Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cōnor

  • 1 cōnor

        cōnor ātus, ārī,    to undertake, endeavor, attempt, try, venture, seek, aim, make an effort, begin, make trial of: (mulieres) dum conantur, annus est, T.: audax ad conandum: conari desistis: conari consuescere, N.: ego obviam conabar tibi, was going to find you, T.: quicquam Fallaciae, T.: id quod conantur consequi, their ends: tantam rem, L.: multa stulte, N.: plurima frustra, V.: Ter conatus utramque viam, V.: id ne fieret omnia conanda esse, L.: ius suum exsequi, Cs.: rem labefactare: haec delere: frustra loqui, O.: frustra dehortando impedire, N.: si perrumpere possent, Cs.
    * * *
    conari, conatus sum V DEP
    attempt/try/endeavor, make an effort; exert oneself; try to go/rise/speak

    Latin-English dictionary > cōnor

  • 2 conor

    cōnor, ātus, 1, v. dep., to undertake, endeavor, attempt, try, venture, presume, etc. (freq. and class.;

    syn. molior,

    Ter. Heaut. 2, 2, 11;

    opp. facere,

    Cic. Rosc. Am. 19, 54;

    opp. perficere,

    id. Or. 30, 105); constr. with acc., inf., rarely with abl. of the gerund., or absol.
    (α).
    With acc. (mostly of indef. objects):

    quicquam fallaciae,

    Ter. And. 1, 2, 26:

    istuc,

    id. ib. 1, 5, 35:

    idem,

    Caes. B. G. 1, 3:

    opus magnum et arduum,

    Cic. Or. 10, 33:

    id quod conantur,

    id. Cat. 2, 9, 19:

    multa,

    id. Or. 30, 105; id. Fin. 1, 16, 82: tantum scelus, id. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 30; cf.:

    tantam rem,

    Liv. 42, 59, 8:

    muita stulte,

    Nep. Hann. 8, 3; Quint. 2, 4, 10:

    plurima frustra,

    Verg. A. 9, 398.—
    (β).
    With inf. (freq.):

    hoc dicere,

    Cic. Quint. 20, 62:

    aliquid facere,

    id. Rosc. Am. 19, 54:

    me labefactare,

    id. Div. in Caecil. 14, 44:

    poëtas attingere,

    id. de Or. 2, 14, 61:

    versus pangere,

    Lucr. 1, 26:

    pueris absinthia dare,

    id. 1, 936; 4, 12 al.:

    facere id quod constituerant,

    Caes. B. G. 1, 5:

    invito transire,

    id. ib. 1, 8:

    tela mittere,

    Cat. 116, 3; Hor. C. 1, 6, 9; id. Ep. 1, 1, 19.—
    * (γ).
    With abl. gerundii:

    ne frustra dehortando impedire conemini,

    that you attempt not vainly to dissuade, Nep. Att. 21, 6.—
    (δ).
    With si:

    saepius noctu, si perrumpere possent, conati,

    Caes. B. G. 1, 8, 4. —
    (ε).
    Absol.:

    dum moliuntur (mulieres), dum conantur, annus est,

    Ter. Heaut. 2, 2, 11:

    conari manibus pedibus noctisque et dies,

    id. And. 4, 1, 52:

    conantibus, priusquam id effici posset, adesse Romanos nuntiatur,

    Caes. B. G. 6, 4:

    qui prius cogitare quam conari consuesset,

    before he proceeded to the undertaking, Nep. Dat. 7, 1:

    ego obviam conabar tibi,

    Ter. Phorm. 1, 2, 2:

    audax ad conandum,

    Liv. 45, 23, 15.—
    b.
    Hence, subst.: cōnāta, ōrum, n., in pass. signif., an undertaking, attempt, venture, hazard (class.), Att. ap. Non. p. 202, 14; Plaut. Merc. 1, 1, 39; Lucr. 5, 386; Caes. B. G. 1, 3; Nep. Dion, 8, 5; Liv. 21, 50, 9; 42, 11, 3; Quint. 8, 3, 69; Suet. Galb. 17; Ov. M. 10, 420; 14, 755 sq.; Juv. 13, 210; Vell. 2, 35, 5 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > conor

  • 3 conor

    to undertake, try, venture, presume, attempt, presume.

    Latin-English dictionary of medieval > conor

  • 4 cōnāmen

        cōnāmen inis, n    [conor], an effort, exertion, struggle: magno conamine, O.: sumpto positā conamine ab hastā, O.: conamina mortis, attempts at suicide, O.—A support, prop: adiutis aliquo conamine nervis, O.
    * * *
    effort, exertion; power to move; attempt, endeavor, enterprise; prop, support

    Latin-English dictionary > cōnāmen

  • 5 cōnātus

        cōnātus    P. of conor.
    * * *
    attempt, effort; exertion, struggle; impulse, tendency; endeavor, design

    Latin-English dictionary > cōnātus

  • 6 cōnātus

        cōnātus ūs, m    [conor], an attempt, effort, undertaking, enterprise, endeavor: audax, L.: hoc conatu destiterunt, Cs.: princeps ad conatum exercitūs conparandi: conatum Antoni reppulerunt: de spe conatuque depulsus: compressi tuos conatūs: multis frustra conatibus captis, L.: in mediis conatibus aegri Succidimus, V. — Effort, exertion, struggle, endeavor: quo maiore conatu aguntur: ad hostes magno conatu profectus, L. — A beginning, undertaking: in ipso conatu rerum circumegit se annus, L.: tantis fatum conatibus obstat, O.—Fig., an impulse, inclination, tendency: conatum habere ad pastūs capessendos.
    * * *
    attempt, effort; exertion, struggle; impulse, tendency; endeavor, design

    Latin-English dictionary > cōnātus

  • 7 audeo

    audĕo, ausus, 2, v. a. and n. ( perf. ausi = ausus sum, Cato ap. Prisc. p. 868 P.; hence freq. in the poets, and prose writers modelled after them, subj. sync. ausim, Plaut. Poen. 5, 6, 21; Ter. Eun. 5, 2, 45; 5, 2, 65; Lucr. 2, 178; 5, 196; Verg. E. 3, 32; id. G. 2, 289; Tib. 4, 1, 193; Prop. 2, 5, 24; 3, 12, 21; Ov. Am. 2, 4, 1; Stat. Th. 1, 18; 3, 165; id. Achill. 2, 266; Liv. praef. 1; Plin. Ep. 4, 4 fin.; Tac. Agr. 43: ausis, Att. ap. Non. p. 4, 62; Lucr. 2, 982; 4, 508; 5, 730; 6, 412; cf. Paul. ex Fest. p. 27 Müll.:

    ausit,

    Cat. 61, 65; 61, 70; 61, 75; 66, 28; Ov. M. 6, 466; Stat. Th. 12, 101; id. Achill. 1, 544; Liv. 5, 3 fin.:

    * ausint,

    Stat. Th. 11, 126; cf. Prisc l. l.; Struve, p. 175 sq.; Ramsh. Gr. p. 140; Neue, Formenl. II. pp. 333 sq., 542, 547 sq. al.) [acc. to Pott, for avideo from avidus, pr. to be eager about something, to have spirit or courage for it; v. 1. aveo], to venture, to venture to do, to dare; to be bold, courageous (with the idea of courage, boldness; while conari designates a mere attempt, an undertaking; syn.: conor, molior); constr. with acc., inf., quin, in with acc. or abl., and absol.
    (α).
    With acc. (mostly in poets and histt., esp. in Tac.):

    Quā audaciā tantum facinus audet?

    Ter. Eun. 5, 4, 37; so,

    ut pessimum facinus auderent,

    Tac. H. 1, 28; 2, 85; Suet. Calig. 49: quid domini faciant, audent cum talia furesl Verg. E. 3, 16:

    ausum talia deposcunt,

    Ov. M. 1, 199; 13, 244:

    capitalem fraudem ausi,

    Liv. 23, 14; 3, 2; 26, 40; Vell. 2, 24, 5:

    erant qui id flagitium formidine auderent,

    Tac. A. 1, 69:

    ausuros nocturnam castrorum oppugnationem,

    id. ib. 2, 12; 4, 49; 11, 9; 12, 28; 14, 25; id. H. 1, 48; 2, 25; 2, 69;

    4, 15 al.: ad audendum aliquid concitāsset, nisi etc.,

    Suet. Caes. 8; 19; id. Tib. 37; id. Tit. 8; Just. 5, 9 al.; hence also pass.:

    multa dolo, pleraque per vim audebantur,

    Liv. 39, 8 fin.:

    auderi adversus aliquem dimicare,

    Nep. Milt. 4 fin.:

    agenda res est audendaque,

    Liv. 35, 35, 6; Vell. 2, 56 fin.:

    patroni necem,

    Suet. Dom. 14.—Also ausus, a, um, pass., Tac. A. 3, 67 fin.
    (β).
    With inf. (the usual constr.;

    freq. both in prose and poetry): etiam audes meā revorti gratiā?

    Plaut. Men. 4, 3, 23:

    Ecquid audes de tuo istuc addere?

    do you undertake, venture upon? id. ib. 1, 2, 40:

    commovere me miser non audeo,

    I venture not to stir, id. Truc. 4, 3, 44:

    Neque tibi quicquam dare ausim,

    Ter. Eun. 5, 2, 65:

    nil jam muttire audeo,

    id. And. 3, 2, 25; 3, 5, 7; id. Heaut. 5, 1, 80; id. Phorm. 5, 1, 31:

    hoc ex ipsis caeli rationibus ausim confirmare,

    Lucr. 5, 196:

    auderent credere gentes,

    id. 2, 1036; 1, 68; by poet. license transf. to things: Vitigeni latices in aquaï fontibus audent Misceri, the juice from the vine ventures boldly to intermingle with the water, id. 6, 1072:

    Mithridates tantum victus efficere potuit, quantum incolumis numquam est ausus optare,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 25:

    imperatorem deposcere,

    id. ib. 5, 12: ut de Ligarii (facto) non audeam confiteril id. Lig. 3, 8: audeo dicere, I dare say, venture to assert, = tolmô legein, Cic. Fin. 5, 28, 84 et saep.:

    qui pulsi loco cedere ausi erant,

    Sall. C. 9, 4; 20, 3:

    quem tu praeponere no bis Audes,

    Cat. 81, 6:

    refrenare licentiam,

    Hor. C. 3, 24, 28:

    vana contemnere,

    Liv. 9, 17, 9:

    mensuram prodere ausos,

    Plin. 2, 1, 1, § 3 al.:

    non sunt ausi persequi recedentes,

    Vulg. Gen. 35, 5; 44, 26; ib. Job, 29, 22; 37, 24; ib. Matt. 22, 46; ib. Act. 5, 13; ib. Rom. 5, 7 et persaepe.—
    * (γ).
    With quin:

    ut non audeam, quin promam omnia,

    Plaut. As. 1, 1, 11.—
    (δ).
    With in with acc. or abl. (eccl. Lat.): Rogo vos ne praesens audeam in quosdam (Gr. epi tinas), Vulg. 2 Cor. 10, 2: In quo quis audet, audeo et ego (Gr. en ô), ib. 2 Cor. 11, 21.—
    (ε).
    Absol.:

    (Romani) audendo... magni facti,

    Sall. H. Fragm. 4 (n. 12 fin. Gerl.):

    Nec nunc illi, quia audent, sed quia necesse est, pugnaturi sunt,

    Liv. 21, 40, 7:

    in ejus modi consiliis periculosius esse deprehendi quam audere,

    Tac. Agr. 15 fin.:

    duo itinera audendi (esse), seu mallet statim arma, seu etc.,

    id. H. 4, 49:

    auctor ego audendi,

    Verg. A. 12, 159:

    Nam spirat tragicum satis et feliciter audet,

    Hor. Ep. 2, 1, 166.—With an object to be supplied from the context:

    hos vero novos magistros nihil intellegebam posse docere, nisi ut auderent (sc. dicere, orationes habere, etc.),

    Cic. de Or. 3, 24, 94; Quint. 10, 1, 33 Frotsch.; 1, 5, 72: Judaei sub ipsos muros struxere aciem, rebus secundis longius ausuri (sc. progredi, to advance further), Tac. H. 5, 11: 2, 25, cf. Verg. A. 2, 347.— Hence, P. a.,
    1.
    audens, entis, daring, bold, intrepid, courageous; mostly in a good sense ( poet. or in post-Aug prose):

    tu ne cede malis, sed contra audentior ito,

    Verg. A. 6, 95:

    audentes deus ipse juvat,

    Ov. M. 10, 586; so id. A. A. 1, 608; id. F. 2, 782:

    spes audentior,

    Val. Fl. 4, 284:

    nil gravius audenti quam ignavo patiendum esse,

    Tac. A. 14, 58; id. H. 2, 2 audentissimi cujusque procursu. id. Agr. 33; id. Or. 14 al.— Adv.: audenter, boldly, fearlessly, rashly: liceat audenter dicere, — Vulg Act. 2, 29; Dig. 28, 2, 29 fin.Comp.:

    audentius jam onerat Sejanum,

    Tac. A. 4, 68 progressus, id. ib. 13, 40:

    circumsistere,

    id. H. 2, 78:

    inrupere,

    id. ib. 1, 79:

    agere fortius et audentius,

    id. Or 18.— Sup prob not in use.—
    2.
    ausus, a, um, ventured, attempted, undertaken, hence subst.: au-sum, i, n., a daring attempt, a venture, an undertaking, enterprise ( poet. or in postAug. prose; acc. to Serv. ad Verg. A. 12, 351, perh. not before Verg.):

    At tibi pro scelere, exclamat, pro talibus ausis,

    Verg. A. 2, 535; 12, 351:

    fortia ausa,

    id. ib. 9, 281:

    ingentibus annuat ausis,

    Ov. M. 7, 178; 2, 328; 11, 12; 9, 621; 10, 460; 11, 242; id. H. 14, 49 al.; Stat. Th. 4, 368:

    ausum improbum,

    Plin. 2, 108, 112, § 147.

    Lewis & Short latin dictionary > audeo

  • 8 baeto

    bēto ( baeto; in Plaut. bīto), ĕre, v. n. [kindr. with vado and bainô], to go (with its derivatives, abito, adbito, ebito, interbito, perbito, praeterbito, rebito, bitienses, only ante-class.): in pugnam baetite, Pac. ap. Non. p. 77, 21 (Trag. Rel. v. 255 Rib.):

    si ire conor, prohibet betere,

    id. ib.;

    Varr. ib.: ad aliquem,

    Plaut. Curc. 1, 2, 52:

    ad portum ne bitas,

    id. Merc. 2, 3, 127.

    Lewis & Short latin dictionary > baeto

  • 9 beto

    bēto ( baeto; in Plaut. bīto), ĕre, v. n. [kindr. with vado and bainô], to go (with its derivatives, abito, adbito, ebito, interbito, perbito, praeterbito, rebito, bitienses, only ante-class.): in pugnam baetite, Pac. ap. Non. p. 77, 21 (Trag. Rel. v. 255 Rib.):

    si ire conor, prohibet betere,

    id. ib.;

    Varr. ib.: ad aliquem,

    Plaut. Curc. 1, 2, 52:

    ad portum ne bitas,

    id. Merc. 2, 3, 127.

    Lewis & Short latin dictionary > beto

  • 10 conabilis

    cōnābĭlis, e, adj. [conor], laborious, difficult (late Lat.): conabiles atque laboriosi vomitus, Cael. Aur Acut. 3, 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > conabilis

  • 11 conata

    cōnātum, i, usu. in plur.: cōnāta, ōrum, n., v. conor.

    Lewis & Short latin dictionary > conata

  • 12 conatio

    cōnātĭo, ōnis, f. [conor], an undertaking, endeavoring, an effort, endeavor, attempt (post-Aug. and rare), Sen. Q. N. 2, 12, 1; Cael. Aur. Tard. 2, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > conatio

  • 13 conatum

    cōnātum, i, usu. in plur.: cōnāta, ōrum, n., v. conor.

    Lewis & Short latin dictionary > conatum

  • 14 conatus

    cōnātus, ūs, m. [conor].
    I.
    Abstr., an effort, exertion, struggle, endeavor: ue [p. 396] ista hercle magno jam conatu magnas nugas dixerit, Ter. Heaut. 4, 1, 8:

    quo majore conatu studioque aguntur,

    Cic. Quint. 14, 47:

    omnem sui tribunatus conatum in meam perniciem parare,

    id. Fam. 5, 2, 6:

    Genucius ad hostes magno conatu profectus,

    Liv. 7, 6, 9:

    in ipso conatu rerum circumegit se annus,

    i. e. just as the affair was well begun, id. 9, 18, 15 Weissenb. ad loc.:

    vixdum inchoatis rebus in ipso conatu gerendi belli,

    id. 32, 28, 4.—
    B.
    Trop., an impulse, inclination, tendency:

    dedit natura beluis et sensum et appetitum, ut altero conatum haberent ad naturales pastus capessendos, altero secernerent, etc.,

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    nulla est ullo in genere laus orationis, cujus in nostris orationibus non sit aliqua si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio,

    id. Or. 29, 103:

    se ad hostes contulit conatumque iracundiae suae morte sedavit,

    id. Brut. 10, 42.—
    II.
    Concr., an attempt, effort, undertaking, enterprise, endeavor.
    (α).
    Sing.:

    alii, si perrumpere possent conati... telis repulsi hoc conatu destiterunt,

    Caes. B. G. 1, 8 fin.:

    principem esse ad conatum exercitus conparandi,

    Cic. Phil. 10, 11, 24:

    hac ego religione non sum ab hoc conatu repulsus,

    id. Or. 11, 36:

    si in me impetum facere conabitur... ejus conatum refutabo,

    id. Har. Resp. 4, 7:

    Icarus primo statim conatu decidit,

    Suet. Ner. 12:

    a conatu resistendi deterritus se dedidit,

    Nep. Dat. 4, 5.—
    (β).
    Plur.:

    compressi tuos nefarios conatus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11:

    perditi,

    id. Off. 1, 30, 109:

    quod conatus adversariorum infregissent,

    Caes. B, G. 2, 21:

    aut opprimet hominem aut omnis ejus motus conatusque prohibebit,

    Cic. Cat. 2, 12, 26:

    multis frustra conatibus captis,

    Liv. 3, 5, 6; 9, 4, 1; 21, 29, 5:

    conatibus alicujus accedere,

    Suet. Oth. 4:

    in mediis conatibus aegri Succidimus,

    Verg. A. 12, 910:

    obstare conatibus nostris,

    Ov. R. Am. 683; Auct. B. Alex. 9; cf.:

    optimi et clarissimi,

    Cic. Fam. 12, 10, 2:

    generosi,

    Quint. 2, 4, 4:

    crebri parvique,

    id. 8, 5, 29:

    ingentes adversus Germaniam,

    Tac. Agr. 13:

    vibrare nudis conatibus hastam,

    Sil. 13, 161:

    conatus alicujus supra vires,

    Scrib. Comp. 101.

    Lewis & Short latin dictionary > conatus

  • 15 Metus

    mĕtus, ūs, m. ( fem.: nulla in me est metus, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: metus ulla, id. ap. Non. 214, 11; cf. Ann. v. 537, and Trag. v. 179 Vahl.; dat. metu, Tac. A. 11, 32; 15, 69), fear, dread, apprehension, anxiety; constr. with gen. object., with ne, with acc. and inf.
    I.
    Lit.:

    est metus futurae aegritudinis sollicita exspectatio,

    Cic. Tusc. 5, 18, 52; cf. id. ib. 4, 30, 64:

    metum excitari vel propriis vel communibus periculis,

    Mart. Cap. 5, § 505:

    in metu esse,

    to be in fear, be fearful, Cic. Cat. 1, 7, 18:

    est et in metu peregrinantium, ut, etc.,

    they are also afraid, Plin. 31, 6, 37, § 71:

    mihi etiam unum de malis in metu est, fratris miseri negotium,

    a subject of fear, Cic. Att. 3, 9, 3:

    metum habere,

    to entertain fear, be afraid, id. Fam. 8, 10, 1:

    metum concipere,

    to become afraid, Ov. F. 1, 485:

    capere,

    Liv. 33, 27:

    accipere,

    Ter. Heaut. 2, 3, 96: metum facere alicui, to make afraid, put in fear, frighten, Ov. Tr. [p. 1142] 5, 10, 28:

    metum inicere,

    Caes. B. G. 4, 19: incutere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 2:

    inferre,

    Liv. 26, 20:

    affere,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135:

    offerre,

    id. Fam. 15, 1, 5:

    obicere,

    id. Tusc. 2, 4, 10:

    intentare,

    Tac. A. 15, 54:

    metu territare,

    to alarm greatly, fill with fear, Caes. B. G. 5, 6:

    metum pati,

    Quint. 6, 2, 21:

    alicui adimere,

    to take away, remove, Ter. Heaut. 2, 3, 100:

    metu exonerare,

    to relieve from fear, Liv. 2, 2:

    removere metum,

    to take away, remove, id. ib.:

    levare alicui,

    Cic. Tusc. 2, 24, 59:

    alicui deicere,

    id. Verr. 2, 5, 49, § 130:

    solvere,

    to remove, dismiss, Verg. A. 1, 463: civitati metum, formidinem oblivionem inicere, Ser. Samm. ap. Macr. S. 3, 9, 7:

    metu et impressione alicujus terroris mentiri,

    Paul. Sent. 5, 1, 4:

    metu mortis furem occidere, Mos. et Rom. Leg. Coll. 7, 3, 3: quis metus aut pudor est umquam properantis avari?

    Juv. 14, 178:

    reddere metu, non moribus,

    id. 13, 204.— Poet. in plur., Hor. C. 1, 26, 1.—
    (β).
    With gen. object.:

    vulnerum metus,

    Cic. Tusc. 2, 24, 59:

    ne reliquos populares metus invaderet parendi sibi,

    Sall. J. 35, 9:

    id bellum excitabat metus Pompei victoris Hiempsalem in regnum restituentis,

    Sall. H. 1, 39; v. Gell. 9, 2, 14; Non. p. 96: propter metum alicujus, for fear of:

    Judaeorum,

    Vulg. Johan. 7, 13; 19, 38.—
    (γ).
    With ne:

    quod ubi Romam est nuntiatum, senatui metum injecit, ne, etc.,

    Liv. 5, 7, 4:

    ne lassescat fortuna, metus est,

    Plin. 7, 40, 41, § 130.—
    (δ).
    With acc. and inf.:

    quantus metus est mihi, venire huc salvum nunc patruum!

    Ter. Phorm. 3, 1, 18.—
    (ε).
    With ab:

    metus a praetore Romano,

    Liv. 2, 24, 3; 23, 15, 7; 25, 33, 5; cf.:

    metus poenae a Romanis,

    id. 32, 23, 9; 45, 26, 7.—
    (ζ).
    With pro:

    metus pro universā republicā,

    Liv. 2, 24, 4.—
    (η).
    With ex:

    metus ex imperatore,

    Tac. A. 11, 20.—
    B.
    Poet., religious awe, holy dread:

    laurus Sacra comam multosque metu servata per annos,

    Verg. A. 7, 60.— Poetic awe:

    evoe! recenti mens trepidat metu,

    Hor. C. 2, 19, 5.—
    II.
    Transf.
    A.
    Conor., a cause of fear, a terror ( poet.):

    metus Libyci,

    i. e. the head of Medusa, Stat. Th. 12, 606:

    nulli nocte metus,

    alarms, Juv. 3, 198.—
    B.
    Personified: Mĕtus, the god of fear or terror, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. G. 3, 552; id. A. 6, 276.

    Lewis & Short latin dictionary > Metus

  • 16 metus

    mĕtus, ūs, m. ( fem.: nulla in me est metus, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: metus ulla, id. ap. Non. 214, 11; cf. Ann. v. 537, and Trag. v. 179 Vahl.; dat. metu, Tac. A. 11, 32; 15, 69), fear, dread, apprehension, anxiety; constr. with gen. object., with ne, with acc. and inf.
    I.
    Lit.:

    est metus futurae aegritudinis sollicita exspectatio,

    Cic. Tusc. 5, 18, 52; cf. id. ib. 4, 30, 64:

    metum excitari vel propriis vel communibus periculis,

    Mart. Cap. 5, § 505:

    in metu esse,

    to be in fear, be fearful, Cic. Cat. 1, 7, 18:

    est et in metu peregrinantium, ut, etc.,

    they are also afraid, Plin. 31, 6, 37, § 71:

    mihi etiam unum de malis in metu est, fratris miseri negotium,

    a subject of fear, Cic. Att. 3, 9, 3:

    metum habere,

    to entertain fear, be afraid, id. Fam. 8, 10, 1:

    metum concipere,

    to become afraid, Ov. F. 1, 485:

    capere,

    Liv. 33, 27:

    accipere,

    Ter. Heaut. 2, 3, 96: metum facere alicui, to make afraid, put in fear, frighten, Ov. Tr. [p. 1142] 5, 10, 28:

    metum inicere,

    Caes. B. G. 4, 19: incutere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 2:

    inferre,

    Liv. 26, 20:

    affere,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135:

    offerre,

    id. Fam. 15, 1, 5:

    obicere,

    id. Tusc. 2, 4, 10:

    intentare,

    Tac. A. 15, 54:

    metu territare,

    to alarm greatly, fill with fear, Caes. B. G. 5, 6:

    metum pati,

    Quint. 6, 2, 21:

    alicui adimere,

    to take away, remove, Ter. Heaut. 2, 3, 100:

    metu exonerare,

    to relieve from fear, Liv. 2, 2:

    removere metum,

    to take away, remove, id. ib.:

    levare alicui,

    Cic. Tusc. 2, 24, 59:

    alicui deicere,

    id. Verr. 2, 5, 49, § 130:

    solvere,

    to remove, dismiss, Verg. A. 1, 463: civitati metum, formidinem oblivionem inicere, Ser. Samm. ap. Macr. S. 3, 9, 7:

    metu et impressione alicujus terroris mentiri,

    Paul. Sent. 5, 1, 4:

    metu mortis furem occidere, Mos. et Rom. Leg. Coll. 7, 3, 3: quis metus aut pudor est umquam properantis avari?

    Juv. 14, 178:

    reddere metu, non moribus,

    id. 13, 204.— Poet. in plur., Hor. C. 1, 26, 1.—
    (β).
    With gen. object.:

    vulnerum metus,

    Cic. Tusc. 2, 24, 59:

    ne reliquos populares metus invaderet parendi sibi,

    Sall. J. 35, 9:

    id bellum excitabat metus Pompei victoris Hiempsalem in regnum restituentis,

    Sall. H. 1, 39; v. Gell. 9, 2, 14; Non. p. 96: propter metum alicujus, for fear of:

    Judaeorum,

    Vulg. Johan. 7, 13; 19, 38.—
    (γ).
    With ne:

    quod ubi Romam est nuntiatum, senatui metum injecit, ne, etc.,

    Liv. 5, 7, 4:

    ne lassescat fortuna, metus est,

    Plin. 7, 40, 41, § 130.—
    (δ).
    With acc. and inf.:

    quantus metus est mihi, venire huc salvum nunc patruum!

    Ter. Phorm. 3, 1, 18.—
    (ε).
    With ab:

    metus a praetore Romano,

    Liv. 2, 24, 3; 23, 15, 7; 25, 33, 5; cf.:

    metus poenae a Romanis,

    id. 32, 23, 9; 45, 26, 7.—
    (ζ).
    With pro:

    metus pro universā republicā,

    Liv. 2, 24, 4.—
    (η).
    With ex:

    metus ex imperatore,

    Tac. A. 11, 20.—
    B.
    Poet., religious awe, holy dread:

    laurus Sacra comam multosque metu servata per annos,

    Verg. A. 7, 60.— Poetic awe:

    evoe! recenti mens trepidat metu,

    Hor. C. 2, 19, 5.—
    II.
    Transf.
    A.
    Conor., a cause of fear, a terror ( poet.):

    metus Libyci,

    i. e. the head of Medusa, Stat. Th. 12, 606:

    nulli nocte metus,

    alarms, Juv. 3, 198.—
    B.
    Personified: Mĕtus, the god of fear or terror, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. G. 3, 552; id. A. 6, 276.

    Lewis & Short latin dictionary > metus

  • 17 molior

    mōlĭor, ītus, 4 ( inf. molirier for moliri, Lucr. 5, 934), v. dep. n. and a. [moles].
    I.
    Neutr.
    A.
    To set one's self or one's powers in motion, to make exertions, exert one's self, to endeavor, struggle, strive, toil, etc. (rare but class.;

    syn.: conor, nitor): viden ut misere moliuntur?

    Plaut. Curc. 1, 3, 32:

    agam per me ipse et moliar,

    Cic. Fam. 6, 10, 2:

    nōsti mores mulierum: Dum moliuntur, dum comuntur, annus est,

    Ter. Heaut. 2, 2, 11:

    horam amplius jam in demoliendo signo permulti homines moliebantur,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95.—
    B.
    To set one's self in motion, endeavor to depart, to depart:

    molientem hinc Hannibalem,

    Liv. 28, 44:

    dum naves moliuntur a terra,

    id. 37, 11:

    in quam (insulam) gladiatores navibus molientes,

    Tac. H. 2, 35.—
    II.
    Act.
    A.
    To labor upon any thing, exert one's self at or upon, set in motion, work an instrument or engine; to work any thing (cf. ago; class.).
    1.
    Nihil enim agit (vita deorum),... nulla opera molitur, Cic. N. D. 1, 19, 51:

    res dura et regni novitas me talia cogant moliri,

    Verg. A. 1, 564: validam in vites molire bipennem, to work, i. e. wield, id. G. 4, 331: ancoras, to work, i. e. hoist the anchor, weigh anchor, Liv. 28, 17:

    agricola incurvo terram molitus aratro,

    i. e. to work, cultivate, till the ground, Verg. G. 1, 494; Col. 1 praef. 17;

    11, 2, 19: erro molirier arva,

    Lucr. 5, 932: fores, to work, i. e. to force, to break open, Tac. A. 1, 39; 2, 82; Liv. 23, 18, 2; 24, 46, 5:

    Atharrias ad Philotam missus clausum aditum domus moliebatur,

    Curt. 6, 8, 20:

    habenas,

    to guide, Verg. A. 12, 327:

    fulmina molitur dextrā,

    hurls, id. G. 1, 329:

    ignem,

    id. A. 10, 131:

    opera,

    to begin work, Col. 11, 2, 2:

    aliquid sub divo moliri potest,

    id. 1, 8, 9.—
    2.
    To set in motion, bestir, rouse, cause to remove, displace (syn.:

    deicio, deturbo): montes suā sede,

    displaces, Liv. 9, 3:

    corpora ex somno moliebantur,

    aroused, id. 36, 24, 3:

    onera objecta,

    id. 25, 36.—
    3.
    To build, make, erect, construct (syn.:

    condo, fundo, construo): muros,

    to build, Verg. A. 3, 132:

    classem,

    id. ib. 3, 6:

    arcem,

    id. ib. 1, 424:

    atrium,

    Hor. C. 3, 1, 46:

    aedem,

    Flor. 1, 7:

    locum,

    prepares, Verg. A. 7, 158:

    pocula de inimicorum capitibus hominum,

    to construct, make, Sol. 15.—
    B.
    Trop., to endeavor to do; to undertake, attempt, set about any thing (cf.:

    aggredior, apparo): nec ea, quae agunt, molientes cum labore operoso,

    performing, doing, Cic. N. D. 2, 23, 59:

    viam clipei molita per oras,

    made its way, Verg. A. 10, 477:

    inde datum molitur iter,

    id. ib. 6, 477:

    jamque alio moliris iter,

    Stat. S. 5, 2, 61:

    viam et gressus,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 278; 3, 438: animum, to form or acquire for one's self, Ov. A. A. 2, 119:

    laborem,

    to undertake, Verg. A. 4, 233:

    struere et moliri aliquid calamitatis alicui,

    to try to bring upon, Cic. Clu. 64, 178:

    fortissimis atque optimis civibus periculum moliri,

    id. Sest. 1, 1:

    pestem patriae nefarie,

    id. Cat. 2, 1, 1:

    perniciem rei publicae,

    id. ib. 1, 2, 5: insidias avibus, to lay snares, Verg. G. 1, 271:

    crimina et accusatorem,

    to bring about, find out, Tac. A. 12, 22:

    triumphos,

    Ov. M. 14, 719:

    fugam,

    Verg. A. 2, 109:

    moram,

    to cause, make, occasion, id. ib. 1, 414:

    opem extremam alicui,

    Val. Fl. 6, 431:

    dolos apertos,

    to devise, id. 5, 249:

    bellum in animo,

    to design, meditate, Vell. 2, 46:

    Athenienses urbem ex integro condere moliuntur,

    Just. 2, 15, 1:

    mundum efficere moliens deus,

    attempting, Cic. Univ. 4:

    fallere,

    Val. Fl. 3, 491:

    de occupando regno moliens,

    striving to usurp the government, Cic. Rep. 2, 35, 60:

    nuptias,

    to bring about, Tac. A. 12, 3:

    apud judices oratione molienda sunt amor, odium, etc.,

    are to be excited, called forth, Cic. de Or. 2, 51, 206:

    tumorem,

    Col. 6, 17:

    vorandi facultatem,

    Cels. 1, 3:

    fidem moliri coepit,

    began to meddle with, disturb, Liv. 6, 11, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > molior

  • 18 perconor

    per-cōnor, āri, v. dep., to carry out an undertaking, Sen. Ep. 95, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > perconor

  • 19 res

    rēs, rei (rēi with e long; gen., Lucr. 2, 112; 548; 6, 918; dat., id. 1, 688; 2, 236; rei, gen., monosyl. at the end of the verse, Lucr. 3, 918;

    and in the middle of the verse,

    id. 4, 885, and Poët. ap. Lact. 6, 6), f. [ etym. dub.; perh. root ra- of reor, ratus; cf. Germ. Ding; Engl. thing, from denken, to think; prop., that which is thought of; cf. also logos, Lid. and Scott, 9], a thing, object, being; a matter, affair, event, fact, circumstance, occurrence, deed, condition, case, etc.; and sometimes merely = something (cf.: causa, ratio, negotium).
    I.
    In gen.:

    unde initum primum capiat res quaeque movendi,

    Lucr. 1, 383; cf. id. 1, 536:

    in partes res quaeque minutas Distrahitur,

    id. 2, 826: summe Sol, qui omnes res inspicis, Enn. ap. Prob. Verg. E. 6, 31 (Trag. v. 321 Vahl.):

    versus, quos ego de Rerum Naturā pangere conor,

    Lucr. 1, 25; cf. id. 1, 126; 5, 54:

    rerum natura creatrix,

    id. 2, 1117:

    divinarum humanarumque rerum, tum initiorum causarumque cujusque rei cognitio,

    Cic. Tusc. 5, 3, 7 (v. divinus):

    haeret haec res,

    Plaut. Am. 2, 2, 182:

    profecto, ut loquor, ita res est,

    id. ib. 2, 1, 19:

    haud mentior, resque uti facta dico,

    id. ib. 2, 1, 23:

    de Alcumenā ut rem teneatis rectius,

    id. ib. prol. 110:

    in tantis rebus (sc. in re publicā defendendā),

    Cic. Rep. 1, 3, 4 et saep.:

    quo Averna vocantur nomine, id ab re Impositum est, quia sunt avibus contraria cunctis,

    from the nature of the thing, Lucr. 6, 740; cf. id. 6, 424; Liv. 1, 17:

    si res postulabit,

    the condition of the case, Cic. Lael. 13, 44: scaena rei totius haec, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 3:

    fugam in se nemo convertitur Nec recedit loco, quin statim rem gerat,

    does his duty, stands his ground, Plaut. Am. 1, 1, 84; so, res gerere, v. gero; hence, too, rerum scriptor, for a historian, v. scriptor, and cf. II. H. infra.—
    B.
    With adj. of quality, to express condition, etc.:

    illic homo a me sibi malam rem arcessit,

    is bringing a bad business on himself, Plaut. Am. 1, 1, 171; so,

    res mala,

    a wretched condition, Sall. C. 20, 13; and more freq. in plur.:

    bonis tuis rebus meas res irrides malas,

    circumstances, condition, Plaut. Trin. 2, 4, 45; id. Rud. 3, 3, 12:

    res secundae,

    good fortune, Hor. Ep. 1, 10, 30; cf. Liv. 3, 9:

    res prosperae,

    Nep. Dion, 6, 1; id. Eum. 5, 1:

    in secundissimis rebus,

    Cic. Off. 1, 26, 91:

    adversae res,

    id. ib. 1, 26, 90; Hor. S. 2, 2, 136; 2, 8, 73:

    res belli adversae,

    Liv. 10, 6:

    res dubiae,

    Sall. C. 10, 2; 39, 3; Liv. 2, 50; 7, 30;

    v. bonus, florens, salvus, adversus, dubius, novus, arduus, etc.— Freq. in curses, etc.: in malam rem,

    go to the bad, Ter. Phorm. 5, 7, 37; id. And. 2, 1, 17:

    malam rem hinc ibis?

    id. Eun. 3, 3, 30.—
    C.
    With an adj. in a periphrasis:

    abhorrens ab re uxoriā,

    matrimony, Ter. And. 5, 1, 10:

    in arbitrio rei uxoriae,

    dowry, Cic. Off. 1, 15, 61:

    rem divinam nisi compitalibus... ne faciat,

    a religious act, act of worship, a sacrifice, Cato, R. R. 5, 4:

    bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,

    Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6:

    erat ei pecuaria res ampla et rustica,

    Cic. Quint. 3, 12: res rustica, agriculture:

    rei rusticae libro primo,

    Col. 11, 1, 2; id. 1, praef. §

    19: liber, quem de rebus rusticis scripsi,

    Cic. Sen. 15, 54:

    navalis rei certamina,

    naval battles, Amm. 26, 3, 5:

    res militaris,

    Cic. Rab. Post. 1, 2:

    rei militaris gloria,

    id. Mur. 9, 22; Nep. Milt. 8, 4:

    res frumentaria,

    forage, Caes. B. C. 3, 16; id. B. G. 1, 23; 4, 7:

    armatae rei scientissimus,

    Amm. 25, 4, 7:

    peritus aquariae rei,

    id. 28, 2, 2:

    res judicaria,

    Cic. Verr. 2, 2, 12, § 31:

    res ludicra,

    play, Hor. Ep. 2, 1, 180:

    uti rebus veneriis,

    Cic. Sen. 14, 47; Nep. Alc. 11, 4:

    res Veneris,

    Lucr. 2, 173; Ov. R. Am. 431; v. also familiaris, judiciaria, militaris, navalis, etc., and cf. II. G. infra. —
    D.
    With pronouns or adjectives, as an emphatic periphrase for the neutr.:

    ibi me inclamat Alcumena: jam ea res me horrore afficit,

    this now, Plaut. Am. 5, 1, 16; cf.: De. Estne hoc, ut dico? Li. Rectam instas viam:

    Ea res est,

    it is even so, id. As. 1, 1, 40:

    de fratre confido ita esse ut semper volui. Multa signa sunt ejus rei,

    of it, Cic. Att. 1, 10, 5: quos (melittônas) alii melittotropheia appellant, eandem rem quidam mellaria. Varr. R. R. 3, 16, 12:

    sunt ex te quae scitari volo, Quarum rerum, etc.,

    Plaut. Capt. 2, 2, 13; cf. Caes. B. G. 3, 4:

    quibus de rebus quoniam nobis contigit ut aliquid essemus consecuti,

    Cic. Rep. 1, 8, 13:

    quā super re interfectum esse Hippotem dixisti? Pac. ap. Fest. s. v. superescit, p. 244: resciscet Amphitruo rem omnem,

    every thing, all, Plaut. Am. 1, 2, 30:

    nulla res tam delirantes homines concinat cito,

    nothing, id. Am. 2, 2, 96; cf.:

    neque est ulla res, in quā, etc.,

    Cic. Rep. 1, 7, 12; 1, 5, 9; cf.

    also: sumptu ne parcas ullā in re, quod ad valetudinem opus sit,

    id. Fam. 16, 4, 2:

    magna res principio statim bello,

    a great thing, a great advantage, Liv. 31, 23 fin.:

    nil admirari prope res est una Solaque, quae, etc.,

    the only thing, only means, Hor. Ep. 1, 6, 1 et saep. — Emphatically with sup.:

    scilicet rerum facta est pulcherrima Roma,

    the most beautiful thing in the world, Verg. G. 2, 534; Quint. 1, 12, 16 Spald. p. 81. —

    Of persons, etc.: est genus hominum, qui esse primos se omnium rerum volunt,

    Ter. Eun. 2, 2, 17:

    maxime rerum,

    Ov. H. 9, 107; cf.:

    maxima rerum Roma,

    Verg. A. 7, 602; Ov. M. 13, 508:

    fortissima rerum animalia,

    id. ib. 12, 502:

    pulcherrime rerum,

    id. H. 4, 125; id. A. A. 1, 213; id. M. 8, 49:

    dulcissime rerum,

    Hor. S. 1, 9, 4.—
    E.
    In adverb. phrases:

    e re natā melius fieri haud potuit,

    after what has happened, Ter. Ad. 3, 1, 8:

    pro re natā,

    according to circumstances, Cic. Att. 7, 8, 2; 14, 6, 1:

    pro tempore et pro re,

    Caes. B. G. 5, 8:

    factis benignus pro re,

    according to circumstances, Liv. 7, 33, 3; Sall. J. 50, 2:

    pro re pauca loquar,

    Verg. A. 4, 337; Lucr. 6, 1280:

    ex re et ex tempore,

    Cic. Fam. 12, 19, 3:

    e re respondi,

    Cat. 10, 8.
    II.
    In partic.
    A.
    Pregn., an actual thing, the thing itself, reality, truth, fact; opposed to appearance, mere talk, the mere name of a thing:

    ecastor, re experior, quanti facias uxorem tuam,

    Plaut. Am. 1, 3, 10:

    desiste dictis nunc jam miseram me consolari: Nisi quid re praesidium apparas, etc.,

    id. Rud. 3, 3, 21: rem ipsam loqui. Ter. And. 1, 2, 31:

    rem fabulari,

    Plaut. Trin 2, 4, 87:

    nihil est aliud in re,

    in fact, Liv. 10, 8, 11 Weissenb. ad loc.:

    se ipsa res aperit,

    Nep. Paus. 3, 7:

    ex re decerpere fructus,

    Hor. S. 1, 2, 79;

    opp. verbum, vox, opinio, spes, nomen, etc.: rem opinor spectari oportere, non verba,

    Cic. Tusc. 5, 11, 32; cf.: te rogo, ut rem potiorem oratione ducas, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 5:

    non modo res omnes, sed etiam rumores cognoscamus,

    Cic. Att. 5, 5, 1:

    qui hos deos non re, sed opinione esse dicunt,

    id. N. D. 3, 21, 53:

    Peripateticos et Academicos nominibus differentes, re congruentes,

    id. Ac. 2, 5, 15:

    quod nos honestum, illi vanum... verbis quam re probabilius vocant,

    Quint. 3, 8, 22; Sen. Ep. 120, 9:

    eum, tametsi verbo non audeat, tamen re ipsā de maleficio suo confiteri,

    id. Rosc. Am. 42, 123; cf. Ter. Ad. 4, 7, 15:

    vides quantum distet argumentatio tua ab re ipsā atque a veritate,

    Cic. Rosc. Am. 15, 44. — Hence, abl. sing., often strengthened by verā (sometimes as one word, reverā), in fact, really, in truth, indeed, in reality:

    haec ille, si verbis non audet, re quidem verā palam loquitur,

    Cic. Quint. 17, 56; so,

    re quidem verā,

    id. Clu. 19, 54; id. Sest. 7, 15:

    re autem verā,

    id. Fam. 1, 4, 2;

    and simply re verā,

    id. Quint. 2, 7; id. Div. 2, 54, 110; id. Balb. 3, 7:

    re verāque,

    Lucr. 2, 48; cf.:

    et re verā,

    indeed, in fact, Cic. Fam. 3, 5, 1; Liv. 33, 11, 3; 35, 31, 12; 36, 6, 1; Nep. Ages. 2, 3; id. Phoc. 3, 3; Curt. 3, 13, 5; 4, 16, 19; Val. Max. 9, 13, ext. 1; Just. 5, 1, 8; 12, 13, 10; Plin. Ep. 6, 33, 1.—
    B.
    Effects, substance, property, possessions:

    mihi Chrysalus Perdidit filium, me atque rem omnem Meam,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 26; cf.: Ph. Habuitne rem? Ly. Habuit. Ph. Qui eam perdidit... Mercaturamne an venales habuit, ubi rem perdidit? id. Trin. 2, 2, 49 sq.:

    quibus et re salvā et perditā profueram,

    Ter. Eun. 2, 2, 27:

    rem talentum decem,

    id. Phorm. 2, 3, 46; Juv. 3, 16:

    avidior ad rem,

    Ter. Eun. 1, 2, 51:

    rem facere,

    to make money, Cic. Att. 2, 2, 12:

    res eos jampridem, fides deficere nuper coepit,

    id. Cat. 2, 5, [p. 1576] 10:

    qui duo patrimonia accepisset remque praeterea bonis et honestis rationibus auxisset,

    id. Rab. Post. 14, 38:

    libertino natum patre et in tenui re,

    in narrow circumstances, Hor. Ep. 1, 20, 20 et saep.; v. also familiaris.— In plur.: quantis opibus, quibus de rebus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 396 Vahl.):

    privatae res,

    Cic. Att. 9, 7, 5.—
    2.
    Hence, law t. t., whatever may be the subject of a right, whether corporeal or incorporeal (v. Sandars, Introd. to Just. Inst. p. 42 sqq.):

    res corporales,

    Just. Inst. 2, 2, 1 sq.; Gai. Inst. 2, 12; Dig. 1, 8, 1:

    res in patrimonio, res extra patrimonium,

    Just. Inst. 2, 1 pr.; Gai. Inst. 2, 1:

    res sanctae,

    Just. Inst. 2, 1, 10; v. also mancipium, privatus, etc.—
    C.
    Benefit, profit, advantage, interest, weal:

    res magis quaeritur, quam, etc.,

    Plaut. Men. 4, 2, 6:

    melius illi consulas quam rei tuae,

    id. Cist. 1, 1, 98:

    haec tuā re feceris,

    to your advantage, id. Capt. 2, 2, 46.— Most freq. with the prepositions in, ex, ob, ab, etc.:

    quasi istic minor mea res agatur quam tua,

    is interested, affected, Ter. Heaut. 2, 3, 113 (v. ago):

    si in rem tuam esse videatur,

    Plaut. Trin. 3, 2, 2:

    vide si hoc in rem deputas,

    id. ib. 3, 3, 19:

    quod in rem recte conducat tuam,

    id. Capt. 2, 3, 26:

    si in remst utrique,

    Ter. And. 3, 3, 14:

    quid mihi melius est, quid magis in rem est, quam? etc.,

    useful, Plaut. Rud. 1, 4, 1:

    tamen in rem fore credens universos adpellare,

    Sall. C. 20, 1:

    omnia quae in rem videbantur esse,

    Curt. 6, 2, 21:

    ad conparanda ea quae in rem erant,

    Liv. 30, 4, 6:

    imperat quae in rem sunt,

    id. 26, 44, 7; 22, 3, 2:

    ex tuā re non est, ut ego emoriar,

    for your advantage, Plaut. Ps. 1, 3, 102: An. Non pudet Vanitatis? Do. Minime, dum ob rem, to the purpose, with advantage, Ter. Phorm. 3, 2, 41: ob rem facere, usefully, with advantage or profit, Sall. J. 31, 5: subdole blanditur, ab re Consulit blandiloquentulus, contrary to his interest, i. e. to his injury, Plaut. Trin. 2, 1, 12 Brix ad loc.:

    haud id est ab re aucupis,

    id. As. 1, 3, 71:

    haec haud ab re duxi referre,

    Liv. 8, 11, 1:

    non ab re esse Quinctio visum est interesse, etc.,

    id. 35, 32, 6; Plin. 27, 8, 35, § 57; Suet. Aug. 94; Gell. 18, 4, 6; 1, 26, 4; Macr. S. 1, 4, 19.—
    D.
    Cause, reason, ground, account; only in the connection eā (hac) re, and eam ob rem, adverb., therefore, on that account:

    eā re tot res sunt, ubi bene deicias,

    Cato, R. R. 158, 2:

    hac re nequeunt ex omnibus omnia gigni, Quod, etc.,

    Lucr. 1, 172; cf.:

    illud eā re a se esse concessum, quod, etc.,

    Cic. Ac. 2, 34, 111:

    patrem exoravi, tibi ne noceat, neu quid ob eam rem succenseat,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 39; cf.:

    quoi rei?

    for what purpose? id. As. 3, 2, 43; id. Poen. 2, 3, 3.—Hence (by uniting into one word) the causal adverbs quare and quamobrem, v. h. vv.—
    E.
    An affair, matter of business, business:

    cum et de societate inter se multa communicarent et de totā illā ratione atque re Gallicanā,

    Cic. Quint. 4, 15:

    rem cum aliquo transigere,

    id. Clu. 13, 39. —

    Hence, transf., in gen.: res alicui est cum aliquo,

    to have to do with any one, Cic. Rosc. Am. 30, 84; id. Sest. 16, 37; id. Fam. 9, 20, 2; Caes. B. G. 7, 77; cf.:

    famigeratori res sit cum damno et malo,

    Plaut. Trin. 1, 2, 182 Brix ad loc.— Also without a dat.:

    quoniam cum senatore res est,

    Cic. Fam. 13, 26, 3;

    esp., in mal. part.: rem habere cum aliquo or aliquā,

    to have to do with any one, Plaut. Bacch. 3, 6, 35; id. Merc. 3, 1, 37; Ter. Eun. 1, 2, 39; 58. —Ellipt.:

    jam biennium est, quom mecum rem coepit,

    Plaut. Merc. 3, 1, 15. —
    F.
    A case in law, a lawsuit, cause, suit (more gen. than causa):

    ubi res prolatae sunt,

    Plaut. Capt. 1, 1, 10:

    res agi,

    id. Men. 4, 2, 19; id. Aul. 3, 4, 13:

    quibus res erat in controversiā, ea vocabatur lis,

    Varr. L. L. 7, § 93; cf.

    (prob. in allusion to this legal form): tot homines... statuere non potuisse, utrum diem tertium an perendinum... rem an litem dici oporteret,

    Cic. Mur. 12, 27; cf.

    also: quarum rerum litium causarum condixit pater patratus, etc., an ancient formula,

    Liv. 1, 32:

    de rebus ab aliquo cognitis judicatisque dicere,

    Cic. Verr. 2, 2, 48, § 118:

    pecunias capere ob rem judicandam,

    id. Fin. 2, 16, 54:

    si res certabitur olim,

    Hor. S. 2, 5, 27; 1, 10, 15; 1, 9, 41; id. Ep. 1, 16, 43:

    tractu temporis futurum, ut res pereat,

    Dig. 3, 3, 12:

    rem differre,

    ib. 43, 30, 3: res judicata dicitur, quae finem controversiarum pronuntiatione judicis accipit, ib. 42, 1, 1 et saep.—
    G.
    An affair, esp. a battle, campaign, military operations; in phrase rem (or res) gerere:

    res gesta virtute,

    Cic. Fin. 5, 23, 66:

    ut res gesta est ordine narrare,

    Ter. Ad. 3, 5, 3:

    his rebus gestis,

    Caes. B. G. 5, 8:

    res gerere,

    Hor. Ep. 1, 17, 33:

    rem bene gerere,

    id. ib. 1, 8, 1; Ter. Ad. 5, 1, 13:

    comminus rem gerunt,

    Caes. B. G. 5, 44:

    res gestae,

    Hor. Ep. 1, 3, 7; 2, 1, 251:

    adversus duos simul rem gerere,

    Liv. 21, 60:

    rem male gerere,

    Nep. Them. 3, 3; Hor. S. 2, 3, 74:

    in relatione rerum ab Scythis gestarum,

    Just. 2, 1, 1; cf.:

    rem agere,

    Hor. S. 1, 9, 4; id. A. P. 82:

    ante rem,

    before the battle, Liv. 4, 40:

    cum Thebanis sibi rem esse existimant,

    Nep. Pel. 1, 3; Cic. Sest. 16, 37.—
    H.
    Acts, events, as the subject of narration, a story, history:

    res in unam sententiam scripta,

    Auct. Her. 1, 12, 20:

    cui lecta potenter erit res,

    Hor. A. P. 40; id. S. 1, 10, 57; id. Ep. 1, 19, 29:

    in medias res auditorem rapere,

    id. A. P. 148; 310:

    agitur res in scaenis,

    id. ib. 179; cf.:

    numeros animosque secutus, non res,

    id. Ep. 1, 19, 25; Phaedr. 5, 1, 12:

    sicut in rebus ejus (Neronis) exposuimus,

    Plin. 2, 83, 85, § 199:

    litterae, quibus non modo res omnis, sed etiam rumores cognoscamus,

    Cic. Att. 5, 5, 1:

    res populi Romani perscribere, Liv. praef. § 1: res Persicae,

    history, Nep. Con. 5, 4; id. Cat. 3, 2.—
    K.
    Res publica, also as one word, respublica, the common weal, a commonwealth, state, republic (cf. civitas); also, civil affairs, administration, or power, etc.: qui pro republicā, non pro suā obsonat, Cato ap. Ruf. 18, p. 210; cf.:

    erat tuae virtutis, in minimis tuas res ponere, de re publicā vehementius laborare,

    Cic. Fam. 4, 9, 3:

    dummodo ista privata sit calamitas et a rei publicae periculis sejungatur,

    id. Cat. 1, 9; cf.:

    si re publicā non possis frui, stultum est nolle privatā,

    id. Fam. 4, 9, 4:

    egestates tot egentissimorum hominum nec privatas posse res nec rem publicam sustinere,

    id. Att. 9, 7, 5 (v. publicus); Cato ap. Gell. 10, 14, 3: auguratum est, rem Romanam publicam summam fore, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45:

    quo utiliores rebus suis publicis essent,

    Cic. Off. 1, 44, 155:

    commutata ratio est rei totius publicae,

    id. Att. 1, 8, 4: pro republicā niti, Cato ap. Charis. p. 196 fin.:

    merere de republicā,

    Plaut. Am. prol. 40:

    de re publicā disputatio... dubitationem ad rem publicam adeundi tollere, etc.,

    Cic. Rep. 1, 7, 12:

    oppugnare rem publicam,

    id. Cael. 1, 1; id. Har. Resp. 8, 15; id. Sest. 23, 52:

    paene victā re publicā,

    id. Fam. 12, 13, 1:

    delere rem publicam,

    id. Sest. 15, 33; Lact. 6, 18, 28.—Esp. in the phrase e re publicā, for the good of the State, for the public benefit:

    senatūs consultis bene et e re publicā factis,

    Cic. Phil. 3, 12, 30:

    ea si dicam non esse e re publicā dividi,

    id. Fam. 13, 8, 2; id. Mil. 5, 14; Liv. 8, 4, 12; 25, 7, 4; 34, 34, 9; Suet. Rhet. 1 init. —Post-class. and rare, also ex republicā, Gell. 6, 3, 47; 11, 9, 1;

    but exque is used for euphony (class.): id eum recte atque ordine exque re publicā fecisse,

    Cic. Phil. 3, 15, 38; 5, 13, 36; 10, 11, 26.— In plur.:

    eae nationes respublicas suas amiserunt, C. Gracch. ap. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.: hoc loquor de tribus his generibus rerum publicarum,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    circuitus in rebus publicis commutationum,

    id. ib. 1, 29, 45 et saep.—
    2.
    Sometimes simply res, the State (in the poets, and since the Aug. per. in prose): unus homo nobis cunctando restituit rem, Enn. ap. Cic. Off. 1, 24, 84 (Ann. v. 313 Vahl.):

    hic (Marcellus) rem Romanam sistet,

    Verg. A. 6, 858; cf.:

    nec rem Romanam tam desidem umquam fuisse,

    Liv. 21, 16; 1, 28:

    parva ista non contemnendo majores nostri maximam hanc rem fecerunt,

    id. 6, 41 fin.:

    Romana,

    Hor. C. S. 66; id. Ep. 1, 12, 25; Ov. M. 14, 809; Sall. C. 6, 3; cf.:

    ut paulo ante animum inter Fidenatem Romanamque rem ancipitem gessisti,

    Liv. 1, 28 fin.:

    Albana,

    id. 1, 6.— In plur.:

    res Asiae evertere,

    Verg. A. 3, 1:

    custode rerum Caesare,

    Hor. C. 4, 15, 17; cf.:

    res sine discordiā translatae,

    Tac. H. 1, 29; so (also in Cic.), rerum potiri, v. potior. —
    L.
    Res novae, political changes, a revolution, etc.; v. novus.

    Lewis & Short latin dictionary > res

  • 20 resto

    rē-sto, stĭti, 1 ( perf. subj. restaverit, Prop. 2, 34, 53), v. n.
    I.
    To stop behind, keep back, stand still (very rare and only poet., whereas resisto is class.).
    A.
    Lit.: si resto, pergit, ut eam: si ire conor, prohibet betere, Pac. ap. Non. 77, 25. —
    B.
    Trop.: impetus haut longe mediis regionibus restat, Enn. ap. Fest. p. 285 Müll. (Ann. v. 475 Vahl.):

    nullo dominae teritur molimine amator Restat et immerita sustinet aure minas,

    stands firm, holds out, Prop. 2, 25 (3, 20), 18. —
    II.
    To withstand, resist, oppose (so less freq. than resisto, and not in Cic. or Cæs.).
    A.
    Of military resistance, to stand firm, hold out, not yield; constr. usually absol.; rarely with dat. or adversum: Illyrii restant sicis sibinisque fodantes, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 336 Müll. (Ann. v. 496 Vahl.): validam urbem multos dies restantem pugnando vicit, Sall. ap. Non. 526, 12 (id. H. 1, 75 Dietsch):

    quia summā vi restare (milites) nunciabantur,

    Liv. 4, 58 Drak.:

    solā virtute militum restantes caeduntur caeduntque,

    id. 6, 30; 32; 8, 39; 23, 45; 26, 3; 29, 2;

    34, 14: dum restat Hector,

    Prop. 3, 8, 31:

    nunc in restantes mucronem comminus urget,

    Sil. 10, 25.— Impers. pass.:

    ut quā minimā vi restatur, eā parte irrumpat,

    Liv. 34, 15. — With dat.:

    paucis plures vix restatis,

    Liv. 23, 45 fin.:

    restando adversis,

    Sil. 10, 125.—With adversum:

    paulum morae attulere ferrati restantibus laminis adversum pila et gladios,

    Tac. A. 3, 46.—
    B.
    Apart from milit. lang., in gen.:

    nunc ratio nulla est restandi, nulla facultas, etc.,

    Lucr. 1, 110:

    is mihi, dum resto, juvenili guttura pugno Rupit,

    Ov. M. 3, 626; 7, 411:

    in quā re nunc tam confidenter restas, stulta?

    oppose me, Ter. Heaut. 5, 3, 7; cf. Plaut. Most. 5, 2, 50. —Of things:

    aera claustris restantia vociferantur,

    Lucr. 2, 450:

    restantia claustra,

    Sil. 7, 130.—
    III.
    To be left, remain (syn. remaneo; the predominant signif. of the word;

    most freq. in the third person): hujus generis reliquias Restare video,

    Ter. Ad. 3, 3, 91:

    ego conviviis delector nec cum aequalibus solum qui pauci jam admodum restant, sed cum vestrā etiam aetate,

    Cic. Sen. 14, 46:

    ego vivendo vici mea fata, superstes Restarem ut genitor,

    Verg. A. 11, 161:

    de bonis quod restat reliquiarum,

    Plaut. Rud. 5, 1, 7; cf. id. Cist. 1, 3, 40:

    unam sibi spem reliquam in Etruscis restare,

    Liv. 10, 16; Cic. Scaur. Fragm. 45, p. 268 Orell.:

    quae (studia) sola ei in malis restiterunt,

    id. Sull. 26, 74:

    omnes composui. Felices! Nunc ego resto,

    Hor. S. 1, 9, 28; Pers. 3, 97:

    de viginti Restabam solus,

    Ov. M. 3, 687:

    jam labor exiguus Phoebo restabat,

    id. ib. 6, 486:

    duae restant noctes de mense secundo,

    id. F. 2, 857:

    si e nobis aliquid nisi umbra restat,

    id. Am. 3, 9, 60:

    jam duo restabant fata tum,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 35:

    qui e divisione tripartitā duas partes absolverit, huic necesse est restare tertiam,

    Cic. Off. 3, 2, 9:

    infinitae caedi,

    id. Cat. 3, 10: dona ferens pelago et flammis restantia Trojae, left, remaining from the sea, etc., Verg. A. 1, 679:

    unum etiam restat amico nostro ad omne dedecus, ut, etc.,

    id. Att. 8, 7:

    hoc unum restabat, ut,

    Ov. M. 2, 471; cf.:

    illud etiam restiterat, ut, etc.,

    Cic. Quint. 9, 33.— Impers.:

    restat, ut aut summa neglegentia tibi obstiterit, aut, etc.,

    Cic. Quint. 12, 41; so,

    restat, ut,

    id. N. D. 2, 16, 44; 17 init.; Hor. Ep. 1, 1, 27 al.—With inf. (mostly poet.):

    nec aliud restabat quam corrigere, etc.,

    Liv. 44, 4, 8:

    restabat aliud nihil, nisi oculos pascere,

    Ter. Phorm. 1, 2, 35; Ov. M. 1, 700; Stat. S. 4, 1, 40.—
    2.
    In partic., with reference to the future, to remain for, await one (rare and mostly poet.):

    quid restat, nisi porro ut fiam miser,

    Ter. Hec. 3, 1, 20:

    placet (vobis) socios sic tractari, quod restat, ut per haec tempora tractatos videtis?

    i. e. hereafter, for the future, Cic. Verr. 2, 3, 89, § 208:

    nudus humi jacet infans... ut aequom est, cui tantum in vitā restet transire malorum,

    Lucr. 5, 227; Hor. Ep. 1, 6, 27:

    hoc Latio restare canunt,

    Verg. A. 7, 270; Ov. F. 2, 749.

    Lewis & Short latin dictionary > resto

См. также в других словарях:

  • Conor — Gender Masculine Language(s) English Origin Language(s) Irish Word/Name Conchobhar Conchubhar Conaire …   Wikipedia

  • Conor — ist ein männlicher Vorname.[1] Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft und Bedeutung 2 Namensträger 2.1 Form Conor 2.2 Form Conno …   Deutsch Wikipedia

  • Conor — It is common outside Ireland for the clan name O Connor to lose its Gaelic identity and to be found spelt as Conor, Connor, Connors, Connar and Conner, but all are originally descendants of Conchobhair . Historically the clan is the most famous… …   Surnames reference

  • Conor — Connor, Conor englischer Name irischen Ursprungs, Bedeutung angelehnt an den westirischen Königsnamen Conchobhar …   Deutsch namen

  • Conor Oberst — in August 2009 Background information Birth name Conor Mullen Oberst …   Wikipedia

  • Conor Oberst — Nom Conor Mullen Oberst Naissance 15 février 1980 Omaha …   Wikipédia en Français

  • Conor Oberst and the Mystic Valley Band — at the Leeds Festival, 22nd August 2008. Background information Ori …   Wikipedia

  • Conor Matthew Mccreedy — Conor Mccreedy Born Connor Mccreedy. February 11, 1987 (1987 02 11) (age 24) Johannesburg …   Wikipedia

  • Conor Clifford — Nombre Conor Paul Clifford Nacimiento 1 de octubre de 1991 (20 años) Dublín, Irlanda Nacionalidad …   Wikipedia Español

  • Conor Cummins — Conor at Ballaugh Bridge. Nationality Manx Born 27 May 1986 ( …   Wikipedia

  • Conor Oberst (album) — Conor Oberst Studio album by Conor Oberst Released August 5, 2008 …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»