-
1 funkcja
funkcja [fuŋkʦ̑ja] fspełniać jakąś funkcję eine Funktion [ lub eine Aufgabe] erfüllenobjąć funkcję ein Amt antretenpełnić [ lub sprawować] funkcję przewodniczącego die Funktion des Vorsitzenden erfüllen [ lub ausüben]\funkcja algebraiczna algebraische Funktion -
2 funkcja
objąć funkcję ein Amt antreten;pokój pełni funkcję biura das Zimmer wird als Büro genutzt -
3 pełnić
pełnić służbę Dienst haben;pełnić obowiązki (G) amtieren (als N);pełnić obowiązki w zastępstwie k-o jemanden vertreten;garaż pełni funkcję pracowni die Garage wird als Atelier genutzt -
4 pełnić
-
5 opiekuńczy
instynkt m opiekuńczy Beschützerinstinkt m;zasiłek m opiekuńczy Pflegegeld n -
6 przerabiać
przerabiać (-am) < przerobić> (-ię) tekst umarbeiten, überarbeiten; ubranie umarbeiten; ändern lassen; fam. lekcję durchnehmen; -
7 rozrodczy
-
8 fizjologia
-
9 obejmować
I. vt1) ( przytulać) umarmen, umfassen\obejmować kogoś w pół/za szyję den Arm um jds Hüfte legen/jdn umarmen\obejmować kogoś/coś wzrokiem ( przen) jdn/etw mustern3) ( zawierać) umfassen, beinhaltencena nie obejmuje wyżywienia/ubezpieczenia im Preis ist die Verpflegung/Versicherung nicht enthalten [ lub inbegriffen]4) ( pojmować)\obejmować coś myślą etw gedanklich erfassen\obejmować coś pamięcią etw im Gedächtnis behalten\obejmować coś umysłem etw begreifen, etw fassen5) ( rozprzestrzeniać się)powstanie objęło cały kraj der Aufstand erfasste das ganze Landogień objął dach das Feuer griff auf das Dach über -
10 sprawować
sprawować [spravɔvaʨ̑] -
11 życiowy
stopa życiowa Lebensstandard m\życiowy rekord persönliche Bestleistung f2) (pot: praktyczny)mieć życiowe podejście do czegoś eine praktische [ lub lebensnahe] Einstellung zu etw haben -
12 die
die[di:]1.\die weiß das doch nicht! ona tego przecież nie wie!\die wissen das doch nicht! oni/one przecież o tym nie wiedzą!eine Frau, \die es eilig hatte kobieta, która się spieszyłaeine Frau, \die man schätzt kobieta, którą się ceniMenschen, \die es eilig hatten ludzie, którzy się spieszylidrei Städte, \die wir besichtigen werden trzy miasta, które będziemy zwiedzaćLeute, \die wir kennen ludzie, których znamy\die dieses Amt anstrebt która ubiega się o tę funkcję -
13 fungieren
fungieren * [fʊŋ'gi:rən]vi ( walten)als etw \fungieren Person: sprawować [o pełnić]; funkcję, Gegenstand: funkcjonować -
14 Schuldigkeit
powinność f
См. также в других словарях:
Franciszek Leja — (* 27. Januar 1885 in Grodzisko Górne; † 11. Oktober 1979 in Krakau) war ein polnischer Mathematiker der Krakauer Mathematikerschule. Sein Interesse galt hauptsächlich analytischen Funktionen. Leja studierte Mathematik, Physik und Philosophi an… … Deutsch Wikipedia
elementarny — elementarnyni, elementarnyniejszy 1. «podstawowy, zasadniczy, najprostszy» Elementarne pojęcie. Elementarne wiadomości. Elementarne potrzeby. Wykształcenie elementarne. ∆ Szkoła elementarna «publiczna szkoła początkowa utworzona w XVIII w. przez… … Słownik języka polskiego
zdanie — n I 1. rzecz. od zdać. 2. lm D. zdań «wypowiedzenie, myśl wyrażona słowami» Długie, treściwe zdanie. Napisać na kartce kilka zdań. Objaśnić coś w kilku zdaniach. Urwać w pół zdania. Wtrącić, zacytować, przytoczyć zdanie. ◊ pot … Słownik języka polskiego
Roman Sikorski — (July 11, 1920 in Mszczonów near Grodzisk Mazowiecki September 12, 1983 in Warsaw, Poland) was a Polish mathematician.Sikorski was from 1952 until 1982 professor at the Warsaw University. Since 1962 member of Polish Academy of Sciences and from… … Wikipedia
blokowy — «dotyczący bloku budynku mieszkalnego» ∆ Komitet blokowy «zespół ludzi pełniących określone funkcje administracyjne i porządkowe w osiedlu mieszkaniowym» blokowy blokowywi w użyciu rzecz. «więzień pełniący funkcję nadzorcy w bloku, w obozie… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
fonem — m IV, D. u, Ms. fonemmie; lm M. y jęz. «dźwięk, element systemu dźwiękowego języka pełniący funkcję dystynktywną, tj. funkcję różnicowania znaczeń wyrazów i form wyrazowych» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
funkcja — ż I, DCMs. funkcjacji; lm D. funkcjacji (funkcjacyj) 1. «prace, obowiązki, które ktoś ma wykonać; stanowisko» Funkcja społeczna. Funkcja dyżurnego, sekretarza. Powierzyć komuś jakąś funkcję. Pełnić, sprawować, wykonywać jakieś funkcje. Ktoś jest… … Słownik języka polskiego
miejscownik — m III, D. a, N. miejscownikkiem; lm M. i 1. «siódmy przypadek w deklinacji polskiej pełniący funkcję okolicznika miejsca lub czasu oraz funkcję dopełnienia dalszego, odpowiadający najczęściej na pytania: w kim? w czym? o kim? o czym?; forma… … Słownik języka polskiego
o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… … Słownik języka polskiego
obowiązek — m III, D. obowiązekzku, N. obowiązekzkiem; lm M. obowiązekzki 1. «konieczność zrobienia czegoś wynikająca z nakazu wewnętrznego (moralnego), administracyjnego, prawnego; to, co ktoś musi zrobić powodowany tą koniecznością; powinność,… … Słownik języka polskiego
