Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

impūrus

  • 1 impurus

    impūrus ( inp-), a, um, adj. [2. inpurus], unclean, filthy, foul (cf.: obscenus, spurcus, immundus).
    I.
    Lit. (very rare):

    impurae matris prolapsus ab alvo,

    Ov. Ib. 223.—
    II.
    Trop., unclean (in a moral sense), impure, defiled, filthy, infamous, abandoned, vile.
    A.
    Of living beings:

    impudens, impurus, inverecundissimus,

    Plaut. Rud. 3, 2, 38:

    in his gregibus omnes aleatores, omnes adulteri, omnes impuri impudicique versantur,

    Cic. Cat. 2, 10, 23:

    persona illa lutulenta, impura, invisa,

    id. Rosc. Com. 7, 20:

    o hominem impurum!

    Ter. Ad. 2, 1, 29: impuri cujusdam et ambitiosi sententia, Cic. Lael. 16, 59:

    cum impuris atque immanibus adversariis decertare,

    id. Rep. 1, 5:

    (dux) audax, impurus,

    id. ib. 1, 44:

    impurus et sceleratus,

    id. Att. 9, 15 fin.:

    erat hic Corinthia anus haud impura,

    tolerably decent, Ter. Heaut. 4, 1, 16:

    homo haud impurus,

    id. Eun. 2, 2, 4:

    libidine omni,

    Petr. 81.— Comp.:

    quis illo qui maledicit impurior?

    Cic. Phil. 3, 6, 15.— Sup.: omnium non bipedum solum, sed etiam quadrupedum impurissimus, Auct. Or. pro Dom. 18, 48.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    lingua,

    Sen. Ep. 87 med.:

    animus,

    Sall. C. 15, 4:

    mores,

    Cat. 108, 2:

    adulterium,

    id. 66, 84:

    historia,

    Ov. Tr. 2, 416:

    medicamina, i. e. venena,

    Flor. 2, 20:

    quid impurius, quam retinuisse talem (adulteram),

    Quint. 9, 2, 80. —Hence, adv.: impūrē (acc. to II.), impurely, basely, shamefully, vilely:

    impure atque flagitiose vivere,

    Cic. Fin. 3, 11, 38:

    multa facere impure atque taetre,

    id. Div. 1, 29, 6:

    atque intemperanter facere,

    id. Phil. 2, 21, 50:

    a quo impurissime haec nostra fortuna despecta est,

    id. Att. 9, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > impurus

  • 2 impurus

    impura, impurum ADJ
    unclean, filthy, foul; impure; morally foul

    Latin-English dictionary > impurus

  • 3 impūrus (inp-)

        impūrus (inp-) adj. with comp. and sup.    [2 in+purus], unclean, filthy, foul: impurae matris prolapsus ab alvo, O.—Fig., unclean, defiled, impure, infamous, abandoned, vile: vox: historia, O.: animus, S.: persona: O hominem impurum! T.: anus haud impura, decent, T.: illo impurior: quadrupedum impurissimus.

    Latin-English dictionary > impūrus (inp-)

  • 4 inpurus

    impūrus ( inp-), a, um, adj. [2. inpurus], unclean, filthy, foul (cf.: obscenus, spurcus, immundus).
    I.
    Lit. (very rare):

    impurae matris prolapsus ab alvo,

    Ov. Ib. 223.—
    II.
    Trop., unclean (in a moral sense), impure, defiled, filthy, infamous, abandoned, vile.
    A.
    Of living beings:

    impudens, impurus, inverecundissimus,

    Plaut. Rud. 3, 2, 38:

    in his gregibus omnes aleatores, omnes adulteri, omnes impuri impudicique versantur,

    Cic. Cat. 2, 10, 23:

    persona illa lutulenta, impura, invisa,

    id. Rosc. Com. 7, 20:

    o hominem impurum!

    Ter. Ad. 2, 1, 29: impuri cujusdam et ambitiosi sententia, Cic. Lael. 16, 59:

    cum impuris atque immanibus adversariis decertare,

    id. Rep. 1, 5:

    (dux) audax, impurus,

    id. ib. 1, 44:

    impurus et sceleratus,

    id. Att. 9, 15 fin.:

    erat hic Corinthia anus haud impura,

    tolerably decent, Ter. Heaut. 4, 1, 16:

    homo haud impurus,

    id. Eun. 2, 2, 4:

    libidine omni,

    Petr. 81.— Comp.:

    quis illo qui maledicit impurior?

    Cic. Phil. 3, 6, 15.— Sup.: omnium non bipedum solum, sed etiam quadrupedum impurissimus, Auct. Or. pro Dom. 18, 48.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    lingua,

    Sen. Ep. 87 med.:

    animus,

    Sall. C. 15, 4:

    mores,

    Cat. 108, 2:

    adulterium,

    id. 66, 84:

    historia,

    Ov. Tr. 2, 416:

    medicamina, i. e. venena,

    Flor. 2, 20:

    quid impurius, quam retinuisse talem (adulteram),

    Quint. 9, 2, 80. —Hence, adv.: impūrē (acc. to II.), impurely, basely, shamefully, vilely:

    impure atque flagitiose vivere,

    Cic. Fin. 3, 11, 38:

    multa facere impure atque taetre,

    id. Div. 1, 29, 6:

    atque intemperanter facere,

    id. Phil. 2, 21, 50:

    a quo impurissime haec nostra fortuna despecta est,

    id. Att. 9, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inpurus

  • 5 impūrātus (inp-)

        impūrātus (inp-) adj.    [impurus], defiled, infamous, abandoned, vile: ille, that vile wretch, T.: hunc inpuratum Ulcisci, T.

    Latin-English dictionary > impūrātus (inp-)

  • 6 impūrē

        impūrē adv. with sup.    [impurus], basely, shamefully, vilely, infamously: impure atque flagitiose vivere: a quo impurissime haec nostra fortuna despecta est.
    * * *
    impurius, impurissime ADV
    basely, shamefully, vilely, infamously; impurely

    Latin-English dictionary > impūrē

  • 7 impūritās (inp-)

        impūritās (inp-) ātis, f    [impurus], uncleanness, pollution, impurity: caeni: omnīs impuritates suscipere.

    Latin-English dictionary > impūritās (inp-)

  • 8 gratificor

    grātĭfĭcor, ātus ( act. collat. form gratificat, Cassiod. Var. 7, 6 init.:

    gratificavit,

    Vulg. Eph. 1, 6), 1, v. dep. n. and a. [gratus+ facio], to do a favor to a person, to oblige, gratify; also to do a thing as a favor, to make a present of, surrender, sacrifice a thing (class.; cf.:

    condono, largior): gratificatur mihi gestu accusator: inscientem Cn. Pompeium fecisse significat,

    Cic. Balb. 6, 14; cf.:

    quod Pompeio se gratificari putant,

    id. Fam. 1, 1, 4; Tac. A. 4, 19:

    ut sit ipsa libertas, in quo populo potestas honeste bonis gratificandi datur,

    Cic. Leg. 3, 18, 39; cf. id. Off. 2, 15, 52:

    de eo quod ipsis superat, aliis gratificari volunt,

    id. Fin. 5, 15, 42:

    deus nihil cuiquam tribuens, nihil gratificans omnino,

    id. N. D. 1, 44, 123; cf. id. Off. 1, 14, 42:

    cur tibi hoc non gratificer, nescio,

    id. Fam. 1, 10:

    ut praepararent suorum animos, ne quid pars altera gratificari pro Romanis posset,

    to prove complaisant to, Liv. 21, 9 fin. dub. (Weissenb. reads gratificari populo Romano; perh. the words pro Romanis are spurious):

    audax, impurus, populo gratificans et aliena et sua,

    Cic. Rep. 1, 44; cf. Plin. 34, 6, 11, § 25:

    potentiae paucorum decus atque libertatem suam gratificari,

    Sall. J. 3, 4; cf.:

    homo nimis in gratificando jure liber, L. Sisenna,

    Cic. Cornel. Fragm. p. 450 Orell.:

    ut, quod populi sit, populus jubeat potius quam patres gratificentur,

    Liv. 10, 24, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > gratificor

  • 9 helluo

    hellŭo ( hēluo), ōnis, m., a gormandizer, glutton, squanderer:

    fraus, helluo, Ganeo!

    Ter. Heaut. 5, 4, 10:

    ille gurges atque helluo, natus abdomini suo,

    Cic. Pis. 17, 41:

    impurus,

    id. Agr. 1, 1, 2:

    me ipsum ut contempsit helluo patriae!

    id. Sest. 11, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > helluo

  • 10 heluo

    hellŭo ( hēluo), ōnis, m., a gormandizer, glutton, squanderer:

    fraus, helluo, Ganeo!

    Ter. Heaut. 5, 4, 10:

    ille gurges atque helluo, natus abdomini suo,

    Cic. Pis. 17, 41:

    impurus,

    id. Agr. 1, 1, 2:

    me ipsum ut contempsit helluo patriae!

    id. Sest. 11, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > heluo

  • 11 immundae

    immundus ( inm-), a, um, adj. [inmundus], unclean, impure, dirty, filthy, foul (syn.: spurcus, obscenus, impurus).
    I.
    Lit. (class.): humus erat immunda, lutulenta vino, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:

    homo,

    Plaut. Most. 1, 2, 24; id. Cist. 1, 1, 115; Lucr. 4, 1160; Hor. S. 1, 6, 124:

    canis,

    id. Ep. 1, 2, 26:

    Harpyiae contactu immundo omnia foedant,

    Verg. A. 3, 228:

    sues,

    id. G. 1, 400:

    popinae,

    Hor. S. 2, 4, 62:

    ager,

    run wild, overgrown, Pall. 2, 10:

    pauperies domūs,

    Hor. Ep. 2, 2, 199.— Absol.: im-mundae, ārum, f., unclean women, Cic. Att. 9, 10, 2.— Comp.:

    superne deciduo immundiore lapsu aliquo polluta,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    nilo mundius hoc, niloque immundior ille,

    Cat. 97, 3; Sen. Q. N. 9, 4, 2.— Sup.:

    liquet illos immundissimos fuisse,

    Sen. Ep. 86, 11; Plin. Ep. 10, 98, 1.—
    * II.
    Trop.:

    aut immunda crepent ignominiosaque dicta,

    Hor. A. P. 247.— Adv.: immundē, impurely, uncleanly: foedare templa, Jul. Obseq. Prod. 115.

    Lewis & Short latin dictionary > immundae

  • 12 immundus

    immundus ( inm-), a, um, adj. [inmundus], unclean, impure, dirty, filthy, foul (syn.: spurcus, obscenus, impurus).
    I.
    Lit. (class.): humus erat immunda, lutulenta vino, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:

    homo,

    Plaut. Most. 1, 2, 24; id. Cist. 1, 1, 115; Lucr. 4, 1160; Hor. S. 1, 6, 124:

    canis,

    id. Ep. 1, 2, 26:

    Harpyiae contactu immundo omnia foedant,

    Verg. A. 3, 228:

    sues,

    id. G. 1, 400:

    popinae,

    Hor. S. 2, 4, 62:

    ager,

    run wild, overgrown, Pall. 2, 10:

    pauperies domūs,

    Hor. Ep. 2, 2, 199.— Absol.: im-mundae, ārum, f., unclean women, Cic. Att. 9, 10, 2.— Comp.:

    superne deciduo immundiore lapsu aliquo polluta,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    nilo mundius hoc, niloque immundior ille,

    Cat. 97, 3; Sen. Q. N. 9, 4, 2.— Sup.:

    liquet illos immundissimos fuisse,

    Sen. Ep. 86, 11; Plin. Ep. 10, 98, 1.—
    * II.
    Trop.:

    aut immunda crepent ignominiosaque dicta,

    Hor. A. P. 247.— Adv.: immundē, impurely, uncleanly: foedare templa, Jul. Obseq. Prod. 115.

    Lewis & Short latin dictionary > immundus

  • 13 impure

    impūrē ( inp-), adv., v. impurus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > impure

  • 14 impuritas

    impūrĭtas ( inp-), ātis, f. [impurus], uncleanness (in a moral sense), pollution, impurity:

    cum omnes impuritates pudica in domo quotidie susciperes,

    Cic. Phil. 2, 3, 6; sing., Vulg. Lev. 5, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > impuritas

  • 15 inmundus

    immundus ( inm-), a, um, adj. [inmundus], unclean, impure, dirty, filthy, foul (syn.: spurcus, obscenus, impurus).
    I.
    Lit. (class.): humus erat immunda, lutulenta vino, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:

    homo,

    Plaut. Most. 1, 2, 24; id. Cist. 1, 1, 115; Lucr. 4, 1160; Hor. S. 1, 6, 124:

    canis,

    id. Ep. 1, 2, 26:

    Harpyiae contactu immundo omnia foedant,

    Verg. A. 3, 228:

    sues,

    id. G. 1, 400:

    popinae,

    Hor. S. 2, 4, 62:

    ager,

    run wild, overgrown, Pall. 2, 10:

    pauperies domūs,

    Hor. Ep. 2, 2, 199.— Absol.: im-mundae, ārum, f., unclean women, Cic. Att. 9, 10, 2.— Comp.:

    superne deciduo immundiore lapsu aliquo polluta,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    nilo mundius hoc, niloque immundior ille,

    Cat. 97, 3; Sen. Q. N. 9, 4, 2.— Sup.:

    liquet illos immundissimos fuisse,

    Sen. Ep. 86, 11; Plin. Ep. 10, 98, 1.—
    * II.
    Trop.:

    aut immunda crepent ignominiosaque dicta,

    Hor. A. P. 247.— Adv.: immundē, impurely, uncleanly: foedare templa, Jul. Obseq. Prod. 115.

    Lewis & Short latin dictionary > inmundus

  • 16 inpure

    impūrē ( inp-), adv., v. impurus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inpure

  • 17 inpuritas

    impūrĭtas ( inp-), ātis, f. [impurus], uncleanness (in a moral sense), pollution, impurity:

    cum omnes impuritates pudica in domo quotidie susciperes,

    Cic. Phil. 2, 3, 6; sing., Vulg. Lev. 5, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > inpuritas

  • 18 inquino

    inquĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [cunire, acc. to Paul. ex Fest. p. 50 Müll.], to befoul, stain, pollute, defile (syn.: polluo, contamino, conspurco).
    I.
    Lit.:

    vestem,

    Plaut. Capt. 2, 2, 17:

    mentior at si quid, merdis caput inquiner albis Corvorum,

    Hor. S. 1, 8, 37:

    ruris opes niteant: inquinet arma situs,

    Ov. F. 4, 928:

    (gurgitem) venenis,

    id. M. 14, 56:

    segetem injecto lolio,

    Dig. 9, 2, 27. —
    II.
    Trop., to pollute, defile, corrupt, contaminate: saepe unus puer petulans atque impurus inquinat gregem puerorum, Varr. ap. Non. 168, 7:

    amicitiam nomine criminoso,

    Cic. Planc. 19, 46:

    agros turpissimis possessoribus, id. Phil, 2, 17, 43: omnem splendorem honestatis,

    id. Fin. 5, 8, 22:

    urbis jura et exempla corrumpere domesticaque immanitate inquinare,

    id. Deiot. 12, 23:

    senatum,

    Liv. 9, 46, 10:

    famam alterius,

    id. 29, 37 med.:

    argumenta puerorum foedis amoribus,

    Quint. 10, 1, 100; cf. id. 2, 5, 24; 4, 2, 102:

    se parricidio,

    Cic. Tusc. 5, 2, 6:

    se vitiis atque flagitiis,

    id. ib. 1, 30, 72:

    nuptias et genus et domos,

    Hor. C. 3, 6, 18:

    Juppiter inquinavit aere tempus aureum,

    id. Epod. 16, 64.—Hence, inquĭnātus, a, um, P. a., befouled, polluted.
    A.
    Lit.:

    aqua turbida et cadaveribus inquinata,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97.—
    2.
    Transf., stained, dyed:

    bis murice vellus inquinatum,

    Mart. 4, 4, 6.—
    B.
    Trop., defiled, impure, filthy, base.
    1.
    In gen.:

    omnibus flagitiis vita inquinata,

    Cic. Rosc. Am. 24, 68:

    nihil hoc homine inquinatius,

    id. Fl. 22, 53:

    sordidissima ratio et inquinatissima,

    id. Off. 2, 6, 21:

    quis in voluptate inquinatior,

    id. Cael. 6, 13: comitia largitione inquinata, id. Q. Petit. Cons. fin.:

    dextra inquinatior,

    Cat. 33, 3:

    sermo inquinatissimus,

    Cic. Verr. 2, 3, 26, § 65.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of speech, low, base:

    est vitiosum in verbis, si inquinatum, si abjectum,

    Cic. Opt. Gen. Or. 3, 7:

    versus inquinatus, insuavissima littera,

    id. Or. 49, 163. —
    b.
    Tinctured, slightly imbued with any thing (cf. A. 2.):

    litteris satis inquinatus est,

    Petr. Fragm. Trag. 46 Burm.:

    non inquinati sumus (istis vitiis), sed infecti,

    Sen. Ep. 59 med.Adv.: inquĭnātē, filthily, impurely; loqui, Cic. Brut. 37, 140; 74, 258.

    Lewis & Short latin dictionary > inquino

  • 19 inverecundus

    in-vĕrēcundus, a, um (inverĕcundus, Ven. de Vit. S. Mart. 1, 393), adj., without shame, shameless, immodest.
    I.
    Of persons:

    impudens, impurus, inverecundissimus,

    Plaut. Rud. 3, 2, 43:

    deus,

    i. e. Bacchus, Hor. Epod. 11, 13. —
    II.
    Of things:

    frons,

    Quint. 2, 4, 16: animi ingenium, Poët. ap. Cic. Inv. 1, 45, 83:

    animus,

    Suet. Gram. 15. —In neutr, sing.:

    inverecundum est,

    it is shameful, Dig. 32, 1, 23.— Comp.:

    quid inverecundius,

    Val. Max. 7, 7, 1.— Adv.: invĕ-rēcundē, without shame, shamelessly (postAug.):

    aliqua aetas fuerit, quae translationis jure uteretur inverecunde,

    Sen. Ep. 114, 1:

    dicere,

    Quint. 7, 4, 10:

    privatorum parietes, aedibus sacris inverecunde conexi,

    irreverently, Amm. 27, 9, 10.— Comp., Hier. Ep. 128, 2:

    dicere,

    Aug. Ep. 155, 3, § 11.

    Lewis & Short latin dictionary > inverecundus

  • 20 obscaenus

    obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:

    deūm rixa vertat verba obscena,

    Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:

    canes,

    id. G. 1, 470:

    obscenum ostentum,

    Suet. Galb. 4:

    omen,

    Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:

    Troja,

    Cat. 68, 99:

    anus,

    old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—
    II.
    Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.
    A.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;

    syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,

    Verg. A. 7, 417:

    volucres pelagi,

    i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;

    262: upupa, obscena alias pastu avis,

    Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:

    haustus,

    of filthy water, Luc. 4, 312:

    cruor,

    Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:

    qui clam latuit reddente obscena puellā,

    Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—
    B.
    In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;

    syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,

    Cic. N. D. 1, 40, 111:

    adulterium,

    Ov. Tr. 2, 212:

    obscenas tabellas pingere,

    Prop. 2, 5, 19 (6, 27):

    carmina,

    id. 1, 16, 10:

    gestus motusque,

    Tac. A. 15, 37:

    obscenum in modum formata commotaque manus,

    i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:

    jocandi genus flagitiosum, obscenum,

    Cic. Off. 1, 29, 104:

    si obscena nudis nominibus enuntientur,

    Quint. 8, 3, 38:

    quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,

    Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:

    illud Antipatri paulo obscenius,

    Cic. Tusc. 5, 38, 112:

    abjectior et obscenior vita,

    Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:

    obscenissimi versus,

    Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—
    2.
    Subst.
    (α).
    obscēnus, i, m., a lewd person:

    quis enim non vicus abundat Tristibus obscenis,

    Juv. 2, 9.—
    (β).
    obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:

    Nymphe fugiens obscena Priapi,

    Ov. M. 9, 347; cf.:

    pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,

    Mel. 3, 7:

    obscena,

    Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:

    obscena corporis,

    Just. 1, 6.— Sing.:

    virile,

    Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):

    latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,

    Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:

    cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,

    Cic. N. D. 3, 22, 56:

    obscenius concurrerent litterae,

    id. de Or. 45, 154.— Sup.:

    impudicissime et obscenissime vixit,

    Eutr. 8, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > obscaenus

См. также в других словарях:

  • impurus — index lascivious, lewd Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • impur — impur, ure [ ɛ̃pyr ] adj. • XIVe; h. XIIIe lat. impurus ♦ Qui n est pas pur. 1 ♦ (XIVe) Altéré par un mélange; corrompu par des éléments étrangers. Eau impure, boueuse, bourbeuse. ⇒ pollué. Air impur. ⇒ vicié. 2 ♦ Dont la loi religieuse commande… …   Encyclopédie Universelle

  • impur — IMPÚR, Ă, impuri, e, adj. 1. Care nu este pur; murdar. ♦ fig. Corupt, murdar. 2. (chim.) Amestecat cu altă substanţă (nevaloroasă). – Din fr. impur, lat. impurus. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  Impur ≠ pur Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • impure — ● impur, impure adjectif (latin impurus) Qui n est pas pur, dont la composition est altérée par la présence d éléments étrangers : Produit brut, impur qui doit être raffiné. Qui est souillé, infecté par des éléments corrompus, pathogènes : L air… …   Encyclopédie Universelle

  • галка — I галка I. горящая головня, летящая по ветру . Вероятно, родственно ср. в. н. диал. galm пар, дым, чад , galmen чадить ; ср. Бернекер, ЭС 1, 293. Неприемлемо по фонетическим причинам сравнение Ильинского (РФВ 73, 292) с д. в. н. kol, kolo уголь …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Impure — Im*pure , a. [L. impurus; pref. im not + purus pure: cf. F. impur. See {Pure}.] [1913 Webster] 1. Not pure; not clean; dirty; foul; filthy; containing something which is unclean or unwholesome; mixed or impregnated extraneous substances;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • impure — adjective Etymology: Middle English, from Middle French & Latin; Middle French, from Latin impurus, from in + purus pure Date: 15th century not pure: as a. lewd, unchaste b. containing something unclean ; foul < impure water > c. ritually unclean …   New Collegiate Dictionary

  • Rumex — Patience dock (Rumex patientia) Scientific classification Kingdom …   Wikipedia

  • Aprostocetus — Taxobox name = Aprostocetus regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Hymenoptera subordo = Apocrita superfamilia = Chalcidoidea familia = Eulophidae genus = Aprostocetus genus authority = Westwood, 1833 subdivision ranks =… …   Wikipedia

  • Camarophyllus — virgineus Scientific classification Kingdom: Fungi …   Wikipedia

  • Pachybrachis — Taxobox | name = Pachybrachis image width = 220px image caption = regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Coleoptera familia = Chrysomelidae subfamilia = Cryptocephalinae tribus = Cryptocephalini genus = Pachybrachis genus… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»