Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

disturbed

  • 1 sollicitus

    sollĭcĭtus ( sōlĭcĭtus), a, um, adj. [sollus-cieo; cf. sollicito], thoroughly moved, agitated, disturbed.
    I.
    Of physical motion ( poet. and rare).
    1.
    As attrib. of motus, restless, unceasing:

    quae sollicito motu carerent, referring to the elements in constant motion, as air, water, etc.,

    Lucr. 1, 343: sic igitur penitus qui in ferro'st abditus aër Sollicito motu semper jactatur, i. e. an unceasing air-current within the iron, to explain its attraction by the magnet, id. 6, 1038.—
    2.
    Of the sea agitated by storms:

    ut mare sollicitum stridet,

    Verg. G. 4, 262. —
    3.
    Pregn., with the idea of distress (v. II. B.):

    utile sollicitae sidus utrumque rati,

    to a ship in distress, Ov. F. 5, 720: sollicitae porro plenaeque sonoribus aures, agitated, vibrating ( by disease), Lucr. 6, 1185:

    corpus,

    Sen. Herc. Fur. 1299.—
    4.
    Sollicitum habere (cf. II. A. and B. infra), = sollicitare:

    omnes sollicitos habui,

    kept them busy, on the move, Ter. Heaut. 3, 1, 52 Donat. ad loc.
    II.
    Of mental affections, full of anxiety, excitement, distracted by cares, engaged, troubled, disturbed (opp. quietus).
    A.
    Of cares of business; esp. sollicitum habere, to keep busy, engaged (Plaut. and Ter.):

    (clientes) qui neque leges colunt, neque, etc., sollicitos patronos habent,

    Plaut. Men. 4, 2, 12 Brix ad loc.;

    4, 2, 21: quorum negotiis nos absentum sollicitae noctes et dies sumus semper,

    id. Stich. 1, 1, 6:

    hem, tot mea Solius solliciti sunt curā, of servants busy in attending their master,

    Ter. Heaut. 1, 1, 77: numquid vis? Py. Ne magis sim pulcer quam sum:

    ita me mea forma habet sollicitum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 95; cf.:

    Hispaniae armis sollicitae,

    Sall. H. 1, 48 Dietsch. —
    B.
    Of restlessness from fear, suspense, etc., full of anxiety, agitated, alarmed, solicitous, anxious (opp. securus; freq. and class.): sollicitum habere, to fill with apprehension and fear, keep in anxiety; constr.,
    1.
    Absol.:

    in quibus si non erunt insidiae... animus tamen erit sollicitus,

    Cic. Phil. 12, 11, 36:

    diutius videtur velle eos habere sollicitos a quibus se putat diuturnioribus esse molestiis conflictatum,

    id. Fam. 6, 13, 3:

    quae maxime angere atque sollicitam habere vestram aetatem videtur,

    id. Sen. 19, 66:

    sollicitum te habebat cogitatio periculi mei,

    id. Fam. 7, 3, 1; so id. Att. 2, 18, 1; id. Sest. 11, 25:

    initia rerum quae... sollicitam Italiam habebant,

    Caes. B. C. 3, 22:

    cum satis per se ipsum Samnitium bellum et,... sollicitos haberet patres,

    Liv. 8, 29, 1:

    solliciti et incerti rerum suarum Megaram referre signa jubent,

    id. 24, 23, 5:

    sollicitae ac suspensae civitati,

    id. 27, 50 med.:

    quid illis nos sollicitis ac pendentibus animi renuntiare jubetis,

    id. 7, 30, 22:

    sollicitae mentes,

    Ov. F 3, 362:

    pectus,

    id. M. 2, 125:

    mens,

    Curt. 4, 13, 2:

    animi,

    Hor. Ep. 1, 5, 18:

    ego percussorem meum securum ambulare patiar, me sollicito?

    Sen. Clem. 1, 9, 4:

    sollicitus est et incertus sui quem spes aliqua proritat,

    id. Ep. 23, 2:

    ut sollicitus sim cum Saturnus et Mars ex contrario stabunt,

    alarmed, id. ib. 88, 14:

    fertur sollicitas tenuisse deas,

    kept them in anxious suspense, Stat. Achill. 2, 338:

    nunc sollicitam timor anxius angit,

    Verg. A. 9, 89.—And opposed to securus and securitas:

    quid est turpius quam in ipso limine securitatis esse sollicitum?

    Sen. Ep. 22, 5:

    securo nihil est te pejus, eodem Sollicito nihil est te melius,

    Mart. 4, 83, 1; so id. 5, 31, 8; Sen. Ep. 124, 19; Quint. 11, 3, 151; Tac. H. 4, 58.—
    2.
    With abl.:

    sollicitam mihi civitatem suspitione, suspensam metu... tradidistis,

    Cic. Agr. 1, 8, 23:

    Sophocles, ancipiti sententiarum eventu diu sollicitus,

    Val. Max. 9, 12, 5 ext.
    3.
    With de:

    sollicitus eram de rebus urbanis,

    Cic. Fam. 2, 12, 1:

    de tuā valetudine,

    id. ib. 16, 7, 1:

    sollicita civitas de Etruriae defectione fuit,

    Liv. 27, 21 med.:

    sollicitum te esse scribis de judicii eventu,

    Sen. Ep. 24, 1:

    desii jam de te esse sollicitus,

    id. ib. 82, 1.—
    4.
    With pro:

    ne necesse sit unum sollicitum esse pro pluribus,

    Cic. Lael. 13, 45.—
    5.
    With propter: sollicitus propter iniquitatem locorum, Liv. 38, 40, 9; 44, 3, 5 infra.—
    6.
    With adverb. acc. vicem, for the fate of:

    sollicito consuli et propter itineris difficultatem et eorum vicem,... nuntius occurrit,

    Liv. 44, 3, 5:

    ut meam quoque, non solum reipublicae vicem videretur sollicitus,

    id. 28, 43, 9:

    clamor undique ab sollicitis vicem imperatoris militibus sublatus,

    id. 28, 19, 17.—
    7.
    With gen.:

    non sollicitus futuri, pendet (filius tuus mortuus),

    Sen. Cons. Marc. 19, 6.—
    8.
    With dat. (late Lat.):

    ne solliciti sitis animae vestrae, neque corpori vestro,

    Vulg. Matt. 6, 25.—
    9.
    With ex:

    ex hoc misera sollicita'st, diem Quia olim in hunc, etc.,

    Ter. And. 1, 5, 33:

    haec turba sollicita ex temerariā regis fiduciā,

    Curt. 3, 1, 17.—
    10.
    With ne, like verbs of fearing:

    (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.,

    Cic. Mur. 41, 88:

    legati Romanorum circuire urbes, solliciti ne Aetoli partis alicujus animos ad Antiochum avertissent,

    apprehensive, Liv. 35, 31, 1:

    sollicitis populis ne suas operiant terras,

    Plin. 11, 29, 35, § 104:

    sollicitus Solon, ne tacendo parum reipublicae consuleret,

    Just. 2, 7, 9; Front. Strat. 1, 1, 6.—
    11.
    With interrog.-clause:

    solliciti erant quo evasura esset res,

    Liv. 30, 21 init.:

    quam sim sollicitus, quidnam futurum sit,

    Cic. Att. 8, 6, 3.—
    C.
    In gen., troubled, disturbed, afflicted, grieved; constr. absol., with abl. alone, or with de:

    sollicitus mihi nescio quā re videtur,

    Plaut. Merc. 2, 3, 30:

    neque est consentaneum ullam honestam rem, ne sollicitus sis... deponere,

    lest you be troubled by cares, Cic. Lael. 13, 47:

    vehementer te esse sollicitum et praecipuo quodam dolore angi,

    id. Fam. 4, 3, 1:

    vehementer populum sollicitum fuisse de P. Sullae morte,

    id. ib. 9, 10, 3:

    num eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse,

    afflicted by remorse, id. Fin. 2, 17, 55:

    hoc genus omne Maestum ac sollicitum est cantoris morte Tigelli,

    Hor. S. 1, 2, 3.—
    D.
    Excited, passionate (rare):

    qui, ut sint pudici, solliciti tamen et anxii sunt,

    Cic. Tusc. 4, 33, 70:

    atqui sollicitae nuntius hospitae, Suspirare Chloen.. Dicens, etc.,

    Hor. C. 3, 7, 9; so, = avidus, with gen. or de ( poet. and post-class.):

    hominem cuppedinis sollicitum,

    Lucr. 5, 46:

    de regno sollicitus ( = avidus regni potiundi),

    Just. 1, 10, 6.—
    E.
    Very careful for, concerned in, punctilious, particular about (post-Aug.; freq.); constr. absol., with de, circa, in, or obj.-inf.:

    ne decet quidem, ubi maxima rerum monumenta versantur, de verbis esse sollicitum,

    Quint. 8, 3, 13:

    de quorum sumus judicio solliciti,

    for whose judgment we care, id. 10, 7, 24:

    dixit Cicero, non se de ingenii famā, sed de fide esse sollicitum,

    id. 11, 1, 74:

    nec sum in hoc sollicitus, dum res ipsa appareat,

    id. 8, 4, 15:

    eloquentia non in verba sollicita,

    Sen. Ben. 7, 8, 2:

    si tamen contingere eloquentia non sollicito potest,

    id. Ep. 75, 5:

    cur abis, non sollicitus prodesse bonis, nocere malis?

    id. Hippol. 976; cf.

    in double sense,

    Mart. 4, 83, 2 and 5.—
    F.
    = sollicitatus (v. sollicito; poet.):

    solliciti jaceant terrāque premantur iniquā qui, etc.,

    without repose, Ov. Am. 2, 16, 15.
    III.
    Of abstr. and inanim. things.
    1.
    In gen., solicitous, mournful, full of or connected with cares and anxiety, anxious, disturbed (class.;

    often approaching the signif. II.): scio quam timida sit ambitio, et quam sollicita sit cupiditas consulatūs,

    how full of cares is the desire for the consulship, Cic. Mil. 16, 42:

    id est proprium civitatis ut sit libera et non sollicita rei cujusque custodia,

    i. e. that nobody be disturbed in the quiet possession of his property, id. Off. 2, 22, 78:

    est enim metus futurae aegritudinis sollicita exspectatio,

    id. Tusc. 5, 18, 52:

    quam sit omnis amor sollicitus et anxius,

    fraught with solicitude, id. Att. 2, 24, 1: assentior, sollicitam et periculosam justitiam non esse sapientis, id. Fragm. Rep. ap. Prisc. p. 801 P. (Rep. 3, 27, 39): sollicitam lucem rapuisti Ciceroni, the mournful light, i. e. life, Vell. 2, 66:

    in sollicito civitatis statu,

    Quint. 6, 1, 16:

    Hermagoras, vir diligentiae nimium sollicitae,

    evercareful, id. 3, 11, 22:

    sollicitum dicendi propositum,

    anxiously accurate, id. 11, 1, 32:

    sollicita parentis diligentia,

    earnest care, id. 6, prooem. 1; so id. 6, 12, 16:

    sollicitae actiones,

    carefully elaborated, id. 4, 1, 57: causae sollicitae (opp. securae), [p. 1723] very doubtful cases, i. e. in which there is anxious suspense about the issue, id. 11, 3, 151: captarum (ferarum) sollicita possessio;

    saepe enim laniant dominos,

    Sen. Vit. Beat. 14, 2:

    maxima quaeque bona sollicita sunt,

    id. ib. 17, 4; id. Ep. 14, 18:

    noctes, id. Ira, 2, 20, 1: tutela,

    id. Cons. Marc. 11, 3:

    sollicitos fecisti, Romule, ludos,

    Ov. A. A. 1, 101:

    quisque, sibi quid sit Utile, sollicitis supputat articulis,

    id. P. 2, 3, 18:

    sollicito carcere dignus eras,

    a prison carefully guarded, id. Am. 1, 6, 64:

    Cressa... sollicito revocavit Thesea filo,

    Stat. S. 2, 6, 26:

    pudor,

    Mart. 11, 45, 7:

    amor,

    Ov. H. 19 (18), 196:

    os,

    id. P. 4, 9, 130:

    frons,

    Hor. C. 3, 29, 16:

    manus,

    Ov. Tr. 5, 2, 2:

    preces,

    id. P. 3, 1, 148:

    prex,

    Hor. C. 1, 35, 5:

    vita,

    id. S. 2, 6, 62:

    lux,

    Ov. Tr. 4, 10, 116:

    senecta,

    id. M. 6, 500:

    libelli,

    Mart. 9, 58, 5:

    saccus,

    id. 12, 60 b, 3:

    fuga,

    Ov. Tr. 4, 1, 50:

    sedes,

    id. ib. 4, 1, 85:

    via,

    id. ib. 1, 11, 2:

    terrae,

    id. M. 15, 786.— Hence,
    2.
    = sollicitum habens, that causes distress, distressing, trying:

    quid magis sollicitum dici potest,

    what more distressing fact can be mentioned? Cic. Mil. 2, 5:

    in quā (tyrannorum) vitā nulla... potest esse fiducia, omnia semper suspecta atque sollicita,

    causing alarm, id. Lael. 15, 52:

    sollicitumque aliquid laetis intervenit,

    Ov. M. 7, 454:

    o mihi sollicitum decus ac suprema voluptas,

    Stat. Th. 7, 363; so,

    opes,

    Hor. S. 2, 6, 79:

    aurum,

    Sen. Hippol. 519:

    pretia,

    id. Herc. Fur. 461:

    timor or metus,

    Ov. H. 1, 12; 8, 76; 13, 124; id. P. 3, 2, 12; id. Tr. 3, 11, 10:

    cura,

    id. P. 1, 5, 61; Sen. Thyest. 922:

    dolor,

    Ov. A. A. 3, 374:

    taedium,

    Hor. C. 1, 14, 17:

    fatum,

    Ov. P. 4, 10, 11.
    IV.
    Of animals (rare): sollicitum animal (canis) ad nocturnos strepitus, very attentive to, i. e. watchful, Liv. 5, 47, 3; so Ov. M. 11, 599:

    solliciti terrentur equi,

    id. F. 6, 741:

    lepus,

    timid, id. ib. 5, 372.
    V.
    Comp.: sollicitior (mostly post-Aug.; for which Cic. has magis sollicitus; v. III. 2. supra) homo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3:

    nos circa lites raras sollicitiores,

    too particular about, Quint. 7, 1, 43:

    sollicitior rei familiaris diligentia,

    id. 12, 1, 6:

    innocentiam sollicitiore habituri loco,

    Sen. Ben. 3, 13, 1:

    (pauperes) sollicitiores divitibus,

    id. Cons. Helv. 12, 1:

    quod est sollicitius,

    id. Tranq. 1, 15:

    qui non sollicitior de capitis sui decore sit quam de salute,

    id. Brev. Vit. 12, 3:

    pro vobis sollicitior,

    Tac. H. 4, 58.— Sup. (post-Aug. and rare):

    illorum brevissima ac sollicitissima aetas est,

    Sen. Brev. Vit. 16, 1.— Adv.: sollĭcĭtē (post-Aug.).
    1.
    Carefully, punctiliously, anxiously: vestis nec servata, nec sumenda sollicite, Ser. Samm. ap. Sen. Tranq. 1, 5:

    in conviviis lingua sollicite etiam ebriis custodienda est,

    Sen. Clem. 1, 26, 2:

    recitare,

    Plin. Ep. 6, 15, 4:

    exspectatus,

    Front. Strat. 3, 12, 1; id. Aquaed. 103:

    sollicitius et intentius,

    Plin. Ep. 1, 4, 2:

    custodiendus est honor,

    id. ib. 1, 19, 4:

    cavere,

    App. Mag. p. 274, 35.— Sup.:

    urbis curam sollicitissime agere,

    Suet. Claud. 18.—
    2.
    With grief, solicitude (class.:

    sollicito animo): sollicite possidentur,

    their possession is connected with solicitude, Sen. Ep. 76, 30:

    laetus,

    Sil. 6, 572.— Sup., Sen. Ep. 93, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > sollicitus

  • 2 sollicitus

        sollicitus adj. with comp.    [sollus- (3 SAL-)+ citus], thoroughly moved, agitated, disturbed: mare, V.: Utile sollicitae sidus rati, tossed (by a storm), O.: Omnīs sollicitos habui, kept stirring, T.—Fig., of the mind, troubled, disturbed, afflicted, grieved, disquieted: ne sollicitus sis, lest you be troubled by cares: anxio animo aut sollicito fuisse, afflicted by remorse: sollicitae nuntius hospitae, H.: animum sollicitum efficere, uneasy, L.: de P. Sullae morte: morte Tigelli, H.—Of things, solicitous, full of care, anxious, restless, disturbed: scio quam sollicita sit cupiditas consulatūs: ut sit non sollicita rei cuiusque custodia, i. e. not full of apprehension: sollicito carcere dignus eras, carefully guarded, O.: frons, H.: vita, H.: senecta, O.: sedes, O.: terrae, O.— Causing distress, painful, disquieting: quid magis sollicitum dici potest, what more distressing fact?: in quā (tyrannorum) vitā, omnia semper suspecta atque sollicita, alarming: Sollicitumque aliquid laetis intervenit, O.: opes, H.: dolor, O.—Of animals, watchful, uneasy, restless: animal ad nocturnos strepitūs, L.: equi, O.: lepus, timid, O.— Full of anxiety, agitated, alarmed, apprehensive, solicitous, anxious: animus: sollicitum te habebat cogitatio periculi mei: senatus sollicitus petendum esse auxilium arbitrabatur: res, quae... sollicitam Italiam habebant, Cs.: solliciti et incerti rerum suarum, L.: civitas, L.: mentes, O.: civitas suspitione: de meo periculo: pro pluribus: pro vobis sollicitior, Ta.: propter iniquitatem locorum, L.: et propter itineris difficultatem et eorum vicem, for their fate, L.: vicem imperatoris milites, L.: (turba) ex temerariā regis fiduciā, Cu.: (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.: legati solliciti, ne avertissent, etc., apprehensive, L.: solliciti erant quo evasura esset res, L.: quam sum sollicitus, quidnam futurum sit.
    * * *
    sollicita, sollicitum ADJ
    concerned, worried; upset, troubled, disturbed, anxious, apprehensive

    Latin-English dictionary > sollicitus

  • 3 īnfēstus

        īnfēstus adj. with comp. and sup.    [P. of * infendo], made unsafe, disturbed, molested, infested, unquiet, unsafe: via excursionibus barbarorum: omnia serpentibus, S.: sua tuta omnia, infesta hostium, L.: vita: infestum agrum reddere, make unsafe, L.: sibi Teucri, V.: infestior salus: infestior Tulli senectus, L.: infestissima pars Ciliciae.— Plur n. as subst: infestis (i. e. infestis rebus), when in affliction, H.—That renders unsafe, hostile, inimical, troublesome, dangerous: infestis signis ad se ire, Cs.: ante vallum infestis signis constitere, L.: infestis pilis procurrere, threatening, Cs.: infesta tela ferre, V.: infestis oculis conspici: te animo infestissimo intuetur: numen, Iu.: regi plebes, S.: provincia victoriae: gens infestissima nomini Romano, S.: nautis Orion, H.: virtutibus tempora, Ta.
    * * *
    infesta -um, infestior -or -us, infestissimus -a -um ADJ
    unsafe, dangerous; hostile; disturbed, molested, infested, unquiet

    Latin-English dictionary > īnfēstus

  • 4 perturbātus

        perturbātus adj. with comp.    [P. of perturbo], troubled, disturbed, unquiet, agitated, unsettled: civitas vestris legibus: voltus, L.— Plur n. as subst: onusti cibo perturbata cernimus, confused visions. —Of persons, disturbed, embarrassed, discomposed: homo perturbatior metu: cum ipsius familiaritate.

    Latin-English dictionary > perturbātus

  • 5 turbulentus

        turbulentus adj. with comp. and sup.    [turba], full of commotion, disturbed, boisterous, stormy, tempestuous: tempestas, stormy: Aqua, turbid, Ph.: atomorum concursio, at random.—Fig., restless, troubled, confused, disordered: est igitur quiddam turbulentum in hominibus singulis: animi, excited: turbulentior inde annus excepit, L.: turbulentissimum tempus (opp. tranquillissimum).— Making trouble, troublesome, turbulent, factious, seditious: ut vitā sic oratione: cives: turbulentissimi tribuni plebis, Cs.
    * * *
    turbulenta -um, turbulentior -or -us, turbulentissimus -a -um ADJ
    violently disturbed, stormy, turbulent; unruly, riotous; w/violent unrest

    Latin-English dictionary > turbulentus

  • 6 conturbo

    con-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into disorder or confusion, to confuse, derange, disorder, confound (rare, but class. in prose and poetry; most freq. in Lucr. and Cic.; not in Verg., Hor., or Quint.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    posituras principiorum corporis atque animi,

    Lucr. 4, 943; cf. id. 4, 958; 3, 483 al.:

    ordines Romanorum (militum),

    Sall. J. 50, 4; cf. id. ib. 98, 4:

    equites tormentis,

    Curt. 7, 2, 4:

    rempublicam,

    Sall. C. 37, 10; 48, 8; cf.

    rem,

    id. J. 79, 7: annus neglegentiā conturbatus atque confusus, * Suet. Aug. 31:

    vocem,

    Lucr. 4, 559:

    prima vulnera novis plagis,

    id. 4, 1070: basia, i. e. to exchange in confused multitudes, * Cat. 5, 11.—In mal. part.:

    pedes, i. e. implicare,

    Plaut. Cas. 2, 8, 24.—
    B.
    Trop., to disturb, disquiet in mind or feeling:

    valetudo tua me valde conturbat,

    Cic. Att. 7, 2, 2:

    quid est? num conturbo te?

    id. Phil. 2, 13, 32:

    incidunt multae causae, quae conturbent animos utilitatis specie,

    id. Off. 3, 10, 40; cf.:

    vemens violentia vini Conturbare animum consuevit,

    Lucr. 3, 483.— Absol.:

    haec sunt, quae conturbent in deliberatione non numquam, etc.,

    Cic. Off. 3, 20, 81.—
    II.
    In partic., t. t. in the lang. of business: conturbare rationes or rationem, or absol. conturbare, to bring one's pecuniary affairs into disorder, to become bankrupt.
    A.
    Lit.:

    rationem sibi commissam,

    Dig. 11, 3, 1 fin.:

    nihil esse, quod posthac arcae nostrae fiducia conturbaret,

    bring into pecuniary embarrassment, Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 5:

    fac me multis debere, et in his Plancio: utrum igitur me conturbare oportet?

    id. Planc. 28, 68:

    homo Graecus, qui conturbat et idem putat sibi licere quod equitibus Romanis,

    id. Att. 4, 7, 1; Dig. 14, 3, 5, § 9; 15, 3, 16; cf. ib. 11, 3, 1, § 5; Juv. 7, 129 al.—
    B.
    Trop.:

    neque edepol quid nunc consili capiam scio De virgine istac: ita conturbasti mihi Rationes omnes,

    you have so disturbed all my plans, Ter. Eun. 5, 2, 29.—Hence, contur-bātus, a, um, P a. (acc. to I. B.), distracted, disturbed, confused, disquieted (very rare):

    oculus,

    diseased, disordered, Cic. Tusc. 3, 7, 15:

    homo tristis et conturbatus,

    id. Verr. 2, 4, 14, § 32:

    eram in scribendo conturbatior,

    id. Att. 1, 12, 4:

    animus,

    id. Tusc. 3, 7, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > conturbo

  • 7 moventer

    mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2 ( sync., mōstis for movistis, Mart. 3, 67, 1;

    mōrunt for moverunt,

    Sil. 14, 141), v. a. and n. [Sanscr. mīv, set in motion; Gr. ameibô, change; cf.: momentum, mutare].
    I.
    Act., to move, stir, set in motion; to shake, disturb, remove, etc. (syn.: cieo, agito, ago, molior).
    A.
    Lit.:

    movit et ad certos nescia membra modos,

    Tib. 1, 7, 38:

    ut festis matrona moveri jussa diebus,

    to dance, Hor. A. P. 232: moveri Cyclopa, to represent a Cyclop by dancing (gesticulating), id. Ep. 2, 2, 125:

    et fila sonantia movit,

    struck, Ov. M. 10, 89:

    citharam cum voce,

    id. ib. 5, 112:

    tympana,

    id. H. 4, 48; to disturb:

    novis Helicona cantibus,

    Manil. Astron. 1, 4:

    signum movere loco,

    to move from the place, Cic. Div. 1, 35, 77:

    os,

    Cels. 8, 2:

    gradum,

    i. e. to go forward, advance, Sen. Thyest. 420: se, to move or bestir one's self:

    move ocius te,

    Ter. And. 4, 3, 16:

    praecepit eis, ne se ex eo loco moverent,

    not to stir from the spot, Liv. 34, 20; Caes. B. G. 3, 15: castra, to break up, remove:

    postero die castra ex eo loco movent,

    Caes. B. G. 1, 15;

    ellipt. without castra: postquam ille Canusio moverat,

    Cic. Att. 9, 1, 1:

    movisse a Samo Romanos audivit,

    Liv. 37, 28, 4.— Pass. reflex.:

    priusquam hostes moverentur,

    Liv. 37, 19, 18:

    hostem statu,

    to drive from his position, dislodge, id. 30, 18:

    aliquem possessione,

    Cic. Verr. 2, 1, 45, § 116:

    heredes,

    to eject, id. Off. 3, 19, 76:

    tribu centurionem,

    to turn out, expel, id. de Or. 2, 67, 272; so,

    aliquem de senatu,

    id. Clu. 43, 122;

    the same also without senatu,

    Hor. S. 1, 6, 20:

    senatorio loco,

    to degrade, Liv. 39, 42, 6:

    ex agro,

    Cic. Fam. 13, 5, 2:

    move abs te moram,

    remove, cast off, Plaut. Capt. 4, 2, 10:

    consulem de sententiā,

    to cause to recede, to dissuade, Liv. 3, 21:

    litteram,

    to take away, Cic. Fin. 3, 22, 74.—Prov.:

    omnis terras, omnia maria movere,

    to turn the world upside down, Cic. Att. 8, 11, 2.—
    2.
    Transf.
    a.
    To excite, occasion, cause, promote, produce; to begin, commence, undertake:

    exercitatione sudor movetur,

    is promoted, produced, Cels. 2, 17:

    alvum,

    Cato, R. R. 115:

    dolorem,

    id. ib. 7, 4:

    lacrimas,

    to cause, Quint. 6, 1, 26:

    fletum populo,

    Cic. de Or. 1, 53, 228:

    risum,

    id. ib. 2, 62, 281:

    alicui exspectationem,

    id. Att. 2, 14, 1:

    indignationem,

    Liv. 4, 50, 1:

    misericordiam,

    Cic. de Or. 2, 69, 278:

    suspicionem,

    id. Part. 33, 114:

    ego istaec moveo, aut curo?

    begin, commence, Ter. And. 5, 4, 18:

    bellum,

    Cic. Off. 1, 11, 37; Liv. 23, 48, 6:

    jam pugna se moverat,

    was going on, Curt. 8, 14, 6:

    cantūs,

    Verg. A. 10, 163:

    tantum decus,

    begin, Manil. Astron. 1, 42; cf. Verg. A. 7, 45:

    nominis controversiam,

    to begin, Tac. Dial. 25 init.; cf. Cels. 3, 3, § 25; Dig. 37, 10, 4:

    litem,

    ib. 4, 3, 33:

    actionem,

    ib. 19, 1, 10:

    mentionem rei,

    to make mention, Liv. 28, 11, 9:

    sacra,

    Val. Fl. 3, 540:

    movere ac moliri aliquid,

    to undertake any thing that excites disturbance, Liv. 23, 39:

    ne quid moveretur,

    id. 35, 13.—
    b.
    To shake, to cause to waver, to alter:

    alicujus sententiam,

    to change, cause to waver, Cic. Att. 7, 3, 6:

    sententiam regis,

    Liv. 35, 42, 6.—
    c.
    To present, offer an oblation:

    ferctum Jovi moveto,

    Cato, R. R. 134.—
    d.
    To disturb, concern, trouble, torment one:

    men moveat cimex Pantilius?

    Hor. S. 1, 10, 78:

    Armeniosne movet, Romana potentia cujus Sit ducis?

    Luc. 7, 282; cf. Val. Fl. 7, 131. intoleranda vis aestūs omnium ferme corpora movit, Liv. 25, 26:

    strepitu fora vestra,

    Juv. 2, 52.—
    e.
    Of plants, to put forth:

    si se gemmae nondum moveant,

    do not yet appear, Col. 11, 2, 26: de palmite gemma movetur, [p. 1169] is produced, Ov. Tr. 3, 12, 13.—
    f.
    To exert, exercise:

    inter principia condendi hujus operis, movisse numen ad indicandam tanti imperii molem traditur deos,

    Liv. 1, 55, 3 (cf.:

    se movere, I. A. supra): artis opem,

    Ov. F. 6, 760.—
    g.
    = mutare, to change, transform:

    quorum Forma semel mota est,

    Ov. M. 8, 729:

    nihil motum antiquo probabile est,

    Liv. 34, 54, 8.—
    h.
    In mal. part., Plaut. Am. 4, 1, 43.—
    B.
    Trop., to move, affect, excite, inspire:

    ut pulcritudo corporis movet oculos et delectat,

    charms, Cic. Off. 1, 28, 98:

    quae me causae moverint,

    id. Att. 11, 5, 1:

    fere fit, quibus quisque in locis miles inveteravit, uti multum earum regionum consuetudine moveatur,

    is much affected, influenced, Caes. B. C. 1, 44:

    aliquem ad bellum,

    to stir up, excite, Liv. 35, 12, 5:

    movet feroci juveni animum conploratio sororis,

    stirs his anger, id. 1, 26, 3; cf. id. 21, 38, 3; 23, 31, 11:

    numina Dianae,

    to irritate, provoke, Hor. Epod. 17, 3:

    multa movens animo,

    to revolve, ponder, meditate, Verg. A. 3, 34:

    moverat plebem oratio consulis,

    had stirred, made an impression on, Liv. 3, 20:

    judicum animos,

    Quint. 6, 2, 1:

    acutule moveri,

    keenly affected, Aug. Conf. 3, 7: neque illud me movet, quod, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A. 2:

    affectus,

    Quint. 6, 1, 7:

    moveor etiam ipsius loci insolentiā,

    Cic. Deiot. 2, 5:

    nil moveor lacrimis,

    Prop. 3, 23, 25 (4, 25, 5):

    absiste moveri,

    be not disturbed, Verg. A. 6, 399:

    quos sectis Bellona lacertis Saeva movet,

    inspires, Luc. 1, 565 (al. monet):

    ut captatori moveat fastidia,

    excites nausea in, Juv. 10, 202.—
    II.
    Neutr., to move itself, move (very rare):

    terra dies duodequadraginta movit,

    an earthquake, Liv. 35, 40, 7; 40, 59, 7.—In pass.:

    reptile quod movetur,

    which moves itself, Vulg. Gen. 1, 26 saep.—Hence,
    A.
    mŏvens, entis, P. a., movable (class.): ex eā praedā, quae rerum moventium sit, movable things (as clothes, arms, furniture), Liv. 5, 25, 6:

    voluptas,

    that consists in motion, Cic. Fin. 2, 10, 31:

    furtum rerum moventium,

    Gell. 11, 18, 13.— Plur. subst.:

    quaedam quasi moventia,

    motives, Cic. Tusc. 5, 24, 68.—Hence, adv.: mŏventer, movingly, affectingly (late Lat.), Schol. Bob. ad Cic. Mil. 7, n. 4.—
    B.
    mōtus, a, um, P. a., moved, affected, disturbed ( poet. and in post-class. prose):

    Ithaci digressu mota Calypso,

    Prop. 1, 15, 9:

    dictis,

    Ov. Tr. 4, 10, 23:

    precibus,

    Curt. 6, 5, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > moventer

  • 8 moveo

    mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2 ( sync., mōstis for movistis, Mart. 3, 67, 1;

    mōrunt for moverunt,

    Sil. 14, 141), v. a. and n. [Sanscr. mīv, set in motion; Gr. ameibô, change; cf.: momentum, mutare].
    I.
    Act., to move, stir, set in motion; to shake, disturb, remove, etc. (syn.: cieo, agito, ago, molior).
    A.
    Lit.:

    movit et ad certos nescia membra modos,

    Tib. 1, 7, 38:

    ut festis matrona moveri jussa diebus,

    to dance, Hor. A. P. 232: moveri Cyclopa, to represent a Cyclop by dancing (gesticulating), id. Ep. 2, 2, 125:

    et fila sonantia movit,

    struck, Ov. M. 10, 89:

    citharam cum voce,

    id. ib. 5, 112:

    tympana,

    id. H. 4, 48; to disturb:

    novis Helicona cantibus,

    Manil. Astron. 1, 4:

    signum movere loco,

    to move from the place, Cic. Div. 1, 35, 77:

    os,

    Cels. 8, 2:

    gradum,

    i. e. to go forward, advance, Sen. Thyest. 420: se, to move or bestir one's self:

    move ocius te,

    Ter. And. 4, 3, 16:

    praecepit eis, ne se ex eo loco moverent,

    not to stir from the spot, Liv. 34, 20; Caes. B. G. 3, 15: castra, to break up, remove:

    postero die castra ex eo loco movent,

    Caes. B. G. 1, 15;

    ellipt. without castra: postquam ille Canusio moverat,

    Cic. Att. 9, 1, 1:

    movisse a Samo Romanos audivit,

    Liv. 37, 28, 4.— Pass. reflex.:

    priusquam hostes moverentur,

    Liv. 37, 19, 18:

    hostem statu,

    to drive from his position, dislodge, id. 30, 18:

    aliquem possessione,

    Cic. Verr. 2, 1, 45, § 116:

    heredes,

    to eject, id. Off. 3, 19, 76:

    tribu centurionem,

    to turn out, expel, id. de Or. 2, 67, 272; so,

    aliquem de senatu,

    id. Clu. 43, 122;

    the same also without senatu,

    Hor. S. 1, 6, 20:

    senatorio loco,

    to degrade, Liv. 39, 42, 6:

    ex agro,

    Cic. Fam. 13, 5, 2:

    move abs te moram,

    remove, cast off, Plaut. Capt. 4, 2, 10:

    consulem de sententiā,

    to cause to recede, to dissuade, Liv. 3, 21:

    litteram,

    to take away, Cic. Fin. 3, 22, 74.—Prov.:

    omnis terras, omnia maria movere,

    to turn the world upside down, Cic. Att. 8, 11, 2.—
    2.
    Transf.
    a.
    To excite, occasion, cause, promote, produce; to begin, commence, undertake:

    exercitatione sudor movetur,

    is promoted, produced, Cels. 2, 17:

    alvum,

    Cato, R. R. 115:

    dolorem,

    id. ib. 7, 4:

    lacrimas,

    to cause, Quint. 6, 1, 26:

    fletum populo,

    Cic. de Or. 1, 53, 228:

    risum,

    id. ib. 2, 62, 281:

    alicui exspectationem,

    id. Att. 2, 14, 1:

    indignationem,

    Liv. 4, 50, 1:

    misericordiam,

    Cic. de Or. 2, 69, 278:

    suspicionem,

    id. Part. 33, 114:

    ego istaec moveo, aut curo?

    begin, commence, Ter. And. 5, 4, 18:

    bellum,

    Cic. Off. 1, 11, 37; Liv. 23, 48, 6:

    jam pugna se moverat,

    was going on, Curt. 8, 14, 6:

    cantūs,

    Verg. A. 10, 163:

    tantum decus,

    begin, Manil. Astron. 1, 42; cf. Verg. A. 7, 45:

    nominis controversiam,

    to begin, Tac. Dial. 25 init.; cf. Cels. 3, 3, § 25; Dig. 37, 10, 4:

    litem,

    ib. 4, 3, 33:

    actionem,

    ib. 19, 1, 10:

    mentionem rei,

    to make mention, Liv. 28, 11, 9:

    sacra,

    Val. Fl. 3, 540:

    movere ac moliri aliquid,

    to undertake any thing that excites disturbance, Liv. 23, 39:

    ne quid moveretur,

    id. 35, 13.—
    b.
    To shake, to cause to waver, to alter:

    alicujus sententiam,

    to change, cause to waver, Cic. Att. 7, 3, 6:

    sententiam regis,

    Liv. 35, 42, 6.—
    c.
    To present, offer an oblation:

    ferctum Jovi moveto,

    Cato, R. R. 134.—
    d.
    To disturb, concern, trouble, torment one:

    men moveat cimex Pantilius?

    Hor. S. 1, 10, 78:

    Armeniosne movet, Romana potentia cujus Sit ducis?

    Luc. 7, 282; cf. Val. Fl. 7, 131. intoleranda vis aestūs omnium ferme corpora movit, Liv. 25, 26:

    strepitu fora vestra,

    Juv. 2, 52.—
    e.
    Of plants, to put forth:

    si se gemmae nondum moveant,

    do not yet appear, Col. 11, 2, 26: de palmite gemma movetur, [p. 1169] is produced, Ov. Tr. 3, 12, 13.—
    f.
    To exert, exercise:

    inter principia condendi hujus operis, movisse numen ad indicandam tanti imperii molem traditur deos,

    Liv. 1, 55, 3 (cf.:

    se movere, I. A. supra): artis opem,

    Ov. F. 6, 760.—
    g.
    = mutare, to change, transform:

    quorum Forma semel mota est,

    Ov. M. 8, 729:

    nihil motum antiquo probabile est,

    Liv. 34, 54, 8.—
    h.
    In mal. part., Plaut. Am. 4, 1, 43.—
    B.
    Trop., to move, affect, excite, inspire:

    ut pulcritudo corporis movet oculos et delectat,

    charms, Cic. Off. 1, 28, 98:

    quae me causae moverint,

    id. Att. 11, 5, 1:

    fere fit, quibus quisque in locis miles inveteravit, uti multum earum regionum consuetudine moveatur,

    is much affected, influenced, Caes. B. C. 1, 44:

    aliquem ad bellum,

    to stir up, excite, Liv. 35, 12, 5:

    movet feroci juveni animum conploratio sororis,

    stirs his anger, id. 1, 26, 3; cf. id. 21, 38, 3; 23, 31, 11:

    numina Dianae,

    to irritate, provoke, Hor. Epod. 17, 3:

    multa movens animo,

    to revolve, ponder, meditate, Verg. A. 3, 34:

    moverat plebem oratio consulis,

    had stirred, made an impression on, Liv. 3, 20:

    judicum animos,

    Quint. 6, 2, 1:

    acutule moveri,

    keenly affected, Aug. Conf. 3, 7: neque illud me movet, quod, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A. 2:

    affectus,

    Quint. 6, 1, 7:

    moveor etiam ipsius loci insolentiā,

    Cic. Deiot. 2, 5:

    nil moveor lacrimis,

    Prop. 3, 23, 25 (4, 25, 5):

    absiste moveri,

    be not disturbed, Verg. A. 6, 399:

    quos sectis Bellona lacertis Saeva movet,

    inspires, Luc. 1, 565 (al. monet):

    ut captatori moveat fastidia,

    excites nausea in, Juv. 10, 202.—
    II.
    Neutr., to move itself, move (very rare):

    terra dies duodequadraginta movit,

    an earthquake, Liv. 35, 40, 7; 40, 59, 7.—In pass.:

    reptile quod movetur,

    which moves itself, Vulg. Gen. 1, 26 saep.—Hence,
    A.
    mŏvens, entis, P. a., movable (class.): ex eā praedā, quae rerum moventium sit, movable things (as clothes, arms, furniture), Liv. 5, 25, 6:

    voluptas,

    that consists in motion, Cic. Fin. 2, 10, 31:

    furtum rerum moventium,

    Gell. 11, 18, 13.— Plur. subst.:

    quaedam quasi moventia,

    motives, Cic. Tusc. 5, 24, 68.—Hence, adv.: mŏventer, movingly, affectingly (late Lat.), Schol. Bob. ad Cic. Mil. 7, n. 4.—
    B.
    mōtus, a, um, P. a., moved, affected, disturbed ( poet. and in post-class. prose):

    Ithaci digressu mota Calypso,

    Prop. 1, 15, 9:

    dictis,

    Ov. Tr. 4, 10, 23:

    precibus,

    Curt. 6, 5, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > moveo

  • 9 perturbata

    per-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into confusion or disorder, to confuse, disturb (cf.: confundo, misceo).
    I.
    Lit.:

    omnia,

    Ter. And. 3, 4, 22:

    provinciam,

    Cic. Sull. 20, 56:

    aetatum ordinem,

    id. Brut. 62, 223:

    condiciones pactionesque bellicas perjurio,

    id. Off. 3, 29, 108:

    dies intermissus aut nox interposita saepe perturbat omnia,

    id. Mur. 17, 35:

    reliquos (milites) incertis ordinibus perturbaverunt,

    Caes. B. G. 4, 32:

    aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    domum,

    Sen. Thyest. 83.— Pass., Plin. Pan. 76, 8.—
    B.
    Transf., to mix or mingle together:

    omnia subtiliter cretā permisceas cum salibus torrefactis ac tritis et diu oleo injecto perturbes,

    Pall. 12, 18.—
    II.
    Trop., to disturb, discompose, embarrass, confound:

    mea consilia,

    Plaut. Most. 3, 1, 127:

    mentes animosque perturbat timor,

    Caes. B. G. 1, 39:

    clamore perturbari,

    Cic. Rab. Perd. 6, 18:

    animum, joined with concitare,

    id. Or. 37, 128:

    de rei publicae salute perturbari,

    id. Mil. 1, 1:

    haec te vox non perculit? non perturbavit?

    id. Verr. 2, 3, 57, § 132:

    magno animi motu perturbatus,

    id. Att. 8, 11, 1.—Hence, perturbātus, a, um, P. a.
    A.
    Troubled, disturbed, unquiet:

    mihi civitatem perturbatam vestris legibus et contionibus et deductionibus tradidistis,

    Cic. Agr. 1, 8, 23:

    perturbatissimum tempestatis genus,

    Sen. Q. N. 7, 10, 3:

    flamma quassatae rei publicae perturbatorumque temporum,

    Cic. Sest. 34, [p. 1360] 73.—
    B.
    Disturbed, embarrassed, discomposed:

    homo perturbatior metu,

    Cic. Att. 10, 14, 1:

    sane sum perturbatus cum ipsius familiaritate,

    id. ib. 1, 1, 4.— Subst.: per-turbāta, ōrum, n., confused visions, perverted truths:

    nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,

    Cic. Div. 1, 29, 60.— Adv.: perturbātē, confusedly, disorderly:

    ne quid perturbate, ne quid contorte dicatur,

    Cic. Inv. 1, 20, 29; id. Or. 35, 122:

    muta animalia perturbate moveri,

    Sen. Ep. 124, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > perturbata

  • 10 perturbo

    per-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into confusion or disorder, to confuse, disturb (cf.: confundo, misceo).
    I.
    Lit.:

    omnia,

    Ter. And. 3, 4, 22:

    provinciam,

    Cic. Sull. 20, 56:

    aetatum ordinem,

    id. Brut. 62, 223:

    condiciones pactionesque bellicas perjurio,

    id. Off. 3, 29, 108:

    dies intermissus aut nox interposita saepe perturbat omnia,

    id. Mur. 17, 35:

    reliquos (milites) incertis ordinibus perturbaverunt,

    Caes. B. G. 4, 32:

    aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    domum,

    Sen. Thyest. 83.— Pass., Plin. Pan. 76, 8.—
    B.
    Transf., to mix or mingle together:

    omnia subtiliter cretā permisceas cum salibus torrefactis ac tritis et diu oleo injecto perturbes,

    Pall. 12, 18.—
    II.
    Trop., to disturb, discompose, embarrass, confound:

    mea consilia,

    Plaut. Most. 3, 1, 127:

    mentes animosque perturbat timor,

    Caes. B. G. 1, 39:

    clamore perturbari,

    Cic. Rab. Perd. 6, 18:

    animum, joined with concitare,

    id. Or. 37, 128:

    de rei publicae salute perturbari,

    id. Mil. 1, 1:

    haec te vox non perculit? non perturbavit?

    id. Verr. 2, 3, 57, § 132:

    magno animi motu perturbatus,

    id. Att. 8, 11, 1.—Hence, perturbātus, a, um, P. a.
    A.
    Troubled, disturbed, unquiet:

    mihi civitatem perturbatam vestris legibus et contionibus et deductionibus tradidistis,

    Cic. Agr. 1, 8, 23:

    perturbatissimum tempestatis genus,

    Sen. Q. N. 7, 10, 3:

    flamma quassatae rei publicae perturbatorumque temporum,

    Cic. Sest. 34, [p. 1360] 73.—
    B.
    Disturbed, embarrassed, discomposed:

    homo perturbatior metu,

    Cic. Att. 10, 14, 1:

    sane sum perturbatus cum ipsius familiaritate,

    id. ib. 1, 1, 4.— Subst.: per-turbāta, ōrum, n., confused visions, perverted truths:

    nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,

    Cic. Div. 1, 29, 60.— Adv.: perturbātē, confusedly, disorderly:

    ne quid perturbate, ne quid contorte dicatur,

    Cic. Inv. 1, 20, 29; id. Or. 35, 122:

    muta animalia perturbate moveri,

    Sen. Ep. 124, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > perturbo

  • 11 ānxius

        ānxius adj.    [ANG-], of a state or mood, anxious, troubled, solicitous: nec, qui anxii, semper anguntur: mentes, H.: suam vicem, magis quam eius, L.: animi, S.: animo, S.: erga Seianum, Ta.: de curis, Cu.: pro regno, O.: inopiā, L.: furti, O.: ne bellum oriatur, S.—Causing anxiety, troublesome, afflicting: aegritudines: curae, L.: timor, V. —Prudent, cautious: et anxius et intentus agere, Ta.
    * * *
    anxia, anxium ADJ
    anxious, uneasy, disturbed; concerned; careful; prepared with care; troublesome

    Latin-English dictionary > ānxius

  • 12 concitus

        concitus    P. of concio.
    * * *
    I
    concita, concitum ADJ
    moving rapidly; headlong; agitated, disturbed; inflamed, roused; impelled
    II
    inciting, spurring on; impetuosity; haste

    Latin-English dictionary > concitus

  • 13 conturbātus

        conturbātus adj. with comp.    [P. of conturbo], distracted, disordered, confused, disquieted: oculus: homo: discedit, in confusion: in scribendo conturbatior.
    * * *
    conturbata -um, conturbatior -or -us, conturbatissimus -a -um ADJ
    disturbed, perplexed, disquieted, confused; disordered, diseased (L+S)

    Latin-English dictionary > conturbātus

  • 14 exercitātus

        exercitātus adj. with comp. and sup.    [exercito; freq. of exerceo], well exercised, practised, versed, trained, experienced, disciplined: ad hanc rem, T.: in re militari: superioribus proeliis, Cs.: exercitatiores ad bene promerendum: in re p. quis exercitatior?: in maritimis rebus exercitatissimi. — Troubled, disturbed, worried: curis animus: Syrtes noto, H.
    * * *
    exercitata -um, exercitatior -or -us, exercitatissimus -a -um ADJ
    trained, practiced, skilled; disciplined; troubled

    Latin-English dictionary > exercitātus

  • 15 (īcō)

       (īcō) īcī, īctus, ere (in class. prose only perf. system)    [1 IC-], to strike, hit, smite, stab, sting: in proelio telo ictus: lapide ictus, Cs.: in turbā ictus cecidit, L.: icta securibus ilex, V.: vix icto aëre, hardly stirred, O.: e caelo ictus, by lightning.— Fig., of the feelings, only P. perf., struck, smitten: Desideriis icta fidelibus, tormented, H.: novā re consules icti, disturbed, L.: pestifero sidere icti pavebant, panic-stricken, L.: domestico volnere, family affliction, Ta.: icto Accessit fervor capiti, i. e. tipsy, H.—With foedus, to make a covenant, enter into a league: foedus, quod meo sanguine iceras: consul nobiscum foedus icit, L.: ictum iam foedus, V.

    Latin-English dictionary > (īcō)

  • 16 in-certus

        in-certus adj.    with comp. and sup.Of things, not fixed, unsettled, undetermined: consilia, T.: cum incerta bellum an pax essent, L.: securis, ill-aimed, V.— Abl absol.: incerto quid peterent, L.—Of persons, irresolute, hesitating, undecided, doubtful, at a loss: Incertior sum multo quam dudum, T.: plebes: varius incertusque agitabat, S.: quid dicam incertus sum, T.: animi incertus, anne, etc., T.: quid potissumum facerent, S.: summarum rerum: consili, T.—Unascertained, unproved, doubtful, uncertain: alia certa, alia incerta esse dicunt: eventus reliqui temporis: ambiguae testis Incertaeque rei, Iu.: incertus masculus an femina esset, L.: victoria, Cs.: moriendum certe est, et id incertum, an, etc.: Quis deus, incertum est, V.: cuius Ora puellares faciunt incerta capilli (i. e. make the sex doubtful), Iu.: incertum habeo, pudeat an pigeat magis, cannot decide, S.: clauserant portas, incertum vi an voluntate, L.—Of persons, uninformed, not assured, doubtful, uncertain: cum incertus sum, ubi esses: Incerti quo fata ferant, V.: sententiae, L.: rerum multitudo, L.—Vague, indefinite, unsettled, obscure, dim: spes, T.: ut incertis temporibus iretur, unexpected, Cs.: luna sub luce malignā, V.: voltus, disturbed, S.—Fig., untrustworthy, inconsistent, fickle: aetas (puerilis): nihil est incertius volgo: menses, V.: Filiam dare in incertas nuptias, hazardous, T.: arbor, the unsteady ship, Iu.

    Latin-English dictionary > in-certus

  • 17 in-quiētus

        in-quiētus adj.,    restless, unquiet, disturbed: animus, L.: nox, L.: praecordia, H.

    Latin-English dictionary > in-quiētus

  • 18 moveō

        moveō mōvī, mōtus, ēre    [1 MV-], to move, stir, set in motion, shake, disturb, remove: tanti oneris turrim, Cs.: matrona moveri iussa, to dance, H.: moveri Cyclopa, represent by action, H.: membra ad modos, Tb.: fila sonantia movit, struck, O.: moveri sedibus huic urbi melius est: loco motus cessit, driven back, Cs.: move ocius te, bestir thyself, T.: neque se in ullam partem, attach, Cs.: se ex eo loco, stir from the spot, L.: caput, i. e. threaten with, H.: castra ex eo loco, break up, Cs.: hostem statu, dislodge, L.: heredes, eject: tribu centurionem, expel: signiferos loco, degrade, Cs.: Omne movet urna nomen, H.: senatorio loco, degrade, L.: Verba loco, cancel, H.: consulem de sententiā, dissuade, L.: litteram, to take away: movet arma leo, gives battle, V.: quo sidere moto, at the rising of, O.—Prov.: omnīs terras, omnia maria movere, move heaven and earth (of great exertions).—Of the soil, to stir, plough, break up, open: iugera, V.: mota terra, O.— To disturb, violate: triste bidental, H.: Dianae non movenda numina, inviolable, H.— To remove oneself, betake oneself, move, be moved, be stirred (sc. se): terra dies duodequadraginta movit, there was an earthquake, L.: movisse a Samo Romanos audivit, L.: voluptas movens, i. e. in motion.—To excite, occasion, cause, promote, produce, begin, commence, undertake: fletum populo: mihi admirationem: indignationem, L.: suspicionem: iam pugna se moverat, was going on, Cu.: cantūs, V.: mentionem rei, make mention, L.: priusquam movere ac moliri quicquam posset, make any disturbance, L. — To shake, cause to waver, alter, change: meam sententiam.— To disturb, concern, trouble, torment: moveat cimex Pantilius? H.: voltum movetur, changes countenance, V.: vis aestūs omnium ferme corpora movit, L.: venenum praecordia movit, O.: strepitu fora, Iu.— To stir, produce, put forth: de palmite gemma movetur, O.— To exert, exercise: movisse numen ad alqd deos, L.: artis opem, O. — To change, transform: quorum Forma semel mota est, O.: nihil motum ex antiquo, i. e. change in traditional custom, L.—Fig., to move, influence, affect, excite, inspire: nil nos dos movet, T.: beneficiis moveri, Cs.: moveri civitas coepit, S.: ut pulcritudo corporis movet oculos et delectat, charms: animos ad bellum, instigate, L.: feroci iuveni animum, stir, L.: Vestrā motus prece, H.: moverat plebem oratio consulis, had stirred, L.: absiste moveri, be not disturbed, V.: ut captatori moveat fastidia, excites nausea in, Iu.— To revolve, meditate, ponder: Multa movens animo, V.
    * * *
    movere, movi, motus V
    move, stir, agitate, affect, provoke, disturb;

    Latin-English dictionary > moveō

  • 19 trepidō

        trepidō āvī, ātus, āre    [trepidus].—Of persons, to hurry with alarm, be in confusion, be agitated, be disturbed: festinare, trepidare, S.: Quid est quod trepidas, T.: trepidante totā civitate ad excipiendum Poenum, L.: artos circum cavos (mures), Ph.: nobis trepidandum in acie instruendā erat, L.: Dum trepidant alae, V.: lymphati trepidare coeperunt, Cu.: recenti mens trepidat metu, H.: formidine belli, O.: ultra Fas, H.: Trepidari sentio et cursari rursum prorsum, T.: totis trepidatur castris, Cs.— To tremble at, be afraid of: harundinis umbram, Iu.: Ne trepidate meas, Teucri, defendere naves, V.: trepidat, ne Suppositus venias, Iu.—Of persons, to waver, hesitate, tremble, be at a loss: per alia atque alia pavida consilia, L. —Of things, to tremble, waver, shake, flicker, palpitate: (aqua) per pronum trepidat cum murmure rivum, H.: flammae trepidant, H.: Sic aquilam pennā fugiunt trepidante columbae, O.: cuius octavum trepidavit aetas Claudere lustrum, has hastened, H.
    * * *
    trepidare, trepidavi, trepidatus V
    tremble, be afraid, waver

    Latin-English dictionary > trepidō

  • 20 trepidus

        trepidus adj.    [TARC-], restless, agitated, anxious, solicitous, disturbed, alarmed, in trepidation: Tum trepidae inter se coëunt (apes), in a hurry, V.: inproviso metu, S.: formidine, V.: (apes) trepidae rerum discurrunt, V.: Messenii trepidi rerum suarum, L.—Of things, bubbling, boiling, foaming: (ferrum) in trepidā submersum undā, O.: aënum, V.— Hurried, quick, restless: trepidae micant venae, O.: voltus, O.: cursus, V.: certamen, H.—Fig., perilous, critical, alarming: in re trepidā, at a critical juncture, L.: trepidis In rebus, H.: litterae, i. e. with alarming news, Cu.
    * * *
    trepida, trepidum ADJ
    nervous, jumpy, agitated; perilous, alarming, frightened; boiling, foaming

    Latin-English dictionary > trepidus

См. также в других словарях:

  • Disturbed — (2008) …   Википедия

  • Disturbed — Saltar a navegación, búsqueda Disturbed Información personal Origen Ch …   Wikipedia Español

  • Disturbed — en 2008 Pays d’origine Chicago …   Wikipédia en Français

  • Disturbed — may refer to: Disturbed (band), an American rock band Disturbed (film), a 1990 film starring Malcom McDowell Disturbed (Numb3rs), a 2009 episode of Numb3rs See also Mental illness Posttraumatic stress disorder Disturbance (disambiguation) …   Wikipedia

  • Disturbed — am Sweden Rock 2008 …   Deutsch Wikipedia

  • disturbed — index disorderly, unsettled, unsound (not strong) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • disturbed — pp. adj. from DISTURB (Cf. disturb). Meaning emotionally or mentally unstable is from 1904 …   Etymology dictionary

  • disturbed — dis|turbed [dıˈstə:bd US ə:rbd] adj 1.) not behaving normally because of a mental condition mentally/emotionally disturbed ▪ the care of emotionally disturbed children ▪ while the balance of his mind was disturbed 2.) worried or upset disturbed… …   Dictionary of contemporary English

  • disturbed — [[t]dɪstɜ͟ː(r)bd[/t]] 1) ADJ GRADED A disturbed person is very upset emotionally, and often needs special care or treatment. ...working with severely emotionally disturbed children... The murderer was apparently mentally disturbed. 2) ADJ GRADED …   English dictionary

  • disturbed — adj. 1) emotionally disturbed 2) disturbed about, at, by, over 3) disturbed to + inf. (I am disturbed to learn of this latest incident) * * * [dɪs tɜːbd] at by over emotionally disturbed disturbed about disturbed to + inf. (I am disturbed to… …   Combinatory dictionary

  • Disturbed — Disturb Dis*turb , v. t. [imp. & p. p. {Disturbed}; p. pr. & vb. n. {Disturbing}.] [OE. desturben, destourben, OF. destorber, desturber, destourber, fr. L. disturbare, disturbatum; dis + turbare to disturb, trouble, turba disorder, tumult, crowd …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»