-
21 exspecto
ex-specto ( expect-), āvi, ātum, 1, v. a., to look out for a thing (syn.: prospecto, opperior, maneo, moror, praestolor).1.Objectively, to await, expect something that is to come or to take place, to be waiting for, etc. (very freq. and class.). —Constr. with the acc., with rel.-clauses, with dum, si, ut, quin, or absol.; very rarely with object-clause.A.In gen.1.With acc.:2.caritatem,
Cato, R. R. 3, 2:alicujus mortem,
Plaut. As. 3, 1, 28:cum ea Scipio dixisset silentioque omnium reliqua ejus exspectaretur oratio,
Cic. Rep. 2, 38:injurias,
id. ib. 1, 5:transitum tempestatis,
id. Att. 2, 21, 2:adventum alicujus,
Caes. B. G. 1, 27, 2; 2, 16, 2:eventum pugnae,
id. ib. 7, 49 fin.:scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est,
Ov. M. 3, 136:cenantes haud animo aequo Exspectans comites,
i. e. waiting till they have done eating, Hor. S. 1, 5, 9 et saep.; cf.:exspectandus erit annus,
I must wait a year, Juv. 16, 42. —With relative and esp. interrogative clauses: exspectabat populus atque ora tenebat rebus, utri magni victoria sit data regni, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. s. 90, ed. Vahl.):3.exspecto, quo pacto, etc.,
Plaut. Poen. 4, 1, 1:exspecto, quid ad ista,
Cic. Tusc. 4, 20, 46; id. Verr. 2, 2, 38, § 92:quid hostes consilii caperent, exspectabat,
Caes. B. G. 3, 24, 1:exspectante Antonio, quidnam esset actura,
Plin. 9, 35, 58, § 121:ne utile quidem, quam mox judicium fiat, exspectare,
Cic. Inv. 2, 28, 85; so,quid exspectas quam mox ego dicam, etc.,
id. Rosc. Com. 15, 44:et, quam mox signis collatis dimicandum sit, in dies exspectet,
id. 34, 11, 4; 3, 37, 5:exspectans, quando, etc.,
Quint. 11, 3, 159.—With dum, si, ut, etc.:4.ne exspectetis meas pugnas dum praedicem,
Plaut. Truc. 2, 6, 1:ne exspectemus quidem, dum rogemur,
Cic. Lael. 13, 44:exspectas fortasse, dum dicat, etc.,
id. Tusc. 2, 7, 17:exspectare, dum hostium copiae augerentur,
Caes. B. G. 4, 13, 2:nec dum repetatur, exspectat,
Quint. 4, 2, 45:Caesar non exspectandum sibi statuit, dum, etc.,
Caes. B. G. 1, 11 fin.; cf.:nec vero hoc loco exspectandum est, dum, etc.,
Cic. Ac. 2, 7, 19:rusticus exspectat, dum defluat amnis,
Hor. Ep. 1, 2, 42:jam dudum exspecto, si tuum officium scias,
Plaut. Poen. prol. 12:exspecto si quid dicas,
id. Trin. 1, 2, 61:hanc (paludem) si nostri transirent, hostes exspectabant,
Caes. B. G. 2, 9, 1; id. B. C. 2, 34, 1:nisi exspectare vis ut eam sine dote frater conlocet,
Plaut. Trin. 3, 3, 7:mea lenitas hoc exspectavit, ut id quod latebat, erumperet,
Cic. Cat. 2, 12, 27:nisi forte exspectatis ut illa diluam, quae, etc.,
id. Rosc. Am. 29, 82:neque exspectant, ut de eorum imperio ad populum feratur,
Caes. ib. 1, 6, 6:quare nemo exspectet, ut, etc.,
Quint. 7, 10, 14; Liv. 23, 31, 7; 26, 18, 5; 35, 8, 5 al.— Pass. impers.:nec ultra exspectato, quam dum Claudius Ostiam proficisceretur,
Tac. A. 11, 26 fin.:cum omnium voces audirentur, exspectari diutius non oportere, quin ad castra iretur,
Caes. B. G. 3, 24 fin. —Absol.:5.comites ad portam exspectare dicunt,
Cic. Fam. 15, 17, 1:diem ex die exspectabam, ut statuerem, quid esset faciendum,
id. Att. 7, 26, 3:exspectent paullum et agi ordine sinant,
Quint. 4, 5, 19.—With object-clause:* B.cum expectaret effusos omnibus portis Aetolos in fidem suam venturos,
Liv. 43, 22, 2 Weissenb. ad loc.:venturum istum,
Aug. Conf. 5, 6.—Transf., of an abstract subject, like maneo, to await:II.seu me tranquilla senectus Exspectat seu, etc.,
Hor. S. 2, 1, 58.To look for with hope, fear, desire, expectation, to hope for, long for, expect, desire; to fear, dread, anticipate, apprehend.1.With acc.:2.reliquum est, ut tuam profectionem amore prosequar, reditum spe exspectem,
Cic. Fam. 15, 21 fin.; cf.:quod magna cum spe exspectamus,
id. Att. 16, 16 E. fin.:ego jam aut rem aut ne spem quidem exspecto,
id. ib. 3, 22 fin.: magnum inceptas, si id exspectas, quod nusquam'st, Plaut. Curc. 1, 2, 56:quam (rem) avidissime civitas exspectat,
Cic. Phil. 14, 1, 1:longiores (epistolas) exspectabo vel potius exigam,
id. Fam. 15, 16, 1:finem laborum omnium,
Caes. B. G. 7, 85, 4:illum ut vivat, optant, meam autem mortem exspectant scilicet,
to wish, Ter. Ad. 5, 4, 20:fama mortis meae non accepta solum sed etiam exspectata est,
Liv. 28, 27, 9; cf.in the pun with I.: cum Proculeius quereretur de filio, quod is mortem suam exspectaret, et ille dixisset, se vero non exspectare: Immo, inquit, rogo exspectes,
Quint. 9, 3, 68 Spald.:nescio quod magnum hoc nuntio exspecto malum,
dread, Ter. Ph. 1, 4, 16:mortem,
id. Hec. 3, 4, 8:multis de causis Caesar majorem Galliae motum exspectans,
Caes. B. G. 6, 1, 1: 7, 43 fin. —With a personal object:pater exspectat aut me aut aliquem nuntium,
Plaut. Capt. 2, 3, 22:ite intro, filii vos exspectant intus,
id. Bacch. 5, 2, 86:hic ego mendacem usque puellam Ad mediam noctem exspecto,
Hor. S. 1, 5, 83; cf. Ov. M. 14, 418:video jam, illum, quem exspectabam, virum, cui praeficias officio et muneri,
Cic. Rep. 2, 42.—Aliquid ab (rarely ex) aliquo (a favorite expression of Cicero):3.a te hoc civitas vel omnes potius gentes non exspectant solum, sed etiam postulant,
Cic. Fam. 11, 5, 3; cf. id. ib. 3, 10, 1:dixi Servilio, ut omnia a me majora exspectaret,
id. ib. 3, 12, 4:alimenta a nobis,
id. Rep. 1, 4:ab aliquo gloriam,
id. ib. 6, 19 fin.:tristem censuram ab laeso,
Liv. 39, 41, 2:ut ex iis (proletariis) quasi proles civitatis exspectari videretur,
Cic. Rep. 2, 22, 40.—Aliquid ab or ex aliqua re (rare):4.aliquid ab liberalitate alicujus,
Caes. B. C. 2, 28, 3:dedecus a philosopho,
id. Tusc. 2, 12, 28:omnia ex sua amicitia,
id. ib. 3, 60, 1.—Aliquid aliquem (very rare): ne quid exspectes amicos, quod tute agere possies, Enn. ap. Gell. 2, 29; Sat. v. 38 Vahl.—5.With object-clause:6.quid mihi hic adfers, quam ob rem exspectem aut sperem porro non fore?
Ter. Phorm. 5, 9, 36:exspecto cupioque te ita illud defendere,
Cic. Verr. 2, 3, 64, § 151.—With inf. alone (cf. cupio), Front. ad Ver. Imp. p. 137, ed. Rom.—Absol. (very rare):B.cum mihi nihil improviso, nec gravius quam exspectavissem pro tantis meis factis evenisset,
Cic. Rep. 1, 4:aliquando ad verum, ubi minime exspectavimus, pervenimus,
Quint. 12, 8, 11.—Poet. transf., of an abstr. subject, to have need of, require:b.silvarumque aliae pressos propaginis arcus Exspectant,
Verg. G. 2, 27:neque illae (oleae) procurvam exspectant falcem rastrosque tenaces,
id. ib. 2, 421; cf.:lenta remedia et segnes medicos non exspectant tempora mea,
Curt. 3, 5, 13.—Hence, exspectātus ( expect-), a, um, P. a. (acc. to II.), anxiously expected, longed for, desired, welcome (class.):carus omnibus exspectatusque venies,
Cic. Fam. 16, 7; cf.:venies exspectatus omnibus,
id. ib. 4, 10, 1; Plaut. Most. 2, 2, 11:quibus Hector ab oris exspectate venis?
Verg. A. 2, 282:sensi ego in exspectatis ad amplissimam dignitatem fratribus tuis,
who were expected to arrive at the highest dignities of the state, Cic. de Sen. 19, 68:ubi te exspectatum ejecisset foras,
i. e. whose death is waited, longed for, Ter. Ad. 1, 2, 29 Ruhnk.— Comp.:nimis ille potuit exspectatior venire,
Plaut. Most. 2, 2, 12.— Sup.:adventus suavissimus exspectatissimusque,
Cic. Att. 4, 4 a:litterae,
id. Fam. 10, 5, 1:triumphus,
Hirt. B. G. 8, 51 fin. —In the neutr. absol.:quis non diversa praesentibus contrariaque exspectatis aut speret aut timeat?
Vell. 2, 75, 2:hosti Ante exspectatum positis stat in agmine castris,
before it was expected, Verg. G. 3, 348; so,ante exspectatum,
Ov. M. 4, 790; 8, 5; Sen. Ep. 114:ille ad patrem patriae exspectato revolavit maturius,
than was expected, Vell. 2, 123, 1. -
22 ictus
1.ictus, a, um, Part., from ico.2.ictus, ūs ( gen. sing. icti, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 17), m. [ico], a blow, stroke, stab, thrust, bite, sting (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.a bestiis ictus, morsus, impetus,
Cic. Off. 2, 6, 19:pro ictu gladiatoris,
id. Mil. 24, 65:neque ictu comminus neque conjectione telorum,
id. Caecin. 15, 43:scutis uno ictu pilorum transfixis et colligatis,
Caes. B. G. 1, 25:non caecis ictibus procul ex improviso vulnerabantur,
Liv. 34, 14, 11:ictu scorpionis exanimato altero,
Caes. B. G. 7, 25, 3:prope funeratus Arboris ictu,
Hor. C. 3, 8, 8:ictus moenium cum terribili sonitu editi,
Liv. 38, 5, 3:apri,
Ov. M. 8, 362; Hor. C. 3, 22, 7:serpentum,
Plin. 23, 1, 11, § 14:Lesbium servate pedem meique Pollicis ictum,
a striking, playing on the lyre, Hor. C. 4, 6, 36:alae,
the stroke of a wing, Plin. 10, 3, 3, § 9:pennarum,
id. 6, 12, 13, § 32:Phaethon ictu fulminis deflagravit,
a stroke of lightning, lightning, Cic. Off. 3, 25, 94:fulmineus,
Hor. C. 3, 16, 11; Ov. M. 14, 618.— Poet., of the beating rays of the sun:tum spissa ramis laurea fervidos Excludet ictus,
Hor. C. 2, 15, 10:solis,
Ov. M. 3, 183; 6, 49:Phoebei,
id. ib. 5, 389 (al. ignes):Phoebi,
Luc. 7, 214:longe Ejaculatur aquas atque ictibus aëra rumpit,
with jets of water, Ov. M. 4, 124: saxaque cum saxis et habentem semina flammae Materiem jactant, ea concipit ictibus ignem, by their blows, i. e. collision, id. ib. 15, 348.—In partic.1.In prosody or in music, a beating time, a beat:2.et pedum et digitorum ictu intervalla signant,
Quint. 9, 4, 51:modulantium pedum,
Plin. 2, 95, 96, § 209:unde etiam trimetris accrescere jussit Nomen iambeis, cum senos redderet ictus Primus ad extremum similis sibi,
Hor. A. P. 253.—A beat of the pulse:3.ictus creber aut languidus,
Plin. 11, 37, 88, § 219.—In mal. part.:II.multorum,
Juv. 6, 126.—Trop., a stroke, blow, attack, shot, etc.:B.sublata erat de foro fides, non ictu aliquo novae calamitatis, sed suspicione, etc.,
Cic. Agr. 2, 3, 8:nec illum habet ictum, quo pellat animum,
id. Fin. 2, 10, 32:sub ictu nostro positum,
i. e. in our power, Sen. Ben. 2, 29; cf.:stare sub ictu Fortunae,
Luc. 5, 729:tua innocentia sub ictu est,
i. e. in imminent danger, Sen. Cons. ad Marc. 9 fin.; cf. the opposite: Deum extra ictum sua divinitas posuit, beyond shot, i. e. out of danger, id. Ben. 1, 7:eodem ictu temporis,
i. e. moment, Gell. 14, 1, 27; cf.:singulis veluti ictibus bella transigere,
by separate attacks, Tac. H. 2, 38:quae (legiones) si amnem Araxen ponte transgrederentur, sub ictum dabantur,
would have come to close quarters, id. A. 13, 39 fin.; cf.:laetis ostentat ad Urbem Per campos superesse vim, Romamque sub ictu,
near at hand, before the eyes, Sil. 4, 42.—(Cf. icio, II. A.) Ictus foederis, the conclusion of a treaty, Luc. 5, 372; Val. Max. 2, 7, 1. -
23 improvise
-
24 imprudens
imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).(α).Absol.:(β).equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,
Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,
Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,
without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,
id. de Or. 1, 21, 94:namque tu me inprudentem obrepseris,
Plaut. Trin. 1, 2, 22:plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,
unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:adulescens,
inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:probe horum facta imprudens depinxit senex,
without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,
Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,
Cic. Fin. 2, 2, 5:quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,
Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:non imprudens consilium, si aditum haberet,
Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,
Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,
Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—With gen.:* (γ).imprudentes legis,
ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:religionis,
Liv. 31, 14, 7:maris,
id. 34, 9, 9:aetatum,
Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:frons tenera imprudensque laborum,
that has not experienced, Verg. G. 2, 372:antiquitatis imprudens consuetudo,
Col. 3, 18, 1.—With an object-clause:non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,
Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:facere,
Nep. Han. 2, 6:(Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,
Vell. 1, 2, 1.— Comp.:ad flammam accessit imprudentius,
Ter. And. 1, 1, 103. -
25 imprudenter
imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).(α).Absol.:(β).equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,
Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,
Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,
without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,
id. de Or. 1, 21, 94:namque tu me inprudentem obrepseris,
Plaut. Trin. 1, 2, 22:plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,
unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:adulescens,
inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:probe horum facta imprudens depinxit senex,
without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,
Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,
Cic. Fin. 2, 2, 5:quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,
Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:non imprudens consilium, si aditum haberet,
Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,
Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,
Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—With gen.:* (γ).imprudentes legis,
ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:religionis,
Liv. 31, 14, 7:maris,
id. 34, 9, 9:aetatum,
Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:frons tenera imprudensque laborum,
that has not experienced, Verg. G. 2, 372:antiquitatis imprudens consuetudo,
Col. 3, 18, 1.—With an object-clause:non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,
Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:facere,
Nep. Han. 2, 6:(Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,
Vell. 1, 2, 1.— Comp.:ad flammam accessit imprudentius,
Ter. And. 1, 1, 103. -
26 inprudens
imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).(α).Absol.:(β).equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,
Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,
Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,
without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,
id. de Or. 1, 21, 94:namque tu me inprudentem obrepseris,
Plaut. Trin. 1, 2, 22:plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,
unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:adulescens,
inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:probe horum facta imprudens depinxit senex,
without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,
Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,
Cic. Fin. 2, 2, 5:quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,
Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:non imprudens consilium, si aditum haberet,
Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,
Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,
Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—With gen.:* (γ).imprudentes legis,
ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:religionis,
Liv. 31, 14, 7:maris,
id. 34, 9, 9:aetatum,
Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:frons tenera imprudensque laborum,
that has not experienced, Verg. G. 2, 372:antiquitatis imprudens consuetudo,
Col. 3, 18, 1.—With an object-clause:non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,
Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:facere,
Nep. Han. 2, 6:(Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,
Vell. 1, 2, 1.— Comp.:ad flammam accessit imprudentius,
Ter. And. 1, 1, 103. -
27 inprudenter
imprūdens ( inpr-), entis, adj. [2. inprudens], not foreseeing, not anticipating or expecting, without knowing, unaware, ignorant, inconsiderate, inadvertent, imprudent (class.; syn.: inconsideratus, incautus, improvidus).(α).Absol.:(β).equites missi nocte iter conficiunt, imprudentes atque inopinantes hostes aggrediuntur,
Caes. B. C. 2, 38, 4; cf. id. ib. 2, 6, 3:equites imprudentibus omnibus de improviso advolasse,
Hirt. B. G. 8, 36, 3; Caes. B. G. 3, 29, 1; id. B. C. 2, 3, 1; id. B. G. 5, 15, 3:haec omnia imprudente L. Sulla facta esse certe scio,
without the knowledge of, Cic. Rosc. Am. 8, 21:scripsi etiam illud quodam in libello, qui me imprudente et invito excidit,
id. de Or. 1, 21, 94:namque tu me inprudentem obrepseris,
Plaut. Trin. 1, 2, 22:plus hodie boni feci imprudens quam sciens ante hunc diem umquam,
unconsciously, Ter. Hec. 5, 4, 40; cf. id. Heaut. 4, 1, 20:adulescens,
inexperienced, id. Eun. 3, 1, 40:probe horum facta imprudens depinxit senex,
without knowing it, id. Phorm. 2, 1, 38:ut mihi imprudens M. Servilium praeterisse videare,
Cic. Brut. 77, 269 (cf. the opp. prudens praetereo, Hor. S. 1, 10, 88):qua (definitione) tu etiam imprudens utebare nonnumquam,
Cic. Fin. 2, 2, 5:quod ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
Quint. 12, 7, 8; 7, 1, 40:numquam imprudentibus imber Obfuit, i. e. ignaris,
Verg. G. 1, 373 Serv. — Transf., of inanim. and abstr. things:non imprudens consilium, si aditum haberet,
Petr. 102, 3: ne casu inprudentes suae naves in classem adversariorum inciderent, Auct. B. Afr. 11, 4.— Comp.:quicquid horum ab imprudentioribus fiet (fieri autem nisi ab imprudentibus non potest), neglegendum,
Sen. Const. Sap. 19.— Sup.:multa facit (sapiens), quae ab imprudentissimis aut aeque fieri videmus aut peritius aut exercitatius,
Sen. Ep. 90, 33; id. Const. Sap. 19, 1.—With gen.:* (γ).imprudentes legis,
ignorant, Cic. Inv. 2, 31, 95:religionis,
Liv. 31, 14, 7:maris,
id. 34, 9, 9:aetatum,
Quint. 1, 1, 20.—Of inanim. and abstr. things:frons tenera imprudensque laborum,
that has not experienced, Verg. G. 2, 372:antiquitatis imprudens consuetudo,
Col. 3, 18, 1.—With an object-clause:non imprudens usurum eum rabie, qua, etc.,
Curt. 8, 8.—Hence, imprūdenter ( inpr-), adv., without foresight, unknowingly, ignorantly, inconsiderately, imprudently: etsi te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, [p. 910] Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1; Cic. Ac. 1, 6, 22:facere,
Nep. Han. 2, 6:(Codrus) imprudenter rixam ciens interemptus est,
Vell. 1, 2, 1.— Comp.:ad flammam accessit imprudentius,
Ter. And. 1, 1, 103. -
28 intervenio
inter-vĕnĭo, vēni, ventum, 4, v. n., rarely a., to come between, come upon, to come in during, to intervene, interrupt (class.; syn. intercedo).I.Lit., constr. with dat., rarely with acc.A.Of persons:B.sponsae pater intervenit,
Ter. And. 4, 3, 17:quin malo abscedas: ne interveneris, quaeso, dum resipiscit,
Plaut. Mil. 4, 8, 23:verens ne molesti vobis interveniremus,
Cic. de Or. 2, 3:casu Germani equites interveniunt,
Caes. B. G. 6, 37:orationi,
Liv. 1, 48:Statius intervenit nonnullorum querelis,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 1.— With pro:pro sociis,
Flor. 1, 13, 6. — With ne:ne quid perperam fieret,
Suet. Tib. 33. —Of things.1.To come, be, or lie between:2. (α).medius paries intervenit,
Dig. 33, 3, 4:interveniente Ascanio lacu,
Plin. 5, 32, 43, § 148:interveniente flumine,
id. 5, 1, 1, § 13; 4, 21, 35, § 115.—With dat.:(β).nox proelio intervenit,
Liv. 23, 18:continuationi sermonis,
Quint. 9, 3, 23:verboque intervenit omni plangor,
Ov. M. 11, 708; so, of an oath in conversation: quoties lascivum intervenit illud, etc., Juv. 6, 194.—With acc. (only in Tacitus):II.ludorum diebus, qui cognitionem intervenerant,
Tac. A. 3, 23.—Transf.A.To take place meanwhile or among other things, to happen, occur:B.nulla mihi res posthac potest jam intervenire tanta, quae, etc.,
Ter. Heaut. 4, 3, 1:quae inter vos intervenerint, etc.,
id. Hec. 3, 2, 16:Epicurus exiguam dicit fortunam intervenire sapienti,
Cic. Fin. 1, 19:casus mirificus quidam intervenit,
has taken place, id. Fam. 7, 5, 2:interveniunt motu stellarum grandines, imbres,
Plin. 18, 25, 57, § 208:intervenit his cogitationibus avitum malum, regni cupido,
Liv. 1, 6.—To stand in the way of, to oppose, hinder, prevent, disturb:C.Sabinum bellum coeptis intervenit,
Liv. 1, 36:deliberationi metum pro republica intervenisse,
id. 2, 24:vilicum intervenientem flagellāsset,
Suet. Claud. 38:quis vestro Deus intervenit amori?
Calp. Ecl. 3, 23.—Leg. t. t.1.To interpose, become surety, Dig. 15, 1, 3, § 5; 50, 1, 17, § 15 al.—2.To conduct a suit in another ' s name, Gai. Inst. 4, 87; cf. 4, 86 init.:D.pro debitore,
id. ib. 4, 182.—To interfere, intermeddle, exercise one ' s authority:neque senatu interveniente,
Suet. Caes. 30:praetor interveniet,
Dig. 4, 3, 23. — Pass. impers.:si interventum est casu,
Cic. Top. 20:ubi de improviso est interventum mulieri,
Ter. Heaut. 2, 3, 40. -
29 subeo
sŭb-ĕo, ĭi, ĭtum, īre ( perf. subīvit, Ov. F. 1, 314; Stat. S. 2, 1, 155: subivimus, Claud. ap. Tac. A. 11, 24 dub.), v. n. and a., to come or go under any thing; to come or go up to, to approach, draw near, advance or proceed to a place; to come or go on; to follow, succeed; to go down, sink; to come up, spring up (cf. succedo).I.Neutr.A.Lit.1.In gen.:b.subire sub falas,
Plaut. Most. 2, 1, 10:in nemoris latebras,
Ov. M. 4, 601; cf.: in aliquem locum, to enter, Auct. B. Alex. 74, 4:in adversum Romani subiere,
Liv. 1, 12, 1:in adversos montes,
id. 41, 18, 11:testudine factā subeunt,
advance, Caes. B. G. 7, 85, 7:Albani subiere ad montes,
Liv. 1, 28, 5:subire ad portam castrorum,
id. 34, 16, 2; cf.:ad urbem subeunt,
id. 31, 45, 4; 39, 27, 10; 36, 19, 1; and:subeundum erat ad hostes,
id. 2, 31, 4:ad tecta subibant,
Verg. A. 8, 359.—With dat.:muro subibant,
Verg. A. 7, 161; so,muro,
id. ib. 9, 371:portu Chaonio (with accedere urbem),
id. ib. 3, 292:luco,
id. ib. 8, 125:dumis,
Sil. 5, 283:ingenti feretro,
Verg. A. 6, 222:age cervici inponere nostrae: Ipse subibo umeris,
id. ib. 2, 708:per vices subeunt elephanti,
Plin. 8, 7, 7, § 23:pone subit conjux,
follows, Verg. A. 2, 725; so Val. Fl. 4, 197; cf.:dexterae alae sinistra subiit,
Liv. 27, 2, 7:subeuntis alii aliis in custodiam,
id. 25, 37, 6; and:subiit argentea proles,
Ov. M. 1, 114:subit ipse meumque Explet opus,
succeeds me, takes my place, id. ib. 3, 648:Volscus saxa objacentia pedibus ingerit in subeuntes,
climbing, Liv. 2, 65, 4:vel eodem amne vel Euphrate subire eos posse,
i. e. sail up stream, Curt. 9, 10, 3; cf.:adverso amne Babylona subituros,
id. 10, 1, 16.—Of things:2.stamen a stando: subtemen, quod subit stamini,
Varr. L. L. 5, § 113 Müll.:cum luna sub orbem solis subisset,
Liv. 37, 4, 4:tertio die mixtum flumini subibat mare,
Curt. 9, 9, 7:venae nonnumquam incipiente febre subeunt,
the pulse sinks, Cels. 3, 6 med.:subeunt herbae,
come up, spring up, Verg. G. 1, 180; so,barba,
i. e. sprouts, grows, Mart. 7, 83, 2:subisse aquam in caelum,
Plin. 31, 3, 21, § 32.—In partic., to come on secretly, to advance or approach stealthily, to steal upon, steal into ( poet.), Prop. 1, 9, 26; Ov. Am. 1, 2, 6; id. A. A. 1, 742.—B.Trop.1.In gen., to come in, succeed, take place; to enter stealthily, come secretly or by degrees: in quarum locum subierunt inquilinae impietas, perfidia, impudentia, Varr. ap. Non. 403, 27:2.fugere pudor verumque fidesque: In quorum subiere locum fraudesque dolique,
Ov. M. 1, 130:pulchra subit facies,
id. ib. 14, 827:subit ecce priori Causa recens,
id. ib. 3, 259:an subit (amor) et tacitā callidus arte nocet?
id. Am. 1, 2, 6: subeunt morbi [p. 1775] tristisque senectus, Verg. G. 3, 67:namque graves morbi subeunt segnisque senectus,
Nemes. Cyn. 117; cf.:duo pariter subierunt incommoda,
arise, come up, Quint. 5, 10, 100:ne subeant animo taedia justa tuo,
Ov. P. 4, 15, 30:regio, quā vero ipsa subit ad Medos,
approaches, Plin. 6, 26, 29, § 115. —In partic., to come into the mind, to occur, suggest itself:(β).omnes sententiae verbaque omnia sub acumen stili subeant et succedant necesse est,
Cic. de Or. 1, 34, 151:cum in loca aliqua post tempus reversi sumus, quae in his fecerimus, reminiscimur personaeque subeunt,
Quint. 11, 2, 17:cum subeant audita aut cognita nobis,
Ov. M. 15, 307:subit umbra,
id. ib. 12, 591:subeunt illi fratresque parensque,
id. ib. 11. 542:subiit cari genitoris imago... subiit deserta Creusa Et direpta domus et parvi casus Iuli,
Verg. A. 2, 560 sq.; Tac. A. 1, 13:subeant animo Latmia saxa tuo,
Ov. H. 18, 62:ne subeant animo taedia,
id. P. 4, 15, 30:quantum subire animo sustinueris, tantum tecum auferas,
to grasp with the mind, Val. Max. 3, 3, ext. 7.—Subit, with subj. - or rel.-clause ( poet. and in postAug. prose), Ov. M. 2, 755:II.quo magis ac magis admirari subit,
Plin. 12, prooem. § 2;35, 7, 31, § 49: misereri sortis humanae subit,
id. 25, 3, 7, § 23:quid sim, quid fuerimque subit,
Ov. Tr. 3, 8, 38.Act.A.Lit.1.In gen., to come or go under, to enter; to submit to; to approach, etc.:b.exercitatissimi in armis, qui inter annos XIV. tectum non subissent,
had not come under a roof, Caes. B. G. 1, 36:tecta,
Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 6, 669:jam subeunt Triviae lucos atque aurea tecta,
Verg. A. 6, 13:limina victor Alcides subiit,
id. ib. 8, 363:domos,
Ov. M. 1, 121:penates,
id. ib. 5, 650:macra cavum repetes artum, quem macra subisti,
Hor. Ep. 1, 7, 33:cum novies subiere paludem,
had plunged under, Ov. M. 15, 358; id. F. 1, 314:et juncti currum dominae subiere leones,
Verg. A. 3, 313:leones jugum subeant,
Plin. 10, 45, 62, § 128:asellus gravius dorso subiit onus,
i. e. submits to, receives, Hor. S. 1, 9, 21:subire iniquissimum locum,
Caes. B. G. 2, 27: iniquum locum, Auct. B. Alex. 76, 2; id. B. Hisp. 24, 3:collem,
to go up, mount, climb, scale, Hirt. B. G. 8, 15:consules utrimque aciem subeuntium jam muros adgrediuntur,
Liv. 7, 12, 3:muros,
id. 27, 18:impositum saxis Anxur,
Hor. S. 1, 5, 25:si subeuntur prospera castra,
Juv. 16, 2 et saep.:perfurit, Fadumque Herbesumque subit,
comes up to, attacks, assails, Verg. A. 9, 344; cf.:interim fallendus est judex et variis artibus subeundus,
Quint. 4, 5, 5:precibus commota Tonantem Juno subit,
approaches, Stat. Th. 9, 510:subit ille minantem,
id. ib. 8, 84:Aeneae mucronem,
Verg. A. 10, 798:qui procul hostium conspectu subibant aquam,
Curt. 4, 13, 10:Hispo subit juvenes, i. e. paedicat,
Juv. 2, 50.—Of things:2.umbra subit terras,
Ov. M. 11, 61:quos (lucos) aquae subeunt et aurae,
enter, Hor. C. 3, 4, 8:montes Trasimenus,
Liv. 22, 4, 2:litora pelagus, Mel. praef. 2: mare quod Ciliciam subit,
Curt. 7, 3, 19:radices (petrae) Indus amnis subit,
id. 8, 11, 7:clarus subit Alba Latinum,
succeeds, Ov. M. 14, 612 (al. clarus subit ecce Latinum Epytus); cf. id. ib. 1, 114:furcas subiere columnae,
come into the place of, succeed, id. ib. 8, 700:aqua subit altitudinem exortus sui,
rises to, reaches, Plin. 31, 6, 31, § 57:lunamque deficere cum aut terram subiret aut sole premeretur,
Curt. 4, 10, 5.—In partic., to approach secretly, to steal upon or into (cf. supra, I. A. 2.):B.multi Nomine divorum thalamos subiere pudicos,
Ov. M. 3, 282:subit furtim lumina fessa sopor,
id. H. 19, 56.—Trop.1. 2.In partic.a.To come into, enter, occur to one's mind (cf. supra, I. B. 2.):b.deinde cogitatio animum subiit, indignum esse, etc.,
Liv. 36, 20:ut beneficiorum memoria subiret animos patrum,
id. 37, 49, 3:spes animum subibat deflagrare iras vestras posse,
id. 40, 8, 9:otiosum animum aliae cogitationes,
Quint. 11, 2, 33:majora intellectu animos non subibunt,
id. 1, 2, 28:mentem subit, quo praemia facto, etc.,
Ov. M. 12, 472; 7, 170:subit ergo regem verecundia,
Curt. 5, 2, 15:me recordantem miseratio,
Plin. Ep. 3, 7, 10: feminas voluptas, id. Pan. 22, 3:horum cogitatio subibat exercitum,
Curt. 7, 1, 4.—To follow in speech, interrupt, answer (post - class. and rare):c.dicturum plura parentem Voce subis,
Claud. IV. Cons. Hon. 352:subit ille loquentem talibus,
id. Cons. Mall. Theod. 173; id. Rapt. Pros. 3, 133.—(The figure taken from stooping under a load, under blows, etc.) To subject one's self to, take upon one's self an evil; to undergo, submit to, sustain, endure, suffer it (class.;2.a favorite expression of Cic.): omnes terrores periculaque omnia succurram atque subibo,
Cic. Rosc. Am. 11, 31:omnia tela intenta in patriam subire atque excipere,
id. Prov. Cons. 9, 23; cf.:quis est non ultro appetendus, subeundus, excipiendus dolor?
id. Tusc. 2, 5, 14:subire vim atque injuriam,
id. Prov. Cons. 17, 41:inimicitiae sunt: subeantur,
id. Verr. 2, 5, 71, § 182:maximas rei publicae tempestates,
id. Mur. 2, 4:invidiam, pericula, tempestates,
id. Fam. 15, 4, 12:nefarias libidinum contumelias turpitudinesque,
id. Pis. 35, 86:potentiam, victoriam,
id. Fam. 6, 1, 6:contumeliarum verbera,
id. Rep. 1, 5, 9:majora Verbera,
Hor. S. 1, 3, 120:non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem,
Cic. Rep. 1, 4, 7:fortunam,
id. Fam. 14, 5, 1:judicium multitudinis imperitae,
id. Fl. 1, 2:odium eorum,
id. Att. 11, 17, 2:usum omnium,
id. de Or. 1, 34, 157:aliquid invidiae aut criminis,
id. N. D. 3, 1, 3:quemque casum,
id. Att. 8, 1, 3:quamvis carnificinam,
id. Tusc. 5, 27, 78:dupli poenam,
id. Off. 3, 16, 65:legis vim,
id. Caecin. 34, 100:summae crudelitatis famam,
id. Cat. 4, 6, 12; cf.:minus sermonis,
id. Att. 11, 6, 2:poenam exsilii,
Val. Max. 6, 5, 3:simultates,
Plin. Ep. 2, 18, 5:offensas,
id. ib. 13, 9, 26:periculum,
Vulg. 2 Macc. 11, 7:jam tum peregrinos ritus novā subeunte fortunā,
Curt. 4, 6, 29. —With inf., to attempt, try, undertake:adversa tela pellere,
Stat. S. 5, 2, 105:clavum torquere,
Claud. Cons. Mall. Theod. 46.— Hence, sŭbĭtus, a, um, P. a., that has come on suddenly or unexpectedly, i. e. sudden, unexpected (freq. and class.; cf.:repens, improvisus): res subita,
Plaut. Curc. 2, 3, 23:in rebus tam subitis,
Cic. Fam. 10, 16, 2:maris subita tempestas,
id. Tusc. 3, 22, 52:subita et improvisa formido,
id. Prov. Cons. 18, 43:laetitia, etc.,
Auct. Her. 1, 8, 13:subita pugna, non praeparata,
Quint. 7, 1, 35:ut sunt Gallorum subita et repentina consilia,
Caes. B. G. 3, 8:novae rei ac subitae admiratio,
Liv. 2, 2:bellum,
Caes. B. G. 3, 7:incursiones hostium,
Hirt. B. G. 8, 11:ministeria belli,
Liv. 4, 27:imbres,
Lucr. 5, 216:vis,
id. 1, 286; 4, 1210:res,
id. 6, 1282:mors,
Quint. 7, 2, 14:casus,
id. 10, 3, 3; Suet. Aug. 73:tristia,
Val. Max. 1, 6, 12:silentium,
Quint. 12, 5, 3: miles, hastily collected (opp. vetus expertusque;syn. subitarius),
Tac. H. 4, 76; cf.:aqua mulsa subita ac recens (opp. inveterata),
Plin. 22, 24, 51, § 110: imagines non subitae, not newly sprung up, i. e. old, ancient, Plin. Ep. 8, 10, 3:homo,
rash, Cic. Pis. Fragm. 5: clivi, sudden, i. e. steep, Stat. Th. 6, 258.—Esp., = subito (post-Aug.):non percussor ille subitus erumpet?
Quint. 6, 2, 31; so,manūs dux Trapezuntem subitus irrupit,
Tac. H. 3, 47:subitum inopinatumque venisse,
Plin. Ep. 1, 13, 3:evadere,
Flor. 4, 2, 59.—As subst.: sŭbĭtum, i. n., a sudden or unexpected thing, a sudden occurrence, etc.:b.Lesbonicum foras evocate: ita subitum'st, propere eum conventum volo,
Plaut. Trin. 5, 2, 51; cf.:subitum est ei remigrare,
Cic. Fam. 13, 2:si tibi subiti nihil est,
Plaut. Pers. 4, 4, 36:in subito,
Plin. 7, 44, 45, § 143.—In plur.:ut subitis ex tempore occurrant,
Quint. 10, 7, 30; cf.:etiam fortes viros subitis terreri,
Tac. A. 15, 59:quamvis non deficeretur ad subita extemporali facultate,
Suet. Aug. 84:si repentina ac subita dominantur,
Sen. Ep. 16, 6: sive meditata sive subita proferret, whether he spoke after deliberation or off-hand, Plin. Ep. 1, 16, 2.—With gen.:ad subita rerum,
Liv. 9, 43:ad subita belli,
id. 6, 32; 25, 15, 20; Flor. 1, 1, 11.—Adverb., suddenly, unexpectedly:per subitum erumpit clamor,
Sil. 10, 505; so,per subitum,
id. 7, 594; 8, 628; 12, 654; 14, 330; 15, 145;15, 404: in subitum,
id. 7, 527: ad subitum, Cassiod. Var. praef. med. —Hence, adv.: sŭbĭtō, suddenly, unexpectedly (freq. and class.; cf.: repente, extemplo, ilico): ut subito, ut propere, ut valide tonuit! Plaut. Am. 5, 1, 10; cf. id. Curc. 2, 3, 4:nova res subito mihi haec objecta est,
id. Ps. 2, 2, 7:ita abripuit repente sese subito,
id. Mil. 2, 2, 21:subito tanta te impendent mala,
Ter. Phorm. 1, 4, 2:cum tot bella subito atque improviso nascantur,
Cic. Font. 19, 42:ex oculis subito fugit,
Verg. G. 4, 499:cum subito ecce,
Cic. Caecin. 10, 30:ut subito nostras Hymen cantatus ad aures Venit,
Ov. H. 12, 137; Curt. 9, 9, 19:subito deficere,
Quint. 7, 2, 14:quod serenā nocte subito candens et plena luna defecisset,
Cic. Rep. 1, 15, 23:tantus subito timor omnem exercitum occupavit,
Caes. B. G. 1, 39:subito opprimi,
Liv. 41, 3:si vespertinus subito te oppresserit hospes,
Hor. S. 2, 4, 17 et. saep.:subito dicere,
without preparation, extempore, Cic. de Or. 1, 33, 150:quod vox et gestus subito sumi non potest,
id. ib. 1, 59, 252:neque potest quisquam nostrum subito fingi,
id. Sull. 25, 69:aliquid subito ex tempore conjectura explicare,
id. Div. 1, 33, 72; so,dicere,
Quint. 10, 3, 30; 11, 3, 12:inventa (opp. domo allata),
id. 4, 5, 4:cum subito evaserunt,
Col. 9, 9, 3:tam subito copias contrahere non potuit,
so quickly, Nep. Dat. 7, 3. -
30 trepidus
trĕpĭdus, a, um, adj. [root in Gr. trepô, to turn, put to flight; cf. Lat. torqueo (cf. Fest. p. 367 Müll.); prop. scared; hence], restless, agitated, anxious, solicitous, disturbed, alarmed, in a state of trepidation, etc. (not. freq. in prose till the Aug. per.;b.perh. not at all in Cic. and Cæs.): tum trepidae inter se coëunt pennisque coruscant (apes),
in a hurry, Verg. G. 4, 73; so,Dido,
id. A. 4, 642 Serv.:hic galeam tectis trepidus rapit,
id. ib. 7, 638;9, 233: trepidi improviso metu,
Sall. J. 97, 5; cf.:curia maesta ac trepida ancipiti metu,
Liv. 2, 24, 3:Romae nocturnus terror ita ex somno trepidam repente civitatem excivit,
id. 8, 37, 6:trepidi formidine portas Explorant,
Verg. A. 9, 169; Just. 2, 13, 9. — ( b) With gen.:illae (apes) intus trepidae rerum per cerea castra Discurrunt,
Verg. A. 12, 589:Messenii trepidi rerum suarum,
Liv. 36, 31, 5; so,rerum suarum,
id. 5, 11, 4:salutis,
Sil. 12, 13:admirationis ac metus,
Tac. A. 6, 21 fin.:tubarum,
Stat. Th. 11, 325. —Of things:illud (ferrum) in trepidā submersum sibilat unda,
Ov. M. 12, 279 (Merkel, tepidā); cf.:et foliis undam trepidi despumat aheni,
i. e. bubbling, foaming, Verg. G. 1, 296:venae,
Ov. M. 6, 389:pes,
id. ib. 4, 100:ōs,
id. ib. 5, 231:vultus,
id. ib. 4, 485:cursus,
Verg. A. 4, 672:terror,
Lucr. 5, 41:metus,
Ov. Tr. 3, 1, 54; Plin. 2, 7, 5, § 15:tumultus belli,
Lucr. 3, 846:certamen,
Hor. Ep. 1, 19, 48:motus,
Ov. M. 8, 606:fletus,
id. ib. 4, 673:in re trepidā,
in a critical situation, perilous juncture, Liv. 1, 27, 7; 4, 46, 8; 26, 5, 7; cf. in plur.:in trepidis rebus,
id. 4, 17, 8; 4, 56, 8; Tib. 2, 3, 21; Hor. C. 3, 2, 5; Sil. 7, 1; cf. Sall. J. 91, 5:incerta et trepida vita,
Tac. A. 14, 59; so,vita,
id. ib. 4, 70 fin.:litterae,
i. e. announcing danger, bringing alarming news, Curt. 7, 1, 36; so,nuntius,
Just. 31, 2, 8.— Adv.: trĕpĭdē, hastily, in a state of confusion or alarm, with trepidation:trepide concursans,
Phaedr. 2, 5, 2:classis trepide soluta,
Liv. 22, 31, 5; so,relictis castris,
id. 7, 11, 1:deserta stativa,
id. 10, 12, 6:trepide anxieque certare,
Suet. Ner. 23.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
improviso — improviso, sa adjetivo 1. Uso/registro: restringido. Que no se prevé. Frases y locuciones 1. de improviso De repente, sin avisar: Se marchó de improviso … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
improviso — improviso, sa (Del lat. improvīsus). adj. Que no se prevé o previene. al, o de, improviso. locs. advs. Sin prevención ni previsión. en un improviso. loc. adv. p. us. En un instante … Diccionario de la lengua española
improviso — improviso, sa adjetivo súbito, súpito, repentino, impensado, imprevisto, improvisto. ≠ previsto, calculado, pensado. ▌ de improviso locución adverbial de repente, de golpe y porrazo, de sopetón, de imprevisto … Diccionario de sinónimos y antónimos
improviso — adj. 1. Improvisado, repentino, súbito. • s. m. 2. Poesia, discurso ou peça musical que se inventa de repente. 3. de improviso: de repente; de súbito … Dicionário da Língua Portuguesa
Improviso — Im pro*vi so, a. [L. improvisus unforeseen; cf. It. improvviso.] Not prepared or mediated beforehand; extemporaneous. [Obs.] Jonhson. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
improviso — (Del lat. improvisus.) ► adjetivo 1 Que no ha sido previsto: ■ quedaron gratamente sorprendidos por las improvisas ovaciones del público asistente. SINÓNIMO imprevisto inesperado FRASEOLOGÍA ► locución adverbial al o … Enciclopedia Universal
improviso — {{#}}{{LM I21194}}{{〓}} {{SynI21733}} {{[}}improviso{{]}} ‹im·pro·vi·so› ► {{{}}de improviso{{}}} {{《}}▍ loc.adv.{{》}} De manera repentina o inesperada: • El suceso ocurrió tan de improviso que nos sorprendió a todos.{{○}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
improviso — De improviso De pronto, en forma no prevista, no determinado de antemano: De improviso llegó al pueblo un coronel , De improviso salieron a su paso , Se vio de improviso en una situación muy comprometida … Español en México
improviso,\ -sa — (l. su) 1) adj. Que no se prevé o previene. LOC Al, o de, improviso improvisadamente … Diccionario de motivos de la Lengua Española
improviso — See ex improviso … Ballentine's law dictionary
improviso,\ -sa — (l. su) 1) adj. Que no se prevé o previene. LOC Al, o de, improviso improvisadamente … Diccionario de motivos de la Lengua Española