Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cheerfulness

  • 1 alacritās

        alacritās ātis, f    [alacer], liveliness, ardor, eagerness, alacrity, cheerfulness, encouragement: quantam mihi alacritatem... concursus adferret: alacritate ac studio uti, Cs.: ingens, Ta.: animi, Cs.: rei p. defendendae: mira ad pugnandum: canum in venando.—Joy, delight: inanis alacritas, id est, laetitia gestiens: clamor alacritate perfecti operis sublatus, in their delight, L.
    * * *
    eagerness, enthusiasm, ardor, alacrity; cheerfulness, liveliness

    Latin-English dictionary > alacritās

  • 2 hilaritās

        hilaritās ātis, f    [hilaris], cheerfulness, gayety, joyousness, merriment, hilarity: hilaritatem illam amisi: hilaritatis plenum iudicium: in Laelio.
    * * *
    cheerfulness, lightheartedness

    Latin-English dictionary > hilaritās

  • 3 iūcunditās (iōc-)

        iūcunditās (iōc-) ātis, f    [iucundus], agreeableness, pleasantness, delight, enjoyment: agri: epistula plena iucunditatis: dare se iucunditati, to enjoyment: ea est in homine iucunditas, ut, cheerfulness: plurimae tuae iucunditates, good offices.

    Latin-English dictionary > iūcunditās (iōc-)

  • 4 diffusio

    spead; diffusion, spreading out; cheerfulness

    Latin-English dictionary > diffusio

  • 5 decurro

    dē-curro, cŭcurri or curri (cf.:

    decucurrit,

    Caes. B. G. 2, 21; Tac. A. 2, 7; Suet. Ner. 11:

    decucurrerunt,

    Caes. B. G. 2, 19, 7; Petr. 64, 3:

    decucurrerat,

    Liv. 1, 12:

    decucurrisse,

    id. 25, 17; also,

    decurrerunt,

    id. 26, 51; 38, 8:

    decurrēre,

    Verg. A. 4, 153; 11, 189:

    decurrisset,

    Liv. 33, 26), cursum, 3, v. n. and (with homogeneous objects, viam, spatium, trop. aetatem, etc.) a., to run down from a higher point; to flow, move, sail, swim down; to run over, run through, traverse (class. and very freq.). —
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Neutr.:

    de tribunali decurrit,

    Liv. 4, 50: Laocoon ardens [p. 524] summa decurrit ab arcs, Verg. A. 2, 41; cf.:

    ab agro Lanuvino,

    Hor. Od. 3, 27, 3; for which merely with the abl.:

    altā decurrens arce,

    Verg. A. 11, 490; cf.:

    jugis,

    id. ib. 4, 153:

    Caesar ad cohortandos milites decucurrit,

    Caes. B. G. 2, 21; Suet. Ner. 11:

    ad naves decurrunt,

    Caes. B. C. 1, 28, 3; cf.:

    ad mare,

    Liv. 41, 2:

    ego puto te bellissime cum quaestore Mescinio decursurum (viz., on board ship),

    Cic. Fam. 16, 4, 3; cf.:

    tuto mari,

    to sail, Ov. M. 9, 591:

    celeri cymbā,

    id. F. 6, 77:

    pedibus siccis super summa aequora,

    id. M. 14, 50:

    piscis ad hamum,

    Hor. Ep. 1, 7, 74:

    monte decurrens velut amnis,

    id. Od. 4, 2, 5; Liv. 38, 13; Ov. M. 3, 569:

    uti naves decurrerent,

    should sail, Tac. A. 15, 43:

    in insulam quamdam decurrentes,

    sailing to, Vulg. Act. 27, 16:

    amnis Iomanes in Gangen per Palibothros decurrit,

    Plin. 6, 19, 22, § 69:

    in mare,

    Liv. 21, 26.— Pass. impers.:

    nunc video calcem, ad quam cum sit decursum, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 8, 15:

    quo decursum prope jam siet,

    Lucr. 2, 962.—
    (β).
    Act.:

    septingenta milia passuum vis esse decursa biduo?

    run through, Cic. Quint. 21, 81:

    decurso spatio ad carceres,

    id. Sen. 23, 83; cf.

    , with the accessory idea of completion: nec vero velim quasi decurso spatio ad carceres a calce revocari,

    id. de Sen. 23, 83; and:

    decursa novissima meta,

    Ov. M. 10, 597: vada salsa puppi, Catull. 64, 6.—
    2.
    Transf., of the stars ( poet.), to accomplish their course: stellaeque per vacuum solitae noctis decurrere tempus, Lucan. 1, 531; cf.

    lampas,

    id. 10, 501. —
    B.
    Esp., milit. t. t., to go through military exercises or manœuvres, to advance rapidly, to charge, skirmish, etc.:

    pedites decurrendo signa sequi et servare ordines docuit,

    while performing evolutions, Liv. 24, 48; cf. id. 23, 35; 26, 51; 40, 6 al.:

    ex montibus in vallem,

    Caes. B. G. 3, 2, 4; cf.:

    ex omnibus partibus,

    id. ib. 3, 4:

    ex superiore loco,

    Liv. 6, 33:

    ex Capitolio in hostem,

    id. 9, 4:

    ab arce,

    id. 1, 12:

    inde (sc. a Janiculo),

    id. 2, 10 et saep.:

    incredibili celeritate ad flumen,

    Caes. B. G. 2, 19, 7.— Pass. impers.:

    quinto (die) iterum in armis de cursum est,

    Liv. 26, 51.—
    2.
    Transf., to walk or run in armor, in celebrating some festival (usually in funeral games):

    (in funere Gracchi tradunt) armatum exercitum decucurrisse cum tripudiis Hispanorum,

    Liv. 25, 17:

    ter circum rogos, cincti fulgentibus armis, decurrēre,

    Verg. A. 11, 189; Tac. A. 2, 7; Suet. Claud. 1 (v. decursio). —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    (α).
    Neutr.:

    quin proclivius hic iras decurrat ad acreis,

    Lucr. 3, 312; 4, 706; 5, 1262: quibus generibus per totas quaestiones decurrimus, go over or through, Quint. 9, 2, 48; cf. id. 10, 3, 17; Plin. 7, 16, 15, § 72:

    omnium eo sententiae decurrerunt, ut, pax, etc.,

    come to, Liv. 38, 8:

    ides se non illuc decurrere, quod,

    Tac. A. 4, 40:

    ad Philotam,

    Curt. 7, 1, 28:

    ad consulendum te,

    Plin. Ep. 10, 96.— Pass. impers.:

    decurritur ad leniorem sententiam,

    they come to, Liv. 6, 19; Quint. 6, 1, 2:

    sermo extra calcem decurrens,

    Amm. 21, 1, 14:

    postremo eo decursum est, ut, etc.,

    Liv. 26, 18; so id. 22, 31; 31, 20; Tac. A. 3, 59.—
    (β).
    Act., to run or pass through:

    decurso aetatis spatio,

    Plaut. Stich. 1, 2, 14;

    and so of one's course of life,

    id. Merc. 3, 2, 4; Ter. Ad. 5, 4, 6; Ov. Tr. 3, 4, 33; cf.:

    lumen vitae,

    Lucr. 3, 1042: noctis iter, Pac. ap. Varr. L. L. 6, p. 6 Müll. (v. 347 Ribb.):

    vitam,

    Prop. 2, 15, 41; Phaedr. 4, 1, 2;

    aetatem (with agere),

    Cic. Quint. 31 fin.: tuque ades inceptumque unā decurre laborem (the fig. is that of sailing in a vessel; cf.

    soon after: pelagoque volans da vela patenti),

    Verg. G. 2, 39 Heyne:

    ista, quae abs te breviter de arte decursa sunt,

    treated, discussed, Cic. de Or. 1, 32, 148; cf.:

    equos pugnasque virum decurrere versu,

    to sing, Stat. Silv. 5, 3, 149: prius... quam mea tot laudes decurrere carmina possint, Auct. Paneg. in Pis. 198.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn.: ad aliquid, to betake one's self to, have recourse to:

    ad haec extrema et inimicissima jura tam cupide decurrebas, ut, etc.,

    Cic. Quint. 15; so,

    ad istam hortationem,

    id. Caecin. 33, 65:

    ad medicamenta,

    Cels. 6, 18, 3:

    ad oraculum,

    Just. 16, 3:

    ad miseras preces,

    Hor. Od. 3, 29, 59:

    Haemonias ad artes,

    Ov. A. A. 2, 99; cf.:

    assuetas ad artes (Circe),

    id. Rem. Am. 287. Rarely to persons:

    ad Alexandri exercitum,

    Just. 14, 2.— Pass. impers.:

    decurritur ad illud extremum atque ultimum S. C.... DENT OPERAM CONSVLES, etc.,

    Caes. B. C. 1, 5, 3.—
    2.
    Of the heavenly bodies, to set, move downwards:

    qua sol decurrit meridies nuncupatur,

    Mel. 1, 1, 1; Manil. 1, 505.—With acc., to traverse, Tibull. 4, 1, 160.—
    3.
    In the rhetor. lang. of Quint., said of speech, to run on, Quint. 9, 4, 55 sq.; 11, 1, 6; 12, 9, 2 al.—
    4.
    Proverb., to run through, i. e. to leave off:

    quadrigae meae decucurrerunt (sc. ex quo podagricus factus sum),

    i. e. my former cheerfulness is at an end, is gone, Petr. 64, 3.—So, haec (vitia) aetate sunt decursa, laid aside, Coel. in Cic. Fam. 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > decurro

  • 6 diffusio

    diffūsĭo, ōnis, f. [diffundo].
    I.
    The spreading out, extending:

    maris,

    Mart. Cap. 6, § 661.—
    II.
    Cheerfulness:

    animi,

    Sen. Vit. Beat. 5, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > diffusio

  • 7 hilaritas

    hĭlărĭtas, ātis, f. [hilaris], cheerfulness, gayety, good-humor, joyousness, merriment, hilarity (class.):

    hilaritatem illam, qua hanc tristitiam temporum condiebamus, in perpetuum amisi,

    Cic. Att. 12, 40, 3; cf.:

    tristitia deductis, hilaritas remissis (superciliis) ostenditur,

    Quint. 11, 3, 79:

    hilaritate et lascivia,

    Cic. Fin. 2, 20, 65:

    itaque hilaritatis plenum judicium ac laetitiae fuit,

    id. de Or. 1, 57, 243:

    hilaritas illa nostra et suavitas,

    id. Fam. 9, 11, 1:

    erat in M. Druso adulescente singularis severitas, in C. Laelio multa hilaritas,

    id. Off. 1, 30, 108:

    in praecordiis praecipua hilaritatis sedes,

    Plin. 11, 37, 77, § 198:

    ut hilaritate enitescant (oculi),

    Quint. 11, 3, 75:

    ceterae hilaritates non implent pectus,

    Sen. Ep. 23, 3:

    cum diei permittit hilaritas,

    fineness, pleasantness, Col. 9, 14, 18: arboris, i. e. a fresh or lively appearance, Plin. 17, 16, 26, § 118.

    Lewis & Short latin dictionary > hilaritas

  • 8 hilaritudo

    hĭlărĭtūdo, ĭnis, f. [hilaris], cheerfulness, merriment (ante-class. for the class. hilaritas): numquam ego te tristiorem Vidi esse: quid cedo tam abhorret hilaritudo? Plaut. Cist. 1, 1, 56:

    onera te hilaritudine,

    id. Mil. 3, 1, 83:

    ut in ocellis hilaritudo est!

    id. Rud. 2, 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > hilaritudo

  • 9 jucunditas

    jūcundĭtas, ātis, f. [jucundus], agreeableness, pleasantness, delight, enjoyment (class.):

    corporis morbis vitae jucunditas impeditur,

    Cic. Fin. 1, 18, 59:

    agri,

    id. Agr. 2, 29, 79:

    epistola plena jucunditatis,

    id. Q. Fr. 2, 10, 2;

    with delectatio,

    id. de Or. 3, 38, 155:

    dare se jucunditati,

    to give one's self up to enjoyment, id. Off. 1, 34, 122:

    vitae,

    id. ib. 1, 3:

    jucunditate perfundi,

    id. Fin. 2, 3, 6:

    ea est in homine jucunditas, ut,

    cheerfulness, liveliness, id. de Or. 1, 7, 27.— Plur.:

    nihil mihi ex plurimis tuis jucunditatibus gratius accidit, quam, etc.,

    good offices, favors, Cic. Att. 10, 8, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > jucunditas

  • 10 quadrigae

    quā̆drīgae, ārum (collat. form in the sing. v. infra), f. [contr. from quadrijugae], a set or team of four, a four-abreast, fourin-hand, four together (class.).
    I.
    Lit.
    1.
    Of horses, applied to the animals with or without the car or vehicle, rarely to the car or chariot alone: quadrigarum currus duplici temone olim erant, perpetuoque, et qui omnibus equis iniceretur jugo. Primus Clisthenes Sicyonius tantum medios jugavit, eosque singulos ex utrāque parte simplici vinculo applicuit, quos Graeci seiraphorous, Latini funarios vocant, Isid. Orig. 17, 5:

    exinde duabus admotis quadrigis, in currus earum distentum illigat Mettum,

    Liv. 1, 28 fin.; so Col. 3, 9:

    Glauci Potniades malis membra absumpsere quadrigae,

    Verg. G. 3, 267 et saep.; Fest. s. v. October, p. 178 Müll.—
    2.
    Of other animals:

    quadrigae (asinorum),

    Varr. R. R. 2, 1:

    camelorum,

    Suet. Ner. 11.—
    3.
    Esp. freq. of the four-horse team used in races:

    curru quadrigarum vehi,

    Cic. Div. 2, 70, 144; id. Brut. 47, 173; id. Or. 47, 157; id. Mur. 27, 57:

    cum carceribus sese effudere quadrigae,

    Verg. G. 1, 512:

    quadrigas agitare,

    Suet. Caes. 39.—
    4.
    Of the horses drawing a war chariot or car:

    in extremis jugis binae eminebant falces... sic armatae quadrigae,

    with scythes attached to the yokes, Liv. 37, 41, 8:

    falcatae,

    id. 37, 40, 12.—
    5.
    Poet., of the four-horse team of the Sun, Aurora, Luna, etc.:

    cum quadrigis Sol exoriens,

    Plaut. Am. 1, 1, 226:

    roseis Aurora quadrigis,

    Verg. A. 6, 535:

    nox aetherium nigris emensa quadrigis Mundum,

    Tib. 3, 4, 17.— In sing. (post-class.):

    quod unum ergo rarissimum videbatur, invenimus quadrigam numero singulari dictam in libro satirarum M. Varronis qui inscriptus est Exdemetricus,

    Gell. 19, 8, 17; Prop. 2, 34 (3, 32), 39; 3, 9 (4, 8), 17; Mart. 6, 46; Grat. Cyn. 228; Plin. 7, 21, 21, § 85; 36, 5, 4, § 36; Suet. Vit. 17; Val. Max. 1, 8, 9 ext.; Dig. 31, 1, 67; Vulg. Isa. 43, 17; id. Zech. 6, 2 and 3 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of abstract things:

    initiorum quadrigae: locus et corpus, tempus et actio,

    the four parts, Varr. L. L. 5, § 12 Müll.—
    2.
    Of a chariot drawn by four horses, a chariot, car:

    eburneis quadrigis ludere,

    Suet. Ner. 22; cf. Liv. 37, 41, 8; 37, 40, 12, supra:

    apta quadrigis equa,

    Hor. C. 2, 16, 35. —
    II.
    Trop.
    A.
    The rapid course of any thing: irarumque effunde quadrigas, i. e. give free course to your wrath, Enn. ap. Serv. Verg. A. 12, 499 (Ann. v. 464 Vahl.; for which Verg., in this [p. 1500] passage, irarumque omnes effundit habenas):

    numquam edepol quadrigis albis indipiscet postea (as an image of great speed),

    Plaut. As. 2, 2, 13:

    quadrigae poëticae,

    Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2; cf.:

    quadrigas inscendere Jovis,

    Plaut. Am. 1, 1, 294; id. Aul. 4, 1, 13; id. Poen. 1, 2, 155:

    jam quadrigae meae decucurrerunt,

    i.e. my joy, cheerfulness, is gone, Petr. 64:

    navibus atque Quādrigis petimus bene vivere,

    i.e. by sea and land, in every way, Hor. Ep. 1, 11, 29.—
    B.
    Of the union of four persons or things in a common work:

    quadrigae tyrannorum,

    Vop. Prob. 24:

    initiorum quadrigae, locus et corpus, tempus et actio,

    Varr. L. L. 5, § 12 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > quadrigae

  • 11 Regii

    rēgĭus, a, um, adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
    I.
    Lit.:

    cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset,

    Cic. Rep. 1, 33, 50:

    potestas,

    id. ib. 2, 9, 15; 2, 23, 43;

    2, 32, 56: nomen,

    id. ib. 2, 23, 43;

    2, 28, 51: civitas,

    id. ib. 2, 29, 52:

    insignia,

    id. ib. 2, 17, 31:

    ornatus,

    id. ib. 2, 21, 38; id. Tusc. 1, 48, 116:

    apparatus,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    exercitus,

    Caes. B. C. 3, 104:

    praefectus,

    id. ib. 3, 104 et saep.: anni, i. e. the reign of the kings (at Rome), Cic. Rep. 2, 15, 29; 2, 30, 53:

    auctio,

    i. e. of royal property, Plin. 29, 4, 30, § 96:

    ales,

    i. e. the eagle, Ov. M. 4, 362:

    genus imperii proximum similitudini regiae,

    very much resembling regal power, Cic. Rep. 2, 32, 56:

    bellum,

    with a king, id. Imp. Pomp. 17, 50:

    regios nutus tueri,

    purposes, id. Fam 12, 1, 1:

    regia, crede mihi, res est succurrere lapsis,

    befitting kings, Ov. P. 2, 9, 11; cf.:

    regia res scelus est,

    id. F. 6, 595:

    sponsus,

    Hor. C. 3, 2, 10:

    genus,

    id. ib. 2, 4, 15:

    sanguis,

    id. ib. 3, 27, 65:

    stirps,

    Curt. 6, 2, 8:

    virgo,

    princess, Ov. M. 2, 570; 13, 523:

    puer,

    Verg. A. 1, 677:

    conjux,

    id. ib. 2, 783:

    parens,

    Ov. M. 13, 484:

    legatio,

    Liv. 35, 32:

    imperium,

    Sen. Med. 189:

    cohors,

    Curt. 10, 7, 16:

    interitus regii,

    Val. Max. 1, 8, 11: superbum [p. 1551] istud et regium, nisi, etc., Plin. Pan. 7, 6.—Hence, esp.:

    lex regia,

    a law investing the emperor with all the power and authority of the Roman people, Just. Inst. 1, 2, 6 Sandars ad loc.—As subst.
    A.
    Rē-gĭi, ōrum, m.
    1.
    (Sc. milites.) The royal troops, the king ' s soldiers, Nep. Dat. 1, 4.—
    2. B.
    rēgĭa, ae, f.
    1.
    (Sc. domus.) A royal palace, castle, fortress, residence, the court (cf.:

    aula, palatium): in regia regem ipsum quasi productum esse ad dignitatem,

    Cic. Fin. 3, 16, 52; Caes. B. C. 3, 112:

    in vestibulo regiae,

    Liv. 1, 40:

    exaedificata,

    id. 35, 31:

    regiam occupare,

    Hor. C. 2, 18, 6; Ov. F. 4, 599:

    opulenta,

    Cat. 62, 44:

    Polycratis regia,

    Suet. Calig. 21.—
    b.
    In partic., the royal castle of Numa, situated on the Sacra Via, close by the temple of Vesta, used subsequently for priestly purposes (for appointed sacrifices, for meetings of the priests, as a residence of the Pontifex, etc.): haec est a sacris quae via nomen habet; Hic locus est Vestae, qui Pallada servat et ignem;

    Hic fuit antiqui regia parva Numae,

    Ov. Tr. 3, 1, 30; cf. id. F. 6, 264; Varr. L. L. 6, § 12 Müll.; Fest. p. 178 ib.; Macr. S. 1, 15; 16; S. C. ap. Gell. 4, 6, 2; Plin. Ep. 4, 11, 6; Serv. Verg. A. 8, 363; Cic. Mil. 14, 37 Ascon.; id. Att. 10, 3, a, 1; Plin. 34, 8, 18, § 48 al.— Hence, atrium regium, the hall of this regia, Liv. 26, 27, 3.—
    c.
    Transf.
    (α).
    The royal tent in a camp, Liv. 2, 12, 10; cf.:

    armatus exercitus regiam obsedit,

    Curt. 9, 5, 30; 6, 2, 9:

    vestibulum regiae,

    id. 7, 1, 4. —
    (β).
    The court, i. e. the royal family, the king and his courtiers (cf. aula;

    first under Aug.): tulit et Romana regia sceleris tragici exemplum,

    Liv. 1, 46:

    quicunque propinquitate regiam contigisset,

    id. 24, 22 fin.; Tac. A. 6, 34:

    Callistus prioris quoque regiae peritus,

    id. ib. 11, 29; cf. id. ib. 14, 13; Petr. poët. 5, 4; Curt. 6, 6, 2.—
    * (γ).
    Poet., like aula, a court for the cattle, cattle-yard:

    gregis regia,

    Val. Fl. 5, 67.—
    2.
    (Sc. urbs.) A royal city, residence, capital ( poet. and in postAug. prose):

    Croesi regia Sardes,

    Hor. Ep. 1, 11, 2:

    non haec dotalis regia Amatae, i. e. Laurentum,

    Verg. A. 9, 737:

    Caesarea, Jubae regia,

    Plin. 5, 2, 1, § 20.—
    3.
    A pure Lat. name for basilica, a colonnade, portico, hall (not ante-Aug.): dum lectica ex regiā domum redeo, Aug. ap. Suet. Aug. 76:

    theatri,

    Suet. Aug. 31 fin.; Ascon. ap. Cic. Aem. Scaur. § 45 (p. 27 Orell.); cf. Vitr. 5, 7 fin.; Stat. S. 1, 1, 30. —
    4.
    A pure Lat. name for the plant basilisca (v. h. v.), App. Herb. 128. —
    II.
    Trop., royal, regal, princely, splendid, magnificent, distinguished (mostly poet. and in post-Aug. prose for the class. regalis):

    forma,

    Plaut. Mil. 1, 1, 10:

    moles,

    splendid edifices, Hor. C. 2, 15, 1:

    vestis,

    Vulg. Act. 12, 21.—

    As an epithet of any remarkable production of nature or art: olea,

    Col. 5, 8, 3; 12, 49, 2; 7:

    pira,

    id. 5, 10, 18; 12, 10, 4; Plin. 15, 15, 16, § 56;

    laurus,

    id. 15, 30, 39, § 129:

    charta,

    Cat. 22, 6 et saep.: regius morbus, the jaundice (because it was said to be cured by delicate remedies, by exciting to cheerfulness, etc.), Cels. 3, 24; Varr. ap. Plin. 22, 24, 53, § 114; Ser. Samm. 58, 1033; Hor. A. P. 453: regia stella, a large star in the constellation Leo, now called Regulus, Plin. 18, 26, 64, § 235. — Hence, adv.: rēgĭē, royally, regally, splendidly, sumptuously, magnificently; imperiously, despotically:

    accubabo regie,

    Plaut. Stich. 2, 2, 53:

    regie polita aedificia,

    Varr. R. R. 1, 2, 10:

    quae regie seu potius tyrannice statuit in aratores Apronius,

    imperiously, Cic. Verr. 2, 3, 48, § 115:

    crudeliter et regie factum,

    id. Cat. 1, 12, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > Regii

  • 12 regius

    rēgĭus, a, um, adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
    I.
    Lit.:

    cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset,

    Cic. Rep. 1, 33, 50:

    potestas,

    id. ib. 2, 9, 15; 2, 23, 43;

    2, 32, 56: nomen,

    id. ib. 2, 23, 43;

    2, 28, 51: civitas,

    id. ib. 2, 29, 52:

    insignia,

    id. ib. 2, 17, 31:

    ornatus,

    id. ib. 2, 21, 38; id. Tusc. 1, 48, 116:

    apparatus,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    exercitus,

    Caes. B. C. 3, 104:

    praefectus,

    id. ib. 3, 104 et saep.: anni, i. e. the reign of the kings (at Rome), Cic. Rep. 2, 15, 29; 2, 30, 53:

    auctio,

    i. e. of royal property, Plin. 29, 4, 30, § 96:

    ales,

    i. e. the eagle, Ov. M. 4, 362:

    genus imperii proximum similitudini regiae,

    very much resembling regal power, Cic. Rep. 2, 32, 56:

    bellum,

    with a king, id. Imp. Pomp. 17, 50:

    regios nutus tueri,

    purposes, id. Fam 12, 1, 1:

    regia, crede mihi, res est succurrere lapsis,

    befitting kings, Ov. P. 2, 9, 11; cf.:

    regia res scelus est,

    id. F. 6, 595:

    sponsus,

    Hor. C. 3, 2, 10:

    genus,

    id. ib. 2, 4, 15:

    sanguis,

    id. ib. 3, 27, 65:

    stirps,

    Curt. 6, 2, 8:

    virgo,

    princess, Ov. M. 2, 570; 13, 523:

    puer,

    Verg. A. 1, 677:

    conjux,

    id. ib. 2, 783:

    parens,

    Ov. M. 13, 484:

    legatio,

    Liv. 35, 32:

    imperium,

    Sen. Med. 189:

    cohors,

    Curt. 10, 7, 16:

    interitus regii,

    Val. Max. 1, 8, 11: superbum [p. 1551] istud et regium, nisi, etc., Plin. Pan. 7, 6.—Hence, esp.:

    lex regia,

    a law investing the emperor with all the power and authority of the Roman people, Just. Inst. 1, 2, 6 Sandars ad loc.—As subst.
    A.
    Rē-gĭi, ōrum, m.
    1.
    (Sc. milites.) The royal troops, the king ' s soldiers, Nep. Dat. 1, 4.—
    2. B.
    rēgĭa, ae, f.
    1.
    (Sc. domus.) A royal palace, castle, fortress, residence, the court (cf.:

    aula, palatium): in regia regem ipsum quasi productum esse ad dignitatem,

    Cic. Fin. 3, 16, 52; Caes. B. C. 3, 112:

    in vestibulo regiae,

    Liv. 1, 40:

    exaedificata,

    id. 35, 31:

    regiam occupare,

    Hor. C. 2, 18, 6; Ov. F. 4, 599:

    opulenta,

    Cat. 62, 44:

    Polycratis regia,

    Suet. Calig. 21.—
    b.
    In partic., the royal castle of Numa, situated on the Sacra Via, close by the temple of Vesta, used subsequently for priestly purposes (for appointed sacrifices, for meetings of the priests, as a residence of the Pontifex, etc.): haec est a sacris quae via nomen habet; Hic locus est Vestae, qui Pallada servat et ignem;

    Hic fuit antiqui regia parva Numae,

    Ov. Tr. 3, 1, 30; cf. id. F. 6, 264; Varr. L. L. 6, § 12 Müll.; Fest. p. 178 ib.; Macr. S. 1, 15; 16; S. C. ap. Gell. 4, 6, 2; Plin. Ep. 4, 11, 6; Serv. Verg. A. 8, 363; Cic. Mil. 14, 37 Ascon.; id. Att. 10, 3, a, 1; Plin. 34, 8, 18, § 48 al.— Hence, atrium regium, the hall of this regia, Liv. 26, 27, 3.—
    c.
    Transf.
    (α).
    The royal tent in a camp, Liv. 2, 12, 10; cf.:

    armatus exercitus regiam obsedit,

    Curt. 9, 5, 30; 6, 2, 9:

    vestibulum regiae,

    id. 7, 1, 4. —
    (β).
    The court, i. e. the royal family, the king and his courtiers (cf. aula;

    first under Aug.): tulit et Romana regia sceleris tragici exemplum,

    Liv. 1, 46:

    quicunque propinquitate regiam contigisset,

    id. 24, 22 fin.; Tac. A. 6, 34:

    Callistus prioris quoque regiae peritus,

    id. ib. 11, 29; cf. id. ib. 14, 13; Petr. poët. 5, 4; Curt. 6, 6, 2.—
    * (γ).
    Poet., like aula, a court for the cattle, cattle-yard:

    gregis regia,

    Val. Fl. 5, 67.—
    2.
    (Sc. urbs.) A royal city, residence, capital ( poet. and in postAug. prose):

    Croesi regia Sardes,

    Hor. Ep. 1, 11, 2:

    non haec dotalis regia Amatae, i. e. Laurentum,

    Verg. A. 9, 737:

    Caesarea, Jubae regia,

    Plin. 5, 2, 1, § 20.—
    3.
    A pure Lat. name for basilica, a colonnade, portico, hall (not ante-Aug.): dum lectica ex regiā domum redeo, Aug. ap. Suet. Aug. 76:

    theatri,

    Suet. Aug. 31 fin.; Ascon. ap. Cic. Aem. Scaur. § 45 (p. 27 Orell.); cf. Vitr. 5, 7 fin.; Stat. S. 1, 1, 30. —
    4.
    A pure Lat. name for the plant basilisca (v. h. v.), App. Herb. 128. —
    II.
    Trop., royal, regal, princely, splendid, magnificent, distinguished (mostly poet. and in post-Aug. prose for the class. regalis):

    forma,

    Plaut. Mil. 1, 1, 10:

    moles,

    splendid edifices, Hor. C. 2, 15, 1:

    vestis,

    Vulg. Act. 12, 21.—

    As an epithet of any remarkable production of nature or art: olea,

    Col. 5, 8, 3; 12, 49, 2; 7:

    pira,

    id. 5, 10, 18; 12, 10, 4; Plin. 15, 15, 16, § 56;

    laurus,

    id. 15, 30, 39, § 129:

    charta,

    Cat. 22, 6 et saep.: regius morbus, the jaundice (because it was said to be cured by delicate remedies, by exciting to cheerfulness, etc.), Cels. 3, 24; Varr. ap. Plin. 22, 24, 53, § 114; Ser. Samm. 58, 1033; Hor. A. P. 453: regia stella, a large star in the constellation Leo, now called Regulus, Plin. 18, 26, 64, § 235. — Hence, adv.: rēgĭē, royally, regally, splendidly, sumptuously, magnificently; imperiously, despotically:

    accubabo regie,

    Plaut. Stich. 2, 2, 53:

    regie polita aedificia,

    Varr. R. R. 1, 2, 10:

    quae regie seu potius tyrannice statuit in aratores Apronius,

    imperiously, Cic. Verr. 2, 3, 48, § 115:

    crudeliter et regie factum,

    id. Cat. 1, 12, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > regius

См. также в других словарях:

  • Cheerfulness — Cheer ful*ness, n. Good spirits; a state of moderate joy or gayety; alacrity. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • cheerfulness — index spirit Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Cheerfulness — (Roget s Thesaurus) < N PARAG:Cheerfulness >N GRP: N 1 Sgm: N 1 cheerfulness cheerfulness &c. >Adj. Sgm: N 1 geniality geniality gayety l allegro cheer good humor spirits Sgm: N 1 high spirits high spirits animal spirits …   English dictionary for students

  • cheerfulness — noun 1. the quality of being cheerful and dispelling gloom (Freq. 1) flowers added a note of cheerfulness to the drab room • Syn: ↑cheer, ↑sunniness, ↑sunshine • Ant: ↑uncheerfulness …   Useful english dictionary

  • cheerfulness — I (New American Roget s College Thesaurus) Good humor Nouns 1. cheerfulness, geniality, gaiety, sunniness, good nature; cheer, good humor, high spirits, animal spirits; glee, light heart; optimism (See hope).Slang, joygerm fever. See pleasure. 2 …   English dictionary for students

  • cheerfulness — cheerful ► ADJECTIVE 1) noticeably happy and optimistic. 2) bright and pleasant: a cheerful room. DERIVATIVES cheerfully adverb cheerfulness noun …   English terms dictionary

  • cheerfulness — noun see cheerful …   New Collegiate Dictionary

  • cheerfulness — See cheerfully. * * * …   Universalium

  • cheerfulness — noun The state of being cheerful; joy …   Wiktionary

  • cheerfulness — Synonyms and related words: Leibnizian optimism, Pollyannaism, auspiciousness, beatification, beatitude, beneficence, benevolence, benignancy, benignity, bewitchment, blessedness, bliss, blissfulness, bright outlook, bright side, brightness,… …   Moby Thesaurus

  • cheerfulness — cheer·ful·ness || tʃɪrfÊŠlnɪs / tʃɪəf n. happiness, gladness, joy …   English contemporary dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»