elektryczności

См. также в других словарях:

• elektryczny — 1. «właściwy elektryczności, odnoszący się do elektryczności» Prąd elektryczny. Opór elektryczny. Obwód elektryczny. Ładunek, nabój elektryczny. Wyładowanie elektryczne. Światło elektryczne. Wstrząsy elektryczne. ∆ Pole elektryczne «obszar… …   Słownik języka polskiego

• termoelektryczny — «związany z powstawaniem elektryczności bezpośrednio pod wpływem energii cieplnej, wykorzystujący tę elektryczność, oparty na działaniu tej elektryczności» Zjawiska termoelektryczne …   Słownik języka polskiego

• elektryczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} właściwy elektryczności, dotyczący elektryczności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opór elektryczny. Obwód elektryczny. Pole elektryczne. Wyładowania elektryczne …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Пржистанский, Станислав Станиславович — профессор Варшавского Университета; родился в Варшаве 8 го сентября 1820 г.; среднее образование получил в Варшавском Лицее и в Щебрешинской гимназии; в 1837 г. поступил на добавочные курсы и, по истечении года, был послан казенным стипендиатом в …   Большая биографическая энциклопедия

• amperogodzina — ż IV, CMs. amperogodzinanie; lm D. amperogodzinain fiz. «jednostka ilości elektryczności (ładunku elektrycznego) odpowiadająca przepływowi prądu o natężeniu 1 ampera przez przekrój poprzeczny danego przewodnika w ciągu 1 godziny (skrót: A· h)» …   Słownik języka polskiego

• amperosekunda — ż IV, CMs. amperosekundandzie; lm D. amperosekundaund fiz. «jednostka ilości elektryczności (ładunku elektrycznego) odpowiadająca przepływowi prądu o natężeniu 1 ampera przez przekrój poprzeczny danego przewodnika w ciągu 1 sekundy, 1/3600… …   Słownik języka polskiego

• bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… …   Słownik języka polskiego

• dielektryczny — «nie przewodzący elektryczności» Ciała dielektryczne. Rękawice dielektryczne. ∆ Stała dielektryczna «wielkość określająca właściwości dielektryczne danego ośrodka» …   Słownik języka polskiego

• dielektryk — m III, D. u, N. dielektrykkiem; lm M. i elektr. «ciało bardzo słabo przewodzące prąd elektryczny, zły przewodnik elektryczności» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… …   Słownik języka polskiego

• elektrodynamika — ż III, CMs. elektrodynamikaice, blm «dział nauki o elektryczności zajmujący się ruchem i oddziaływaniem ładunków i prądów elektrycznych oraz dipoli magnetycznych, a także zjawiskami towarzyszącymi tym oddziaływaniom» ∆ Elektrodynamika kwantowa… …   Słownik języka polskiego