-
1 ambitio
ambitio, ōnis, f. (ambio), das Herumgehen, I) im allg., a) abstr., der Umlauf, die Bahn eines Planeten, Macr. somn. Scip. 1, 17, 16 u. 20, 26. – b) konkret, die Umgebung, Solin. 22, 7; 35, 8. Minuc. Fel. 4, 6. – II) prägn., das Herumgehen als Bittsteller. 1) eig., als publiz. t.t., die Bewerbung um ein Ehrenamt durch persönl. Anhalten beim Volke, die Amtsbewerbung, homines ad ambitionem gratiosissimi, Cic.: quod me ambitio et forensis labor ab omni illa cogitatione abstrahebat, Cic.: scio enim quam timida sit ambitio, Cic.: illis difficile est in potestatibus temperare, qui per ambitionem probos se simulavere, bei ihren Amtsbewerbungen, Sall.: tanta exarsit ambitio, ut primores etiam civitatis prensarent homines, Liv.: u. Plur., ut studia cupiditatesque honorum atque ambitiones ex hominibus civitatibusque tollerentur, Cic. Verr. 2, 132: quid de nostris ambitionibus, quid de cupiditate honorum loquar? Cic. Tusc. 2, 62. – ambitio annua, die jährliche Bewerbung (um das Königsamt bei den Vejentern), Liv. 5, 1, 3. – 2) übtr.: a) das Streben nach äußerer Ehre, u. zwar: α) der Drang-, das Streben nach Ehre u. Rang im Staate, das Streben-, die Rücksichten des Ehrgeizes, die ehrgeizigen Bestrebungen u. Pläne, der Ehrgeiz, die Ehrsucht des nach Ehrenstellen u. hoher Stellung Strebenden, licet ipsa vitium sit ambitio, tamen frequenter causa virtutis est, Quint.: me ambitio quaedam ad honorum studium duxit, Cic.: in Scipione ambitio maior, Cic.: a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat, Sall.: aut ab avaritia aut miserā ambitione (den leidigen Ehrgeiz) laborat, Hor.: quibus ambitio est m. folg. Infin., Tac. ann. 14, 22: Plur., Rutil. Lup. 2, 16. – β) das Streben nach Ehre bei andern übh., der Ehrgeiz, die Ehrsucht übh., dah. auch die Sucht zu glänzen, die Eitelkeit, Prunksucht (s. Kritz Tac. Agr. 1, 2), declamatores quosdam perversa ducit ambitio, ut expositā controversiā protinus dicere velint, Quint.: ambitio et luxuria et impotentia scaenam desiderant, Sen.: ambitione relegatā te dicere possum, ohne jede Eitelkeit, ohne jeden eitlen Dünkel, Hor.: hiemem non per oppida neque ex ambitione mea egi, nicht nach Eingebungen meiner Eitelkeit, Sall. fr.: funerum nulla ambitio, bei L. kein eitler Prunk, Tac.: magnā eum (Platonem) ambitione Syracusas perduxit, mit Aufsehen machendem großem Gepränge, Nep.: non fames nobis ventris nostri magno constat, sed ambitio, Sen. – b) das Streben-, Haschen nach Gunst, das Buhlen um die Gunst der Menge od. der einzelnen, die man zu gewissen Zwecken braucht, Gunstbeflissenheit, Gunstbuhlerei, Gunsterschleichung, die Rücksichtnahme, die (selbstsüchtigen) Nebenrücksichten, das rücksichtsvolle-, berechnende Benehmen, die rück sichtsvolle Aufmerksamkeit, die rücksichtsvolle Nachsicht od. -Schonung, die Ansehung der Person, die selbstsüchtigen Absichten, die Wohldienerei, Liebedienerei, die Parteilichkeit (s. Halm Cic. Sest. 10 ed. mai. Heräus Tac. hist. 1, 1, 9), ambitio popularis, Iustin.: virtute vos victores vivere dixit, non ambitione neque perfidiā, Plaut.: non puto existimare te ambitione me labi, Cic.: dux tantā temperantiā inter ambitionem saevitiamque moderatus, gunstsuchender Milde, Sall.: ambitione vulgi tacitum favorem militum quaerunt, Iustin, (u. so oft von dem Buhlen des Feldherrn usw. um die Gunst der Soldaten, s. Fabri Sall. Iug. 45, 1 u. Liv. 22, 42, 12): ius sibi per ambitionem dictum non esse, aus parteilicher Rücksichtnahme, aus Parteilichkeit, Liv. – c) übh. das eifrige Streben, das Haschen nach etw., das Buhlen um etw., amb. gloriae, Tac.: ambitio conciliandae provinciae ad spes novas, Tac. – absol. = eifrige Bemühung, magnā ambitione admitti non poterat, trotz der größten u. eifrigsten Bemühungen, Iustin. 1, 3, 2: u. so somnum quibuscumque ambitionibus adhibendum, Cael. Aur. acut. 1, 17, 171.
-
2 ambitio
ambitio, ōnis, f. (ambio), das Herumgehen, I) im allg., a) abstr., der Umlauf, die Bahn eines Planeten, Macr. somn. Scip. 1, 17, 16 u. 20, 26. – b) konkret, die Umgebung, Solin. 22, 7; 35, 8. Minuc. Fel. 4, 6. – II) prägn., das Herumgehen als Bittsteller. 1) eig., als publiz. t.t., die Bewerbung um ein Ehrenamt durch persönl. Anhalten beim Volke, die Amtsbewerbung, homines ad ambitionem gratiosissimi, Cic.: quod me ambitio et forensis labor ab omni illa cogitatione abstrahebat, Cic.: scio enim quam timida sit ambitio, Cic.: illis difficile est in potestatibus temperare, qui per ambitionem probos se simulavere, bei ihren Amtsbewerbungen, Sall.: tanta exarsit ambitio, ut primores etiam civitatis prensarent homines, Liv.: u. Plur., ut studia cupiditatesque honorum atque ambitiones ex hominibus civitatibusque tollerentur, Cic. Verr. 2, 132: quid de nostris ambitionibus, quid de cupiditate honorum loquar? Cic. Tusc. 2, 62. – ambitio annua, die jährliche Bewerbung (um das Königsamt bei den Vejentern), Liv. 5, 1, 3. – 2) übtr.: a) das Streben nach äußerer Ehre, u. zwar: α) der Drang-, das Streben nach Ehre u. Rang im Staate, das Streben-, die Rücksichten des Ehrgeizes, die ehrgeizigen Bestrebungen u. Pläne, der Ehrgeiz, die Ehrsucht des nach Ehrenstellen u. hoher Stellung Strebenden, licet ipsa vitium sit ambitio, tamen————frequenter causa virtutis est, Quint.: me ambitio quaedam ad honorum studium duxit, Cic.: in Scipione ambitio maior, Cic.: a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat, Sall.: aut ab avaritia aut miserā ambitione (den leidigen Ehrgeiz) laborat, Hor.: quibus ambitio est m. folg. Infin., Tac. ann. 14, 22: Plur., Rutil. Lup. 2, 16. – β) das Streben nach Ehre bei andern übh., der Ehrgeiz, die Ehrsucht übh., dah. auch die Sucht zu glänzen, die Eitelkeit, Prunksucht (s. Kritz Tac. Agr. 1, 2), declamatores quosdam perversa ducit ambitio, ut expositā controversiā protinus dicere velint, Quint.: ambitio et luxuria et impotentia scaenam desiderant, Sen.: ambitione relegatā te dicere possum, ohne jede Eitelkeit, ohne jeden eitlen Dünkel, Hor.: hiemem non per oppida neque ex ambitione mea egi, nicht nach Eingebungen meiner Eitelkeit, Sall. fr.: funerum nulla ambitio, bei L. kein eitler Prunk, Tac.: magnā eum (Platonem) ambitione Syracusas perduxit, mit Aufsehen machendem großem Gepränge, Nep.: non fames nobis ventris nostri magno constat, sed ambitio, Sen. – b) das Streben-, Haschen nach Gunst, das Buhlen um die Gunst der Menge od. der einzelnen, die man zu gewissen Zwecken braucht, Gunstbeflissenheit, Gunstbuhlerei, Gunsterschleichung, die Rücksichtnahme, die (selbstsüchtigen) Nebenrücksichten, das rücksichtsvolle-, berechnende Benehmen, die rück-————sichtsvolle Aufmerksamkeit, die rücksichtsvolle Nachsicht od. -Schonung, die Ansehung der Person, die selbstsüchtigen Absichten, die Wohldienerei, Liebedienerei, die Parteilichkeit (s. Halm Cic. Sest. 10 ed. mai. Heräus Tac. hist. 1, 1, 9), ambitio popularis, Iustin.: virtute vos victores vivere dixit, non ambitione neque perfidiā, Plaut.: non puto existimare te ambitione me labi, Cic.: dux tantā temperantiā inter ambitionem saevitiamque moderatus, gunstsuchender Milde, Sall.: ambitione vulgi tacitum favorem militum quaerunt, Iustin, (u. so oft von dem Buhlen des Feldherrn usw. um die Gunst der Soldaten, s. Fabri Sall. Iug. 45, 1 u. Liv. 22, 42, 12): ius sibi per ambitionem dictum non esse, aus parteilicher Rücksichtnahme, aus Parteilichkeit, Liv. – c) übh. das eifrige Streben, das Haschen nach etw., das Buhlen um etw., amb. gloriae, Tac.: ambitio conciliandae provinciae ad spes novas, Tac. – absol. = eifrige Bemühung, magnā ambitione admitti non poterat, trotz der größten u. eifrigsten Bemühungen, Iustin. 1, 3, 2: u. so somnum quibuscumque ambitionibus adhibendum, Cael. Aur. acut. 1, 17, 171. -
3 ambitio
ambĭtĭo, ōnis, f. [ambio], a going round.I.In the time of the republic, t. t. (v. ambio, II. B.), the going about of candidates for office in Rome, and the soliciting of individual citizens for their vote, a canvassing, suing for office (by just and lawful means;II.while ambitus denotes unlawful means, as bribery, threats, etc.): quid de nostris ambitionibus loquar?
Cic. Tusc. 2, 26, 62:mea me ambitio ab omni illā cogitatione abstrahebat,
id. Sull. 4:cum ambitionis nostrae tempora postulabant,
id. Planc. 18, 45:si infinitus forensium rerum labor et ambitionis occupatio decursu honorum etiam aetatis flexu constitisset,
id. de Or. 1, 1, 1:hic magistratus a populo summā ambitione contenditur,
id. Verr. 2, 53, 131:tanta exarsit ambitio, ut primores civitatis prensarent homines,
Liv. 3, 35, 1 et saep.—A.. In gen., a striving for one's favor or good-will; an excessive desire to please, flattery, adulation:B.ambitione labi,
Cic. Brut. 69, 244:sive aliquā suspitione sive ambitione adducti,
id. Clu. 28, 76:in Scipione ambitio major, vita tristior,
id. Off. 1, 30, 108 Heus., Beier, and Gernh.: Dionysius Platonem magnā ambitione Syracusas perduxit, in an ostentatious manner, for the purpose of securing his favor, Nep. Dion, 2, 2 Br. and Dähn.:ambitio (i.e. studium Fabiis placendi) obstabat,
Liv. 5, 36:ambitione relegatā,
without flattery, Hor. S. 1, 10, 84: ambitionem scriptoris facile averseris, obtrectatio et livor pronis auribus accipiuntur, Tac. H. 1, 1:nullo officii aut ambitionis genere omisso, i.e. nullis blanditiis,
Suet. Oth. 4:coronas quam parcissime et sine ambitione tribuit,
id. Aug. 25 et saep.—Hence, also partiality:jus sibi per ambitionem dictum non esse,
Liv. 3, 47.—With the predom. idea of the purpose or end, a desire for honor, popularity, power, display, etc.; in bon. part., ambition; in mal. part., vanity. —So in Lucr. of the ambitious efforts of men:C.Angustum per iter luctantes ambitionis,
struggling to press through the narrow way of ambition, Lucr. 5, 1132:me ambitio quaedam ad honorum studium duxit,
Cic. Att. 1, 17:Miserrima omnino est ambitio honorumque contentio,
id. Off. 1, 25:a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat,
Sall. C. 4, 2:aut ab avaritiā aut miserā ambitione laborat,
Hor. S. 1, 4, 26:Vitā solutorum miserā ambitione gravique,
id. ib. 1, 6, 129; so id. ib. 2, 3, 78;2, 6, 18: inanis,
id. Ep. 2, 2, 207:levis,
Ov. F. 1, 103 al.:licet ipsa vitium sit ambitio, tamen frequenter causa virtutum est,
Quint. 1, 2, 22:perversa,
id. 10, 7, 20:funerum nulla ambitio,
no display, pomp, Tac. G. 27.—Great exertion:D.cum admitti magnā ambitione aegre obtinuisset,
Just. 1, 3.—That which surrounds (v. ambio, 2.;postclass. for ambitus): vimineos alveos circumdant ambitione tergorum bubulorum,
with a wrapping of cowhide, Sol. 22:fuliginem ambitio extimae cutis cohibet,
id. 35: ita assedimus, ut me ex tribus medium lateris ambitione protegerent, Min. Oct. 4. -
4 ambitio
ambĭtĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'entourer, action d'envelopper. [st2]2 [-] (action d'entourer pour obtenir une fonction) recherche des honneurs, brigue (légale), tournées (électorales), démarches (du candidat), campagne électorale, recherche passionnée du pouvoir politique, ambition, vues intéressées. [st2]3 [-] (action d'entourer pour obtenir la faveur des personnes) désir de plaire, flatterie, adulation, complaisance, esprit de partialité, condescendance. [st2]4 [-] (action d'entourer pour faire honneur) entourage, cortège, escorte, pompe, appareil. [st2]4 [-] vanité, faste, ostentation, luxe. - quid de nostris ambitionibus loquar? Cic. Tusc. 2, 26, 62: que dire de nos brigues? - per ambitionem, Liv. 3, 47: par esprit de partialité. - ambitione relegatâ, Hor. S. 1, 10, 84: sans flatterie, impartialement. - deliquere homines adulescentuli per ambitionem, Sall. C. 52: ce sont de jeunes gens qui ont failli par ambition. - ex ambitione meâ, Sall.: pour me rendre populaire (auprès des troupes). - eum ambitione magna Syracusas perduxit, Nep. Dion, 2: il le fit conduire à Syracuse en grande pompe. - funerum nulla ambitio, Tac.: nulle faste dans les funérailles. - ambitio: brigue (légale) [] ambitus: brigue (illégale).* * *ambĭtĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'entourer, action d'envelopper. [st2]2 [-] (action d'entourer pour obtenir une fonction) recherche des honneurs, brigue (légale), tournées (électorales), démarches (du candidat), campagne électorale, recherche passionnée du pouvoir politique, ambition, vues intéressées. [st2]3 [-] (action d'entourer pour obtenir la faveur des personnes) désir de plaire, flatterie, adulation, complaisance, esprit de partialité, condescendance. [st2]4 [-] (action d'entourer pour faire honneur) entourage, cortège, escorte, pompe, appareil. [st2]4 [-] vanité, faste, ostentation, luxe. - quid de nostris ambitionibus loquar? Cic. Tusc. 2, 26, 62: que dire de nos brigues? - per ambitionem, Liv. 3, 47: par esprit de partialité. - ambitione relegatâ, Hor. S. 1, 10, 84: sans flatterie, impartialement. - deliquere homines adulescentuli per ambitionem, Sall. C. 52: ce sont de jeunes gens qui ont failli par ambition. - ex ambitione meâ, Sall.: pour me rendre populaire (auprès des troupes). - eum ambitione magna Syracusas perduxit, Nep. Dion, 2: il le fit conduire à Syracuse en grande pompe. - funerum nulla ambitio, Tac.: nulle faste dans les funérailles. - ambitio: brigue (légale) [] ambitus: brigue (illégale).* * *Ambitio, Verbale. Cic. Ambition, Trop grande convoitise d'honneur, ou de gloire.\Ambitio, pro Aucupatione gratiae. Cic. Quand on tache de venir en credit, et d'avoir la bonne grace de chascun.\Ambitionis manifestus aliquis. Tacit. Duquel l'ambition est toute manifeste.\Ambitio, Contentio et flagitatio. Cic. Importunité, Requestes importunes.\Non committo, vt ambitione mea conturbem officium tuum. Cic. Par mon importunité et envie que j'aye de monstrer que j'ay credit envers toy.\Ambitione summa a populo contenditur magistratus. Cic. Est demandé avec grande importunité.\Ambitio. Solin. Circuit. -
5 ambitiō
ambitiō ōnis, f [ambio], a going about.— Esp., of candidates for office, the soliciting of votes (by lawful means): mea me ambitio cogitatione abstrahebat: tanta exarsit ambitio, ut, etc., L.: Quid de nostris ambitionibus loquer? — A striving for favor, courting, flattery, adulation: ambitione adducti: in Scipione ambitio maior, vita tristior: Platonem magnā ambitione perduxit, ostentatiously, N.: ambitione relegatā, without flattery, H.: ius sibi per ambitionem dictum, favoritism, L.—A desire for honor, thirst for popularity: ambitio honorumque contentio: mala, S.: miserā, H.: inanis, H.: funerum, pomp, Ta.* * *ambition; desire for/currying favor/popularity, flattery; vote canvassing; pomp -
6 ambitio
ambitio ambitio, onis f честолюбие -
7 ambitio
ambitio ambitio, onis f тщеславие -
8 ambitio
ambitio, onis, f., pomp, display, A. 25:23.* -
9 ambitio
yks.nom. ambitio; yks.gen. ambition; yks.part. ambitiota; yks.ill. ambitioon; mon.gen. ambitioiden ambitioitten; mon.part. ambitioita; mon.ill. ambitioihinambitio амбиция
амбиция -
10 ambitio
ōnis f. [ ambio ]1) хождение вокруг, круговое движение (sc. caeli Macr)2) окружение4) обхождение, обхаживание, искательство, домогательство, тж. угодничество, низкопоклонство, стремление расположить в свою пользуquid de nostris ambitionibus, quid de cupiditate honorum loquar? C — что сказать мне о наших домогательствах, о жажде почестей?ambitione relegata H — откинув лесть (т. е. без лести)5)а) честолюбие, тщеславие, суетностьambitionis occupatio C — погоня за почётными должностями, карьеризмб) страстное стремление, рвение, усиленное старание (a. gloriae T) -
11 ambitio
1) споспешествование, преимущество (1. 1 § 4 D. 3, 1. - влияние, вес) (1. 31 D. 4, 8. - ласкательность) (1. 6 C. 9, 27). 2) пристрастие (1. 79 § 1 D. 5, 1. 1. 24 § 17 D. 40, 5).Латинско-русский словарь к источникам римского права > ambitio
-
12 ambitio
• ambition -
13 ambitio
-
14 ambitio
nounambition fxxxambition f -
15 амбиция
-
16 амбиция
ambitio -
17 Ambition
Ambitión f =, -en высок.честолю́бие, стремле́ние вы́двинуться -
18 Ambition
Ambitión f, -en амбиция; Ambitionen auf etw. (Akk) haben стремя се към нещо. -
19 Честолюбие
- ambitio; cupiditas gloriae; cupiditas popularis; aviditas gloriae; cupido honoris; -
20 ambitiös
ambitiö́s aчестолюби́вый
См. также в других словарях:
AMBITIO — apud Solin. c. 25. ubi de Britannia, Navig ant autem vimineis alveis, quos circumdant ambitione tergorum bubulorum: est ἡ περιβολὴ. Uti apud Tertullianum de Pallio, Cum latioris purpurae ambitro et Galatici ruboris superiectio Saturnum commendat … Hofmann J. Lexicon universale
Ambitĭo — (lat.), 1) das Umhergehen; bes. 2) (röm. Ant.), das gewöhnliche Umhergehen der sich um ein Amt bewerbenden Candidaten bei den Bürgern, um sich deren Stimmen zu erwerben. Vgl. Ambitus 1) … Pierer's Universal-Lexikon
ambition — [ ɑ̃bisjɔ̃ ] n. f. • ambicion XIIIe; lat. ambitio 1 ♦ Désir ardent d obtenir les biens qui peuvent flatter l amour propre (pouvoir, honneurs, réussite sociale). « Les hommes commencent par l amour, finissent par l ambition » (La Bruyère). Il a de … Encyclopédie Universelle
АМБИЦИЯ — (франц. ambition, от лат. ambitio). 1) сперва означало домогательство места; потом стремление к милостям и повышению в чинах; 2) самолюбие, честолюбие, чувство чести. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910 … Словарь иностранных слов русского языка
ambiţie — AMBÍŢIE, ambiţii, s.f. Dorinţă arzătoare de a realiza ceva; dorinţă de glorie, de onoruri, de parvenire. ♢ expr. A pune pe cineva (sau a se pune) la ambiţie = a (se) ambiţiona. [var.: (înv.) ambiţiúne s.f.] – Din fr. ambition, lat. ambitio, onis … Dicționar Român
ambición — (Del lat. ambitio.) ► sustantivo femenino Inclinación excesiva a conseguir fama, poder o riquezas, o cumplir una aspiración: ■ está dominado por su ambición de poder. SINÓNIMO afán anhelo ansia * * * ambición (del lat. «ambitĭo, ōnis»; «Tener,… … Enciclopedia Universal
Ambition — Strebertum (umgangssprachlich); Strebsamkeit; Nacheiferung; Wetteifer; Zielstrebigkeit; Ehrgeiz * * * Am|bi|ti|on [ambi ts̮i̯o:n], die; , en (geh.): auf ein bestimmtes Ziel gerichtetes Streben: künstlerische, berufliche Ambitionen; in der… … Universal-Lexikon
Ambitus — Ambitus, among ancient Romans, signified the act of suing, or making interest for candidates of offices.The candidates went about the city and into public places and assembles, to beg voices, which was called ambitus ; am in the ancient Latin,… … Wikipedia
Malitz — Jürgen Malitz (* 4. Januar 1947 in Düsseldorf) ist ein deutscher Althistoriker. Jürgen Malitz promovierte 1974 an der Universität Freiburg mit der Arbeit Ambitio mala, Studien zur politischen Biographie des Sallust, habilitierte sich 1980 an… … Deutsch Wikipedia
амбиция — и; ж. [лат. ambitio]. 1. Обострённое самолюбие, чрезмерное самомнение. Доказывать, спорить с амбицией. Без амбиций кто л. 2. обычно мн.: амбиции, ций. Неодобр. Претензии, притязания на что л. Оставить в стороне свои политические амбиции. ◊… … Энциклопедический словарь
Амбиции — 1) Амбиция (от лат. ambitio): Амбициозность. Амбициозный – наполненный самомнением, полный амбиций. Амбиция. 1. Обостренное самолюбие, чрезмерное самомнение. 2. Претензия, притязание на что либо (Словарь Кузнецова). Стремление к достижению… … Википедия