Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

imprōvīsē

  • 1 improvise

    imprōvīsē and imprōvīso ( inpr-), advv., v. improvisus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > improvise

  • 2 improviso

    imprōvīsus ( inpr-), a, um, adj. [2. in-provisus], not foreseen, unforeseen, unexpected (class.):

    sapienti nihil improvisum accidere potest, nihil inopinatum, nihil omnino novum,

    Cic. Tusc. 4, 15, 37; id. Verr. 2, 2, 28, § 69; id. de Or. 1, 22, 103:

    unde iste amor tam improvisus ac tam repentinus?

    id. Agr. 2, 22, 60:

    cum tot bella subito atque improvisa nascantur,

    id. Font. 15, 32:

    mala,

    id. Tusc. 3, 14, 30:

    improvisior pestis,

    Tac. A. 2, 47:

    castella munita improviso adventu capta,

    Cic. Fam. 2, 10, 3:

    pericula,

    id. Mur. 27, 55:

    vis leti,

    Hor. C. 2, 13, 19:

    species,

    id. Ep. 1, 6, 11:

    pelagoque remenso Improvisi aderunt,

    Verg. A. 2, 182:

    cunctisque repente Improvisus ait,

    id. ib. 1, 595. —
    II.
    As subst.: imprōvīsum, i, n., that which is unforeseen, an emergency:

    dux sibi delectos retinuerat ad improvisa,

    Tac. H. 5, 16.—Mostly in abl., with de, adverbially, unexpectedly, suddenly:

    quasi de improviso respice ad eum,

    Ter. And. 2, 5, 6; cf. Trabea ap. Cic. Tusc. 4, 31, 67; Cic. Rosc. Am. 52, 151; cf. also Caes. B. C. 2, 6, 3:

    de improviso,

    Ter. And. 2, 2, 23; id. Heaut. 2, 3, 40; id. Ad. 3, 3, 53; 4, 4, 1; id. Phorm. 5, 6, 44; Caes. B. G. 2, 3, 1; 5, 22, 1; 5, 39, 1; 6, 3, 1 et saep. — Less freq. with ex:

    ex improviso filiam inveni meam,

    Plaut. Rud. 4, 5, 2; Cic. Verr. 2, 1, 43, § 112.— Hence, adv., in two forms, imprōvīso (class.) and imprōvīsē (post-class.), on a sudden, unexpectedly:

    improviso filiam inveni (for which, shortly before: ex improviso filiam inveni),

    Plaut. Rud. 4, 5, 6:

    sane homini praeter opinionem improviso incidi,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182:

    improviso eos in castra irrupisse,

    id. Div. 1, 24, 50:

    tantum adest boni improviso,

    Plaut. As. 2, 2, 44:

    cum mihi nihil improviso evenisset,

    Cic. Rep. 1, 4; id. Att. 15, 1, A, 1:

    scalae improviso, subitusque apparuit ignis,

    Verg. A. 12, 576; 8, 524: improvise necans incautos morte suprema, Tert. poët. adv. Marc. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > improviso

  • 3 improvisum

    imprōvīsus ( inpr-), a, um, adj. [2. in-provisus], not foreseen, unforeseen, unexpected (class.):

    sapienti nihil improvisum accidere potest, nihil inopinatum, nihil omnino novum,

    Cic. Tusc. 4, 15, 37; id. Verr. 2, 2, 28, § 69; id. de Or. 1, 22, 103:

    unde iste amor tam improvisus ac tam repentinus?

    id. Agr. 2, 22, 60:

    cum tot bella subito atque improvisa nascantur,

    id. Font. 15, 32:

    mala,

    id. Tusc. 3, 14, 30:

    improvisior pestis,

    Tac. A. 2, 47:

    castella munita improviso adventu capta,

    Cic. Fam. 2, 10, 3:

    pericula,

    id. Mur. 27, 55:

    vis leti,

    Hor. C. 2, 13, 19:

    species,

    id. Ep. 1, 6, 11:

    pelagoque remenso Improvisi aderunt,

    Verg. A. 2, 182:

    cunctisque repente Improvisus ait,

    id. ib. 1, 595. —
    II.
    As subst.: imprōvīsum, i, n., that which is unforeseen, an emergency:

    dux sibi delectos retinuerat ad improvisa,

    Tac. H. 5, 16.—Mostly in abl., with de, adverbially, unexpectedly, suddenly:

    quasi de improviso respice ad eum,

    Ter. And. 2, 5, 6; cf. Trabea ap. Cic. Tusc. 4, 31, 67; Cic. Rosc. Am. 52, 151; cf. also Caes. B. C. 2, 6, 3:

    de improviso,

    Ter. And. 2, 2, 23; id. Heaut. 2, 3, 40; id. Ad. 3, 3, 53; 4, 4, 1; id. Phorm. 5, 6, 44; Caes. B. G. 2, 3, 1; 5, 22, 1; 5, 39, 1; 6, 3, 1 et saep. — Less freq. with ex:

    ex improviso filiam inveni meam,

    Plaut. Rud. 4, 5, 2; Cic. Verr. 2, 1, 43, § 112.— Hence, adv., in two forms, imprōvīso (class.) and imprōvīsē (post-class.), on a sudden, unexpectedly:

    improviso filiam inveni (for which, shortly before: ex improviso filiam inveni),

    Plaut. Rud. 4, 5, 6:

    sane homini praeter opinionem improviso incidi,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182:

    improviso eos in castra irrupisse,

    id. Div. 1, 24, 50:

    tantum adest boni improviso,

    Plaut. As. 2, 2, 44:

    cum mihi nihil improviso evenisset,

    Cic. Rep. 1, 4; id. Att. 15, 1, A, 1:

    scalae improviso, subitusque apparuit ignis,

    Verg. A. 12, 576; 8, 524: improvise necans incautos morte suprema, Tert. poët. adv. Marc. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > improvisum

  • 4 improvisus

    imprōvīsus ( inpr-), a, um, adj. [2. in-provisus], not foreseen, unforeseen, unexpected (class.):

    sapienti nihil improvisum accidere potest, nihil inopinatum, nihil omnino novum,

    Cic. Tusc. 4, 15, 37; id. Verr. 2, 2, 28, § 69; id. de Or. 1, 22, 103:

    unde iste amor tam improvisus ac tam repentinus?

    id. Agr. 2, 22, 60:

    cum tot bella subito atque improvisa nascantur,

    id. Font. 15, 32:

    mala,

    id. Tusc. 3, 14, 30:

    improvisior pestis,

    Tac. A. 2, 47:

    castella munita improviso adventu capta,

    Cic. Fam. 2, 10, 3:

    pericula,

    id. Mur. 27, 55:

    vis leti,

    Hor. C. 2, 13, 19:

    species,

    id. Ep. 1, 6, 11:

    pelagoque remenso Improvisi aderunt,

    Verg. A. 2, 182:

    cunctisque repente Improvisus ait,

    id. ib. 1, 595. —
    II.
    As subst.: imprōvīsum, i, n., that which is unforeseen, an emergency:

    dux sibi delectos retinuerat ad improvisa,

    Tac. H. 5, 16.—Mostly in abl., with de, adverbially, unexpectedly, suddenly:

    quasi de improviso respice ad eum,

    Ter. And. 2, 5, 6; cf. Trabea ap. Cic. Tusc. 4, 31, 67; Cic. Rosc. Am. 52, 151; cf. also Caes. B. C. 2, 6, 3:

    de improviso,

    Ter. And. 2, 2, 23; id. Heaut. 2, 3, 40; id. Ad. 3, 3, 53; 4, 4, 1; id. Phorm. 5, 6, 44; Caes. B. G. 2, 3, 1; 5, 22, 1; 5, 39, 1; 6, 3, 1 et saep. — Less freq. with ex:

    ex improviso filiam inveni meam,

    Plaut. Rud. 4, 5, 2; Cic. Verr. 2, 1, 43, § 112.— Hence, adv., in two forms, imprōvīso (class.) and imprōvīsē (post-class.), on a sudden, unexpectedly:

    improviso filiam inveni (for which, shortly before: ex improviso filiam inveni),

    Plaut. Rud. 4, 5, 6:

    sane homini praeter opinionem improviso incidi,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182:

    improviso eos in castra irrupisse,

    id. Div. 1, 24, 50:

    tantum adest boni improviso,

    Plaut. As. 2, 2, 44:

    cum mihi nihil improviso evenisset,

    Cic. Rep. 1, 4; id. Att. 15, 1, A, 1:

    scalae improviso, subitusque apparuit ignis,

    Verg. A. 12, 576; 8, 524: improvise necans incautos morte suprema, Tert. poët. adv. Marc. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > improvisus

  • 5 inprovisus

    imprōvīsus ( inpr-), a, um, adj. [2. in-provisus], not foreseen, unforeseen, unexpected (class.):

    sapienti nihil improvisum accidere potest, nihil inopinatum, nihil omnino novum,

    Cic. Tusc. 4, 15, 37; id. Verr. 2, 2, 28, § 69; id. de Or. 1, 22, 103:

    unde iste amor tam improvisus ac tam repentinus?

    id. Agr. 2, 22, 60:

    cum tot bella subito atque improvisa nascantur,

    id. Font. 15, 32:

    mala,

    id. Tusc. 3, 14, 30:

    improvisior pestis,

    Tac. A. 2, 47:

    castella munita improviso adventu capta,

    Cic. Fam. 2, 10, 3:

    pericula,

    id. Mur. 27, 55:

    vis leti,

    Hor. C. 2, 13, 19:

    species,

    id. Ep. 1, 6, 11:

    pelagoque remenso Improvisi aderunt,

    Verg. A. 2, 182:

    cunctisque repente Improvisus ait,

    id. ib. 1, 595. —
    II.
    As subst.: imprōvīsum, i, n., that which is unforeseen, an emergency:

    dux sibi delectos retinuerat ad improvisa,

    Tac. H. 5, 16.—Mostly in abl., with de, adverbially, unexpectedly, suddenly:

    quasi de improviso respice ad eum,

    Ter. And. 2, 5, 6; cf. Trabea ap. Cic. Tusc. 4, 31, 67; Cic. Rosc. Am. 52, 151; cf. also Caes. B. C. 2, 6, 3:

    de improviso,

    Ter. And. 2, 2, 23; id. Heaut. 2, 3, 40; id. Ad. 3, 3, 53; 4, 4, 1; id. Phorm. 5, 6, 44; Caes. B. G. 2, 3, 1; 5, 22, 1; 5, 39, 1; 6, 3, 1 et saep. — Less freq. with ex:

    ex improviso filiam inveni meam,

    Plaut. Rud. 4, 5, 2; Cic. Verr. 2, 1, 43, § 112.— Hence, adv., in two forms, imprōvīso (class.) and imprōvīsē (post-class.), on a sudden, unexpectedly:

    improviso filiam inveni (for which, shortly before: ex improviso filiam inveni),

    Plaut. Rud. 4, 5, 6:

    sane homini praeter opinionem improviso incidi,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182:

    improviso eos in castra irrupisse,

    id. Div. 1, 24, 50:

    tantum adest boni improviso,

    Plaut. As. 2, 2, 44:

    cum mihi nihil improviso evenisset,

    Cic. Rep. 1, 4; id. Att. 15, 1, A, 1:

    scalae improviso, subitusque apparuit ignis,

    Verg. A. 12, 576; 8, 524: improvise necans incautos morte suprema, Tert. poët. adv. Marc. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > inprovisus

См. также в других словарях:

  • improvise — [im′prə vīz΄] vt., vi. improvised, improvising [Fr improviser < It improvvisare < improvviso, unprepared < L improvisus, unforeseen < in , not + provisus, pp. of providere, to foresee, anticipate: see PROVIDE] 1. to compose, or… …   English World dictionary

  • Improvise — Im pro*vise , v. t. [imp. & p. p. {Improvised}; p. pr. & vb. n. {Improvising}.] [F. improviser, it. improvvisare, fr. improvviso unprovided, sudden, extempore, L. improvisus; pref. im not + provisus foreseen, provided. See {Proviso}.] 1. To… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Improvise — Im pro*vise , v. i. To produce or render extemporaneous compositions, especially in verse or in music, without previous preparation; hence, to do anything offhand. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • improvise — index compose, conjure, contrive, create, devise (invent), invent (produce for the first time), make, originate …   Law dictionary

  • improvisé — improvisé, ée (in pro vi zé, zée) part. passé d improviser. Chanson improvisée. Fête improvisée …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • improvise — (v.) 1826, back formation from improvisation, or else from Fr. improviser (17c.), from It. improvisare to sing or speak extempore, from improviso, from L. improvisus unforeseen, unexpected (see IMPROVISATION (Cf. improvisation)). Or possibly a… …   Etymology dictionary

  • improvise — is spelt ise, not ize …   Modern English usage

  • improvise — [v] make up ad lib, brainstorm, coin, concoct, contrive, dash off*, devise, do offhand, do off top of head*, dream up, extemporize, fake, fake it, improv*, improvisate, invent, jam*, knock off*, make do*, slapdash*, spark, speak off the cuff*,… …   New thesaurus

  • improvise — ► VERB 1) create and perform (music, drama, or verse) spontaneously or without preparation. 2) make from whatever is available. DERIVATIVES improvisation noun improvisational adjective improvisatory adjective improviser noun. ORIGIN …   English terms dictionary

  • improvise — [[t]ɪ̱mprəvaɪz[/t]] improvises, improvising, improvised 1) VERB If you improvise, you make or do something using whatever you have or without having planned it in advance. You need a wok with a steaming rack for this; if you don t have one,… …   English dictionary

  • improvise — UK [ˈɪmprəvaɪz] / US [ˈɪmprəˌvaɪz] verb Word forms improvise : present tense I/you/we/they improvise he/she/it improvises present participle improvising past tense improvised past participle improvised 1) a) [intransitive] to do something without …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»