-
1 endurci
-
2 endurci
endurci3 (résistant) Beispiel: endurci au froid gegen Kälte abgehärtet; Beispiel: endurci aux privations an Entbehrungen gewöhnt -
3 endurci
-
4 endurci
-
5 endurci
endurciodolnýotužilýzatvrzelýzavilý -
6 endurci
1. adj ( fém - endurcie)1) затвердевший; загрубевший2) чёрствый, ожесточённый3) закоренелый, застарелый, неискоренимый4) привыкший к..., нечувствительный к...; закалённыйendurci à... — привычный к...2. m (f - endurcie) -
7 endurci
-e1. (devenu dur.) затверде́вший, отверде́вший; загрубе́вший; твёрдый*, жёсткий*, гру́бый*;des mains \endurcies par le travail — загрубе́вшие от рабо́ты ру́ки
2. fig. (insensible) чёрствый*, очерстве́вший, ста́вший бесчу́вственным (↑бессерде́чным, безду́шным);une âme \endurcie — чёрствая душа́un cœur \endurci — чёрствое <бесчу́вственное> се́рдце;
3. (résistant) нечувстви́тельный (к + D); привы́кший, привы́чный (к + D) ( accoutumé); выно́сливый, сто́йкий* (tenace); закалённый (aguerri);il est \endurci à la fatigue — он нечувстви́телен <привы́чен> к уста́лости, он привы́к переноси́ть уста́лость
4. (invétéré) застаре́лый;une haine \endurcie — неистреби́мая не́нависть
║ (de qn.) закорене́лый; неисправи́мый (incorrigible); закосне́лый -
8 endurci
-ieadj.1. qotgan, qotib qolgan, suvi qochgan; dag‘allashgan, qavargan; des mains endurcies par le travail mehnatdan dag‘allashgan, qavargan qo‘llar2. fig. diydasi qotgan, diydasi qattiq bo‘lib ketgan; rahmsiz, ko‘ngli qattiq, toshbag‘ir; bag‘ritosh; un coeur endurci toshbag‘ir, rahmsiz kishi. -
9 endurci
1. прил.1) общ. застарелый, неискоренимый, ожесточённый, нечувствительный к (...), загрубевший, закалённый, закоренелый, чёрствый, привыкший к (...), затвердевший2) стр. отвердевший2. сущ.общ. чёрствый человек -
10 endurci à
прил.общ. (...) привычный к (...) -
11 endurci
جافخبيرعديم الشعورعديم الإحساسعنيفقاسمحنك -
12 endurci,
e adj. (de endurcir) 1. закоравял, безчувствен; 2. вкоренен, закостенял ( в убежденията си). -
13 endurci
закоренелыйожесточенный -
14 endurci
adjforhærdetpp adjforhærdetindolentufølsomxxxforhærdet -
15 endurci
karɗugol -
16 endurci
hardita -
17 endurci à la fatigue
endurci à la fatiguezvyklý únavěodolný vůči únavě -
18 avoir le coeur endurci
avoir le coeur endurci -
19 célibataire endurci
célibataire endurci -
20 célibataire endurci
célibataire endurcistarý mládenec z přesvědčenízatvrzelý starý mládenec
См. также в других словарях:
endurci — endurci, ie [ ɑ̃dyrsi ] adj. • XIIIe; de endurcir 1 ♦ Qui est devenu dur, insensible. ⇒fam. blindé. Cœurs endurcis. « Je n ai jamais vu d âme aussi endurcie que la vôtre » (Camus). 2 ♦ Qui avec le temps s est fortifié, figé dans son opinion, son… … Encyclopédie Universelle
endurci — endurci, ie (an dur si, sie) part. passé d endurcir. 1° Rendu dur. La terre endurcie par le froid. 2° Fig. Qui a pris une dureté morale. • Mais pour ces francs pécheurs, pécheurs endurcis, pécheurs sans mélange, pleins et achevés, PASC.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
endurci — Endurci, [endurc]ie. part. pass … Dictionnaire de l'Académie française
être endurci — ● être endurci verbe passif Avoir pris des habitudes invétérées : Un célibataire endurci … Encyclopédie Universelle
endurcir — [ ɑ̃dyrsir ] v. tr. <conjug. : 2> • déb. XIIe; de en et durcir 1 ♦ Rare Durcir. « Des mains laborieuses, endurcies de cals » (Voltaire). 2 ♦ Rendre plus dur au mal, rendre résistant physiquement. ⇒ aguerrir, fortifier, tremper. «… … Encyclopédie Universelle
ENDURCIR — v. a. Rendre dur. Le grand air endurcit certaines pierres. Donner une nouvelle trempe à du fer pour l endurcir davantage. Il signifie, par extension, Rendre fort, rendre robuste. Le travail endurcit le corps. Il signifie figurément,… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
endurcir — (an dur sir) v. a. 1° Rendre dur. Le grand air endurcit certaines pierres. Fig. Donner une dureté morale. • Ma place ne m a pas encore endurcie ; je sens tout trop vivement, MAINTENON Lettre au card. de Noailles, 5 avril 1700. • La… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
endurcir — Endurcir, Durare, Edurare, Indurare, Obdurare, Obducere callum. Cela l a endurci, Haec res obduxit ei callum. S endurcir, Callescere, Concallere, Durescere, Indurescere, Obdurere, Obdurescere, Rigescere, Induere duritiem. Fort endurcir,… … Thresor de la langue françoyse
endurcir — Endurcir. v. act. Rendre dur. Le grand air endurcit la pierre. donner une nouvelle trempe à du fer pour l endurcir davantage. Endurcir, signifie aussi fig. Rendre fort, rendre robuste. Le travail endurcit le corps. Il signifie encore, Former,… … Dictionnaire de l'Académie française
ENDURCIR — v. tr. Rendre dur. Le grand air endurcit certaines pierres. Donner une nouvelle trempe à du fer pour l’endurcir davantage. Le corail s’endurcit à l’air. La plante des pieds s’endurcit. Il signifie, par extension, Rendre fort, rendre robuste. Le… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
célibataire — [ selibatɛr ] adj. et n. • 1711; de célibat 1 ♦ Qui vit dans le célibat. Il est célibataire. Propre au célibataire. « les habitudes célibataires » (Queneau). 2 ♦ N. Personne qui vit dans le célibat. ⇒ garçon ; fille. Une célibataire. « l égoïsme… … Encyclopédie Universelle