 9, 10 Orell. N. cr.:

    tales miserrima fletus Fertque refertque soror (sc. ad Aeneam),

    Verg. A. 4, 438:

    pugnam referunt,

    Ov. M. 12, 160:

    factum dictumve,

    Liv. 6, 40:

    si quis hoc referat exemplum,

    Quint. 5, 11, 8:

    in epistulis Cicero haec Bruti refert verba,

    id. 6, 3, 20:

    quale refert Cicero de homine praelongo, caput eum, etc.,

    id. 6, 3, 67 et saep.:

    quaecunque refers,

    Hor. Ep. 1, 7, 60; 2, 1, 130:

    sermones deorum,

    id. C. 3, 3, 71:

    multum referens de Maecenate,

    Juv. 1, 66. —With obj.-clause, Suet. Caes. 30; Ov. M. 1, 700; 4, 796:

    Celso gaudere et bene rem gerere refer,

    Hor. Ep. 1, 8, 2 al.; cf. poet. by Greek attraction:

    quia rettulit Ajax Esse Jovis pronepos,

    Ov. M. 13, 141; and:

    referre aliquid in annales,

    Liv. 4, 34 fin., and 43, 13, 2:

    ut Proetum mulier perfida credulum Falsis impulerit criminibus, refert,

    Hor. C. 3, 7, 16.— Absol.:

    quantum, inquam, debetis? Respondent CVI. Refero ad Scaptium,

    I report, announce it to Scaptius, Cic. Att. 5, 21, 12:

    in quo primum saepe aliter est dictum, aliter ad nos relatum,

    reported, stated, id. Brut. 57, 288:

    (Hortensius) nullo referente, omnia adversariorum dicta meminisset,

    id. ib. 88, 301:

    abi, quaere, et refer,

    Hor. Ep. 1, 7, 53. —
    b.
    Poet. (mostly in Ovid), to repeat to one ' s self, call to mind:

    tacitāque recentia mente Visa refert,

    Ov. M. 15, 27:

    si forte refers,

    id. Am. 2, 8, 17:

    haec refer,

    id. R. Am. 308:

    saepe refer tecum sceleratae facta puellae,

    id. ib. 299:

    mente memor refero,

    id. M. 15, 451:

    foeda Lycaoniae referens convivia mensae,

    id. ib. 1, 165; cf.:

    illam meminitque refertque,

    id. ib. 11, 563.—
    c.
    Pregn., to say in return, to rejoin, answer, reply (syn. respondeo):

    id me non ad meam defensionem attulisse, sed illorum defensioni rettulisse,

    Cic. Caecin. 29, 85:

    ego tibi refero,

    I reply to you, id. ib. 29, 85, §

    84: ut si esset dictum, etc., et referret aliquis Ergo, etc.,

    id. Fat. 13, 30:

    quid a nobis autem refertur,

    id. Quint. 13, 44: retices;

    nec mutua nostris Dicta refers,

    Ov. M. 1, 656; 14, 696:

    Musa refert,

    id. ib. 5, 337; id. F. 5, 278:

    Anna refert,

    Verg. A. 4, 31:

    talia voce,

    id. ib. 1, 94:

    pectore voces,

    id. ib. 5, 409:

    tandem pauca refert,

    id. ib. 4, 333 et saep. —
    d.
    Publicists' t. t.
    (α).
    To bring, convey, deliver any thing as an official report, to report, announce, notify, = renuntiare:

    legati haec se ad suos relaturos dixerunt,

    Caes. B. G. 4, 9; cf.:

    cujus orationem legati domum referunt,

    id. B. C. 1, 35: responsa (legati), Cic. Fragm. ap. Non. 380, 31:

    legationem Romam,

    Liv. 7, 32:

    mandata ad aliquem,

    Caes. B. C. 3, 57:

    responsa,

    id. B. G. 1, 35; cf.:

    mandata alicui,

    id. ib. 1, 37:

    numerum capitum ad aliquem,

    id. ib. 2, 33 fin.:

    rumores excipere et ad aliquem referre,

    Cic. Deiot. 9, 25; cf. Caes. B. G. 1, 47:

    Ubii paucis diebus intermissis referunt, Suevos omnes, etc.,

    id. ib. 6, 10; Liv. 3, 38, 12.—
    (β).
    Ad senatum de aliquā re referre (less freq with acc., a rel.-clause, or absol.), to make a motion or proposition in the Senate; to consult, refer to, or lay before the Senate; to move, bring forward, propose: VTI L. PAVLVS C. MARCELLVS COSS... DE CONSVLARIBVS PROVINCIIS AD SENATVM REFERRENT, NEVE QVID PRIVS... AD SENATVM REFERRENT, NEVE QVID CONIVNCTVM DE EA RE REFERRETVR A CONSVLIBVS, S. C. ap. Cic. Fam. 8, 8, 5 sq.: de legibus abrogandis ad senatum referre. Cic. Cornel. 1, Fragm. 8 (p. 448 Orell.); cf.:

    de quo legando consules spero ad senatum relaturos,

    id. Imp. Pomp. 19, 58:

    de ejus honore ad senatum referre,

    id. Phil. 8, 11, 33:

    de eā re postulant uti referatur. Itaque consulente Cicerone frequens senatus decernit, etc.,

    Sall. C. 48, 5, 6:

    rem ad senatum refert,

    id. ib. 29, 1; cf.:

    tunc relata ex integro res ad senatum,

    Liv. 21, 5:

    rem ad senatum,

    id. 2, 22:

    consul convocato senatu refert, quid de his fieri placeat, qui, etc.,

    Sall. C. 50, 3: ut ex litteris ad senatum referretur, impetrari (a consulibus) non potuit. Referunt consules de re publicā, Caes. B. C. 1, 1; cf.:

    refer, inquis, ad senatum. Non referam,

    Cic. Cat. 1, 8, 20.—

    Of other bodies than the Senate (cf.: defero, fero): C. Cassium censorem de signo Concordiae dedicando ad pontificum collegium rettulisse,

    Cic. Dom. 53, 136: eam rem ad consilium cum rettulisset Fabius. Liv. 24, 45, 2; 30, 4, 9:

    est quod referam ad consilium,

    id. 30, 31, 9; 44, 2, 5; Curt. 4, 11, 10.— Per syllepsin: DE EA RE AD SENATVM POPVLVMQVE REFERRI, since referre ad populum was not used in this sense (for ferre ad populum); v. fero, and the foll. g:

    de hoc (sc. Eumene) Antigonus ad consilium rettulit,

    Nep. Eum. 12, 1.— Transf., to make a reference, to refer (class.): de rebus et obscuris et incertis ad Apollinem censeo referendum;

    ad quem etiam Athenienses publice de majoribus rebus semper rettulerunt,

    Cic. Div. 1, 54, 122; cf. Nep. Lys. 3; Cic. Quint. 16, 53.— Different from this is, *
    (γ).
    Referre ad populum (for denuo ferre), to propose or refer any thing anew to the people (cf. supra, II. B. 2.;

    v. Krebs, Antibarb. p. 1006): factum est illorum aequitate et sapientiā consulum, ut id, quod senatus decreverat, id postea referendum ad populum non arbitrarentur,

    Cic. Clu. 49, 137; cf. Att. ap. Non. p. 512, 29; Liv. 22, 20; Val. Max. 8, 10, 1.—
    e.
    A mercantile and publicists' t. t., to note down, enter any thing in writing; to inscribe, register, record, etc.:

    cum scirem, ita indicium in tabulas publicas relatum,

    Cic. Sull. 15, 42:

    in tabulas quodcumque commodum est,

    id. Fl. 9, 20:

    nomen in tabulas, in codicem,

    id. Rosc. Com. 1, 4:

    quod reliquum in commentarium,

    id. Att. 7, 3, 7:

    quid in libellum,

    id. Phil. 1, 8, 19:

    tuas epistulas in volumina,

    i. e. to admit, id. Fam. 16, 17 init.; cf.:

    orationem in Origines,

    id. Brut. 23, 89 al.:

    in reos, in proscriptos referri,

    to be set down among, id. Rosc. Am. 10, 27:

    absentem in reos,

    id. Verr. 2, 5, 42, § 109; cf.:

    aliquem inter proscriptos,

    Suet. Aug. 70:

    anulos quoque depositos a nobilitate, in annales relatum est,

    Plin. 33, 1, 6, § 18:

    senatūs consulta falsa (sc. in aerarium),

    enter, register, Cic. Fam. 12, 1, 1; id. Phil. 5, 4, 12. —Entirely absol.:

    ut nec triumviri accipiundo nec scribae referundo sufficerent,

    Liv. 26, 36 fin. —Here, too, belongs referre rationes or aliquid (in rationibus, ad aerarium, ad aliquem, alicui), to give, present, or render an account:

    rationes totidem verbis referre ad aerarium,

    Cic. Fam. 5, 20, 2;

    and rationes referre alone: in rationibus referendis... rationum referendarum jus, etc.,

    id. ib. 5, 20, 1; id. Pis. 25, 61; id. Verr. 2, 1, 30, § 77; 2, 3, 71, § 167:

    referre rationes publicas ad Caesarem cum fide,

    Caes. B. C. 2, 20 fin.:

    si hanc ex fenore pecuniam populo non rettuleris, reddas societati,

    Cic. Verr. 2, 3, 71, § 167:

    (pecuniam) in aerarium,

    Liv. 37, 57, 12; cf.: pecuniam operi publico, to charge to, i. e. to set down as applied to, Cic. Fl. 19, 44.— So, too, acceptum and in acceptum referre, to place to one ' s credit, in a lit. and trop. sense (v. accipio).— Hence, transf.: aliquem (aliquid) in numero (as above, in rationibus), in numerum, etc., to count or reckon a person or thing among:

    Democritus, qui imagines eorumque circuitus in deorum numero refert,

    Cic. N. D. 1, 12, 29:

    (Caesar, Claudius) in deorum numerum relatus est,

    Suet. Caes. 88; id. Claud. 45:

    Ponticus Heraclides terram et caelum refert in deos,

    Cic. N. D. 1, 13, 34:

    nostri oratorii libri in Eundem librorum numerum referendi videntur,

    id. Div. 2, 1, 4: hoc nomen in codicem relatum, id. Rosc. Com. B. and K. (al. in codice).—With inter (postAug. and freq.):

    ut inter deos referretur (August.),

    Suet. Aug. 97:

    diem inter festos, nefastos,

    Tac. A. 13, 41 fin.:

    hi tamen inter Germanos referuntur,

    id. G. 46; Suet. Claud. 11; id. Tib. 53:

    dumque refert inter meritorum maxima, demptos Aesonis esse situs,

    Ov. M. 7, 302:

    intellectum est, quod inter divos quoque referretur,

    Lampr. Alex. Sev. 14:

    inter sidera referre,

    Hyg. Fab. 192:

    inter praecipua crudelitatis indicia referendus,

    Val. Max. 9, 2, ext. 5:

    inter insulas,

    Plin. 5, 9, 9, § 48:

    dicebat quasdam esse quaestiones, quae deberent inter res judicatas referri,

    Sen. Contr. 2, 11, 12:

    eodem Q. Caepionem referrem,

    I should place in the same category, Cic. Brut. 62, 223.—
    4.
    Referre aliquid ad aliquid, to trace back, ascribe, refer a thing to any thing:

    qui pecudum ritu ad voluptatem omnia referunt,

    Cic. Lael. 9, 32:

    omnia ad igneam vim,

    id. N. D. 3, 14, 35:

    omnia ad incolumitatem et ad libertatem suam,

    id. Rep. 1, 32, 49; 1, 26, 41:

    in historiā quaeque ad veritatem, in poëmate pleraque ad delectationem,

    id. Leg. 1, 1, 5; id. Off. 1, 16, 52 et saep. al.:

    hunc ipsum finem definiebas id esse, quo omnia, quae recte fierent, referrentur, neque id ipsum usquam referretur,

    id. Fin. 2, 2, 5; cf.

    nusquam,

    id. ib. 1, 9, 29:

    ad commonendum oratorem, quo quidque referat,

    id. de Or. 1, 32, 145:

    hinc omne principium, huc refer exitum,

    Hor. C. 3, 6, 6.— With dat.:

    cujus adversa pravitati ipsius, prospera ad fortunam referebat,

    Tac. A. 14, 38 fin. — In Tac. once with in:

    quidquid ubique magnificum est, in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34.—Rarely of persons;

    as: tuum est Caesar, quid nunc mihi animi sit, ad te ipsum referre,

    Cic. Deiot. 2, 7.— Absol.: ita inserere oportet referentem ad fructum, meliore genere ut sit surculus, etc., one who looks to or cares for the fruit, Varr. R. R. 1, 40, 6.—
    5.
    Culpam in aliquem referre, to throw the blame upon, accuse, hold responsible for, etc. (post-Aug.):

    hic, quod in adversis rebis solet fieri, alius in alium culpam referebant,

    Curt. 4, 3, 7; Aug. contr. Man. 2, 17, 25 Hier. Epp. 1, 9 fin.: cf.:

    augere ejus, in quem referet crimen, culpam,

    Cic. Inv. 2, 28, 83:

    causa ad matrem referebatur,

    Tac. A. 6, 49:

    causam abscessus ad Sejani artes,

    id. ib. 4, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > refero

  • 69 rescribo

    rē-scrībo, psi, ptum, 3, v. a.
    I. A.
    In gen.:

    antemeridianis tuis litteris heri statim rescripsi: nunc respondeo vespertinis,

    Cic. Att. 13, 23, 1; so,

    cui rei,

    id. ib. 5, 12, 3; 13, 21, 1; cf.:

    litterae mihi redditae sunt a Pompeio... ei statim rescripsi, non me quaerere, etc.,

    id. ib. 8, 1, 2:

    ad eam (epistulam) rescribam igitur,

    id. ib. 4, 16, 1:

    ad litteras,

    id. ib. 14, 21, 1:

    ad ea, quae requisieras,

    id. ib. 12, 21; cf.:

    tibi ad ea quae quaeris,

    id. Fam. 1, 9, 2:

    ad Trebatium,

    id. Att. 7, 17, 4:

    Pompeius rescripserat, sese, etc.,

    Caes. B. C. 1, 19:

    tibi meam (epistulam), quam ad eum rescripseram, misi,

    Cic. Att. 13, 6, 3:

    debes hoc etiam rescribere,

    Hor. Ep. 1, 3, 30: rescribere veteribus orationibus, to write against, reply to, antigraphein, Quint. 10, 5, 20; so,

    orationibus,

    Suet. Caes. 73:

    oratorum actionibus,

    id. Calig. 53:

    cujus libris de Orthographiā,

    id. Gram. 19; cf.:

    rescripta Bruto de Catone,

    id. Aug. 85:

    nil mihi rescribas,

    Ov. H. 1, 2:

    non rescribendi gloria visa levis,

    id. ib. 17, 2:

    orationem,

    Tac. A. 4, 34 (in Cic. Tusc. 4, 2, 3, descriptos is the true read.).—
    B.
    In partic.
    1.
    Polit. and jurid. t. t., of emperors or lawyers, to answer in writing a petition or legal question; to give a rescript or a judicial decision:

    Tiberio pro cliente Graeco petenti rescripsit (Augustus), non aliter se daturum quam si, etc.,

    Suet. Aug. 40; 45; 51; id. Tib. 30; 32; id. Claud. 5; id. Ner. 40; Dig. 1, 16, 4 fin.; ib. 18, 1, 71 al.— Hence, rēscriptum, i, n., subst., an imperial rescript, Tac. A. 6, 15 (9):

    quaesitum est, an adversus rescriptum principis provocari possit,

    Dig. 49, 1, 1:

    quod et Herennio Modestino studioso meo de Dalmatiā consulenti rescripsi,

    ib. 47, 2, 53, § 20; 40, 4, 46; 40, 7, 29 al.—
    2.
    In account-books, to make an entry per contra; to place to one ' s credit; hence, i. q. to pay back, repay:

    illud mihi Argentum rursum jube rescribi,

    Ter. Phorm. 5, 7, 29; Plaut. As. 2, 4, 34:

    qui de residuis CCCC. HS. CC. praesentia solverimus, reliqua rescribamus,

    will place to his credit, will pay hereafter, Cic. Att. 16, 2, 1:

    dictantis, quod tu numquam rescribere possis,

    Hor. S. 2, 3, 76:

    Darios,

    Aus. Ep. 5, 23.—
    II.
    To write over again, write anew (not anteAug.): Pollio Asinius parum diligenter compositos putat (Caesaris commentarios), existimatque rescripturum et correcturum fuisse, i. e. to revise (syn. retractare), Suet. Caes. 56:

    actiones,

    Plin. Ep. 5, 8, 7; cf. id. ib. 7, 9, 5; 8, 21, 6.—
    2.
    In partic., in milit. lang., to enroll anew, to re-enlist:

    rescriptae ex eodem milite novae legiones,

    Liv. 9, 10.—
    3.
    In milit. lang., to transfer from one kind of troops to another:

    Caesarem decimam legionem ad equum rescribere,

    Caes. B. G. 1, 42 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > rescribo

  • 70 transfero

    trans-fĕro, tŭli, lātum (also written trālātum), ferre, v. a., to bear across; to carry or bring over; to convey over, transport, transfer (syn.: traduco, traicio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    cadum modo hinc a me huc cum vino transferam,

    Plaut. Stich. 5, 1, 7:

    hoc (simulacrum Dianae) translatum Carthaginem,

    Cic. Verr. 2, 4, 33, § 72:

    mustela catulos suos cottidie transfert mutatque sedem,

    Plin. 29, 4, 16, § 59:

    Caesar paulo ultra eum locum castra transtulit,

    Caes. B. C. 3, 66:

    castra trans Peneum,

    Liv. 42, 60, 3:

    castra Baetim, Auct. B. Alex. 60, 5: signa ex statione,

    Caes. B. C. 1, 60:

    signa,

    id. ib. 1, 74:

    ad se ornamenta ex his (hortis),

    Cic. Phil. 3, 12, 30:

    copias in Boeotiam,

    Just. 2, 14, 3.—

    Of personal objects: illinc huc transferetur virgo,

    Ter. Ad. 4, 7, 13:

    Naevius trans Alpes usque transfertur,

    Cic. Quint. 3, 12; cf.:

    ex hoc hominum numero in impiorum partem atque in parricidarum coetum ac numerum transferetis?

    id. Sull. 28, 77:

    o Venus... vocantis Ture te multo Glycerae decoram Transfer in aedem,

    transport thyself, Hor. C. 1, 30, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    Botanical t. t., of plants, to transplant; to transfer by grafting (syn. transero):

    semina, quae transferuntur e terrā in terram,

    Varr. R. R. 1, 39, 3; cf. id. ib. 1, 40, 4; Col. Arb. 1, 5; 20, 2:

    videndum quā ex arbore in quam transferatur,

    Varr. R. R. 1, 40, 5; 1, 41, 1:

    omnia translata meliora grandioraque fiunt,

    Plin. 19, 12, 60, § 183.—
    2.
    To transfer by writing from one book into another; to copy, transcribe (syn. transcribo):

    litterae... de tabulis in libros transferuntur,

    Cic. Verr. 2, 2, 77, § 189; so,

    rationes in tabulas,

    id. Rosc. Com. 3, 8:

    de tuo edicto in meum totidem verbis,

    id. Fam. 3, 8, 4:

    versus translati,

    Suet. Ner. 52.—
    3.
    To carry along, carry in public, bear in triumph (rare):

    triduum triumphavit. Die primo arma tela signaque aerea et marmorea transtulit,

    Liv. 34, 52, 4:

    in eo triumpho XLIX. coronae aureae translatae sunt,

    id. 37, 58, 4:

    tantundem auri atque argenti in eo triumpho translatum,

    id. 39, 42, 4:

    transtulit in triumpho multa militaria signa spoliaque alia,

    id. 45, 43, 4:

    cum in triumpho Caesaris eborea oppida essent translata,

    Quint. 6, 3, 61.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to convey, direct, transport, transfer:

    in Celtiberiam bellum transferre,

    Caes. B. C. 1, 61:

    cum videat omne ad se bellum translatum,

    id. B. G. 7, 8; Liv. 3, 68, 13:

    concilium Lutetiam,

    Caes. B. G. 6, 3:

    disciplina in Britannia reperta atque inde in Galliam translata esse existimatur,

    id. ib. 6, 13:

    sed, si placet, sermonem alio transferamus,

    turn, direct, Cic. de Or. 1, 29, 133:

    translatos alio maerebis amores,

    Hor. Epod. 15, 23:

    amorem huc,

    Ter. Hec. 1, 2, 94:

    amorem In mares,

    Ov. M. 10, 84:

    similitudinem ab oculis ad animum,

    Cic. Off. 1, 4, 14:

    animum ad accusandum,

    id. Mur. 22, 46:

    quod ab Ennio positum in unā re transferri in multas potest,

    id. Off. 1, 16, 51:

    definitionem in aliam rem,

    id. Ac. 2, 14, 43:

    hoc idem transfero in magistratus,

    id. Verr. 2, 2, 51, § 126:

    nihil est enim, quod de suo genere in aliud genus transferri possit,

    id. Ac. 2, 16, 50:

    culpam in alios,

    id. Font. 4, 8; id. Att. 15, 28:

    transferendi in nos criminis causa,

    id. Sest. 38, 82:

    suscepere duo manipulares imperium populi Romani transferendum et transtulerunt,

    Tac. H. 1, 25: invidiam criminis, i. e. to avert from one ' s self, id. A. 2, 66:

    ut quisque obvius, quamvis leviter audita in alios transferunt,

    id. ib. 2, 82:

    in jus Latii nationes Alpium,

    id. ib. 15, 32:

    ad se Lacedaemonii arma,

    Just. 5, 1, 8; 38, 1, 8.—With se, to turn one ' s attention, devote one ' s self:

    se ad artes componendas,

    Cic. Brut. 12, 48:

    se ad album et rubricas,

    Quint. 12, 3, 11:

    se ad genus dicendi,

    Tac. Or. 19.—In eccl. Lat., to remove from the world without death:

    translatus in paradisum,

    Vulg. Ecclus. 44, 16; id. Heb. 11, 5.—
    B.
    In partic.
    1.
    To put off, postpone, defer, in respect of time (syn.: differo, prolato): causa haec integra in proximum annum transferetur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 2:

    subito reliquit annum suum seseque in proximum annum transtulit,

    i. e. postponed his suit, Cic. Mil. 9, 24.—
    2.
    Of speaking or writing.
    a.
    To [p. 1890] translate into another language (cf.:

    verto, reddo, interpretor, exprimo): istum ego locum totidem verbis a Dicaearcho transtuli,

    Cic. Att. 6, 2, 3; cf.:

    si ad eorum cognitionem divina illa ingenia transferrem... locos quidem quosdam transferam, et maxime ab iis quos modo nominavi,

    id. Fin. 1, 3, 7:

    analogia, quam proxime ex Graeco transferentes in Latinum proportionem vocaverunt,

    Quint. 1, 6, 3:

    qui haec ex Graeco transtulerunt,

    id. 2, 15, 21:

    volumina in linguam Latinam,

    Plin. 18, 3, 5, § 22:

    quod Cicero his verbis transfert, etc.,

    Quint. 5, 11, 27: kat antilêpsin Latine ad verbum translatum non invenio, id. 7, 4, 4; 7, 4, 7:

    simul quae legentem fefellissent, transferentem fugere non possunt,

    Plin. Ep. 7, 9, 2.—
    b.
    To transfer to a secondary or figurative signification, to use figuratively or tropically:

    utemur verbis aut iis, quae propria sunt... aut iis, quae transferuntur et quasi alieno in loco collocantur,

    Cic. de Or. 3, 37, 149; cf. Quint. 8, 6, 5 sq.; 9, 1, 4:

    cum verbum aliquod altius transfertur,

    Cic. Or. 25, 82:

    translata verba atque immutata. Translata dico, ut saepe jam, quae per similitudinem ab aliā re aut suavitatis aut inopiae causā transferuntur,

    id. ib. 27, 92:

    intexunt fabulas, verba apertius transferunt,

    id. ib. 19, 65.—
    c.
    Rhet. t. t.:

    translatum exordium est, quod aliud conficit, quam causae genus postulat,

    Cic. Inv. 1, 18, 26; cf. Quint. 4, 2, 71.—
    3.
    To apply, make use of (for a new purpose, etc.):

    hoc animi vitium ad utilitatem non transferemus,

    Quint. 6, 2, 30; cf.:

    inde stellionum nomine in male translato,

    Plin. 30, 10, 27, § 89 Jan. (al. in maledictum; cf. 2. b. supra).—
    4.
    To change, transform:

    omnia In species translata novas,

    Ov. M. 15, 420:

    civitas verterat se transtuleratque,

    Tac. H. 4, 11; cf.:

    cum ebur et robur in o litteram secundae syllabae transferunt,

    Quint. 1, 6, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > transfero

  • 71 ascrīptiō (ad-scr-)

        ascrīptiō (ad-scr-) ōnis, f    [ascribo], an addition in writing, C.

    Latin-English dictionary > ascrīptiō (ad-scr-)

  • 72 buxum

        buxum ī, n    [buxus], the wood of the box-tree, box-wood: torno rasile, V.: ora buxo Pallidiora, O.—An instrument of box, flute, pipe: inflati murmur buxi, O.— A top: volubile, V.— A comb: crines depectere buxo, O.: caput intactum buxo, Iu. — A writing-tablet: Volgare, Pr.
    * * *
    boxwood; a box tree; instrument, pipe, flute (usually made of boxwood)

    Latin-English dictionary > buxum

  • 73 cautiō

        cautiō ōnis, f    [1 CAV-], wariness, precaution, caution, heedfulness, circumspection: horum vitiorum una cautio est, ut ne, etc.: tua cautio nostra cautio est, i. e. your safety: ne resciscat cautiost, i. e. one must take care, T.: ei mihi ne corrumpantur cautiost, I must take care, T.: habet multas cautiones, i. e. (the subject) has many difficulties: quae cautionem non habebant, could not be guarded against.—In law, security, bond, warranty, bail: chirographi, in writing: hunc omni cautione devinxerat, pledge.
    * * *
    bail/pledge/security, undertaking, guarantee; caution/wariness; circumspection; taking of precautions/care; precaution; stipulation, proviso, exception

    Latin-English dictionary > cautiō

  • 74 cōdex

        cōdex icis, m    (for caudex), a block: Codice misso, O.—A log for punishing slaves, stocks: inmundus, Pr.: residens in codice, Iu. — A block sawn into tablets, book, writing, manuscript, document (in leaves; cf. volumen, a roll): multos codices implevit: falsus.—Esp., an account-book: accepti et expensi, a ledger: in codicis extremā cerā, the last tablet: referre in codicem.
    * * *
    trunk of tree; piece/block of wood; blockhead; (bound) book; note/account book

    Latin-English dictionary > cōdex

  • 75 cōn-scrībō

        cōn-scrībō īpsī, īptus, ere,    to write together, write in a roll, enroll, enlist, levy: milites: exercitūs, Cs.: cohortīs, S.: sex milia familiarum, L.: cum vicatim homines conscriberentur (i. e. for bribery). — To put together in writing, draw up, compose, write: edictum: legem: condiciones, L.: epistula Graecis litteris conscripta, Cs.: pro salutaribus mortifera, prescribe: qui esset optimus rei p. status: de quibus ipse conscripsi. — To write over, cover: conscripta vino mensa, O.: conscriptum lacrimis epistolium, Ct.

    Latin-English dictionary > cōn-scrībō

  • 76 cōnscrīptiō

        cōnscrīptiō ōnis, f    [conscribo], a record, report: falsae quaestionum, forged depositions.
    * * *
    account/written record/writing; treatise/composition; conscription/troop levy

    Latin-English dictionary > cōnscrīptiō

  • 77 dēfōrmitās

        dēfōrmitās ātis, f    [deformis], ugliness, deformity, hideousness: insignis ad deformitatem puer: in tantā deformitate, L. — Fig., baseness, vileness, turpitude: animi: fugae: ludicra, i. e. the disgrace of appearing on the stage, Ta.
    * * *
    ugliness, deformity, blemish, disfigurement; disrepair; disgrace, degradation; inelegance, impropriety, lack of good taste (speach/writing); shapelessness

    Latin-English dictionary > dēfōrmitās

  • 78 dīctō

        dīctō āvī, ātus, āre, freq.    [2 dico], to dictate, suggest, remind: tu idem, qui illis orationem dictavisses, put in their mouths: Mercemur servum qui dictet nomina (i. e. nomenclatorem), H.: Tironi (opp. ipse scribere): ducentos versūs, H.: Haec tibi dictabam, (addressed) to you, H.: Carmina, memini quae mihi Orbilium dictare, H.: Carmina dictant, i. e. compose, H.: Non unus tibi rivalis dictabitur heres, appointed, designated, Iu.: quod tu numquam rescribere possis, i. e. direct the charge (on his books), H.
    * * *
    dictare, dictavi, dictatus V
    say repeatedly/often/frequently; dictate (for writing); compose; order

    Latin-English dictionary > dīctō

  • 79 ēlātē

        ēlātē adv. with comp.    [elatus], loftily, proudly: loqui: elatius se gerere, N.
    * * *
    elatius, elatissime ADV
    haughtily, proudly; insolently; in a grand/lofty style of speech/writing

    Latin-English dictionary > ēlātē

  • 80 factitō

        factitō āvī, ātus, āre, freq.    [facto], to do frequently, do habitually, practise, make persistently: Idem hoc, T.: quod ne Graeci quidem factitaverunt: in Siciliā factitatum est hoc: accusationem: delationem, Ta.: versūs, keep writing, H.: alquem heredem, recognize as heir.
    * * *
    factitare, factitavi, factitatus V
    do frequently, practice

    Latin-English dictionary > factitō

См. также в других словарях:

  • Writing — is the representation of language in a textual medium through the use of a set of signs or symbols (known as a writing system). It is distinguished from illustration, such as cave drawing and painting, and the recording of language via a non… …   Wikipedia

  • WRITING — (Scripts, Materials, and Inscriptions). SCRIPTS AND MATERIALS General Survey From the end of the third millennium B.C.E., the art of writing was practiced in the ancient Near East (see alphabet ). Here, the pictographic, cuneiform, and… …   Encyclopedia of Judaism

  • Writing motivation — is one s desire to put more effort into writing activity. It is framed with one’s appraisal of the relationship between writing activity and writing outcome. Writing involves memory retrieval, goal setting, planning, problem solving and… …   Wikipedia

  • Writing therapy — is a form of expressive therapy that uses the act of writing and processing the written word as therapy. Writing therapy posits that writing one s feelings gradually eases pain and strengthens the immune system. [… …   Wikipedia

  • Writing material — refers to the materials that provide the surfaces on which humans use writing instruments to inscribe writings. The same materials can also be used for symbolic or representational drawings. Building material on which writings or drawings are… …   Wikipedia

  • Writing style — is the manner in which a writer addresses a matter in prose, a manner which reveals the writer s personality, or voice. It is particularly evident in the choices the writer makes in syntactical structures, diction, and figures of thought. The… …   Wikipedia

  • Writing — Writ ing, n. 1. The act or art of forming letters and characters on paper, wood, stone, or other material, for the purpose of recording the ideas which characters and words express, or of communicating them to others by visible signs. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Writing book — Writing Writ ing, n. 1. The act or art of forming letters and characters on paper, wood, stone, or other material, for the purpose of recording the ideas which characters and words express, or of communicating them to others by visible signs.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Writing desk — Writing Writ ing, n. 1. The act or art of forming letters and characters on paper, wood, stone, or other material, for the purpose of recording the ideas which characters and words express, or of communicating them to others by visible signs.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Writing lark — Writing Writ ing, n. 1. The act or art of forming letters and characters on paper, wood, stone, or other material, for the purpose of recording the ideas which characters and words express, or of communicating them to others by visible signs.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Writing machine — Writing Writ ing, n. 1. The act or art of forming letters and characters on paper, wood, stone, or other material, for the purpose of recording the ideas which characters and words express, or of communicating them to others by visible signs.… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»