Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

elaborated

  • 1 concinnatus

    concinnata, concinnatum ADJ
    elaborated, dressed up

    Latin-English dictionary > concinnatus

  • 2 decoquo

    dē-cŏquo, xi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To boil away, boil down, diminish by boiling.
    A.
    Lit.:

    usque quo ad tertiam partem decoxeris,

    Varr. R. R. 1, 2, 26;

    so acetum ad quartas, ad tertias,

    Col. 12, 34; Plin. 22, 25, 69, § 140:

    in dimidiam partem,

    Col. 12, 24, 1:

    aquam,

    id. 12, 26:

    pars quarta (argenti) decocta erat,

    had melted away, passed off into dross, Liv. 32, 2.—
    B.
    Trop.
    1.
    With acc., to diminish, repress, consume, waste:

    multum inde decoquent anni,

    Quint. 2, 4, 7; Plin. 21, 6, 17, § 31:

    accensam sed qui bene decoquat iram,

    Claud. in Eutrop. 2, 349.— Poet., with a personal object:

    hic campo indulget, hunc alea decoquit,

    Pers. 5, 57.—
    2.
    Absol.
    a.
    Of personal subjects, to run through the property of one's self or others; to become a bankrupt:

    tenesne memoria, praetextatum te decoxisse?

    Cic. Phil. 2, 18:

    qui primus hoc cognomen acceperit decoxit creditoribus suis,

    Plin. 33, 10, 47, § 133.—
    b.
    To waste away, become impaired, decline:

    res ipsa jam domino decoxit,

    Col. 11, 1, 28:

    quibus (annis) inertiā Caesarum (imperium) quasi decoxit,

    Flor. 1, Prooem. 8:

    templorum vectigalia cotidie decoquunt,

    Tert. adv. Gent. 42:

    spero non tibi decoquet ornithon,

    Varr. R. R. 3, 2, 16.
    II.
    To boil, cook.
    A.
    Lit.:

    axungiam fictili novo,

    Plin. 28, 9, 37, § 138:

    cyathum aceti in calice novo,

    id. 32, 7, 25, § 78:

    lentem in vino,

    id. 22, 25, 77, § 147:

    rapa aqua,

    id. 18, 13, 34, § 126: olus, * Hor. S. 2, 1, 74 et saep.—Hence,
    2.
    Part. perf. subst.
    a.
    dēcocta, ae, f. (sc. aqua), an icy-cold decoction, invented by Nero as a drink, Suet. Ner. 48; Juv. 5, 50; cf. Plin. 31, 3, 23, § 39. With aqua, Mart. 14, 116.—
    b.
    dē-coctum, i, n., a medicinal drink, potion, Plin. 22, 20, 23, § 49; 27, 12, 84, § 108 al.—
    B.
    Transf., pass. (acc. to coquo, no. I. b.), to ripen, dry, Plin. 17, 24, 37, § 226; Pall. 1, 34, 7.—
    2.
    To concoct, fabricate, invent: consilia nefarii facinoris, Decl. M. Posc. Latr.—
    3.
    Trop.: suavitatem habeat orator austeram et solidam, non dulcem et decoctam, a severe and solid, not a luscious and mellow sweetness (the fig. being taken from wine), Cic. de Or. 3, 26, 104.—Hence, dēcoctĭus, adj. comp. (cf. no. II. B. 2.), riper, of composition; more carefully elaborated:

    aspice et haec, si forte aliquid decoctius audis,

    Pers. 1, 125.

    Lewis & Short latin dictionary > decoquo

  • 3 elaboro

    ē-lăbōro, āvi, ātum, 1, v. n. and a.
    I.
    Neutr., to labor, endeavor, exert one's self, take pains either successfully or perseveringly = eniti (class.; most freq. in Cic.).— Constr. with ut, in aliqua re, in aliquid, with acc. and inf. as object, or absol.
    (α).
    With ut:

    enitere, elabora, vel potius eblandire, effice, ut, etc.,

    Cic. Att. 16, 16 C, § 12; id. Q. Fr. 1, 1, 14 fin.; id. de Or. 2, 72 fin.; Q. Cic. Petit. Cons. 5, 18 (twice); and pass. impers.:

    aperte elaboratur, ut verba verbis respondeant,

    Cic. Or. 12, 38.—
    (β).
    In aliqua re (so in Cic. most freq.):

    elaborant (senes) in iis, quae, etc.,

    Cic. de Sen. 7, 24 Gernh.; 8, 26; 11, 38; id. Tusc. 1, 1, 1; id. de Or. 1, 3; 1, 5, 18; id. Or. 16 fin.; id. Off. 1, 1, 3; id. Agr. 2, 25 fin.; id. Div. in Caecil. 12, 39; id. Fam. 2, 6 fin. al.; Quint. 5, 10, 119; and pass. impers., Tac. Or. 29.—

    Also in eo (iis), ut, etc.,

    Cic. Fin. 1, 4; Quint. 4, 1, 45.—
    (γ).
    In aliquid (very seldom):

    ei non in unam partem aliquam, sed in omnia elaborandum est,

    Quint. 2, 8, 8; cf.:

    totis mentibus huc tendamus, in hoc elaboremus,

    id. 12, 1, 31, v. Spald. N. cr.
    * (δ).
    With acc. and inf. as object:

    (declamatores) breviores commentarios facere elaborarunt,

    Quint. 3, 8, 58.—
    (ε).
    Absol. (very rare), Q. Cic. Petit. Cons. 6, 24; so Dom. Afer. in Quint. 6, 3, 68:

    arte,

    Vulg. Sap. 14, 19.—
    II.
    Act., to labor on, take pains with, to work out, elaborate (so for the most part only in the pass., and esp. freq. since the Aug. period):

    quicquid elaborari aut effici potuerit ad istorum benevolentiam conciliandam,

    Cic. Fam. 9, 16:

    in ingenio quoque, sicut in agro, quamquam diu serantur atque elaborentur,

    Tac. Or. 6 fin.:

    a Graecis elaborata dicendi vis atque copia,

    Cic. Brut. 7, 26:

    causae diligenter elaboratae et tamquam elucubratae,

    carefully elaborated, id. ib. 90 fin.; cf. in the part. perf., id. de Imp. Pomp. 1, 1; id. Cael. 19, 45; Quint. 4, 1, 54; 8, 3, 12; Hor. Epod. 14, 12 al.:

    elaboratum a parentibus imperium,

    acquired by the labors of, Just. 1, 2, 11.—In the act.:

    candelabrorum superficiem,

    Plin. 34, 3, 6, § 11:

    non Siculae dapes Dulcem elaborabunt saporem,

    Hor. C. 3, 1, 19.—
    B.
    In rhet.: ēlăbōrātus, a, um, P. a., sometimes with the accessory notion of overdoing, elaborate:

    elaborata concinnitas,

    Cic. Or. 25, 84:

    nihil arcessiti et elaborati,

    Quint. 12, 10, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > elaboro

  • 4 extundo

    ex-tundo, tŭdi, tūsum, 3, v. a., to beat out, strike out, force out (mostly poet. and post-Aug.; not in Cic. or Caes.).
    I.
    Lit.:

    calcibus frontem extudit,

    Phaedr. 1, 21, 9; cf. Sen. Contr. 5, 33, 2:

    frequens tussis sanguinem quoque extundit,

    Cels. 4, 4, 5.—
    II.
    Trop.:

    priusquam id extudi, cum illi subblandiebar,

    squeezed out, extorted, Plaut. Most. 1, 3, 64; cf.:

    ea demum extudit magis convicio quam precibus vel auctoritate,

    Suet. Vesp. 2:

    quis nobis extudit hanc artem?

    struck out, found out, devised, Verg. G. 4, 315:

    eloquentiam,

    Gell. 17, 20, 4:

    vitae mortalis honorem,

    Verg. G. 4, 328:

    perseveranti postulatione extuderunt, ut, etc.,

    Val. Max. 5, 2, 10; so with ut, id. 1, 4, 4: alios (discentes) continuatio extundit, in aliis plus impetus facit, hammers out, forms (the figure being taken from a sculptor), Quint. 1, 3, 6:

    hic exsultantis Salios... et lapsa ancilia caelo extuderat,

    embossed, fashioned in relief, Verg. A. 8, 665: cum labor extuderit fastidia, has driven off (= cum vi excusserit, removerit), Hor. S. 2, 2, 14:

    unum librum extudit et elucubravit,

    elaborated, Tac. Or. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > extundo

  • 5 illucubratus

    illūcubrātus ( inl-), a, um, adj. [in-lucubratus], not composed by night, i. e. not elaborated (late Lat.):

    illucubrata atque impolita scripta,

    Sulp. Sev. Ep. ad Bass. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > illucubratus

  • 6 inlucubratus

    illūcubrātus ( inl-), a, um, adj. [in-lucubratus], not composed by night, i. e. not elaborated (late Lat.):

    illucubrata atque impolita scripta,

    Sulp. Sev. Ep. ad Bass. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > inlucubratus

  • 7 invigilatus

    in-vĭgĭlo, āvi, ātum, 1, v. n., to watch or be awake in, at, over, or on account of any thing; to be watchful over or on account of; to be intent on, pay attention to, bestow pains upon. —With dat. (mostly poet.):

    rei publicae,

    Cic. Phil. 14, 7, 20:

    publicis utilitatibus,

    Plin. Pan. 66, 2:

    custodiendis domibus,

    Lact. 4, 17, 19:

    nec capiat somnos invigiletque malis,

    Ov. F. 4, 530:

    mens invigilat curis,

    Sil. 10, 331:

    rati,

    Val. Fl. 2, 374:

    namque aliae victu (for victui) invigilant,

    Verg. G. 4, 158:

    venatu (for venatui),

    id. A. 9, 605:

    hereditati,

    Dig. 29, 2, 25, § 8.— Absol., to be watchful:

    invigilate, viri, tacito nam tempora gressu diffugiunt,

    Col. 10, 151. —With pro:

    invigiles igitur nostris pro casibus oro,

    Ov. Tr. 1, 5, 43.—With inf.:

    prohibere minas,

    Val. Fl. 5, 257.—Hence, in-vĭgĭlātus, a, um, P. a., elaborated in night vigils, diligently composed: invigilata lucernis Carmina, Cinna ap. Isid. Orig. 6, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > invigilatus

  • 8 invigilo

    in-vĭgĭlo, āvi, ātum, 1, v. n., to watch or be awake in, at, over, or on account of any thing; to be watchful over or on account of; to be intent on, pay attention to, bestow pains upon. —With dat. (mostly poet.):

    rei publicae,

    Cic. Phil. 14, 7, 20:

    publicis utilitatibus,

    Plin. Pan. 66, 2:

    custodiendis domibus,

    Lact. 4, 17, 19:

    nec capiat somnos invigiletque malis,

    Ov. F. 4, 530:

    mens invigilat curis,

    Sil. 10, 331:

    rati,

    Val. Fl. 2, 374:

    namque aliae victu (for victui) invigilant,

    Verg. G. 4, 158:

    venatu (for venatui),

    id. A. 9, 605:

    hereditati,

    Dig. 29, 2, 25, § 8.— Absol., to be watchful:

    invigilate, viri, tacito nam tempora gressu diffugiunt,

    Col. 10, 151. —With pro:

    invigiles igitur nostris pro casibus oro,

    Ov. Tr. 1, 5, 43.—With inf.:

    prohibere minas,

    Val. Fl. 5, 257.—Hence, in-vĭgĭlātus, a, um, P. a., elaborated in night vigils, diligently composed: invigilata lucernis Carmina, Cinna ap. Isid. Orig. 6, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > invigilo

  • 9 sculpo

    sculpo, psi, ptum, 3, v. a. [cf. gluphô, to hollow out, grave; also scalpo, glaphô], to carve, cut, grave, chisel in stone, brass, wood, etc.; to form, fashion, or produce by carving, graving, etc. (very rare but class.; in the MSS. very freq. interchanged with scalpere).
    I.
    Lit.: non est e saxo sculptus aut e robore dolatus, * Cic. Ac. 2, 31, 100:

    niveum mirā arte Sculpsit ebur,

    Ov. M. 10, 248:

    quid sculptum infabre, quid fusum durius esset,

    Hor. S. 2, 3, 22:

    denticulos in coronis,

    Vitr. 1, 2; Luc. 3, 224:

    in gemmā ancoram,

    Just. 15, 4, 4.—
    II.
    Trop.
    (α).
    Dicet scripta et, ut Demosthenes ait, si continget, et sculpta, i. e. things wrought out, elaborated, Quint. 12, 9, 16.—
    (β).
    In animo ejus sculptum, App. Dogm. Plat. 2, p. 23, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > sculpo

  • 10 sollicitus

    sollĭcĭtus ( sōlĭcĭtus), a, um, adj. [sollus-cieo; cf. sollicito], thoroughly moved, agitated, disturbed.
    I.
    Of physical motion ( poet. and rare).
    1.
    As attrib. of motus, restless, unceasing:

    quae sollicito motu carerent, referring to the elements in constant motion, as air, water, etc.,

    Lucr. 1, 343: sic igitur penitus qui in ferro'st abditus aër Sollicito motu semper jactatur, i. e. an unceasing air-current within the iron, to explain its attraction by the magnet, id. 6, 1038.—
    2.
    Of the sea agitated by storms:

    ut mare sollicitum stridet,

    Verg. G. 4, 262. —
    3.
    Pregn., with the idea of distress (v. II. B.):

    utile sollicitae sidus utrumque rati,

    to a ship in distress, Ov. F. 5, 720: sollicitae porro plenaeque sonoribus aures, agitated, vibrating ( by disease), Lucr. 6, 1185:

    corpus,

    Sen. Herc. Fur. 1299.—
    4.
    Sollicitum habere (cf. II. A. and B. infra), = sollicitare:

    omnes sollicitos habui,

    kept them busy, on the move, Ter. Heaut. 3, 1, 52 Donat. ad loc.
    II.
    Of mental affections, full of anxiety, excitement, distracted by cares, engaged, troubled, disturbed (opp. quietus).
    A.
    Of cares of business; esp. sollicitum habere, to keep busy, engaged (Plaut. and Ter.):

    (clientes) qui neque leges colunt, neque, etc., sollicitos patronos habent,

    Plaut. Men. 4, 2, 12 Brix ad loc.;

    4, 2, 21: quorum negotiis nos absentum sollicitae noctes et dies sumus semper,

    id. Stich. 1, 1, 6:

    hem, tot mea Solius solliciti sunt curā, of servants busy in attending their master,

    Ter. Heaut. 1, 1, 77: numquid vis? Py. Ne magis sim pulcer quam sum:

    ita me mea forma habet sollicitum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 95; cf.:

    Hispaniae armis sollicitae,

    Sall. H. 1, 48 Dietsch. —
    B.
    Of restlessness from fear, suspense, etc., full of anxiety, agitated, alarmed, solicitous, anxious (opp. securus; freq. and class.): sollicitum habere, to fill with apprehension and fear, keep in anxiety; constr.,
    1.
    Absol.:

    in quibus si non erunt insidiae... animus tamen erit sollicitus,

    Cic. Phil. 12, 11, 36:

    diutius videtur velle eos habere sollicitos a quibus se putat diuturnioribus esse molestiis conflictatum,

    id. Fam. 6, 13, 3:

    quae maxime angere atque sollicitam habere vestram aetatem videtur,

    id. Sen. 19, 66:

    sollicitum te habebat cogitatio periculi mei,

    id. Fam. 7, 3, 1; so id. Att. 2, 18, 1; id. Sest. 11, 25:

    initia rerum quae... sollicitam Italiam habebant,

    Caes. B. C. 3, 22:

    cum satis per se ipsum Samnitium bellum et,... sollicitos haberet patres,

    Liv. 8, 29, 1:

    solliciti et incerti rerum suarum Megaram referre signa jubent,

    id. 24, 23, 5:

    sollicitae ac suspensae civitati,

    id. 27, 50 med.:

    quid illis nos sollicitis ac pendentibus animi renuntiare jubetis,

    id. 7, 30, 22:

    sollicitae mentes,

    Ov. F 3, 362:

    pectus,

    id. M. 2, 125:

    mens,

    Curt. 4, 13, 2:

    animi,

    Hor. Ep. 1, 5, 18:

    ego percussorem meum securum ambulare patiar, me sollicito?

    Sen. Clem. 1, 9, 4:

    sollicitus est et incertus sui quem spes aliqua proritat,

    id. Ep. 23, 2:

    ut sollicitus sim cum Saturnus et Mars ex contrario stabunt,

    alarmed, id. ib. 88, 14:

    fertur sollicitas tenuisse deas,

    kept them in anxious suspense, Stat. Achill. 2, 338:

    nunc sollicitam timor anxius angit,

    Verg. A. 9, 89.—And opposed to securus and securitas:

    quid est turpius quam in ipso limine securitatis esse sollicitum?

    Sen. Ep. 22, 5:

    securo nihil est te pejus, eodem Sollicito nihil est te melius,

    Mart. 4, 83, 1; so id. 5, 31, 8; Sen. Ep. 124, 19; Quint. 11, 3, 151; Tac. H. 4, 58.—
    2.
    With abl.:

    sollicitam mihi civitatem suspitione, suspensam metu... tradidistis,

    Cic. Agr. 1, 8, 23:

    Sophocles, ancipiti sententiarum eventu diu sollicitus,

    Val. Max. 9, 12, 5 ext.
    3.
    With de:

    sollicitus eram de rebus urbanis,

    Cic. Fam. 2, 12, 1:

    de tuā valetudine,

    id. ib. 16, 7, 1:

    sollicita civitas de Etruriae defectione fuit,

    Liv. 27, 21 med.:

    sollicitum te esse scribis de judicii eventu,

    Sen. Ep. 24, 1:

    desii jam de te esse sollicitus,

    id. ib. 82, 1.—
    4.
    With pro:

    ne necesse sit unum sollicitum esse pro pluribus,

    Cic. Lael. 13, 45.—
    5.
    With propter: sollicitus propter iniquitatem locorum, Liv. 38, 40, 9; 44, 3, 5 infra.—
    6.
    With adverb. acc. vicem, for the fate of:

    sollicito consuli et propter itineris difficultatem et eorum vicem,... nuntius occurrit,

    Liv. 44, 3, 5:

    ut meam quoque, non solum reipublicae vicem videretur sollicitus,

    id. 28, 43, 9:

    clamor undique ab sollicitis vicem imperatoris militibus sublatus,

    id. 28, 19, 17.—
    7.
    With gen.:

    non sollicitus futuri, pendet (filius tuus mortuus),

    Sen. Cons. Marc. 19, 6.—
    8.
    With dat. (late Lat.):

    ne solliciti sitis animae vestrae, neque corpori vestro,

    Vulg. Matt. 6, 25.—
    9.
    With ex:

    ex hoc misera sollicita'st, diem Quia olim in hunc, etc.,

    Ter. And. 1, 5, 33:

    haec turba sollicita ex temerariā regis fiduciā,

    Curt. 3, 1, 17.—
    10.
    With ne, like verbs of fearing:

    (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.,

    Cic. Mur. 41, 88:

    legati Romanorum circuire urbes, solliciti ne Aetoli partis alicujus animos ad Antiochum avertissent,

    apprehensive, Liv. 35, 31, 1:

    sollicitis populis ne suas operiant terras,

    Plin. 11, 29, 35, § 104:

    sollicitus Solon, ne tacendo parum reipublicae consuleret,

    Just. 2, 7, 9; Front. Strat. 1, 1, 6.—
    11.
    With interrog.-clause:

    solliciti erant quo evasura esset res,

    Liv. 30, 21 init.:

    quam sim sollicitus, quidnam futurum sit,

    Cic. Att. 8, 6, 3.—
    C.
    In gen., troubled, disturbed, afflicted, grieved; constr. absol., with abl. alone, or with de:

    sollicitus mihi nescio quā re videtur,

    Plaut. Merc. 2, 3, 30:

    neque est consentaneum ullam honestam rem, ne sollicitus sis... deponere,

    lest you be troubled by cares, Cic. Lael. 13, 47:

    vehementer te esse sollicitum et praecipuo quodam dolore angi,

    id. Fam. 4, 3, 1:

    vehementer populum sollicitum fuisse de P. Sullae morte,

    id. ib. 9, 10, 3:

    num eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse,

    afflicted by remorse, id. Fin. 2, 17, 55:

    hoc genus omne Maestum ac sollicitum est cantoris morte Tigelli,

    Hor. S. 1, 2, 3.—
    D.
    Excited, passionate (rare):

    qui, ut sint pudici, solliciti tamen et anxii sunt,

    Cic. Tusc. 4, 33, 70:

    atqui sollicitae nuntius hospitae, Suspirare Chloen.. Dicens, etc.,

    Hor. C. 3, 7, 9; so, = avidus, with gen. or de ( poet. and post-class.):

    hominem cuppedinis sollicitum,

    Lucr. 5, 46:

    de regno sollicitus ( = avidus regni potiundi),

    Just. 1, 10, 6.—
    E.
    Very careful for, concerned in, punctilious, particular about (post-Aug.; freq.); constr. absol., with de, circa, in, or obj.-inf.:

    ne decet quidem, ubi maxima rerum monumenta versantur, de verbis esse sollicitum,

    Quint. 8, 3, 13:

    de quorum sumus judicio solliciti,

    for whose judgment we care, id. 10, 7, 24:

    dixit Cicero, non se de ingenii famā, sed de fide esse sollicitum,

    id. 11, 1, 74:

    nec sum in hoc sollicitus, dum res ipsa appareat,

    id. 8, 4, 15:

    eloquentia non in verba sollicita,

    Sen. Ben. 7, 8, 2:

    si tamen contingere eloquentia non sollicito potest,

    id. Ep. 75, 5:

    cur abis, non sollicitus prodesse bonis, nocere malis?

    id. Hippol. 976; cf.

    in double sense,

    Mart. 4, 83, 2 and 5.—
    F.
    = sollicitatus (v. sollicito; poet.):

    solliciti jaceant terrāque premantur iniquā qui, etc.,

    without repose, Ov. Am. 2, 16, 15.
    III.
    Of abstr. and inanim. things.
    1.
    In gen., solicitous, mournful, full of or connected with cares and anxiety, anxious, disturbed (class.;

    often approaching the signif. II.): scio quam timida sit ambitio, et quam sollicita sit cupiditas consulatūs,

    how full of cares is the desire for the consulship, Cic. Mil. 16, 42:

    id est proprium civitatis ut sit libera et non sollicita rei cujusque custodia,

    i. e. that nobody be disturbed in the quiet possession of his property, id. Off. 2, 22, 78:

    est enim metus futurae aegritudinis sollicita exspectatio,

    id. Tusc. 5, 18, 52:

    quam sit omnis amor sollicitus et anxius,

    fraught with solicitude, id. Att. 2, 24, 1: assentior, sollicitam et periculosam justitiam non esse sapientis, id. Fragm. Rep. ap. Prisc. p. 801 P. (Rep. 3, 27, 39): sollicitam lucem rapuisti Ciceroni, the mournful light, i. e. life, Vell. 2, 66:

    in sollicito civitatis statu,

    Quint. 6, 1, 16:

    Hermagoras, vir diligentiae nimium sollicitae,

    evercareful, id. 3, 11, 22:

    sollicitum dicendi propositum,

    anxiously accurate, id. 11, 1, 32:

    sollicita parentis diligentia,

    earnest care, id. 6, prooem. 1; so id. 6, 12, 16:

    sollicitae actiones,

    carefully elaborated, id. 4, 1, 57: causae sollicitae (opp. securae), [p. 1723] very doubtful cases, i. e. in which there is anxious suspense about the issue, id. 11, 3, 151: captarum (ferarum) sollicita possessio;

    saepe enim laniant dominos,

    Sen. Vit. Beat. 14, 2:

    maxima quaeque bona sollicita sunt,

    id. ib. 17, 4; id. Ep. 14, 18:

    noctes, id. Ira, 2, 20, 1: tutela,

    id. Cons. Marc. 11, 3:

    sollicitos fecisti, Romule, ludos,

    Ov. A. A. 1, 101:

    quisque, sibi quid sit Utile, sollicitis supputat articulis,

    id. P. 2, 3, 18:

    sollicito carcere dignus eras,

    a prison carefully guarded, id. Am. 1, 6, 64:

    Cressa... sollicito revocavit Thesea filo,

    Stat. S. 2, 6, 26:

    pudor,

    Mart. 11, 45, 7:

    amor,

    Ov. H. 19 (18), 196:

    os,

    id. P. 4, 9, 130:

    frons,

    Hor. C. 3, 29, 16:

    manus,

    Ov. Tr. 5, 2, 2:

    preces,

    id. P. 3, 1, 148:

    prex,

    Hor. C. 1, 35, 5:

    vita,

    id. S. 2, 6, 62:

    lux,

    Ov. Tr. 4, 10, 116:

    senecta,

    id. M. 6, 500:

    libelli,

    Mart. 9, 58, 5:

    saccus,

    id. 12, 60 b, 3:

    fuga,

    Ov. Tr. 4, 1, 50:

    sedes,

    id. ib. 4, 1, 85:

    via,

    id. ib. 1, 11, 2:

    terrae,

    id. M. 15, 786.— Hence,
    2.
    = sollicitum habens, that causes distress, distressing, trying:

    quid magis sollicitum dici potest,

    what more distressing fact can be mentioned? Cic. Mil. 2, 5:

    in quā (tyrannorum) vitā nulla... potest esse fiducia, omnia semper suspecta atque sollicita,

    causing alarm, id. Lael. 15, 52:

    sollicitumque aliquid laetis intervenit,

    Ov. M. 7, 454:

    o mihi sollicitum decus ac suprema voluptas,

    Stat. Th. 7, 363; so,

    opes,

    Hor. S. 2, 6, 79:

    aurum,

    Sen. Hippol. 519:

    pretia,

    id. Herc. Fur. 461:

    timor or metus,

    Ov. H. 1, 12; 8, 76; 13, 124; id. P. 3, 2, 12; id. Tr. 3, 11, 10:

    cura,

    id. P. 1, 5, 61; Sen. Thyest. 922:

    dolor,

    Ov. A. A. 3, 374:

    taedium,

    Hor. C. 1, 14, 17:

    fatum,

    Ov. P. 4, 10, 11.
    IV.
    Of animals (rare): sollicitum animal (canis) ad nocturnos strepitus, very attentive to, i. e. watchful, Liv. 5, 47, 3; so Ov. M. 11, 599:

    solliciti terrentur equi,

    id. F. 6, 741:

    lepus,

    timid, id. ib. 5, 372.
    V.
    Comp.: sollicitior (mostly post-Aug.; for which Cic. has magis sollicitus; v. III. 2. supra) homo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3:

    nos circa lites raras sollicitiores,

    too particular about, Quint. 7, 1, 43:

    sollicitior rei familiaris diligentia,

    id. 12, 1, 6:

    innocentiam sollicitiore habituri loco,

    Sen. Ben. 3, 13, 1:

    (pauperes) sollicitiores divitibus,

    id. Cons. Helv. 12, 1:

    quod est sollicitius,

    id. Tranq. 1, 15:

    qui non sollicitior de capitis sui decore sit quam de salute,

    id. Brev. Vit. 12, 3:

    pro vobis sollicitior,

    Tac. H. 4, 58.— Sup. (post-Aug. and rare):

    illorum brevissima ac sollicitissima aetas est,

    Sen. Brev. Vit. 16, 1.— Adv.: sollĭcĭtē (post-Aug.).
    1.
    Carefully, punctiliously, anxiously: vestis nec servata, nec sumenda sollicite, Ser. Samm. ap. Sen. Tranq. 1, 5:

    in conviviis lingua sollicite etiam ebriis custodienda est,

    Sen. Clem. 1, 26, 2:

    recitare,

    Plin. Ep. 6, 15, 4:

    exspectatus,

    Front. Strat. 3, 12, 1; id. Aquaed. 103:

    sollicitius et intentius,

    Plin. Ep. 1, 4, 2:

    custodiendus est honor,

    id. ib. 1, 19, 4:

    cavere,

    App. Mag. p. 274, 35.— Sup.:

    urbis curam sollicitissime agere,

    Suet. Claud. 18.—
    2.
    With grief, solicitude (class.:

    sollicito animo): sollicite possidentur,

    their possession is connected with solicitude, Sen. Ep. 76, 30:

    laetus,

    Sil. 6, 572.— Sup., Sen. Ep. 93, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > sollicitus

См. также в других словарях:

  • elaborated — index complex, detailed Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Elaborated — Elaborate E*lab o*rate, v. t. [imp. & p. p. {Elaborated}; p. pr. & vb. n. {Elaborating}.] 1. To produce with labor [1913 Webster] They in full joy elaborate a sigh, Young. [1913 Webster] 2. To perfect with painstaking; to improve or refine with… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • elaborated — adjective developed or executed with care and in minute detail a detailed plan the elaborate register of the inhabitants prevented tax evasion John Buchan the carefully elaborated theme • Syn: ↑detailed, ↑elaborate • Similar to: ↑ …   Useful english dictionary

  • elaborated and restricted speech codes — A distinction formulated by Basil Bernstein, a leading figure in the sociology of education, which contrasts the so called formal language of middle class children with the public language of the working class (see his Class, Codes and Control,… …   Dictionary of sociology

  • elaborated — adjective expanded Ant: unelaborated …   Wiktionary

  • elaborated — adj. elaborate, detailed, complicated; carefully planned, worked out in great detail; developed in precise detail e·lab·o·rate || ɪ læbÉ™rÉ™t v. provide additional details; plan carefully and with great detail; produce, develop adj. detailed …   English contemporary dictionary

  • elaborated on — explained more thoroughly, explained in greater detail …   English contemporary dictionary

  • elaborated code — Sociolinguistics. a style of language use associated with formal situations and characterized by explicitness, lack of dependence on the external context, syntactic complexity, and individuality of expression. Cf. code (def. 11b), restricted code …   Universalium

  • elaborated sap — noun The sap of a plant produced in its leaves from the crude sap to feed the plant …   Wiktionary

  • elaborated code — Sociolinguistics. a style of language use associated with formal situations and characterized by explicitness, lack of dependence on the external context, syntactic complexity, and individuality of expression. Cf. code (def. 11b), restricted code …   Useful english dictionary

  • self-elaborated — adj. * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»