-
1 dupliciter
duplicĭtĕr, adv. doublement, de deux manières.* * *duplicĭtĕr, adv. doublement, de deux manières.* * *Dupliciter, pen. corr. Aduerbium. Plaut. Doublement.\Carere culpa dupliciter. Cic. Pour deux causes et raisons. -
2 dupliciter
dupliciter, Adv. (duplex), doppelt, Lucr., Cic. u.a.: dupliciter dividere, Quint.
-
3 dupliciter
dupliciter, Adv. (duplex), doppelt, Lucr., Cic. u.a.: dupliciter dividere, Quint.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dupliciter
-
4 dupliciter
dupliciter adv. [duplex], in two ways, in two senses, for two reasons: dici: delectari.* * *duplicius, duplicissime ADVdoubly, twice over, in two ways/a twofold manner, into two parts/categories -
5 dupliciter
[ duplex ]1) вдвое, вдвойне, двояко (d. delectatus sum tuis litteris C) -
6 dupliciter
см. duplex.Латинско-русский словарь к источникам римского права > dupliciter
-
7 dupliciter
dū̆plĭcĭter, adv., doubly, on two accounts, v. duplex fin. -
8 doppelt
doppelt, duplex (zweifältig = zweimal oder doppelt vorhanden; dah. auch = zweimal gerechnet, -gegeben, -genommen, z.B. stipendium, d. i. der doppelte Sold). – duplus (zweifach, gibt an, wievielmal eine Größe zu nehmen sei = noch einmal od. doppelt so groß, noch einmal od. doppelt soviel). – geminus. geminatus (seiner Natur oder Bestimmung nach zusammengehörig, zweimal vorhanden der Ähnlichkeit oder Gleichheit nach, z.B. litterāngeminā dicere). – bipertītus (in zwei Teile geteilt, zweiteilig). – anceps (eig. zweiköpfig, dah. nach zwei Richtungen, nach zwei Seiten hinüberspielend, auf od. von zwei verschiedenen Seiten u. dgl.). – duo (übh. zwei, z.B. r duobus perscribere). – ein d. Treffen, proelium anceps: ein d. Sieg, victoria geminata: der d. Preis, dupla: eine d. Strafe leiden, dupli poenam subire: einen d. Tod verdienen, bis perire merere: dein Brief hat mir d. Freude gemacht, dupliciter delectatus sum tuis litteris: in einem d. Sinne gebraucht werden (v. einem Worte), dupliciter dici. – das Doppelte, duplum (bes. auch der doppelte Ersatz, z.B. Klage auf das D., actio in duplum); alterum tantum (noch einmal soviel). – Adv.dupliciter. duplum (noch einmal soviel). – bipertīto (zweifach); bifariam (nach zwei Seiten hin, auf zwei Teilen, an zwei Orten). – d. soviel, alterum tantum; bis tantum: d. so groß, altero tanto maior; duplo maior: d. machen, duplicare; geminare: ich sehe alles d., quae sunt singula bina video.
-
9 duplex
(adi.);dupliciter (adv.) двойной, duplici modo s. intellectu s. dupliciter accipi, intelligi (1. 10 § 13 seq. D. 38, 10);
duplex testamentum (1. 79 D. 35, 2. 1. 1 § 1 D. 35, 3);
substitutio duplex = in utrumque casum substituere (1. 1 § 1 D. 28, 6. cf. casus s. 2); (1. 2 D. 40, 4);
interdicta duplicia (l. 7 J. 4, 15. 1. 2 pr. § 3 D. 43, 1. 1. 3 § 1 D. 43, 17. 1. 1 § 2 D. 43, 18);
actiones divisoriae, три иска о разделе общего имущества называются также duplicia indicia (l. 2 § 1 D. 10, 3. cf. 1. 10 D. 10, 1);
duplex ius sustinere et patris et filiifam (1. 15 § 3 D. 49, 17).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > duplex
-
10 Fehler
Fehler, vitium (jede physische und moralische Unvollkommenheit). – mendum (Verstoß gegen die zu beobachtende Regel oder Form. bes. Schreib- u. Rechnungsfehler). – error. erratum [877]( aus Irrtum oder Versehen begangener Fehler, Mißgriff in physischer u. moralischer, in wissenschaftlicher od. artistischer Beziehung). – peccatum. delictum (sowohl Verstoß oder Vergehen gegen die Klugheit als gegen die Sittlichkeit, sowohl Irrtum als Sünde; beide übtr. auch von Verstößen gegen die Sprache). – labes (der jmdm. anhaftende moralische Schandfleck). – voller Fehler, vitiosus: mendosus: ohne F., s. sehlersrei. – zum F. werden, transire in vitium. – jmdm. etwas als F. anrechnen, auslegen, alci alqd vitio dare, ducere, vertere: als F. ausgelegt werden, vitio esse: einen F. machen, begehen, s. fehlen no. II: denselben F. machen, idem peccare: einen doppelten F. machen, dupliciter peccare: viele Fehler machen, multa peccare: Fehler auf Fehler machen, begehen, aliud ex alio peccare: einen F. an sich haben, an einem F. leiden, vitium habere; vitio obnoxium esse; auch alci hoc u. dgl. vitium est: unbedeutende Fehler haben, mediocribus vitiis teneri: viele Fehler haben, vitiis excellere, abundare: keine Fehler haben, s. fehlerfrei (sein): bei der Wahl des Diktators schien ein F. vorgefallen zu sein, dictator vitio creatus videbatur.
-
11 Rücksicht
Rücksicht, respectus (die Berücksichtigung im Gedanken, die Beachtung). – ratio (die Berücksichtigung mit Handlungen u. Maßregeln). – observantia (die Rücksicht als erwiesene Aufmerksamkeit). – reverentia (die Rücksicht aus achtungsvoller Scheu). – verecundia. pudor (die Rücksicht aus sittlicher Scheu). – ambitio (parteiische Rücksichten, Parteilichkeit aus Gunstsucht). – sorgfältige R., ratio et diligentia. – R. nehmen auf etc., respectum habere ad alqm; respicere alqm od. alqd; rationem habere alcis od. alcis rei; rationem ducere alcis rei: auf sich selbst R. nehmen, suam rationem ducere; de se cogi. tare: keine R. auf jmd. oder etwas nehmen, neglegere alqm od. alqd; nihil curare alqd. – jmd. mit aller R. behandeln, alqm summā observantiā colere. – aus Rücksicht gegen jmd., alcis causā (jmds. wegen, z.B. Catonis causā: aus R. gegen mich; dich, meā, tuā causā); honoris alcis causā (der ehrenden Rücksicht auf jmd. wegen, z.B. honoris Divitiaci causā). – »in Rücksicht (einer Sache oder auf eine Sache)« wird ausgedrückt: a) durch respectu alcis rei od. durch respiciens alqd, z.B. in R. auf das persönliche Interesse, respectu privatarum rerum: in R. auf diese Umstände wollte das Volk lieber etc., haec respiciens populus maluit etc. – b) durch ad (im Verhältnis zu etc., z.B. vir insignis ad laudem). c) durch si iudicandum est alqā [1979] re (wenn man zu urteilen hat nach etc.), z.B. usus est familiā, si utilitate iudicandum est (in R. auf den Nutzen), optimā, si formā, vix mediocri. – d) durch quod attinet ad mit Akk. (was betrifft, angeht, z.B. quod ad popularem rationem attinet etc): od. elliptisch bl. durch de mit Abl. (von wegen, in betreff, z.B. de republica valde timeo). – e) durch in mit Abl. (zur Bezeichnung von Personen u. Sachen, auf deren Zustand oder Verhältnisse sich etwas bezieht = bei, in Hinsicht auf etc., z.B. in hoc homine non accipio excusationem). – f) durch ab (von seiten, z.B. ab equitatu firmi sumus). – g) durch bl. Abl. instr., z.B. cum sint loco, fortunā, famā superiores, in R. der Abkunft etc. – h) zu Anfang eines Satzes durch das Neutr. des relat. Pronomens, in Beziehungen wie: in R. darauf, daß die Feinde in fünf Tagen übersetzen könnten, quod diebus quinque hostis transire possit. – in jeder Rücksicht, omnino (um dem Urteil allgemeine Geltung zu geben); ab od. ex omni parte. in omni genere. omnibus rebus od. partibus (in allen Stücken); in omnes partes (nach allen Seiten hin, z.B. alqm fallere): ein in jeder R. schicklicher Ort, ad omnia opportunus locus. – in einer R., uno loco. – in beiderlei R., utraque in re. – in dieser R., in isto genere. – in doppelter R, dupliciter (z.B. gaudere). – in einiger Rücksicht, aliqua ex parte; auch durch den Akk. aliquid (in etwas). – in vielfacher R., multis rebus. multis locis (in vielen Beziehungen). – mit Rücksicht auf etc., respectu alcis rei; auch alqd intuens (etwas ins Auge fassend, z.B. verbi vim solam intuens). – ohne R. auf etc., sine respectu alcis rei; nullā alcis rei ratione habitā: ohne R. auf die Pflicht, misso officio: ohne R. auf die Person, nullius ratione habitā; delectu omni et discrimine omisso: ohne alle R. handeln, omnia ad libidinem suam facere.
-
12 Вдвойне
- bis; duplo; dupliciter; -
13 aemulatio
aemŭlātĭo, ōnis, f. [aemulor], an assiduous striving to equal or excel another in any thing, emulation (it denotes rather the mental effort, while imitatio regards more the mode of action; but rivalitas is a jealous rivalry, and therefore used only in a bad sense, while aemulatio is employed both in a good and bad sense) Cic. thus explains this word: aemulatio dupliciter illa quidem dicitur, ut et in laude et in vitio nomen hoc sit;I.nam et imitatio virtutis aemulatio dicitur... et est aemulatio aegritudo, si eo, quod concupierit, alius potiatur, ipse careat,
Cic. Tusc. 4, 8, 17. So,In a good sense, emulation:II.laudis,
Nep. Att. 5; Vell. 1, 17: gloriae, Just. praef.; Tac. A. 2, 44, id Agr. 21; Suet. Calig. 19; id. Tib. 11:secundum aemulationem,
in zeal, Vulg. Phil. 3, 6.— Transf., of the imitation of nature in painting:pictura fallax est et in aemulatione naturae multum degenerat transcribentium sors varia,
Plin. 25, 2, 4, § 8.—In a bad sense, jealousy, envy, malevolence, duszêlia:aemulatio vitiosa, quae rivalitati similis est,
Cic. Tusc. 4, 26, 56:infensa,
Tac. A. 13, 19:municipalis,
id. H. 3, 57:adversariorum,
Suet. Ner. 23; cf. id. 33:aemulatio nasci tur ex conjunctione, alitur aequalitate, exardescit invidiā, cujus finis est odium,
Plin. Pan. 84 al.: ad aemulationem eum provocaverunt, to jealousy (said of God), Vulg. Psa. 77, 58. contentiones, aemulationes, rivalries, ib. 2 Cor, 12, 20. -
14 apud
ăpŭd ( apud down to the time of Caesar, Corp. Inscr. I. 30; I. 196; and after 45 B. C. both apud, Inscr. Orell. 206; 818, and aput, ib. 206; 15; 34; another form of apud was apor, Paul. ex Fest. p. 26 Mull. apud, Ritschl, Rib. in Trag. et Com. Rel., Mull. in Lucil., and Dietsch in Sall.; aput, Lachm., Fleck. in Plaut.; both apud and aput, Mull. in Cat. and Rib. in Verg.) [Corssen once regarded apud as connected with apisci, as juxta with jungo, Ausspr. I. p. 335, 1st ed., but afterwards, ib. 2d ed. I. p. 197, he adopted Pott's view, that it was comp. of Sanscr. api, = to, toward, near (Gr. epi), and ad, old form ar, which view the form apor favors, and thus its strict meaning would be on to, unto; v. infra, IV.]; prep. gov. acc., with, at, by, near (regularly with words denoting rest, and primarily of persons, while ad properly designates only direction, motion, extension, etc., and is chiefly used of places; the diff. between apud and penes is given in Paul. ex Fest. p. 22 Mull.: apud et penes in hoc differunt, quod alterum personam cum loco significat, alterum personam et dominium ac potestatem; v. penes, and cf. Nep. Them. 7, 2: ad ephoros Lacedaemoniorum accessit, penes quos summum imperium erat, atque apud eos (v. infra, I. B. 2. a.) contendit, etc.; and for the difference between ad and apud, cf. Lucil. 9, 58 sq. Mull.: apud se longe alid est, neque idem valet ad se: Intro nos vocat ad sese, tenet intus apud se; syn.: ad, prope, coram, inter, in with abl.; rare in early Lat.; very freq. in Plaut., less freq. in Ter., seven times in Verg., five times in Juv., three times in Catull., twice in Ov, and once in Hor. and Prop.; never in Tib. or Pers.; very freq. in Cic., the historians, and the Vulg.).I.A.. In designating nearness in respect of persons, with, near: apud ipsum adstas, Att. ap. Non. p. 522, 25:B.adsum apud te, genitor,
id. ib. p. 522, 32:alteram (partem) apud me adponito,
Plaut. Trin. 4, 3, 60:nunc hic apud te servio,
id. Capt. 2, 2, 62:scriptorum non magnast copia apud me,
Cat. 68, 33 Mull.:mane apud me,
Vulg. Gen. 29, 19:Advocatum habemus apud Patrem,
ib. 1 Joan. 2, 1:cum in lecto Crassus esset et apud eum Sulpicius sederet,
Cic. de Or. 2, 3, 12; so id. Pis. 26, and id. Rep. 3, 28.—Esp.1.a.. With a pron. or subst., apud me, te, se, aliquem, etc., with me, in my house, etc., in one's house, at the house of a person; Fr. chez moi, chez vous, chez soi, etc.:b.Quis heri apud te? Naev., Com. Rel. p. 9 Rib.: dico eum esse apud me,
Plaut. Capt. 3, 2, 15; 4, 2, 73:hic apud me hortum confodere jussi,
id. Aul. 2, 2, 66:si commodumst, apud me, sis, volo,
Ter. Heaut. 1, 1, 110:condixerant cenam apud me, Turp., Com. Rel. p. 108 Rib.: quid nunc virgo? Nempe apud test?
Plaut. Trin. 1, 2, 159:Quid sibi volunt homines isti apud te?
Vulg. Num. 22, 9; ib. Matt. 26, 18:cenabis bene apud me,
Cat. 13, 1:apud me habitavit,
Cic. Clu. 33; id. Verr. 4, 111; 5, 77:apud te cenavit,
id. Div. in Caecil. 58; id. Verr. 4, 49; id. Cael. 26; id. Deiot. 32:in curia posita potius quam rure apud te, Titin., Com. Rel. p. 142 Rib.: mane apud me etiam hodie,
Vulg. Jud. 19, 9:tenet intus apud se,
Lucil. 9, 59 Mull.:Pompeius petiit, ut secum et apud se essem cotidie,
Cic. Att. 5, 6:apud se fecit manere,
Vulg. Jud. 19, 7; ib. Luc. 11, 37:de gladiis, quae apud ipsum erant deprehensa,
Cic. Cat. 3, 10:Cum postridie apud eundem ventum exspectans manerem,
id. Phil. 1, 8:mansit apud eum quattuor mensibus,
Vulg. Jud. 19, 2; ib. Act. 28, 14:apud quem deversatus es,
Cic. Verr. 4, 37: apud nympham Calypsonem, Liv. And. ap. Prisc. p. 685 (cf. Hom. Od. 4, 557: Numphês en megaroisi Kalupsous):habitasti apud Heium Messanae,
Cic. Verr. 4, 18; id. Cael. 51:Fuisti apud Laecam illa nocte,
id. Cat. 1, 4, 9; id. de Or. 1, 22, 104; id. Att. 1, 8:apud Ostorium Scapulam epulatur,
Tac. A. 14, 48:apud Cornelium Primum juxta Velabrum delituit,
id. H. 3, 74; 1, 14:Factum est, ut moraretur apud Simonem quendam,
Vulg. Act. 9, 43:invenient hominem apud sororem tuam occultantem se,
Cic. Dom. 83:qui apud te esset eductus,
id. Quinct. 69:apud quem erat educatus,
id. Lael. 20, 75:cum alter ejus filius apud matrem educaretur,
id. Clu. 27:disciplina C. Cassii, apud quem educatus erat,
Tac. A. 15, 52:se apud Q. Mucium jus civile didicisse,
id. Or. 30:apud eosdem magistratus institutus,
Suet. Calig. 24:servorum manus tamquam apud senem festinantes,
Tac. H. 1, 7:in convivio apud regem,
id. A. 2, 57: Bene vale;apud Orcum te videbo,
in the abode of Orcus, Plaut. As. 3, 3, 16:sacrificasse apud deos, i. e. in templis deorum,
Tac. A. 11, 27:frater apud Othonem militans,
in the army of Otho, id. H. 2, 26; so,nec solum apud Caecinam (cognoscebatur id damnum composuisse),
id. ib. 2, 27:quorum sint legati apud se,
in his camp, Caes. B. G. 4, 8; cf.:Quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset,
id. ib. 1, 47:dici hoc potest, Apud portitores eas (litteras) resignatas sibi,
at the custom-house, Plaut. Trin. 3, 3, 64; 3, 3, 80:Quantillum argenti mihi apud trapezitam siet,
at the banker's, id. Capt. 1, 2, 90:duo genera materiarum apud rhetoras tractantur, i. e. in scholis rhetorum, as he says just before,
Tac. Or. 35.—Apud me etc. is sometimes added to domi or in aedibus, or interchanges with domi: Me. Ubi namst, quaeso? Ch. Apud me domi, Ter. Heaut. 3, 1, 21:a me insidias apud me domi positas esse dixerunt,
Cic. Sest. 41:domi esse apud sese archipiratas dixit duos,
id. Verr. 5, 73; so Vulg. Gen. 27, 15:quae (signa) cognovi apud istum in aedibus,
Cic. Verr. 1, 50:esse illa signa domi suae, non esse apud Verrem,
id. ib. 4, 16:nihil apud hanc lautum, pistor domi nullus,
id. Pis. 67; id. Clu. 165.—Hence,Trop.: apud se esse, to be at home, i. e. to be in one's senses, be one's self, be sane (only in conversational lang.; most freq. in Ter.; cf. Gr. en heautôi einai, Ar. Vesp. 642; opp. vecors, amens esse, to be out of one's wits, beside one's self; so Gr. phrenôn exestanai, Eur. Or. 1021):2.Sumne ego apud me?
Plaut. Mil. 4, 8, 36:Non sum apud me,
Ter. Phorm. 1, 4, 26, and Afran., Com. Rel, p. 170 Rib.:Prae iracundia, Menedeme, non sum apud me,
Ter. Heaut. 5, 1, 48:Vix sum apud me: ita animus commotust metu, spe, gaudio,
id. And. 5, 4, 34:Num tibi videtur esse apud sese?
id. Hec. 4, 4, 85 (quasi ob amorem meretricis insanus, Don.):proin tu fac, apud te ut sies,
id. And. 2, 4, 5 (= ut praeparatus sis, Don.); Petr. 129.—In respect of persons, in whose presence or before whom any thing is done or takes place, esp. of discussions or debates in which the persons have the right of decision (Web. Uebungsch. p. 33), before, in the presence of, = coram, ad.a.Of civil or military affairs, before:b.cum res agatur apud praetorem populi Romani et apud severissimos judices,
Cic. Arch. 3:apud eosdem judices reus est factus,
id. Clu. 22, 59:vis de his judicari apud me?
Vulg. Act. 25, 9:accusavit fratres suos apud patrem,
ib. Gen. 37, 2; ib. 1 Macc. 7, 6; ib. Joan. 5, 45:hoc, quod nunc apud pontifices agis,
Cic. Dom. 51; 117:istud ne apud eum quidem dictatorem quisquam egit isto modo,
id. Lig. 12:qui hanc causam aliquotiens apud te egit,
id. Quinct. 30; so id. Verr. 2, 100; 3, 114; id. Caecin. 69; id. Sest. 120:(populus Romanus) mihi potestatem apud se agendi dedit,
id. Verr. 5, 173: Repulsior secunda collatione dixit Cato in ea, quae est contra Cornelium apud populum, Paul. ex Fest. p. 286 Mull.:tutoresne defendent apud istius modi praetorem?
Cic. Verr. 1, 153; id. Clu. 126: apud te cum sim defensurus me, Vulg. Act. [p. 146] 26, 2:omnia apud praetores gererentur,
Tac. Or. 38:causam nescio quam apud judicem defendebat,
Cic. Clu. 74; so Tac. A. 3, 12; id. Or. 19:apud te defendit alium in ea voluntate non fuisse, in qua te,
Cic. Lig. 6:apud judicem causam dicere,
id. Quinct. 43; id. Verr. 1, 26; id. Sex. Rosc. 85:apud aliquem dicere,
id. Lig. 6; id. Deiot. 4:verba apud senatum fecit,
id. Verr. 2, 2, 20:habita apud senatum oratione,
Tac. A. 12, 25; 6, 8:haec apud patres disseruit,
id. ib. 2, 43; 4, 2;4, 6: modeste apud vos socius populi Romani questus est,
Cic. Verr. 4, 18:Quae est ergo apud Caesarem querella?
id. Lig. 25:isne apud vos obtinebit causam, qui etc.,
id. Caecin. 38:petita multa est apud eum praetorem,
id. Verr. 1, 155:causam contra aliquem apud centumviros dicere,
id. de Or. 2, 23, 98; Tac. Or. 38:numerus oratorum quot annis apud magistratus publice subscribitur,
Cic. Verr. 3, 120:apud eorum quem qui manumitteretur,
Liv. 41, 9: apud proconsules aliquem manumittere, Marcian. ap. Dig. 1, 162.—In extra judicial cases, before:c. (α).apud hunc confessus es et genus etc.,
Plaut. Capt. 2, 3, 52:nullam causam dico, quin mihi Et parentum et libertatis apud te deliquio siet,
id. ib. 3, 4, 93:apud erum qui (servos) vera loquitur,
id. Am. 2, 1, 43:apud novercam querere,
id. Ps. 1, 3, 80:ego apud parentem loquor,
Cic. Lig. 30:plura fateri apud amicos,
Tac. A. 14, 62:aliquid apud aliquem laudare,
Cic. Att. 2, 25; Tac. A. 13, 46; so Vulg. Gen. 12, 15:aliquem apud aliquos vituperare,
Cic. Phil. 2, 11:apud quem tu etiam nos criminari soles,
id. Vatin. 29.—With verbs:(β).apud Tenedios sanctissimus deus habetur,
Cic. Fl. 61; id. Verr. 1, 49:quod apud illos amplissimum sacerdotium putatur,
id. ib. 2, 126;1, 69: si tutoris auctoritas apud te ponderis nihil habebat,
id. ib. 2, 55; id. Planc. 4:apud judicem grave et sanctum esse ducetur,
id. Q. Rosc. 6:Quae omnia apud nos partim infamia... ponuntur, Nep. praef. 5: justificatur apud Deum,
Vulg. Gal. 3, 11:haec apud illos barbatos ridicula videbantur,
Cic. Mur. 26; id. Dom. 101:unus dies apud Dominum (est) sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus,
Vulg. 2 Pet. 3, 8.—With adjj.:(γ).fuisti apud pontifices superior,
Cic. Dom. 4:qui honos est apud Syracusanos amplissimus,
id. Verr. 4, 137; id. Font. 36:quam clara (expugnatio) apud omnes,
id. Verr. 1, 50; 2, 50:Satis clarus est apud timentem quisquis timetur,
Tac. H. 2, 76; id. Or. 7:hoc est apud Graecos prope gloriosius quam Romae triumphasse,
Cic. Fl. 31; Tac. H. 5, 17:quod aeque apud bonos miserum est,
id. ib. 1, 29:quae justa sunt apud nos,
Vulg. 1 Macc. 11, 33; ib. Rom. 2, 13:tunc eritis inculpabiles apud Dominum,
ib. Num. 32, 22:si is pretio apud istum idoneus esset,
Cic. Verr. 2, 121.—With substt.:d.est tanta apud eos ejus fani religio atque antiquitas, ut etc.,
Cic. Verr. 1, 46:tanta nominis Romani dignitas est apud omnes nationes, ut etc.,
id. ib. 5, 150:qua (hic) apud omnes Siculos dignitate atque existimatione sit,
id. ib. 2, 111:Dymnus modicae apud regem auctoritatis et gratiae,
Curt. 6, 72:abominatio est uterque apud Deum,
Vulg. Prov. 17, 15.—Apud animum, apud animum meum, etc. sometimes stand for mihi, mecum, etc., or simply animo: Ea tute tibi subice et apud animum propone, before your mind, before you, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:ipsi primum statuerint apud animos, quid vellent,
Liv. 6, 39, 11:Sic apud animum meum statuo,
Sall. de Ord. Rep. 2:sic statuere apud animum meum possum,
Liv. 34, 2, 4.—So with pers. pron. in Vulg. after the Greek: haec apud se (pros heauton) oravit, within himself, to himself, Luc. 18, 11: Sciens apud semet ipsum (en heautôi), in himself, Joan. 6, 62: statui hoc ipsum apud me (emautôi), ne etc., with myself, 2 Cor. 2, 1; so, hoc cogitet apud se (eph heautou), ib. 10, 7.—And simply before, in the presence of:3.id apud vos proloquar,
Plaut. Capt. prol. 6:nemo est meorum amicorum, apud quem expromere omnia mea occulta audeam,
Ter. Heaut. 3, 3, 14:se jactant apud eos, quos inviti vident,
Cic. Fl. 61:licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem etc.,
id. Off. 1, 22, 78: de vobis glorior apud Macedones, Vulg. 2 Cor. 9, 2:plus quam apud vos commemorari velitis,
Cic. Caecin. 77:non apud indoctos loquor,
id. Pis. 68:ostendit, quae quisque de eo apud se dixerit,
Caes. B. G. 1, 19:quid apud magnum loquerentur Achillem,
Ov. M. 12, 163:neque raro neque apud paucos talia jaciebat,
Tac. A. 4, 7:loqui de se apud aliquem,
Cic. Att. 1, 3:mentiri apud aliquem,
Plaut. Poen. 1, 1, 24:apud aliquem profiteri,
Curt. 7, 7, 24:Non est nobis haec oratio habenda apud imperitam multitudinem,
Cic. Mur. 61:Caesar apud milites contionatur,
Caes. B. C. 1, 7:gratias agere alicui apud aliquem,
Cic. Sest. 4; so Tac. A. 15, 22:si quid (in me) auctoritatis est, apud eos utar, qui etc.,
Cic. Imp. Pomp. 2; so id. Lig. 16, and id. Red. in Sen. 24:Quae fundebat apud Samson lacrimas,
Vulg. Jud. 14, 16.—Of a person with whom, in whose case something is, exists, is done, with, in the case of, often = in with abl.:4.quom apud te parum stet fides,
Plaut. Ps. 1, 5, 62:Et bene apud memores veteris stat gratia facti,
Verg. A. 4, 539:At fides mihi apud hunc est,
Ter. Heaut. 3, 3, 10: De. Quid est? Ch. Itan parvam mihi fidem esse apud te? id. Phorm. 5, 3, 27:ut apud me praemium esse positum pietati scias,
id. Hec. 4, 2, 8:alioqui mercedem non habebitis apud Patrem vestrum,
Vulg. Matt. 6, 1:illa res quantam declarat ejusdem hominis apud hostes populi Romani auctoritatem,
Cic. Imp. Pomp. 46:(eum) Aeduorum auctoritatem apud omnes Belgas amplificaturum,
Caes. B. G. 2, 14:si M. Petrei non summa auctoritas apud milites exstitisset,
Cic. Sest. 12:Pompei auctoritas apud omnes tanta est. quanta etc.,
id. Fl. 14; id. Phil. 13, 7:ecquid auctoritatis apud vos socii populi Romani habere debeant,
id. Div. in Caecil. 17; so id. Verr. 2, 14; id. Mur 38:(servi) apud eum sunt in honore et pretio,
id. Sex. Rosc. 77; id. Verr. 5, 157; id. Cat. 3, 2:videmus quanta sit in invidia quantoque in odio apud quosdam virtus et industria,
id. Verr. 5, 181:quo majore apud vos odio esse debet quam etc.,
id. ib. 1, 42:domi splendor, apud exteras nationes nomen et gratia,
id. Clu. 154; id. Mur. 38:Dumnorigem, magna apud plebem gratia,
Caes. B. G. 1, 18:tanti ejus apud se gratiam esse ostendit, uti etc.,
id. ib. 1, 20:certe apud te et hos, qui tibi adsunt, veritas valebit,
Cic. Quinct. 5; id. Div. in Caecil. 17; id. Lig. 30; id. Marcell. 14; id. Mil. 34:utrum apud eos pudor atque officium aut timor valeret,
Caes. B. G. 1, 40:apud quem ut multum gratia valeret,
Nep. Con. 2, 1:video apud te causas valere plus quam preces,
Cic. Lig. 31; so id. Lael. 4, 13, and Tac. H. 3, 36:quod apud vos plurimum debebit valere,
Cic. Div. in Caecil. 11; so Caes. B. G. 1, 17, and Tac. H. 4, 73:qui tantum auctoritate apud suos cives potuit, ut etc.,
Cic. Verr. 2, 113:speravit sese apud tales viros aliquid posse ad etc.,
id. Sex. Rosc. 141:(eum) apud finitimas civitates largiter posse,
Caes. B. G. 1, 18:quae (pecunia) apud me contra fidem meam nihil potuisset,
Cic. Verr. 1, 19:quae (memoria) plus apud eum possit quam salus civitatis,
id. Phil. 5, 51; id. Verr. 3, 131:qui apud eum plurimum poterat,
id. ib. 3, 130:qui apud me et amicitia et beneficiis et dignitate plurimum possunt,
id. Sex. Rosc. 4; so Caes. B. G. 1, 9.—So very rarely with adjj.:faciles sunt preces apud eos, qui etc.,
Cic. Har. Resp. 63:nihil me turpius apud homines fuisset,
id. Att. 2, 19:apud quos miserum auxilium tolerabile miserius malum fecit,
Cels. 3, 23.—Of persons, of inhabitants of cities or countries, among whom one is, or something is, is done or happens, among = inter:5.CONSOL. QVEI. FVIT. APVD. VOS., Epit. Scip. ap. Grotef. Gr. II. p. 296: homines apud nos noti, inter suos nobiles,
Cic. Fl. 52:Ut vos hic, itidem ille apud vos meus servatur filius,
Plaut. Capt. 2, 2, 11; 2, 2, 62:qui (colonus) perigrinatur apud vos,
Vulg. Exod. 12, 49:qui regnabat apud vos,
ib. 1 Macc. 12, 7; ib. Matt. 13, 56; ib. Luc. 9, 41:si iste apud eos quaestor non fuisset,
Cic. Div. in Caecil. 4; 65:Apud eos fuisse regem Divitiacum,
Caes. B. G. 2, 4; 2, 2:qui (praetores) apud illos a populo creantur,
Cic. Fl. 44:apud quos consul fuerat,
id. Div. in Caecil. 66; id. Verr. 2, 5; 4, 108:apud inferos illi antiqui supplicia impiis constituta esse voluerunt,
id. Cat. 4, 8; id. Tusc. 1, 5, 10; so Vulg. Eccli. 14, 17: Sunt apud infernos tot milia formosarum, Prop. 3, 2, 63:fateri quae quis apud superos distulit in seram commissa piacula mortem,
Verg. A. 6, 568;Vel. 2, 48, 2: studiis militaribus apud juventutem obsoletis,
Cic. Font. 42:qui apud socios nominis Latini censi essent,
Liv. 41, 9:qui apud gentes solus praestat, Naev., Com. Rel. p. 25 Rib.: quae sacra apud omnes gentes nationesque fiunt,
Cic. Verr. 4, 109:id (simulacrum) apud Segestanos positum fuisse,
id. ib. 4, 80:si apud Athenienses non deerant qui rem publicam defenderent,
id. Sest. 141, and Nep. Milt. 6, 2:ille est magistratus apud Siculos, qui etc.,
Cic. Verr. 2, 131:si tu apud Persas deprehensus etc.,
id. ib. 5, 166:Apud Helvetios longe nobilissimus fuit Orgetorix,
Caes. B. G. 1, 2:apud omnes Graecos hic mos est, ut etc.,
Cic. Verr. 2, 158, and id. Fragm. B. 7, 18 B. and K.:quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut etc.,
Caes. B. G. 1, 50:aliis Germanorum populis usurpatum raro apud Chattos in consensum vertit,
Tac. G. 31:Cui (mihi) neque apud Danaos usquam locus (est),
Verg. A. 2, 71:apud Nahanarvalos antiquae religionis lucus ostenditur,
Tac. G. 43; 32; 38; 44; id. H. 4, 56; 4, 61; id. A. 2, 1; 2, 45: apud Graecos magis quam in ceteris nationibus exculta est medicina, Cels. praef. 3, 9.—So of an army, in, with, where in with abl. is commonly used:qui apud exercitum cum Lucio Lucullo est,
in the army under L. Lucullus, Cic. Verr. 4, 49; so id. Arch. 11:apud exercitum mihi fueris tot annos,
id. Mur. 45:quod Hannibalem etiam nunc cum imperio apud exercitum haberent,
in the army with a command, Nep. Hann. 7, 3:simul manere apud exercitus Titum utile videbatur,
Tac. H. 5, 10:quod XII. pondo argenti habuisset apud exercitum,
with his troops, Plin. 33, 4, 50, § 143.—In designating the author of a work or of an assertion, apud aliquem, in, by, in the writings of, any one (the work itself being designated by in with abl.; as, de qua in Catone majore satis multa diximus, Cic. Off. 1, 42, 151:6.Socraiem illum, qui est in Phaedro Platonis,
id. de Or. 1, 7, 28:quo in libro,
id. ib. 1, 11, 47):ut scriptum apud eundem Caelium est,
Cic. Div. 1, 26, 55:apud Xenophontem autem moriens Cyrus major haec dicit,
id. Sen. 22, 79:quod apud Platonem est in philosophos dictum, quod etc.,
id. Off. 1, 9, 28:apud Agathoclem scriptum in historia est,
id. Div. 1, 24, 50:ut est apud poetam nescio quem,
id. Phil. 2, 65:Quod enim est apud Ennium, etc.,
id. Off. 1, 8, 26:de qua (ambitione) praeclare apud eundem est Platonem, simile etc.,
id. ib. 1, 25, 87:Apud Varronem ita est, etc.,
Plin. 18, 35, 79, § 348:ut video scriptum apud Graecos,
Cic. Scaur. 4:invenio apud quosdam auctores,
Tac. H. 2, 37; so id. A. 1, 81; 3, 3:reperio apud scriptores,
id. ib. 2, 88:apud Solonem,
i. e. in his laws, Cic. Leg. 2, 26, 64:cui bono est, si apud te Agamemnon diserte loquitur, i. e. in tragoediis tuis,
Tac. Or. 9. —Also of speakers:apud quosdam acerbior in conviciis narrabatur,
Tac. Agr. 22.—a.. Est aliquid apud aliquem = est alicui aliquid, apud aliquem being equivalent to dat. of possessor:b.quae (scientia auguralis) mihi videtur apud majores fuisse dupliciter, ut etc.,
Cic. Leg. 2, 13, 33:juris civilis magnum usum apud multos fuisse,
id. Brut. 41, 152:cum apud eum summum esset imperium populi,
Nep. Phoc. 2, 4:omnis gratia, potentia, honos, divitiae apud illos sunt,
Sall. C. 20, 8:par gloria apud Hannibalem hostesque Poenos erat,
Liv. 22, 30, 8:apud quos nulla loricarum galearumve tegmina (erant),
Tac. A. 12, 35:pecuniam ac dona majora apud Romanos (esse),
id. H. 4, 76:minorem esse apud victos animum,
id. ib. 3, 1;2, 75: quando quidem est apud te virtuti honos,
Liv. 2, 1, 15: Phoebo sua semper apud me Munera sunt, Phoebus has his gifts with me, i. e. I have his gifts for Phoebus, Verg. E. 3, 62; so Hor. C. 3, 29, 5:apud te est fons vitae,
Vulg. Psa. 35, 10:apud Dominum (est) misericordia,
ib. ib. 129, 7.—Est aliquid apud aliquem also simply denotes that something is in one's hands, in his power, at his disposal:c.erat ei apud me pauxillulum Nummorum,
Ter. Phorm. 1, 1, 3:negasse habere se (phaleras): apud alium quoque eas habuisse depositas,
Cic. Verr. 4, 29:multa (signa) deposita apud amicos,
id. ib. 4, 36:apud quem inventus est scyphus,
Vulg. Gen. 44, 16; ib. [p. 147] Exod. 22, 4; ib. Deut. 24, 12.—So also of persons:te pix atra agitet apud carnuficem,
in the hands of, Plaut. Capt. 3, 4, 65:qui (obsides) apud eum sint,
Caes. B. G. 1, 31; 1, 33.—Apud aliquem = alicui, the dat. of indir. obj.:II.remanet gloria apud me, Att., Trag. Rel. p. 194 Rib.: nihil apud Siculum, nihil apud civem Romanum tota in Sicilia reliquisse,
Cic. Verr. 4, 2:si (cura rei publicae) apud Othonem relinqueretur,
Tac. H. 1, 13; 1, 20:qui judicia manere apud ordinem Senatorium volunt,
Cic. Div. in Caecil. 8:neque praemia caedis apud interfectorem mansura,
Tac. H. 2, 70; id. A. 15, 7:fidens apud aliquem obligare,
Dig. 16, 1, 27.—So rarely with adjj.:Essetne apud te is servos acceptissimus?
Plaut. Capt. 3, 5, 56:non dicam amicum tuum, quod apud homines carissimum est,
Cic. Verr. 2, 110:apud publicanos gratiosus fuisti,
id. ib. 2, 169; 4, 38; id. Fl. 76; id. Lig. 31: Apud homines hoc impossibile est;apud Deum autem omnia possibilia sunt,
Vulg. Matt. 19, 26; ib. Marc. 10, 27.Transf. In designations of place,A.At, near, about, around, before (esp. freq. in the post-Aug. histt.) = ad, prope, circum, ante: tibi servi multi apud mensam adstant, Naev. ap. Prisc. p. 893 P. (Com. Rel. p. 10 Rib.):B.verecundari neminem apud mensam decet,
Plaut. Trin. 2, 4, 77:Quid apud hasce aedis negotii est tibi?
id. Am. 1, 1, 194:Quid illisce homines quaerunt apud aedis meas?
id. Most. 4, 2, 26; id. Trin. 4, 2, 25: apud ignem adsidere, Turp. ap. Non. p. 522, 26 (Com. Rel. p. 100 Rib.); Sisenn. ap. Non. p. 86, 16:navem is fregit apud Andrum insulam,
Ter. And. 1, 3, 17:apud Tenedum pugna illa navalis,
Cic. Arch. 21:ut apud Salamina classem suam constituerent,
Nep. Them. 3, 4:apud oppidum morati,
Caes. B. G. 2, 7:agri in Hispania apud Karthaginem Novam,
Cic. Agr. 1, 5:bellatum apud Actium,
Tac. H. 1, 1; 1, 72; 3, 76:Pugnabant alii tardis apud Ilion armis,
Ov. R. Am. 163:morabatur in castris apud Galgalam,
Vulg. Jos. 10, 6:quidquid apud durae cessatum est moenia Trojae,
Verg. A. 11, 288:apud vetustam turrem, Att., Trag. Rel. p. 189 Rib.: apud castellum consedisse,
Tac. A. 4, 25:Vitellianos, sua quemque apud signa, componunt,
id. H. 3, 35:apud vexillum tendentes,
id. A. 1, 17:trepidatur apud naves,
id. H. 2, 15:hostis est non apud Anienem, sed in urbe,
Cic. Mur. 84; id. Fam. 2, 10, 5:quam detraxerat apud rapidum Simoenta sub Ilio alto,
Verg. A. 5, 261:apud abunaantem amnem et rapidas undas Inachi, Att., Trag. Rel. p. 175 Rib.: apud gelidi flumina Hebri,
Verg. A. 12, 331:octo apud Rhenum legiones,
Tac. A. 1, 3:apud ripam Rheni,
id. ib. 2, 83:probavi te apud Aquam Contradictionis,
Vulg. Psa. 80, 8:repertus apud fretum Siciliae,
Tac. A. 6, 14:propitiata Juno apud proximum mare,
id. ib. 15, 44:apud promunturium Miseni consedit in villa,
id. ib. 6, 50:Ut aput nivem et ferarum gelida stabula forem, for in nive etc.,
Cat. 63, 53 Mull.:apud altaria deum pepigere,
before, Tac. A. 11, 9:decernuntur supplicationes apud omnia pulvinaria,
id. ib. 14, 12 (cf.:unum diem circa omnia pulvinaria supplicatio fuit,
Liv. 41, 9):apud Caesaris effigiem procubuit,
Tac. A. 12, 17; 13, 23:quartum apud lapidem substiterat,
id. ib. 15, 60:laudavit ipse apud rostra (for pro rostris),
Tac. A. 16, 6; so, apud forum (cf.: ad forum under ad, I. A. 3., and in Gr. Sophocl. Trach. 371, pros mesêi agorai;on the other hand,
id. ib. 423, en mesêi agorai; id. ib. 524, têlaugei par ochthôi): Quidam apud forum mihi vendidit, Pomp., Com. Rel. p. 250 Rib.: Ch. Qui scis? By. Apud forum modo e Davo audivi, Ter. And. 2, 1, 2; 1, 5, 18:Capuae multa apud forum aedificia de caelo tacta,
Liv. 41, 9 (Weissenb., in foro):quod (templum) apud forum holitorium C. Duilius struxerat,
Tac. A. 2, 49.—At, in = in with abl. or gen. or abl. of place: CONSVLES SENATVM CONSOLVERVNT N. OCTOB. APVD AEDEM DVELONAI, S. C. de Bacch. I.; so,III.ejus statuam majores apud aedem matris deum consecravisse,
Tac. A. 4, 64:apud villam est,
Ter. Ad. 4, 1, 1; so Cic. Verr. 4, 22, 48:Eum argentum sumpsisse apud Thebas ab danista fenore,
Plaut. Ep. 2, 2, 67:deponere apud Solos in delubro pecuniam,
Cic. Leg. 2, 16, 40:ut rationes apud duas civitates possim relinquere,
id. Att. 6, 7, 2: qui mense Aprili apud Baias essent, id. Fragm. B. 13, 4, 1 B. and K.;13, 4, 4 iid.: seditio militum coepta apud Sucronem,
Liv. 28, 29:donum apud Antium statuitur,
Tac. A. 3, 71:bellis civilibus Maecenatem equestris ordinis cunctis apud Romam atque Italiam praeposuit,
id. ib. 6, 11:Titus in consecrando apud Memphim bove Apide diadema gestavit,
Suet. Tit. 5:quod Judaeam praeterveniens apud Hierosolymam non supplicasset,
id. Aug. 93:apud Mediolanum,
Lact. Mort. Persec. 48:eum pugionem apud Capitolium consecravit,
Tac. A. 15, 74:Equitum Romanorum locos sedilibus plebis anteposuit apud Circum,
id. ib. 15, 32:quae (effigies) apud theatrum Pompei locaretur,
id. ib. 3, 72:qui (rei) apud aerarium pependissent,
Suet. Dom. 9 Roth:cujus (scientiae) apiscendae otium apud Rhodum magistrum Thrasullum habuit,
Tac. A. 6, 20; 4, 14; so Suet. Aug. 92; Eutr. 7, 13:ut civitati Cibyraticae apud Asiam subveniretur,
Tac. A. 4, 13; 4, 18; 16, 15:apud Pharsaliam,
Liv. Epit. 111:apud Palaestinam,
Eutr. 7, 13:qui erant apud Helladam,
Vulg. 1 Macc. 8, 9. —Of time.A.With words denoting time or occasion, in, at (rare):B.apud saeclum prius,
Ter. Eun. 2, 2, 15:aliquem apud judicium persequi,
at the trial, Cic. Verr. 4, 104.—With words designating persons, with, among, in the time of:IV.hostis apud majores nostros is dicebatur, quem nunc etc.,
Cic. Off. 1, 12, 36:fecerunt hoc multi apud majores nostros,
id. Verr. 2, 118; 5, 148:Fuit eodem ex studio vir eruditus apud patres nostros,
id. Mur. 36; id. Off. 2, 24, 85; id. Lael. 2, 6:Apud antiquos fuit Petron quidam, Cels. praef. 3, 9: aliam apud Fabricios, aliam apud Scipiones pecuniam (fuisse),
Tac. A. 2, 33.—For ad with words implying motion (very rare):► Apud has some peculiarities of position, chiefly in Tac.APVT EVM PERVENIRE,
Inscr. Grut. 786, 5:atque apud hunc eo vicinum,
Plaut. Mil. 2, 5, 70:Bito apud aurificem,
Lucil. 30, 66 Mull.: apud legiones venit, Sall. Fragm. ap. Pomp. Commod. Don. p. 395 Lind.:(naves) apud insulas longius sitas ejectae,
Tac. A. 2, 24:qui apud Romanos de societate functus est legatione,
Vulg. 2 Macc. 4, 11.(cf. ad, I. fin. b.)a.It is sometimes placed after its subst.:b.quae fiunt apud fabros, fictores, item alios apud,
Varr. L. L. 6, 78, p. 104 Mull.:Is locus est Cumas aput,
Lucr. 6, 747 Lachm.:montem apud Erycum,
Tac. A. 4, 43:ripam apud Euphratis,
id. ib. 6, 31:Misenum apud et Ravennam,
id. ib. 4, 5 (in Suet. Dom. 9 the editt. vary between aerarium apud and apud aerarium; the latter seems preferable, and is adopted by Oudend., Bremi, Baumg.-Crus., and Roth).—It is sometimes placed between the subst. and adj.:c.barbaras apud gentes,
Tac. A. 2, 88, 3, 26; 15, 60:non modo Graecis in urbibus, sed Romana apud templa,
id. ib. 14, 14.—Twice in Verg. it stands before the secondary adjunct of its subst.:apud durae moenia Trojae, A. 11, 288: apud gelidi flumina Hebri,
ib. 12, 331. Apud is never found in compound words. V. more on this word in Hand, Turs. I. pp. 405-416. -
15 Nepos
1.nĕpos, ōtis, m. and f. (v. infra) [Sanscr. nap-tar, descendant; Gr. anepsios, nephew; cf. nepodes; cf. neptis, Germ. Neffe], a grandson, son's or daughter's son: primo gradu sunt supra pater, mater; infra filius, filia. Secundo gradu sunt supra avus, avia;2.infra nepos, neptis,
Dig. 38, 10, 1; cf.:nepos quoque dupliciter intellegitur, ex filio vel filia natus,
ib. 38, 10, 10, § 13; Cic. Deiot. 1, 2: Metellum multi filii, filiae, nepotes, neptes in rogum imposuerunt. id. Tusc. 1, 35, 85:Q. Pompeii ex filiā nepos,
id. Brut. 76, 263:M. Catonis censorii ex filio nepos,
Gell. 13, 20 (19), 3; Dig. 44, 4, 18:sororis nepos,
Tac. A. 4, 44.—For neptis, a granddaughter (ante- and post-class.): Ilia dia nepos, Enn. ap. Charis. p. 70 P. (Ann. v. 56 Vahl.); Inscr. Grut. 477, 5; ib. 678, 11.—B.Transf.1.A brother's or sister's son, a nephew (post-Aug.):2.tres instituit heredes sororum nepotes,
Suet. Caes. 83; Hier. Ep. 60, n. 9; Eutr. 7, 1.—In gen., a descendant ( poet.):3.filius an aliquis magnā de stirpe nepotum?
Verg. A. 6, 864:in nepotum Perniciem,
Hor. C. 2, 13, 3: Caesar, [p. 1201] ab Aeneā qui tibi fratre nepos (to Cupid), Ov. P. 3, 3, 62:magnanimos Remi nepotes,
Cat. 58, 5; Luc. 7, 207:haec tetigit tuos urtica nepotes,
Juv. 2, 128.—A favorite: omnes profecto mulieres te amant... Py.... nepos sum Veneris, Plaut. Mil. 4, 6, 50. —4.Of animals (post-Aug.), Col. 6, 37, 4; 7, 2, 5.—5.Of plants, a sucker, Col. 4, 10, 2; 4, 6, 5.—C.Fig., a spendthrift, prodigal (syn.:2.ganeo, asotus): quis ganeo, quis nepos, quis adulter?
Cic. Cat. 2, 4, 7:in populi Romani patrimonio nepos,
id. Agr. 1, 1, 2:profusus nepos,
id. Quint. 12, 40:quantum simplex hilarisque nepoti Discrepet,
Hor. Ep. 2, 2, 193; 1, 15, 36.Nĕpos, ōtis, m., a surname in the gens Cornelia. So Cornelius Nepos, a Roman historian, the friend of Cicero, Atticus, and Calullus; author of the work De Viris Illustribus, a portion of which is preserved, Gell. 15, 28; Plin. 9, 39, 63, § 137; Plin. Ep. 5, 3, 6; 4, 28, 1. -
16 nepos
1.nĕpos, ōtis, m. and f. (v. infra) [Sanscr. nap-tar, descendant; Gr. anepsios, nephew; cf. nepodes; cf. neptis, Germ. Neffe], a grandson, son's or daughter's son: primo gradu sunt supra pater, mater; infra filius, filia. Secundo gradu sunt supra avus, avia;2.infra nepos, neptis,
Dig. 38, 10, 1; cf.:nepos quoque dupliciter intellegitur, ex filio vel filia natus,
ib. 38, 10, 10, § 13; Cic. Deiot. 1, 2: Metellum multi filii, filiae, nepotes, neptes in rogum imposuerunt. id. Tusc. 1, 35, 85:Q. Pompeii ex filiā nepos,
id. Brut. 76, 263:M. Catonis censorii ex filio nepos,
Gell. 13, 20 (19), 3; Dig. 44, 4, 18:sororis nepos,
Tac. A. 4, 44.—For neptis, a granddaughter (ante- and post-class.): Ilia dia nepos, Enn. ap. Charis. p. 70 P. (Ann. v. 56 Vahl.); Inscr. Grut. 477, 5; ib. 678, 11.—B.Transf.1.A brother's or sister's son, a nephew (post-Aug.):2.tres instituit heredes sororum nepotes,
Suet. Caes. 83; Hier. Ep. 60, n. 9; Eutr. 7, 1.—In gen., a descendant ( poet.):3.filius an aliquis magnā de stirpe nepotum?
Verg. A. 6, 864:in nepotum Perniciem,
Hor. C. 2, 13, 3: Caesar, [p. 1201] ab Aeneā qui tibi fratre nepos (to Cupid), Ov. P. 3, 3, 62:magnanimos Remi nepotes,
Cat. 58, 5; Luc. 7, 207:haec tetigit tuos urtica nepotes,
Juv. 2, 128.—A favorite: omnes profecto mulieres te amant... Py.... nepos sum Veneris, Plaut. Mil. 4, 6, 50. —4.Of animals (post-Aug.), Col. 6, 37, 4; 7, 2, 5.—5.Of plants, a sucker, Col. 4, 10, 2; 4, 6, 5.—C.Fig., a spendthrift, prodigal (syn.:2.ganeo, asotus): quis ganeo, quis nepos, quis adulter?
Cic. Cat. 2, 4, 7:in populi Romani patrimonio nepos,
id. Agr. 1, 1, 2:profusus nepos,
id. Quint. 12, 40:quantum simplex hilarisque nepoti Discrepet,
Hor. Ep. 2, 2, 193; 1, 15, 36.Nĕpos, ōtis, m., a surname in the gens Cornelia. So Cornelius Nepos, a Roman historian, the friend of Cicero, Atticus, and Calullus; author of the work De Viris Illustribus, a portion of which is preserved, Gell. 15, 28; Plin. 9, 39, 63, § 137; Plin. Ep. 5, 3, 6; 4, 28, 1. -
17 quei
1.qui, quae, quod (old forms: nom. quei; gen. quojus; dat. quoi, and in inscrr. QVOEI, QVOIEI, and QVEI; abl. qui; plur. ques or queis; fem. QVAI; neutr. qua; dat. and abl. queis and quĭs.—Joined with cum: quocum, quācum, quicum, quibuscum;I.rarely cum quo,
Liv. 7, 33:cum quibus,
id. 4, 5. — Placed also before other prepositions: quas contra, quem propter, etc.; v. h. praepp.), pron.Interrog., who? which? what? what kind or sort of a? (adjectively; while quis, quid is used substantively; qui, of persons, asks for the character, quis usu. for the name).A.In direct questions: quae haec daps est? qui festus dies? what sort of a feast? what kind of a festival? Liv. And. ap. Prisc. p. 752 P. (a transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto; cf. Herm. Doctr. Metr. p. 619): Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Th. Qui Chaerea? what Chærea? Ter. Eun. 5, 1, 8:B.qui color, nitor, vestitus?
id. ib. 2, 2, 11:qui cantus dulcior inveniri potest? quod carmen aptius? qui actor in imitandā veritate jucundior?
Cic. de Or. 2, 8, 34:virgo, quae patria est tua?
Plaut. Pers. 4, 4, 88:occiso Sex. Roscio, qui primus Ameriam nuntiat?
what sort of a person? Cic. Rosc. Am. 34, 96.—In indirect discourse:II. A.scribis te velle scire, qui sit rei publicae status,
what is the state of the country, Cic. Fam. 1, 7, 10:quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori... Hinc canere incipiam,
Verg. G. 1, 3:iste deus qui sit da, Tityre, nobis,
id. E. 1, 18; 2, 19; 3, 8; id. A. 3, 608:nescimus qui sis,
Cic. Div. in Caecil. 6, 20:qui sit, qui socium fraudarit, consideremus,
id. Rosc. Com. 6, 17.—As a simple rel.1.With antecedent expressed:2.habebat ducem Gabinium, quīcum quidvis rectissime facere posset,
Cic. Phil. 2, 19, 48:ille vir, cui patriae salus dulcior fuit,
id. Balb. 5, 11:vir acer, cui, etc.,
id. Brut. 35, 135:vir optimus, qui, etc.,
id. Fam. 14, 4, 2:Priscus, vir cujus, etc.,
Liv. 4, 46, 10; 23, 7, 4:quod ego fui ad Trasimenum, id tu hodie es,
id. 30, 30, 12:collaria, quae vocantur maelium,
Varr. R. R. 2, 9, 15:coloniam, quam Fregellas appellent,
Liv. 8, 23:sucus, quem opobalsamum vocant,
Plin. 12, 25, 54, § 116:sidere, quod Caniculam appellavimus,
id. 18, 28, 68, § 272. —With pronom. antecedent understood: QVI IN IVS VOCABIT, IVMENTVM DATO, Lex XII. Tabularum: SI ADORAT FVRTO, QVOD NEC MANIFESTVM ESCIT, ib. tab. 2, 1. 8:3.novistine hominem? ridicule rogitas, quīcum una cibum capere soleo,
Plaut. Trin. 4, 2, 60:beati, quīs contigit, etc.,
Verg. A. 1, 95:fac, qui ego sum, esse te,
Cic. Fam. 7, 23, 1. —The rel. freq. agrees with the foll. word:4.est locus in carcere, quod Tullianum appellatur,
Sall. C. 55, 3:ealoca, quae Numidia appellatur,
id. J. 18, 11:exstat ejus peroratio, qui epilogus dicitur,
Cic. Brut. 33, 127:justa gloria, qui est fructus virtutis,
id. Pis. 24, 57:domicilia conjuncta, quas urbes dicimus,
id. Sest. 42, 91. —Sometimes it agrees with the logical, not the grammatical antecedent:5.ne tu me arbitrare beluam, qui non novisse possim, quīcum aetatem exegerim,
Plaut. Trin. 4, 2, 112:ubi est scelus qui me perdidit?
Ter. And. 3, 5, 1:hoc libro circumcisis rebus, quae non arbitror pertinere ad agriculturam,
Varr. R. R. 1, 1, 11:abundantia earum rerum, quae prima mortales ducunt,
Sall. J. 41, 1; Cic. Fam. 2, 8, 2:illa furia muliebrium relligionum, qui, etc.,
id. ib. 1, 9, 15: alteram alam mittit, qui satagentibus occurrerent, Auct. B. Afr. 78. —Relating to a remote subject:6.annis ferme DX post Romam conditam Livius fabulam dedit... anno ante natum Ennium: qui (sc. Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
Cic. Tusc. 1, 1, 3; v. the commentators ad loc.; Liv. 21, 26, 2; 31, 38, 10; 37, 14, 2; cf. Krehl ad Prisc. 2, 9, § 48, p. 91.—The antecedent is sometimes repeated after the rel.:7.erant itinera duo, quibus itineribus, etc.,
Caes. B. G. 1, 6. —In a question, with ne affixed: sed ubi Artotrogus hic est? Art. Stat propter virum fortem... Mil. Quemne ego servavi in campis Curculioniis? whom I saved? Plaut. Mil. 1, 1, 9:B.quemne ego vidi?
whom I saw? Ter. And. 4, 4, 29.—With an accessory signif., causal or final, joined to the subj.1.As, because, seeing that, since:2.Actio maluimus iter facere pedibus, qui incommodissime navigassemus,
Cic. Att. 5, 9, 1:hospes, qui nihil suspicaretur,
id. Verr. 2, 1, 25, § 64;ingrata es, ore quae caput nostro Incolume abstuleris,
Phaedr. 1, 8, 11.—Qui, with the subj., also follows dignus, indignus, aptus, idoneus, etc., answering the question, to or for what? dignus est, qui imperet, i. e. to, Cic. Leg. 3, 2, 5:3.dignum esse dicunt, quīcum in tenebris mices,
id. Off. 3, 19, 77:socios haud indignos judicas, quos in fidem receptos tuearis,
Liv. 23, 43:idoneus nemo fuit quem imitarere,
Cic. Verr. 2, 3, 16, § 41.—Also after demonstrr. or clauses expressing or implying a quality or degree which is defined or explained in the rel.-clause:4.qui potest temperantiam laudare is, qui ponat summum bonum in voluptate?
Cic. Off. 3, 33, 117:nullo modo videre potest quicquam esse utile, quod non honestum sit,
id. ib. 3, 19, 77:non sumus ii, quibus nihil verum esse videatur,
id. N. D. 1, 5, 12:nunc dicis aliquid quod ad rem pertineat,
id. Rosc. Am. 18, 52:quis potest esse tam mente captus, qui neget?
as that, that, to, id. Cat. 3, 9.—To express a purpose, design, in order that, to:C.sunt autem multi, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur,
Cic. Off. 1, 14, 43:Caesar equitatum praemisit, qui viderent,
Caes. B. G. 1, 15:domi creant decem praetores, qui exercitui praeessent,
Nep. Milt. 1, 4. —The rel. serves as a connective, instead of is, ea, id, with a conj.:D.res loquitur ipsa, quae semper valet plurimum,
and this, Cic. Mil. 20, 53:ratio docet esse deos, quo concesso, confitendum est, etc.,
id. N. D. 2, 30, 75.—The rel. sometimes means, by virtue of, according to, such:E.quae tua natura est,
according to your disposition, Cic. Fam. 13, 78, 2:qui meus amor in te est,
such is my love, id. ib. 7, 2, 1.—In neutr. sing.a.Quod signifies,1.As much as, as far as, what, = quantum:2.adjutabo quod potero,
Ter. Heaut. 3, 1, 7:cura, quod potes, ut valeas,
Cic. Fam. 14, 4, 6:quae tibi mandavi, velim ut cures, quod sine molestiā tuā facere poteris,
id. Att. 1, 5, 7:tu tamen, quod poteris, nos consiliis juvabis,
id. ib. 10, 2, 2; 11, 2, 2; 11, 12, 4; id. Fam. 3, 2, 2:nihil cuiquam, quod suum dici vellet,
id. Verr. 2, 4, 16, § 36:(Epicurus) se unus, quod sciam, sapientem profiteri est ausus,
id. Fin. 2, 3, 7:quod tuo commodo fiat,
id. Fam 4, 2, 4: quod litteris exstet, [p. 1511] id. Tusc. 1, 16, 38:quod sciam,
Plaut. Ps. 4, 6, 14:quod ad me attinet,
as far as depends on me, for my part, Cic. Rosc. Am. 42, 122.— With ellips. of attinet: quod ad Caesarem crebri et non belli de eo rumores, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4; Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 7; Varr. L. L. 5, § 57 Müll.—With gen.:quod operae,
so much trouble, Cic. Off. 1, 6, 19:quod aeris,
Liv. 8, 20. —Wherein:b.si quid est, Quod mea opera opus sit vobis,
Ter. And. 4, 3, 23.—Quo, abl. neutr., with compp. (with or without hoc, eo, or tanto): quo... eo, by how much, by so much, the... the:III.quo difficilius, hoc praeclarius,
Cic. Off. 1, 19, 64.—Indef., any one, any; with si, num, ne, v. quis:2. I.quaeritur, num quod officium aliud alio majus sit,
Cic. Off. 1, 3, 7:si qui graviore vulnere accepto equo deciderat,
Caes. B. G. 1, 48:nisi si qui publice ad eam rem constitutus esset,
Cic. Leg. 2, 26, 65:(BACANALIA) SEI QVA SVNT, S. C. de Bacchan.: ne qui forte putet,
Cic. de Or. 1, 2, 8.Interrog., in what manner? how? whereby? by what means? why?A.In direct questions:B.quī minus eadem histrioni sit lex quae summo viro?
Plaut. Am. prol. 76:Quī, amabo?
id. Bacch. 1, 1, 19:quī scire possum?
id. ib. 2, 2, 13:Quī in mentem venit tibi istuc facinus facere?
id. ib. 4, 4, 31:Quī non?
id. ib. 5, 2, 44:quī vero dupliciter?
id. Mil. 2, 3, 25:quī vero?
id. Merc. 2, 3, 60:quī scis?
Ter. And. 2, 1, 2:quī istuc facere potuit?
id. Eun. 4, 3, 15:quī potui melius?
id. Ad. 2, 2, 7:sed nos deum nisi sempiternum intellegere quī possumus?
Cic. N. D. 1, 10, 25:quī potest esse in ejusmodi trunco sapientia?
id. ib. 1, 30, 84:quī potest?
id. Ac. 2, 31, 100:quī ego minus in Africam traicerem,
Liv. 28, 43, 18.—In indirect questions:C.nimis demiror, quī illaec me donatum esse aureā paterā sciat,
Plaut. Am. 2, 2, 133:quī istuc credam ita esse, mihi dici velim,
Ter. Phorm. 5, 6, 15:nec quī hoc mihi eveniat scio,
id. Hec. 2, 3, 6:neque videre, quī conveniat,
Liv. 42, 50. —In curses (cf. Gr. pôs, and Lat. utinam), how, would that, if but: quī illum di deaeque magno mactassint malo, Enn. ap. Non. 342, 14 (Trag. Rel. v. 377 Vahl.):II. 1.quī te Juppiter dique omnes perduint!
Plaut. Men. 5, 5, 31:quī istum di perdant!
id. Trin. 4, 2, 78:quī te di omnes perdant!
id. ib. 4, 2, 155; Ter. Phorm. 1, 2, 73.—Ellipt.:quī illi di irati!
Cic. Att. 4, 7, 1.—In gen.: date ferrum, quī me animā privem, Enn. ap. Non. p. 474, 30 (Trag. Rel. v. 233 Vahl.):2.patera, quī Pterela potitare rex est solitus,
Plaut. Am. 1, 1, 104; 1, 3, 37:sucophantia, quī admutiletur miles,
id. Mil. 3, 1, 172; id. Capt. 1, 1, 33; 3, 4, 24:mihi dari... vehicla quī vehar,
id. Aul. 3, 5, 28:multa concurrunt simul, Quī conjecturam hanc facio,
Ter. And. 3, 2, 32:in tantā paupertate decessit, ut quī efferretur, vix reliquerit,
Nep. Arist. 3, 2.—Esp., of price, at what price, for how much, = quanti:B.indica minumo daturus quī sis, quī duci queat,
Plaut. Pers. 4, 4, 41:quī datur, tanti indica,
id. ib. 4, 4, 109:ut quantum possit quīque liceat veneant,
id. Men. 3, 3, 25.—Transf., that, in order that: Ca. Restim volo mihi emere. Ps. Quam ob rem? Ca. Quī me faciam pensilem, Plaut. Ps. 1, 1, 87:C.ut det, quī fiamus liberi,
id. Aul. 2, 4, 31:facite, fingite, invenite, efficite, quī detur tibi: Ego id agam, mihi quī ne detur,
Ter. And. 2, 1, 34 sq. —Indef. (only with particles of emphasis and assurance; cf. Gr. pôs, and v. Fleck. Krit. Misc. p. 28; Lorenz ad Plaut. Most. 811; Brix ad Plaut. Capt. 550), in some way, somehow, surely (ante-class.); with hercle:hercle quī, ut tu praedicas, Cavendumst me aps te irato,
Plaut. Ps. 1, 5, 58:hercle quī multo improbiores sunt, quam a primo credidi,
id. Most. 3, 2, 139:hercle quī aequom postulabat senex,
id. Stich. 4, 1, 53; id. Men. 2, 3, 74.—With edepol:edepol quī te de isto multi cupiunt nunc mentirier,
Plaut. Mil. 3, 1, 184:edepol quī quom hanc magis contemplo, magis placet,
id. Pers. 4, 4, 15; id. Am. 2, 2, 144.—With at (cf. atquī), and yet, but somehow: Gr. Non audio. Tr. At pol quī audies, Plaut. Rud. 4, 3, 9; id. Am. 2, 2, 73.— With quippe: horum tibi istic nihil eveniet, quippe quī ubi quod subripias nihil est, Plaut. Aul. 2, 5, 22:ea nimiast ratio, quippe quī certo scio, etc.,
id. Truc. 1, 1, 49:quippe quī Magnarum saepe id remedium aegritudinumst,
Ter. Heaut. 3, 2, 27.—With ut:an id est sapere, ut quī beneficium a benevolente repudies?
Plaut. Trin. 3, 2, 11:et eum morbum mi esse, ut quī med opus sit insputarier?
id. Capt. 3, 4, 21; id. Bacch. 2, 3, 49. -
18 qui
1.qui, quae, quod (old forms: nom. quei; gen. quojus; dat. quoi, and in inscrr. QVOEI, QVOIEI, and QVEI; abl. qui; plur. ques or queis; fem. QVAI; neutr. qua; dat. and abl. queis and quĭs.—Joined with cum: quocum, quācum, quicum, quibuscum;I.rarely cum quo,
Liv. 7, 33:cum quibus,
id. 4, 5. — Placed also before other prepositions: quas contra, quem propter, etc.; v. h. praepp.), pron.Interrog., who? which? what? what kind or sort of a? (adjectively; while quis, quid is used substantively; qui, of persons, asks for the character, quis usu. for the name).A.In direct questions: quae haec daps est? qui festus dies? what sort of a feast? what kind of a festival? Liv. And. ap. Prisc. p. 752 P. (a transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto; cf. Herm. Doctr. Metr. p. 619): Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Th. Qui Chaerea? what Chærea? Ter. Eun. 5, 1, 8:B.qui color, nitor, vestitus?
id. ib. 2, 2, 11:qui cantus dulcior inveniri potest? quod carmen aptius? qui actor in imitandā veritate jucundior?
Cic. de Or. 2, 8, 34:virgo, quae patria est tua?
Plaut. Pers. 4, 4, 88:occiso Sex. Roscio, qui primus Ameriam nuntiat?
what sort of a person? Cic. Rosc. Am. 34, 96.—In indirect discourse:II. A.scribis te velle scire, qui sit rei publicae status,
what is the state of the country, Cic. Fam. 1, 7, 10:quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori... Hinc canere incipiam,
Verg. G. 1, 3:iste deus qui sit da, Tityre, nobis,
id. E. 1, 18; 2, 19; 3, 8; id. A. 3, 608:nescimus qui sis,
Cic. Div. in Caecil. 6, 20:qui sit, qui socium fraudarit, consideremus,
id. Rosc. Com. 6, 17.—As a simple rel.1.With antecedent expressed:2.habebat ducem Gabinium, quīcum quidvis rectissime facere posset,
Cic. Phil. 2, 19, 48:ille vir, cui patriae salus dulcior fuit,
id. Balb. 5, 11:vir acer, cui, etc.,
id. Brut. 35, 135:vir optimus, qui, etc.,
id. Fam. 14, 4, 2:Priscus, vir cujus, etc.,
Liv. 4, 46, 10; 23, 7, 4:quod ego fui ad Trasimenum, id tu hodie es,
id. 30, 30, 12:collaria, quae vocantur maelium,
Varr. R. R. 2, 9, 15:coloniam, quam Fregellas appellent,
Liv. 8, 23:sucus, quem opobalsamum vocant,
Plin. 12, 25, 54, § 116:sidere, quod Caniculam appellavimus,
id. 18, 28, 68, § 272. —With pronom. antecedent understood: QVI IN IVS VOCABIT, IVMENTVM DATO, Lex XII. Tabularum: SI ADORAT FVRTO, QVOD NEC MANIFESTVM ESCIT, ib. tab. 2, 1. 8:3.novistine hominem? ridicule rogitas, quīcum una cibum capere soleo,
Plaut. Trin. 4, 2, 60:beati, quīs contigit, etc.,
Verg. A. 1, 95:fac, qui ego sum, esse te,
Cic. Fam. 7, 23, 1. —The rel. freq. agrees with the foll. word:4.est locus in carcere, quod Tullianum appellatur,
Sall. C. 55, 3:ealoca, quae Numidia appellatur,
id. J. 18, 11:exstat ejus peroratio, qui epilogus dicitur,
Cic. Brut. 33, 127:justa gloria, qui est fructus virtutis,
id. Pis. 24, 57:domicilia conjuncta, quas urbes dicimus,
id. Sest. 42, 91. —Sometimes it agrees with the logical, not the grammatical antecedent:5.ne tu me arbitrare beluam, qui non novisse possim, quīcum aetatem exegerim,
Plaut. Trin. 4, 2, 112:ubi est scelus qui me perdidit?
Ter. And. 3, 5, 1:hoc libro circumcisis rebus, quae non arbitror pertinere ad agriculturam,
Varr. R. R. 1, 1, 11:abundantia earum rerum, quae prima mortales ducunt,
Sall. J. 41, 1; Cic. Fam. 2, 8, 2:illa furia muliebrium relligionum, qui, etc.,
id. ib. 1, 9, 15: alteram alam mittit, qui satagentibus occurrerent, Auct. B. Afr. 78. —Relating to a remote subject:6.annis ferme DX post Romam conditam Livius fabulam dedit... anno ante natum Ennium: qui (sc. Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
Cic. Tusc. 1, 1, 3; v. the commentators ad loc.; Liv. 21, 26, 2; 31, 38, 10; 37, 14, 2; cf. Krehl ad Prisc. 2, 9, § 48, p. 91.—The antecedent is sometimes repeated after the rel.:7.erant itinera duo, quibus itineribus, etc.,
Caes. B. G. 1, 6. —In a question, with ne affixed: sed ubi Artotrogus hic est? Art. Stat propter virum fortem... Mil. Quemne ego servavi in campis Curculioniis? whom I saved? Plaut. Mil. 1, 1, 9:B.quemne ego vidi?
whom I saw? Ter. And. 4, 4, 29.—With an accessory signif., causal or final, joined to the subj.1.As, because, seeing that, since:2.Actio maluimus iter facere pedibus, qui incommodissime navigassemus,
Cic. Att. 5, 9, 1:hospes, qui nihil suspicaretur,
id. Verr. 2, 1, 25, § 64;ingrata es, ore quae caput nostro Incolume abstuleris,
Phaedr. 1, 8, 11.—Qui, with the subj., also follows dignus, indignus, aptus, idoneus, etc., answering the question, to or for what? dignus est, qui imperet, i. e. to, Cic. Leg. 3, 2, 5:3.dignum esse dicunt, quīcum in tenebris mices,
id. Off. 3, 19, 77:socios haud indignos judicas, quos in fidem receptos tuearis,
Liv. 23, 43:idoneus nemo fuit quem imitarere,
Cic. Verr. 2, 3, 16, § 41.—Also after demonstrr. or clauses expressing or implying a quality or degree which is defined or explained in the rel.-clause:4.qui potest temperantiam laudare is, qui ponat summum bonum in voluptate?
Cic. Off. 3, 33, 117:nullo modo videre potest quicquam esse utile, quod non honestum sit,
id. ib. 3, 19, 77:non sumus ii, quibus nihil verum esse videatur,
id. N. D. 1, 5, 12:nunc dicis aliquid quod ad rem pertineat,
id. Rosc. Am. 18, 52:quis potest esse tam mente captus, qui neget?
as that, that, to, id. Cat. 3, 9.—To express a purpose, design, in order that, to:C.sunt autem multi, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur,
Cic. Off. 1, 14, 43:Caesar equitatum praemisit, qui viderent,
Caes. B. G. 1, 15:domi creant decem praetores, qui exercitui praeessent,
Nep. Milt. 1, 4. —The rel. serves as a connective, instead of is, ea, id, with a conj.:D.res loquitur ipsa, quae semper valet plurimum,
and this, Cic. Mil. 20, 53:ratio docet esse deos, quo concesso, confitendum est, etc.,
id. N. D. 2, 30, 75.—The rel. sometimes means, by virtue of, according to, such:E.quae tua natura est,
according to your disposition, Cic. Fam. 13, 78, 2:qui meus amor in te est,
such is my love, id. ib. 7, 2, 1.—In neutr. sing.a.Quod signifies,1.As much as, as far as, what, = quantum:2.adjutabo quod potero,
Ter. Heaut. 3, 1, 7:cura, quod potes, ut valeas,
Cic. Fam. 14, 4, 6:quae tibi mandavi, velim ut cures, quod sine molestiā tuā facere poteris,
id. Att. 1, 5, 7:tu tamen, quod poteris, nos consiliis juvabis,
id. ib. 10, 2, 2; 11, 2, 2; 11, 12, 4; id. Fam. 3, 2, 2:nihil cuiquam, quod suum dici vellet,
id. Verr. 2, 4, 16, § 36:(Epicurus) se unus, quod sciam, sapientem profiteri est ausus,
id. Fin. 2, 3, 7:quod tuo commodo fiat,
id. Fam 4, 2, 4: quod litteris exstet, [p. 1511] id. Tusc. 1, 16, 38:quod sciam,
Plaut. Ps. 4, 6, 14:quod ad me attinet,
as far as depends on me, for my part, Cic. Rosc. Am. 42, 122.— With ellips. of attinet: quod ad Caesarem crebri et non belli de eo rumores, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4; Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 7; Varr. L. L. 5, § 57 Müll.—With gen.:quod operae,
so much trouble, Cic. Off. 1, 6, 19:quod aeris,
Liv. 8, 20. —Wherein:b.si quid est, Quod mea opera opus sit vobis,
Ter. And. 4, 3, 23.—Quo, abl. neutr., with compp. (with or without hoc, eo, or tanto): quo... eo, by how much, by so much, the... the:III.quo difficilius, hoc praeclarius,
Cic. Off. 1, 19, 64.—Indef., any one, any; with si, num, ne, v. quis:2. I.quaeritur, num quod officium aliud alio majus sit,
Cic. Off. 1, 3, 7:si qui graviore vulnere accepto equo deciderat,
Caes. B. G. 1, 48:nisi si qui publice ad eam rem constitutus esset,
Cic. Leg. 2, 26, 65:(BACANALIA) SEI QVA SVNT, S. C. de Bacchan.: ne qui forte putet,
Cic. de Or. 1, 2, 8.Interrog., in what manner? how? whereby? by what means? why?A.In direct questions:B.quī minus eadem histrioni sit lex quae summo viro?
Plaut. Am. prol. 76:Quī, amabo?
id. Bacch. 1, 1, 19:quī scire possum?
id. ib. 2, 2, 13:Quī in mentem venit tibi istuc facinus facere?
id. ib. 4, 4, 31:Quī non?
id. ib. 5, 2, 44:quī vero dupliciter?
id. Mil. 2, 3, 25:quī vero?
id. Merc. 2, 3, 60:quī scis?
Ter. And. 2, 1, 2:quī istuc facere potuit?
id. Eun. 4, 3, 15:quī potui melius?
id. Ad. 2, 2, 7:sed nos deum nisi sempiternum intellegere quī possumus?
Cic. N. D. 1, 10, 25:quī potest esse in ejusmodi trunco sapientia?
id. ib. 1, 30, 84:quī potest?
id. Ac. 2, 31, 100:quī ego minus in Africam traicerem,
Liv. 28, 43, 18.—In indirect questions:C.nimis demiror, quī illaec me donatum esse aureā paterā sciat,
Plaut. Am. 2, 2, 133:quī istuc credam ita esse, mihi dici velim,
Ter. Phorm. 5, 6, 15:nec quī hoc mihi eveniat scio,
id. Hec. 2, 3, 6:neque videre, quī conveniat,
Liv. 42, 50. —In curses (cf. Gr. pôs, and Lat. utinam), how, would that, if but: quī illum di deaeque magno mactassint malo, Enn. ap. Non. 342, 14 (Trag. Rel. v. 377 Vahl.):II. 1.quī te Juppiter dique omnes perduint!
Plaut. Men. 5, 5, 31:quī istum di perdant!
id. Trin. 4, 2, 78:quī te di omnes perdant!
id. ib. 4, 2, 155; Ter. Phorm. 1, 2, 73.—Ellipt.:quī illi di irati!
Cic. Att. 4, 7, 1.—In gen.: date ferrum, quī me animā privem, Enn. ap. Non. p. 474, 30 (Trag. Rel. v. 233 Vahl.):2.patera, quī Pterela potitare rex est solitus,
Plaut. Am. 1, 1, 104; 1, 3, 37:sucophantia, quī admutiletur miles,
id. Mil. 3, 1, 172; id. Capt. 1, 1, 33; 3, 4, 24:mihi dari... vehicla quī vehar,
id. Aul. 3, 5, 28:multa concurrunt simul, Quī conjecturam hanc facio,
Ter. And. 3, 2, 32:in tantā paupertate decessit, ut quī efferretur, vix reliquerit,
Nep. Arist. 3, 2.—Esp., of price, at what price, for how much, = quanti:B.indica minumo daturus quī sis, quī duci queat,
Plaut. Pers. 4, 4, 41:quī datur, tanti indica,
id. ib. 4, 4, 109:ut quantum possit quīque liceat veneant,
id. Men. 3, 3, 25.—Transf., that, in order that: Ca. Restim volo mihi emere. Ps. Quam ob rem? Ca. Quī me faciam pensilem, Plaut. Ps. 1, 1, 87:C.ut det, quī fiamus liberi,
id. Aul. 2, 4, 31:facite, fingite, invenite, efficite, quī detur tibi: Ego id agam, mihi quī ne detur,
Ter. And. 2, 1, 34 sq. —Indef. (only with particles of emphasis and assurance; cf. Gr. pôs, and v. Fleck. Krit. Misc. p. 28; Lorenz ad Plaut. Most. 811; Brix ad Plaut. Capt. 550), in some way, somehow, surely (ante-class.); with hercle:hercle quī, ut tu praedicas, Cavendumst me aps te irato,
Plaut. Ps. 1, 5, 58:hercle quī multo improbiores sunt, quam a primo credidi,
id. Most. 3, 2, 139:hercle quī aequom postulabat senex,
id. Stich. 4, 1, 53; id. Men. 2, 3, 74.—With edepol:edepol quī te de isto multi cupiunt nunc mentirier,
Plaut. Mil. 3, 1, 184:edepol quī quom hanc magis contemplo, magis placet,
id. Pers. 4, 4, 15; id. Am. 2, 2, 144.—With at (cf. atquī), and yet, but somehow: Gr. Non audio. Tr. At pol quī audies, Plaut. Rud. 4, 3, 9; id. Am. 2, 2, 73.— With quippe: horum tibi istic nihil eveniet, quippe quī ubi quod subripias nihil est, Plaut. Aul. 2, 5, 22:ea nimiast ratio, quippe quī certo scio, etc.,
id. Truc. 1, 1, 49:quippe quī Magnarum saepe id remedium aegritudinumst,
Ter. Heaut. 3, 2, 27.—With ut:an id est sapere, ut quī beneficium a benevolente repudies?
Plaut. Trin. 3, 2, 11:et eum morbum mi esse, ut quī med opus sit insputarier?
id. Capt. 3, 4, 21; id. Bacch. 2, 3, 49. -
19 stultus
stultus, a, um, adj. [root star-; v. stolidus], foolish, simple, silly, fatuous, etc. (cf.: insulsus, ineptus, insipiens, brutus).I.Lit.:II.stulti, stolidi, fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2; cf. Ter. Heaut. 5, 1, 4:inepte stultus es,
Plaut. Most. 2, 2, 64:mulier stulta atque inscita,
id. Men. 2, 3, 85:ex stultis insanos facere,
Ter. Eun. 2, 2, 23: deum qui non summum putet, stultum (existumat), Caecil. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 68:ego vero te non stultum ut saepe, non improbum, ut semper, sed dementem et insanum, rebus vincam necessariis,
Cic. Par. 4, 1, 27:o stultos Camillos, Curios, Fabricios!
id. Pis. 24, 58:auditor,
id. Font. 6, 13: stultus est, qui cupida cupiens cupienter cupit, Enn. ap. Non. 91, 8:sicut ego feci stultus! contrivi diem,
Plaut. Cas. 3, 3, 4:ut vel non stultus quasi stulte cum sale dicat aliquid,
Cic. de Or. 2, 68, 274:quos ait Caecilius comicos, stultos senes, hos significat credulos, obliviosos, dissolutos,
id. Sen. 11, 36; cf. id. Lael. 26, 100:nisi sis stultior stultissimo,
Plaut. Am. 3, 2, 26:stultior stulto fuisti,
id. Curc. 4, 3, 19.—As subst.: stultus, i, m., a fool:stulto intellegens quid interest!
Ter. Eun. 2, 2, 1; id. Ad. 4, 7, 6:stultorum plena sunt omnia,
Cic. Fam. 9, 22, 4:lux stultorum festa,
Ov. F. 2, 513; cf.:stultorum feriae appellabantur Quirinalia, quod eo die sacrificabant hi, qui solenni die aut non potuerunt rem divinam facere aut ignoraverunt,
Fest. p. 316 Müll.—Transf., of things concrete and abstract:nulla est tam stulta civitas, etc.,
Cic. Rep. 3, 18, 28:stultā ac barbarā arrogantiā elati,
Caes. B. C. 3, 59:cogitationes,
Hirt. B. G. 8, 10, 4:laetitia,
Sall. C. 51, 31:levitas,
Phaedr. 5, 7, 3: gloria, id. 3, 17, 12:dies,
i. e. foolishly spent, Tib. 1, 4, 34; cf.vita,
Sen. Ep. 15, 10:ignes,
Ov. M. 9, 746:consilium stultissimum,
Liv. 45, 23, 11:opes,
Mart. 2, 16, 4:labor,
id. 2, 86, 10:quod cavere possis, stultum admittere est,
Ter. Eun. 4, 6, 23:quid autem stultius quam, etc.,
Cic. Lael. 15, 55; cf. id. Rab. Post. 8, 22 (v. in the foll.).—Hence, adv.: stultē, foolishly, sillily:stulte facere,
Plaut. Most. 1, 3, 30:dupliciter stulte dicunt,
Varr. L. L. 9, § 45 M¨ll.— Comp.:quid stultius, quam, etc.,
Cic. Rab. Post. 8, 22:stultius atque intemperantius,
Liv. 30, 13, 14.— Sup.:haec et dicuntur et creduntur stultissime,
Cic. N. D. 2, 28, 70. -
20 ACCOUNT: ON TWO ACCOUNTS
[ADV]DUPLICITER
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Marsilio de Padua — (1275 80 1342 43) fue un filósofo italiano, pensador político, médico y teólogo. Nació en Padua de una familia de jueces y notarios. Su padre, Bonmatteo de Maianardini, fue notario de la Universidad de Padua. El año de su nacimiento es incierto.… … Wikipedia Español
Caecilia, S. (6) — 6S. Caecilia (al. Clara), (12. Aug.), Jungfrau und Abtissin auf dem Romarichsberg in Lothringen, war eine Tochter des hl. Romarich dem Leibe und dem Geiste nach (R. dupliciter filia) und folgte ihrem Vater in die Einsamkeit der Klosterzelle.… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
ANNI Gratiae — dicti quod a Natali Christi initium sumant, Ios. Scaliger in Canonibus Isagog. p. 275. ubi observat, Aethiopes aeram Martyrum dupliciter putare, aut ab annis expansis Diocletiani, aut a periodis Dionysianis: ab annis enim Diocleriani, abiectis… … Hofmann J. Lexicon universale
CHALDAEA — Asiae maioris regio, inter Euphratem, Tigtim, sinum Persicum, et montana Arabiae desertae adeoque Arabiae contermina, plana, fontium indiga, in qua Babylon civitas magna. Populi Chaldaei. Hebraice Chasdim, i. e. quasi damones, aut quasi… … Hofmann J. Lexicon universale
COMPONERE — Gladiatbrum verbum, qui postquarn in arenam ducti sunt, paria inter se componi dicebantur. Lucilius, cum Placidiano hic componitur. Petronius. Egosic iam paria composueram, ut; si depugnandum foret, ipse cum Quartrlla consisterem etc. Aulon.… … Hofmann J. Lexicon universale
DII — ingenii ab Unius notitia exerrantis figmentum, tot fuêre apud Gentiles, quot deprehendêrunt vel usui suo, vel terrori, vel admirationi apta instrumenta; omisso Eo, qui solus horum Auctor, naturâ suâ invisibilis, per visibilia haec sua opera ipsis … Hofmann J. Lexicon universale
NOVENDIALE Sacrum — dupliciter a Romanis actum fuit: unô modô, cum defunctis parentabant seque lustrabant; alterô, cum prodigium quoddam accidisset, quod Novendiali sacrô esset expiandum. Fiebat hoc per novem continuos dies, unde ei nomen; vel a Pontifice Maximo vel … Hofmann J. Lexicon universale
PALAESTINS — provincia Syriae Arabiae contermina. Herodot. tota n Syriam vocat Palaestinam. In ea quinque civita tes continebantur, Gaza, Ascalon, Gath, Accaron, et Azotus. Vide Plin. l. 5. c. 20 et l. 6. c. 27. Alii terram Sanctam vocant, in Galilaeam ad… … Hofmann J. Lexicon universale
PANNI Infantiae Latinis — quae Graeci σπάργανα, δεσμὰ, ράκη, Latini iterum Cunabula et Incunabula dixêre, i. e. fasciolae, quibus infantes involvi soliti. Sicut enim Cunae lectuli erant illi mobiles, in quibus pueri cubabant; ita cunabula vel incunabula vincula dicta sunt … Hofmann J. Lexicon universale
PARTHIA — I. PARTHIA Asiae regio, perampla, ab occasu Mediâ, ab Aquilone Hyrcaniâ, ab ortu Arianâ, a meridie Carmaniae desertis terminata. Parthenen Qu. Curtius vocat. l. 6. 2. c. ubi docet Parthos Scitharum progeniem esse, quod et Dionys. testatur.… … Hofmann J. Lexicon universale
RELAPSI — in Communione Romana dupliciter dicuntur vel in haeresin, vel in fautoriam haeresis. Relapsi in haresin sunt, qui postquam vel facti evidentiâ, vel confessione propriâ, vel testium legitimâ productione convicti sunt, haeresin publice, abiurârunt … Hofmann J. Lexicon universale
