(nieszczęśliwy)

См. также в других словарях:

• nieszczęśliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieszczęśliwywi, nieszczęśliwywszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} doświadczający nieszczęść, cierpiący (fizycznie lub moralnie) i w związku z tym budzący współczucie, litość;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nieszczęśliwy — nieszczęśliwywi, nieszczęśliwywszy 1. «taki, którego spotkało nieszczęście, wzbudzający współczucie, litość (z powodu cierpień fizycznych lub moralnych), biedny; świadczący o czyichś cierpieniach, niepowodzeniach» Nieszczęśliwa sierota.… …   Słownik języka polskiego

• nieszczęśliwy — Urodzić się pod nieszczęśliwą gwiazdą zob. gwiazda 4 …   Słownik frazeologiczny

• nieszczęsny — nieszczęsnyęśni 1. poet. → nieszczęśliwy w zn. 1 2. książk. → nieszczęśliwy w zn. 2 3. pot. «ze współczuciem, politowaniem itp. o czymś lub o kimś wydającym się śmiesznym, brzydkim, nieudanym: pechowy, niefortunny» Nieszczęsny bohater skandalu …   Słownik języka polskiego

• biedak — m III, DB. a, N. biedakkiem; lm M. ci biedakacy, te i, DB. ów 1. «człowiek biedny, cierpiący biedę; nędzarz» Dzielnica biedaków. 2. «człowiek nieszczęśliwy, wzbudzający współczucie» Biedak, jest ciężko chory …   Słownik języka polskiego

• biedny — biednyni, biednyniejszy 1. «nie mający wystarczających środków do zaspokojenia potrzeb życiowych; niezamożny, ubogi» Biedna rodzina. ◊ Biedny jak mysz kościelna «bardzo biedny» 2. «świadczący o biedzie, niewiele wart, skromny, zniszczony» Biedny… …   Słownik języka polskiego

• chudziak — m III, DB. a, N. chudziakkiem; lm M. i, DB. ów «ze współczuciem o człowieku chudym, wychudzonym, mizernym; chudzina» przen. «człowiek nieszczęśliwy, godny współczucia; biedak, nieborak» …   Słownik języka polskiego

• chudzina — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. chudzinanie; lm MB. chudzinany, D. chudzinain (także: DB. chudzinanów tylko o mężczyznach) «ze współczuciem, politowaniem o człowieku lub zwierzęciu chudym, wychudzonym» Zabiedzony chudzina. Wóz ciągnęła wynędzniała… …   Słownik języka polskiego

• katastrofa — ż IV, CMs. katastrofafie; lm D. katastrofaof 1. «wydarzenie nagłe, tragiczne w skutkach, w którym ktoś ucierpiał lub poniósł śmierć, które spowodowało straty materialne; nieszczęśliwy wypadek, klęska» Straszna katastrofa. Katastrofa lotnicza,… …   Słownik języka polskiego

• niedobry — niedobrybrzy 1. «nie okazujący ludziom dobroci, serdeczności, życzliwości, zły; świadczący o braku dobroci, nieprzyjazny, nieżyczliwy» Niedobry mąż. Był niedobry dla uczniów. Niedobre spojrzenie. Niedobrzy ludzie. Mieć niedobre serce. 2. «niewart …   Słownik języka polskiego

• niefortunny — niefortunnyni «nie mający szczęścia, nieszczęśliwy, pechowy; niepomyślny, nieudany, chybiony» Niefortunny los. Niefortunny gracz. Niefortunni zawodnicy. Niefortunny obrót sprawy. Niefortunna wyprawa. Niefortunny pomysł …   Słownik języka polskiego