-
1 canes
cănes, is, v. canis. -
2 canes
dog; hound; subordinate; "jackal"; dog-star/fish; lowest dice throw; clamp -
3 Canes\ Venatici
-
4 Canis
1.cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].I.Lit., a dog.A.In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):B.introiit in aedĭs ater alienus canis,
Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si lupi canibus similes sunt,
id. Ac. 2, 16, 50:canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,
Lucr. 1, 405:canis acer,
Hor. Epod. 12, 6:acres,
Varr. R. R. 1, 21:acriores et vigilantiores,
Cato, R. R. 124:assiduus,
Col. R. R. 7, 12, 5:catenarius,
Sen. Ira, 3, 37, 2:catenă vinctus,
Petr. 29:Molossi,
Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:obscenae,
Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:pastoralis,
Col. 7, 12, 3:pecuarius,
id. 7, 12, 8:pulicosa,
id. 7, 13, 2:rabidi,
Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:rabiosus,
Plin. 29, 4, 32, § 98:saeva canum rabies,
Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,
id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:venatici,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:alere canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:vigiles,
Hor. C. 3, 16, 2:canum fida custodia,
Cic. N. D. 2, 63, 150:fida canum vis,
Lucr. 6, 1222:levisomna canum fido cum pectore corda,
id. 5, 864:caput mediae canis praecisae,
Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:saepe citos egi per juga longa canes,
Ov. H. 5, 20:canibus circumdare saltus,
Verg. E. 10, 57:hos non inmissis canibus agitant,
id. G. 3, 371:leporem canibus venari,
id. ib. 3, 410.—Esp.1.As a term of reproach, to denote,a.A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —b.A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—2.As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:3.multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,
Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,
id. ib. 2, 3, 11, §28: apponit de suis canibus quendam,
id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—In mythical lang.a.Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;b.called also viperius,
id. Am. 3, 12, 26:Tartareus,
Sen. Herc. Fur. 649:triformis,
id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:infernae canes,
Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—4.Prov.a.Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—b.Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—c.Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—d.Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—e.A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—5.CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:II.Cave Canem,
the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—Transf. [p. 279]A.A constellation; the Dog.1.Esp.:2.Canis Major, or simply Canis,
a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;B.hence, Erigoneïus,
Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—C.The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):D.damnosi,
Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:canem mittere,
Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:tam facile quam canis excidit,
Sen. Apocol. 10, 2.—A Cynic philosopher:E.Diogenes cum choro canum suorum,
Lact. Epit. 39, 4.—A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.2.Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117. -
5 canis
1.cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].I.Lit., a dog.A.In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):B.introiit in aedĭs ater alienus canis,
Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si lupi canibus similes sunt,
id. Ac. 2, 16, 50:canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,
Lucr. 1, 405:canis acer,
Hor. Epod. 12, 6:acres,
Varr. R. R. 1, 21:acriores et vigilantiores,
Cato, R. R. 124:assiduus,
Col. R. R. 7, 12, 5:catenarius,
Sen. Ira, 3, 37, 2:catenă vinctus,
Petr. 29:Molossi,
Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:obscenae,
Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:pastoralis,
Col. 7, 12, 3:pecuarius,
id. 7, 12, 8:pulicosa,
id. 7, 13, 2:rabidi,
Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:rabiosus,
Plin. 29, 4, 32, § 98:saeva canum rabies,
Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,
id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:venatici,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:alere canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:vigiles,
Hor. C. 3, 16, 2:canum fida custodia,
Cic. N. D. 2, 63, 150:fida canum vis,
Lucr. 6, 1222:levisomna canum fido cum pectore corda,
id. 5, 864:caput mediae canis praecisae,
Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:saepe citos egi per juga longa canes,
Ov. H. 5, 20:canibus circumdare saltus,
Verg. E. 10, 57:hos non inmissis canibus agitant,
id. G. 3, 371:leporem canibus venari,
id. ib. 3, 410.—Esp.1.As a term of reproach, to denote,a.A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —b.A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—2.As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:3.multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,
Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,
id. ib. 2, 3, 11, §28: apponit de suis canibus quendam,
id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—In mythical lang.a.Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;b.called also viperius,
id. Am. 3, 12, 26:Tartareus,
Sen. Herc. Fur. 649:triformis,
id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:infernae canes,
Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—4.Prov.a.Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—b.Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—c.Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—d.Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—e.A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—5.CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:II.Cave Canem,
the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—Transf. [p. 279]A.A constellation; the Dog.1.Esp.:2.Canis Major, or simply Canis,
a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;B.hence, Erigoneïus,
Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—C.The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):D.damnosi,
Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:canem mittere,
Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:tam facile quam canis excidit,
Sen. Apocol. 10, 2.—A Cynic philosopher:E.Diogenes cum choro canum suorum,
Lact. Epit. 39, 4.—A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.2.Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117. -
6 latrans
1.lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).I.Lit.:(β).si canes latrent,
Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:ne latret canis,
Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):canis timidus vehementius latrat quam mordet,
Curt. 7, 4, 13:canino rictu,
Juv. 10, 272.— Impers. pass.:scit cui latretur cum solus obambulet ipse,
Ov. Tr. 2, 459.—Act. for allatrare, to bark at, bay:(γ).senem adulterum Latrent Suburanae canes,
Hor. Epod. 5, 57:cervinam pellem,
id. Ep. 1, 2, 66:nubila,
Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:latrari a canibus,
Plin. 25, 10, 78, § 126.—Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):B.inmeriti fatum latrantis,
Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—Transf.1.To resound, roar, of water ( poet.):2.latrantes undae,
Sil. 5, 396:(amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,
id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—In speaking, to rant, roar, bluster:(β).latrant jam quidam oratores, non loquuntur,
Cic. Brut. 15, 58:rumperis et latras,
Hor. S. 1, 3, 136.—Act., to bark at:II.si quis Obprobriis dignum latraverit,
Hor. S. 2, 1, 85.—Trop., to bark at, rage, etc.A.In gen.:(β).multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,
Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):admoto latrant praecordia tactu,
rage, Stat. S. 2, 1, 13:curae latrantes,
Petr. 119.—Act.:B.magnas latrantia pectora curas,
Stat. Th. 2, 338.—In partic.1.To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.2.Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,
Hor. S. 2, 2, 17:nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,
Lucr. 2, 17.—Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:2.hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,
Plaut. Cas. prol. 34.lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:II.latrones, quos conduxi,
Plaut. Mil. 4, 1, 3:nam hic latro in Sparta fuit,
id. Poen. 3, 3, 50:latronem suam qui auro vitam venditat,
id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—Transf.A.A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:B.hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,
Dig. 50, 16, 118:vos latrones et mendicos homines magni penditis?
Plaut. Stich. 1, 2, 75:collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,
Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,
Cic. Mil. 21, 55; cf.:cantabit vacuus coram latrone viator,
Juv. 10, 22; 13, 145:ne quis fur esset, neu latro,
Hor. S. 1, 3, 106:quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,
Cic. Off. 2, 11, 40:quaestio latronum,
Paul. Sent. 5, 16, 13:qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,
id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):3.latronum proelia,
Ov. A. A. 3, 357:ludere bella latronum,
Mart. 14, 20, 1; cf.vitreo latrone,
id. 7, 72, 8.Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,II.Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:color,
Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13. -
7 Latro
1.lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).I.Lit.:(β).si canes latrent,
Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:ne latret canis,
Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):canis timidus vehementius latrat quam mordet,
Curt. 7, 4, 13:canino rictu,
Juv. 10, 272.— Impers. pass.:scit cui latretur cum solus obambulet ipse,
Ov. Tr. 2, 459.—Act. for allatrare, to bark at, bay:(γ).senem adulterum Latrent Suburanae canes,
Hor. Epod. 5, 57:cervinam pellem,
id. Ep. 1, 2, 66:nubila,
Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:latrari a canibus,
Plin. 25, 10, 78, § 126.—Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):B.inmeriti fatum latrantis,
Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—Transf.1.To resound, roar, of water ( poet.):2.latrantes undae,
Sil. 5, 396:(amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,
id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—In speaking, to rant, roar, bluster:(β).latrant jam quidam oratores, non loquuntur,
Cic. Brut. 15, 58:rumperis et latras,
Hor. S. 1, 3, 136.—Act., to bark at:II.si quis Obprobriis dignum latraverit,
Hor. S. 2, 1, 85.—Trop., to bark at, rage, etc.A.In gen.:(β).multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,
Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):admoto latrant praecordia tactu,
rage, Stat. S. 2, 1, 13:curae latrantes,
Petr. 119.—Act.:B.magnas latrantia pectora curas,
Stat. Th. 2, 338.—In partic.1.To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.2.Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,
Hor. S. 2, 2, 17:nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,
Lucr. 2, 17.—Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:2.hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,
Plaut. Cas. prol. 34.lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:II.latrones, quos conduxi,
Plaut. Mil. 4, 1, 3:nam hic latro in Sparta fuit,
id. Poen. 3, 3, 50:latronem suam qui auro vitam venditat,
id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—Transf.A.A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:B.hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,
Dig. 50, 16, 118:vos latrones et mendicos homines magni penditis?
Plaut. Stich. 1, 2, 75:collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,
Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,
Cic. Mil. 21, 55; cf.:cantabit vacuus coram latrone viator,
Juv. 10, 22; 13, 145:ne quis fur esset, neu latro,
Hor. S. 1, 3, 106:quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,
Cic. Off. 2, 11, 40:quaestio latronum,
Paul. Sent. 5, 16, 13:qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,
id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):3.latronum proelia,
Ov. A. A. 3, 357:ludere bella latronum,
Mart. 14, 20, 1; cf.vitreo latrone,
id. 7, 72, 8.Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,II.Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:color,
Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13. -
8 latro
1.lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).I.Lit.:(β).si canes latrent,
Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:ne latret canis,
Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):canis timidus vehementius latrat quam mordet,
Curt. 7, 4, 13:canino rictu,
Juv. 10, 272.— Impers. pass.:scit cui latretur cum solus obambulet ipse,
Ov. Tr. 2, 459.—Act. for allatrare, to bark at, bay:(γ).senem adulterum Latrent Suburanae canes,
Hor. Epod. 5, 57:cervinam pellem,
id. Ep. 1, 2, 66:nubila,
Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:latrari a canibus,
Plin. 25, 10, 78, § 126.—Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):B.inmeriti fatum latrantis,
Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—Transf.1.To resound, roar, of water ( poet.):2.latrantes undae,
Sil. 5, 396:(amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,
id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—In speaking, to rant, roar, bluster:(β).latrant jam quidam oratores, non loquuntur,
Cic. Brut. 15, 58:rumperis et latras,
Hor. S. 1, 3, 136.—Act., to bark at:II.si quis Obprobriis dignum latraverit,
Hor. S. 2, 1, 85.—Trop., to bark at, rage, etc.A.In gen.:(β).multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,
Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):admoto latrant praecordia tactu,
rage, Stat. S. 2, 1, 13:curae latrantes,
Petr. 119.—Act.:B.magnas latrantia pectora curas,
Stat. Th. 2, 338.—In partic.1.To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.2.Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,
Hor. S. 2, 2, 17:nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,
Lucr. 2, 17.—Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:2.hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,
Plaut. Cas. prol. 34.lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:II.latrones, quos conduxi,
Plaut. Mil. 4, 1, 3:nam hic latro in Sparta fuit,
id. Poen. 3, 3, 50:latronem suam qui auro vitam venditat,
id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—Transf.A.A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:B.hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,
Dig. 50, 16, 118:vos latrones et mendicos homines magni penditis?
Plaut. Stich. 1, 2, 75:collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,
Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,
Cic. Mil. 21, 55; cf.:cantabit vacuus coram latrone viator,
Juv. 10, 22; 13, 145:ne quis fur esset, neu latro,
Hor. S. 1, 3, 106:quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,
Cic. Off. 2, 11, 40:quaestio latronum,
Paul. Sent. 5, 16, 13:qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,
id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):3.latronum proelia,
Ov. A. A. 3, 357:ludere bella latronum,
Mart. 14, 20, 1; cf.vitreo latrone,
id. 7, 72, 8.Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,II.Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:color,
Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13. -
9 sagax
săgax, ācis, adj. [sagio; cf. salax, from salio], of quick perception, whose senses are acute, sagacious (class.).I.Lit.A.Chiefly of the acute sense of smelling in dogs, keen-scented:B.sagax Nasum habet,
Plaut. Curc. 1, 2, 17:canes,
Cic. Div. 1, 31, 65; Ov. M. 3, 207:catulus,
id. R. Am. 201. —With gen.:naris sagax,
Luc. 7, 829.— Poet.:virtus venandi,
Ov. Hal. 76.—Of other senses:II.sollicitive canes canibusve sagacior anser,
Ov. M. 11, 599:palatum in gustu sagacissimum,
Plin. 8, 37, 35, § 132. —Trop., intellectually quick, keen, acute, shrewd, sagacious (syn.: sollers, perspicax, acutus, subtilis).(α).Absol.:(β).(homo) animal hoc providum, sagax, multiplex, acutum, memor, plenum rationis et consilii,
Cic. Leg. 1, 7, 22; cf. id. Fin. 2, 14, 45:mens,
id. Tusc. 5, 23, 67; Lucr. 5, 420; 1, 1021:animus,
id. 2, 840; 4, 913:ratio,
id. 1, 131; 1, 369:homo sagax et astutus,
Mart. 12, 87, 4:modo circumspectus et sagax, modo inconsultus ac praeceps,
considerate, Suet. Claud. 15:mire sagaces fallere hospites,
Hor. C. 2, 5, 22:curae,
id. ib. 4, 4, 75.—Of a soothsayer, knowing the future, Ov. M. 8, 316.—Ad aliquid (class.):(γ).ad suspicandum sagacissimus,
Cic. Cat. 1, 8, 19: ad haec pericula perspicienda, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 23, 4.—With gen. ( poet. and in post-Aug. prose):(δ).utilium sagax rerum et divina futuri,
Hor. A. P. 218:fibrarum et pennae divinarumque flammarum,
skilled in, Sil. 3, 344; cf. in sup.:prodigiorum (Joseph),
Just. 36, 2, 8; and: rerum naturae, Col. praef., § 22 (with non ignarus). —With in or simple abl. (post-Aug.):(ε). a.vir in conjecturis sagacissimus,
Just. 1, 9, 14:civitas rimandis offensis sagax,
Tac. H. 4, 11.—Quickly, sharply, keenly, with quickness of scent, with a fine sense of smell:b.canes si advenientem sagaciter odorantur,
Col. 7, 12, 7.— Comp., Cic. Att. 6, 4, 3:vultures sagacius odorantur,
Plin. 10, 69, 88, § 191; Hor. Epod. 12, 4.— Sup., Cic. de Or. 2, 44, 186; Plin. 11, 37, 50, § 137.—Trop., acutely, shrewdly, accurately, sagaciously:sagaciter pervestigare,
Cic. de Or. 1, 51, 223:intueri,
Quint. 2, 8, 4; Liv. 27, 28:perspicere naturam alicujus,
Suet. Tib. 57 al. -
10 canis
canis is, m and f [2 CAV-], a dog: ater alienus, T.: acer, H.: canes venatici: obscena, shameless, V.: Echidnea, i. e. Cerberus, O.: caeruleis canibus resonantia saxa, the barking mouths ( of Scylla), V.: Infernae canes, the dogs of Hecate, H. — Sing collect.: trudit multā cane Apros, a pack, H.—Provv.: cane peius et angui vitare aliquid, H.: canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, H.: canis timidus vehementius latrat quam mordet, his bark is worse than his bite, Cu.—Fig., a term of reproach, dog, T.; of a backbiter, H.; of a miser, H.; of parasites: multa canibus suis (opus esse).—Meton., the constellation, the Dog (canis maior, or Sirius; and canis minor, or Procyon): adverso cedens Canis occidit astro, i. e. goes down backwards, V.—In play, the worst throw (of dice), dog-throw (opp. Venus), O., Pr.* * *dog; hound; subordinate; "jackal"; dog-star/fish; lowest dice throw; clamp -
11 alo
ălo, ălŭi, altum, and ălĭtum, 3, v. a. (the ante-class. and class. form of the part. perf. from Plautus until after Livy is altus (in Cic. four times); alitus seems to have been first used in the post-Aug. per. to distinguish it from altus, the adj. Altus is found in Plaut. Rud. 3, 4, 36; Varr. ap. Non. 237, 15; Cic. Planc. 33, 81; id. Brut. 10, 39; id. N. D. 2, 46, 118; id. Fam. 6, 1; Sall. J. 63, 3;I.on the contrary, alitus,
Liv. 30, 28; Curt. 8, 10, 8; Val. Max. 3, 4, 4; 5, 4, 7; 7, 4, 1; 9, 3, 8; Sen. Contr. 3, praef. 10; Just. 44, 4, 12; Dig. 27, 3, 1; cf. Prisc. 897; Diom. 371; Charis. 220 P.; Wund. ad Cic. Planc. p. 201) [cf.: an-altos = insatiable, alsos = growth (of wood), 1. ad-oleo, ad-olesco, elementum; Goth. alan = to bring up; Germ. alt = old; Engl. old, eld, elder, and alderman], to feed, to nourish, support, sustain, maintain (in gen. without designating the means, while nutrire denotes sustenance by animal food; cf. Herz. ad Caes. B. G. 1, 18; 7, 32; Doed. Syn. II. p. 99).Lit.:II.quem ego nefrendem alui, Liv. And. ap. Fest. s. v. nefrendes, p. 163 Müll. (Trag. Rel. p. 5 Rib.): Athenis natus altusque,
Plaut. Rud. 3, 4, 36:alebat eos,
Vulg. Gen. 47, 12:esurientes alebat,
ib. Tob. 1, 20.—With natus, educatus, or a similar word, several times: Alui, educavi, Att. ap. Non. 422, 14 (Trag. Rel. p. 150 Rib.):cum Hannibale alto atque educato inter arma,
Liv. 30, 28 (cf. II. infra):aut equos Alere aut canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; id. Hec. 4, 4, 49:alere nolunt hominem edacem,
id. Phorm. 2, 2, 21:quoniam cibus auget corpus alitque,
Lucr. 1, 859; 5, 221 al.:quae etiam aleret adulescentes,
Cic. Cael. 38:milites,
id. Verr. 5, 80:nautas,
id. ib. 5, 87:exercitum,
id. Deiot. 24:magnum numerum equitatus,
Caes. B. G. 1, 18:cum agellus eum non satis aleret,
Cic. N. D. 1, 26, 72; so Nep. Phoc. 1, 4:locus ille, ubi altus aut doctus est,
Cic. Planc. 33, 81:quibus animantes aluntur,
id. N. D. 2, 19:(animus) aletur et sustentabitur isdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur,
id. Tusc. 1, 19, 43 al.:latrociniis se suosque alebat,
Caes. B. G. 8, 47; 1, 18:quos manus aut lingua perjurio aut sanguine civili alebat,
Sall. C. 14, 3; cf. Kritz ad Sall. C. 37, 3; Nep. Arist. 3 fin.:ut nepotem elephantos alere prohiberet,
Cic. Phil. 9, 4:canes,
id. Sex. Rosc. 56:quod alerentur regiones eorum ab illo,
Vulg. Act. 12, 20:velut amnis imbres Quem super notas aluere ripas,
have swollen, Hor. C. 4, 2, 5:rhombos aequora alebant,
id. S. 2, 2, 48 al.; Ov. M. 9, 339; 3, 411; and in a paradoxical phrase: infelix minuendo corpus alebat, and sustained his body by consuming it, i. e. nourished himself by his own flesh, id. ib. 8, 878 al.—Hence in pass. with the abl. = vesci, to be nourished or sustained with or by something, to live or feed upon:panico vetere atque hordeo corrupto omnes alebantur,
Caes. B. C. 2, 22:quia viperinis carnibus alantur,
Plin. 7, 2, 2, § 27:locustis eos ali, etc.,
id. 7, 2, 2, § 29:hoc cibo aliti sunt,
Vulg. Exod. 16, 35.—Fig., to nourish, cherish, promote, increase, strengthen:honos alit artes,
Cic. Tusc. 1, 2, 4:in eā ipsā urbe, in quā et nata et alta sit eloquentia,
id. Brut. 10, 39:hominis mens alitur discendo et cogitando,
id. Off. 1, 30:haec studia adulescentiam alunt,
id. Arch. 7, 16; cf.Ochsn. Eclog. 134 al.: civitas, quam ipse semper aluisset,
i. e. whose prosperity he had always promoted, Caes. B. G. 7, 33:vires,
id. ib. 4, 1:nolo meis impensis illorum ali augerique luxuriam,
Nep. Phoc. 1 fin.:alere morbum,
id. Att. 21 fin.:insita hominibus libido alendi de industriā rumores,
Liv. 28, 24:regina Vulnus alit venis,
Verg. A. 4, 2:divitiis alitur luxuriosus amor,
Ov. R. Am. 746:alitur diutius controversia,
Caes. B. G. 7, 32:quid alat formetque poëtam,
Hor. A. P. 307 al. —Hence, altus, a, um. -
12 inhortatus
ĭn-hortor, ātus sum, 1, v. dep., to incite, instigate to a thing:alicui canes,
to set on, App. M. 8, p. 209, 9.— Hence, ĭn-hortātus, a, um, with pass. signif., instigated, set on:canes in eorum exitium inhortati,
App. M. 9, p. 234, 15. -
13 inhortor
ĭn-hortor, ātus sum, 1, v. dep., to incite, instigate to a thing:alicui canes,
to set on, App. M. 8, p. 209, 9.— Hence, ĭn-hortātus, a, um, with pass. signif., instigated, set on:canes in eorum exitium inhortati,
App. M. 9, p. 234, 15. -
14 sector
1. I.Lit.:II.zonarius,
a cutpurse, Plaut. Trin. 4, 2, 20:collorum,
a cutthroat, Cic. Rosc. Am. 29, 80 (v. II.); so id. ib. 31 fin.:feni,
a haycutter, mower, Col. 11, 1, 12.—Publicists' t. t., a bidder, purchaser at a public sale of goods captured or confiscated by the State (cf. quadruplator):* B.sectores vocantur qui publica bona mercantur,
Dig. 4, 146:cum de bonis et de caede agatur, testimonium dicturus est is, qui et sector est et sicarius: hoc est, qui et illorum ipsorum bonorum, de quibus agitur, emptor atque possessor est et eum hominem occidendum curavit, de cujus morte quaeritur,
Cic. Rosc. Am. 36, 103:sector sis,
id. Phil. 2, 26, 65:Pompeii (sc. bonorum),
id. ib. 13, 14, 30; Crassus ap. Cic. Fam. 15, 19, 3:ubique hasta et sector,
Tac. H. 1, 20:hastae subjecit tabernas, nec sector inventus est,
Flor. 2, 6, 48; Pacat. Pan. Theod. 25, 28; Claud. IV. Cons. Hon. 496; cf. Ps.-Ascon. ap. Cic. Verr. 2, 1, 20, § 52, p. 172, and 2, 1, 23, §61, p. 177 Orell.—In a double sense, with the signif. I.: nescimus per ista tempora eosdem fere sectores fuisse collorum et bonorum?
cutthroats and cutpurses, Cic. Rosc. Am. 29, 80. —Trop.:III.hinc rapti pretio fasces sectorque favoris Ipse sui populus,
seller of his favor, Luc. 1, 178.—Geometrical t. t., the sector of a circle, that part of a circle included between any two radii and an arc, Boëth. Art. Geom. p. 379, 13.2.sector, ātus, 1 ( inf. sectarier, Plaut. Mil. 2, 1, 13; id. Rud. 1, 2, 57; Hor. S. 1, 2, 78), v. dep. freq. a. [sequor], to follow continually or eagerly, in a good or bad sense; to run after, attend, accompany; to follow after, chase, pursue (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.equidem te jam sector quintum hunc annum,
Plaut. Pers. 2, 1, 5:servum misi, qui sectari solet meum gnatum,
id. Ep. 3, 4, 50: Chrysogonum (servi), Cic. Rosc. Am. 28, 77:praetorem circum omnia fora,
id. Verr. 2, 2, 70, § 169:si mercede conducti obviam candidatis issent, si conducti sectarentur,
id. Mur. 32, 67:at sectabuntur multi,
id. ib. 33, 70:neque te quisquam stipator Praeter Crispinum sectabitur,
Hor. S. 1, 3, 139:equitum manus quae regem ex more sectatur,
Tac. A. 15, 2; 15, 33 fin.; Gell. 20, 6, 1 et saep.:mulieres sectarier,
to run after, Plaut. Mil. 2, 1, 13; 3, 1, 183; cf.:desine matronas sectarier,
Hor. S. 1, 2, 78:ipse suas sectatur oves, at filius agnos,
accompanies, guards, Tib. 1, 10, 41:aratrum,
to follow the plough, id. 2, 3, 7: canes, to follow the hounds (that hunt on before), Prop. 3, 14 (4, 13), 14:aliquem,
to run after, pursue, Plaut. Cist. 2, 2, 1: servum, Cato ap. Gell. 17, 6, 3:homo ridicule insanus, qui ejusmodi est, ut eum pueri sectentur,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:ne scuticā dignum horribili sectere flagello,
Hor. S. 1, 3, 119:exagitet nostros Manes sectetur et umbras, etc.,
Prop. 2, 8, 19 (2, 8 b, 19).— To visit a place gladly, to frequent:gymnasia,
Plin. Ep. 1, 22, 6.— Absol.:homo coepit me obsecrare, Ut sibi liceret discere id de me: sectari jussi (alluding to the train of followers who accompanied the ancient philosophers),
Ter. Eun. 2, 2, 31; id. Phorm. 1, 2, 36: at sectabantur multi... Quid opus est sectatoribus? (of the train of a candidate) Cic. Mur. 34, 71.—In partic., to pursue, chase, hunt animals: sues silvaticos in montibus, Varr. ap. Non. 555, 31:II.sectaris apros,
Verg. E. 3, 75:gallinam,
Plaut. Mil. 2, 2, 7:simiam,
id. ib. 2, 2, 24; 2, 2, 106; 2, 3, 13 sq.;2, 6, 25: leporem,
Hor. S. 1, 2, 106; 2, 2, 9 et saep.:cervam videre fugere, sectari canes,
Ter. Phorm. prol. 7.—Trop., to follow or strive after; to pursue eagerly (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic.): quid vos hanc miseram ac tenuem sectamini praedam? * Caes. B. G. 6, 35; so,(β).praedam,
Tac. A. 1, 65:facinora,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:lites,
Ter. Phorm. 2, 3, 61:nomina tironum,
Hor. S. 1, 2, 16:sectantem levia nervi Deficiunt,
id. A. P. 26:gymnasia aut porticus,
Plin. Ep. 1, 22, 6:omnes dicendi Veneres,
Quint. 10, 1, 79; cf.:quas figuras,
id. 9, 3, 100:voluptatem,
id. 10, 1, 28:eminentes virtutes,
to seek out, Tac. A. 1, 80:contumaciam sententiarum, habitum vultumque ejus,
to seek to imitate, id. ib. 16, 22:praecepta salubria,
Suet. Aug. 89:commoda,
id. ib. 25:luxuriosa convivia,
Just. 11, 10, 2:in alienis eripiendis vitam sectari,
id. 27, 2, 8. —With a rel. or subj.-clause, to hunt or track out, busy one's self:► In a pass.mitte sectari, rosa quo locorum Sera moretur,
Hor. C. 1, 38, 3:non ut omnia dicerem sectatus, sed ut maxime necessaria,
Quint. 1, 10, 1.signif.:qui vellet se a cane sectari,
Varr. R. R. 2, 9, 6. -
15 ācer
ācer ācris, ācre, adj. with comp. and sup. [2 AC-], to the senses, sharp, piercing, penetrating, cutting, irritating, pungent: oculi: favilla non acris, no longer glowing, O.: acrior voltus, keener look, O.: acrem flammae sonitum, V.: acri tibiā, H.: canes naribus acres, O.: acetum, H.: stimuli, V.: sol acrior, fierce, H.: stomachus, irritated, H.: hiemps, severe, H.: Aufidus, impetuous, H.— Of mind, etc., violent, vehement, consuming, bitter: odium: dolor, V.: supplicia.—Of intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd: animus: ingenium: memoria, ready. — Of moral qualities, active, ardent, eager, spirited, keen, brave, zealous: milites: in armis, V.: acerrimus armis, V.: acer equis, spirited charioteer, V. — Violent, hasty, quick, hot, passionate, fierce, severe: cupiditas: pater acerrimus, enraged, angry, T.: acres contra me: voltus in hostem, H.: virgines in iuvenes unguibus, H.: leo, N.—As subst: ridiculum acri fortius magnas secat res, more effectually than severity, H. — Fig.: prima coitiost acerruma, i. e. most critical, T.: amor gloriae, keen: pocula, excessive, H.: concursus, Cs.: fuga, impetuous, V.: (vos) rapit vis acrior, an irresistible impulse, H.: regno Arsacis acrior est Germanorum libertas, more formidable, Ta.* * *Imaple tree; wood of the maple tree; mapleIIacris -e, acrior -or -us, acerrimus -a -um ADJsharp, bitter, pointed, piercing, shrill; sagacious, keen; severe, vigorous -
16 alō
alō aluī, altus or alitus, ere [1 AL-], to feed, nourish, support, sustain, maintain: altus inter arma, L.: canes ad venandum, T.: exercitum: magnum numerum equitatūs, Cs.: quos lingua periurio alebat, S.: publice ali, at the public cost, N.: amnis imbres Quem super notas aluere ripas, have filled, H.: infelix minuendo corpus alebat, i. e. nourished himself by his own flesh, O.: panico vetere ali, Cs.: ignem, Cu.: flammas, O.: staturam, Cs. — Fig., to nourish, cherish, promote, increase, strengthen: honos alit artes: in quā alta sit eloquentia: civitatem, i. e. cause to prosper, Cs.: nolo meis impensis illorum ali luxuriam, N.: Volnus venis, V.: si diutius alatur controversia, Cs.: poëtam, H.: spem sententiis: ingenium: bellum.* * *Ialere, alui, alitus V TRANSfeed, nourish, rear, nurse, suckle; cherish; support, maintain, developIIalere, alui, altus V TRANSfeed, nourish, rear, nurse, suckle; cherish; support, maintain, develop -
17 armillātus
armillātus adj. [armilla], decked with bracelets: canes. Pr.* * *armillata, armillatum ADJwearing bracelets; wearing collars (dogs) -
18 attrahō (adt-)
attrahō (adt-) trāxī, trāctus, ere [ad + traho]. to draw, pull: lora, O.: arcum, O. — To attract: ferrum ad se.—To drag before, hale: adducitur atque adeo attrahitur: tribunos ad se, L.: quos (canes) fugit, attrahit unā, carries along, O.: attractus ab alto Spiritus, drawn deep, V.—Fig., to draw, allure, lead: me ad hoc negotium: alqm Romam: discipulos, O. -
19 aut
aut conj., introducing an antithesis to what precedes, or: omnia bene sunt dicenda... aut eloquentiae nomen relinquendum est: quibusnam manibus aut quibus viribus, Cs.: cita mors venit aut victoria laeta, H.: ruminat herbas aut sequitur, V. — So introducing successive alternatives: quo iure aut quo more aut quā lege, or... or: Hispanorum aut Gallorum aut Threcum mille.— Introducing two alternatives, aut... aut, either... or: ubi enim potest illa aetas aut calescere, aut refrigerari?: per unam aut vivam aut moriar sententiam, T.: aut morte aut victoriā: ne immanitas aut extitisse aut non vindicata esse videatur: neque enim sunt aut obscura aut non multa post commissa: nihil est tam aut fragile aut flexibile, quam, etc. — Introducing three or more clauses: aut equos Alere aut canes ad venandum, aut ad philosophos, T. — With two pairs of disjunctive clauses: ne aut de Laelii aut de huius generi aut arte aut gloriā detraham. — Praegn., adding an emphatic alternative, or surely, or at least: quaero, num iniuste aut improbe fecerit, or at least unfairly: profecto cuncti aut magna pars fidem mutavissent, S.: quid ergo aut hunc prohibet, aut etiam Xenocratem, etc.: aut libertatem aut certe inpunitatem adeptus, L.—Emphatic, or else, otherwise, in the contrary case: Redduc uxorem, aut quam ob rem non opus sit cedo, T.: nunc manet insontem gravis exitus: aut ego veri Vana feror, V. — Correcting what precedes, or, or rather, or more accurately: de hominum genere, aut omnino de animalium loquor. — Beginning a sentence: Aut, ita qui sentiet, non apertissime insaniat? or is not rather, etc.—With potius: erravit, aut potius insanavit Apronius? — Neque... aut (for neque... neque): nec coniugis umquam Praetendi taedas aut haec in foedera veni, V.: nec litore tenus adcrescere aut resorberi, Ta.; cf. non eo dico, quo mihi veniat in dubium tua fides, aut quo, etc.* * *or, or rather/else; either...or (aut...aut) (emphasizing one) -
20 avidus
avidus adj. with comp. and sup. [1 AV-], longing eagerly, desirous, eager, greedy: libidines: porca: amplexus, O.: cursūs, V.: cibi, T.: laudis: potentiae, S.: novarum rerum, L.: ad pugnam, L.: futuri, H.: avidi, wine-bibbers, H.: avidior gloriae: avidissima caedis, O.: avidi committere pugnam, O.: in pecuniis: in direptiones manus, L.: Volcanus, fiery, H.: legiones, eager for battle, Ta. —Esp., greedy of gain, avaricious, covetous: pater, T.: animus: manūs heredis, H.: ad rem avidior, T.: gens avidissima, Cu. — Voracious, ravenous, gluttonous: avidos funus Exanimat, H.: canes, O.: convivae, H.: mare, insatiable, H.: ignis, O.* * *avida -um, avidior -or -us, avidissimus -a -um ADJgreedy, eager, ardent, desirous of; avaricious, insatiable; lustful, passionate
См. также в других словарях:
Canes — Canes, 1) so v.w. Cannes; 2) so v.w. Canches (Canas y C) … Pierer's Universal-Lexikon
Canes — Canis Ca nis (k[a^] n[i^]s), n.; pl. {Canes} ( n[=e]z). [L., a dog.] (Zo[ o]l.) A genus of carnivorous mammals, of the family {Canid[ae]}, including the dogs and wolves. [1913 Webster] {Canis major} [L., larger dog], a constellation to the… … The Collaborative International Dictionary of English
Canes Venatici — Nombre Latino Canes Venatici Abreviatura CVn … Wikipedia Español
CANES Coronati — in Dianae festo, memorantur Statio, l. 3. Sylv. 1. v. 55. Iamque dies aderat, profugis cum Regibus altum Fumat Aricinum Triviae nemus, et face multâ Consius Hippolyti splendet lacus: ipsa coronat Emeritos Diana canes, et spicula tergit: Et tutas… … Hofmann J. Lexicon universale
CANES occidendi mos — in ortu Caniculae, quod hoc sidus eos in rabiem agat, apud Romanos viguit, uti docet ex Graeco auctore Salmas. Ο῎τι ρῇ ορὶ Βιββὠν Αζ῾γιζςτὠβ ἀνήρουν ἀκωλύτως εν Π῾ώμῃ τοὺς κύνας εἰς τιμην` τῶ χηνῶν, ὅτι τὸ καπετώλιον οἱ μὲν κύνες προέδωκαν… … Hofmann J. Lexicon universale
Canes pugnaces — or Canis Pugnax (singular) is a Latin phrase, which means War Dogs or Fighting Dogs.ee also*Pugnaces Britanniae … Wikipedia
Canes venatĭci — (lat.), Sternbild, s. Jagdhunde … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Canes, Vincent — • Friar Minor and controversialist, born on the borders of Nottingham and Leicestershire, date uncertain; died in London, June, 1672 Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 … Catholic encyclopedia
Canes Venatici — (los perros cazadores o los lebreles) es una pequeña constelación del norte introducida por Johannes Hevelius en el siglo XVII. Se supone que representa a los perros Chara y Asterión. A su estrella principal, Alpha, se le conoce con el nombre… … Enciclopedia Universal
Canes Venatici — Canes Venatici, Abkürzung CVn, lateinische Bezeichnung für das Sternbild Jagdhunde am nördlichen Himmel … Universal-Lexikon
Canes Venatici — [kā′nēz΄ və nat′ə sī΄] n. a N constellation between Ursa Major and Boötes … English World dictionary