-
1 defecti
dē-fĭcĭo, fēci, fectum, 3 ( perf. subj.: defexit, an old formula in Liv. 1, 24 fin., see below, no. III. fin. In the pass., besides the regular form deficior, ante- and postclass., once in Verg., Propert., and Livy, like fīo, eri: defit, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19; Plaut. Mil. 4, 6, 46; Ter. Eun. 2, 2, 12; Lucr. 2, 1142; Verg. E. 2, 22; Prop. 1, 1, 34:I.deflunt,
Gell. 20, 8, 5:defiat,
Plaut. Men. 1, 4, 3; id. Rud. 4, 4, 63:defiet,
Liv. 9, 11:defieri,
Ter. Hec. 5, 2, 2; cf. conficio init.), v. a. and n. [facio], orig., to loosen, set free, remove from; but it passed over at a very early period into the middle sense, to loosen from one's self, to remove one's self, to break loose from; and then gradually assumed the character of a new verb. act., with the meaning to leave, desert, [p. 530] depart from something, or absol., to depart, cease, fail. (For syn. cf.: desum, absum, descisco, negligo.)Act. in the middle sense, to remove one's self, separate one's self, to withdraw (cf. the Greek aphistanai).—Hence, to forsake, desert, abandon, revolt.A.Lit.:B.ab amicitia P. R.,
Caes. B. G. 5, 3, 3; 7, 39, 3:ab Aeduis,
id. ib. 2, 14, 3:ab rege,
Sall. J. 56, 3; cf. ib. 66:(consules) a senatu, a republica, a bonis omnibus defecerant,
Cic. Planc. 35; cf.:a republica,
id. Cat. 11, 28; id. Fam. 12, 10; id. Sull. 12, 35:ab imperio ac nomine nostro,
id. Verr. 2, 1, 31 et saep.:a patribus ad plebem,
to go over, Liv. 6, 20:ad se,
Sall. J. 61; cf.:ad Poenos,
Liv. 22, 61.— Absol.:civitates quae defecerant,
Caes. B. G. 3, 17, 2; 5, 25, 4; 7, 10 al.—Trop.:II.si a virtute defeceris,
forsake, Cic. Lael. 11, 37:si utilitas ab amicitia defecerit,
id. Fin. 2, 24, 79:ut a me ipse deficerem,
id. Fam. 2, 16.—Hence,As a verb. act., to leave a person or thing, to desert, to fail, forsake, be wanting to (of things;b.very rarely of personal subjects): quem jam sanguis viresque deficiunt,
Caes. B. G. 7, 50 fin.; so,vires,
id. B. C. 3, 99 fin.; Cic. de Or. 1, 45, 199:me Leontina civitas,
id. Verr. 2, 3, 46, § 110; id. ib. 2, 5, 28 fin.; Hor. S. 2, 1, 13 et saep.:res eos jam pridem, fides deficere nuper coepit,
Cic. Cat. 2, 5, 10:me dies, vox, latera deficiant, si, etc.,
id. Verr. 2, 2, 21 (imitated word for word, Plin. Ep. 3, 9, 9); cf.:ne te de republica disserentem deficiat oratio,
Cic. Rep. 1, 23; and:tempus te citius quam oratio deficeret,
id. Rosc. Am. 32:animus si te non deficit aequus,
Hor. Ep. 1, 11, 30:somnus sollicitas domus,
Tib. 3, 4, 20: genitor Phaethontis orbem, i. e. is eclipsed (cf. III. B. infra), Ov. M. 2, 382.— Poet. with a subject-clause: nec me deficiet nautas rogitare citatos, i. e. I will not cease, etc. Prop. 1, 8, 23 Kuin.—Pass.:III.cum aquilifer jam viribus deficeretur,
Caes. B. C. 3, 64, 3; cf.:mulier a menstruis defecta,
Cels. 2, 8 fin.:mulier abundat audacia, consilio et ratione deficitur,
Cic. Clu. 65, 184:aqua ciboque defecti,
Quint. 3, 8, 23; Plin. Ep. 2, 17, 25:sanguine defecti artus,
Ov. M. 5, 96 et saep.:si qui dotem promisit defectus sit facultatibus,
i. e. unable to pay, Dig. 23, 3, 33; cf.:te defecta nomina,
ib. 22, 1, 11 fin. —Middle or neuter, to run out, be wanting, fail, cease, disappear.A.Middle (mostly ante-class. and poet.).(α).With dat.: mihi fortuna magis nunc defit, quam genus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19; Ter. Hec. 5, 2, 2:(β).lac mihi non aestate novum, non frigore defit,
Verg. E. 2, 22.—Absol.:B.neque opsonium defiat neque supersit,
Plaut. Men. 1, 4, 3;so opp. superesse,
Ter. Ph. 1, 3, 10:ut defiat dies,
Plaut. Rud. 4, 4, 63: id. Mil. 4, 6, 46:numquamne causa defiet, cur? etc.,
Liv. 9, 11.— Trop.:defectis (sc. animo) defensoribus,
disheartened, Caes. B. C. 3, 40, 3:sed non usque eo defectum Germanicum,
weakened, Tac. A. 2, 70; cf. in the foll. no. B. b.—Neuter.(α).With dat. (so rarely; mostly poet.):(β).cum non solum vires, sed etiam tela nostris deficerent,
Caes. B. G. 3, 5, 1;so perh.: vires nostris,
id. B. C. 2, 41, 7 (al. nostros); Sil. 8, 661 Oud. N. cr.; cf. id. 10, 10, 193; and Stat. Ach. 1, 445.—Absol. (freq. in all periods and kinds of composition):non frumentum deficere poterat,
Caes. B. C. 2, 37 fin.; cf.:fructus ex arboribus,
id. ib. 3, 58 fin.:ejus generis copia,
id. B. G. 6, 16 fin.:tempus anni ad bellum gerendum,
id. ib. 4, 20, 2:vereor, ne mihi crimina non suppeterent, ne oratio deesset, ne vox viresque deficerent,
Cic. Verr. 2, 1, 11:nisi memoria forte defecerit,
id. Fin. 2, 14, 44; id. Rep. 1, 3:non deficiente crumena,
Hor. Ep. 1, 4, 11 et saep.; Juv. 11, 38:quod plena luna defecisset,
was eclipsed, Cic. Rep. 1, 15; cf.:solem lunae oppositum solere deficere,
id. ib. 1, 16 al.; also simply to set:qua venit exoriens, qua deficit,
Prop. 4, 4, 27: lunā deficiente, waning (opp. crescente), Gell. 20, 8, 5; of fire and light, to go out, expire, become extinct:ignis,
Verg. G. 352:lumen,
Petr. 111, 4:progenies Caesarum in Nerone deficit,
becomes extinct, dies out, Suet. Galb. 1; cf. Plin. Pan. 39, 6; Just. 7, 2, 4; Sen. Suas. 2, 22;but deficit ignis,
does not extend, Verg. A. 2, 505:in hac voce defecit,
he departed, expired, Suet. Aug. 99; Quint. 6 prooem. § 11: deficit omne quod nascitur, comes to an end, Quint. 5, 10, 79; cf.:mundum deficere,
id. ib.:deficit vita,
Plaut. Asin. 3, 3, 19;quod multi Gallicis tot bellis defecerant,
had been lost, Caes. B. C. 3, 2 fin.:ultima jam passi comites bello Deficiunt,
grow faint, Ov. M. 14, 483:deficit Matho,
fails, becomes bankrupt, Juv. 7, 129:debitores,
Dig. 49, 14, 3, § 8:munimenta defecerant,
yielded, surrendered, Curt. 4, 4, 19.— Trop.:ne negotio desisteret neu animo deficeret,
nor be disheartened, Caes. B. C. 3, 112 fin.; so,animo,
id. B. G. 7, 30; id. B. C. 1, 19; 2, 43; Cic. Rosc. Am. 4, 10;for which, ne deficiant (apes) animum,
Varr. R. R. 3, 16, 34; and in a like sense absol.:ne una plaga accepta patres conscripti conciderent, ne deficerent,
Cic. Att. 1, 16, 9; so Caes. B. C. 2, 31 fin.; Sall. J. 51, 4:deficit ars,
Ov. M. 11, 537: illis legibus populus Romanus prior non deficiet: si prior defexit publico consilio dolo malo, tu illo die, Juppiter, etc., to depart from, violate the conditions of a treaty, an old formula used in taking an oath, Liv. 1, 24 fin.:pugnando deficere,
i. e. to be deficient, wanting, Caes. B. C. 2, 6, 3; cf. poet. with foll. inf.:suppeditare Materies,
Lucr. 1, 1039; Sil. 3, 112; Tib. 4, 1, 191.— Hence, dēfectus, a, um, P. a. (acc. to no. III.), weak, weakened, worn out, enfeebled (not ante-Aug.):quod sibi defectis illa tulisset opem,
Ov. F. 3, 674:defectus annis et desertus viribus,
Phaedr. 1, 21, 3; cf.:defectissimus annis et viribus,
Col. 1 prooem. §12: senio (arbor),
id. 5, 6, 37:laboribus,
Val. Fl. 2, 285:vadit incerto pede, jam viribus defecta,
Sen. Hippol. 374:defectae senectutis homine,
Dig. 7, 1, 12, § 3:in tumidis et globosis (speculis) omnia defectiora (corresp. with paria and auctiora),
smaller, App. Mag. p. 283.— Plur. subst.: dēfecti, ōrum, m.:sidera obscura attributa defectis,
the weak, Plin. 2, 8, 6, § 28. -
2 deficio
dē-fĭcĭo, fēci, fectum, 3 ( perf. subj.: defexit, an old formula in Liv. 1, 24 fin., see below, no. III. fin. In the pass., besides the regular form deficior, ante- and postclass., once in Verg., Propert., and Livy, like fīo, eri: defit, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19; Plaut. Mil. 4, 6, 46; Ter. Eun. 2, 2, 12; Lucr. 2, 1142; Verg. E. 2, 22; Prop. 1, 1, 34:I.deflunt,
Gell. 20, 8, 5:defiat,
Plaut. Men. 1, 4, 3; id. Rud. 4, 4, 63:defiet,
Liv. 9, 11:defieri,
Ter. Hec. 5, 2, 2; cf. conficio init.), v. a. and n. [facio], orig., to loosen, set free, remove from; but it passed over at a very early period into the middle sense, to loosen from one's self, to remove one's self, to break loose from; and then gradually assumed the character of a new verb. act., with the meaning to leave, desert, [p. 530] depart from something, or absol., to depart, cease, fail. (For syn. cf.: desum, absum, descisco, negligo.)Act. in the middle sense, to remove one's self, separate one's self, to withdraw (cf. the Greek aphistanai).—Hence, to forsake, desert, abandon, revolt.A.Lit.:B.ab amicitia P. R.,
Caes. B. G. 5, 3, 3; 7, 39, 3:ab Aeduis,
id. ib. 2, 14, 3:ab rege,
Sall. J. 56, 3; cf. ib. 66:(consules) a senatu, a republica, a bonis omnibus defecerant,
Cic. Planc. 35; cf.:a republica,
id. Cat. 11, 28; id. Fam. 12, 10; id. Sull. 12, 35:ab imperio ac nomine nostro,
id. Verr. 2, 1, 31 et saep.:a patribus ad plebem,
to go over, Liv. 6, 20:ad se,
Sall. J. 61; cf.:ad Poenos,
Liv. 22, 61.— Absol.:civitates quae defecerant,
Caes. B. G. 3, 17, 2; 5, 25, 4; 7, 10 al.—Trop.:II.si a virtute defeceris,
forsake, Cic. Lael. 11, 37:si utilitas ab amicitia defecerit,
id. Fin. 2, 24, 79:ut a me ipse deficerem,
id. Fam. 2, 16.—Hence,As a verb. act., to leave a person or thing, to desert, to fail, forsake, be wanting to (of things;b.very rarely of personal subjects): quem jam sanguis viresque deficiunt,
Caes. B. G. 7, 50 fin.; so,vires,
id. B. C. 3, 99 fin.; Cic. de Or. 1, 45, 199:me Leontina civitas,
id. Verr. 2, 3, 46, § 110; id. ib. 2, 5, 28 fin.; Hor. S. 2, 1, 13 et saep.:res eos jam pridem, fides deficere nuper coepit,
Cic. Cat. 2, 5, 10:me dies, vox, latera deficiant, si, etc.,
id. Verr. 2, 2, 21 (imitated word for word, Plin. Ep. 3, 9, 9); cf.:ne te de republica disserentem deficiat oratio,
Cic. Rep. 1, 23; and:tempus te citius quam oratio deficeret,
id. Rosc. Am. 32:animus si te non deficit aequus,
Hor. Ep. 1, 11, 30:somnus sollicitas domus,
Tib. 3, 4, 20: genitor Phaethontis orbem, i. e. is eclipsed (cf. III. B. infra), Ov. M. 2, 382.— Poet. with a subject-clause: nec me deficiet nautas rogitare citatos, i. e. I will not cease, etc. Prop. 1, 8, 23 Kuin.—Pass.:III.cum aquilifer jam viribus deficeretur,
Caes. B. C. 3, 64, 3; cf.:mulier a menstruis defecta,
Cels. 2, 8 fin.:mulier abundat audacia, consilio et ratione deficitur,
Cic. Clu. 65, 184:aqua ciboque defecti,
Quint. 3, 8, 23; Plin. Ep. 2, 17, 25:sanguine defecti artus,
Ov. M. 5, 96 et saep.:si qui dotem promisit defectus sit facultatibus,
i. e. unable to pay, Dig. 23, 3, 33; cf.:te defecta nomina,
ib. 22, 1, 11 fin. —Middle or neuter, to run out, be wanting, fail, cease, disappear.A.Middle (mostly ante-class. and poet.).(α).With dat.: mihi fortuna magis nunc defit, quam genus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19; Ter. Hec. 5, 2, 2:(β).lac mihi non aestate novum, non frigore defit,
Verg. E. 2, 22.—Absol.:B.neque opsonium defiat neque supersit,
Plaut. Men. 1, 4, 3;so opp. superesse,
Ter. Ph. 1, 3, 10:ut defiat dies,
Plaut. Rud. 4, 4, 63: id. Mil. 4, 6, 46:numquamne causa defiet, cur? etc.,
Liv. 9, 11.— Trop.:defectis (sc. animo) defensoribus,
disheartened, Caes. B. C. 3, 40, 3:sed non usque eo defectum Germanicum,
weakened, Tac. A. 2, 70; cf. in the foll. no. B. b.—Neuter.(α).With dat. (so rarely; mostly poet.):(β).cum non solum vires, sed etiam tela nostris deficerent,
Caes. B. G. 3, 5, 1;so perh.: vires nostris,
id. B. C. 2, 41, 7 (al. nostros); Sil. 8, 661 Oud. N. cr.; cf. id. 10, 10, 193; and Stat. Ach. 1, 445.—Absol. (freq. in all periods and kinds of composition):non frumentum deficere poterat,
Caes. B. C. 2, 37 fin.; cf.:fructus ex arboribus,
id. ib. 3, 58 fin.:ejus generis copia,
id. B. G. 6, 16 fin.:tempus anni ad bellum gerendum,
id. ib. 4, 20, 2:vereor, ne mihi crimina non suppeterent, ne oratio deesset, ne vox viresque deficerent,
Cic. Verr. 2, 1, 11:nisi memoria forte defecerit,
id. Fin. 2, 14, 44; id. Rep. 1, 3:non deficiente crumena,
Hor. Ep. 1, 4, 11 et saep.; Juv. 11, 38:quod plena luna defecisset,
was eclipsed, Cic. Rep. 1, 15; cf.:solem lunae oppositum solere deficere,
id. ib. 1, 16 al.; also simply to set:qua venit exoriens, qua deficit,
Prop. 4, 4, 27: lunā deficiente, waning (opp. crescente), Gell. 20, 8, 5; of fire and light, to go out, expire, become extinct:ignis,
Verg. G. 352:lumen,
Petr. 111, 4:progenies Caesarum in Nerone deficit,
becomes extinct, dies out, Suet. Galb. 1; cf. Plin. Pan. 39, 6; Just. 7, 2, 4; Sen. Suas. 2, 22;but deficit ignis,
does not extend, Verg. A. 2, 505:in hac voce defecit,
he departed, expired, Suet. Aug. 99; Quint. 6 prooem. § 11: deficit omne quod nascitur, comes to an end, Quint. 5, 10, 79; cf.:mundum deficere,
id. ib.:deficit vita,
Plaut. Asin. 3, 3, 19;quod multi Gallicis tot bellis defecerant,
had been lost, Caes. B. C. 3, 2 fin.:ultima jam passi comites bello Deficiunt,
grow faint, Ov. M. 14, 483:deficit Matho,
fails, becomes bankrupt, Juv. 7, 129:debitores,
Dig. 49, 14, 3, § 8:munimenta defecerant,
yielded, surrendered, Curt. 4, 4, 19.— Trop.:ne negotio desisteret neu animo deficeret,
nor be disheartened, Caes. B. C. 3, 112 fin.; so,animo,
id. B. G. 7, 30; id. B. C. 1, 19; 2, 43; Cic. Rosc. Am. 4, 10;for which, ne deficiant (apes) animum,
Varr. R. R. 3, 16, 34; and in a like sense absol.:ne una plaga accepta patres conscripti conciderent, ne deficerent,
Cic. Att. 1, 16, 9; so Caes. B. C. 2, 31 fin.; Sall. J. 51, 4:deficit ars,
Ov. M. 11, 537: illis legibus populus Romanus prior non deficiet: si prior defexit publico consilio dolo malo, tu illo die, Juppiter, etc., to depart from, violate the conditions of a treaty, an old formula used in taking an oath, Liv. 1, 24 fin.:pugnando deficere,
i. e. to be deficient, wanting, Caes. B. C. 2, 6, 3; cf. poet. with foll. inf.:suppeditare Materies,
Lucr. 1, 1039; Sil. 3, 112; Tib. 4, 1, 191.— Hence, dēfectus, a, um, P. a. (acc. to no. III.), weak, weakened, worn out, enfeebled (not ante-Aug.):quod sibi defectis illa tulisset opem,
Ov. F. 3, 674:defectus annis et desertus viribus,
Phaedr. 1, 21, 3; cf.:defectissimus annis et viribus,
Col. 1 prooem. §12: senio (arbor),
id. 5, 6, 37:laboribus,
Val. Fl. 2, 285:vadit incerto pede, jam viribus defecta,
Sen. Hippol. 374:defectae senectutis homine,
Dig. 7, 1, 12, § 3:in tumidis et globosis (speculis) omnia defectiora (corresp. with paria and auctiora),
smaller, App. Mag. p. 283.— Plur. subst.: dēfecti, ōrum, m.:sidera obscura attributa defectis,
the weak, Plin. 2, 8, 6, § 28. -
3 dēfectus
dēfectus adj. [P. of deficio], weak, worn out, enfeebled: defecto poplite labens, O.: corpus, Ta.: amor, O.: annis, Ph.* * *Idefecta -um, defectior -or -us, defectissimus -a -um ADJtired, enfeebled, worn out; faulty, defective; reduced in size, smallerIIthe_weak (pl.)IIIfailure/lack; absence/disappearance; weakness/failing; defection/revolt; diminution, growing less, becoming ineffective, cessation; eclipse; fading -
4 dēfectus
dēfectus ūs, m [deficio], a falling away, desertion, revolt: Spartanorum, Cu. — A diminution, failure: aquarum, L. — An obscuration, eclipse: solis, V.— Plur: eius (lunae).* * *Idefecta -um, defectior -or -us, defectissimus -a -um ADJtired, enfeebled, worn out; faulty, defective; reduced in size, smallerIIthe_weak (pl.)IIIfailure/lack; absence/disappearance; weakness/failing; defection/revolt; diminution, growing less, becoming ineffective, cessation; eclipse; fading -
5 impar
impar ( inp-), ăris ( abl. sing. impari;I.but, metri grat., impare,
Verg. E. 8, 75; id. Cir. 372; gen. plur. imparium, Cels. 3, 4 al.), adj. [2. in-par], uneven, unequal, dissimilar in number or quality (cf. dispar, dissimilis).In gen. (class.):(β).stellarum numerus par an impar sit, nescitur,
Cic. Ac. 2, 10, 32:congressus impari numero,
Caes. B. C. 1, 40, 6; 1, 47, 3:numero deus impare gaudet,
Verg. E. 8, 75 Serv.; cf.: imparem numerum antiqui prosperiorem hominibus esse crediderunt, Paul. ex Fest. p. 109 Müll.:(sonus) intervallis conjunctus imparibus,
Cic. Rep. 6, 18; cf. Lucr. 5, 683:qui Musas amat impares,
Hor. C. 3, 19, 13:imparibus carmina facta modis,
i. e. hexameters and pentameters, Ov. Tr. 2, 220: impares tibiae numero foraminum discretae, Paul. ex Fest. p. 109 Müll.:ludere par impar,
even or odd, Hor. S. 2, 3, 248: mensae erat pes tertius impar:Testa parem fecit,
Ov. M. 8, 662:formae atque animi,
Hor. C. 1, 33, 11; cf.formae,
id. S. 2, 2, 30:si toga dissidet impar, Rides,
uneven, awry, id. Ep. 1, 1, 96:acer coloribus impar,
i. e. partycolored, Ov. M. 10, 95:quos quidem ego ambo unice diligo: sed in Marco benevolentia impari,
Cic. Fam. 5, 8, 4:leges,
Quint. 7, 7, 6:ad exhortationem praecipue valent imparia,
id. 5, 11, 10.—With dat.:II.nil fuit umquam sic impar sibi,
Hor. S. 1, 3, 19.—In partic. (with the accessory notion of smaller, inferior), unequal to, not a match for, unable to cope with a thing; inferior, weaker (so perh. not till after the Aug. period).(α).With dat.:(β).Phthius Achilles, Ceteris major, tibi (Apollini) miles impar,
Hor. C. 4, 6, 5; Suet. Dom. 10:derepente velut impar dolori congemuit,
unable to support his grief, Suet. Tib. 23:muliebre corpus impar dolori,
Tac. A. 15, 57; cf.:senex et levissimis quoque curis impar,
id. ib. 14, 54:Pygmaeus bellator impar hosti,
Juv. 13, 169:optimatium conspirationi,
Suet. Caes. 15:militum ardori,
id. Oth. 9:bello,
Tac. H. 1, 74:sumptui,
Dig. 3, 5, 9:impar tantis honoribus,
Suet. Tib. 67.—With abl. specif. (not ante-Aug.):(γ).sed viribus impar,
Ov. M. 5, 610; cf.:par audaciā Romanus, consilio et viribus impar,
Liv. 27, 1, 7:omni parte virium impar,
id. 22, 15, 9:nec facies impar nobilitate fuit,
Ov. F. 4, 306:Batavi impares numero,
Tac. H. 4, 20:obsessi et impares et aqua ciboque defecti,
Quint. 3, 8, 23.—Absol.:B.juncta impari,
to an inferior in rank, Liv. 6, 34, 9; cf.:pater consularis, avus praetorius, maternum genus impar,
Tac. H. 2, 50:Julia Tiberium spreverat ut imparem,
not her equal in birth, id. ib. 1, 53:simul odiorum invidiaeque erga Fabium Valentem admonebatur, ut inpar apud Vitellium gratiam viresque apud novum principem pararet,
id. ib. 2, 99.—Inequitable, unjust:C.videbam quam inpar esset sors, cum ille vobis bellum pararet, vos ei securam pacem praestaretis,
Liv. 42, 13, 5.—Poet. transf., unequal, i. e. beyond one's strength, which one is not a match for:(β).judice sub Tmolo certamen venit ad impar,
to the unequal strife, Ov. M. 11, 156:pugna,
Verg. A. 12, 216; cf.:imparibus certare,
Hor. Epod. 11, 18.—With inf.:magnum opus et tangi nisi cura vincitur impar,
Grat. Cyn. 61.—* Adv.: impărĭter, unequally:versibus impariter junctis,
i. e. in hexameters and pentameters, Hor. A. P. 75. -
6 inpar
impar ( inp-), ăris ( abl. sing. impari;I.but, metri grat., impare,
Verg. E. 8, 75; id. Cir. 372; gen. plur. imparium, Cels. 3, 4 al.), adj. [2. in-par], uneven, unequal, dissimilar in number or quality (cf. dispar, dissimilis).In gen. (class.):(β).stellarum numerus par an impar sit, nescitur,
Cic. Ac. 2, 10, 32:congressus impari numero,
Caes. B. C. 1, 40, 6; 1, 47, 3:numero deus impare gaudet,
Verg. E. 8, 75 Serv.; cf.: imparem numerum antiqui prosperiorem hominibus esse crediderunt, Paul. ex Fest. p. 109 Müll.:(sonus) intervallis conjunctus imparibus,
Cic. Rep. 6, 18; cf. Lucr. 5, 683:qui Musas amat impares,
Hor. C. 3, 19, 13:imparibus carmina facta modis,
i. e. hexameters and pentameters, Ov. Tr. 2, 220: impares tibiae numero foraminum discretae, Paul. ex Fest. p. 109 Müll.:ludere par impar,
even or odd, Hor. S. 2, 3, 248: mensae erat pes tertius impar:Testa parem fecit,
Ov. M. 8, 662:formae atque animi,
Hor. C. 1, 33, 11; cf.formae,
id. S. 2, 2, 30:si toga dissidet impar, Rides,
uneven, awry, id. Ep. 1, 1, 96:acer coloribus impar,
i. e. partycolored, Ov. M. 10, 95:quos quidem ego ambo unice diligo: sed in Marco benevolentia impari,
Cic. Fam. 5, 8, 4:leges,
Quint. 7, 7, 6:ad exhortationem praecipue valent imparia,
id. 5, 11, 10.—With dat.:II.nil fuit umquam sic impar sibi,
Hor. S. 1, 3, 19.—In partic. (with the accessory notion of smaller, inferior), unequal to, not a match for, unable to cope with a thing; inferior, weaker (so perh. not till after the Aug. period).(α).With dat.:(β).Phthius Achilles, Ceteris major, tibi (Apollini) miles impar,
Hor. C. 4, 6, 5; Suet. Dom. 10:derepente velut impar dolori congemuit,
unable to support his grief, Suet. Tib. 23:muliebre corpus impar dolori,
Tac. A. 15, 57; cf.:senex et levissimis quoque curis impar,
id. ib. 14, 54:Pygmaeus bellator impar hosti,
Juv. 13, 169:optimatium conspirationi,
Suet. Caes. 15:militum ardori,
id. Oth. 9:bello,
Tac. H. 1, 74:sumptui,
Dig. 3, 5, 9:impar tantis honoribus,
Suet. Tib. 67.—With abl. specif. (not ante-Aug.):(γ).sed viribus impar,
Ov. M. 5, 610; cf.:par audaciā Romanus, consilio et viribus impar,
Liv. 27, 1, 7:omni parte virium impar,
id. 22, 15, 9:nec facies impar nobilitate fuit,
Ov. F. 4, 306:Batavi impares numero,
Tac. H. 4, 20:obsessi et impares et aqua ciboque defecti,
Quint. 3, 8, 23.—Absol.:B.juncta impari,
to an inferior in rank, Liv. 6, 34, 9; cf.:pater consularis, avus praetorius, maternum genus impar,
Tac. H. 2, 50:Julia Tiberium spreverat ut imparem,
not her equal in birth, id. ib. 1, 53:simul odiorum invidiaeque erga Fabium Valentem admonebatur, ut inpar apud Vitellium gratiam viresque apud novum principem pararet,
id. ib. 2, 99.—Inequitable, unjust:C.videbam quam inpar esset sors, cum ille vobis bellum pararet, vos ei securam pacem praestaretis,
Liv. 42, 13, 5.—Poet. transf., unequal, i. e. beyond one's strength, which one is not a match for:(β).judice sub Tmolo certamen venit ad impar,
to the unequal strife, Ov. M. 11, 156:pugna,
Verg. A. 12, 216; cf.:imparibus certare,
Hor. Epod. 11, 18.—With inf.:magnum opus et tangi nisi cura vincitur impar,
Grat. Cyn. 61.—* Adv.: impărĭter, unequally:versibus impariter junctis,
i. e. in hexameters and pentameters, Hor. A. P. 75.
См. также в других словарях:
defect — DEFÉCT, Ă, defecţi, te, s.n., adj. 1. s.n. Lipsă, scădere, imperfecţiune materială, fizică sau morală; cusur, meteahnă, neajuns, beteşug, hibă. ♦ Deranjament, stricăciune care împiedică funcţionarea unei maşini, a unui aparat. ♦ Ceea ce nu este… … Dicționar Român
INFORMIS — Lapis, pro Numine Arabibus olim fuit, Arnob. adv. Gentes l. 6. ridetis temporibus priscis Persas fluvium coluisse informem Arabas lapidem et Cuiusmodi lapides ἀσήμους, vocat Dio Chrysostom. Serm. 12. Ω῞ςε πολλοὶ τῶ βαρβάρων περία τε καὶ ἀπορία… … Hofmann J. Lexicon universale
deféct — I. adj. m., pl. defécţi; f. sg. deféctã, pl. defécte II. s. n., pl. defécte … Romanian orthography
dent — Dent, Dens. Dent de laquelle si on est frappé, on devient enragé, Dens rabidus. Les dens de devant qui sont à l opposite de ceux qui nous regardent, Dentes auersi, Primores dentes. Les quatre dens de devant, Ctenes. Parler entre ses dens à la… … Thresor de la langue françoyse