Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

unquiet

  • 1 īnfēstus

        īnfēstus adj. with comp. and sup.    [P. of * infendo], made unsafe, disturbed, molested, infested, unquiet, unsafe: via excursionibus barbarorum: omnia serpentibus, S.: sua tuta omnia, infesta hostium, L.: vita: infestum agrum reddere, make unsafe, L.: sibi Teucri, V.: infestior salus: infestior Tulli senectus, L.: infestissima pars Ciliciae.— Plur n. as subst: infestis (i. e. infestis rebus), when in affliction, H.—That renders unsafe, hostile, inimical, troublesome, dangerous: infestis signis ad se ire, Cs.: ante vallum infestis signis constitere, L.: infestis pilis procurrere, threatening, Cs.: infesta tela ferre, V.: infestis oculis conspici: te animo infestissimo intuetur: numen, Iu.: regi plebes, S.: provincia victoriae: gens infestissima nomini Romano, S.: nautis Orion, H.: virtutibus tempora, Ta.
    * * *
    infesta -um, infestior -or -us, infestissimus -a -um ADJ
    unsafe, dangerous; hostile; disturbed, molested, infested, unquiet

    Latin-English dictionary > īnfēstus

  • 2 fluctuō

        fluctuō āvī, ātus, āre    [fluctus], to move in waves, wave, undulate, fluctuate: quadriremis in salo fluctuans: commune mare fluctuantibus, wavetossed: fluctuat Aëre tellus, swims in light, V.— Fig., to be restless, be unquiet, rage, swell: magno irarum aestu, V.: ira intus, V.— To waver, hesitate, vacillate, fluctuate: acies fluctuans, L.: animo nunc huc, nunc illuc, V.: fluctuante rege inter spem metumque, L.: fluctuans sententia.
    * * *
    fluctuare, fluctuavi, fluctuatus V
    rise in waves, surge, swell, undulate, fluctuate; float; be agitated/restless

    Latin-English dictionary > fluctuō

  • 3 in-quiēs

        in-quiēs ētis, adj.,    restless, unquiet: Germanus, Ta.: animo, Ta.

    Latin-English dictionary > in-quiēs

  • 4 in-quiētus

        in-quiētus adj.,    restless, unquiet, disturbed: animus, L.: nox, L.: praecordia, H.

    Latin-English dictionary > in-quiētus

  • 5 in-requiētus (irr-)

        in-requiētus (irr-) adj.,    unquiet, restless, without repose: Enipeus, O.: Charybdis, O.—Disquieting, causing unrest: sors mea, O.: bella, O.

    Latin-English dictionary > in-requiētus (irr-)

  • 6 perturbātus

        perturbātus adj. with comp.    [P. of perturbo], troubled, disturbed, unquiet, agitated, unsettled: civitas vestris legibus: voltus, L.— Plur n. as subst: onusti cibo perturbata cernimus, confused visions. —Of persons, disturbed, embarrassed, discomposed: homo perturbatior metu: cum ipsius familiaritate.

    Latin-English dictionary > perturbātus

  • 7 adflagrans

    (gen.), adflagrantis ADJ
    flaming/blazing up; turbulent, unquiet

    Latin-English dictionary > adflagrans

  • 8 afflagrans

    flaming/blazing up; turbulent, unquiet

    Latin-English dictionary > afflagrans

  • 9 implacidus

    implacida, implacidum ADJ
    restless, unquiet

    Latin-English dictionary > implacidus

  • 10 inquietus

    inquieta -um, inquietior -or -us, inquietissimus -a -um ADJ
    rest/sleep-less, finding/taking no rest; constantly active/in motion; unquiet

    Latin-English dictionary > inquietus

  • 11 irrequietus

    irrequieta, irrequietum ADJ
    unquiet; restless; disquieting

    Latin-English dictionary > irrequietus

  • 12 adflagrans

    afflāgrans ( adf-), antis, P. a. [afflagro], blazing or flaming up; fig.: in tempore [p. 68] adflagranti, i. e. in an unquiet or turbulent time, Amm. 21, 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > adflagrans

  • 13 afflagrans

    afflāgrans ( adf-), antis, P. a. [afflagro], blazing or flaming up; fig.: in tempore [p. 68] adflagranti, i. e. in an unquiet or turbulent time, Amm. 21, 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > afflagrans

  • 14 fluctuo

    fluctŭo, āvi, ātum, or (perh. not anteAug.) fluctŭor, ātus, 1 (pleraque utroque modo efferuntur:

    fluctuatur, fluctuat,

    Quint. 9, 3, 7), v. n. [fluctus], to move in the manner of waves, i. e. to wave, rise in waves, undulate, to move to and fro, be driven hither and thither (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf.: fluo, fluito).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form fluctuo:

    nunc valide fluctuat mare,

    Plaut. Rud. 2, 1, 14:

    ita fluctuare video vehementer mare,

    id. ib. 4, 1, 12;

    4, 2, 11: quadriremem in salo fluctuantem reliquerat,

    Cic. Verr. 2, 5, 35, § 91:

    quid tam commune quam mare fluctuantibus, litus ejectis?

    id. Rosc. Am. 26, 72:

    agebatur huc illuc Galba vario turbae fluctuantis impulsu,

    Tac. H. 1, 40; cf. Gell. 10, 6, 2:

    fluctuet aër,

    Lucr. 6, 367: directaeque acies ac late fluctuat omnis Aere renidenti tellus, waves (in the light) with gleaming brass, Verg. G. 2, 281:

    fluctuant insulae,

    Plin. 2, 95, 96, § 209:

    seges,

    Sen. Herc. Fur. 699.—In mal. part., Arn. 2, 73; Auct. Priap. 19, 4; cf. fluctus, I. —
    (β).
    Form fluctuor:

    deprehensi in mari Syrtico modo in sicco relinquuntur, modo fluctuantur,

    are driven about by the waves, Sen. Vit. Beat. 14:

    Delos diu fluctuata,

    Plin. 4, 12, 22, § 66:

    quaedam insulae semper fluctuantur,

    id. 2, 94, 95, § 209 Jan.:

    lignum in longitudinem fluctuatur,

    i. e. floats about, id. 16, 38, 73, § 186:

    lapidem e Scyro insula integrum fluctuari tradunt, eundem comminutum mergi,

    id. 36, 16, 26, § 130.—
    II.
    Trop., to be restless, unquiet, uncertain, doubtful; to rage, swell; to waver, hesitate, vacillate, fluctuate.
    (α).
    Form fluctuo: Eu. Potin, ut animo sis tranquillo? Ch. Quid si animus fluctuat? Plaut. Merc. 5, 2, 49; cf.:

    animo nunc huc, nunc fluctuat illuc,

    Verg. A. 10, 680:

    mens animi tantis fluctuat ipsa malis,

    Cat. 65, 4:

    magnis curarum fluctuat undis,

    id. 64, 62; cf.:

    magnoque irarum fluctuat aestu,

    Verg. A. 4, 532; Anthol. Lat. 1, 178, 150:

    fluctuat ira intus,

    Verg. A. 12, 527:

    irarum fluctuat aestu,

    id. ib. 4, 564; so, curarum, 8, 19; Lucr. 4, 1077; Cat. 64, 62:

    ingenti Telamon fluctuat ira,

    Val. Fl. 3, 637:

    fluctuante rege inter spem metumque,

    Liv. 42, 59, 8:

    totam aciem suo pavore fluctuantem, etc.,

    Curt. 3, 10, 6:

    in suo decreto,

    Cic. Ac. 2, 9, 29:

    fluctuantem sententiam confirmare,

    id. Att. 1, 20, 2:

    genus orationis, quod appellamus fluctuans et dissolutum, eo quod sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc,

    Auct. Her. 4, 11, 16:

    omnia et citata et fluctuantia,

    Sen. Contr. 3, 19.—
    (β).
    Form fluctuor:

    utrius populi mallet victoriam esse, fluctuatus animo fuerat,

    Liv. 23, 33, 3:

    fluctuatus animo est, utrum, etc.,

    id. 32, 13, 4; 36, 10, 4; Curt. 4, 12, 21; Val. Max. 8, 1, 2: vita fluctuatur per adversa et difficilia, Sen. Ep. [p. 762] 111: semper inter spem et metum fluctuari, Aug. ap. Suet. Claud. 4:

    ambrosia (herba) vagi nominis est et circa alias herbas fluctuati,

    Plin. 27, 4, 11, § 28.

    Lewis & Short latin dictionary > fluctuo

  • 15 fluctuor

    fluctŭo, āvi, ātum, or (perh. not anteAug.) fluctŭor, ātus, 1 (pleraque utroque modo efferuntur:

    fluctuatur, fluctuat,

    Quint. 9, 3, 7), v. n. [fluctus], to move in the manner of waves, i. e. to wave, rise in waves, undulate, to move to and fro, be driven hither and thither (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf.: fluo, fluito).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form fluctuo:

    nunc valide fluctuat mare,

    Plaut. Rud. 2, 1, 14:

    ita fluctuare video vehementer mare,

    id. ib. 4, 1, 12;

    4, 2, 11: quadriremem in salo fluctuantem reliquerat,

    Cic. Verr. 2, 5, 35, § 91:

    quid tam commune quam mare fluctuantibus, litus ejectis?

    id. Rosc. Am. 26, 72:

    agebatur huc illuc Galba vario turbae fluctuantis impulsu,

    Tac. H. 1, 40; cf. Gell. 10, 6, 2:

    fluctuet aër,

    Lucr. 6, 367: directaeque acies ac late fluctuat omnis Aere renidenti tellus, waves (in the light) with gleaming brass, Verg. G. 2, 281:

    fluctuant insulae,

    Plin. 2, 95, 96, § 209:

    seges,

    Sen. Herc. Fur. 699.—In mal. part., Arn. 2, 73; Auct. Priap. 19, 4; cf. fluctus, I. —
    (β).
    Form fluctuor:

    deprehensi in mari Syrtico modo in sicco relinquuntur, modo fluctuantur,

    are driven about by the waves, Sen. Vit. Beat. 14:

    Delos diu fluctuata,

    Plin. 4, 12, 22, § 66:

    quaedam insulae semper fluctuantur,

    id. 2, 94, 95, § 209 Jan.:

    lignum in longitudinem fluctuatur,

    i. e. floats about, id. 16, 38, 73, § 186:

    lapidem e Scyro insula integrum fluctuari tradunt, eundem comminutum mergi,

    id. 36, 16, 26, § 130.—
    II.
    Trop., to be restless, unquiet, uncertain, doubtful; to rage, swell; to waver, hesitate, vacillate, fluctuate.
    (α).
    Form fluctuo: Eu. Potin, ut animo sis tranquillo? Ch. Quid si animus fluctuat? Plaut. Merc. 5, 2, 49; cf.:

    animo nunc huc, nunc fluctuat illuc,

    Verg. A. 10, 680:

    mens animi tantis fluctuat ipsa malis,

    Cat. 65, 4:

    magnis curarum fluctuat undis,

    id. 64, 62; cf.:

    magnoque irarum fluctuat aestu,

    Verg. A. 4, 532; Anthol. Lat. 1, 178, 150:

    fluctuat ira intus,

    Verg. A. 12, 527:

    irarum fluctuat aestu,

    id. ib. 4, 564; so, curarum, 8, 19; Lucr. 4, 1077; Cat. 64, 62:

    ingenti Telamon fluctuat ira,

    Val. Fl. 3, 637:

    fluctuante rege inter spem metumque,

    Liv. 42, 59, 8:

    totam aciem suo pavore fluctuantem, etc.,

    Curt. 3, 10, 6:

    in suo decreto,

    Cic. Ac. 2, 9, 29:

    fluctuantem sententiam confirmare,

    id. Att. 1, 20, 2:

    genus orationis, quod appellamus fluctuans et dissolutum, eo quod sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc,

    Auct. Her. 4, 11, 16:

    omnia et citata et fluctuantia,

    Sen. Contr. 3, 19.—
    (β).
    Form fluctuor:

    utrius populi mallet victoriam esse, fluctuatus animo fuerat,

    Liv. 23, 33, 3:

    fluctuatus animo est, utrum, etc.,

    id. 32, 13, 4; 36, 10, 4; Curt. 4, 12, 21; Val. Max. 8, 1, 2: vita fluctuatur per adversa et difficilia, Sen. Ep. [p. 762] 111: semper inter spem et metum fluctuari, Aug. ap. Suet. Claud. 4:

    ambrosia (herba) vagi nominis est et circa alias herbas fluctuati,

    Plin. 27, 4, 11, § 28.

    Lewis & Short latin dictionary > fluctuor

  • 16 impacatus

    impācātus ( inp-), a, um, adj. [2. inpacatus], not peaceable, unquiet ( poet. and in post-Aug. prose):

    aut impacatos a tergo horrebis Iberos,

    warlike, plundering, Verg. G. 3, 408:

    fortuna,

    Stat. S. 5, 1, 137: quies alti pelagi, Claud. in. Ruf. 1, 70: vita, Sen. de Ira, 3, 27 fin.: odia, Claud. in. Eutr. 2, 212.

    Lewis & Short latin dictionary > impacatus

  • 17 infestus

    in-festus, a, um, adj. [2. in-festus for fenstus, from fendo; whence defendo, infensus], made unsafe, disturbed, molested, infested; unquiet, unsafe (class.; cf. infensus).
    I.
    Lit.:

    via excursionibus barbarorum infesta,

    Cic. Prov. Cons. 2, 4:

    iter,

    id. Phil. 12, 10:

    civitas,

    Liv. 3, 24:

    omnia infesta serpentibus,

    Sall. J. 89:

    sua tuta omnia, infesta hostium (omnia),

    Liv. 2, 49:

    vita,

    Cic. Rosc. Am. 11:

    infestum agrum reddere,

    to make unsafe, Liv. 2, 11:

    mare infestum habere,

    to disturb, render insecure, Cic. Att. 16, 1:

    infestam habere Macedoniam,

    Liv. 26, 24.— Comp.:

    infestior salus,

    Cic. Planc. 1:

    senectus,

    Liv. 1, 47. — Sup.:

    infestissima pars Ciliciae,

    Cic. Fam. 2, 10, 3.—
    II.
    Transf., act., that renders unsafe, that acts in a hostile manner, hostile, inimical, troublesome, dangerous: irrupit in Galliam, quam sibi armis animisque infestam inimicamque cognovit, Cic. Phil. 10, 10, 21:

    provincia huic victoriae maxime infesta,

    id. Lig. 8, 24:

    gens infestissima nomini Romano,

    Sall. C. 52:

    pestis infesta rei publicae,

    Cic. Cat. 1, 5:

    infestus in cognatos,

    Auct. Her. 4, 40, 52:

    exercitu infesto in agrum Sabinum profecti,

    Liv. 2, 36; cf.:

    infestis signis impetum facere,

    Caes. B. C. 3, 93;

    so freq.: infestis signis,

    Cic. Font. 16; Caes. B. G. 6, 7; 7, 52; Liv. 2, 30 al.:

    infestis pilis procurrere,

    Caes. B. C. 3, 93:

    infestis pilis proturbare,

    Tac. H. 1, 31 fin.:

    infesto spiculo aliquem petere,

    Liv. 2, 20:

    infesta tela ferre,

    Verg. A. 5, 582:

    infestis oculis conspici,

    Cic. Cat. 1, 7, 17:

    infesta virtutibus tempora,

    Tac. Agr. 2:

    scelus,

    Cic. Clu. 66, 188:

    atque inimicus clamor,

    id. Verr. 2, 1, 5:

    animo infestissimo aliquem intueri,

    id. ib. 2, 5, 55:

    bellum,

    Liv. 9, 12:

    missus morbus infesto a numine,

    Juv. 13, 231.—Hence, adv.: infestē, hostilely, violently, outrageously:

    quae illi infeste in nos fecerint,

    Liv. 26, 13, 7; Vell. 2, 45, 3. — Comp., Liv. 2, 55; 8, 33; 28, 29.— Sup., Cic. Quint. 21 (with inimicissime), Quint. 11, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > infestus

  • 18 inpacatus

    impācātus ( inp-), a, um, adj. [2. inpacatus], not peaceable, unquiet ( poet. and in post-Aug. prose):

    aut impacatos a tergo horrebis Iberos,

    warlike, plundering, Verg. G. 3, 408:

    fortuna,

    Stat. S. 5, 1, 137: quies alti pelagi, Claud. in. Ruf. 1, 70: vita, Sen. de Ira, 3, 27 fin.: odia, Claud. in. Eutr. 2, 212.

    Lewis & Short latin dictionary > inpacatus

  • 19 inquies

    1.
    in-quĭes, ētis, f., restlessness, unquietness:

    nocturna,

    Plin. 14, 22, 28, § 142:

    vigiliarum,

    Gell. 19, 9, 5:

    infantis (in utero),

    Tert. Anim. 25.
    2.
    in-quĭes, ētis, adj. (abl. inquieti, App. M. 9, 42), restless, unquiet: homo, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 704 P.:

    vir,

    Vell. 2, 68:

    animus, Plin. prooem. § 16 (al. in quiete): inquies atque indomitum ingenium,

    Sall. H. Fragm. 1, 7 Dietsch:

    Germanus spe, cupidine,

    Tac. A. 1, 68:

    animo,

    id. ib. 16, 14:

    animus,

    Vell. 2, 77, 2:

    ad libidinem,

    App. M. 2, p. 122 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inquies

  • 20 inquietus

    in-quĭētus, a, um, adj., restless, unquiet (not in Cic. or Cæs.;

    freq. in Liv.): animus,

    Liv. 1, 46, 2:

    ingenia,

    id. 22, 21, 2:

    lux deinde noctem inquieta insecuta est,

    id. 5, 52, 6:

    praecordia,

    Hor. Epod. 5, 95:

    inquieta urbs auctionibus,

    Tac. H. 1, 20:

    vita oratorum,

    id. Or. 13 init.:

    tempora,

    id. ib. 37:

    Marius,

    Vell. 2, 11, 2:

    noctes,

    Val. Max. 8, 14, ext. 1:

    littora saeviente fluctu inquieta,

    Sen. Suas. 1, 2:

    infantes,

    Plin. 28, 19, 78, § 259:

    Adria,

    Hor. C. 3, 3, 5: inertia. [p. 961] busy idleness, Sen. Tranq. 12, 2; Just. 41, 3, 8.— Comp.:

    inquietiores,

    Amm. 22, 5.— Sup.:

    inter affectus inquietissimos rem quietissimam fidem quaeris,

    Sen. Ben. 7, 26, 5.— Adv.: inquĭētē, restlessly, unquietly, without intermission:

    jugis flagrantibus,

    Sol. 30. — Comp.:

    inquietius agens,

    Amm. 15, 5, 4 al.

    Lewis & Short latin dictionary > inquietus

См. также в других словарях:

  • Unquiet — Un*qui et, v. t. [1st pref. un + quiet.] To disquiet. [Obs.] Ld. Herbert. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Unquiet — Un*qui et, a. [Pref. un + quiet.] Not quiet; restless; uneasy; agitated; disturbed. {Un*qui et*ly}, adv. {Un*qui et*ness}, n. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • unquiet — index restive Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • unquiet — *impatient, nervous, restless, restive, uneasy, fidgety, jumpy, jittery Analogous words: agitated, upset, perturbed, disquieted, disturbed (see DISCOMPOSE): worried, anxious, solicitous, concerned, careful (see under CARE) Antonyms: quiet …   New Dictionary of Synonyms

  • unquiet — ► ADJECTIVE 1) unable to be still; restless. 2) uneasy; anxious. DERIVATIVES unquietly adverb …   English terms dictionary

  • unquiet — [unkwī′ət] adj. not quiet; specif., a) full of turmoil; restless, disturbed, etc. b) anxious; uneasy n. a lack of quiet or rest; disturbance, agitation, etc. unquietly adv. unquietness n …   English World dictionary

  • unquiet — unquietly, adv. unquietness, n. /un kwuy it/, adj. 1. agitated; restless; disordered; turbulent: unquiet times. 2. mentally or emotionally disturbed; vexed or perturbed; uneasy: He felt unquiet and alone. n. 3. a state of agitation, turbulence,… …   Universalium

  • unquiet — un|qui|et [ ʌn kwaıət ] adjective LITERARY upset, worried, or excited: an unquiet mind …   Usage of the words and phrases in modern English

  • unquiet — adjective literary tending to make you feel nervous: His unquiet gaze moved away from her …   Longman dictionary of contemporary English

  • unquiet — UK [ʌnˈkwaɪət] / US adjective literary upset, worried, or excited an unquiet mind …   English dictionary

  • unquiet — un•qui•et [[t]ʌnˈkwaɪ ɪt[/t]] adj. 1) agitated; restless; disordered; turbulent: unquiet times[/ex] 2) unsettled, as in one s thoughts or feelings; vexed or perturbed; uneasy 3) a state of agitation, turbulence, disturbance, etc • Etymology:… …   From formal English to slang

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»