-
1 hilaritas
hĭlărĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] joie, gaieté, enjouement, hilarité, bonne humeur. [st2]2 [-] Plin. jeunesse, vigueur (d'un arbre). [st2]3 [-] Col. sérénité (du jour). [st2]4 [-] Arn. beauté (de la couleur blanche). - profusa hilaritas, Cic.: transport de joie.* * *hĭlărĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] joie, gaieté, enjouement, hilarité, bonne humeur. [st2]2 [-] Plin. jeunesse, vigueur (d'un arbre). [st2]3 [-] Col. sérénité (du jour). [st2]4 [-] Arn. beauté (de la couleur blanche). - profusa hilaritas, Cic.: transport de joie.* * *Hilaritas, pe. cor. hilaritatis. Cic. Joyeuseté, Gayeté, Resjouissance.\Hilaritas diei. Colum. Beaulté du jour. -
2 hilaritas
hĭlărĭtas, ātis, f. [hilaris], cheerfulness, gayety, good-humor, joyousness, merriment, hilarity (class.):hilaritatem illam, qua hanc tristitiam temporum condiebamus, in perpetuum amisi,
Cic. Att. 12, 40, 3; cf.:tristitia deductis, hilaritas remissis (superciliis) ostenditur,
Quint. 11, 3, 79:hilaritate et lascivia,
Cic. Fin. 2, 20, 65:itaque hilaritatis plenum judicium ac laetitiae fuit,
id. de Or. 1, 57, 243:hilaritas illa nostra et suavitas,
id. Fam. 9, 11, 1:erat in M. Druso adulescente singularis severitas, in C. Laelio multa hilaritas,
id. Off. 1, 30, 108:in praecordiis praecipua hilaritatis sedes,
Plin. 11, 37, 77, § 198:ut hilaritate enitescant (oculi),
Quint. 11, 3, 75:ceterae hilaritates non implent pectus,
Sen. Ep. 23, 3:cum diei permittit hilaritas,
fineness, pleasantness, Col. 9, 14, 18: arboris, i. e. a fresh or lively appearance, Plin. 17, 16, 26, § 118. -
3 hilaritas
hilaritas hilaritas, atis f веселье, радость -
4 hilaritas
hilaritās, ātis, f. (hilaris), die Heiterkeit, Fröhlichkeit, der Frohsinn, die heitere Laune (Ggstz. tristitia), a) eig., Varro fr., Cic. u.a.: similis ebrietati hilaritas, Mela. – Plur., ceterae hilaritates, Sen. ep. 23, 3. – b) übtr.: hil. feriarum, Sen. contr. 1. praef. § 15: diei, fröhlicher, heiterer Tag, Col. 9, 18: arboris, Plin. 17, 118.
-
5 hilaritas
hilaritās, ātis, f. (hilaris), die Heiterkeit, Fröhlichkeit, der Frohsinn, die heitere Laune (Ggstz. tristitia), a) eig., Varro fr., Cic. u.a.: similis ebrietati hilaritas, Mela. – Plur., ceterae hilaritates, Sen. ep. 23, 3. – b) übtr.: hil. feriarum, Sen. contr. 1. praef. § 15: diei, fröhlicher, heiterer Tag, Col. 9, 18: arboris, Plin. 17, 118.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hilaritas
-
6 hilaritas
hilaritās, ātis f. [ hilaris ] (тж. pl.)весёлость, веселье, радость, жизнерадостность Vr, C, Sen etc. -
7 hilaritās
hilaritās ātis, f [hilaris], cheerfulness, gayety, joyousness, merriment, hilarity: hilaritatem illam amisi: hilaritatis plenum iudicium: in Laelio.* * *cheerfulness, lightheartedness -
8 hilaritas
, atis fвеселость, радость -
9 hilaritas
, atis fвеселье, радость -
10 hilaritudo
hilaritūdo, inis f. Pl = hilaritas -
11 Juvenalis
I Juvenālis, is m.Ювенал ( Decĭmus Junius), римск. поэт-сатирик времён императоров Домициана и Траяна, автор 16 сатирII juvenālis, e [ juvenis ]юношеский свойственный молодым людям (ann O; hilaritas L; ardor VM)ludi juvenales Su, T — см. Juvenalia -
12 profusus
-
13 recedo
re-cēdo, cessī, cessum, ere1)а) уходить назад (е Galliā C); подаваться назад, отступать ( in castra Cs); уходить, миновать ( anni recedentes H)r. in ventes V — превращаться в дым, исчезать, улетучиватьсяб) уклоняться, увёртываться ( a telo O)2) быть удалённым, находиться в отдалении, теряться вдали или уходить вдаль, скрываться из виду ( terraeque urbesque recedunt V); удаляться ( a conspectu suorum Nep)in otia tuta r. H — уходить на покойpigritiam recedendi imposuerat hilaritas Pt — весёлое настроение отняло желание спать (разогнало сон)3) уклоняться (a verbo, ab officio C; ab usu cotidiano Q); отказываться ( ab oppugnatione Hirt)r. ab armis C — сложить оружиеr. a vitā C — лишить себя жизни5) отклонятьсяnomen hostis a peregrino recessit C — слово « hostis» отклонилось от (первоначального) значения (утратило значение) «иноземец» -
14 turbo
I āvī, ātum, āre [ turba ]1) приводить в волнение, волновать ( mare ventorum vi C)2)а) приводить в замешательство, расстраивать (aciem peditum L)omnibus in rebus t. Caelius ap. C — совершенно расстроить все свои дела, разориться3) приводить в беспорядок, путать, растрёпывать ( comas Q)turbatus capillos (acc. graec.) O — с растрёпанными волосами4) нарушать целость, повреждать ( ceram Q)5) рассеивать, распугивать ( apros latratu V); нарушать (pacem, sacra L)6) мутить ( aquam limo H)7) тревожить, беспокоить, смущать (aliquem O, bAl etc.; mentem QC, PM)t. turbas Pl — пошаливать, вести беспутную жизньne quid turbet vide C — смотри, не натворил бы он каких-л. глупостей8) волноваться, возмущаться ( civitas turbat T)turbatur impers. — происходят волнения, неспокойно ( in Hispaniā C). — см. тж. turbatusII turbo, inis m. [ turbo 1. ]2) смятение, смута ( in turbinibus rei publicae C)Gradīvi t. Sil — военная буря3) круговое движение, круговращение (lunae, caeli Lcr)4)а) кружение, вращение ( turbine hastam torquēre V); извивающееся движение (letĭfer t. serpentis Sil)б) сутолока, давка ( densi vulgi Cld)5) поворотt. militiae O — прохождение военной службы, военная карьера6) волчок, юла (volitans sub verbere t. V)7) конус, раструб (conus, quem turbinem vocant Boët)8) мотовило, катушка, (магическое) веретено H, Ctl9) нарушитель, помеха ( pacis C) -
15 vicissim
[ vicis ]1) по очереди, посменно, вперемежкуv. dormire et vigilare PM — то спать, то бодрствоватьhilaritas et v. tristitia C — веселье и, вперемежку с ним, печаль2) в свою очередь, со своей стороны, взаимноhanc veniam petimusque damusque v. H — этого разрешения мы просим и (сами), в свою очередь, даём его3) снова, опятьterra florērc, deinde v. horrēre potest C — земля может цвести, а затем вновь замерзать -
16 arrideo
ar-rīdeo (ad-rideo), rīsī, rīsum, ēre, dazu lachen, I) wenn ein anderer lacht, mitlachen, α) mit Dat. pers., morbus est, non hilaritas, semper arridere ridentibus, Sen.: ut ridentibus arrident, ita flentibus adsunt humani vultus, Hor. – β) absol.: riserit, arride; si flerit, flere memento, Ov.: cum risi, arrides; lacrimas quoque saepe notavi me lacrimante tuas, Ov. – II) zulächeln, anlächeln, bes. freundlich, beifällig, od. auch spöttisch, 1) eig.: α) mit Dat. pers., arr. omnibus, Ter.: praetori stupenti (v. einer Buhldirne), Sen. rhet.: non alloqui amicos, vix notis familiariter arridere, Liv.: omnibus arrides (spöttisch), dicteria dicis in omnes, Mart.: cui saevum arridens (ihn angrinsend), »Narrabis«, inquit etc., Sil. – m. Dat. rei, zu etw. lächeln od. lachen, probrosis in se dictis, Sen.: maledictis suorum infantium (v. den Eltern), Sen. – β) m. Acc. pers., vos (agros) nunc alloquitur, vos nunc arridet ocellis, Val. Cato ecl. e Lyd. v. 5 (dir. 108). – m. allg. Acc. rei, video quid arriseris, anlächelst = (spöttisch) belächelst, Cic.: u. so Cn. Flavius id arrisit, Piso fr. – γ) absol.: leniter arridens, »Quaeso«, inquit etc., Cic.: subamarum arridens, Amm.: cum... arrisisset adulescens, beifällig zugelächelt, durch Lächeln seinen Beifall kundgegeben hatte, Cic. – 2) übtr.: a) v. Zuständen, jmdm. zulächeln, ihm lächeln = günstig sein, m. Dat., quandoque mihi Fortunae arriserit hora, Petr. poët.: absol., cum tempestas arridet, Lucr. – b) v. a. Verhältnissen usw., jmd anlachen = jmds. Beifall finden, jmdm. behagen, zusagen (Ggstz. alci displicere), »inhibere« illud tuum, quod valde mihi arriserat, vehementer displicet; est enim verbum totum nauticum, Cic.: quibus (amicis) haec, sunt qualiacumque, arridere velim, doliturus, si placeant spe deterius nostrā, Hor. – absol., si modo arriserit pretium, Plin. ep. 1, 24, 3.
-
17 contingo [1]
1. contingo, tigī, tāctum, ere (con u. tango), I) v. tr. berühren, anrühren, A) eig.: a) übh., bei Ang. womit? m. Abl., v. leb. Wesen, crus alcis calce, Suet.: mento humum, Curt.: alqm digito, s. digitus: summas pede undas, Ov.: exstinctos ore suo focos, Ov.: terram osculo, m. einem Kusse b. = einen K. auf die Erde drücken, Liv. – summa sidera plantis, auf Sternen wandeln (poet. zur Bezeichnung der höchsten Glückseligkeit), Prop. – v. lebl. Subjj., c. montes suo igni (v. der Sonne), Lucr.: paene terram (v. Monde), Cic.: caules nulla ex parte (v. Weinstocke), Cic.: ne arbusculae inter se contingant, Col.: curalium, quo primum contigit auras tempore, durescit, mit der Luft in Berührung gekommen ist, Ov. – im Passiv, paene ut radiis (solis) prius quam terra contingeretur, Suet.: fenestrae sic editae, ne manu contingi (berührt = erreicht werden) possint, Col.
b) fassend, anfassend, umfassend, berühren, dah. deutsch zuw. fassen, erfassen, umfassen, ergreifen, funem manu, Verg.: alterā manu orientem, alterā occidentem, Curt.: datas habenas manibus, Ov.: (alcis) manum, Vell.: (alcis) dextram, Liv. u. Val. Max.: alcis genua, Apul. u. Dict. – taurum, quamvis mitem, metuit contingere primo, Ov.: contigit et glebam; contactu gleba potenti massa fit, Ov. – v. Vögeln, facile cibum terrestrem rostris, Cic. – prägn., etw. anrüh ren = sich aneignen, an etw. sich vergreifen, ideoque nec sua custodiunt, nec aliena contingunt Mela 2, 1, 11 (2. § 11).
c) kostend, speisend berühren, anrühren, deutsch auch von etw. kosten, cibos ore, Ov.: granum, Hor.: aquas, fontem, Ov. – feindl., v. Vögeln = anfressen, asservarent corpus, ut ne aves quidem contingerent, Curt. 7, 5 (24), 40.
d) bestreichend, bestreuend, benetzend berühren, bestreichen, bestreuen, ora nati sacro medicamine, Ov.: cibos sale modice, Cels.: caseum torrido sale, Col.: lac parco sale, Verg.
e) befleckend, entehrend berühren, corpus corpore, Plaut. Amph. 834.
f) ansteckend berühren, anstecken, morsu serpentis contingitur, Dict. 2, 14: venenatis morsibus contacta nonnulla iumenta, Apul. met. 9, 2: quaedam in contactos corporis vitia transiliunt, Sen. de ira 3, 8, 1.
g) auf od. an etw. anstoßend berühren, α) seiner Höhe, Länge nach bis zu etw. hinauf- od. hinabreichen, nubes aërio vertice (v. einem hohen Berge), Tibull.: sidera comā (v. einem hohen Baume), Ov.: nullas profecto terras caelum contingere, Liv.: u. (im Bilde) dum corporis aut externa (bona) iaceant humi...; alia autem illa divina longe lateque se pandant caelumque contingant, sich bis zum H. erheben, Cic. – cum pedes imum gradum (sellae regiae) non contingerent, mensam subdidit pedibus, Curt. – β) seiner Ausdehnung in die Breite nach bis zu etw. hinreichen, reichen, an etw. unmittelbar stoßen, milites disponit non certis spatiis intermissis, sed perpetuis vigiliis stationibusque, ut contingant inter se, Caes. – v. Lebl., turris contingens vallum, Caes.: agger murum hostium paene contingit, Caes.: trabes non inter se contingunt, Caes. – bes. als geogr. t. t., unmittelbar stoßen, -liegen, -angrenzen an usw., quorum agri non contingunt mare, Cic.: Helvii, qui fines Arvernorum contingunt, Caes.: saltus Vescinus Falernum contingens agrum, Liv.: sinum parva oppida contingunt, Mela: contingentes Illyricum coloniae, Suet.: Aegyptus dorso Aethiopiam contingit, Mela. – m. ex od. ab u. Abl., radices montis ex utraque parte ripae fluminis contingunt, Caes.: Atlanticus Oceanus terras ab occidente contingit, Mela.
h) ein Ziel erreichend berühren, etw. erreichen, α) ein Ziel mit einem Geschosse treffend erreichen, treffen, ex tanta altitudine contingere hostem posse, Liv. – ipsam avem contingere ferro non valuit, Verg.: da mihi quod petitur certo contingere ferro, Ov. – β) ein Ziel infolge der Bewegung erreichen, sowohl v. Pers. = wohin gelangen, einen Ort betreten, optatam cursu metam, Hor.: Ephyren pennis, Ov.: Italiam, Verg.: Coronen, Dict.: Cadmeïda arcem, Ov.: terram od. litora, das Land, das Ufer betreten (v. Seefahrern), Ov., Dict. u.a. (s. Deder. Dict. 2, 1). – als v. Lebl. = etw. erreichen, treffen, quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit atque agnovit, Cic. Tusc. 1, 43 (vgl. ibid. cum ad sui simile penetravit). – γ) bis zu jmd. od. jmds. Ohren dringen, v. Tönen, v. Gerüchten usw., inde deos hominesque voco; nec contigit ullum vox mea mortalem, Ov.: contigerat nostras infamia temporis aures, Ov.: u. fando contigit aures m. folg. Acc. u. Infin. = es drang das Gerücht zu Ohren, das usw., Ov. met. 15, 497 sqq.
B) übtr.: a) jmd. od. etw. berühren = mit jmd. od. etw. in Berührung (Beziehung) stehen, α) übh., v. Umständen, jmd. od. etw. angehen, jmdm. zustehen, zuständig sein, haec consultatio tota de re pertinente ad vos est; Romanos nihil contingit, nisi quatenus etc., Liv.: meam causam, quae nihil eo facto contingitur, ne miscueris, Liv.: absol., cognitio de suspectis tutoribus contingit (ist zuständig), Macer dig. 1, 21, 4. – β) mit jmd. durch irgend ein Verhältnis (Verwandtschaft, Freundschaft, Umgang usw.) in Berührung (Beziehung) stehen, alqm sanguine, Sen.: alqm sanguine ac genere, Liv.: alqos aut propinquitate aut amicitiā, Liv.: regiam aut propinquitate aut affinitate aut ministeriis, Liv.: alqm longinquā od. propinquā cognatione, Curt.: alqm a matre artissimo gradu, Suet.: Caesarum domum nullo gradu, Suet.: Claudiorum familiam artissimo sanguinis vinculo, Val. Max.: alqm modico usu (Umgang), Tac.: deos propius, mit den Göttern (= mit den Größen der Erde) im näheren Umgang stehen, Hor.
b) jmd. ergreifend berühren, sowohl v. angenehmen u. unangenehmen Eindrücken, jmd. berühren, ergreifen, treffen, numine contactae suo, begeistert, Ov.: quam me manifesta libido contigit, Ov.: quos in aliqua sua fortuna publica quoque contingebat cura, Liv.: contactus nullis ante cupidinibus, Prop. – als v. Schicksalen, jmd. betreffen, nec umquam contacti simili sorte rogetis opem, Ov. trist. 3, 4, 78.
c) moralisch befleckend, entweihend berühren = antasten, anstecken, beflecken, entweihen (s. Drak. Liv. 2, 5, 2 u. 4, 15, 8), contacturum (sese) funebribus diris signa tela arma hostium, mit dem Fluche der Vernichtung beladen, Liv.: quae (auspicia) ut primum contacta sint ab eo, a quo nec ius nec fas fuerit, Liv. – gew. im Partiz. Perf., dies contactus religione, mit Fluch beladen, Liv.: bona contacta pretiis regni mercandi, Liv.: equi nullo mortali opere contacti, Tac.: casta et nullis contacta vitiis pectora, Tac. – bes. durch Teilnahme, plebs contacta regiā praedā, Liv.: milites contacti sacrilegio, Liv.: ut omnia contacta societate peculatus viderentur, Liv.: omnes contacti eā violatione templi, Liv.: velut contactā civitate rabie duorum iuvenum, Liv.: hic contactus ensis deserat castum latus, Sen. poët.
d) teilhaftig werdend berühren, α) v. dem, der etw. erlangt, etw. erlangen, zu etw. kommen, aevi c. florem, Lucr. 1, 564: prius periere, quam quod petierant contingerent, Phaedr. 1, 20 (22), 6. – β) v. dem, was jmdm. zuteil wird, jmdm. zufallen, palma frugum indubitata Italiam contigit, Plin. 18, 109: sors Tyrrhenum contigit, Vell. 1, 1. § 4: ut quemque sors contigerat, Dict. 5, 13 extr. – v. Üblen, jmd. treffen, auf jmd. fallen, quos aliquā parte suspicio favoris in regem contigerat, Liv. 45, 31, 3.
e) teilhaftig werden lassend mit etw. berühren = von etw. treffen od. ergreifen lassen, ignotā animum (virginis) contingere curā (v. der Venus), Val. Flacc. 7, 173.
f) darstellend berühren, alqd strictim, Lact. 2, 10, 15 (bei Cic. ad Att. 2, 1. § 1 strictim attingere).
II) v. intr. zutreffen, eintreffen, sich treffen, sich fügen, eintreten, v. Ereignissen, die infolge günstiger od. ungünstiger Verhältnisse sich zutragen, begegnen, v. glücklichen Ereignissen zuw. = glücken, gelingen, m. Dat. (wem?) auch = zuteil werden (vgl. Otto Cic. de rep. 1, 14. p. 38 ed. Osann. Heusinger Cic. de off. 2, 14, 12), α) ganz absol.: hanc mihi expetivi; contigit, Ter.: si contingit od. si continget, Quint.: forsitan si contigerit, wenn ich etwa das Glück haben sollte (als Parenthese), Amm. – β) m. Ang. was? im Nom.: id cum contigit, Cic.: si qua pugnandi occasio esset, postquam ea nulla contigerat, Liv.: neque prius cursus contingere potest (kann ein Wettlauf vor sich gehen) quam scierimus, quo sit et quā perveniendum, Quint.: ubi quid melius contingit et unctius, Hor.: ambulas inter nos, non quasi contingas, nicht als ob es ein Glück für uns wäre, Plin. pan.: id quod in hoc contigit bello, Auct. b. Hisp.: quantulumcumque temporis contigit, Sen.: animus supra omnia quae contingunt acciduntque eminens, über alle Begegnisse und Zufälle, Sen. ep. 66, 6. – mit Abl. (durch), magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā contigit, Cic.: quae (examina apium) dono vel aucupio contingunt, man geschenkt bekommt oder selbst einfängt, Col. 9, 8, 5. – m. ex (infolge) u. Abl., contingit eadem claritas etiam ex accidentibus, Quint.: ex nidore hilaritas contingit, Mela. – m. Dat. (wem?), quoniam tantum habemus otii, quantum iam diu nobis non contigit, Cic.: quam rem paucis contigisse docebat, Caes.: contigit tibi magnifica res, Val. Max.: si mihi vita contigerit, Planc. in Cic. ep.: mihi omnia, quae opto, contingant, Cic.: an est quicquam, quod Veientibus optatum aeque contingere possit, quam ut etc., Liv.: ne quid iis, quos amasti, mali putes contigisse, Cic.: contingent oculis videnda crura, Ov.: qualis (dux) si qui nunc esset, tibi idem, quod illis accidit, contigisset, Cic. Phil. 2, 17: m. Abl. (durch), hoc si tibi felicitate quādam contigisset, Cic. – zugl. m. Dat. des Prädikats, ut tamen id per M. Agrippam securo ei posse contingere non existimarent, Vell. – γ) mit Angabe was? im Infin.: celeriter antecellere omnibus ingenii gloriā contigit, Cic. Arch. 4: fingere cinctutis non exaudita Cethegis continget, Hor.: ita mihi contingat aut honeste degere aut mori, Sen. rhet.: contingat modo te filiamque tuam fortes invenire, Plin. ep. – m. Dat. (wem?), non cuivis homini contingit adire Corinthum, Hor.: nec tamen scio quem reum illi defendere nisi se contigerit, Sen. rhet.: contigit nobis bene componere animum, Sen.: ita mihi contingat herede filio mori, Quint.: contigit ei ter triumphare, Val. Max. – zugl. m. Dat. des Prädikats, Iovis esse nepoti contigit haud uni, Ov.: quo tempore mihi fratrique meo destinari praetoribus contigit, Vell.: ita mihi libero et vivere contingat et mori, Sen. rhet. – δ) m. Ang. was? durch einen Satz m. ut u. Konj., quoniam autem, tecum ut essem, non contigit, Cic.: vix mehercle contingere potest, ut hilares ab hac impatientia laetique discedant, quos pudor dimittit, Ps. Quint. decl. – m. Dat. (wem?), huic contigit (diesem glückte es, dieser hatte das Glück, war so glücklich), ut patriam e servitute in libertatem vindicaret, Nep.: nec ulli alii contigisse scio, ut discipuli non audiri desiderarent, sed contenti essent audire, Sen. rhet. – gew. m. vorhergehender (allg.) Ang. des was? im Nom., nec ullo casu arbitror hoc constanti homini posse contingere, ut ulla intermissio fiat officii, Cic.: soli hoc contingit sapienti, ut nihil faciat invitus, Cic.: qui honos huic uni ante id tempus contigit, ut, cum patri populus statuam posuisset, filio quoque daret, Nep.
-
18 faeculentus
faeculentus, a, um (faex), voll Hefe (Bodensatz), -Unreinigkeiten, hefig, trübe, a) eig.: vinum, Col.: pus, Cels.: Akk. adv., faeculentum mingere, Veget. mul. – Compar. bei Solin. 33, 19: Superl. bei Augustin. de ver. rel. 40. – b) übtr., unflätig, hilaritas, Arnob. 3, 33 extr.
-
19 hilaritudo
hilaritūdo, inis, f. (hilaris) = hilaritas, Plaut. mil. 677 u. rud. 422.
-
20 iuvenalis [1]
1. iuvenālis, e (iuvenis), jugendlich, jungen Leuten angemessen, für junge Leute, Jugend-, corpus, Verg. u. Ov.: tempora (Schläfe), Ov.: armorum certamen, Liv.: iuvenalia inter fratres certamina, Tac.: ludus, Liv.: lusus, iocus, Liv.: hilaritas, Liv.: animus, Tac.: licentia, Tac.: vitia, Sen. rhet.: ardor, Val. Max.: studia, Sen. rhet.: iuvenali lege defungi, Sen. rhet.: ludi iuvenales od. subst. iuvenālia, ium, n., eine Art Spiele, die Nero einführte, ursprünglich theatralische, die aber mit der Zeit Veränderungen erlitten, Suet. Ner. 11, 1. Tac. ann. 13, 33 u. 14, 15 (dazu Nipperdey); vgl. Gloss. II, 376, 5 ›iuvenalia, νέων εορτή‹.
См. также в других словарях:
Hilaritas — (lat. „Frohsinn, Heiterkeit“) steht für: (996) Hilaritas, ein Asteroid des Hauptgürtels Burschenschaft Hilaritas Stuttgart, eine Studentenverbindung in Stuttgart Verein studierender Frauen Hilaritas Bonn, die erste Damenverbindung in Deutschland … Deutsch Wikipedia
Hilarĭtas — (lat., Heiterkeit, Fröhlichkeit), allegorische Gottheit auf römischen Kaisermünzen, als stehende weibliche Figur, in der Rechten mit Palmzweig, in der Linken mit Füllhorn; auf manchen auch auf jeder Seite ein Kind … Pierer's Universal-Lexikon
Hilaritas — Hilaritas, lat., Heiterkeit; wurde auch als Göttin gedacht … Herders Conversations-Lexikon
Hilaritas (Asteroid) — Asteroid (996) Hilaritas Eigenschaften des Orbits (Simulation) Orbittyp Hauptgürtelasteroid Große Halbachse 3,0897 … Deutsch Wikipedia
Burschenschaft Hilaritas — Wappen Basisdaten Hochschulort: Stuttgart, Deutschland Gründung: 14. Januar 1873 in Stuttgart Verband: Deutsche Burschenschaft (DB) Farben … Deutsch Wikipedia
Burschenschaft Hilaritas Stuttgart — Basisdaten Hochschulort: Stuttgart, Deutschland Gründung: 14. Januar 1873 in Stuttgart Verband: Deutsche Burschenschaft (DB) Farben: rot silber schwarz … Deutsch Wikipedia
(996) Hilaritas — Asteroid (996) Hilaritas Eigenschaften des Orbits (Animation) Orbittyp Hauptgürtelasteroid Große Halbachse 3,0897 AE … Deutsch Wikipedia
(996) Hilaritas — L astéroïde (996) Hilaritas a été découvert le 21 mars 1923 par l astronome autrichien Johann Palisa. Sa désignation provisoire était 1923 NM. Annexes Articles connexes Liste des astéroïdes (1 1000) Ceinture d astéroïdes Lien externe… … Wikipédia en Français
996 Hilaritas — is a main belt asteroid.External links* [http://cfa www.harvard.edu/iau/lists/NumberedMPs.txt Discovery Circumstances: Numbered Minor Planets] … Wikipedia
Corps Saxonia Wien — Basisdaten Universität: Universität Wien Gründung: 15. Mai 1850 in Wien Verband: KSCV Wahlspruch … Deutsch Wikipedia
Kommerslied — Ein Studentenlied ist ein Lied, das traditionell hauptsächlich oder ausschließlich von Studenten bei studentischen Freizeitveranstaltungen – manchmal mit Instrumentalbegleitung – gemeinschaftlich gesungen wurde und wird. Obwohl Textspuren von… … Deutsch Wikipedia