Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

imperfectly

  • 1 adumbratus

    ăd-umbro, āvi, ātum, 1, v. a., to bring a shadow over a thing, to cast a shadow on, to shade or overshadow by something.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., constr.:

    aliquid aliqua re (so only in later authors): palmeis tegetibus vineas,

    Col. 5, 5:

    adumbrantur stramentis uvae,

    id. 11, 2, 61.—
    B.
    Trop.:

    ut notae quoque litterarum, non adumbratae comarum praesidio, totae ad oculos legentium accederent,

    Petr. Sat. 105.—
    II.
    Esp. in painting, to shade, to represent an object with the due mingling of light and shade, skiagrapheô (therefore not of the sketch in shadow, as the first outline of a figure, but of a picture already fully sketched, and only wanting the last touches for its completion):

    quis pictor omnia, quae in rerum natura sunt, adumbrare didicit?

    Quint. 7, 10, 9:

    Quod pictor adumbrare non valuit, casus imitatus est,

    Val. Max. 8, 11 fin.
    B.
    Fig.
    1.
    To represent a thing in the appropriate manner:

    quo in genere orationis utrumque oratorem cognoveramus, id ipsum sumus in eorum sermone adumbrare conati,

    Cic. de Or. 3, 4; 2, 47; id. Fin. 5, 22: rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere, i. e. preconceptions, innate ideas, Gr. prolêpseis, id. Leg. 1, 20.—
    2.
    To represent a thing only in outline, and, consequently, imperfectly: cedo mihi istorum adumbratorum deorum lineamenta atque formas, these semblances, outlines of deities (of the gods of Epicurus), Cic. N. D. 1, 27:

    consectatur nullam eminentem effigiem virtutis, sed adumbratam imaginem gloriae,

    imperfectly represented, id. Tusc. 3, 2.—Hence, ădumbrātus, a, um, P. a.
    A.
    Delineated only in semblance, counterfeited, feigned, false:

    comitia (opp. vera),

    Cic. Agr. 2, 12, 31:

    indicium,

    id. Sull. 18 fin.:

    Aeschrio, Pippae vir adumbratus,

    id. Verr. 2, 3, 33, § 77: laetitia, * Tac. A. 4, 31.—Also,
    B.
    Devised in darkness, dark, secret:

    fallaciae,

    Amm. 14, 11.— Comp., sup., and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > adumbratus

  • 2 adumbro

    ăd-umbro, āvi, ātum, 1, v. a., to bring a shadow over a thing, to cast a shadow on, to shade or overshadow by something.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., constr.:

    aliquid aliqua re (so only in later authors): palmeis tegetibus vineas,

    Col. 5, 5:

    adumbrantur stramentis uvae,

    id. 11, 2, 61.—
    B.
    Trop.:

    ut notae quoque litterarum, non adumbratae comarum praesidio, totae ad oculos legentium accederent,

    Petr. Sat. 105.—
    II.
    Esp. in painting, to shade, to represent an object with the due mingling of light and shade, skiagrapheô (therefore not of the sketch in shadow, as the first outline of a figure, but of a picture already fully sketched, and only wanting the last touches for its completion):

    quis pictor omnia, quae in rerum natura sunt, adumbrare didicit?

    Quint. 7, 10, 9:

    Quod pictor adumbrare non valuit, casus imitatus est,

    Val. Max. 8, 11 fin.
    B.
    Fig.
    1.
    To represent a thing in the appropriate manner:

    quo in genere orationis utrumque oratorem cognoveramus, id ipsum sumus in eorum sermone adumbrare conati,

    Cic. de Or. 3, 4; 2, 47; id. Fin. 5, 22: rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere, i. e. preconceptions, innate ideas, Gr. prolêpseis, id. Leg. 1, 20.—
    2.
    To represent a thing only in outline, and, consequently, imperfectly: cedo mihi istorum adumbratorum deorum lineamenta atque formas, these semblances, outlines of deities (of the gods of Epicurus), Cic. N. D. 1, 27:

    consectatur nullam eminentem effigiem virtutis, sed adumbratam imaginem gloriae,

    imperfectly represented, id. Tusc. 3, 2.—Hence, ădumbrātus, a, um, P. a.
    A.
    Delineated only in semblance, counterfeited, feigned, false:

    comitia (opp. vera),

    Cic. Agr. 2, 12, 31:

    indicium,

    id. Sull. 18 fin.:

    Aeschrio, Pippae vir adumbratus,

    id. Verr. 2, 3, 33, § 77: laetitia, * Tac. A. 4, 31.—Also,
    B.
    Devised in darkness, dark, secret:

    fallaciae,

    Amm. 14, 11.— Comp., sup., and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > adumbro

  • 3 ōvum

        ōvum ī, n    [3 AV-], an egg: ovum parere, to lay: ponere, O.: pullos ex ovis excuderunt, hatched: pisces ova cum genuerunt, spawn: integram famem ad ovum adfero, i. e. the beginning of the meal (when eggs were served): ab ova Usque ad mala, i. e. from the beginning to the end, H.: Nec gemino bellum Troianum orditur ab ovo (alluding to the mythical story of the eggs of Leda), H.: ovo prognatus eodem, i. e. of the same mother, H.: ova ad notas curriculis numerandus (wooden eggs used in the circus as counters, one being removed after each circuit made), L.     pēius and sup. pessimē    [see malus], badly, wrongly, ill, wretchedly: homines male vestiti: animo malest? are you vexed? T.: hoc male habet virum, vexes, T.: L. Antonio male sit, ill betide: audire, be ill-spoken of.—Badly, wickedly, cruelly, maliciously, hurtfully, injuriously: quod mihi re male feceris, T.: male agendi causā: loqui: pessume istuc in illum consulis, T.: Carthagini male iam diu cogitanti bellum denuntio: agmen adversariorum male habere, harass, Cs.— Badly, awkwardly, unskilfully, unsuccessfully, unfortunately, ruinously: male gerendo negotio: res suae male gestae: pugnare, S.: Nec vixit male, qui, etc., failed in life, H.: quae res tibi vortat male, turn out ill, T.: vendendum, too cheap: empta, too dear: cui male si palpere, awkwardly, H.: defendit pampinus uvas, to no purpose, V.: salsus, impertinently, H.: sedula nutrix, unseasonably, O.— Badly, excessively, extremely, greatly, very much: male metuo, ne, etc., <*>.: quo neminem peius oderunt: cane peius Vitabit chlamydem, H.: rauci, miserably, H.: dispar, sadly, H.— Badly, imperfectly, scarcely, not at all: (domum) male tuetur: sanus, deranged: pārens asellus, refractory, H.: male numen amicum, hostile, V.: statio male fida carinis, unsafe, V.: plenae legiunculae, L.: male viva caro est, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > ōvum

  • 4 imperfectum

    imperfectus ( inp-), a, um, adj. [2. inperfectus], unfinished, incomplete, imperfect (not freq. till after the Aug. per.):

    quidam homines in capite meo solum elaborarunt, reliquum corpus imperfectum ac rude reliquerunt,

    Cic. Fam. 1, 9, 15:

    quaedam (animalia),

    Ov. M. 1, 427; cf.

    infans,

    id. ib. 3, 310:

    pars manebat,

    Verg. A. 8, 428:

    pons,

    Caes. B. G. 6, 35, 6:

    cibus,

    i. e. undigested, Juv. 3, 233:

    imperfecto adhuc bello,

    Suet. Caes. 26:

    qui imperfectum librum supple verit,

    id. ib. 56; cf.

    Hirt. B. G. prooem. § 2: librum reliquerat,

    Suet. Gramm. 12:

    opera reliquit,

    id. Tib. 47:

    quae rudia atque imperfecta adhuc erant,

    Quint. 3, 1, 7:

    causae (opp. perfectae),

    id. 4, 2, 3:

    sermo,

    id. 9, 2, 57; 11, 3, 121:

    vita,

    Lucr. 3, 958.— Comp.:

    insuavius hoc imperfectiusque est,

    Gell. 1, 7, 20.—As subst.: imperfectum, i, n.: sunt omnia in quaedam genera partita aut incohata nulla ex parte perfecta;

    imperfecto autem nec absoluto simile pulchrum esse nihil potest,

    Cic. Univ. 4.—
    II.
    Esp., morally imperfect; plur. as subst. (opp. sapientes):

    ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet,

    Sen. Tranq. 11, 1.— Adv.: imperfectē, imperfectly, incompletely:

    imperfecte atque praepostere syllogismo uti,

    Gell. 2, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > imperfectum

  • 5 imperfectus

    imperfectus ( inp-), a, um, adj. [2. inperfectus], unfinished, incomplete, imperfect (not freq. till after the Aug. per.):

    quidam homines in capite meo solum elaborarunt, reliquum corpus imperfectum ac rude reliquerunt,

    Cic. Fam. 1, 9, 15:

    quaedam (animalia),

    Ov. M. 1, 427; cf.

    infans,

    id. ib. 3, 310:

    pars manebat,

    Verg. A. 8, 428:

    pons,

    Caes. B. G. 6, 35, 6:

    cibus,

    i. e. undigested, Juv. 3, 233:

    imperfecto adhuc bello,

    Suet. Caes. 26:

    qui imperfectum librum supple verit,

    id. ib. 56; cf.

    Hirt. B. G. prooem. § 2: librum reliquerat,

    Suet. Gramm. 12:

    opera reliquit,

    id. Tib. 47:

    quae rudia atque imperfecta adhuc erant,

    Quint. 3, 1, 7:

    causae (opp. perfectae),

    id. 4, 2, 3:

    sermo,

    id. 9, 2, 57; 11, 3, 121:

    vita,

    Lucr. 3, 958.— Comp.:

    insuavius hoc imperfectiusque est,

    Gell. 1, 7, 20.—As subst.: imperfectum, i, n.: sunt omnia in quaedam genera partita aut incohata nulla ex parte perfecta;

    imperfecto autem nec absoluto simile pulchrum esse nihil potest,

    Cic. Univ. 4.—
    II.
    Esp., morally imperfect; plur. as subst. (opp. sapientes):

    ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet,

    Sen. Tranq. 11, 1.— Adv.: imperfectē, imperfectly, incompletely:

    imperfecte atque praepostere syllogismo uti,

    Gell. 2, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > imperfectus

  • 6 inperfectus

    imperfectus ( inp-), a, um, adj. [2. inperfectus], unfinished, incomplete, imperfect (not freq. till after the Aug. per.):

    quidam homines in capite meo solum elaborarunt, reliquum corpus imperfectum ac rude reliquerunt,

    Cic. Fam. 1, 9, 15:

    quaedam (animalia),

    Ov. M. 1, 427; cf.

    infans,

    id. ib. 3, 310:

    pars manebat,

    Verg. A. 8, 428:

    pons,

    Caes. B. G. 6, 35, 6:

    cibus,

    i. e. undigested, Juv. 3, 233:

    imperfecto adhuc bello,

    Suet. Caes. 26:

    qui imperfectum librum supple verit,

    id. ib. 56; cf.

    Hirt. B. G. prooem. § 2: librum reliquerat,

    Suet. Gramm. 12:

    opera reliquit,

    id. Tib. 47:

    quae rudia atque imperfecta adhuc erant,

    Quint. 3, 1, 7:

    causae (opp. perfectae),

    id. 4, 2, 3:

    sermo,

    id. 9, 2, 57; 11, 3, 121:

    vita,

    Lucr. 3, 958.— Comp.:

    insuavius hoc imperfectiusque est,

    Gell. 1, 7, 20.—As subst.: imperfectum, i, n.: sunt omnia in quaedam genera partita aut incohata nulla ex parte perfecta;

    imperfecto autem nec absoluto simile pulchrum esse nihil potest,

    Cic. Univ. 4.—
    II.
    Esp., morally imperfect; plur. as subst. (opp. sapientes):

    ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet,

    Sen. Tranq. 11, 1.— Adv.: imperfectē, imperfectly, incompletely:

    imperfecte atque praepostere syllogismo uti,

    Gell. 2, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inperfectus

  • 7 noverca

    nŏverca, ae, f. [for noverica, qs. nearikê, the new one], a step-mother, step-dame.
    I.
    Lit., Afran. ap. Non. 393, 26:

    uxor generi, noverca filii, filiae paelex,

    Cic. Clu. 70, 199:

    cum is (Hippolytus) patri suspectus esset de novercā,

    id. Off. 3, 25, 94:

    saeviores tragicis novercas,

    Quint. 2, 10, 5 Spald.:

    injusta,

    Verg. E. 3, 33:

    saeva,

    id. G. 2, 128:

    scelerata,

    Ov. F. 3, 853:

    lurida terribiles miscent aconita novercae,

    id. M. 1, 147; Gai. Inst. 1, 63; 3, 14; Juv. 6, 403.—Prov.:

    apud novercain queri,

    i. e. in vain, Plaut. Ps. 1, 3, 80.—
    B.
    Trop.:

    rerum ipsa natura in eo... non parens sed noverca fuerit, si, etc.,

    Quint. 12, 1, 2:

    quorum noverca est Italia,

    i. e. who are not natives of Italy, Vell. 2, 4, 4; so, viles operae, quorum est mea Roma noverca, Petr. poët. Sat. 122, 166.—
    II.
    Transf.: nŏvercae, ārum, f.
    1.
    Ditches which drain off the waler imperfectly and slowly, Agrim. ap. Goes. 119; 142; 143 al.—
    2.
    A rough piece of land (so called in allusion to the iniquitas novercae), Hyg. Mun. Castr. § 57 Lange.

    Lewis & Short latin dictionary > noverca

  • 8 novercae

    nŏverca, ae, f. [for noverica, qs. nearikê, the new one], a step-mother, step-dame.
    I.
    Lit., Afran. ap. Non. 393, 26:

    uxor generi, noverca filii, filiae paelex,

    Cic. Clu. 70, 199:

    cum is (Hippolytus) patri suspectus esset de novercā,

    id. Off. 3, 25, 94:

    saeviores tragicis novercas,

    Quint. 2, 10, 5 Spald.:

    injusta,

    Verg. E. 3, 33:

    saeva,

    id. G. 2, 128:

    scelerata,

    Ov. F. 3, 853:

    lurida terribiles miscent aconita novercae,

    id. M. 1, 147; Gai. Inst. 1, 63; 3, 14; Juv. 6, 403.—Prov.:

    apud novercain queri,

    i. e. in vain, Plaut. Ps. 1, 3, 80.—
    B.
    Trop.:

    rerum ipsa natura in eo... non parens sed noverca fuerit, si, etc.,

    Quint. 12, 1, 2:

    quorum noverca est Italia,

    i. e. who are not natives of Italy, Vell. 2, 4, 4; so, viles operae, quorum est mea Roma noverca, Petr. poët. Sat. 122, 166.—
    II.
    Transf.: nŏvercae, ārum, f.
    1.
    Ditches which drain off the waler imperfectly and slowly, Agrim. ap. Goes. 119; 142; 143 al.—
    2.
    A rough piece of land (so called in allusion to the iniquitas novercae), Hyg. Mun. Castr. § 57 Lange.

    Lewis & Short latin dictionary > novercae

  • 9 surdus

    surdus, a, um, adj. [Sanscr. svar, heavy; svaras, weight; cf. O. H. Germ. swārida, weight], deaf.
    I.
    Lit.:

    ne mi ut surdo verbera auris,

    Plaut. Mil. 3, 1, 204; id. Cas. 3, 3, 12:

    si surdus sit, varietates vocum noscere possit?

    Cic. Div. 2, 3, 9:

    utinam aut hic surdus aut haec muta facta sit,

    Ter. And. 3, 1, 5.— Sup., stone-deaf, Mart. Cap. 9, § 926; Aug. Ep. 39.—Prov.: surdo narrare, canere, etc., preach to deaf ears, talk to the wind:

    nae ille haud scit, quam mihi nunc surdo narret fabulam,

    Ter. Heaut. 2, 1, 10:

    cantabant surdo,

    Prop. 4 (5), 8, 47; cf.:

    non canimus surdis,

    Verg. E. 10, 8; and:

    quae (praecepta) vereor, ne vana surdis auribus cecinerim,

    Liv. 40, 8, 10; 3, 70, 7; Tib. 4, 14, 2:

    narrare asello Fabellam surdo,

    Hor. Ep. 2, 1, 200; cf.:

    suadere surdis, quid sit opus facto,

    Lucr. 5, 1050.—
    II.
    Transf.
    A.
    Deaf to any thing, i. e. not listening, unwilling to hear, inattentive, regardless, insensible, inexorable; also, not understanding, not apprehending:

    orando surdas jam aures reddideras mihi,

    Ter. Heaut. 2, 3, 89; so,

    aures,

    Liv. 24, 32, 6; cf. Prop. 2, 16 (3, 8), 48; id. 2, 20 (3, 13), 13:

    non surdus judex,

    Cic. Font. 11, 25 (7, 15):

    ad mea munera surdus,

    Ov. H. 7, 27:

    per numquam surdos in tua vota deos,

    id. P. 2, 8, 28:

    surdae ad omnia solacia aures,

    Liv. 9, 7, 3:

    surdae ad fortia consilia Vitellio aures,

    Tac. H. 3, 67 init.:

    surdus adversus aliquid,

    Aug. Serm. 50, 13:

    surdus sum,

    I will not hear, Plaut. Ps. 1, 3, 24:

    surdas clamare ad undas,

    Ov. A. A. 1, 531:

    litora,

    Prop. 4 (5), 11, 6.—Hence, poet. transf.:

    vota,

    i. e. to which the gods are deaf, to which they will not hearken, Pers. 6, 28:

    surdaeque adhibent solatia menti,

    Ov. M. 9, 654:

    tuas lacrimas litora surda bibent,

    Prop. 4 (5), 11, 6:

    leges rem surdam, inexorabilem esse,

    Liv. 2, 3:

    surda tellus,

    not susceptible of cultivation, Plin. 18, 3, 4, § 21:

    surdus timori,

    not capable of fear, Sil. 11, 354:

    tuis lacrimis,

    Mart. 10, 13, 8:

    in alicujus sermone,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116.— Comp.:

    scopulis surdior Icari Voces audit adhuc integer (i. e. castus),

    Hor. C. 3, 7, 21:

    surdior illa freto surgente,

    Ov. M. 14, 711:

    surdior aequoribus,

    id. ib. 13, 804:

    non saxa surdiora navitis,

    Hor. Epod. 17, 54.—
    (β).
    With gen.:

    Mars genitor, votorum haud surde meorum,

    Sil. 10, 554:

    pactorum,

    id. 1, 692:

    veritatis,

    Col. 3, 10, 18.—
    B.
    Of things that give out a dull, indistinct sound, dull-sounding (very rare):

    theatrum,

    Varr. L. L. 9, § 58 Müll.:

    locus,

    Vitr. 3, 3:

    loca,

    Sen. Herc. Fur. 576:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    surdum quiddam et barbarum,

    id. 12, 10, 28.—
    C.
    Pass., that is not heard, noiseless, silent, still, mute, dumb ( poet. and in post-Aug. prose):

    lyra,

    Prop. 4 (5), 5, 58:

    buccina,

    Juv. 7, 71:

    plectra,

    Stat. S. 1, 4, 19:

    non erit officii gratia surda tui,

    unsung, Ov. P. 2, 6, 31; cf.

    fama,

    Sil. 6, 75:

    surdum et ignobile opus,

    Stat. Th. 4, 359:

    nomen parentum,

    Sil. 8, 248:

    herbae,

    Plin. 22, 2, 3, § 5:

    quos diri conscia facti mens surdo verbere caedit,

    secret, Juv. 13, 194:

    ictus,

    Plin. 19, 1, 4, § 20.—
    D.
    Of odor, appearance, meaning, etc., faint, dim, dull, indistinct, stupid:

    spirant cinnama surdum,

    Pers. 6, 36:

    colos,

    Plin. 37, 5, 18, § 67:

    hebes unitate surdā color,

    id. 37, 5, 20, § 76:

    discrimen figurarum,

    id. 35, 2, 2, § 4:

    materia,

    id. 13, 15, 30, § 98:

    res surdae ac sensu carentes,

    id. 20, prooem. § 1; so id. 24, 1, 1, § 3; 27, 13, 120, § 146.—Hence, * adv.: surdē, faintly, imperfectly, indistinctly: surde audire, Afran. ap. Charis. p. 194 P. (Com. Fragm. v. 348 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > surdus

  • 10 tata

    tăta, ae, m. [Gr. tetta; Sanscr. tātas, = papa].
    I.
    A name by which young children, speaking imperfectly, call their father, as with us, dad, daddy, Varr. ap. Non. 81, 5; Inscr. Orell. 2813 sq.; 4943.—
    II.
    A bringer up, rearer, analog. to mamma, Mart. 1, 101, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tata

См. также в других словарях:

  • Imperfectly — Infobox Album | Name = Imperfectly Type = studio Artist = Ani DiFranco Released = 1992 Recorded = April 1992 Genre = Indie rock, folk Length = 43:53 Label = Righteous Babe Producer = Ani DiFranco, Ed Stone Reviews = *Allmusic Rating|4|5… …   Wikipedia

  • imperfectly — imperfect ► ADJECTIVE 1) faulty or incomplete. 2) Grammar (of a tense) denoting a past action in progress but not completed at the time in question. DERIVATIVES imperfection noun imperfectly adverb …   English terms dictionary

  • imperfectly — adverb in an imperfect or faulty way (Freq. 2) The lobe was imperfectly developed Miss Bennet would not play at all amiss if she practiced more Jane Austen • Syn: ↑amiss • Ant: ↑perfectly • Derived from …   Useful english dictionary

  • imperfectly — adverb see imperfect I …   New Collegiate Dictionary

  • imperfectly — See imperfect. * * * …   Universalium

  • imperfectly — adverb In an imperfect manner or degree; not fully or completely …   Wiktionary

  • imperfectly — Synonyms and related words: a bit, a little, barely, by a hair, by an ace, defectively, deficiently, ever so little, exiguously, faintly, faultily, feebly, hardly, inadequately, inappreciably, incompletely, inconsequentially, insignificantly,… …   Moby Thesaurus

  • imperfectly — adv. in an imperfect manner, defectively …   English contemporary dictionary

  • imperfectly — im·perfectly …   English syllables

  • imperfectly — See: imperfect …   English dictionary

  • imperfect — imperfectly, adv. imperfectness, n. /im perr fikt/, adj. 1. of, pertaining to, or characterized by defects or weaknesses: imperfect vision. 2. not perfect; lacking completeness: imperfect knowledge. 3. Gram. noting action or state still in… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»