Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

do+not+want+it

  • 21 fames

    fămes, is (ante- and post-class. nom. sing.:

    famis,

    Varr. R. R. 2, 5, 15; Prud. Psych. 479; gen.: fami, Cato and Lucil. ap. Gell. 9, 14, 10; abl., scanned fămē, Lucr. 3, 732; Verg. A. 6, 421; Ov. M. 5, 165; 8, 846; 11, 370 al.) f. [root gha-; Sanscr. gahami, to leave, abandon; Gr. chatis, chêtos, want; chêros, deprived of], hunger (syn.: inedia, jejunium, esuries, esuritio).
    I.
    Lit.:

    interficere aliquem siti fameque atque algu,

    Plaut. Most. 1, 3, 36; id. Rud. 2, 2, 7; cf.:

    cum cibo et potione fames sitisque depulsa est,

    Cic. Fin. 1, 11, 37:

    cibi condimentum esse famem, potionis sitim,

    id. ib. 2, 28, 90:

    bestiae fame monitae,

    id. Clu. 25, 67:

    fame atque inopia rerum omnium confecti,

    id. Verr. 2, 5, 51, § 134;

    (avis) fame enecta,

    starved to death, id. Div. 2, 35, 73; cf.:

    plebem fame necare,

    id. Q. Fr. 2, 3, 2:

    patientia famis,

    id. Cat. 1, 10, 26: famem explere, to satiate, id. pro Dom. 23:

    tolerare,

    Caes. B. G. 1, 28, 3:

    extremam famem sustentare,

    id. ib. 7, 17, 3:

    duram propellere,

    Hor. S. 1, 2, 6; cf.:

    pellere querna glande,

    Tib. 2, 1, 38:

    propulsare,

    Col. 2, 10, 1; Tac. A. 14, 24:

    deponere,

    Ov. F. 6, 530:

    levare,

    to assuage, id. H. 14, 96:

    vincere sacris extis,

    Val. Fl. 2, 347 et saep.:

    in principio fame utendum,

    the patient must fast, Cels. 8, 10, 7; cf.:

    primis diebus fames, deinde liberalius alimentum,

    id. ib. —Prov.:

    ambitiosa non est fames,

    is not nice, Sen. Ep. 119, 14:

    malum panem tibi tenerum et siligineum fames reddet,

    id. ib. 123, 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    Famine, dearth (rare in class. Lat.):

    fames, quae tum erat in hac mea Asia: messis enim nulla fuerat,

    Cic. Att. 5, 21, 8:

    fames esse coepit,

    Curt. 10, 8:

    in fame frumentum exportare,

    Cic. Fl. 7, 17; Vulg. Ruth, 1, 1; id. Matt. 24, 7 et saep.—
    * 2.
    In gen., poverty, indigence:

    aliquem ad famem reicere,

    Ter. Phorm. prol. 19.
    II.
    Trop.
    A.
    Like sitis, a violent longing for any thing, greediness, greed, avidity ( poet. and in post-Aug. prose):

    quid non mortalia pectora cogis, Auri sacra fames!

    Verg. A. 3, 57; so,

    auri fames,

    Plin. 33, 4, 21, § 72; cf.:

    argenti sitis importuna famesque,

    Hor. Ep. 1, 18, 23; Plin. 33, 1, 3, § 6; cf.:

    auri fames durissima est,

    id. 33, 4, 21, § 72:

    ex longa fame satiaret se auro,

    Curt. 5, 1, 4:

    crescentem sequitur cura pecuniam Majorumque fames,

    Hor. C. 3, 16, 17:

    honorum Marii fames,

    Flor. 3, 21, 6.—
    * B.
    Of speech, poverty of expression:

    jejunitatem et famem malle quam ubertatem et copiam,

    Cic. Tusc. 2, 1, 3.—
    C.
    Personified: Fames, as a goddess, Verg. A. 6, 276; Ov. M. 8, 784; 785 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > fames

  • 22 fatigo

    fătīgo, āvi, ātum, 1, v. a. [Gr. chatis, want, chatizô; cf.: adfatim, fatiscere, fessus], to weary, tire, fatigue; to vex, harass (not freq. till after the Aug. per.; but defatigare is freq. in Cic. and Caes.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Act.:

    membra,

    Lucr. 3, 491; cf.

    defessos. (nervos),

    id. 6, 1162:

    dentem in dente,

    Ov. M. 8, 827:

    ille (anser) celer pennā tardos aetate fatigat Eluditque diu,

    id. ib. 8, 687:

    saepe etiam cursu quatiunt (armenta) et sole fatigant,

    Verg. G. 3, 132:

    per triennium Romanos exercitus fatigaverat,

    Vell. 2, 34, 1; cf.:

    quos nulla fatigant Proelia,

    Verg. A. 11, 306:

    aliquamdiu pugna atroci cum semet ipsi fatigassent,

    Liv. 8, 10, 3:

    dextram osculis,

    to load with kisses, Tac. A. 15, 71:

    sonitu vicina,

    Ov. M. 1, 573; cf.:

    venatu invigilant pueri silvasque fatigant,

    Verg. A. 9, 605:

    lolium tribulique fatigant Triticeas messes,

    disturb, mar, hinder, Ov. M. 5, 485. —
    (β).
    Pass.:

    verberibus, tormentis, igni fatigati,

    Cic. Top. 20, 74; cf.:

    (sicarii) sunt vinclis et carcere fatigandi,

    id. Off. 3, 18, 73; and: (milites) magno aestu fatigati, * Caes. B. C. 3, 95, 1: Romani multo ante labore proeliisque fatigati, Sall. J. 76, 5; cf.:

    neque insomniis, neque labore fatigari,

    id. C. 27, 2:

    quae cum ex magna parte legisset, fatigatus Tiberio tradidit,

    Suet. Aug. 85:

    juga demeret Bobus fatigatis,

    Hor. C. 3, 6, 43:

    ludo fatigatumque somno Puerum,

    id. ib. 3, 4, 11; so,

    Daedalus,

    Ov. M. 8, 260.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to weary, fatigue, importune; to plague, torment, vex.
    (α).
    Act.:

    punire aliquem aut verbis fatigare,

    to reprove, Cic. Off. 1, 25, 88:

    prece qua fatigent Virgines sanctae Vestam?

    Hor. C. 1, 2, 26; cf.:

    cum per aliquot dies fatigassent singulos precibus,

    Liv. 9, 20, 3:

    aliquem precibus,

    id. 27, 45, 10 Drak.; cf.:

    Galba fatigabat deos (sc. precibus),

    Tac. H. 1, 29:

    corripit e somno corpus sociosque fatigat,

    Verg. A. 4, 572:

    socios voce,

    Sil. 12, 192:

    discentem per ambages fatigabit,

    Quint. 3, 11, 23:

    animam curis,

    Lucr. 3, 826; cf.:

    die noctuque fatigare animum,

    Sall. J. 70, 1:

    secundae res sapientium animos fatigant,

    id. C. 11, 8; cf.

    also: quid aeternis minorem Consiliis animum fatigas?

    Hor. C. 2, 11, 11:

    pectora,

    id. ib. 4, 14, 18:

    vitam bello,

    Lucr. 5, 1424:

    aspera Juno, Quae mare nunc terrasque metu caelumque fatigat,

    Verg. A. 1, 280:

    fama terras fatigat,

    Val. Fl. 2, 120:

    olli remigio noctemque diemque fatigant,

    wear out, pass, Verg. A. 8, 94:

    diem noctemque Marte,

    Val. Fl. 5, 602; cf. Prop. 4 (5), 11, 81:

    curasque ita corde fatigat,

    keeps revolving, Sil. 12, 496; cf. id. 1, 675:

    frustra niti neque aliud se fatigando nisi odium quaerere,

    Sall. J. 3, 3 Kritz. N. cr.:

    (Metellus) Marium fatigantem de profectione domum dimittit,

    Sall. J. 73, 2; cf.:

    quid mea de fraude deos fatigas?

    Prop. 2, 20, 3 (3, 13, 3 M.):

    quos ego audio maxima ope niti, ambire, fatigare vos singulos, ne quid, etc.,

    Sall. J. 14, 20.—
    (β).
    Pass.:

    dolis fatigari,

    Sall. J. 56, 1:

    Vagenses fatigati regis suppliciis,

    id. 66, 2; cf.:

    denique saepius fatigatus lenitur,

    id. ib. 111, 3; and:

    uti aetati concederet, fatigatus a fratre, etc.,

    id. ib. 11, 4 Kritz.:

    Hersilia precibus raptarum fatigata orat, etc.,

    Liv. 1, 11, 2; 23, 36, 7:

    lacrimis fatigatur auditor,

    Quint. 6, 1, 28:

    ipsa cogitatione suscepti muneris fatigor,

    id. 4 pracf. §

    7: si dicendum apud fatigatos est,

    id. 4, 1, 48; 1, 12, 1; 10, 5, 14.—
    B.
    In partic., in late Lat.
    1.
    To vex with raillery, to jeer, banter, Juv. 9, 11; Sulp. Sever. Dial. 1, 5; 1, 4; Sid. Ep. 6, 2.—
    2.
    To exhaust, intoxicate:

    fatigati a vino,

    Vulg. Judith, 13, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > fatigo

  • 23 impraescientia

    impraescĭentĭa ( inpr-), ae, f. [2. in-praescientia], a not knowing beforehand, want of prescience (post-class.):

    futuri,

    Tert. adv. Marc. 2, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > impraescientia

  • 24 incultus

    1.
    in-cultus, a, um, adj., untilled, uncultivated (class.).
    I.
    Lit.:

    ager,

    Cic. Rosc. Com. 12, 33:

    via, with silvestris,

    neglected, id. Brut. 72, 259:

    quid incultius oppidis?

    id. Prov. Cons. 12, 29:

    incultae atque inhabitabiles regiones,

    id. N. D. 1, 10, 24:

    incultum et derelictum solum,

    id. Brut. 4, 16:

    caritas annonae ex incultis agris,

    Liv. 2, 34, 2.—
    II.
    Transf., undressed, unadorned, unpolished, neglected, rude (mostly poet.):

    coma,

    uncombed, disordered, Ov. F. 3, 470:

    genae,

    disfigured, id. H. 8, 64:

    homo, ut vita, sic oratione durus, incultus, horridus,

    Cic. Brut. 31, 117:

    inculta atque rusticana parsimonia,

    id. Quint. 30:

    indocti incultique,

    without education, Sall. C. 2, 8:

    homines intonsi et inculti,

    Liv. 21, 32, 7:

    versus,

    unpolished, rude, Hor. Ep. 2, 1, 233:

    ingenium,

    uncultivated, id. ib. 1, 3, 22:

    Laestrygones,

    i. e. destitute of cultivation, savage, wild, Tib. 4, 1, 59.—Hence, adv.: incultē, in an uncultivated manner, roughly, rudely, uncouthly, inelegantly:

    inculte atque horride vivere,

    Cic. Quint. 18:

    incultius agitare,

    Sall. J. 20, 5:

    agere,

    id. ib. 89, 7:

    inculte horrideque dicere,

    Cic. Or. 9, 28:

    non inculte dicere,

    id. Brut. 28.
    2.
    in-cultus, ūs, m., want of cultivation or refinement (not in Cic. or Cæs.):

    incultu, tenebris, odore foeda ejus (Tulliani) facies est,

    Sall. C. 55, 4:

    ingenium incultu atque socordiā torpescere sinunt,

    id. J. 2, 4:

    honores desertos per incultum ac negligentiam,

    Liv. 42, 12, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > incultus

  • 25 inpraescientia

    impraescĭentĭa ( inpr-), ae, f. [2. in-praescientia], a not knowing beforehand, want of prescience (post-class.):

    futuri,

    Tert. adv. Marc. 2, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > inpraescientia

  • 26 lapis

    lăpis, ĭdis (abl. lapi, Enn. ap. Prisc. 708 P.; gen. plur. lapiderum, C. Gell. ap. Charis. p. 40 P.), m. (f.: tanto sublatae sunt augmine tunc lapides, Enn. ap. Non. 211, 9) [etym. dub.; perh. from same root with rupes; cf. Corss. Ausspr. 1, 545; not connected with laas, Curt. Gr. Etym. p. 542], a stone (cf.: saxum, silex, cautes, cos, calculus).
    I.
    In gen.:

    stillicidi casus lapidem cavat,

    Lucr. 1, 313:

    undique lapides in murum jaci coepti sunt,

    Caes. B. G. 2, 6; cf. Cic. Mil. 15, 41:

    pars eminus glande aut lapidibus pugnare,

    Sall. J. 57, 4:

    lapide percussus,

    Plaut. Stich. 4, 2, 33:

    lapidem habere, ut illi cerebrum excutiam,

    id. Capt. 3, 4, 69; cf. Cic. de Or. 2, 47, 197:

    consul ingentem vim modicorum, qui funda mitti possent, lapidum paraverat,

    Liv. 38, 20, 1; Gell. 4, 14, 3 sqq.:

    e lapide duro parietes construere,

    Plin. 36, 22, 51, § 171:

    lapis duritia marmoris,

    id. 36, 22, 46, § 163:

    bibulus,

    sandstone, pumice-stone, Verg. G. 2, 348:

    molaris,

    a millstone, Quint. 2, 19, 3; cf.:

    num me illue ducis, ubi lapis lapidem terit?

    i. e. into the mill, Plaut. As. 1, 1, 16: Parius, Parian stone, i. e. Parian marble, Verg. A. 1, 593:

    lapide candidiore diem notare,

    i. e. to mark with a white stone the luckiest day, Cat. 68, 148; cf. lapillus.—
    B.
    Trop. for dulness, stupidity, want of feeling:

    ego me credidi homini docto rem mandare: is lapidi mando maximo,

    Plaut. Merc. 3, 4, 47:

    i, quid stas, lapis? quin accipis?

    Ter. Heaut. 4, 7, 3; cf. id. ib. 5, 1, 43:

    tu, inquam, mulier, quae me omnino lapidem, non hominem putas,

    id. Hec. 2, 1, 17;

    and with silex (q. v.): tu es lapide silice stultior,

    Plaut. Poen. 1, 2, 78; cf.:

    lapides mehercule omnes flere ac lamentari coëgisses,

    Cic. de Or. 1, 57, 245:

    lapis est ferrumque suam quicumque puellam verberat,

    Tib. 1, 10, 59:

    aut mare prospiciens in saxo frigida sedi, quamque lapis sedes, tam lapis ipsa fui,

    Ov. H. 19, 30.—Prov.:

    lapidem ferre altera manu, altera panem ostentare,

    i. e. to flatter openly and injure secretly, Plaut. Aul. 2, 2, 18:

    verberare lapidem,

    i. e. to hurt one's self more than one's enemy, id. Curc. 1, 3, 41:

    lapides loqui,

    to speak hard words, id. Aul. 2, 1, 29:

    ad eundem lapidem bis offendere,

    to commit the same error twice, Aus. Ep. 11; so,

    bis ad eundem (sc. lapidem),

    Cic. Fam. 10, 20, 2.—
    II.
    In partic.
    A.
    A mile-stone, set up on the roads at every thousand paces, which made a Roman mile;

    hence, with an ordinal numeral added to denote distance in miles: ad quartum et vicesimum lapidem a Roma,

    Varr. R. R. 3, 2, 14; cf.:

    effoditur ad vigesimum ab Urbe lapidem,

    Plin. 33, 12, 56, § 159:

    sacra videt fieri sextus ab Urbe lapis,

    Ov. F. 6, 682:

    intra vicesimum lapidem,

    Liv. 5, 4 fin.:

    duodecimum apud lapidem,

    Tac. A. 3, 45:

    a tertio lapide,

    Flor. 2, 6 fin.: ad lapidem undecimum, Paul. ex Fest. p. 250 Müll.—Sometimes ellipt. without lapis:

    ad duodecimum a Cremona,

    Tac. H. 2, 24:

    ad quartum,

    id. ib. 2, 39:

    ad octavum,

    id. ib. 3, 15.—
    B.
    The stone or stone elevation on which the prætor stood at slavesales:

    in eo ipso astas lapide, ubi praeco praedicat,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 17; Col. 3, 3, 8:

    praeter duos de lapide emptos tribunos,

    Cic. Pis. 15, 35.—
    C.
    Terminalis, a landmark, boundary-stone, Amm. 18, 2, 15;

    called lapis alone,

    Lact. 1, 20 fin.; so,

    lapis sacer,

    Liv. 41, 13; cf.:

    non fixus in agris, qui regeret certis finibus arva, lapis,

    Tib. 1, 3, 44; cf. id. 1, 1, 12.—
    D.
    A gravestone, tombstone, Prop. 3 (4), 1, 37; Tib. 1, 3, 54;

    called also ultimus,

    Prop. 1, 17, 20.—
    E.
    A precious stone, gem, jewel, pearl (mostly poet.), Cat. 69, 3:

    gemmas et lapides,

    Hor. C. 3, 24, 48:

    clari lapides,

    id. ib. 4, 13, 14; Ov. A. A. 1, 432; Sil. 12, 231; Mart. 11, 50, 4; Tac. A. 3, 53; Macr. S. 7, 13, 11.—
    F.
    A statue: Jovem lapidem jurare, the statue of Jupiter at the Capitol, Cic. Fam. 7, 12, 2; Gell. 1, 21, 4; v. Juppiter.—
    * 2.
    Meton.:

    albus,

    a table of white marble, a marble table, Hor. S. 1, 6, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > lapis

  • 27 neclegentia

    neglĕgentĭa (better than neclĕg-, not neglĭg-), ae, f. [neglegens from neglego], carelessness, heedlessness, negligence, neglect (syn. incuria;

    freq. and class.): neglegentiā, pigritiā, inertiā... impediri,

    Cic. Off. 1, 9, 28:

    in accusando,

    id. Rosc. Am. 21, 59:

    munditia quae fugiat agrestem et inhumanam neglegentiam,

    id. Off. 1, 36, 130:

    accusare aliquem de litterarum neglegentiā,

    of neglecting to write, id. Att. 1, 6, 1.—So, me nomine neglegentiae suspectum tibi esse doleo, id. Fam. 2, 1, 1:

    epistularum duarum, quas ad me misit, neglegentiam, meamque in rescribendo diligentiam volui tibi notam esse,

    brevity, coldness, id. ib. 8, 11, 6:

    sui,

    Tac. A. 16, 18:

    quaedam etiam neglegentia est diligens,

    Cic. Or. 23, 78:

    institutorum neglegentiam accusare,

    id. Rep. 4, 3, 3:

    nam neque neglegentiā tuā, neque odio id fecit tuo,

    out of disrespect, want of regard, to you, Ter. Phorm. 5, 8, 27:

    caerimoniarum auspiciorumque,

    neglect, Liv. 22, 9:

    deorum,

    id. 5, 51:

    cum ex neglegentia domini vacet (fundus),

    Gai. Inst. 2, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > neclegentia

  • 28 neglegentia

    neglĕgentĭa (better than neclĕg-, not neglĭg-), ae, f. [neglegens from neglego], carelessness, heedlessness, negligence, neglect (syn. incuria;

    freq. and class.): neglegentiā, pigritiā, inertiā... impediri,

    Cic. Off. 1, 9, 28:

    in accusando,

    id. Rosc. Am. 21, 59:

    munditia quae fugiat agrestem et inhumanam neglegentiam,

    id. Off. 1, 36, 130:

    accusare aliquem de litterarum neglegentiā,

    of neglecting to write, id. Att. 1, 6, 1.—So, me nomine neglegentiae suspectum tibi esse doleo, id. Fam. 2, 1, 1:

    epistularum duarum, quas ad me misit, neglegentiam, meamque in rescribendo diligentiam volui tibi notam esse,

    brevity, coldness, id. ib. 8, 11, 6:

    sui,

    Tac. A. 16, 18:

    quaedam etiam neglegentia est diligens,

    Cic. Or. 23, 78:

    institutorum neglegentiam accusare,

    id. Rep. 4, 3, 3:

    nam neque neglegentiā tuā, neque odio id fecit tuo,

    out of disrespect, want of regard, to you, Ter. Phorm. 5, 8, 27:

    caerimoniarum auspiciorumque,

    neglect, Liv. 22, 9:

    deorum,

    id. 5, 51:

    cum ex neglegentia domini vacet (fundus),

    Gai. Inst. 2, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > neglegentia

  • 29 negligentia

    neglĕgentĭa (better than neclĕg-, not neglĭg-), ae, f. [neglegens from neglego], carelessness, heedlessness, negligence, neglect (syn. incuria;

    freq. and class.): neglegentiā, pigritiā, inertiā... impediri,

    Cic. Off. 1, 9, 28:

    in accusando,

    id. Rosc. Am. 21, 59:

    munditia quae fugiat agrestem et inhumanam neglegentiam,

    id. Off. 1, 36, 130:

    accusare aliquem de litterarum neglegentiā,

    of neglecting to write, id. Att. 1, 6, 1.—So, me nomine neglegentiae suspectum tibi esse doleo, id. Fam. 2, 1, 1:

    epistularum duarum, quas ad me misit, neglegentiam, meamque in rescribendo diligentiam volui tibi notam esse,

    brevity, coldness, id. ib. 8, 11, 6:

    sui,

    Tac. A. 16, 18:

    quaedam etiam neglegentia est diligens,

    Cic. Or. 23, 78:

    institutorum neglegentiam accusare,

    id. Rep. 4, 3, 3:

    nam neque neglegentiā tuā, neque odio id fecit tuo,

    out of disrespect, want of regard, to you, Ter. Phorm. 5, 8, 27:

    caerimoniarum auspiciorumque,

    neglect, Liv. 22, 9:

    deorum,

    id. 5, 51:

    cum ex neglegentia domini vacet (fundus),

    Gai. Inst. 2, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > negligentia

  • 30 usus

    1.
    ūsus, a, um, Part. of utor.
    2.
    ūsus, ūs, m. [utor], the use or using of any thing, in the widest sense (cf.: consuetudo, mos).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    1.
    The use, employment, exercise of any thing; with gen. obj.:

    virtus in usu sui tota posita est: usus autem ejus est maximus civitatis gubernatio,

    Cic. Rep. 1, 2, 2:

    cetera, ad virtutis usum idonea,

    id. Ac. 1, 6, 22.— Absol.:

    Quaeque ipsi doceant in usu habere,

    Plin. Ep. 1, 10, 10:

    nec rhus Latinum nomen habet, cum in usum pluribus modis veniat,

    Plin. 24, 11, 54, § 91.—
    2.
    Wear, a wearing out or away ( poet.):

    ferreus adsiduo consumitur anulus usu,

    Ov. A. A. 1, 473:

    silices tenuantur ab usu,

    id. ib. 3, 91.—
    3.
    Use, enjoyment, [p. 1939] fruition:

    et usu rerum necessarium et dignitate spoliatum iri,

    Caes. B. G. 7, 66:

    tantumque nobis in nostrum privatum usum, quantum ipsi superesse posset, remitteret,

    Cic. Rep. 1, 8, 13:

    cave sis ne tu te usu perduis (i. e. ex usu tui),

    lose control of yourself, Plaut. Am. 2, 2, 225 Ussing ad loc.—
    4.
    Use, practice, exercise:

    tantum usu cottidiano et exercitatione efficiunt, uti, etc.,

    Caes. B. G. 4, 33:

    quod adsiduus usus uni rei deditus et ingenium et artem saepe vincit,

    Cic. Balb. 20, 45:

    cum rerum magnarum tractatio atque usus cum illarum artium studiis et cognitione conjungitur,

    id. Rep. 3, 3, 5:

    ad eam doctrinam, quam suo quisque studio adsecutus esset, adjungeretur usus frequens,

    id. de Or. 1, 4, 15:

    docuit nos longa vita ususque rerum maximarum,

    id. ib. 2, 50, 204:

    usu quidem in re publicā rerum maximarum facile omnis viceris,

    id. Rep. 1, 23, 37.—
    5.
    Use, experience, discipline, skill acquired by practice (cf. experientia): Da. O Geta, provinciam Cepisti duram. Ge. Mi usus venit, hoc scio, i. e. I have found it so by experience, Ter. Phorm. 1, 2, 23 (al. usu venit; v. infra, II. C. 2.):

    vir tali prudentiā, etiam usu atque exercitatione praeditus,

    Cic. Clu. 31, 84:

    res posita in usu militari,

    id. Imp. Pomp. 10, 28:

    usum in re publicā magnum habere,

    id. Phil. 10, 2, 6: magnum in re militari usum habere, Caes B G. 1, 39; id. B. C. 2, 34:

    non recusare se, quin nullius usus imperator existimaretur,

    id. ib. 3, 45:

    nullo usu rei militaris percepto,

    id. B. G. 6, 40; id. B. C. 3, 84:

    usu nauticarum rerum ceteros antecedunt,

    id. B. G. 3, 8:

    ne usu manuque reliquorum opinionem fallerent,

    id. B. C. 3, 86:

    et Marius aut belli usum aut studia volgi amissurus,

    Sall. J. 84, 3; cf. id. ib. 89, 6:

    dantur duo usu sapientiāque praestantes,

    Nep. Timoth. 3, 2:

    seris venit usus ab annis,

    Ov. M. 6, 29:

    tum foeda clades, Romanisque usu incognita,

    Flor. 2, 2, 23. —Personified:

    adiciam quod me docuit usus, magister egregius,

    experience, Plin. Ep. 1, 20, 12:

    usum et esse et haberi optimum dicendi magistrum,

    id. ib. 6, 29, 4.—
    6.
    Use, habit, usage, custom, practice:

    usum loquendi populo concessi: scientiam mihi reservavi,

    Cic. Or. 48, 160:

    dicendi omnis ratio in medio posita communi quodam in usu,

    id. de Or. 1, 3, 12:

    neque quem usum belli haberent, aut quibus institutis uterentur,

    Caes. B. G. 4, 20:

    (vitulos) ad studium atque usum formabis agrestem,

    Verg. G. 3, 163:

    est omnino Capitoni in usu claros viros colere,

    it is his custom, Plin. Ep. 1, 17, 3:

    populum auctoritate suā ad usum frugalitatis revocavit,

    Just. 20, 4, 5:

    ab his Galli usum vitae cultioris didicerunt,

    id. 43, 4, 1:

    at horum recitatio usu jam recepta est,

    Plin. Ep. 7, 17, 3:

    cadent vocabula, si volet usus,

    Hor. A. P. 71.—
    B.
    In partic.
    1.
    In jurid. lang.
    a.
    Usus et fructus, usus fructusque, and more frequently in one word, ūsusfructus, the use and enjoyment of property belonging to another, usufruct:

    usus enim ejus fundi et fructus testamento viri fuerat Caesenniae,

    Cic. Caecin. 7, 19:

    sibi horum usus fructusque contingat,

    Sen. Ep. 73, 9:

    rem nobis eripit casus, usum fructumque apud nos relinquit,

    id. ib. 98, 11:

    usumfructum omnium bonorum suorum Caesenniae legat, ut frueretur una cum filio,

    Cic. Caecin. 4, 11; cf.:

    ususfructus est jus alienis rebus utendi fruendi, salvā rerum substantiā,

    Dig. 7, 1, 1; v. the entire title, usufructu: dominus proprietatis alii usumfructum in jure cedere potest, Gai inst. 2, 30 sqq.; 2, 86; Ulp. Fragm. 15, 3.—
    b. (α).
    In the connection usus et auctoritas, or without the copula, usus auctoritas; v. auctoritas; and cf. Rein, Röm. Privatr. p. 144 sq.—
    (β).
    In the phrase usu capere, to acquire by prescription (often as one word; v. 1. usucapio); hence, com.: Mer. Quojus nunc es? Sos. Tuos:

    nam pugnis usu fecisti tuom,

    Plaut. Am. 1, 1, 218.—
    2.
    Intercourse, familiarity, association, intimacy, society (cf.:

    consuetudo, conversatio): domesticus usus et consuetudo,

    Cic. Rosc. Am. 6, 15:

    quocum mihi est magnus usus,

    id. Fam. 7, 32, 1; 9, 25, 2:

    conjunctus magno usu familiaritatis,

    id. ib. 13, 52:

    in tanto usu nostro tantāque amicitiā,

    id. Planc. 2, 5:

    inter nosmet ipsos vetus usus intercedit,

    id. Fam. 13, 23, 1: ut insinuaret se in quam maxime familiarem usum, Liv. 40, 21, 11:

    recens praestat nec longo cognitus usu,

    Ov. Tr. 3, 5, 9:

    natio nullo commercio colens mutuos usus,

    Curt. 7, 3, 5:

    neminem in usu habes nisi tibi dilectum,

    Plin. Pan. 88.—Hence,
    b.
    In mal. part., Tib. 1, 9, 55; Ov. R. Am. 357.—
    3.
    Use, practice, reality (opp. species):

    ut (liberi) in usum boni sint et in speciem populo,

    Plaut. Most. 1, 2, 42:

    illam alteram (partem Numidiae) specie quam usu potiorem Adherbal possedit,

    Sall. J. 16, 5:

    ut non in usum sic ad speciem imperii,

    Flor. 3, 13, 4.
    II.
    Transf.
    A.
    Use, usefulness, value, utility, benefit, profit, advantage:

    levis fructus, exiguus usus,

    Cic. Rep. 1, 17, 26:

    (arborum) consectio magnos usus affert ad navigia facienda,

    id. N. D. 2, 60, 152:

    propter lini inopiam atque ejus usus inscientiam,

    Caes. B. G. 3, 13:

    naves factae subito ex umidā materiā non eundem usum celeritatis habebant,

    capacity, fitness, id. B. C. 1, 58:

    natis in usum laetitiae scyphis Pugnare,

    service, Hor. C. 1, 27, 1:

    aurum cogere humanos in usus,

    id. ib. 3, 3, 51:

    pater, si das hujus mihi nominis usum,

    Ov. M. 2, 36:

    nescis, quo valeat numus? quem praebeat usum?

    Hor. S. 1, 1, 73:

    quidve ad amicitias, usus rectumne trahat nos,

    id. ib. 2, 6, 75:

    neque quisquam omnium libidini simul et usui paruit,

    Sall. C. 51, 2:

    plures quam quot satis in usum erant ignes,

    Liv. 36, 10, 12:

    servos quos domum quis ducet suo usu,

    Dig. 50, 16, 203:

    cicuta quoque venenum est... ad multa tamen usus non omittendi,

    Plin. 25, 13, 95, § 151.—In partic., usui or ex usu esse, to be of use, service, or benefit, to be useful, serviceable, advantageous, or profitable:

    esse usui civitati, ea, quae sunt usui ad armandas naves,

    Caes. B. G. 5, 1; id. B. C. 1, 19; Liv. 3, 33, 5; cf.:

    (Satrius) fuit et mihi et Quinto fratri magno usui in nostris petitionibus,

    Cic. Att. 1, 1, 3:

    magno usui rei publicae esse,

    id. Phil. 10, 11, 26; Caes. B. G. 3, 14:

    bono usui esse,

    Plaut. Curc. 4, 2, 15:

    peritos legum ad condenda nova jura usui fore credebant,

    Liv. 3, 33, 5:

    declararent, utrum proelium ex usu esset necne,

    Caes. B. G. 1, 50; so,

    ex usu esse,

    Cic. Tusc. 4, 7, 14; Plin. 25, 13, 110, § 175:

    ad omnia haec magis opportunus nec magis ex usu tuo Nemo'st,

    Ter. Eun. 5, 9 (8), 47. —
    B.
    Use, occasion, need, want, necessity:

    non te instruere domum tuam voluerunt in provinciā, sed illum usum provinciae supplere,

    Cic. Verr. 2, 4, 5, § 9:

    quae belli usus poscunt, suppeditare,

    Liv. 26, 43, 7:

    illuc euntium, quā quemque suorum usuum causae ferrent,

    id. 6, 25, 9.—
    2.
    Usus est, or usus venit, there is need, it is necessary, becomes requisite.
    a.
    Usus est (most freq. ante-class., esp. after the analogy of opus est with the abl.).
    (α).
    Absol.:

    egomet mihi fero, quod usu'st,

    Plaut. Merc. 5, 2, 13:

    ubicumque usus siet,

    id. Bacch. 4, 4, 9; and, with ellipsis of subst. verb:

    dico ut usus fieri,

    id. As. 2, 2, 109:

    si quando usus esset,

    Cic. Off. 1, 26, 92: Me. Mihi sic est usus: tibi ut opus facto'st, face. Ch. An cuiquam est usus homini, se ut cruciet? Me. Mihi, Ter. Heaut. 1, 1, 28 sq.; cf.:

    ut equites Pompeianorum impetum, cum adesset usus, sustinere non possent,

    Caes. B. C. 3, 84, 4.—
    (β).
    With abl.:

    viginti jam usu'st filio argenti minis,

    Plaut. As. 1, 1, 76; cf. id. Bacch. 4, 4, 55; 4, 9, 47:

    mulier quae se suamque aetatem spernit, speculo ei usus est,

    id. Most. 1, 3, 93:

    curatore usus est,

    Cic. Leg. 3, 4, 10:

    ad eam rem usus est tuā mihi operā,

    Plaut. Pers. 2, 5, 27:

    tacere nequeo misera, quod tacito usus est,

    id. Cist. 1, 2, 10:

    argento invento,

    id. Ps. 1, 1, 48:

    facto,

    id. Am. 1, 3, 7; id. Rud. 2, 3, 67; id. Stich. 1, 1, 56 al.:

    dicto,

    id. Trin. 2, 4, 102:

    navis, quibus usus non est, omnis praecidisse,

    Cic. Att. 9, 6, 3:

    quibus (navibus) consuli usus non esset,

    Liv. 30, 41, 8:

    nunc viribus usus, Nunc manibus rapidis, omni nunc arte magistrā,

    Verg. A. 8, 441:

    ad eam rem usu'st homine astuto, docto, scito et callido,

    Plaut. Ps. 1, 3, 151.—Pleonast.:

    non usus facto'st mihi nunc hunc intro sequi,

    Ter. Hec. 3, 1, 47.—
    (γ).
    With ut:

    nunc ad me ut veniat usu'st Acroteleutium,

    Plaut. Mil. 4, 3, 39; cf. Ter. Heaut. 1, 1, 28 supra.—
    (δ).
    With gen.:

    alii offerunt se, si quo usus operae sit,

    Liv. 26, 9, 9.—
    b.
    Usus venit (not in Cic.):

    si quis usus venerit, Meminisse ego hanc rem vos volo,

    Plaut. Cist. 1, 2, 28: quom ad praetorem usus veniet, id. Poen. 3, 4, 17; id. Bacch. 2, 3, 129:

    si usus vene rit,

    id. Merc. 3, 1, 20:

    non usus veniet, spero,

    Ter. Heaut. 3, 2, 42:

    ut, si usus veniat, suum quisque locum teneat,

    if occasion should arise, Caes. B. G. 7, 80.—
    (β).
    With abl.:

    ubi usus veniat contra consertā manu,

    Plaut. Mil. 1, 1, 3.—
    C.
    A fit occasion or opportunity to be used.
    1.
    Usus est or adest, an occasion or opportunity offers:

    de ceteris studiis alio loco dicemus, si usus fuerit,

    Cic. Tusc. 4, 3, 5.—
    2.
    Esp.: usu venit, it happens, occurs, befalls, chances:

    nam quid homini potest turpius, quid viro miserius aut acerbius usu venire?

    Cic. Quint. 15, 49; id. Verr. 2, 5, 39, § 101:

    si id culpa senectutis accideret, eadem mihi usu venirent,

    id. Sen. 3, 7:

    idem solet in demonstratione usu venire,

    id. Inv. 1, 10, 14; 1, 54, 104:

    quod item in poëmatis, in picturis usu venit,

    id. Off. 3, 3, 15:

    hoc illud eis usu venire solet, ut, etc.,

    id. Ac. 2, 11, 35:

    cum praesertim mihi usu venturum non arbitrarer, ut, etc.,

    id. Fam. 3, 8, 6: et, id quod usu venerat, Eumolpidas demigravit, actually occurred (however strange), Nep. Alcib. 4, 5:

    id quod numquam antea usu venerat,

    id. ib. 6, 3:

    praemeditatus, quid sibi esset usu venturum,

    Auct. Her. 2, 5, 8:

    Caesar biduum in iis locis moratus, quod haec de Vercingetorige usu ventura opinione perceperat,

    Caes. B. G. 7, 9:

    usu venire ut abhorreant, etc.,

    Cic. Fin. 1, 3, 8.—Separated or in a reversed order:

    non venit idem usu mihi quod tu tibi scribis,

    Cic. Att. 7, 26, 1:

    quod cuipiam Thraco venisse usu fabula est,

    Gell. 19, 12, 6:

    quid, quod usu memoria patrum venit, ut, etc.,

    Cic. de Or. 1, 40, 183.

    Lewis & Short latin dictionary > usus

  • 31 vecordia

    vēcordia, ae, f. [vecors], want of reason, senselessness, silliness, folly; madness, insanity (not in Cic.):

    tanta vecordia innata cuiquam,

    Ter. And. 4, 1, 2:

    prorsus in facie voltuque vecordia inerat,

    Sall. C. 15, 5:

    alicui vecordiam objectare,

    id. J. 94, 4; cf.:

    studia plena vecordiae,

    Tac. A. 3, 50:

    formidine quasi vecordiā exagitari,

    Sall. J. 72, 2; 99, 3:

    plurima vecordia constantiam exemerat,

    Tac. A. 1, 32; 4, 22 fin.; Ov. M. 12, 227:

    mentes vatum in vecordiam vertere,

    Just. 24, 6, 9:

    egregie homo improbus atque immani vecordiā,

    Gell. 20, 1, 13; 12, 1, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > vecordia

См. также в других словарях:

  • not want to know (about something) — not want to ˈknow (about sth) idiom (informal) to take no interest in sth because you do not care about it or it is too much trouble • I ve tried to ask her advice, but she doesn t want to know (= about my problems). • ‘How much was it?’ ‘ …   Useful english dictionary

  • not want to be — not want to be/appear/sound etc/spoken phrase used for making what you are going to say seem less rude or extreme ‘I don’t want to seem rude,’ she said, ‘but I was hoping to travel on my own.’ Without wanting to pry (=don’t think I am trying to… …   Useful english dictionary

  • not want to appear — not want to be/appear/sound etc/spoken phrase used for making what you are going to say seem less rude or extreme ‘I don’t want to seem rude,’ she said, ‘but I was hoping to travel on my own.’ Without wanting to pry (=don’t think I am trying to… …   Useful english dictionary

  • not want to sound — not want to be/appear/sound etc/spoken phrase used for making what you are going to say seem less rude or extreme ‘I don’t want to seem rude,’ she said, ‘but I was hoping to travel on my own.’ Without wanting to pry (=don’t think I am trying to… …   Useful english dictionary

  • not want to hear something — phrase to not be willing to discuss or consider something I don’t want to hear another word on the subject. Thesaurus: to refuse to think about, believe or accept somethingsynonym Main entry: hear …   Useful english dictionary

  • not want to know — informal phrase to refuse to listen to someone or get involved in something We asked several of them to help, but they didn’t want to know. Thesaurus: to fail or refuse to listensynonym to refuse to think about, believe or accept somethingsynonym …   Useful english dictionary

  • do not want — interjection used to indicate that the speaker does not like something they have seen or heard Eww, furry...DO NOT WANT! …   Wiktionary

  • waste not, want not — Want is variously used in the senses ‘lack’ and ‘desire’. Another proverb making the connection between waste and want is wilful waste makes woeful want. 1772 WESLEY Letter 10 Aug. (1931) V. 334 He will waste nothing; but he must want nothing.… …   Proverbs new dictionary

  • not want to hear something — to not be willing to discuss or consider something I don t want to hear another word on the subject …   English dictionary

  • not want to know — informal to refuse to listen to someone or get involved in something We asked several of them to help, but they didn t want to know …   English dictionary

  • I do not want what I haven't got — álbum de estudio de Sinéad O Connor Publicación marzo de 1990 CD original abril 2009 reedición CD rarezas Grabación S.T.S. Dublín Género(s) pop …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»