Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

deverticulum

  • 1 deverticulum

    dēverticulum (dēvorticulum), ī, n. (deverto, devorto), I) der Ab-, Neben-, Seitenweg, insofern er von der Hauptstraße abgeht (während diverticulum, wie es in Hdschrn. u. Ausgg. oft geschrieben wird, der Abweg, sofern er nach einer divergenten Richtung führt, heißen würde), A) eig.: quae deverticula flexionesque quaesivisti? Cic. Pis. 53: u. so Ter. eun. 635. Curt. 3, 13 (34), 9. Plin. 31, 42. Frontin. aqu. § 7 sqq. u. 11. – B) übtr.: 1) in der Rede: a) Abschweifen vom Thema, Iuven. 15, 72. Rutil. itin. 2, 61: possumus ad illos brevi deverticulo transgredi, quos etc., Val. Max. 8, 1. damn. 5. – b) der Abweg, die Abweichung von der gewöhnlichen Darstellung, eloquendi, Quint.: verb. deverticula et anfractus, Quint. – u. in der Lehre, per varia sectarum deverticula, Arnob. 2, 13. – 2) ein Nebenweg, Abweg von der gewöhnlichen Heilart, aquarum calidarum deverticula, Plin. 29, 23. – 3) das Abweichen eines Wortes von der gewöhnlichen Bedeutung, significationis, Gell. 4, 9. § 3. – II) der Ort, wo man von der Straße ab einkehrt, das Absteigequartier, die Einkehr, a) im guten Sinne, Liv. 1, 51, 8. – im Bilde, legentibus velut deverticula amoena quaerere, Ruhepunkte, Liv. 9, 17, 1. – b) im üblen Sinne, die Kneipe, der Winkel, Schlupfwinkel, Tac. ann. 13, 25. – übtr., die Einkehr, Ausflucht, der Zufluchtsort, Plaut. capt. 523. Cic. part. or. 136; Rosc. com. 51. Quint. 12, 3, 11. Plin. 10, 140. – / Die Hdschrn. wechseln beständig mit deverticulum u. diverticulum, u. die neuere Kritik schwankt zwischen beiden, so daß zB. Frontin. aqu. 7 u.a. Bücheler dev., Dederich div. schreiben.

    lateinisch-deutsches > deverticulum

  • 2 deverticulum

    dēverticulum (dēvorticulum), ī, n. (deverto, devorto), I) der Ab-, Neben-, Seitenweg, insofern er von der Hauptstraße abgeht (während diverticulum, wie es in Hdschrn. u. Ausgg. oft geschrieben wird, der Abweg, sofern er nach einer divergenten Richtung führt, heißen würde), A) eig.: quae deverticula flexionesque quaesivisti? Cic. Pis. 53: u. so Ter. eun. 635. Curt. 3, 13 (34), 9. Plin. 31, 42. Frontin. aqu. § 7 sqq. u. 11. – B) übtr.: 1) in der Rede: a) Abschweifen vom Thema, Iuven. 15, 72. Rutil. itin. 2, 61: possumus ad illos brevi deverticulo transgredi, quos etc., Val. Max. 8, 1. damn. 5. – b) der Abweg, die Abweichung von der gewöhnlichen Darstellung, eloquendi, Quint.: verb. deverticula et anfractus, Quint. – u. in der Lehre, per varia sectarum deverticula, Arnob. 2, 13. – 2) ein Nebenweg, Abweg von der gewöhnlichen Heilart, aquarum calidarum deverticula, Plin. 29, 23. – 3) das Abweichen eines Wortes von der gewöhnlichen Bedeutung, significationis, Gell. 4, 9. § 3. – II) der Ort, wo man von der Straße ab einkehrt, das Absteigequartier, die Einkehr, a) im guten Sinne, Liv. 1, 51, 8. – im Bilde, legentibus velut deverticula amoena quaerere, Ruhepunkte, Liv. 9, 17, 1. – b) im üblen Sinne, die Kneipe, der Winkel, Schlupfwinkel, Tac. ann. 13, 25. – übtr., die Einkehr, Ausflucht, der Zufluchtsort, Plaut. capt.
    ————
    523. Cic. part. or. 136; Rosc. com. 51. Quint. 12, 3, 11. Plin. 10, 140. – Die Hdschrn. wechseln beständig mit deverticulum u. diverticulum, u. die neuere Kritik schwankt zwischen beiden, so daß zB. Frontin. aqu. 7 u.a. Bücheler dev., Dederich div. schreiben.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deverticulum

  • 3 deverticulum

    dēverticulum, ī n. [ deverto ]
    1) боковая дорога, дорога в сторону Ter, C, Su
    2) отклонение, уклонение, отступление O, VM
    3) увёртка, отговорка ( deverticula peccatis dare C)
    4) ( = deversorium) пристанище Pl, C, Q, PM; перен. место отдыха, убежище, уголок ( deverticula amoena quaerere L)

    Латинско-русский словарь > deverticulum

  • 4 deverticulum

    dēvertĭcŭlum (many MSS. and some edd. dīvert-, old form dēvort-), i, n. [deverto].
    I.
    A by-road, by-path, side-way.
    A.
    Prop.:

    quae deverticula flexionesque quaesivisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Ter. Eun. 4, 2, 7; Curt. 3, 13, 9; Suet. Ner. 48; Plin. 31, 3, 25, § 42; Front. Aquaed. 5:

    fluminis,

    a branch, Dig. 41, 3, 45; 44, 3, 7.—
    B.
    Trop., a deviation, digression:

    legentibus velut deverticula amoena quaerere,

    Liv. 9, 17; cf. Quint. 10, 1, 29; 9, 2, 79: aquarum calidarum, i. e. a mode of cure (deviating from the simple one) by the use of warm water, Plin. 29, 1, 8, § 23:

    significationis,

    derivation, Gell. 4, 9 in lemm.:

    a deverticulo repetatur fabula,

    from the digression, Juv. 15, 72:

    per varia sectarum deverticula,

    byways of doctrine, Arn. 2, 13.—
    II.
    A place for travellers to put up; an inn, a lodging.
    A.
    Prop.:

    cum gladii abditi ex omnibus locis deverticuli protraherentur,

    Liv. 1, 51 fin.; also, a resort for low characters:

    lupanaria et deverticula,

    Tac. A. 13, 27.—
    B.
    Trop., a refuge, retreat, lurking-place, Plaut. Capt. 3, 3, 8; Cic. Part. 39, 136; id. Rosc. Com. 17, 51; Quint. 12, 3, 11; Plin. 10, 50, 71, § 140.

    Lewis & Short latin dictionary > deverticulum

  • 5 deverticulum

    1) боковая дорога (1. 33 § 1 C. Th. cit.);

    devert. fluminis, рукав (1. 45 pr. D. 41, 3. 1. 7 D. 44, 3).

    2) = deversorium s. 2. (1. 11 C. Th. l, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > deverticulum

  • 6 deverticulum

    by-road, side way; digression; port of call; inn, tavern, lodging; refuge

    Latin-English dictionary > deverticulum

  • 7 dēverticulum (dīvert-, dēvort-)

       dēverticulum (dīvert-, dēvort-) ī, n    [deverto], a by-road, by-path, side-way: quae deverticula quaesivisti?: Ubi ad ipsum veni devorticulum, T.— An inn, lodging-house, tavern: omnia loca deverticuli protraherentur, L.: urbis deverticula pererrare, low haunts, Ta.—Fig., a deviation, digression: deverticula amoena quaerere, L.: a deverticulo repetatur fabula, Iu. — A refuge, retreat, lurking-place: fraudis et insidiarum.

    Latin-English dictionary > dēverticulum (dīvert-, dēvort-)

  • 8 devorticulum

    dēvertĭcŭlum (many MSS. and some edd. dīvert-, old form dēvort-), i, n. [deverto].
    I.
    A by-road, by-path, side-way.
    A.
    Prop.:

    quae deverticula flexionesque quaesivisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Ter. Eun. 4, 2, 7; Curt. 3, 13, 9; Suet. Ner. 48; Plin. 31, 3, 25, § 42; Front. Aquaed. 5:

    fluminis,

    a branch, Dig. 41, 3, 45; 44, 3, 7.—
    B.
    Trop., a deviation, digression:

    legentibus velut deverticula amoena quaerere,

    Liv. 9, 17; cf. Quint. 10, 1, 29; 9, 2, 79: aquarum calidarum, i. e. a mode of cure (deviating from the simple one) by the use of warm water, Plin. 29, 1, 8, § 23:

    significationis,

    derivation, Gell. 4, 9 in lemm.:

    a deverticulo repetatur fabula,

    from the digression, Juv. 15, 72:

    per varia sectarum deverticula,

    byways of doctrine, Arn. 2, 13.—
    II.
    A place for travellers to put up; an inn, a lodging.
    A.
    Prop.:

    cum gladii abditi ex omnibus locis deverticuli protraherentur,

    Liv. 1, 51 fin.; also, a resort for low characters:

    lupanaria et deverticula,

    Tac. A. 13, 27.—
    B.
    Trop., a refuge, retreat, lurking-place, Plaut. Capt. 3, 3, 8; Cic. Part. 39, 136; id. Rosc. Com. 17, 51; Quint. 12, 3, 11; Plin. 10, 50, 71, § 140.

    Lewis & Short latin dictionary > devorticulum

  • 9 diverticulum

    dēvertĭcŭlum (many MSS. and some edd. dīvert-, old form dēvort-), i, n. [deverto].
    I.
    A by-road, by-path, side-way.
    A.
    Prop.:

    quae deverticula flexionesque quaesivisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Ter. Eun. 4, 2, 7; Curt. 3, 13, 9; Suet. Ner. 48; Plin. 31, 3, 25, § 42; Front. Aquaed. 5:

    fluminis,

    a branch, Dig. 41, 3, 45; 44, 3, 7.—
    B.
    Trop., a deviation, digression:

    legentibus velut deverticula amoena quaerere,

    Liv. 9, 17; cf. Quint. 10, 1, 29; 9, 2, 79: aquarum calidarum, i. e. a mode of cure (deviating from the simple one) by the use of warm water, Plin. 29, 1, 8, § 23:

    significationis,

    derivation, Gell. 4, 9 in lemm.:

    a deverticulo repetatur fabula,

    from the digression, Juv. 15, 72:

    per varia sectarum deverticula,

    byways of doctrine, Arn. 2, 13.—
    II.
    A place for travellers to put up; an inn, a lodging.
    A.
    Prop.:

    cum gladii abditi ex omnibus locis deverticuli protraherentur,

    Liv. 1, 51 fin.; also, a resort for low characters:

    lupanaria et deverticula,

    Tac. A. 13, 27.—
    B.
    Trop., a refuge, retreat, lurking-place, Plaut. Capt. 3, 3, 8; Cic. Part. 39, 136; id. Rosc. Com. 17, 51; Quint. 12, 3, 11; Plin. 10, 50, 71, § 140.

    Lewis & Short latin dictionary > diverticulum

  • 10 Ausflucht

    Ausflucht, latebra (gleichs. Schlupfwinkel = bemäntelnder Vorwand). – deverticulum. deverticulum ac flexio (Ausschweif). – tergiversatio (das Sich-Drehen u. Wenden). – ambages (Winkelzüge mit Worten). – excusatio (Entschuldigung). – causa simulata od. speciosa (scheinbare Ursache). – Ausflüchte machen, suchen, deverticula, deverticula flexionesque quaerere; ambages exquirere; tergiversari (sich drehen u. wenden, von einer Sache davon zu bleiben suchen): Ausflüchte für den Meineid suchen, quaerere latebram periurio: Au. haben, latebram habere: er antwortete mit einer Au., alio responsionem suam derivavit. – ohne Ausflüchte, directe od. directo (ohne Umschweife).

    deutsch-lateinisches > Ausflucht

  • 11 devorticulum

    dēvorticulum, ī n. v. l. = deverticulum

    Латинско-русский словарь > devorticulum

  • 12 diverticulum

    dīverticulum, ī n. v. l. = deverticulum

    Латинско-русский словарь > diverticulum

  • 13 devorticulum

    dēvorticulum, s. dēverticulum.

    lateinisch-deutsches > devorticulum

  • 14 diverticulum

    dīverticulum, ī, n. (diverto), der Scheideweg, Gromat. vet. 374, 24 (wo das Wort erklärt wird). – Sonst nur Variante od. Nbf. von deverticulum, w.s.

    lateinisch-deutsches > diverticulum

  • 15 Abschweif

    Abschweif, in der Rede, deverticulum (Digression von der Hauptsache). – excursus. digressus (Exkurs, Episode). Vgl. »Abschweifen (das)«.

    deutsch-lateinisches > Abschweif

  • 16 abstechen

    abstechen, I) v. tr.: 1) herabstechen, deicere. – 2) durch Stechen absondern; z. B. die Kehle a., iugulare alqm: Rasen a., caespitem circumcīdere: einen Fluß a., flumen avertere. – II) v. intr. (auffallend) verschieden sein: differre. – discrepare, gegeneinander, inter se (nicht in Einklang stehen). – abstechend, dispar (eig. u. uneig.). – discolor (eig. verschiedenfarbig). – diversus (uneig., verschieden). – Abstecher, deverticulum. – einen A. wohin machen, devertere in locum, ad alqm.

    deutsch-lateinisches > abstechen

  • 17 Abweg

    Abweg, I) eig.: deverticulum (der Nebenweg, Seitenweg, auf den man von der geraden Straße abbiegt). – flexus viae (die Krümmung des Weges). – iter avium. iter devium (ein Weg, der von der geraden Straße abbiegt; s. »abgelegen« über av. u. dev.). – II) uneig.: error (Irrtum). – vitium (Fehler). – auf Abwege kommen, geraten, in errorem induci, rapi (in Irrtum verfallen, aus Unvorsichtigkeit); a virtute discedere. honestatem deserere (die Bahn der Tugend verlassen, durch eigene Schuld). – auf Abwegen sein, errare (ohne eszu wissen); vitam deviam sequi (durch eigene Schuld). – jmd. auf Abwege bringen, alqm in errorem inducere (zu Irrtümern verleiten); alqm transversum agere (vom Wege der Tugend abbringen); alqm ad nequitiam adducere (zu Ausschweifungen verleiten): vom A. zurückkehren, in viam redire.

    deutsch-lateinisches > Abweg

  • 18 Ausweg

    Ausweg, exitus. egressus (Ort zum Herausgehen, Ausgang). – effugium (Au. zur Flucht). – via exeundi. via consilii. via salutis; im Zshg. auch bl. via (uneig., Mittel, sich aus einer Not, Verlegenheit zu reißen). – deverticulum (Ausflucht, w. s.). – der Au. zur Flucht steht offen, effugium patet in publicum: einen Au. suchen. de exitu cogitare: einen Au. finden, viam invenire; viam consi lii invenire; exeundi viam nancisci: ich finde, sehe nirgends einen Au., nullam viam saluti meae invenio; nullum salutare consilium in promptu est: keinen Au. aus etwas finden können, emergi ex alqa re non posse: der einzige Au. sei, wenn etc., unam viam salutis esse, si etc.

    deutsch-lateinisches > Ausweg

  • 19 Einkehr

    Einkehr, hospitium (gastliche Aufnahme und Herberge). – deversorium. deverticulum (als Ort, Absteigequartier, Herberge). – bei meiner Ei., me devertente; deversus: bei jmd. oder wo seine Ei. nehmen, s. einkehren (bei jmd., animi in medium sese recessus. einkehren, devertere, bei jmd., ad alqm, wo, ad [687] od. in mit Akk. des Ortes. – od. medial deverti, bei jmd., apud od. ad alqm; wo, durch Advv. od. durch in mit Akk. des Ortes. – intrare ad alqm (bei jmd. eintreten, bildl., z.B. virtus ad alqm intrat). – eingekehrt sein, deversari, bei jmd., apud alqm od. in alcis domo, in einer Wirtschaft, in taberna. – Übtr., in sich ei., in se recedere; in secretum pectoris sui redire.

    deutsch-lateinisches > Einkehr

  • 20 Nebenweg

    Nebenweg, trames (ein gangbarer N. in Feld und Stadt, dernäher zum Ziele führt, ein Richt. weg, im Ggstz. zur offenen Straße). – semĭta (ein schmaler Weg, der bloß für Fußgänger bestimmt ist und bisweilen abgesondert neben der Straße hinläuft). – callis (ein fast ungangbarer Bergpfad od. Holzweg). – deverticulum (der Neben- oder Seitenweg, der von der geraden Straße abführt; daher auch uneig. von dem, was nicht zur Sache gehört). – Uneig. Nebenwege (Ausflüchte) suchen, deverticula quaerere: sich auf Nebenwegen (nicht [1776] beim Hauptgegenstande) aufhalten, in deverticulis habitare.

    deutsch-lateinisches > Nebenweg

См. также в других словарях:

  • deverticulum — index lodging, subterfuge Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Diverticle — Di*ver ti*cle, n. [L. diverticulum, deverticulum, a bypath, fr. divertere to turn away.] 1. A turning; a byway; a bypath. [Obs.] Hales. [1913 Webster] 2. (Anat.) A diverticulum. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • diverticulum — noun (plural diverticula) Etymology: New Latin, from Latin, bypath, probably alteration of deverticulum, from devertere to turn aside, from de + vertere Date: circa 1819 1. an abnormal pouch or sac opening from a hollow organ (as the intestine or …   New Collegiate Dictionary

  • Caietae Portus — (mod. Gaeta), an ancient harbour of Latium adiectum, Italy, in the territory of Formiae, from which it is convert|5|mi|km south west. The name (originally Αἰήτη ) is generally derived from the nurse of Aeneas.The harbour, owing to its fine… …   Wikipedia

  • diverticulum — diverticular, adj. /duy veuhr tik yeuh leuhm/, n., pl. diverticula / leuh/. Anat. a blind, tubular sac or process branching off from a canal or cavity, esp. an abnormal, saclike herniation of the mucosal layer through the muscular wall of the… …   Universalium

  • Diverticulum — A small bulging sac pushing outward from the colon wall is a diverticulum. As a person ages, pressure within the large intestine (colon) causes pockets of tissue (sacs) that push out from the colon walls. The plural is diverticula. Diverticula… …   Medical dictionary

  • subterfuge — I noun artifice, camouflage, chicane, chicanery, concealment, counterfeit, deception, deverticulum, device, dodge, duplicity, elusion, evasion, excuse, fabrication, falsehood, fib, fiction, finesse, forgery, guise, imposture, jugglery, latebra,… …   Law dictionary

  • lodging — I noun abode, accommodation, address, apartment, asylum, berth, billet, chambers, deversorium, deverticulum, domicile, dormitory, dwelling, dwelling place, habitat, habitation, harbor, home, housing, inhabitance, inhabitancy, living place,… …   Law dictionary

  • Divertikel — Diverti̱kel [aus lat. diverticulum (deverticulum) = Abweg, Seitenweg; Abweichung] s; s, , in fachspr. Fügungen: Diverti̱culum, Mehrz.: ...la: Ausstülpung, Ausbuchtung eines Hohlorgans …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • diverticulum — blind tube (anatomical), 1819, Mod.L., from L. deverticulum a bypath, from devertere to turn aside (see DIVERT (Cf. divert)) …   Etymology dictionary

  • diverticulum — [ˌdʌɪvə tɪkjʊləm] noun (plural diverticula lə) Anatomy & Zoology 1》 a blind tube leading from a cavity or passage. 2》 Medicine an abnormal sac or pouch formed at a weak point in the wall of the alimentary tract. Origin C19: from med. L., var. of… …   English new terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»